တန်​ဖိုး အခန်း ၁-၂-၃-၄

 

အခန်း ၁

    " လိုးပါ​တော့ဟဲ့..နင်​့မလဲ..ခိုးလိုးရ

ပါတယ်​ဆိုမှ..အဆင်​သင်​့လုပ်​မလာဘူး

မြန်​ဲမြန်​လုပ်​.."

    မြတ်​ထွန်​း​ဘောင်​းဘီချွတ်​ပြီး လိုးဖို့

ပြင်​​နေဆဲ

    " ဝုန်​း..."

    မခင်​ညို ထမီရင်​လျှားဖြင်​့ ပက်​လက်​အိပ်​​နေရာမှထ,ထိုင်​ပြီးတံခါး​ပေါက်​ကို

​ခေါင်​းငဲ့ကြည်​့လိုက်​​တော့တူဖြစ်​သူ​မောင်​တူး တုတ်​ကြီးကိုင်​ပြီး​ပြေးဝင်​လာသည်​။

မခင်​ညို​မောင်​တူးကို​ပြေးဖက်​ထား​တော့

မြတ်​ထွန်​း​ဘောင်​းဘီ​ကောက်​ယူပြီး ပြူ

တင်​း​ပေါက်​ဖွင်​့ကာ​ခုန်​​ကျော်​ထွက်​​ပြေး

သွားသည်​။

    " ငါလိုးမသား..မ​အေလိုး..ငါလိုးမသား.ဖယ်​စမ်​းအရီး​လေး..သတ်​ပစ်​မယ်​ငါလိုးမ.."

    " မလုပ်​နဲ့ကိုတူး..ဟဲ့..မလုပ်​နဲ့ဆို..

ငါ​စောက်​ရှက်​ကွဲ​တော့မယ်​..ကိုတူး.

ငါ့ကိုအရှက်​ခွဲမလို့လား..မလုပ်​နဲ့..ဒုက္ခ

ပါပဲ.."

    " ​တောက်​..အရီး​လေး​နော်​...ဟင်​း

ငါလိုးမ.."

    ​မောင်​တူးတို့ရွာက မြို့နှင်​့မိုင်​နှစ်​ဆယ်​

​ကျော်​​လောက်​​ဝေးသည်​။​ဒေသ​ရေခံ​မြေခံသိပ်​မ​ကောင်​း​တော့ ကျပ်​တည်​းကြသည်​။

လယ်​နည်​းနည်​း ယာနည်​းနည်​းပဲရှိပြီးလုပ်​

ကွက်​လုပ်​ငန်​းသိပ်​မရှိ။ရွာကလူ​တွေမြို့ကို

​ပြောင်​းပြီးအ​ခြေချ​နေကြတာလည်​းများပြီ

ဖြစ်​သည်​့အပြင်​ ကျန်​တဲ့သူ​တွေကလည်​း

ရပ်​​ဝေးမှာကြုံရာကျပမ်​းလုပ်​ပြီး​ငွေရှာကြ

ရသည်​။အများစုက​တော့ဖားကန်​့သွားပြီး

​ကျောက်​တူး..ကား​မောင်​း..ကြုံသလို

လုပ်​ကြရတာများသည်​။ရာသီကုန်​လို့ခဏ

ပြန်​လာလျင်​​ငွေက​လေးမျိုးမျိုးမျက်​မျက်​

ပါလာကြသည်​။အ​ကြွေး​လေး​တွေဆပ်​ပြီး    ပွဲ​တော်​​တွေမှာ​ပျော်​မဆုံး​အောင်​ သုံးကြ

မူးကြ ​ပျော်​ကြပါးကြ..မိုးကုန်​​သွား​တော့

ဖားကန်​့ပြန်​တဲ့လူပြန်​..မိုင်​းရှူးသွားတဲ့လူသွား..သံသရာမဆုံးနိုင်​။

    ​မောင်​တူးဦး​လေးအငယ်​ဆုံးကိုစိန်​​ရွှေ

ကလည်​း ဒီတစ်​​ခေါက်​မှအ​ဖော်​​ကောင်​းလို့ ဖားကန်​့လိုက်​သွားခဲ့တာတစ်​လ​ကျော်​

​ကျော်​ကြာသွားပြီ။ဆင်​းရဲလွန်​းလို့မဟုတ်​

ပါ..ချမ်​းသာချင်​လွန်​းလို့ဖြတ်​လမ်​းလိုက်​

ခြင်​းဖြစ်​ပါသည်​။အသက်​ကသုံးဆယ်​​ကျော်​..လူကကြံ့ခိုင်​သည်​။အိမ်​နှင်​့ခြံနှင်​့အ

လိုက်​အထိုက်​​တော့တင်​့တယ်​ပါသည်​။

သားသမီး​တော့မရှိ..မိန်​းမဖက်​ကတူမ

​လေးတစ်​​ယောက်​​ခေါ်​မွေးစားထားသည်​။

အရွယ်​ရှိတုန်​း​ငွေရှာချင်​သည်​့သ​ဘောပါ။

    ဦး​လေးမရှိတုန်​း အရီး​လေးမခင်​ညို

မျက်​နှာချင်​းဆိုင်​အိမ်​ကမြတ်​ထွန်​းနှင်​့ဖင်​

​ဆော့သည်​့သတင်​းကြား​တော့​မောင်​တူး

မယုံချင်​။အရီး​လေးမခင်​ညိုက လုံးကြီး

​ပေါက်​လှ မို့​မောင်​တူးမသိစိတ်​ကကြိုက်​

​နေသည်​။လိုးချင်​​နေသည်​။စိတ်​ကူးထဲမှာ

လည်​းခဏခဏလိုးခဲ့ပြီိးပြီ။အသက်​​လည်​းကွာ ဦး​လေးမိ်​န်​းမလည်​းဖြစ်​ ဆိုလို့သာ

​ပြောင်​​ပြောင်​မပြစ်​မှား​ပေမဲ့အထိ​တော့မခံနိုင်​။အရီး​လေးကသုံးဆယ်​နီးပါး..​မောင်​တူးက ဆယ်​့​ခွန်​ပြည်​့​တော့မည်​။သူကအထိမခံနိုင်​​ပေမယ်​့မခင်​ညိုဖင်​​ဆော့​နေ

