ရေးသူ - မောင်ကျာ်
ကိုကျေ ာ်ရင်ကအသက်သုံးဆယ့်ခြောက်ဆို ပေမယ့်သူ့သမီးကအသက်နှစ်ဆယ်ပြည့်နေပြီ။
သူ့အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်တုန်းကပဲဆိုပါ
တော့.အမေကတရှောင်ရှောင်နဲ့ကျန်းမာရေးက
မကောင်းဘူး ။အဖေကဆိုက်ကားသမား..ဗလကခပ်တောင့်တောင့်ပေမယ့်ဘိန်းကကြုံသလိုရှူ တာ..မကြုံရင်လည်းကြုံအောင်လိုက်ရှာပေါ့.။အ
ပြောကလည်းအလွန်ကောင်းတော့ မိန်းမတွေ
ကအလွန်စွံတာ..ပြောရင်ယုံစရာမရှိဘူး။ဒါပေ
မယ့် နည်းနည်းလေးငြိသွားကြလို့ တစ်ချီနှစ်ချီ
အမျ ားဆုံးလေးငါးချီလောက်ချိန်းတွေအလိုးခံ
ပြီး အဖေ့ဇာတ်ရုပ်.အဖေ့အကြောင်းသိသွားပြီ
ဆိုရင်တော့နောက်ပြန်ဆုတ်သွားကြတာချည့်ပါပဲ။သူရှာလို့ရသမျှက သူ့ဘိန်းဖိုးပြည့်ဖို့တောင်မှ
အနိုင်နိုင်ဆိုတော့ကျေ ာ်ရင်တို့ကိုရှာကျွေးဖို့နေ
နေသာသာ..အမေ့ဆေးဖိုးလေးတောင်မရနိုင်
တော့ အမေကလုံးပါးပါးပြီးသေတော့တာပေါ့။
အဲလိုနဲ့ကျေ ာ်ရင်လည်း နီးစပ်ရာတွေနဲ့ပေါင်းပြီး
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့တောထဲကအလကားရတဲ့
သစ်ပင်တွေပဲလိုက်ခုတ်ပြီးကိုယ့်အသက်ကိုယ်
မွေးရတယ်။တောထဲမှာပဲနေတော့တာ..တော
ဆိုပေမယ့်ကားလမ်းဘေးမှာပါပဲ..ထင်းတွေကို
အလံလိုက် အလံလိုက်ပြီးပုံပြီးရောင်းဖို့တန်းစီ
ထားတဲ့နေရာပေါ့..မြို့နဲ့လေးငါးခြောက်မိုင်ဝေး
တယ်။အဖေ့သွေးကခပ်မျ ားမျ ားနဲ့အလုပ်ကခွန်
အားစိုက်ရလွန်းတော့ နှစ်နှစ်..သုံးနှစ်ဆိုရင်ပဲ
ကျေ ာ်ရင်ကလူထွားကြီးဖြစ်လာပြီ..
အဖေကဘိန်းဖိုးမရတဲ့နေ့မျိုုးဆိုရင်ကျေ ာ်ရင့်
ဆီလာလာပြီး နှပ်တစ်ရှုံ့ရှုံ့မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့
ပိုက်ဆံလာလာတောင်းတတ်တယ်။အဲလိုလာ
လာတောင်းရင်း ထင်းဆိုင်တန်းနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်း
အရက်ရောင်းတဲ့အစ်မကြီးနဲ့ငြိရော။ကျေ ာ်ရင်
ကလည်းလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေအတွက်အရက်
သွားဝယ်ပေးတာ..အိမ်ဆိုင်လေးရှေ့မှာအဖေ့
သုံးဘီးဆိုက်တွဲရပ်ထားတာကိုမြင်တယ်။အဲဒီ
တုန်းကသူတို့ဆီမှာဆိုက်တွဲကပေါ်ခါစ,..အဖေ
လဲ ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ဖြစ်နေပြီ။ခြေသံသိပ်မကြား
အောင်ဖွဖွလေးနင်းပြီးလျေှ ာက်သွားတော့အိမ်
ထောင့်လေးမှာကွယ်ပြီးအဖေကအဲဒီအစ်မကြီးကိုလိုးဖို့ခေါ်ထုတ်နေသံကြားရတယ်။
" မလိုက်ဘူး.မလိုက်ဘူး ကိုဝင်း..ဘယ်နား
လေးမှမလိုက်ရဲဘူး.."
" ခဏလေးပါမကြည်ရာ..ဒီနားလေးတင်ပဲ..
ဒီအကွေ့နား.."
" အို့..မလိုက်ဘူး..မပုတို့ကလည်းကြည့်နေ
တာ..ဟိုမှာတွေ့လား.."
" အဲလိုဆို ညလာခေါ်မယ်ကွာနော်..ညဆို
ဘယ်သူမှမမြင်ဘူး.အဆင်ပြေတယ်မလား "
" ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း..ညဆိုရင်လဲအမေနဲ့
အတူအိပ်ရတာ..မထွက်လာရဲဘူး..လာမခေါ်နဲ့..ရှင်ကကျွန်မကိုအတည်ယူမှာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့.. "
" အတည်ယူမှာ မကြည်ရဲ့.အတည်ယူမှာမို့
ရေရှည်မှာသင့် မသင့်ညှိရင်းလိုးကြည့်ချင်တာ..
ခဏလေးပါမကြည်ရဲ့..လာ "
" အိုး.ဘာမှဆိုင်ဘူး..လိုးကြည့်မှသိရမှာလား
မယူချင် မယူနဲ့..အသားလွတ်ကြီးတော့အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး "
" အဲဆို..ညလာခိုးမယ်ကွာ..လိုက်ရဲလား "
" တကယ်လား..တကယ်လာခိုးမှာလား."
