ညကိုးနာရီထိုးသွားပြီ။
အမေကသူ့ညပိုင်း TVဇာတ်လမ်းတွဲတွေမပြတ်သေးလို့ဆက်ကြည့်နေတုန်းမီးကဖျပ်ကနဲပျက်သွားပြန်ပါရော။
"ငါ့ဇာတ်လမ်းလေးတောင်ပြီးအောင်မကြည့်ရဘူး။ ဒီသောက် အီးပီစီမီးကလဲသောက်ချိုးကိုမပြေတာ၊
တစ်သက်လုံးပျက်နေတာပဲ။ မီတာခလာတော့မတန်တဆ၊ တော်ပြီ..အိပ်တာပဲကောင်းတယ်.."
အမေက တဖျစ်ဖျစ်မြည်တွန်တောက်တီးပြီးဖုန်းစကရင်ကအလင်းရောင်လေးသုံးပြီးသူ့အိပ်ခန်းထဲလျှောက်ဝင်သွားတယ်။
ကျနော်ကတော့မှောင်ထဲမှာပဲဖုန်းပွတ်ရင်း ပေပြီးတော့ဆက်ထိုင်ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ ကျနော်သိနေတယ်လေ။
သူ့သဘာဝကိုကအမှောင်အရမ်းကြောက်တတ်တဲ့အမေ အခုအချိန်အရမ်းကြောက်နေလောက်ပြီ။
အရင်အချိန်တွေတုန်းကအဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့အချိန် မီးပျက်တဲ့အခါဘာမှမထူးခြားဘူး။ သူ့ယောက်ျားကြီးအနားမှာရှိနေတာပဲလေ။
အဖေခရီးသွားလို့မရှိတဲ့အချိန်မီးမပျက်တဲ့ညတွေမရှိခဲ့ဖူးဘူးလားလို့။ ရှိတာပေါ့ ခဏခဏပဲ..၊
အဲဒီအခါတွေမှာ အမေက 'ဟဲ့..ဖိုးထူး..သား အမေနဲ့အဖော်လာအိပ်ပေးစမ်း' ဆိုပြီးခေါ်တတ်တယ်။
နောက်တော့အမေ့အကျင့်ကိုသိလို့ အခေါ်မစောင့်တော့ဘဲ အလိုက်တသိကျနော်လိုက်ဝင်သွားပေးပြီး
အမေနဲ့အဖော်လုပ်ပြီးအိပ်ပေးတယ်။ အမေတို့ကုတင်ပေါ်မှာပဲပေါ့။ အဲဒီတုန်းကဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးလားလို့
ခင်ဗျားတို့ကကပ်သပ်မေးမယ်ဆိုရင်တော့ ဘာမှမရှိဘူးလို့ပြောရမယ်။
ဒီဇာတ်လမ်းအစပိုင်းမှာပြောခဲ့ဖူးသလိုအမေ့ဘော်ဒီနဲ့မိန်းမတယောက်ရဲ့အဖုအထစ်တွေကိုသဘာဝအတိုင်းစိတ်ဝင်စားခဲ့ဖူးပေမယ့်၊
အမေ့ကိုဆက်စ်ပါတနာတစ်ယောက်အနေနဲ့ လိုးဖို့လောက်အထိမတွေးရဲခဲ့ဘူးလေ။
ဟိုးတုန်းကတော့အမေ့အပါ်မှာဒီစိတ်တွေလေးလေးနက်နက်မှမရှိခဲ့သေးတာဗျာ၊သာမန်သားအမိစိတ်ဘဲရှိသေးတော့
ဝင်အိပ်လဲဖက်လုံ့းခွပြီးတခါထဲအိပ်ပျော်သွားခဲ့တာချည်းပဲ။
ဒါပေမယ့်ခုညတော့ကျနော်ဝင်လိုက်သွားဖို့တုန့်ဆိုင်းနေမိတယ်။
မီးပျက်လို့အမေကြောက်နေမယ်မှန်းသိရဲ့သားနဲ့ကို ခါတိုင်းလိုဝင်လိုက်သွားရမှာကိုတွန့်ဆုတ်နေမိတာကတော့
ကျနော်တို့သားအမိ၂ယောက်ရဲ့ပုံမှန်အတိုင်းမဟုတ်တော့တဲ့ဆက်ဆံရေးကြောင့်ပါဘဲ။
တစ်နေ့ညကနဲ့ဒီနေ့ညဦးပိုင်းရေချိုးခန်းထဲမှာဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက အိပ်မက်လား၊ တကယ်လားလိုမသဲကွဲဘူး၊
အဖြစ်တွေကိုမယုံရဲဘူးဖြစ်နေသေးတယ်။
ကျနော်ကိုယ့်အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုအခွင့်အရေးယူပြီးလိုးခဲ့မိတာဗျာ။
အဲဒီရှုပ်ထွေးဝေဝါးနေတဲ့အချိန်ကာလမှာ အမေကကြည်ဖြူလိုက်လျောသလိုရှိပေမယ့်၊
ပုံမှန်အချိန်မှာအမေ့စိတ်ရင်းအမှန်ကိုမတွေးတတ်ဘူးဖြစ်နေတာ။ အမေ့ဆီကမထင်မှတ်တဲ့ဆူဆဲအပြစ်တင်တဲ့
တုန့်ပြန်မှုတွေလာမှာကိုလဲကြောက်နေမိတော့တာဗျာ။ ဘယ်လိုကြီးဘဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့
သားတစ်ယောက်အနေနဲ့အမေတစ်ယောက်ကိုကြောက်ရွံ့လေးစားနေတဲ့အခံကလဲရှိနေတာဆိုတော့လေ..။
ကျနော်လဲအဲဒီတွေဝေစိတ်တွေကြောင့်မှောင်ထဲမှာပဲပေထိုင်နေမိတာ အတော်ကြာသွားတယ်လို့ထင်တာဘဲ။
မိနစ်၂၀ နာရီဝက်လောက်ရှိမလားဘဲ။ အမေကလဲထုံးစံအတိုင်းကျနော်လိုက်ဝင်လာမလားဆိုပြီးစောင့်နေပုံရတယ်။
သူကလဲအဖြစ်အပျက်တွေကြောင့်အမ်းတန်းတန်းဖြစ်ပီးမခေါ်ရဲတာနေမှာ။
နာရီဝက်လောက်ရှိတော့အမေလည်းသည်းမခံနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။
"ဖိုးထူး..သား..ဟဲ့..ဖိုးထူး..ဟဲ့ကောင်လေး..နင်ဘယ်မှာလဲ..ဘာလို့အခုထိဝင်မလာသေးတာလဲ..၊
မီးမှောင်ရင်မေမေတစ်ယောက်ထဲမနေရဲဘူးဆိုတာသိရဲ့သားနဲ့ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ..