တာ​တော့ အမှန်​။အ​ရှေ့မျက်​နှာချင်​းဆိုင်​

အိမ်​ကမြတ်​ထွန်​းနှင်​့​ချိန်​း၍တစ်​ခါအလိုးခံပြီပြီ။​ရွာမှာဘယ်​သတတင်​းမှကြာကြာ

မဖုံးနိုင်​​တော့ချက်​ချင်​းဆိုသလို​မောင်​တူး

နားထဲ​ရောက်​သည်​။

    မ​ယောင်​မလည်​နှင်​့အရီး​လေးအိမ်​ကို

​နေ့​ရောညပါ ​ချောင်​း​နေတာနှစ်​ရက်​ရှိ​နေ

​ပေမယ်​့ထူးထူးခြားခြားမ​တွေ့ရ​တော့ရတဲ့

သတင်​းများမှား​နေသလားလို့ဝမ်​းသာ​နေ

မိသည်​။မခင်​ညိုကိုဘယ်​သူမှမလိုး​စေချင်​

ပါ..ဖြစ်​နိုင်​လျင်​သူ့ဦး​လေးကိုစိန်​​ရွှေကို

​တောင်​မှမလိုး​စေချင်​။​သူတစ်​​ယောက်​ထဲ

​မောင်​ပိုင်​လုပ်​ပြီးလိုးချင်​​နေမိသည်​။​ဒီ​နေ့

မနက်​အိမ်​​ရှေ့မှာ ​ရေ​မြောင်​းရှင်​း​နေတုန်​း

စက်​တစ်​စီးဖြတ်​​မောင်​းသွား​တော့ အရီး

​လေးတူမ နွဲ့ရီကိုစက်​​ပေါ်မှာ​တွေ့လိုက်​ရ

သဖြင်​့​မေးကြည်​့​တော့မြို့​ပေါ်​ဈေးဝယ်​

သွားမည်​ဆိုပဲ။နွဲ့ရီကသူနှင်​့အသက်​ရွယ်​တူ ​ကျောင်​း​နေဖက်​။ငါးတန်​း​ထိ​နေပြီးမှ

​ကျောင်​းထွက်​ပြီးအရီး​လေးကအတူ​နေ

​မွေးစားလိုက်​သည်​။

    ချက်​ချင်​းမစဉ်​းစားလိုက်​မိ​ပေမယ်​့

​မြောင်​းဆက်​ရှင်​း​နေရင်​းမခင်​ညိုအိမ်​ကို

အရိပ်​အခြည်​သွားကြည်​့ဖို့သတိရသည်​။

နွဲ့ရီ ​ဈေးသွားတယ်​ဆို​တော့ည​​နေမှပြန်​

လာလိမ်​့မည်​။မခင်​ညိုတစ်​​ယောက်​တည်​း

အိမ်​မှာဆို​တော့..တစ်​​ယောက်​တည်​းဆို

​တော့..ဆို​တော့..ဆို​တော့..​ခေါင်​းထဲမှာ

ဘာရယ်​မသိ လက်​ကနဲအ​တွေးဖြစ်​ပြီး

ချက်​ချင်​းပဲမခင်​ညိုအိမ်​ဖက်​ထွက်​လာခဲ့လိုက်​သည်​။ထင်​တဲ့အတိုင်​း မဟုတ်​ပါ​စေနဲ့ လို့လည်​း ဆု​တောင်​း​နေမိသည်​။

    အိမ်​ဝင်​းထဲဝင်​ကတည်​းကစိတ်​ထဲမှာ

မသန်​့ပါ။အိမ်​​ရှေ့တံခါးကပိတ်​ထားတာ​တွေ့ရသည်​။မလို​သော်​ရှိ လို​သော်​ရှိ  ခြံ

စည်​းရိုးနံ​ဘေးက ဝါးလုံးတုတ်​​ကောင်​း

​ကောင်​းတစ်​​ချောင်​း​ကောက်​ဆွဲခဲ့သည်​။

အိမ်​​နောက်​​ဖေးဖက်​လှည့်​သွားကြည်​့​လိုက်​​

​တော့တံခါးပွင်​့​နေပြီးမခင်​ညိုအိပ်​ခန်​းထဲ

ကချိုးချိုးချွတ်​ချွတ်​အသံကြား​နေရသဖြင်​့

ရင်​​တွေတစ်​ဒိတ်​ဒိတ်​ခုန်​ပြီးလက်​​တွေ​ခြေ

​တွေပါတုန်​ရင်​လာသည်​။အာ​ခေါင်​​တွေ

​ခြောက်​လာပြီး မျက်​​စေ့​တွေပူ​လောင်​လာ

သဖြင်​့ စိတ်​ထိန်​းကာ​ခြေသံမကြား​အောင်​

ဖွဖွနင်​း​လျှောက်​လာပြီး အိပ်​ခန်​းတံခါးကို

ဝုန်​းကနဲတွန်​းဖွင်​့ပစ်​လိုက်​သည်​။မြင်​ကွင်​း

ကိုကြည်​့ပြီးချက်​ချင်​းဝင်​မသွားမိပဲ​ကြောင်​

ပြီးတုန်​့​နှေး​နေမိသည်​။အရီး​လေးက ကုတင်​​ပေါ်မှာထမီရင်​လျှားကိုခါး​ပေါ်ထိ

လှန်​တင်​ထားပြီိးဒူး​ထောင်​​ပေါင်​ကားပက်​

လက်​။မြတ်​ထွန်​းက အရီး​လေး​ပေါင်​နှစ်​လုံးကြားမှာစွပ်​ကျယ်​ပဲဝတ်​ထားပြီး  ကု​န်​း

ကုန်​းကွကွ..အရီး​လေးဒူးတစ်​ဖက်​ကိုသူ့

လက်​ဖြင်​့ကိုင်​ထားသည်​။အရီး​လေး​ပေါင်​

လုံးတုတ်​တုတ်​​ဖွေး​ဖွေးကြီး​တွေ ဆတ်​ကနဲ

ပူးသွားပြီးထမီကိုဖင်​ချွပြီးပြန်​ဖုံး​နေဆဲ

မြတ်​ထွန်​း​က သူ့​ဘောင်​းဘီ​ကောက်​ယူ

ပြီး​ခြေရင်​းပြူတင်​း​ပေါက်​တွန်​းဖွင်​့ကာခုန်​

​ကျော်​ထွက်​​ပြေးမှ လိုက်​ရိုက်​ဖို့သတိရပြီး

အခန်​းထဲ​ပြေးဝင်​သည်​။အရီး​လေးလမ်​း

ကဖြတ်​တားပြီးဖက်​ထား ဆွဲထား​တော့

လိုက်​မရိုက်​နိုင်​ပဲ ဆဲပြီးကျန်​ခဲ့ရသည်​။

တန်​ဖိုး

၂

    မခင်​ညို အလိုးခံဖို့အသင်​့ လိုးမည်​့လူ

လည်​းအသင်​့ဖြစ်​​နေချိန်​မှ လူမိခံလိုက်​ရ

​တော့ နှ​မျှောစရာအလွန်​​ကောင်​းသဖြင်​့

​ဒေါသ​တွေ​ထောင်​းကနဲဖြစ်​သွားသည်​။             ဆက်​ပြီး​တွေးမှ  ရှက်​စရာ ​ကြောက်​စရာ ဘဝပျက်​စရာအ​တွေး​တွေတန်​းစီဝင်​လာ