" တကယ်လာမှာ..ဆယ်နာရီလောက်ဒီသစ်
ပင်အောက်ထွက်စောင့်..အခုလောလောဆယ်အလိုးမခံသေးရင်လဲ ဂွင်းတော့တိုက်ပေး "
" တကယ်နော်..တကယ်လာမှာနော်..ဟူး..
ဒီလီးရီးကလဲ..ညမှလုပ်ပါလားလို့..အလကား
နေ အားကုန်အောင်.. "
" အဲလိုမျိုးဆို ငါကမယူပဲနေပစ်မှာဗျ.."
" ဟင့်ဟင့်..အင့် အင့်..ရော့.ကိုယ်တော်..မ
ယူရသေးဘူး သူ့စိတ်ချည့်ပဲ..အင့်အင့်..အင့် "
အိမ်ဆိုင်လေးတွေက သုံးလေးဆိုင်ရှိတာဆို
တော့ တခြားဆိုင်ကနေအရက်ဝယ်ပြီးပြန်လာ
ခဲ့တယ်..သိပ်အစာမကြေဘူး။အဲဒီအစ်မကြီးက
တခုလပ်..ကျေ ာ်ရင်ကလူပျိုပေါက်ကြီးဖြစ်နေပြီ
ဆိုတော့..ရိတိတိ ချိတ်တိတ်တိတ်ဖြစ်ချင်နေပြီ။
အနေနီးတော့ စကားပြောအဆင်ပြေရုံမက,ပဲ ဖင်ပုတ် နို့်နှိုက်လို့တောင်မှရနေပြီ။တအုံ့နွေးနွေး
နဲ့လမ်းနံဘေးကတဲလေးထဲမှာထိုင်စဉ်းစားနေတုန်း အဖေကဆိုက်တွဲလေးနဲ့ရောက်လာတာ..
နှာရည်တရွှဲရွှဲ.မျက်ရည်တယိုယိုပေါ့။အရက်ဝိုင်း
ထဲပို့ပေးထားလို့လည်း အရက်တွေသာတစ်လုံး
ပြီးတစ်လုံးကုန်သွားတယ်.. အဖေ့ဝေဒနာကလျေ ာ့မသွားဘူး။လမ်းနံဘေးက သစ်ခုတ်စခန်း
ဆိုတာကိုလူတွေအားလုံးကအထင်သေးကြပေ
မယ့်..တကယ်တော့ လိုချင်တာမှန်သမျှ အကုန်ရတဲ့နေရာ။ဘိန်းဆိုတာက ပေါမှပေါ..ဟိုတုန်း
ကဆိုရင်သစ်လုံးကိုဆင်နဲ့ဆွဲရတော့ဆင်ကျွေးဖို့မရှိမဖြစ်တဲ့ပစ္စည်း။အဲလိုနဲ့အစဉ်အလာထိန်း
လာတာ ဒီနေ့အထိသစ်သမားနဲ့ဘိန်းဆိုတာက ကင်းလို့မရတော့ဘူး။
အဲဒီလိုနေရာမျိုးမှာဒီလောက်တောင်ရောဂါ
သည်းနေတဲ့အဖေ့ကို ညနည်းနည်းမိုးချုပ်တော့
ဦးလေးတင့််တို့တဲထဲပို့်ပေးလိုက်တာ.ငတ်ငတ်နဲ့
အသေဆွဲတော့တာပဲ။ဘယ်လောက်ဖိုးမျ ားဆွဲ
လိုက်လဲတော့မသိဘူး.ရှစ်နာရီလောက်ရောက်
တော့နှစ်ပင်လား.သုံးပင်လားလိမ်ပြီးရွဲထွက်နေတာနဲ့ ဦးလေးတင့်ကလာပို့ရတယ်။အဖေ့ကိုသူ့
ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲ မြို့ပေါ်ကအိမ်ကိုပြန်ပို့ပေးရ
တယ်..အိမ်ရောက်တော့ကောင်းကောင်းကြီးယူနေပြီ။အဖေကမနက်လည်းထ,နိုင်တော့မယ့်
ပုံမပေါ်.ကိုယ်ကလည်းညကြီးမိုးချုပ်မှာဒီခရီးနဲ့ဒီ
ခရီးကိုခြေလျင်ပြန်ရမှာကသိပ်မဟုတ်လေသေး
ဆိုတော့ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲပြန်လာခဲ့တာမကြည်
တို့အိမ်ရှေ့ကသစ်ပင်ကြီးအောက်ရောက်တော့
ဓာတ်မီးလေးမှိတ်တုပ်မှိတ်တုပ်နဲ့အတားခံရပြန်
ရော။ခရီးဆောင်အဝတ်အိတ်လေးနဲ့ပျ ာယီးပျ ာ
ယာ တက်ထိုင်ပြီး..
" မောင်း မောင်း..အမေမိသွားမယ်..အိမ်ကိုပဲ ခိုးပြေးမှာမလား..အမြန်မောင်း.."
အဲဒါနဲ့ မြို့ထဲဖက်.အဖေ့အိမ်ဖက်ကိုပေါ့လေ.
ပြန်လှည့်မောင်းချလာတာသူ့ကိုလှည့်မကြည့်
ဘူး။လမ်းမီးရောင်တွေဖြတ်တော့ကိုယ့်ကိုမျ ား
ကြည့်နေသလားလို့ စိတ်မသိုးမသန့်နဲ့သူ့ဖက်ကိုစွေပြီးအကြည့်မှာမျက်လုံးချင်းဆုံတယ်..
" ဟယ်..အဲ.ဟို..နင့်အဖေခေါ်ခိုင်းလိုက်တာလား "
Comments
Post a Comment