အတွေ့ အခန်း ၃-၄

 

တနင်္ဂနွေနေ့

ဖြူဖြူတစ်ယောက် မနေ့က တစ်နေကုန် ပတ်ပတ်ဆတ်ဆတ် အလိုးခံရ၍ စောက်ပတ်များ ပူထူ ပွန်းပဲ့ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေသည်။ ထို့ကြောင့် နေမကောင်းဟု ဆိုကာ ကိုအိုက်စံ ပေးလိုက်သည့် သန္ဓေတားဆေး သောက်ပြီး အိပ်ယာထဲ တစ်နေကုန် လှဲအိပ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် မဝေတို့ ရုပ်ရှင် ကြည့်ရန် ခေါ်သည်ကိုပင် မလိုက်နိုင်ပေ။

ဆွေဆွေလည်း ချော်လဲထားသည့် ဒဏ်ကြောင့် ခြေထောက် ယောင်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ကျောင်းစောင့် ဦးမြမောင်ထံ ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ လျှောက်ရင်း ဆေးသွားတောင်းသည်။ ခြေထောက် နာရသည့်အထဲ မနေ့က ကိုအောင်နိုင်နှင့် မီးကုန် ရေကုန် ကြမ်းထား၍ ပေါင်ပါ ကွနေသည်။ မိုးက ရွာ၍ ကောင်းဆဲပင်။

"ဒေါ်အေးရေ ဒေါ်အေး"

"ဆွေဆွေရေ၊ ညည်းအဒေါ် ဈေးသွားတယ်ဟ၊ ထမင်းဆာလို့လား။ အစောကြီး ရှိသေးတယ်"

"မဆာသေးပါဘူး ဦးမြရယ်၊ ဆွေက ဦးမြစီ လာခဲ့တာ"

"ဟေ !! ဘာဖြစ်လို့ "

"ဟိုလေ !! ဆွေ !! မနေ့က ခြေခေါက်ပီး လဲထားတာ၊ အဲ့ဒါ ခြေကျင်းဝတ် ယောင်နေလို့၊ ခုတောင် မနည်း လျှောက်လာရတာ။ ပေါင်တောင် ကွနေတယ်"

"မှန်းစမ်း!! အေးဟ ခြေကျင်းဝတ် လည်သွားလို့၊ လာ လာ ကုတင်ပေါ် ပတ်လတ်လှန် အိပ်လိုက်၊ ငါ လုပ်ပေးမယ်"

ဆွေဆွေလည်း ကုတင်ပေါ် ပတ်လတ်လှန် အိပ်လိုက်သည်။ ခါတိုင်းလည်း ဘာဖြစ်ဖြစ် ဦးမြမောင် ကုပေးနေကြမို့ စိတ်ချသည်လေ။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ၏ ခြေကျင်းဝတ်ကို မုန့်ညှင်းဆီ လိမ်းလိုက်ပြီး နှိပ်ပေးကာ

"ဆွေဆွေရေ၊ နာမယ်နော်၊ အံကြိတ် ခံထား"

"ဗျောင်းးးး အားးးး အောင်မလေးးး သေပါပြီတော့!! ဦးမြရယ် နာလိုက်တာရှင် !! ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!"

ဦးမြမောင်သည် ပြောပြောဆိုဆို ခြေကျင်းဝတ်ကို ဆွဲဖြောင့်လိုက်ရာ ဆွေဆွေ တော်တော် အီသွားပြီ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

"မနေ့ကရော ဒီလောက် နာလား"

"မနေ့က အဲ့လောက် မနာဘူး ဦးမြ"

"အေးဟ ငါ ထင်သား၊ မနေ့က နင့် အခန်းက တအားအားနဲ့ အသံတွေ သဲ့သဲ့လေး ကြားရတယ်လို့"

"ရှင်"

ဆွေဆွေ မလုံမလဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဦးမြမောင်ကတော့ ပုံမှန်ပင် ပြောလိုက်ပြီးနောက်

"ပေါင်ရော ကွသေးလား၊ ဆေးထိုးပေးမလို့၊ မဟုတ်ရင် ယောင်လာလိမ့်မယ်"

"ဟုတ် ဦးမြ"

"ဒါဆို မှောက်လိုက်၊ တင်ပါးမှာ ထိုးရမှာ"

ဆွေဆွေလည်း ဦးမြမောင် ပြောသလို မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ ထမိန်ကို တင်ပါးပေါ်အောင် ဆွဲချလိုက်ရာ ဖင် ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ခြမ်း ပေါ်လာသည်။

"ဇွိ !!! အ !!!"

ဖင်ကို အပ်စိုက်ကာ ဆေးထိုးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တင်ပါးကို ချေပေးလိုက်သည်။

" ဘာဆေးလည်း ဦးမြ "

" ပေါင်ကွတာ ပျောက်တဲ့ဆေးလေ"

"အဲ့လိုဆေး ရှိလို့လား၊ တခါမှ မကြားဘူးပါဘူး"

"ပေါင်ကွရခြင်း အကြောင်းအရင်း အစက မနေ့က ချော်လဲလို့လေ"

"ဟုတ်တယ်လေ ဦးမြ"

"အဓိက တရားခံက ဆရာလေး အောင်နိုင်ကြောင့် ဖြစ်တာ၊ ဒါကြောင့်မို့ သန္ဓေတားဆေး ထိုးပေးလိုက်တာလေ"

"ရှင် !!! ဦး ဦးမြ"

ဆွေဆွေ အလန့်တကြား ကုန်းထရန် ပြင်လိုက်စဉ် ဦးမြမောင်က ဆွေဆွေ့ကျောပြင်ကို ဖိလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ

"ဒီနေရာကြောင့် ပေါင်ကွတာ မလား"

"ဦး!!! ဦး မြ !!! မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့ !! အ !!!"

စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းအား လက်ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးလိုက်ရာ ဆွေဆွေ့ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ကျသွားသည်။ ပေါင်လည်း မသိမသာ ကားပေးမိသည်။ ဦးမြမောင်သည် စောက်ပတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးလိုက်ရာ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်မလေးဘဲ။

"ကဲ ဆွေဆွေ၊ အောင်နိုင့်ထက် ကောင်းအောင် ငါ လုပ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

"ဟို ဟို !!! အိုးးး"

ပါးစပ်က ငြင်းဆန်ရန် ကျိုးစားသော်လည်း၊ ဦးမြမောင် ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်သဖြင့် ပေါ်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဆွေဆွေ အံ့အားသင့်သွားသည်။ လီးကြီးမှာ နဲနဲ နောနော မဟုတ်ပေ။ အရှည် 7" ခန့် ရှိပြီး လုံးပတ်မှာ သူမ၏ လက်ဖျံထက် တုတ်သည်။ ကြုံဘူးသမျှ လီးများထဲတွင် အကြီးဆုံးနှင့် အတုတ်ဆုံးပင်။ ဦးမြမောင်သည် ဆရာလေး ကိုအောင်နိုင်နှင့် ကိစ္စကို အကြောင်းပြု၍ ချိန်းခြောက်ကာ သူမအား လိုးတော့မည်လေ။ ဒါကြီးနဲ့ အလိုးခံရမည်ဆိုလျှင် အီစိမ့်နေမှာဘဲဟု တွေးတောမိရင်း စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

"ဘယ်လိုလည်း ဆွေဆွေ၊ ငါ လိုးတာ မခံခြင်လည်း ပြဿ နာ မရှိဘူးနော၊ အောင်နိုင်နဲ့ နင့်အကြောင်း မဝေ သိရင်တော့ မလွယ်ဘူးဗျ"

"ဟို ဟို မဝေကို သွားမပြောပါနဲ့ ဦးမြရယ်၊ ကျွန်မ၊ကျွန်မ"

"ကျွန်မ ဘာဖြစ်တုန်း"

"ဟို ဟိုလေ ဦး !! ဦးမြ လုပ်တာ ခံပါ့မယ်"

"ဦးမြက ဘာလုပ်တာ ခံမှာလည်းကွဲ့"

"ဦးမြ !!! ဦးမြ လိုးတာ ခံပါ့မယ် ရှင်"

"အေးပါ အဲ့လို ရှင်းရှင်း ပြောမှပေါ့ ဟဲဟဲဟဲ!!! ကဲ ပတ်လတ်လှန်လိုက်"

မဝေသိမှာ ကြောက်၍ မဟုတ်ဘဲ သူမကိုယ်တိုင် ခံခြင်သည့်စိတ်ကြောင့် လိုလိုလားလားပင် ပတ်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့အား ကုတင်စောင်းသို့ ဆွဲကာထမိန်ကို ခါးလည်ထိ လှန်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အရည်တွေ စိုနေသော စောက်ဖုတ်အား ဒစ်ကားကြီးဖြင့် ပွတ်လိုက်ရာ

"အ !!! ဟားးးး"

ကုတင်ပေါ် လက်နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဆွေဆွေ့ခေါင်းလေး မော့သွားကာ ပါးစပ်ဟ၍ ညည်းမိသည်။ လီးကို ကျကျနန ကိုင်ကာ ဖိသွင်းလိုက်ရာ

"ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!!"

ဒစ်ဝင်သွားပြီ။ ဆွေဆွေ၏ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကို ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လုံးကျစ်နေသော နို့အုံကို ပွတ်သတ်ရင်း လီးတစ်ဝက်ခန့်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ လီးမွာ ကြီးမားလွန်း၍ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်သိတ်နေသည်။

"ဇွိ ဇွိ ဇိ ဇိ !! အ အ အ အ !! ပြွတ် ပြွတ် ပျစ် ပျစ် !! အ အ အ အ !!! "

ဖြေးဖြေးလေး လိုးနေသည်ကို အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသဖြင့် ဆွေဆွေသည် ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။

"အားရပါးရ စောင့်ပေးပါ ဦးမြရယ်"

"ငါ စောင့်လိုးလိုက်ရင် နင့် စောက်ဖုတ် ကွဲသွားမှာပေါ့ဟ"

"ကွဲပစေ၊ ဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင်"

တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်မလေးဘဲ။ ကြိုက်ပြီလေ။

ဆွေဆွေ၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်လိုက်ပြီး စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ်!!! ဒုတ်!!! အားးးးးး သေပါပြီတော့!!!! နာလိုက်တာရှင် !!! ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!! အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အူးးးးးးး ဟူးးး ဟူးးးး!!! ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ ဗျိ !!! အားးးးး"

စောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ဆွေဆွေ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ စောက်ပတ်လည်း စပါးလုံးတစ်ထောက်ခန့် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်ကြီးသည် နူးညံ့လှသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုင်ကာ သားအိမ်ကို ဝင်စောင့်သည်။ လီးမှာ ရှည်လွန်း တုတ်လွန်း၍ သားအိမ်အောင့်ကာ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းကာ မျက်ရည်ပင် ဝဲလာသည်။ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ညည်းနေသော ဆွေဆွေ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အားးးးး !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အောင်မလေးလေ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးးး"

10 mins ခန့်ကြာသော် ဦးမြမောင်၏ လီးဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးမြမောင်၏ စောင့်ချက်နှင့် အညီ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ဆွေဆွေသည် အောက်ပေးကောင်းသူ ဖြစ်ရာ ကော့ကော့ပေးတိုင်း လီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ယူသဖြင့် ဦးမြမောင်လည်း အရသာ တွေ့သွားပြီး

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အ အ အ အ!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! စောင့်စောင့် ဦးမြ!! ဆွေ့ကို မညှာနဲ့ စောင့်စောင့် !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ အားးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးး"

သားအိမ်ခေါင်းထဲ သုတ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်မှလည်း အရည်များ ညှစ်ထုတ်ကာ နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ့နို့ကို စို့ရင်း လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ကာ ခေတ္တ မှိန်းနေလိုက်သည်။ 5 mins ခန့် ကြာသော်

"နောက်တစ်ချီ ဆွဲကြစို့"

"ဒေါ်အေး ပြန်လာတော့မယ် ထင်တယ်"

"နောက် 1 နာရီလောက်မှ ရောက်မှာ၊ ကဲ စကားရှည်မနေနဲ့၊ လေးဘက်ကုန်းစမ်း"

ဦးမြမောင်၏ လေသံက အမိန့်ဆန်သော်လည်း ဆွေဆွေတစ်ယောက် နာခံကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ကျောကို ဖိလိုက်ပြီး နောက်သို့ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်တွင် လီးတေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါးကို စုံကိုင်ကာ အသားကုန် စောင့်စောင့် လိုးတော့သည်။

"အင့် !!! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အ အ အ အ အားးးးးးး"