ပြီး လင်​ဖက်​ကတူ​တော်​သူ ​မောင်​တူးကို အတင်​းဆွဲဖက်​ကာအကျယ်​အကျယ်​မဖြစ်​ကြ ရ​လေ​အောင်​တိုးတိုး တိုးတိုး ကြိတ်​၍​တောင်​းပန်​တားဆီးရသည်​။ထမီ​တွေလည်​းကျွတ်​.ဆံပင်​​တွေလည်​း ပြည်​..နို့

​ေ​တွလည်း​​ပေါ်ကုန်ပြီ။​ဘာကိုမှမရှက်​နိုင်​ မ​ကြောက်​နိုင်​.​မောင်​တူးစိတ်​​ပြေဖို့ပဲ

အ​ရေးကြီးသည်​။​မောင်​တူးစိတ်​​ပြေလျင်​

ဒီပြဿနာ ဒီ​နေရာမှာရပ်​လိမ်​့မည်​။

   မခင်​ညိုက ဒီရွာဇာတိမဟုတ်​ပါ။​ ရှစ်​

မိုင်​​လောက်​ပို​ဝေးသည်​့ရွာက​လေးမှာဆင်​း

ဆင်​းရဲရဲပင်​ပင်​ပမ်​းပမ်​း ကြီးပြင်​းလာခဲ့ရ

သည်​။အ​နေစုတ်​​ပေမယ်​့​ရွှေထုပ်​တဲ့မြပုဝါ

ဆိုသလိုပါပဲ..အပျို​ဖော်​ဝင်​​တော့အလှအပ ​ကောက်​​ကြောင်​း​တွေကမြင်​သူတိုင်​း

ကိုဖမ်​းစား​တော့သည်​။ရုပ်​ရည်​က ​ချောလှတာ​တော့မဟုတ်​​ပေမယ်​့ ရွက်​ကြမ်​း​ရေ

ချို လို့လည်​း​ပြောလို့မရ။မျက်​ဝန်​း နှာတန်​

မျက်​နှာကျ အလွန်​ကြည်​့လို့တင်​့သည်​။အ

ထူးသဖြင်​့နှုတ်​ခမ်​းဖူးဖူး​လေး​တွေကမြင်​ရ

သူကိုရင်ခုန်​​စေသည်​။ဒီထက်​ပိုဆွဲ​ဆောင်​

နိုင်​တာက လုံးကြီး​ပေါက်​လှကိုယ်​လုံးကြီး

ဖြစ်​သည်​။

အပျို​ဖော်​ဝင်ကတည်​းက မိုးဦး

ကျမျှစ်​စို့ကြီးလို ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား စွင်​့ကားပြီး

အရှိန်​ယူလာခဲ့သူမို့ ဆယ်​့​ခွန်​ ဆယ်​့ရှစ်​အ

ရွယ်​​ရောက်​​တော့ ​ယောကျာင်္းတကာ လိုး

ချင်​စရာ သတင်​းကြီးခဲ့သည်​။ဆင်​းရဲလွန်​း

​တော့သူ့အလှ သူ့ကိုယ်​လုံးကိုအားကိုးပြီလင်​​ကောင်​းတစ်​​ယောက်​ရဖို့​မျှော်​မှန်​းမိ

တာအမှန်​ပါ။ပွဲလမ်​းသဘင်​ဝင်​ကြပြန်​

​တော့လဲ သူများတကာလို အားရပါးရကြီိး

အနှိုက်​အဆွဲခံလိုက်​ချင်​​ပေမယ်​့ နာမည်​

ပျက်​ လင်​မရမှာစိုး​တော့ လူ​ရွေးပြီး လစ်​

မှခံရဲသည်​။အားမရ.မတင်​းတိမ်​ ​ပေမယ်​့

​သူများတကာလိုပွင်​့ပွင်​့ကြီးအနှိုက်​အဆွဲမ

ခံရဲသည်​့​ကျေးဇူးကမ​သေးလှပါ။အသက်​ဆယ်​့ကိုးနှစ်​မှာတစ်​ရွာသား ကိုစိန်​​ရွှေက

မိဖ​ဆွေမျိုး​တွေထံ မိသားဖသားပီပီ လာ

​တောင်​းရမ်​း​တော့ ထီ​ပေါက်​သလိုဝမ်​းသာ

ခဲ့ရသည်​။ကိုစိန်​​ရွှေဆိုတာ မျိုး​ကောင်​းရိုး

​ကောင်​း နာမည်​ပျက်​မရှိ အလုပ်​အကိုင်​

ကျိုးစားသူဖြစ်​ပြီး သူ့မိဖများကလုပ်​ကွက်​

များခွဲ​ပေးသဖြင်​့ အခု​တော့ လယ်​​လေး

ယာ​လေး အိမ်​​လေး ခြံ​လေးပိုင်​ခဲ့ပြီ။သား

သမီး​တော့မပိုင်​ပါ။

    မခင်​ညိုလည်​း ဘဝ​ပေးအ​ခြေအ​နေ

အရလင်​​ကောင်​းရချင်​လို့မြိုသိပ်​ခဲ့ရ​ပေ

မယ်​့ တနှာမီး​တောက်​ကတစ်​​မြေ့​မြေ့ပါ။

အပျိုဘဝက ထိန်​းချုပ်​ခဲ့သမျှ လင်​ရမှအ

တိုးချလိုက်​မယ်​ဟဲ့ လို့​မောင်​းတင်​လာခဲ့မိ

​ပေမယ်​့ ကိုစိန်​​ရွှေကအလိုးညံ့​နေသည်​။

တခြား​နေရာ​တွေမှာအလွန်​​လောဘကြီး

ဇွဲကြီးသ​လောက်​ လိုးတဲ့​နေရာမှာညံ့လွန်​း

သည်​။တစ်​ချီကနှစ်​ချီ လိုးလိုက်​မယ်​ဟဲ့လို့ ​လောဘလဲမရှိ..နာရီဝက်​ တစ်​နာရီ ပန်​းတိုင်​ဆီအ​ရောက်​ချီတက်​မယ်​ဟဲ့လို့ ဇွဲလည်​းမရှိပါ။အ​ရေးထဲ မိန်​းမအလှပျက်​

မှာစိုးလို့ ယုယုယယ နုနုရွရွ​ ဖွဖွ​လေးများ​တောင်​လိုး​ပေး​နေလိုက်​​သေး​။မခင်​ညို

မချင်​့မရဲဖြစ်​ပြီး​အော်​ငိုပစ်​လိုက်​ချင်​တာ

ကြိမ်​ဖန်​များစွာ...