အဲ့ဒါကဘာအချိုးလဲ၊ မေမေ့ကိုဂရုမစိုက်တော့တာလား"
စကားလုံးတွေကဆက်တိုက်ထွက်လာတော့တာ..ဒီတော့မှကျနော်လဲဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီးပြာပြာသလဲနဲ့..
"ဗျာ..ဟုတ်ကဲ့...လာပါပြီမေမေရ..."
ကျနော်ရှောင်ချင်လည်းရှောင်လို့မရတော့ဘူး။ အမေကလှမ်းခေါ်နေပြီ။ စိတ်ထဲမှာတော့..
'အင်း...ဒီတခါအမေနဲ့ဝင်အိပ်ရင်တော့..ဇာတ်လမ်းတွေကမပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်တော့မှာဘဲ။
အေးကွာ..ဒီအခြေအနေရောက်မှမထူးတော့ပါဘူး..' လို့တွေးပြီးကျနော်အမေ့အခန်းထဲဝင်လိုက်သွားတယ်။
အဲဒီလိုကိုယ့်စိတ်ကိုမောင်းတင်ထားလိုက်တော့ စိတ်ကရဲလာရောဗျို့။
ကဲမေမေရေ ...မေမေမကြောက်အောင်တစ်ညလုံးချော့သိပ်ပေးမယ်လို့စိတ်ထဲကကြိတ်ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။
"သားလာပြီ...မေမေအိပ်ပြီလား.."
အမေကကျနော်တက်တဲ့ဘက်ကိုကျောပေးပြီးဟိုဘက်လှည့်တစောင်းအိပ်နေတယ်။
အခုလေးတင်လှမ်းခေါ်လိုက်တာဆိုတော့မအိပ်သေးတာကျိန်းသေတယ်။ သိနေပေမယ့်ကျနော်ကစကားအဖြစ်မေးတာ။
"ဒီလောက်မှောင်ကြီးမီးပျက်နေရတဲ့ကြားထဲ မအိပ်လို့ဘာထိုင်လုပ်နေရမှာလဲ..။
ဘယ်မှထွက်မသွားနဲ့နော်၊ မေမေ့အနားမှာရှိနေရင်ပြီးရော။ ကဲ...နင်လဲအိပ်တော့.."
အမေ့ဆီကစကားသံပြန်လာတယ်။
ကျနော်အမေကျောပေးထားတဲ့နောက်ဘက်ဘေးကဝင်အိပ်လိုက်တယ်။
ဒီတစ်ခါ အမေနဲ့အဖေတို့ကုတင်ကြီးပေါ်အမေနဲ့အတူဝင်အိပ်ရတာအရင့်အရင်အခေါက်တွေကနဲ့မတူတော့ဘူး။
ကုတင်ပေါ်မတက်ခင်ကတင်လီးကတောင်နေပြီ။ ဒီတစ်ပတ်အတွင်း ၂ခါတောင်စားထားရတော့
လီးကသူ့ရဲ့သားကောင်အနံ့ကိုမှတ်မိနေသလားဘဲ..။
ကျနော်ကလဲတေးထားတာ။ စောစောကရေချိုးခန်းထဲမှာအမေကသူ့ဖာသာသူပြီးအောင်လုပ်သွားပြီး
ကျနော့်ကိုတိုးလိုးတန်းလန်းကြီးထားခဲ့လို့ဂွင်းနဲ့ပဲပြီးခဲ့ရတာလေ။ ဘယ်ကျေမလဲ။
ဒီညအမေနဲ့မပြီးတဲ့အကြွေးဇာတ်လမ်းဖြတ်မယ်ဆိုပြီးတွေးလိုက်တာနဲ့လီးကသံချောင်းလိုမာလာပြီ။
ကျနော်အမေ့ဘေးဝင်အိပ်ရင်းနဲ့ အမေခြုံထားတဲ့စောင်အောက်ကိုဝင်လိုက်တယ်။
အဖေနဲ့အမေရဲ့စောင်ကြီးက ၆ပေကုတင်အပြည့်တစ်လွှားစာဂွမ်းကပ်စောင်ထူကြီးလေ။
စောင်ကကျနော်နဲ့အမေ၂ယောက်စလုံးလွှမ်းမိအောင်ခြုံထားတာတောင်အများကြီးပိုနေသေးတယ်။ အပြင်မှာလည်း
မိုးကအေးအေးနဲ့အတော်ဘဲ။ ကျနော်အမေ့ဘက်ကိုစောင်းပြီးအမေ့ကိုနောက်ဘက်ကနေသိမ်းဖက်ထားလိုက်တယ်။
အမေကတော့အသက်မှန်မှန်ရှူနေတယ်၊ ဘာမှမဖြစ်သလို..၊ ကျနော်ကသာအမေ့လည်ဂုတ်သားလေးတွေနားကပ်လို့
ထွက်သက်နွေးနွေးကိုခပ်မျှင်းမျှင်းမှုတ်လို့ပေးနေတယ်။ မှောင်နေလို့မမြင်ရပေမယ့်
အမေ့ဇက်ပိုးကဆံနွယ်စနုနုလေးတွေကလှုပ်ရှားနေတယ်လို့ခံစားမိတယ်။
ကျနော်အိပ်လို့မပျော်တော့ဘူး။ အမေ့ကိုဖက်ထားရင်းစိတ်တွေကတအားလာနေပြီ။ အမေ့ရဲ့ဖွံ့ဖြိုးလုံးဝန်းအိစက်နေတဲ့
လက်မောင်းသားကြီးတွေကိုဆုပ်ညှစ်နှိပ်နယ်ပေးရင်းက၊ အမေ့ကိုကျနော့်မယားအဖြစ်တကယ်လိုချင်လာမိတယ်။
ဒီအကြောင်းကိုအခုမှသေသေချာချာလေးလေးနက်နက်ကိုစဥ်းစားမိလာတာ။
အမေကျနော့်မိန်းမသာဖြစ်လိုက်ပါတော့လားဗျာ...။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်မှာတော့အသိစိတ်ကလေးက
ပုံမှန်အတိုင်းအမေနဲ့သားကပဲပိုကောင်းပါတယ်လေလို့ယဲ့ယဲ့လေးဝင်သတိပေးတယ်။
နောက်ဆုံးတော့နွေးထွေးအိစက်တဲ့အမေ့ခန္ဓကိုယ်ဖဿအာရုံအထိအတွေ့ကကျနော့်စိတ်တွေကိုနိုင်အောင်မထိမ်းနိုင်တဲ့အထိ
သိမ်းကြုံးဆွဲယူသွားတော့တယ်။ ကျနော့်ရဲ့အစွမ်းကုန်မာထန်နေပြီဖြစ်တဲ့လီးကြီးက
အမေ့ဖင်တုံတစ်တစ်ကြီးတွေကိုအားနာရကောင်းမှန်းမသိပဲကပ်ဖိထောက်ထားမိပြီလေ။
ထိမ်းမရအောင်ထန်နေပီဖြစ်တဲ့ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူးကျနော့်လီးကအမေ့ဖင်မြှောင်းကြီးတွေကြားအတောင့်လိုက်ကပ်ဖိထားမိပြီ။
ကျနော်အမေ့ဖင်ကြားကြီးထဲထောက်မိရက်သားကြီးဖြစ်နေတဲ့အပြင်လိုးချင်တဲ့ချင်ခြင်းအာသာဆန္ဒတွေ