ဤသို့ဖြင့် ဆွေဆွေတစ်ယောက် ကျောင်းဆင်းချိန်များတွင် ကိုအောင်နိုင်လိုးတာ ခံလိုက်၊ ဦးမြမောင်၏ ကြုံလျှင် ကြုံသလို ခေါ် ခေါ်ပြီးလိုးတာ ခံလိုက်၊ ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် ရီးစားနှစ်ယောက်အား အလှည့်ကျ ကုန်းလိုက်နှင့် ကာမ အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေသည်။

တစ်နေ့တွင် ဦးမြမောင် အမှိုက်များ မီးရှို့စဉ် သန္ဓေတားဆေးကဒ် အခွံတခုကို တွေ့လိုက်သည်။ ဦးမြမောင် စဉ်းစားခန်း ဝင်ပြီ။ ဆွေဆွေ့အား သူကိုယ်တိုင် တားဆေး ထိုးပေးထားသည်။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်အေးနှင့် ကိုအောင်နိုင့် မိန်းမ မဝေလည်း တားဆေး သောက်သူများ မဟုတ်။ ဒါဆို ဖြူဖြူ သေခြာပြီ။ အခုမှ သတိထားမိသည်။ ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ ယောက်ျား ကိုအိုက်စံတစ်ယောက် ဒီရက်ပိုင်း ကျောင်းသို့ မကြာခဏ ရောက်ရောက်လာတက်သည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ့်အတွက် ထမင်းဂျိုင့် ပို့ပြီးလျှင် မယောင်မလည်နှင့် မူလတန်းဆောင်ဖက် ရောက်သွားတက်သည်လေ။ ဦးမြမောင် ပြုံးလိုက်သည်။ နောက်ထပ် ခြံထဲ ရောက်လာတော့မည့် ကြက် တစ်ကောင်ကို ဖမ်းရဦးမည်။

*******************************************

ဦးမြမောင် သောက်ရေအိုးများ ရေဖြည့်နေစဉ် ကိုအိုက်စံတစ်ယောက် ထမင်းဂျိုင့် လာပို့သည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ စာမေးပွဲကာလ ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်နွယ်နွယ် အခန်းစောင့်နေရသည်။ ကိုအိုက်စံတစ်ယောက် ထမင်းဂျိုင့်အား စားပွဲပေါ် တင်ခဲ့ပြီး မယောင်မလည်နှင့် မူလတန်းဆောင်ဘက် လျှောက်ခဲ့သည်။ ဦးမြမောင်လည်း အနောက်မှ အသာလေး လိုက်ချောင်းသည်။ မူလတန်းဆောင် အခန်းပေါက် အရောက်တွင်

"ချွတ် ချွတ်"

ဖြူဖြူသည် အသံကြား၍ အခန်းပေါက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုအိုက်စံကို တွေ့လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကလေးများအား စာ ရေးခိုင်းကာ အခန်း အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ မူလတန်းဆောင်၏ အနောက်ဘက်တွင် စတိုတစ်ခန်း ရှိပြီး ဂျောင်ကြသဖြင့် မည်သူမျှ မရောက်ပေ။ ကိုမြမောင် တစ်ယောက်သာ နှစ်ပတ်တစ်ကြိမ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ရောက်ဖြစ်သည်။ ကိုအိုက်စံက စတိုခန်းထဲ ဦးစွာ ရောက်နှင့်ပြီး ဖြူဖြူ ရောက်လာသည်။ ရောက် ရောက်ခြင်း ဖြူဖြူအား ဆွဲဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

"ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ကိုအိုက်စံရယ်၊ တကယ်တည်း၊ ဟိုနေ့က ရှင်လုပ်လို့ အဝတ်တွေ တွန့်ကျေသွားတယ်လေ၊ အဲဒါ ဆွေဆွေက ဘာဖြစ်လာတာလည်း မေးလို့ ကြံဖန်ပြီး ဖြေရသေးတယ်"

"ဘာဖြစ်လည်း ဖြူလေးရယ်၊ ကိုအိုက်စံ လိုးလွှတ်လိုက်လို့ ကျေသွားတာလို့ ဖြေလိုက် ပြီးရော"

"အိုးးး အဲ့လိုပြောလို့ ဘယ်ဖြစ်မလည်း"

"ဖြစ်တာပေါ့ကွ၊ ဒါမှ သူပါ ခံချင်စိတ် ပေါက်ပြီး တို့သုံးယောက် စည်စည်ကားကားပေါ့ ဟဲဟဲဟဲ"

"ရှင်ကြီးနော်။ တော်တော် တဏှာရူးနေ"

"စတာပါ ဖြူလေးရယ်၊ အချိန်ရှိတုန်း လေးဘက် ကုန်းပေးကွာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"

ခုံတစ်လုံးပေါ် လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ကိုအိုက္စံက ဖြူဖြူ၏ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်ကို လှန်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့ မရှိသဖြင့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး ပေါ်လာသည်။ ကိုအိုက်စံလည်း ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းလိုက်ပြီး အမွှေးများ မဲနက် အုံထနေသော စောက်ပတ်အား ဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးး ဖြေးဖြေး ကိုအိုက်စံ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ !!! "

စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသဖြင့် ဖြူဖြူ့ကိုယ်လေး ယမ်းခါနေသည်။ ရှည်လျားသော ဆံပင်လည်း ယိမ်းထိုးကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်း တစ်အားအားနှင့် ညည်းညူနေရသည်။ လိုးနေရင်း နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ အင်္ကျီအောက်ထဲ လက်လျှို၍ နို့အုံကို စွနေသည်။ ကိုအိုက်စံနှင့် လိုးနေသည့်အချိန်ဆိုလျှင် ဖြူဖြူတစ်ယောက် သူမ၏ ရီးစား ကိုမြတ်သူကိုသာမက တစ်လောကလုံးကို မေ့နေတက်သည်။ ယခုလည်း ကိုအိုက်စံ စောင့်လိုးတာ မိနစ် 20 နီးပါးရှိပြီ။ သူမ နှစ်ချီ ပြီးသွားပြီ၊ ကိုအိုက်စံ မပြီးသေး။ ကိုအိုက်စံ၏ စောင့်ချက်တွေ သွက်လာသည်။ သူ ပြီးတော့မည်မှန်း သိသဖြင့် ဖင်ကို နောက်သို့ တွန်းတွန်းပေးလိုက်သည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !!! ပြီးတော့မယ် !! ပြီးတော့မယ် !!! အ အ အ အ အားးးးးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးး"