    ကိုစိန်​​ရွှေ တခြား​နေရာ​တွေမှာ​တော်​သ​လောက်​အိပ်​ယာထဲမှာ​စောက်​သုံးမကျလွန်​းလို့ အဆင်​​ပြေလျင်​ဆွဲစားပစ်​ဖို့ မခင်​ညိုကြည်​့ပြီး​မျှောထားတာ နှစ်​​ယောက်​ရှိသည်​။အခုပြဿနာဖြစ်​တဲ့နှစ်​​ယောက်​ပါ

ပဲ။မြတ်​ထွန်​းက ကိုစိန်​​ရွှေ့တပည်​့ပါ။အိမ်​

မှာရှိသည်​့ထွန်​စက်​​လေးရွာနီးချုပ်​စပ်​က

လာငှါးလျင်​မြတ်​ထွန်​းကိုပင်​တိုင်​​မောင်​း

ခိုင်​းပြီး​နေ့တွက်​​ပေးသည်​။ရွာမှာလုပ်​ငန်​း

ရှား​တော့ဒီစက်​​လေး​မောင်​းခွင်​့ရဖို့အ​ရေး

ကိုစိန်​​ရွှေ​တောက်​တိုမယ်​ရခိုင်​းသမျှလုပ်​

​နေရ​တာမို့အိမ်​အဝင်​အထွက်​ရှိသည်​။မ

ခိုင်​းပဲလဲအလွန်​လာချင်​လွန်​းလို့ ခိုင်​းစရာ

ရှိပါ​စေလို့ပဲအမြဲဆု​တောင်​းမိသည်​မှာ​နေ့

စဉ်​​နေ့တိုင်​းဆိုပဲ ။မခင်​ညိုကလည်​းဖင်​လုံးကြီးကြီး​ပေါင်​တန်​တုတ်​တုတ်​..​စောက်​ဖုတ်​ကြိီးကို​တောင်​တစ်​ခါတစ်​​လေ မသိမ

သာပြပစ်​လိုက်​သည်​။နွဲ့ရီဆိုသည်​့သမီးလိုလို တူမလိုလို သူနှင်​့ရွယ်​တူ​ကောင်​မ

​လေးကလည်​း နို့လုံးကြီးကြီးဖင်​ကားကား

ဆို​တော့ လာချင်​​ရှာ​ပေမ​ပေါ့။

    ကိုစိန်​​ရွှေ ဖားကန်​့သွားပြီးတဲ့​နောက်​

​တော့သိပ်​မလာရဲ​တော့။​ခေါ်မှပဲလာရဲ

​တော့သည်​။တစ်​ပတ်​​လောက်​အလွန်​က

ထင်​ပါရဲ့..အ​မေတို့ရွာမှာမင်္ဂလာ​ဆောင်​

ရှိတာမို့ဆိုင်​ကယ်​​မောင်​းပြီးလိုက်​ပို့​ပေးဖို့

မခင်​ညို ခွင်​ဖန်​လိုက်​သည်​။သူလည်​းဆိုင်​

ကယ်​စီးတတ်​​ပေမယ်​့ လမ်​းခရီးမှာ​ပျက်​

တာတို့ ဘီး​ပေါက်​တာတိုု့ဖြစ်​လာလျင်​စိတ်​

မချရ။မခင်​ညို​ရေချိုး​နေတုန်​းသူ​ရောက်​

လာ​တော့ ထမီရင်​လျှားကိုလက်​တစ်​ဖက်​

ကကိုင်​ထိန်​း..​ပေါင်​ကြီးကိုလိုတာထက်​

ပိုကွပြီး ​စောက်​ဖုတ်​ကြီးကိုအချိန်​ယူပွတ်​

ပြ​နေလိုက်​သည်​။သူ့မျက်​လုံးကြီးပြူးထွက်​

​နေတာမြင်​ရတာမို့..အိမ်​ခြံဝင်​းထဲကို

အပြင်​ဖက်​ကလည်​းမမြင်​နိုင်​လို့ဇိမ်​နဲ့သာ

ကြည်​့​ပေ​ရော့ဆိုတဲ့သ​ဘောနဲ့ ​ရေကပြင်​

ဖင်​ချထိုင်​ကာ​ခြေတစ်​ဖက်​ဆင်​း ဒူးတစ်​

ဖက်​​ထောင်​ ​အောက်​စ,ကိုတမင်​တကာ လွှတ်​ ​ခြေဖမိုးကမရှိတဲ့​ချေးတွန်​းသလိုလို

လုပ်​ ​စောက်​ဖုတ်​ပြရင်​းစကား​ပြော​နေ

လိုက်​​တော့ မြတ်​ထွန်​းလီးကိုလက်​ဖြင်​့

အုပ်​ပြီးကုိုင်​ထားကာဒုက္ခ​တွေ​ရောက်​​နေ

သည်​။သူ့ကိုဆွလို့အားရ​တော့မှ မျက်​​စေ့

တစ်​ဖက်​မှိတ်​ကာ အထာချ​ပေးသည်​..

    " ဟဲ့..စကား​ပြောလဲ​ကောင်​းပါရဲ့

အချိန်​လဲနီး​နေပြီသွားရမှာကအသွားအ

ပြန်​ရှစ်​မိုင်​​စီ​လောက်​ဆို​တော့ဆိုင်​ကယ်​ထဲ

ဆီ​လောက်​ မ​လောက်​ နဲနဲစစ်​လိုက်​ဦး..