ဆောင့်တက်လာပြီဖြစ်လို့ထမီအပြင်ကနေပဲဖြည်းဖြည်းချင်းစပြီးကပ်ညှောင့်ပါတော့တယ်။
အမေကအိပ်ပျော်သေးတာမဟုတ်ကြောင်းသိသာတယ်။ မှောင်ထဲမှာမောရှိုက်သံနဲ့အတူလှိုင်းထလာတဲ့မသိမသာလှုပ်ရှားမှု၊
နွေးထွေးတက်လာတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်တွေကြောင့်သိနေရတယ်။
သူကတော့ဘာမှမသိသလိုငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတာ။ ဒါလောက်အနီးကပ်ဖိဆွဲနေတာကိုဗျာ။
ဒါပေမယ့်မကြာလိုက်ပါဘူး..၊ ဖင်ကြားကိုလချောင်းနဲ့ကြိတ်ဆွဲနေတဲ့ဒဏ်ကိုအမေမခံနိုင်တော့ဘူး။
တအင်းအင်းနဲ့ညည်းသံလေးတွေစပြီးအန်ကျလာပြီ။ ဖင်ကြီးကနောက်ပြန်မသိမသာတွန်းတွန်းပေးလာတယ်။
ဒီလောက်ဆိုသိပြီ..။ တစ်ယောက်ထဲဆိုရင်တောင်မကြာခဏကိုယ့်ဟာကိုယ်ပွတ်ပြီးလက်ပူတိုက်တတ်တဲ့အမေ၊
အခုလိုပွတ်ထိုးနေမှတော့ဏှာစိတ်တွေတရိပ်ရိပ်ကြွတော့မှာပေါ့..။
ကျနော်လည်းရေချိုးခန်းထဲကအဖြစ်ကိုမကျေတော့၊ ဒီတစ်ခါတော့အမေ့ကိုပြီးအောင်လိုးမယ်လို့စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး
ထမီကိုဆွဲချွတ်ဖို့ခါးစပ်အထက်ဆင်လောက်ဆီကိုမှန်းပြီးလက်လှမ်းလိုက်တယ်။
ဟင်..ဘယ်လိုကြီးလဲဟ! ခါးအစပ်ထမီစကိုရှာလို့မတွေ့ဘူး။ ထမီအစကပါးပါးပျော့ပျော့..။
အာ...! ခုမှပြန်သတိရတယ်၊
အမေကရေချိုးပြီးကထဲကထမီပြန်မဝတ်ပဲယိုးဒယားဖြစ်အပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံသင်တိုင်းပွပွကြီးကိုဝတ်ထားတာကိုး...၊
TVကြည့်နေကထဲကတွေ့မိတာကိုမေ့နေတာဗျ။
အမေ့မှာဒီလိုဝတ်စုံမျိုးတွေအတော်များများရှိပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးချောင်ချောင်ချိချိဆိုတော့မကြာခဏဝတ်အိပ်လေ့ရှိတတ်တယ်။
တွေးမိတော့မှနေရာပြောင်းပြီးအောက်စကလျှိုနှိုက်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာပေါင်လုံးတစ်တစ်အိအိကြီးတွေကိုတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးကိုင်မိတော့တာပဲ။
ကျနော်ပေါင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်ပွတ်ဆွဲပေးရင်းကဝတ်စုံရဲ့အောက်နားစကိုအောက်ကနေပဲ
ခါးအထိလိပ်တင်လာခဲ့တာဖင်သားကြီးတွေကိုအသားအတိုင်းဗြောင်ကြီးထိတွေ့မိပြီ။
အမေကအတွင်းခံပင်တီလဲဝတ်မထားဘူး၊ တကယ်လို့စောင်ခြုံအောက်မှာမဟုတ်ဘဲမီးကလည်းလင်းနေမယ်ဆိုရင်
ပြောင်နေတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရမှာဘဲ..အခုတော့အတွေ့နဲ့ပဲသိနေရတာလေ။
ဒါပေမယ့်ဖင်ကြီးတွေကအိအိစက်စက်နွေးနွေးကြီးတွေ။ အမေကဖင်ပြောင်အောင်အဝတ်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်တာသိနေပေမယ့်
ငြိမ်ပြီးခံနေတာ၊ ဘာမှပြန်ဆွဲချတာတို့၊ ငြင်းပယ်တာတို့မရှိဘူး။
ဂါဝန်ကြားခံမရှိတော့လို့ အသားအသားချင်းထိမိပြီဆိုတာနဲ့ ကျနော့်လီးက ၂ဆပိုမာလာတယ်။
လမ်းပွင့်သွားပြီဆိုတော့အစကထဲကဖင်ကြားထောက်နေတဲ့လီးကိုကော့ပြီးထိုးညှောင့်ကြည့်တယ်။
ဟိုက်..ဒိုးခပါဘဲ၊ ပထမနေ့ကအတိုင်းပဲ၊ မှောင်ကြီးထဲမှာအပေါက်တည့်အောင်ရှာမတွေ့ပြန်ဘူး။
ကျနော်ကကိုယ့်ပေါင်နဲ့အမေ့ဖင်ကြားလက်နဲ့စမ်းပြီးစောက်ပတ်ဝကိုလိုက်ရှာတယ်။ တွေ့ပြီဗျစိုစိုအိအိပျော့စိစိကြီး၊
နှုတ်ခမ်းသားတွေဖြစ်ရမယ်။ ခပ်ထပ်ထပ်အမွှေးအုံကိုစမ်းမိတယ်နှုတ်ခမ်းတွေမှန်းပြီးလက်နဲဖြဲကြည့်တော့ချွဲကျိကျိနဲ့ဗျ။
အရည်တွေကရွှဲနေပြီ။ ကျနော်အပေါက်ဝကိုလက်နဲ့အသာဟပြီးဒစ်ကိုချိန်လို့မှန်းထိုးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ
အမေကအပေါ်ပေါင်ကိုမသိမသာမြှောက်ပြီးဖင်ကြားလမ်းကိုဟပေးလိုက်တယ်လေ။
ဟုတ်ပြီ...ဒါက အမေစိတ်လိုလက်ရပူးပေါင်းပါဝင်လာပြီဆိုတဲ့သဘော...။
ဟပေးမှတော့ဘာကျန်တော့မှာလဲဗျာ။ လီးကရှောရှောရှူရှူဝင်သွားပြီပေါ့..။
အင့်...ဟင်းးးး..