ကိုအိုက်စံသည် သုတ်ရည်များ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်နှင့် ဖြူဖြူလည်း တတိယအချီ ပြီးသွားကာ ဒူးညွတ်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကျသွားသည်။

ကိုမြမောင်သည် video record ယူနေသော ဖုန်းကို ပိတ်ကာ အသာလေး ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ ဒီည ဖြူဖြူကို အကျပ်ကိုင်ကာ ရှယ် လိုးပစ်မည် ဟူသော အတွေးတို့နှင့်အတူ ပြုံးလို့ပေါ့။

" အတွေ့ " 4

{ ဇာတ်လမ်း ပြောပြသူ၏ မူရင်း အဖြစ်အပျက်အတိုင်း စာစီရသဖြင့် အနည်းငယ် ကြာသွားခြင်း ဖြစ်ပါကြောင်း စာချစ်သူများအား သာဂိ အနူးအညွတ် တောင်းပန်အပ်ပါသည်။ }

=================================

ညနေ ကျောင်းဆင်းခါနီး ဦးမြမောင်က ပြောစရာ ရှိသည်၊ 6:00 pm လောက် မူလတန်းဆောင်မှာ စောင့်နေမည်၊ တစ်ယောက်ထဲ လာခဲ့ပါဟု ဆိုသဖြင့် ရေချိုး၊ အဝတ်လဲကာ ထွက်ခဲ့သည်။ မိုးကလည်း ဒီရက်ပိုင်း တော်တော် ကောင်းနေ၏။ မှောင်စ ပြုနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ကောင်းစွာ မြင်ရသေးသည်။ ဦးမြမောင်က ကြို ရောက်နှင့်နေသည်။

"ဦးမြ !! ဘာကိစ္စ"

"ကိစ္စကတော့ ထွေထွေထူးထူး မရှိပါဘူး၊ ပြစရာလေး ရှိလို့ပါ"

"ဘာ ပြမလို့လည်းဟင် ဦးမြ"

"အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပါလား၊ ဒီမှာ ပြလို့ အဆင်မပြေလို့"

ဦးမြမောင်၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ပုံမှန်အနေအထား ဖြစ်သဖြင့် သူမ သင်ကြားပေးရသော မူလတန်းအခန်းထဲသို့ စိတ်ချလက်ချ ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ စားပွဲတွင် ထိုင်လိုက်ရင်း

"ကဲ !! ဘာပြမှာလဲ ဦးမြ"

ဦးမြမောင် ပြုံးလိုက်ပြီး ဖုန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် Gallery ထဲမှ နေ့လည်က ရိုက်ထားသော video file ကို ဖွင့်ကာ

"ဒီ မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးကို ဆရာမ​�လေးများ သိမလားလို့ပါ"

ဖြူဖြူသည် ဦးမြမောင်၏ ဖုန်းကို ယူ၍ ကြည့်လိုက်ရာ

"ဟင် !! ဒါ ဒါ !!! အိုးးးးးး"

ဖုန်းပင် လွတ်ကျမတက် ဖြစ်သွားသည်။ နေ့လည်က သူမအား ဦးအိုက်စံ အနောက်ကနေ အားရပါးရ လိုးနေသော မြင်ကွင်း ဖြစ်သည်။

"ဟို !!! ဟို !! ဦး !! ဦးမြ !! ဒါက !!!!"

"သိတယ်မလား အဲ့နှစ်ယောက်ကို"

ရှက်စိတ်ကြောင့် ဖြူဖြူ မျက်ရည်များ ဝဲလာသည်။ လူလည်း ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာသည်။

"ကဲပါလေ !! ဆရာမလေး မသိဘူးဆိုလည်း မဝေတို့၊ ဆွေဆွေတို့ကို မေးရတာပ။ အဲ !! ဒေါ်နွယ်နွယ်တော့ သိလောက်တယ်ဗျ"

ဖြူဖြူသည် ထိုင်ခုံပေါ်မှ ချက်ချင်း ထ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ကာ လက်အုပ်ချီလျှက်

"ကျွန်မ !! ကျွန်မ ရှိခိုးပါတယ် ဦးမြရယ်၊ သူတို့ကိုတော့ မပြပါနဲ့၊ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်"

"မင်းက ငါ့ကို ဘယ်လို နှုတ်ပိတ်မလည်း"

"ကျွန်မ ကျွန်မ ဘယ်လို လုပ်ပေးရမလည်းရှင်"

"ဒါက လွယ်ပါတယ်ကွဲ့"

ဦးမြမောင်သည် ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်ရာ အရှည် 7" ကျော်ကျော်၊ လုံးပတ်မှာ သူမ၏ လက်ဖျံခန့် တုတ်သော လီးကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်။

"အို !!!! အမေ့ !!! "

ဖြူဖြူသည် ထို လီးကြီးအား မှင်သတ်စွာ ကြည့်နေစဉ် ဦးမြမောင်က သူမ၏ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဖြစ်ညှစ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်သည်။ သူမအား ဒီလီးကြီးနှင့် မုဒိန်းကျင့်တော့မည်ကို သိသဖြင့် ကုန်းရုန်းထကာ ပြေးရန် ပြင်စဉ်

"အင့်ကွာ !!! ဖျောင်းးး !!! အားးးး ဝုန်းးးးး"

ဖင်ကို စောင့်ကန်ခံလိုက်ရသဖြင့် လဲကျသွားသည်။ ဦးမြမောင်အား ကြောက်လန့်တကြား ကြည့်ကာ ဖင်တရွတ်တိုက်ဖြင့် နောက်သို့ စုတ်သွားသည်။ ဦးမြမောင်ကလည်း အင်္ကျီချွတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကွင်းကို ကြိုးကျစ်သလို ကျစ်ကာ ဖြူဖြူထံ တစ်လှန်းခြင်း လှမ်းလာသည်။ ဖြူဖြူသည် လက်ရှိ အခြေအနေအရ ဦးမြမောင် အလိုက် လိုက်ကာ ဆောင်ရွက်ရမည်ကို သဘောပေါက်သော်လည်း ဒီလီးကြီးနှင့် အလိုးခံရမည်ကို ကြောက်လန့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

"ဝေါ !!! ဝေါ !!! ဝုန်းးးး ဒလိန်းး လိန်း လိန်း ဂျိမ်းးးး ဂျိမ်းးးး ဂျိမ်းးးးး"

လေရော မိုးပါ သည်းထန်စွာ ရွာနေသည်။ လျှပ်စီး လတ်လိုက်တိုင်း ဦးမြမောင်၏ အဆီပြန်နေသော မျက်နှာကြီးမှာ ပို၍ ခက်ထန်သလို ခံစားရသည်။ လီးကြီးမှာလည်း မြွေဟောက်ကြီး တစ်ကောင် မာန်ဖီနေသကဲ့သို့ ထိတ်လန့်မိသည်။

"ဝုန်းးးး အားးးးး"

ခြေထောက်အား စောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ပါလာသည်။ ဖြူဖြူ၏ ရင်ဘက်ပေါ် ဖိထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်အား စုကာ ပုဆိုးဖြင့် ပူးခြည်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲလိုက်ကာ

"အ !!!!"