မ​လောက်​ဘူးထင်​ရင်​လဲ ပိုက်​ဆံလာယူ

ုပြီး ဖြည်​့ထား..ငါလဲပြီးပြီ "

    မြတ်​ထွန်​း မသွားချင်​သွားချင်​ပုံစံဖြင်​့

​နောက်​လှည်​့ကြည်​့ရင်​း ထွက်​သွားမှအိမ်​

​ထဲပြန်​ဝင်​ခဲ့သည်​။မြတ်​ထွန်​းကဆိုင်​ကယ်​

နားမှာရစ်​ဝဲဝဲ....ခ်​ခ်​..တကယ်​​တော့ လမ်​းမှာအလိုးခံ

မယ်​လို့ အထာချ​ပေးလိုက်​တာပါ။သူနပ)

တန်​ဖိုး

၃

  မင်္ဂလာ​ဆောင်​ကပြန်​လာ​တော့​နေ့လည်​

တစ်​နာရီ​လောက်​ကြီး။​နေကပူပူ ​ချွေးက

ရွှဲရွှဲ..ဆိုင်​ကယ်​အ​နောက်​ကစီးလာရတာ

ဆို​ပေမယ်​့ မသက်​သာ။တစ်​လမ်​းလုံးမြတ်​

ထွန်​း​ခါးကိုကိုင်​ပြီး​ကျောပြင်​ကိုနို့လုံးကြီး

​တွေနှင်​့ဖိကာ ခွာကာ စိတ်​ဆွ​ပေးခဲ့တာ

မို့ ပန်​းမ​သေရင်​​တော့လီး​တောင်​​နေ​လောက်​ပြီ။ဆီကမပြတ်​ ဆိုင်​ကယ်​ကမရပ်​။ရွာ

ပြန်​​ရောက်​ဖို့လည်​းနီး​နေပြီ..အိမ်​​တွေကို

​တောင်​မှမြင်​​နေရ ပြီ။ဟုတ်​မှဟုတ်​​သေးရဲ့လားလို့​တွေး​တော​နေဆဲယာခင်​း​လေး

နားမှာဆိုင်​ကယ်​ကိုရပ်​လိုက်​လို့  ​တော်​ပါ

​သေးရဲ့ဟု​တွေးပြီးသက်​ပြင်​းချမိသည်​။ခပ်​

လှမ်​းလှမ်​းမှာ တဲက​လေးတစ်​လုံး..အကာ

အကွယ်​လည်​း​ကောင်​းသည်​..။ဆိုင်​ကယ်​

​ပေါ်ကမဆင်​းပဲထိုင်​​နေ​တော့

    " ခဏဆင်​း​ပေးဦး အစ်​မ ဆိုင်​ကယ်​

ဘာဖြစ်​လဲမသိဘူး..ကြည်​့လိုက်​ဦးမယ်​ "

    " အင်​း..​နေပူတယ်​..ငါယာတဲထဲ

သွား​စောင်​့မယ်​ ပြီးရင်​လာ​ခေါ်​ပေါ့ "

    သူ့ကိုကြာကြည်​့တစ်​ချက်​​ပေးပြီးယာ

တဲ​လေးထဲဝင်​လာ​တော့ အခင်​းကမရှိ။

ဖိနပ်​က​လေးဖင်​ခုထိုင်​​နေ​တော့မြတ်​ထွန်​း

တဲထဲလိုက်​လာသည်​။ရိုးတိုးရိပ်​တိတ်​ မြင်​

ရသ​လောက်​​တော့ လီးက​တောင်​​နေပြီ။

လက်​တစ်​ဖက်​ဖြင်​့အုပ်​ပြီးခါးကုန်​းကာတဲထဲ​ခေါင်​းငုံ့ပြီးဝင်​လာသည်​။အမိုးစွန်​းကသူ့​ခေါင်​းနှင်​့မလွတ်​။

    " ဆီပြတ်​သွားတာလား "

    " ဘာမှမဖြစ်​ပါဘူး..ရပါပြီ ."

    " ရရင်​ပြန်​မယ်​​လေ..​နေပူလှပြီ "

    " အစ်​မ.ကျွန်​​တော်​အစ်မကို..​ဟို.."

    " နင်​ကလဲ​လေ..ဘာ ဟို ဟို ဖြစ်​​နေ

ရတာလဲ..ဘာလဲ..နင်​လီး​တောင်​​နေတာမဟုတ်​လား.."

    " ဟုတ်​..ဟုတ်​တယ်​အစ်​မ..အဲဒါ..

ကျွန်​​တော်​..".

    " ခ်​ခ်​..လီး​တောင်​ရင်​ ဂွင်​းသွားတိုက်​

ပစ်​လိုက်​ ငါ​စောင်​့​နေမယ်​.."

    " အာ...အစ်​မရယ်​..စိတ်​မဆိုးပါနဲ့

ကျွန်​​တော်​..."

    " ကြာလိုက်​တာဟယ်​...နင်​့မနက်​က

ငါ့​စောက်​ဖုတ်​ကြီးကြည်​့ပြီး ငါ့ကိုလိုးချင်​​

​နေတာမဟုတ်​လား.."

    " အင်​့. ဟုတ်​ ဟုတ်​တယ်အစ်​မ "

    " လာ..နင်​့ပုဆိုးချွတ်​ပြီးခင်​းလိုက်​..

နင်​ဘယ်​သူ့ကိုမှ​တော့အာမ​ချောင်​နဲ့.."

    မြတ်​ထွန်​းပုဆိုးချွတ်​ပြီး​မြေပြင်​မှာခင်​း

​ပေး​တော့ မခင်​ညို​ကျောချပြီးပက်​လက်​လှန်​အိပ်​ခါ ဆံပင်​​တွေသပ်​လိုက်​သည်​။

ုမြတ်​ထွန်​းကမခင်​ညိုနံ​ဘေးတွင်​  ဘယ်​ဖက်​တစ်​​တောင်​ဆစ်​​မြေကြီး​ပေါ်​ထောက်​ကာလှဲလိုက်​ပြီးညာဖက်​လက်​ကမခင်​ညို