လီးကအမေ့စောက်ခေါင်းနံရံကိုထိုးခွဲပြီးတဗျိဗျိဝင်သွားချိန်မှာအမေ့ညည်းသံတစ်ချက်မပွင့်တပွင့်ထွက်လာပြန်ပြီ။
အဆုံးအထိဝင်သွားချိန်မှာတော့လိုးပြီဗျာ၊ ကျနော်အလိုးချင်ဆုံးဖြစ်တဲ့အမေ့ကိုလိုးပြီ။ တွန့်ဆုတ်တွေဝေတယ်ဆိုတာမရှိတော့ဘူး။
တဖြည်းဖြည်းချင်းအထုတ်အသွင်းလုပ်ရာကတဖတ်ဖတ်နဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ် ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်နေပြီ...။
ကျနော်အမေစောက်ဖုတ်ထဲပွတ်နှိုက် ကလိုင်းတာတို့ ၊ တခြားနှူးနှပ်တာတို့လုပ်ဖို့လဲမသိဘူး၊ စိတ်ကူးလဲမရဘူး၊
အခုထိကျနော်ကလုပ်ငန်းစဥ်မကျွမ်းတဲ့လူပျိုရိုင်းတစ်ယောက်ပါ။ စိတ်ထဲသိတာက လိုးချင်တာတစ်ခုပဲသိတယ်။
ဒါကြောင့်အပေါက်ထဲလီးတန်းထည့်ပြီးကစ်တာ့တာဘဲ။ အမေ့အနေနဲ့ကလဲအရိုင်းအစိုင်းလူပျိုလေးရဲ့
ဂမူးရှူးထိုးလုပ်ပုံတွေက သူ့အဖို့စိတ်ထဲဆန်းပြီးဖီလင်တက်နေပုံရတယ်။
အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကကျနော့်လီးကိုပွစိပွစိနဲ့ညှစ်ပေးနေပြီး၊
ဖင်ကြီးကိုလည်းနောက်ဘက်ကိုအချက်ကျကျပြန်တွန်းလို့အံကျခံနေတယ်။
ခဏကြာတော့စိတ်ထဲမှာလုပ်ရတာသိပ်အဆင်မပြေဘူးစောင်ခြုံကြီးနဲ့တုပ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ပဲကျနော်ကစောင်ခြုံကို
ဆွဲခွာပြီးဖယ်လိုက်တယ်။ အခုအမေနဲ့ကျနော်ရဲ့ကိုယ်လုံး၂ခုစလုံးလွတ်လပ်သွားတယ်လို့ခံစားသိ၊ သိလိုက်ရတယ်။
နဂိုထဲကလျှောချပြီးကပ်ထိုးခဲ့တဲ့အတွက်ကျနော့်ပုဆိုးက ခြေထောက်မှာချိတ်နေတာကိုကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကိုလည်းညှောင့်နေရင်းကဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ စောင်ခြုံအောက်ကလွတ်သွားတော့မှ
ဆောင့်လိုးရတာပိုအဆင်ပြေလာတယ်။ အမေ့အပေါ်ပေါင်ကြီးကိုစမ်းကိုင်ပြီးထောင်မြှောက်လိုက်တယ်။
ပေါင်ကိုလက်နဲ့လျှိုသိုင်းပြီးတစ်ပေါင်ကျော်ကစ်တော့တာ...။
ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖြန်း..ဖြန်း...
အင်းးး အင်းးး အင်းးး အင့် ဟင့် ..ဟင်းးး..
လီးနဲ့စောက်ပတ်ကတော့ခပ်စီးစီးပိုင်ပိုင်ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ သွေးတွေကလဲဆူကြွလာတယ်။
ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာကလဲမပြောနဲ့တော့။
ကျနော်အမေ့ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ထောင်ပြီးတစောင်းလိုးနေရာကနေ အားမရတော့ဘူး။
ကျနော်လီးကို ခဏဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးအမေ့ကိုကိုယ့်ဘက်ဆွဲပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။
ဆွဲလှန်လိပ်တင်ထားလို့ခါးမှာပုံနေတဲ့အမေ့ရဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံကို ဆွဲပြီးအမေ့ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီးချွတ်ချပေးလိုက်တော့
အမေလဲကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားပြန်ပြီ။ ဒါပေမယ့်မှောင်ထဲမှာကျင့်သားရနေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့တောင် အမေ့ကိုသဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရပါဘူး။
ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားတဲ့အမေ့ကို.. ကျနော်စိတ်ကြိုက်အနေအထားအတိုင်းပြင်ပါတော့တယ်။
ပထမ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကိုလှမ်းဆွဲပြီးအမေ့ဖင်အောက်ပြားလိုက်ခုပေးလိုက်တယ်။
မြောက်တက်လာတဲ့ခါးနဲ့အတူ ဖင်ကြီးကကြွလာတယ်။ ကော့တက်လာတဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံကိုဟက်ပဲ့ကြီးဖြစ်သွားအောင်
ပေါင်ကြီး၂ချောင်းကိုတစ်ဘက်တစ်ချက်စီဘေးကိုဖြဲချဖိတွန်းလိုက်တယ်။
အဲဒီပိုဇေရှင်ရတော့မှ ကျနော်ကအမေ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ဝင်လိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကိုလက်နဲ့စမ်းဖြဲကြည့်ပြီးမှကျနော့်ရဲ့မာထန်နေတဲ့လဒစ်ခေါင်းကြီးကိုတေ့ပြီး
ချက်ချင်းမသွင်းသေးပဲနဲ့၊ အဝမှာပဲစောက်စိကြီးကိုဖပ်ဖိဖိပွတ်ဆွဲလိုးပေးနေလိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို
အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲပြီးအစိကြီးကိုခလုပ်တိုက်နေတော့အမေတဆတ်ဆတ်နဲ့ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။
အမေလက်တုန်တုန်တွေကမွတ်သိပ်စွာနဲ့ကျနော့လီးကိုအငမ်းမရစမ်းကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝကိုဒဲ့တေ့ပေးလိုက်တယ်လေ။