"ဒီမှာ မိဖြူ၊ ညည်းကို အိုက်စံထက် သာအောင် ငါ လိုးပေးနိုင်တယ်၊ ညည်းသာ ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့ လိုတယ်၊ ဟုတ်​ပြီလား"

"မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့ ဦးမြရယ် !!! အားးးး"

ဆံပင်ကို စုကာ စောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် နာကျင်သွားသည်။ ဦးမြအောင်သည် သူမ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေးများနှင့် လိုက်ဖက်လွန်းသည့် အမွှေးမဲမဲများ အုံထနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့လေး ပေါ်လာသည်။ ဖြူဖြူသည် ရှက်လွန်း၍ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအား လိမ်ထားသဖြင့် ဦးမြမောင်က ပေါင်တွင်းကျောကို အားကုန် ဆွဲညှစ်လိုက်ရာ

"အားးးး !! နာတယ် !! နာတယ် !! အီးး ဟီးးး ဟီးးး"

ပေါင်တွင်းသားများ ပူထူကာ နီရဲသွားသည်။ ဖြူဖြူ၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသော အသံ စူးစူးရှရှ​လေးက ဦးမြမောင်၏ ရမ္မက်စိတ်ကို ပို ထန်စေသည်။ ပေါင်ကို ဆွဲဖြဲကာ မဲနက် အုံထနေသော စောက်မွှေးများအား စုပ်ကိုင်ပြီး

"စောက်မွှေး တော်တော် သန်တာဘဲဟ၊ ကဲဟာ"

"ဗျုတ် ဗျုတ် ဗျုတ် !!! အားးးး နာတယ် !! နာတယ်"

အမွှေးများအား ဆွဲနှုတ်ပစ်ရာ အမြုံလိုက် ပါလာသည်။ ဆီးခုံ ထူပူကာ နာကျင်လွန်း၍ မျက်ရည်ပင် ကျလာသည်။ နာကျင်မှုကြောင့်လား မသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

"ပေါင် မစိနဲ့၊ ဒူးထောင်ပြီး ကားထားစမ်း၊ မဟုတ်ရင် ဒီ့ထက် နာမယ်"

"ဟုတ် ဟုတ်"

ဖြူဖြူသည် ဦးမြမောင်အား ကြောက်လန့်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖြူ၏ ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးခြင်း ဖြုတ်လိုက်ရာ ဘရာဇီယာ ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်လာသည်။

"ဗျုတ် !!! ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ !!! အ !!!!"

ဘရာဇီယာအား ဆွဲဖြုတ်ကာ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဟင်းချိုသောက်ပန်းကန် အသေးသာသာရှိသော နို့အုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး နှစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ရင်း

"နင့် နို့တွေက လုံးကျစ်နေတာဘဲ၊ ဟိုကောင် အိုက်စံက နင့်နို့ကို မစို့ဘူးလား"

ဖြူဖြူ ဖြေရမှာ ရှက်သဖြင့် ချက်ခြင်း မဖြေမိရာ

"ကောင်မ၊ ငါ မေးတာ မဖြေဘူးပေါ့၊ ကဲဟာ"

"အားးးးး နာတယ် နာတယ်၊ ဖြေပါ့မယ်၊ ဖြေပါ့မယ်ရှင် အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ခြင်း ခံရသဖြင့် နာကျင်သွားသည်။

"ကဲပြောစမ်း၊ အိုက်စံက နင့်ကို လိုးရုံ လိုးတာပေါ့၊ နို့မစို့ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား"

"ဟုတ် !! ဟုတ်ပါတယ်ရှင်"

"ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မဖြေဘူး ကိုင်းဟာ ကိုင်းဟာ!!!"

"အားးးးး ဖြေပါ့မယ် ဖြေပါ့မယ် !!! အားးးး"

နို့နှစ်ဖက်စလုံးကို စုံကိုင်ကာ အားကုန် ဖျစ်ညှစ်ပစ်ရာ ဖြူဖြူမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ရဲတွက်သွားသည်။ နာကျင်လွန်း၍ မျက်ရည်များလည်း လိမ့်ကျလာသည်။

"ကဲ ငါမေးတာ ကောင်းကောင်းဖြေ"

"ဟုတ်!! ဟုတ်ကဲ၊ ကိုအိုက်စံက ကျွန်မ !! ကျွန်မကို လိုးရုံတင် လိုးတာပါ၊ နို့ သိပ်မစို့ပါဘူးရှင် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

"နင်က မစို့ခိုင်းဘူးလား၊ လိုးတာဘဲ ခံခြင်တာလား"

"ဟို ဟို အချိန် !! အ !! အချိန် မရလို့ပါရှင်"

"နင်တို့ ၊ ဘယ်သူမှမသိအောင် ခိုးခိုးပြီး လိုးတာ အရသာ ရှိလား"

"ရှိ !! ရှိပါတယ်ရှင်"

"အိုက်စံက နင့်ကို အကျပ်ကိုင်ပြီး လိုးလို့ နင်က ခံတာလား၊ ဒါမှမဟုတ်၊ နင်ကိုယ်တိုင် ခံချင်လို့ ခံတာလား"

"ပထမတော့ သူက အတင်း မုဒိန်းကျင့်တာ ခံရတာ၊ နောက်တော့ !! နောက်တော့"

"နောက်တော့ ဘာဖြစ်တုန်း၊ မြန်မြန်ပြောစမ်း"

"အ !!! ပြော ပြောပါ့မယ်ရှင်၊ နောက်တော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလားနဲ့ ခံတာပါရှင်"