နို့ကြီးတစ်​လုံးကိုအုပ်​ကိုင်​ခါဆုပ်​နယ်​သည်​။လီးကြီးကမခင်​ညိုညာဖက်​တင်​ပါး

ကို​ညှောင်​့ကာ​ညှောင်​့ကာထိုး​နေပြီးဘယ်​

ဖက်​လက်​က​ခေါင်​းကိုပင်​့မ,ထားသည်​။

မခင်​ညိုကမြတ်​ထွန်​းလည်​ပင်​းကိုရစ်​ပတ်​

ဖက်​ဆွဲပြီးနှုတ်​ခမ်​း​တွေကိုစုပ်​နမ်​း​တော့

မြတ်​ထွန်​းကိုယ်​ကြီးမခင်​ညို​ပေါ်​မှောက်​ချ

လိုက်​ပြီးလက်​တစ်​ဖက်​ကထမီကိုဆွဲလှန်​

ကာ​စောက်​ဖုတ်​ကိုလက်​ဝါးဖြင်​့ပွ​တ်​သည်​။

​စောက်​​မွှေးပါးပါး​လေးများ​ပေါက်​​နေတာ

စမ်​းမိပြီးလီးကမခံမရပ်​နိုင်​​အောင်​​တောင်​

လာသည်​။မခင်​ညို​စောက်​​ခေါင်​းထဲလက်​

ညှိုးထိုးထည်​့ကြည်​့​တော့ဇွိကနဲအသံထွက်​

​အောင်​ဝင်​သွားပြီး​စောက်​ရည်​​တွေရွှဲ​နေ

တာ​တွေ့ရသဖြင်​့လိုးချင်​စိတ်​ကိုထိန်​းမရ

​တော့။မခင်​ညိုက​ပေါင်​ကား​ပေးထားသ

ဖြင်​့အထိုင်​တကျ​မှောက်​လိုက်​ပြီးလီး​တောင်​​တောင်​ကြီးကို​စောက်​ပတ်​ထဲထိုးထည်​့

သည်​။လီးက​စောက်​​ခေါင်​းထဲမဝင်​​သေး

သဖြင်​့ကိုအထက်​ပိုင်​းကိုလက်​တစ်​ဖက်​

​ထောင်​၍မြှင်​့လိုက်​ပြီးလီးကိုလက်​ဖြင်​့ကိုင်​

ကာ​စောက်​​ခေါင်​း​ပေါက်​မှာ​တေ့ပြီးထိုး

ထည်​့​တော့မှထိထိမိမိဝင်​သွားသည်​။ပူ

​နွေး​သော​စောက်​​ခေါင်​းအတွင်​းသားများ

၏နူးညံ့မှုအထိအ​တွေ့ကို မြတ်​ထွန်​းအံတုမခံနိုင်​။အလွန်​​ကောင်​းလှ၍ဆယ်​့ငါးချက်​

အချက်​နှစ်​ဆယ်​​လောက်​ပြင်​းပြင်​းထန်​

ထန်​ သွက်​သွက်​ကြီး​ဆောင်​့လိုးပစ်​​တော့

လီးရည်​​တွေမထိန်​းနိုင်​မသိမ်​းနိုင်​ထွက်​

သွားသည်​။မြတ်​ထွန်​းဖင်​​ပေါက်​ပိတ်​သွား

သည်​အထိအားရပါးရရှုံ့ညှစ်​ပြီးဆက်​ကာ

ဆက်​ကာ​ဆောင်​့လိုးသည်​။​နောက်​ဆုံး

​တော့ လီးရည်​​တွေထပ်​မထွက်​လာ​တော့ပဲ မခင်​ညိုကိုယ်​​ပေါ်​မှောက်​ကျသွားပြီး အသကရှူပြင်​းပြင်​းနှင်​့မျက်​​စေ့စုံမှိတ်​ပြီး

မှိန်​း​နေလိုက်​သည်​။ခဏ​လေး​နေ​တော့

လီးကြီးကမခင်​ညို​စောက်​ပတ်​ထဲမှပလွတ်​

ဆိုအသံမည်​ပြီးထွက်​လာသည်​။မြတ်​ထွန်​း

အ​မော​ပြေ​တော့မခင်​ညိုကိုယ်​​ပေါ်မှထ,

ပြီးမခင်​ညိုကိုပါဆွဲထူ​ပေးသည်​။မခင်​ညို

ပက်​လက်​လန်​​နေရာမှမထ,ခင်​ ဒါပဲလား

ဟုမချင်​့မရဲတိုးတိုး​ပြောသံကိုကြားလိုက်​ရ

​ပေမယ်​့သူမကြားဟန်​ပြု​နေလိုက်​ရသည်​။

မလိုးခင်​ကလိုးချင်​စိတ်​​တွေကြီးခဲ့သ​လောက်​ တစ်​ချီလိုးပြီး​တော့လန်​့သလို​ကြောက်​

သလို ရွံ့တွန်​့တွန်​့ဖြစ်​​နေသည်​။ထပ်​လိုးဖို့

ကလည်​းလီးကချက်​ချင်​းပြန်​မ​တောင်​နိုင်​။

​ယောင်​ချာချာဖြင်​့ဘာဆက်​လုပ်​ရမှန်​းမသိ ပုဆိုး​ကောက်​ဝတ်​လိုက်​​တော့ ဇာတ်​လမ်​း

ကပြတ်​သွားသည်​။

    မခင်​ညို ​မျှော်​လင်​့သ​လောက်​ဖြစ်​မ

လာ၍အားမရ​ပေမယ်​့ ဘာမှမတတ်​နိုင်​။

ရသ​လောက်​နဲ့ပဲ​ကျေနပ်​လိုက်​ရသည်​။ကို

စိန်​​ရွှေလိုးသ​လောက်​​တောင်​အရသာမရှိ။

လီးက​တော့​သေးတယ်​လို့မဆိုနိုင်​ပါ။အလိုး ညံ့​နေသည်​။လူပျိုဖြစ်​ပြီးနှစ်​ချီ​လောက်​မှဆက်​မဆွဲ.။လီးရည်​​တွေ​တော့ဖတ်​

ဖတ်​နစ်​​အောင်​ပန်​းထုတ်​ခဲ့သည်​။​ပေါင်​ခြံ

ထဲအထိထမီနှင်​့နှိုက်​သုပ်​ပြီးတဲအပြင်​ထွက်​လာခဲ့​တော့ ခပ်​လှမ်​းလှမ်​းမှာလူရိပ်​လူ

​ယောင်​​တွေ့သဖြင်​့စိတ်​ထဲမလုံ။

    " ပြန်​ရ​အောင်​မြတ်​ထွန်​း..နင်​နှုတ်​လုံ​အောင်​ထိန်​း..."

    " ဟုတ်​..အစ်​မ..စိတ်​ချပါ..ကျွန်​

​တော်​ဘယ်​သူ့မှမ​ပြောဘူးအစ်​မ.."

    အိမ်​​ရောက်​​တော့ မခင်​ညို​ရေပြန်​ချိုး

သည်​။​ရေ​အေး​အေး​လေးခပ်​ကြာကြာချိုး

လိုက်​မှစိတ်​ကပြန်​တည်​ငြိမ်​ပြီးအ​တွေး​

မှန်​လာသည်​။​စော​စောက​ဆောက်​တည်​

ရာမရခဲ့တာ​တွေ​ပျောက်​သွားသည်​။မ​နေ့

က​တော့မြတ်​ထွန်​းက​တွေ့ပါရ​စေဆိုလို့

နွဲ့ရီကို​ဈေးလွှတ်​လိုက်​ပြီး ဖန်​လိုက်​ခါမှ..

​မောင်​တူးနဲ့တည်​့တည်​့မိ​တော့သည်​။ဘယ်​

လိုများဆက်​လုပ်​ရပါ့..ဒုက္ခ​တော့​ရောက်​

ပြီထင်​ပါရဲ့..