ကျနော်လဲဒီတော့မှအမေ့ကိုသနားပြီးသူ့ဆန္ဒအတိုင်းဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်။
ခဏအကြာမှာတော့ကျနော်အမေ့ကိုလှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ချက်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေပြီ။
အမေကဖင်ဖြဲပြီးခြေ၂ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ရင်းတအီးအီးနဲ့ခံနေတော့တာလေ။
သားအမိနှစ်ယောက်ကာမဂိမ်းမှာမိန်းမောပြီးပျော်ပျော်ကြီးကစားနေကြတုန်းမှာ
အမေနဲ့ကျနော်တို့ကြားဘာစကားတစ်ခွန်းမှ အပေးအယူအပြောအဆိုမှမရှိကြဘူး။
တကျွိကျွိတဖတ်ဖတ်လိုးသံဆောင့်သံတွေနဲ့ အမေ့ရဲ့ကာမဖီလင်အပြည့်ညည်းသံတွေကလွဲပြီး တခြားဘာသံမှမထွက်ခဲ့...၊
အမေ့ရဲ့ မချင့်မရဲနဲ့ကျနော့်လက်မောင်းကိုကြပ်ကြပ်ကိုင်ဆုပ်၊ အဖုတ်ထဲကတစိစိဆွဲညှစ်ရင်းနဲ့အတင်းကော့ထိုးပြီး
စိတ်ပါလက်ပါခံနေတာကလွဲရင်ကျနော်တို့၂ယောက်အကြားမှာ၊
ဒိုင်ယာလော့စကားအပေးအယူပြောဖို့မရဲကြ၊တွန့်ဆုတ်ဝန်လေးနေကြတယ်လေ။
ဒါပေမယ့်အဲဒီညမှာ၂ချီအမောဆော်ပြီး၂ချီစလုံးလဲအမေ့မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲကိုသုက်ရည်တွေအကုန်ပန်းထည့်ပြီးညှစ်ချခဲ့တယ်။
ပြီးတော့သားအမိ၂ယောက်မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြရော...။
အဲဒီညကတော့ ရင်ခုန်ဖွယ်အိပ်မက်ကောင်းတစ်ခုအနေနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်ဆိုပါစို့...။
မနက်ကျနော်အိပ်ရာကနိုးတော့မိုးစင်စင်လင်းနေပါပြီ။ အမေကအိပ်ခန်းထဲမှာမရှိတော့ဘူး။
ကျနော်ဒီအခန်းထဲမှာဒီကုတင်မှာအမေ့ကိုအဖော်လုပ်ပေးရင်းမကြာခဏအိပ်ဖူးတယ်။ ဒီလိုပဲမိုးလင်းမှနိုးလာဖူးတယ်။
ဒါပေမယ့်ဒီနေ့အခန်းအခြေအနေကအရင်ကနဲ့မတူဘူး။ ညကတစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာကိုမန်မိုရီထဲမှာပြန်ပေါ်လာတယ်။
ညကဒီကုတင်ပေါ်မှာအမေ့ကိုလိုးခဲ့တာဘဲ။ ဦးနှောက်ကအချက်ပေးတာနဲ့နှလုံးခုန်တွေမြန်လာတယ်။
အောက်ကညီလေးငပဲကလဲဆတ်ခနဲထောင်လာပြန်ရော။ ဒါ..ဒါ..အိပ်မက်များလား..!
ဒါပေမယ့်ကုတင်ခြေရင်းမှာကျနော်ညကကန်ထုတ်ထားခဲ့လို့ကွင်းလုံးပုံနေတဲ့ပုဆိုးနဲ့စောင်အောက်မှ
ာခါးအောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေတဲ့ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ကလိမ်လို့မရဘူး။ အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသက်သေခံနေတယ်။
ကျနော်အိမ်သာခန်းဝင်၊ မျက်နှာသစ်ကိုယ်လက်သုတ်သင်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့
အမေကမီးဖိုထဲမှာချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေတယ်။ အမေကလှမ်းပြီး..
"ဟဲ့သား..ဖိုးထူး..ထမင်းကြော်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ..လာစား"
အမေ့ပုံစံကအရင်နေ့တွေကလိုပဲ၊ ညကဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပုံမှန်ပဲ။ အဲ့ဒီတော့..ကျနော်လဲမသိသလိုနေရတော့တာပေါ့၊
ဒီနေ့ကျနော်ကျောင်းသွားပေမယ့်စိတ်မပါလှဘူး။ စိတ်တွေကလွင့်မြောနေပြီးစာသင်ရတာဘာမှန်းမသိလိုက်ဘူး။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့လဲမေမေ့အမူအရာနဲ့ဆက်ဆံရေးတွေကအရင်ကအတိုင်းပဲ။
ဒီလိုနဲ့ရက်အနည်းငယ်ကြာဖြတ်သန်းခဲ့ပြန်တယ်၊ မီးပျက်တဲ့ညတွေမှာကျနော်ကကိုယ့်အခန်းမှာကိုယ်အိပ်ပေမယ့်
မီးပျက်သွားရင်တော့အမေကလှမ်းခေါ်ပြန်ရော။
အဖေကလား...နိုင်ငံခြားခရီးဆက်သွားတာဘယ်တော့မှပြန်ရောက်မလဲမသိဘူး။
မီးပျက်ညတွေမှာတော့ဖြစ်စဥ်ကအရင်ညတွေနဲ့တစ်ပုံစံထဲဖြစ်သွားပြန်ရော။
ညဖက်မှောင်ထဲမှာညည်းသံတစ်မျိုးကလွဲရင်ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲအမေနဲ့ကျနော်နဲ့ချစ်တင်းနှောခဲ့ကြတယ်။
အခြေအနေတွေကလည်းတိုးတက်လာတယ်။ စကားမပြောဖြစ်ပေမယ့်အပေးအယူကတော့ကောင်းလာတယ်။
နားလည်မှုပိုလာတယ်၊ ပိုဇေရှင်လေးတွေပြောင်းပြီလုပ်လာန်ုင်ပြီးအမေကကျနော်လိုချင်တာကိုသိတယ်၊
အလွယ်တကူအံကျလိုက်လျောပေးတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာအမေ့ကိုဒေါ်ဂီကိုင်ဖူးပြီးတဲ့အပြင်၊
အမေကိုယ်တိုင်ကမြင်းတက်စီးပေးတဲ့အထိအပေးအယူကမျှလာခဲ့တယ်။
နေ့ဘက်အချိန်ကျတော့ အမေကျနော့်အပေါ်ဆက်ဆံရေးကဘာမှမသိသလို၊ မဖြစ်သလို၊ ပုံမှန်ပဲ။
ကြည့်ရတာအမေကကျနော့်ကိုသူ့ရဲ့ညမင်းသားအနေနဲ့ပဲဆက်ဆံတာထင်တယ်။
ဒါနဲ့ပဲကျနော်အမေ့ကို၂ကြိမ်၃ကြိမ်လောက်သွေးတိုးစမ်းကြည့်သေးတယ်။
နေ့ပိုင်းလင်းလင်းချင်းချင်းမှာတစ်ခါ။ မီးမပျက်တဲ့ည၊ ညဦးပိုင်းမီးရောင်ထိန်ထိန်အောက်မှာတစ်ခါ၊
အမေ့ကိုချစ်လိုက်တာဆိုပြီးဖက်ပြီးတော့ပါးတွေ၊လည်တိုင်တွေကိုနမ်းမလို့လုပ်တော့....