"နင်က သူလိုးတာကို ဘာလို့ ကြိုက်သွားတာတုန်း"

"သူက !! သူက အကြာကြီး လုပ်နိုင်တယ်၊ ကျွန်မ သုံးလေးခါလောက်ပြီးအောင် လုပ်ပြီးမှ သူ ပြီးတာမို့ပါ"

အစပိုင်းတော့ ပြောရမှာ ရှက်သော်လည်း ဦးမြမောင်ကို ကြောက်သဖြင့် ရှက်ရှက်နှင့် ပြောဖြစ်သည်။ ပြောရင်း ပြောရင်းနှင့် ထိုသို့ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောရသည်ကို ခံတွင်းတွေ့လာသဖြင့် နှုတ်ရဲလာသည်။ ပြောရင်းနှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များလည်း တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။

"ငါ လိုးရင်ရော နင် ခံမှာလား"

"ဟုတ် ဟုတ် !! ခံပါ့မယ်ရှင်"

"တစ်ကယ်လို့ ငါ့ရှေ့မှာ တစ်ခြားအကောင်တွေ နှစ်ယောက်သုံးယောက်လောက် နင့်ကို ဝိုင်း လိုးခိုင်းရင်ရော ခံမှာလား"

"ရှင် !!!!"

"အာာာ!!! မေးနေတာ မဖြေဘူး !! ကဲဟာ ကဲဟာ"

"အားးးး နာတယ် !! နာတယ် !! ခံပါ့မယ် !! ခံပါ့မယ်ရှင့် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး နီရဲ ကျိမ်းစပ်ကာ နာကျင်နေပြီ။ အားရလောက်အောင် ဖျစ်ညှစ်ပြီးနောက် ဦးမြမောင်သည် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ဆံပင်ကို စုကိုင်၍ ဆွဲထခိုင်းလိုက်ပြီး

"ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်"

"အ !!!"

"ကဲ ငါ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးစမ်း"

"ရှင်"

ဒူးထောက်ထိုက်လျှက်နှင့် ဦးမြမောင်အား မော့ကြည့်ရာ

"ငါ ပြောသလို မလုပ်ဘူးလား၊ ကဲဟာ ကဲဟာ "

"ဖျန်း ဖျန်း ဖျန်းးး အားးးး"

ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ခွေကျသွားသည်။ ပြီးနောက် ဆံပင်ကို ပြန်ဆွဲကာ

"ရတယ်လေ ဖြူဖြူ၊၊ မင်း မလုပ်နိုင်ရင်လဲ !!!!!"

"ဟို ဟို !! လုပ် !! လုပ်ပေးပါ့မယ်ရှင်"

"နင် !! လီးစုတ်တက်တယ်မလား"

"မစုပ် !! မစုပ်တက်ပါဘူးရှင်၊ တစ်ခါမှလည်း မစုပ်ဖူးပါဘူး ရှင်"

"တရှင်ရှင်နဲ့ မပြောစမ်းနဲ့၊ ယောက်ျားလို့ ပြောစမ်း"

"ရှင်"

"လုပ်ပြန်ပလား တရှင်ရှင်နဲ့"

ဦးမြမောင်၏လက် လေပေါ် ဝဲသွားသည်။

"မလုပ်ပါနဲ့ရှင် !!! အဲ !! ယောက် !! ယောက်ျားရယ်"

"အေး !! အဲ့လို့ လိမ္မာမှပေါ့၊ ကဲ ငါပြောသလိုလုပ်"

"ဟုတ် !! ဟုတ်"

"ငါ့ လီးကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး စုံကိုင်လိုက်၊ ပြီးရင် လက်နဲ့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ဖွဖွလေး လုပ်ပေး၊ အေးးး အေးးး ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အိုးးးးး"

ဖြူဖြူသည် ပုဆိုးဖြင့် ပူးချည်ခံထားရသော လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးအား ဖြဖြေလး စုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ ကြီးလွန်း၍ လက်နှစ်ဖက်စုပ်တာတောင် မဆန့်ပေ။ နူးညံ့လွန်းသော လက်ဖဝါးလေး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် လီးမှာ ပို၍ တင်းမာလာသည်။

"လီးဒစ်က အရည်ပြားကို နောက် ဆွဲလိုက်၊ ဟုတ်ပြီ၊ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွလေးစုပ်ပေး Ok ok အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ မယားလေးရာ ဟားးး"

ဦးမြမောင် ခေါ်ပုံက ပိုင်စိုး ပိုင်နင်း နိုင်လှသည်။ မိမိကိုများ မယားလေးတဲ့။ သူ့ကိုလည်း ယောက်ျားလို့ ခေါ်ရမယ်တဲ့။ မတက်နိုင်ပေ။ သူ၏ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီလေ။ သူခိုင်းသမျှ တသွေမတိမ်း လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒစ် နီနီရဲရဲ ကားကားကြီးအား ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစဉ်က ညှီစို့စို့အနံ့ကြောင့် ပျို့အန်ခြင်သလိုလို ဖြစ်သော်လည်း၊ ဦးမြမောင်အား ကြောက်သဖြင့် အောင့်အီးကာ ငုံလိုက်ရသည်။ ဒစ်ကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသည်။ စ ငုံစဉ်က ရွံသလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ဒစ် နွေးနွေးကြီးအား စုပ်ရတာ အရသာ ရှိလာသဖြင့် ဒုတ်ထိုးချိုချဉ် (Loli pop) စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။

"ဟုတ်ပီ ငါ့ မိန်းမလေး စုပ် စုပ်၊ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ ဝှိုက်ပြီးစုပ်၊ ပြီးရင် ပါးစပ်ထဲထိ ငုံပြီး ရှေ့တိုး နောက်စုတ်လေး လုပ်ပေး၊ သွားနဲ့ ခြစ်မိစေနဲ့နော်"

"ပြွတ် ပြွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးး ဟိုးး ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ"

မစုပ်တက် စုပ်တက်ဖြင့် လီးစုပ်ပေးနေသော ချစ်စဖွယ် အပျိုဖြန်းလေးကြောင့် ဦးမြမောင်မှာ feel တွေ တက်နေသည်။ ဖြူဖြူလည်း လီးစုပ်ရတာ အရသာ တွေ့လာသဖြင့် ပါးနှစ်ဖက် ခွက်ဝင်အောင် စုပ်တော့သည်။ စောက်ပတ်မှထွက်သော အရည်များလည်း ပေါင်တစ်လျှောက် စိုစွတ်နေပြီ။ ဦးမြမောင်လည်း မာန်ပါလာကာ ဖြူဖြူ၏ လည်းပင်းနှင့် ခေါင်းကို ညှပ်ကိုင်၍ လီးကို အာခေါင်ထဲထိ ထိုးလိုက်သည်။