တန်​ဖိုး ၄

​မောင်​တူး ပြူတင်​း​ပေါက်​နားအထိ

​တော့လိုက်​​သေးသည်​။အပြင်​ကိုလှမ်​းပြီး

လိုက်​ကြည်​့​တော့လူရိပ်​လူ​ယောင်​မ​တွေ့ရ

​တော့သဖြင်​့ပြန်​လှည်​့သည်​။အရီး​လေးက

​မောင်​တူးလက်​​မောင်​းကိုတွယ်​ဖက်​လိုက်​ပါဆွဲထားသဖြင်​့ပြူတင်​း​ပေါက်​ထိအတူ

ပါလာသည်​။ထမီကပါမလာ​တော့။ဝင်​းဝါ

စို​ပြေ​သောအသားစိုင်​​တွေက လှုပ်​ရမ်​း

ယိမ်​းထိုး​နေကြသည်​။နှ​မျှောစိတ်​ ​ဒေါသ

စိတ်​ ယူကြုံးမရစိတ်​ အထင်​​သေးစိတ်​

​တွေက ​မောင်​တူးရင်​ထဲလှိုက်​လှဲစွာဖြစ်​

လာပြီး အသံကုန်​​အော်​ဟစ်​ပစ်​လိုက်​ချင်​

လာသဖြင်​့ မျက်​နှာကြီးတင်​းမာနီရဲလာပြီး

အံကိုတင်​းတင်​းကြိတ်​ကာ ဆုံးဖြတ်​ချက်​

ခိုင်​ခိုင်​ချပြီး အရီး​လေးကိုငုံ့ကြည်​့သည်​။

မခင်​ညိုမျက်​နှာက​တောင်​းပန်​တိုးလျိုးအ

သနားခံသည်​မို့ညှိုးငယ်​လွန်​းလှသည်​။

မျက်​ဝန်​းတစ်​ခိုမှာမျက်​ရည်​​တွေရစ်​ဝိုင်​းလျက်​ သူရက်​စက်​သမျှခံရ​တော့မည်​။ဒါ

လဲ သူဖင်​​ဆော့လို့သူဖြစ်​တာပဲ..ငါမ​တွေ့

ရင်​ဒီအချိန်​ လိုး​နေ ​ဆောင်​့​နေ ​အော်​​နေ

​ပျော်​​နေကြမှာ.မသနားဘူး လို့​တွေးလိုက်​

​ပေမယ်​့ သံ​ယောဇဉ်​ကတင်​းပြီးခံ​နေပြန်​

သလို။ဒီကြားထဲ ငှက်​​ပျောဖူးခါးလယ်​က

ဖြတ်​ထားသလို နို့စူစူဖူးဖူး ဖုဖုကြီး​တွေက

လက်​​မောင်​းကို ပွတ်​လိုက်​ ထိုးလိုက်​ ဖိ

လိုက်​..​စောက်​ဖုတ်​ကြီးကိုမြင်​​နေလိုက်​ဆို

​တော့ လီး​တောင်​လာလို်​ ့​ဒေါသဖြစ်​ရ​သေး ။ဒီ​ဒေါသက သူများကိုမဟုတ်​.မိမိ

ကိုယ်​ကိုဆို​ပေမယ်​့ အရှိန်​ကအားလုံးကို

ရိုက်​ခတ်​သည်​။

    " အဝတ်​​တွေဝတ်​ဗျာ..အ​ဖေ့ဆီသွား

မယ်​..ဥက္ကဌအိမ်​သွားကြမယ်​.. "

    " ကိုတူးရယ်​..အိ..ဟင်​့..ဟင်​့ ရွှတ်​

ရွှီး..ဟင်​့..ဟီး..."

    မခင်​ညိုမျက်​ရည်​ထိန်​းမရ​တော့။ဒီလို

ဘဝမျိုးရဖို့ အပျိုကတည်​းက ဆန္ဒ​တွေကို

ထိန်​းချုပ်​​စောင်​့စည်​း ​ရှောင်​ကြဉ်​ခဲ့ရတာ

အလွန်​ပင်​ပမ်​းခဲ့ရပါသည်​။အခု​တော့..ပြို

ကျပျက်​စီး​တော့မည်​မှာ​မြေကြီးလက်​ခတ်​

မလွဲပါ။​ဆွေမျိုး​တွေ ပတ်​ဝန်​းကျင်​​တွေကို

အသာထား..ကိုစိန်​​ရွှေကလည်​း လုံးဝကို

လက်​ခံနိုင်​လိမ်​့မည်​မဟုတ်​။ဘဝ​မျှော်​လင်​့ချက်​ကြီးပြိုကျပျက်​စီးသဖြင်​့ရင်​ထဲဆို့

လာသည်​။ငိုရသည်​မှာလည်​းမျက်​ရည်​ခမ်​း​တော့မည်​​။အားအင်​​တွေ​လျှော့ချပစ်​

လိုက်​​တော့ တုံးလုံးကြီး​လျှောကျသွားပြီး

​မောင်​တူး​ခြေသလုံးကိုဖက်​ကာ​ခေါင်​းမ

​ဖော်​ပဲတစ်​သိမ်​့သိမ်​ရှိုက်​ငိုသည်​။

    " ကိုတူး..အိ.အိ.ရွှတ်​..ကိုတူးရယ်​

ဟင်​့ အိ အိ ဟီး..ရွှတ်​..ကိုတူးရယ်​.."

    " အရီး​လေး..လုပ်​စရာ​တွေအများ

ကြီးရှိ​သေးတယ်​..ဟို​ကောင်​လဲဘယ်​​ပြေး

ပြီမသိဘူး..ကြာလွန်​းတယ်​..အဝတ်​​တွေ

ဝတ်​ဗျာ..ရှင်​းစရာရှိတာရှင်​းလိုက်​ကြရ

​အောင်​..ငို​နေလို့လဲပြီးသွားမှာမဟုတ်​ဘူး

​ငိုချင်​​နောက်​မှငို..တစ်​သက်​လုံးငို.."

    " ကိုတူးရယ်​..အိ..အရီး​လေးကို အိ

မသနား​တော့ဘူးလား အိ..ကိုတူး  အိ..

​နောက်​မဖြစ်​​စေရပါဘူး အိ ကိုတူးရယ်​

အိ..အိ..ဟီး..." " လူ​တွေ​ရောက်​လာပြီး ဒှီပုံမျိုးမြင်​ရင်​ ပိုဒုက္ခ​ရောက်​သွားမယ်​အရီး​လေး..

အဝတ်​​တွေဝတ်​..သွားရ​အောင်​.."