အမေအကျောက်အကန်ငြင်းပြီးတော့ရုန်းတယ်။
"ဟဲ့...ဒါနင့်အမေနော် ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး...ဘာသဘောလဲ..ဒါ.."
ကျနော်လည်းလန့်ပြီးတုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့ရတယ်။ အမေ့လေသံကြောင့်ကျနော်ရှေ့မဆက်ရဲတော့ဘူး။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီးကျနော်လည်း အမေ့ကိုလင်းလင်းချင်းချင်းရှိတုန်းမှာဆက်ပြီးပရောပရီ၊ လုံးလားထွေးလားမလုပ်ရဲတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့်မီးပျက်လို့ညအမှောင်မှာအမေ့ကုတင်ပေါ်ကျနော်တက်လိုက်တာနဲ့အမေဘာမှမငြင်းတော့ဘူး။ မထူးဆန်းဘူးလား....!
ပြောရရင်တော့အီးပီစီရဲ့ကျေးဇူးကတော့ကျနော့်အပေါ်မှာအလွန်အမင်းကိုကြီးလှပါပေတယ်။
မြင်းမိုရ်တောင်ဦးလောက်မပြောရင်တောင် ဧဝရက်တောင်ကြီးလောက်တော့ကြီးလိမ့်မယ်။
ကြည့်လေ..ဒီညလည်းကျေးဇူးရှင်ကကျနော့်ကိုကူပြန်ပြီ။
ထုံးစံအတိုင်းညဦးမိုးသည်းသည်းကရွာလာတဲ့အပြင်၊လေပါပါလာပြီးလျှပ်စီးကတဖျပ်ဖျပ်နဲ့၊
တချက်တချက်မိုးကြိုးကလည်းပစ်လိုက်သေးတယ်။
အစဥ်အလာမပျက်ပေါ့၊ ကျေးဇူးရှင်ကိုရွှေမီးကပျက်ပေးပြန်ပြီလေ..၊ ဒီတော့ထုံးစံအတိုင်းအမေနဲ့ဝင်အိပ်ပေးရပြန်ပြီပေါ့..။
အမေ့ကိုပုံမှန်ပရိုစီဂျာအတိုင်းနောက်ဖက်ကသိုင်းဖက်တာကနေစတယ်။
အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုပိုးကြွလာအောင်ဆွပေးရတာ၊ လက်တွေကနို့လုံးကြီးတွေကိုဖျစ်နယ်ပေးနေရင်းက
လည်ဂုတ်သားလေးတွေနားရွက်ဖျားလေးတွေကိုလည်းကိုက်ပေးရသေးတယ်။
ပထမနေ့တုန်းကလိုမဟုတ်ဘူး ကုတင်ပေါ်တက်တာနဲ့အမေ့ဖင်ကိုဆွဲလှန်ပြီးဖြစ်ပြီးသွားပြီ။
ကျနော့်လီးကလဲအမေ့ဖင်ကြားညှောင့်နေပြီ။ မကြာပါဘူးကျနော်အမေ့ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး ဘာဂျာကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။
အိမ်သာထဲမှာတစ်ခါကိုင်ဘူးပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း အမေ့ကုတင်ပေါ်မှာဘာဂျာကိုင်တာဒါပထမဆုံးပဲ။
"ရှီးးး စစ်စ်..အားးး"
အမေ့ပါးစပ်ကငရုတ်သီးစပ်သလိုတရှူးရှူးနဲ့ညည်းတော့တာ...
ကျနော်ကလံမှောင်ထဲမှာကျင့်သားရတဲ့မျက်လုံးလောက်နဲ့ပဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းပြီးစောက်စိကိုလျှာဖျားနဲ့လှိမ့်လိုက်၊
စောက်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးမွှေလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားလိပ်လိပ်လေးတွေကိုလျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကြားဖိပြီးကပ်စုပ်ပေးလိုက်နဲ့
တတ်သမျှမှတ်သမျှလျှာကျွေးနေတာပေါ့။
မကြာခင်မှာတော့ကျနော်နဲ့အမေတို့သာယာပျော်ရွှင်စွာနဲ့လိုးနေမိကြပြန်ပြီလေ။
မေမေတို့အခန်းကပြူတင်းတံခါးတွေကမှန်ချပ်တံခါးတွေဆိုပေမယ့်၊ အားလုံးကိုသေချာပိတ်ထားပြီး
ခန်းဆီးခပ်ထူထူကလည်းအစေ့ပိတ်ထားတော့အပြင်အလင်းရောင်ဘယ်လိုမှမဝင်၊ အမှောင်ကိုသာအားပေးနေတယ်။
တခါတလေလျှပ်စီးပြက်လိုက်တဲ့အခါမှသာစက္ကန့်ပိုင်းလာက်ခန်းဆီးကိုဖောက်ပြီးဝင်လာတတ်တဲ့အလင်းရောင်ပဲရှိတယ်။
လျှပ်စီးလက်တာနဲ့အတူ အပြင်ကမိုးထစ်ချုန်းသံတွေကလဲဝင်ဝင်လာတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုကောင်းကောင်းကြီးလိုးပေးနေတာ၊ အမေလဲအရှိန်တက်ပြီးအရမ်းကောင်းနေပြီ။
ကျနော်တို့လိုးနေကြတာကအချိန်အားလုံးမှာမှ၊ အမေမရှက်တတ်တဲ့အချိန် ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်တဲ့အမှောင်ထဲမှာလိုးနေကြတာ။
သူ့ကိုလိုးနေတဲ့သူရှိတဲ့အခါကျတော့အမှောင်ကိုမကြောက်တော့ပြန်ဘူး။
အမှောင်ထဲလိုးရတာအသားကျသွားပြီးအရှက်လျော့သွားတဲ့အမေက အရင်နေ့တွေကနဲ့မတူတော့ပဲ
အသံကိုဖွင့်ပြီးညည်းလာတယ်။ အမေတအားကောင်းနေပြီဆိုတာကျနော်ခန့်မှန်းမိပြီ။
အပြင်ကမိုးခြိမ်းသံတွေဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ အမေ့ညည်းသံတွေကိုဖုံးသွားတတ်တယ်။
အဲ့ဒီမိုးခြိမ်းသံတွေကိုကာဗာယူပြီးအမေကအသံကိုလွှတ်ပြီးပိုညည်းရဲလာတော့တယ်။
ဖီလင်ကိုမထိမ်းတော့ပဲဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
"အားးး ဟာ့..အားးးးဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင်..အင်း..အူးးး"
ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ပလောက်..ပလောက်..ဇိ..ဇိ..