"အု အု အွတ် အွတ် ဝူးး ဝူးးး !! အဟု ဟု ဟု !! "

ပါးစပ်အပြည့် စုပ်နေရသော လီးကြီး အာခေါင်ထဲထိ ဝင်လာသဖြင့် အသက်ရှူ ကျပ်သွားသည်။ 7" ကျော် ရှည်လျားသော လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲထိ ထိုးခံရသဖြင့် မျက်လုံးပြူး၊ မျက်နှာ နီမြန်းကာ မျက်ရည်ပူများ ကျလာသည်။ ပုဆိုးနှင့် ပူးချည်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဦးမြမောင်၏ ပေါင်ကို တွန်းထားရသည်။ ဦးမြမောင်ကလည်း သူ၏ ဆီးခုံနှင့် ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာအား ဖိကပ်ကာ လီးကို အာခေါင်ထဲ ကော့ကော့ သွင်းသည်။ လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲတင်သာမက လည်ချောင်းထဲထိ ထိုးဝင်နေသည်။ ဖြူဖြူ့ခမျာ မခံစားနိုင်တော့သဖြင့် ဦးမြမောင်၏ ပေါင်ကို ဇွတ် တွန်းကာ ခေါင်း ခါယမ်းလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ အာခေါင်ထဲ ထိုးနေသော လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်သည်။

"အွတ် အွတ် !!! အု အု !!! အူးးးး !! အော့ အော့ ဝေါ့ !!! အဟွတ် ဟွတ်ဟွတ် ဟု ဟု!!အူူးးး !!!"

မျက်ရည်ရော သွားရည်ပါ စီးကြကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကြသွားသည်။ မျက်ဝန်းတွေလည်း နီရဲလို့။ ဦးမြမောင်က လက်ကို ချည်ထားသော ပုဆိုးအား ဖြည်ပေးလိုက်ပြီး ပတ်လတ် လှဲခိုင်းသည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ လီးဒစ်ဖြင့် အရည်ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။

"အင့် !!! ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!!"

ဒစ် ဝင်သည်နှင့် ဖြူဖြူ၏ ဒူးခေါင်း နှစ်ဖက်နှင့် နို့နှစ်လုံး ထိသည်အထိ ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်သည်။ မကြာမီ ဧရာမ လီးရှည်ကြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်အား လိုးတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် လက်သီးစုပ်ကာ အံကြိတ်ထားမိသည်။ ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ခေါင်းဘေး လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ပြီး အားကုန် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! ဒုတ် !!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် !! အီးးးဟီးးး ဟီးးး !!! အင့် ဗျိ ဗျိ ဗွတ် ဗွတ် 

ဒုတ် !!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် !! အီးးးဟီးးး ဟီးးး !!! အင့် ဗျိ ဗျိ ဗွတ် ဗွတ် !! ဒုတ် !!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး"

ဖြူဖြူ၏ မျက်လုံးထဲ မီးတွေ ပွင့်ကုန်သည်။ ဦးအိုက်စံ လိုးပြီးသား စောက်ဖုတ် ဖြစ်သော်လည်း ဦးမြမောင်၏ ရှည်လျား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးဒဏ်ကို မခံနိုင်ပေ။ လီးကြီးသည် စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို တရတ်ဆတ် ပွတ်တိုက် ဝင် ထွက်ကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ဝင် တိုက်သည်။ နာကျင်လွန်း၍ ခေါင်း ဘယ်ညာ ခါယမ်းကာ ရှုံ့မဲ့နေသော ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်းနေသော်လည်း ဖြူဖြူ၏ အသံသည် မိုးသံ လေသံထဲ တိမ်မြုတ်ကာ အပြင်မှ မည်သူမျှ မကြားနိုင်ပေ။ ဦးမြမောင်သည် အိုးအကြီး၊ အိုးအပါး size စုံ လိုးဘူးသော်လည်း ဖြူဖြူကဲ့သို့ မပိန်မပါး အိုးကို မလိုးဘူးပေ။ ထို့ကြောင့် မညှာမတာနှင့် အားရပါးရ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ ဖြူဖြူလည်း တအားအားနှင့် အော်ဟစ်ကာ ခံနေရသည်။ စောက်ဖုတ် ပူထူကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေပြီ။ အချက် သုံးဆယ်ခန့် စောင့်လိုးပြီးမှ စောက်ဖုတ်သည် လီး၏ ဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။

ဖြူဖြု ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်နှင့် position ပြောင်းလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားသော ဖြူဖြူ၏ ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ချကာ ဒူးထောင် အနေအထားတွင် ထားလိုက်ပြီး အသာ ညှောင့်လိုးနေသည်။ လိုးနေရင်း ခေါင်းမော့ထားသော ဖြူဖြူ၏ လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ ခဲထားသည်။ ဖြူဖြူလည်း လိုးသည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်လာပြီး အရသာ ရှိလာသဖြင့် ဦးမြမောင်၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ကာ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို ပင့်ပင့်ပေးသည်။ ထိုသို့ ပင့်ပင့်ပေးရင်း 10 မိနစ်ခန့် ကြာသော်

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !! အ အ အ အ !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ !! အားးးးး ပြီးပြီ ပြီးပြီ !! အ အ အ အ !!! အားးးးးး ရွီးးးးး ဟားးးးးး"

ဖြူဖြူ့ကိုယ်လေး တဆက်ဆက်တုန်ကာ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များ အားပျော့သွားပြီ တစ်ချီကောင်းကောင်း ပြီးသွားသည်။

"ကောင်းလား ငါ့ မယားငယ်လေး"

"ကောင်းတယ် !! အရမ်း ကောင်းတယ် ယောက်ျားရယ် !!! အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းး ဟင်းးးး"

"ယောက်ျား မပြီးသေးဘူးကွ"

"ဒါဆို လိုးလေ"

"ငါ့ မိန်းမလေး မှောက်အိပ်လိုက်"

"ယောက်ျား စိတ်တိုင်းကျပါရှင်"