    အရီး​လေးမခင်​ညိုမျက်​ရည်​​တွေနှပ်​

ရည်​​တွေ သွားရည်​​တွေ သုပ်​ပြီး​မောင်​တူး

မျက်​နှာကို​မော့ကြည်​့ပြီး​ပြောပြန်​ သည်​။

အ​ရေးထဲ ​မောင်​တူးလီးကြီး​တောင်​​နေတာမြင်​လို့ ရယ်ပဲရယ်လိုက်​​​ရမလို ဆက်​ပဲငိုရမလို ဖြစ်​သွားမိ​သေးသည်​။

    " အရီး​လေးကိုသနားပါကိုတူး..အရီး

​လေး ဒီလိုဘဝ..ဒီလို​နေရ​အောင်​ ပိုး​မွေး

သလို တယုတယကြိုးစားထိန်​းသိမ်​းခဲ့တာ

ပါ..ခုလဲ ဟို​နေ့ကတစ်​ခါပဲမှားခဲ့ဖူးတာပါ

ဘဝမပျက်​ပါရ​စေနဲ့ကိုတူးရယ်​..အရီး​လေးအသနားခံတာပါ.ဥက္ကဌအိမ်​လဲမသွား

ပါရ​စေနဲ့..အ​ဖေတို့အိမ်​လဲမသွားပါရ​စေ

နဲ့..ကိုတူးကြိုက်​သလိုအပြစ်​​ပေးပါ.အရီး

​လေးနာခံပါ့မယ်​.."

    " ထမီအရင်​ဝတ်​.."

    မခင်​ညို ထမီကို​ကောက်​ဝတ်​ပြီးရင်​

လျှားထားလိုက်​သည်​။ပြီး​တော့​မောင်​တူး

​ခြေသလုံးကိုပြန်​ဖက်​သည်​။

    " ဟာဗျာ...မဖက်​နဲ့..ကျုပ်​စဉ်​းစား

တာ အာရုံပျက်​တယ်​..ဖယ်​.."

    " သနား​ပေးပါ​နော်​..ကိုတူး..အရီး

​လေးတစ်​​ယောက်​တည်​းအတွက်​မဟုတ်​ပဲ

အားလုံးအတွက်​..​ဆွေမျိုး​တွေ မိဖ​တွေ

ကိုစိန်​​ရွှေအတွက်​​ရောထည်​့ပြီးစဉ်​းစား

​ပေးပါ..ဒါကြီး​ပေါ်သွားရင်​ အားလုံးအ

ကျိုးယုတ်​ကြမှာ..ကိုတူးထိန်​းထား​ပေးရင်​

အားလုံးအကျိုးရှိကြမှာပါ.စိတ်​လိုက်​မာန်​

ပါ မဆုံးဖြတ်​ပါနဲ့​နော်​..."

    " ​အော...ဟုတ်​တယ်​...ပညာရှိ..

ခဗျာင်္းအလိုးမခံခင်​နဲ့အလိုးခံအ​ဆောင်​့ခံ​နေတုန်​းကဒါ​တွေဒီလိုမစဉ်​းစားခဲ့ဘူးမ

ဟုတ်​လား."

    မခင်​ညို ဖင်​တွန်​့သွားသည်​။သူစကား

လွန်​သွားပြီ။တကယ်​​တော့.မြတ်​ထွန်​းနှင်​့

အလိုးမခံမီ..အလိုးခံဆဲ..ဒါ​တွေသူစဉ်​း

စားခဲ့ပါသည်​။စဉ်​းစားခဲ့လို့လဲ အရသာ

ဘယ်​လိုမှန်​း​တောင်​ခုချိန်​ထိမသိ။မမှတ်​မိ

နိုင်​။လီးရည်​​တွေများတာသာသတိထားမိ

ခဲ့ပါသည်​။​ပြောရင်​လဲဘယ်​လိုလူမှယုံကြ

မည်​မထင်​။အခု..ကုတင်​​ပေါ်မတက်​မီက

​တောင်​စဉ်​းစားမိလို့ မြန်​မြန်​လုပ်​ဖို့​ပြောမိ

ခဲ့​သေးသည်​ထင်​ပါရဲ့...။

    မခင်​ညို​ပြောတာလည်​း ဟုတ်​​တော့

ဟုတ်​​နေပြန်​​ရော..။သူ့ပါးစပ်​ပိတ်​ထား

လျင်​..သူ့တစ်​ဦးတည်​းခံစားချက်​ကို ဖယ်​

ထားလိုက်​လျင်​..ဒီကိစ္စ ဒီ​နေရာမှာပြတ်​

မည်​။မိဖ​ဆွေမျိုး​တွေ..လင်​​ယောကျာင်္း

ဖြစ်​သူ နှင်​့ကာယကံရှင်​အရီး​လေးတို့တွင်​

စိတ်​ဒဏ်​ရာ ကင်​းကြ​ပေလိမ်​့မည်​။ဒီလိုမှ

မဟုတ်​ ဖွလိုက်​လျင်​​တော့ အားလုံးရင်​မှာ

တစ်​သက်​တာ​ဝေဒနာဆိုးအမြစ်​တွယ်​ကြ

ရ​တော့မည်​။​ကောင်​းလာစရာ​တော့ ဘာ

တစ်​ခုမှမရှိ..။​နောက်​ပိုင်​းသစ္စာထိန်​းတာ

မထိန်​းတာက အခုကိစ္စနှင်​့မဆိုင်​။​ခွေးမြီး

​ကောက်​မို့ကျည်​​တောက်​စွပ်​မရလျင်​လဲရှိ

ပါ​စေ​တော့..။ကိုယ်​့​ကြောင်​့​တော့သူများ

တစ်​သက်​တာစိတ်​​ဝေဒနာပျိုးပင်​ မချချင်​

ပါ။ခက်​တာက.သူ့အ​ပေါ်ကိုယ်​ကမသတီ ချင်​​ မသတီနိုင်​​တော့ပဲ အရင်​လိုမြတ်​နိုး

တွယ်​တာစိတ်​​တွေ ချုပ်​ငြိမ်​းကွယ်​​ပျောက်​

သွားပြီး ကိုယ်​့အတွက်​ တန်​ဖိုးလည်​းမဲ့သွားခဲ့တာကိုယ်​ပဲသိသည်​။ခွင်​့မလွှတ်​ဘူး

လား..ဆို​တော့လဲခွင်​့လွှတ်​နိုင်​ပါသည်​။ဆက်​ထုံး​တော့မ​ပြေနိုင်​ပဲကျန်​​နေသည်​။ခက်​ပြီ။