ကျနော်အမေ့ကိုအားရပါးရဆောင့်ရင်းက၊ ကုန်းပြီးအမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်ပြီးနမ်းတော့
အမေကကျနော့်ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီးအငမ်းမရလျှာချင်းလိမ်းလို့ပြန်နမ်းလာတယ်။
ကျနော်နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်လိုက်၊ကုန်းစို့လိုက်၊ ကာမခလုပ်တွေကိုပြိုင်တူဖွင့်ပြီးအမေ့ကိုစိတ်ကြိုက်လိုးနေတာ
နှစ်ယောက်စလုံးလည်းသွေးတွေဆူပွက်ပြီးပူထူနေတာ့တာ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့အရှိန်တွေကလည်းတအားတက်လာပြီး
ဆောင့်ချက်တွေ ပေးချက်တွေကလည်းအရမ်းကြမ်းလာတယ်။
"အား ဟားးးအားး..ဟု..အင့်..စစ်စ်စ်ရှ်..ဆောင့်..အားးဆောင့်.."
အရင့်အရင်အခေါက်တွေကဘယ်လိုပဲလိုးခဲ့လိုးခဲ့ ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် ပါးစပ်ကဟပြီးဘာစကားအပေးအယူမှ
မပြောဖူးခဲ့ကြဘူးလေ။ အခုမှအမေ့ပါးစပ်ကဖွင့်ပြီး ဆောင့်..ဆောင့်..နဲ့ပြောလာတာပထမဆုံးပဲ။
အမေ့ကာမရမ္မက်သွေးတွေအထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့ပြီးခါနီးအချိန်ကျနော်လဲအမေပေးတဲ့အရသာက
အစွမ်းကုန်အီဆိမ့်နေတဲ့အချိန်ကျနော်တို့နှစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လျက်ပိုဇေရှင်နဲ့ဖိကြိတ်ကော့ထိုးလိုးနေကြတာပါ။
အမေနဲ့ဆီးစပ်ချင်းကြိတ်ပြီးကော့ကော့ထိုးပေးနေတဲ့အချိန်ကျနော်ကအမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကို
လက်နှစ်ဘက်နဲ့ပိုက်ပြီးအချက်ကျကျခပ်ဆဆ မပေးရင်းတပြိုင်တည်းမှာပဲဖင်သားကြီးတွေကိုအားပါပါကုတ်ပြီးဆွဲဆုပ်ပေးနေတာ။
လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကထောင့်ကျဥ်းလေးထဲမှာပဲအတင်းဖိကြိတ်ပြီးနေတော့လိုးချက်တွေကတအားထိပြီ
းဆွေမျိုးမေ့အောင်ကောင်းနေတယ်လေ။ နှစ်ယောက်သားအာရုံကြောတွေဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲတုန်တုန်တက်အောင်ကောင်းတာ၊
တရှူးရှူးနဲ့ပါးစပ်ချင်းကုန်းစုပ်ပြီးနွားငတ်ရေကျအငမ်းမရနမ်းနေမိကြတယ်။
"အီးးးးစစ်စ်..အား..အားး..အားးး...အားးးး"
အမေကအခုတော့သူ့စိတ်ကိုမချုပ်ထားတော့ပဲ၊ အသံကုန်လွှတ်ပြီးစိတ်ခံစားချက်နဲ့အတူအော်နေပြီလေ။
ဖလပ်..ဖတ်..
အဲဒီအချိန်ကောင်းမှာပဲ ပျက်နေတဲ့မီးကဖျတ်ခနဲပြန်လာတော့တယ်။
တစ်ခန်းလုံးလဲလင်းထိန်သွားပြီ။ လင်းလင်းခြင်းမျက်စိကျိန်းသလိုဖြစ်သွားပေမယ့်
ချက်ချင်းပဲအမြင်အာရုံကကြည်လင်လာခဲ့တယ်။ ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရတာကမျကိခုံးတွေချီ၊
မျက်ခွက်လေးရှုံ့မဲ့လို့၊ ပါးစပ်လေးအားကုန်ဟအသံကုန်ချီပြီးညည်းနေတဲ့အမေ့မျက်နှာလေးပါပဲ။
ကျွန်တော်တို့သားအမိတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းရှင်းကြီးမြင်လိုက်ရတော့..အမေဆတ်ခနဲလန့်သွားတယ်။
အမေကသူ့မျက်စိရှေ့မှာအခုလောလောလတ်လတ်ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အဖြစ်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
မျက်နှာကြီးရဲတက်သွားပြီးအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားပုံကဖုံးမရဖိမရပေါ်လာတော့တယ်။ ကြည့်ရတာသိပ်ရှက်နေပုံပဲ။
တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်ဗလာကိုယ်ခန္ဓာနဲ့အမေဖြစ်တဲ့အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်၊
လူငယ်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နဲ့လိုးနေကြတာ ၃၂ဝပ် LED မီးအလင်းရောင်အောက်မှာရှင်းရှင်း ပြတ်ပြတ်ကြီးလေ..။
လိုးပေးနေတဲ့ကောင်လေးက သူ့သားအရင်း။ မိခင်ဖြစ်သူရဲ့နှလုံးသားတွေကလှိုက်မောစွာတဒိန်းဒိန်းနဲ့ခုန်ပေါက်လာတယ်။
အမေကကိုယ့်စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတပြိပြိနဲ့ဝင်ထွက်နေတဲ့သားဖြစ်သူရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့သေချာငုံ့ကြည့်နေတယ်။
လိုးနေတဲ့အခြေအနေကိုဦးဆောင်ထိမ်းချုပ်ပေးနေသူကတော့အမေလုပ်သူပဲဖြစ်တယ်။
အဲဒီအချိန်မှာက၊ လိုးနေတဲ့အရှိန်ကအမြင့်ဆုံးအထွတ်အထိပ်ကိုရောက်နေပြီ။ ပြီးလုပြီးခင်အခြေအနေပဲ။
မျက်နှာချင်းဆိုင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားတဲ့အခုအချိန်မှာဆင်ကြီးနဲ့ကြိုးချည်ပြီးဝင်ဆွဲတာတောင်
ကျနော်နဲ့အမေကိုဆွဲခွာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်အမေ့ဖင်ကြီးနှစ်ဘက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲဆုပ်ပြီ
းအမေ့ကိုယ်ကြီးကိုကျနော့်လီးပေါ်ဆွဲဆွဲဆောင့်ချနေတဲ့အချိန်ပေါ့။
လီးတစ်ချောင်းလုံးကလည်းအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာအားရပါးရဖိကပ်ဆောင့်သွင်းဝင်ထွက်နေတယ်။
ဖတ်..ဖတ်ဖတ်..ဖတ် ဖျစ်..ဖျစ်ဖျစ် ကျိ...ကျလိ..