ဖြူဖြူလည်း ဦးမြမောင်စိတ်ကြိုက် မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူအား ခွလိုက်ပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ လိုးထား၍ နီရဲ ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ်ကို ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

ဖြူဖြူ့ခေါင်းလေး မော့သွားသည်။ မှောက်အိပ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကျပ်ညပ်ပြီး လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ လိုးနေရင်း စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို တံတွေးစွတ်ကာ လက်မဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်သည်။

"ဇွိ !!! အ !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ"

အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စောင့်စောင့် လိုးပြီးနောက် လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ ခံရတာ ကောင်းနေစဉ် လီးကို ထုတ်လိုက်သဖြင့် ဖြူဖြူသည် နောက်သို့ လှည့်ကြည့်ကာ

"ဘာဖြစ်လို့လည်း ယောက်ျား"

"နင့် ဖင်ကို လိုးမလို့လေ"

"အိုးးး ဖင်တော့ ရှင့်လီးကြီးနဲ့ လိုးရင် ကွဲသွားလိမ့်မယ်၊ မဖြစ်ဘူး ၊ မဖြစ် !!! အ !!!"

ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ကျောကို ဖိချလိုက်ပြီး စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေး ထွေးလိုက်သည်။ ကျောပြင်ကို ဖိထား၍ ဖြူဖြူ့ခများ လှုပ်မရ​ပေ။ ဦးမြမောင်သည် ဒစ်ဖြင့် စအိုပေါက်ကို ပွတ်တိုက်နေသည်။ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာမှာ ကြောက်သဖြင့် ဖင်ကို ရှုံ့ထားမိသည်။ ဒစ်ကို သွင်းရာ ဖင် ရှုံ့ထားသဖြင့် ချော်ထွက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် လီးကို က်က်နန ကိုင်ကာ စအိုပေါက်ထဲ ဖိ သွင်းလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇြိ !!!! အားးးး နာတယ် !!! မရဘူးး မရဘူးးး"

"ရပါတယ် မိန်းမရဲ့၊ ဒစ်ဝင်သွားပြီလေ၊ ခေါင်း ဝင် ကိုယ် ဆန့် တဲ့ ဟဲဟဲ၊ ငါ မင်းကို အီစိမ့်နေအောင် လိုးပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

"ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ !!! အ အ အ အ အားးးးး"

လီးကို ဖြေးညှင်းစွာဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ထစ်ခြင်း သွင်းလိုက်သည်။ ဖြူဖြူသည် အံကြိတ်မထားနိုင်ဘဲ လက်သီးစုပ် ပါးစပ်ဟကာ ခံနေသည်။ လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်နေပြီး စအိုကြွက်သားများ အောင့်နေသည်။ တစ်ဗျစ်ဗျစ်နှင့် တစ်ထစ်ခြင်း ဝင်နေရာ လီးကြီးမှာ မဆုံးနိုင်သေး။ ဖင် လိုးခံရတာ အီလည်လည် အောင့်သက်သက် နိုင်လှသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့်

"ကဲ !! ငါ့မယားလေး၊ မင့်ယောက်ျား ဖင် စောင့်လိုးတော့မယ်နော်"

"ဖြေးဖြေးလုပ်နော်၊ ဖင်ကွဲမှာ ကြောက်လို့ !! အ!! "

ဦးမြမောင်သည် ဘာမျှ မပြောတော့ဘဲ ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးကြီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်လိုက်သည်။ လီးကို တံတွေး စွတ်လိုက်ပြီး ဖြူဖြူ၏ ခါးပေါ် လက်ထောက်လိုက်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် အပျိုလေး၏ ဖင်ကို ပါကင် ကောင်းကောင်းကြီး ဖွင့်ခွင့်ရပြီလေ။

" အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးး သေပြီ!!! သေပါပြီတော့ !! အီးဟီးဟီး !!! နာတယ် နာတယ် !! ဖင် ကွဲပြီလားမသိဘူး !! မရဘူးးး မရဘူးးး !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

ဖြူဖြူသည် ကြမ်းပြင်ကို လက်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ရိုက်ရင်း ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ ဦးမြအောင်ကလည်း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ လီးထုတ်လိုက်တိုင်း စအိုအတွင်းသားများ လီးတွင် ကပ်ပါကာ အပြင် ထွက်လာသလို၊ စောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အမြုံလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ ဖင် ကွဲသွားသဖြင့် လီးတွင် သွေးများ ပေနေပြီ။ လီး ဝင်လာတိုင်း ဖင်ခေါင်းထဲ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်လွန်းလှသည်။ မျက်ရည်ပူတွေလည်း ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေပြီ။ ဦးမြမောင်အတွက်မူ ဖင်ပေါက်လေးမှာ ကျဉ်းမြောင်းလွန်း၍ ကျပ်ကျပ်ထုတ်ထုတ်နှင့် လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ စောင့်စောင့်လိုးရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်ဖဝါးနှင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်နေရာ ဖင်နှစ်ခြမ်းလုံး နီမြန်းနေပြီ။ ဖြူဖြူသည် နာကျင်မှုများကြားမှ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များ တစ်ဆစ်ဆစ် ညှစ်ထုတ်ကာ အချီချီ ပြီးမှန်းမသိ ပြီးနေသည်။ ဦးမြမောင်၏ စောင့်ချက်တွေ သွက်လာပြီး

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !!!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !!! အားးးးး ရွီးးးး ဟားးးးးး"

လီးကြီးသည် ဖင်ခေါင်းထဲတွင် ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် အရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဖြူဖြူအပေါ် မှောက်လျှက် မှိန်းနေသည်။ လီးကြီး ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ပေါက်ထဲမှ သုပ်ရည်များ အံထွက်လာသည်။ ဖင်ပေါက်လည်း အသားနီများ လန်ကာ ယောင်ကိုင်းနေသည်။

"ဖင် ခံရတာ ကောင်းလား"

"နာတယ်!! တအား နာတာဘဲ၊ ဖင်လည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ အောင့်နေတယ်"

"နောက်တော့ ကျင့်သားရသွားပြီး င့ါမိန်းမလေး ဖင်ခံခြင်စိတ်ဘဲ ပေါက်လိမ့်မယ်၊ ကဲ အချိန်ရှိတုန်း နောက်တချီလောက်"

"ရှင် !!!! "

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အားးးးးးး"

အခန်း ၅ ဆက်ရန်