အမေ့အနေနဲမိန်းမတို့ဘာဝလီးနဲပွတ်ကြိတ်နေချိန်မှာခံရတာအရသာအတက်ဆုံးအချိန်ဆိုတော့၊ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ညည်းနေတော့တာ။
"အားးးးးး အားးးးးး အိ့းးးးး ဟု..အူ့..."
ပါးစပ်ကဖြစ်နေတဲ့စိတ်အလိုကိုလိုက်ညည်းနေရင်းနဲ့ခေါင်းကအောက်ငုံ့ပြီး အမေ့မျက်လုံးတွေက
သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာကားအင်ဂျင်ကပစ်စတင်ကြီးလိုဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့သားဖြစ်သူရဲ့
လီးကြီးကိုမမှိတ်မသုန်လိုက်ကြည့်နေတာ အမေရင်တသိမ့်သိမ့်ခုန်နေမှာတော့သေချာတယ်။
ကျနော်ကအမေကြည့်ရင်းနဲ့ပင်ကိုယ်အသိစိတ်ဝင်လာရင် လက်ရှိအခြေအနေကိုလက်မခံနိုင်မှာစိုးလို့၊
ကျနော်အမေ့မျက်နှာလေးကိုရုတ်တရက်ကောက်ဆွဲယူပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်တယ်။
အမေ့ပါးစပ်ထဲလျှာတိုးထည့်ပြီးလှိမ့်လိုက်တော့အမေ့မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြီး၊
သူ့လျှာကိုပြန်ထိုးထည့်လှိမ့်လှည့်ပြီးအငမ်းမရတုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။
ရှူးးးး ရှလူး..ပလွတ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်.
ကျနော်လဲထိုင်ရက်ကနေပေဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုကပ်ဖိကော့ထိုးဆက်လိုးနေတာပေါ့။
ဆီးစပ်ကိုခပ်သွက်သွက်လေးအရှိန်မြှင့်ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အမေ ကျနော့်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှစ်ဖက်ပြီး
သူ့အဖုတ်ကိုအတင်းကော့ထိုးလို့ ကျနော့်ရင်ပတ်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးပြိုဆင်းလာပါရော..။
"အာ့ ...ဟားးး အားးးးး"
ကျနော်သိလိုက်တယ်။ အမေပြီးသွားပြီလေ။ နည်းနည်းလေးပါပဲ။ ကျနော့်ထက်မဆိုသလောက်လေးစောပြီးသွားတာ။
အမေကအသက်ကိုတဟောဟောရှူပြီးအသားတွေကလဲတဆတ်ဆတ်တုန်လို့၊
စောက်ခေါင်းထဲကလဲကျနော့်လီးကိုတစစ်စစ်ဆွဲညှစ်နေတယ်။ မရှေ့မနှောင်းပြီးသွားလို့
ကျနော်ညှစ်ထုတ်ပန်းထည့်လိုက်တဲ့သုက်ရည်တွေကိုအမေ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကညှစ်ရင်းနဲ့
တပါတည်းသားအိမ်ထဲအထိ ဆွဲစုပ်သွင်းသွားသလိုကျနော့်မှာခံစားရတယ်။
ကာမဖီလင်အထွတ်အထိပ်ကိုခံစားလိုက်ရပြီးနောက်ဆက်တွဲ၊ ခန္ဓာကိုယ်သွေးသားကကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရသွားသလိုမျိုး
ကျနော့်ကိုကြပ်ကြပ်လေးဖက်ပြီးမှိန်းနေသေးတယ်။ အမေ့လက်ဖျားလေးတွေကလည်း
ကျနော့်ကျောသားလေးတွေကိုဖွဖွလေးဖိကုတ်ပေးနေတာ..။ ကျနော်ကလည်းအမေ့ကိုမလွှတ်တမ်းတင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ်။
ဒါပေမယ့်အချိန်ဘယ်လောက်မှမကြာပါဘူးအမေသတိဝင်လာတော့ အတော်လန့်သွားတဲ့ပုံစံနဲ့ရုန်းထွက်ဖို့လုပ်တော့တယ်။
အမေကျနော့်ကိုတွန်းဖယ်ထုတ်ဖို့အလုပ်မှာ၊ ကျနော်အမေ့ကိုတင်းတင်းကြီးကြုံးဖက်ထားတယ်။
လုံးဝလွှတ်မပေးပဲနဲ့၊ ကျနော်ထိုင်ရက်ကနေအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့
အမေလည်းကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်သားလေးအလိုက်သင့်ပါလာတယ်။ အခုအမေကကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာထပ်ရက်ကြီးပေါ့။
အမေ့မျက်လုံးတွေကစုံမှိတ်ထားပြီးဖွင့်မကြည့်ရဲသေးဘူး။
အဲ့ဒီအချိန်ကျမှနှစ်ယောက်သားဖက်ရက်ကြီးနဲ့ငြိမ်ကျသွားတာအတော်လေးကြာတော့မှ.....
Comments
Post a Comment