အရိပ်ပြ (43)
ထင်းတွေစောစောတင်ပြီးလို့ကားထွက်သွားရင်အေးမူနဲ့လိုးကြဖို့စီစဉ်ထားတာ..တော်တော်
နဲ့မပြီးနိုင်ဘူး။သုံးညပေါ့..အေးမူနဲ့သုံးညလုံးလုံး
မိုးလင်းပေါက်လိုးတာ.သူ့ယောကျၤ ားတောင်မှ
လာချေ ာင်းကြည့်ရင်းတားယူရတယ်..သူတား
လေလေ..အေးမူကကုန်းလေလေပဲ..။ကားက
အဆင်မပြေလို့ဒီနေ့မှတင်ဖြစ်တာ..ထင်းတွေ
တင်လို့မပြီးသေးပါဘူးဆိုမှ ရွှေရင်အေးကဧည့်
သည်တွေနဲ့ရောက်လာတယ်..
" အဖေ..ဟောတော်..သေသေချ ာချ ာလဲ
ကြည့်ပါဦး..အဖိုးပါ ဖေရဲ့ အဖိုး..ဒီဟာကအဖေ့
အစ်မ..ကြီးဒေါ်မြ..ဟောဒါကအဖေ့တူမ.. အဲ "
ရင်အေးကနာမည်မေ့တော့ သူ့ကြီးဒေါ်က အပြုံးယဲ့ယဲ့နဲ့ဝင်ပြောတာ..
" မြထွေးရီ.တဲ့.အစ်မသမီးပေါ့..နင့်ယောက်ဖ
က ဆိုင်မှာနေခဲ့တယ်.."
မျက်စေ့ပွတ်ပြီးသေသေချ ာချ ာကြည့်တော့မှ ကိုယ့်အဖေဖြစ်နေတယ်..။အဖေရယ်..ငယ်
ကတည်းကအမေသေပြီးမှလင်ယူပြီးခွဲခဲ့ရတဲ့
အစ်မဒေါ်မြဝေရယ်..သူ့သမီးကမြထွေးရီ ဆိုပဲ..
" ဟား..အဖေက ပြန်နုနေတယ်ဗျ ာ.ဟီးဟီး
ဟိုနေ့ကမှရုပ်ရှင်လာရိုက်သွားတဲ့အဖွဲ့တွေမှတ်လို့..အဟီး.မင်းသမီးကလဲအစ်မပုံပဲဆိုတော့.
အဲ..အဲ..လာ ..သမီးရေ..တဲထဲခေါ်သွား.."
" တော်ပီ တော်ပီ ဟေ့ကောင်..မင်းသာ အိမ်
ကိုပြန်လိုက်ခဲ့..အော် ဒါနဲ့..ဦးလေးတင့်ရှိသေးလား "
အဖေကရယ်သွမ်းသွေးရင်းမေးတာကိုပဲ အ
ကြောင်းမသိတဲ့မခင်ညိုကအူကြောင်ကြောင်နဲ့
ကပ်လာပြီး..
" ဟဲတော့်..ဦးလေးဝင်း..လာ လာ..အဖေ
အိမ်မှာရှိတယ်.."
အဖေကဘိန်းပြတ်လို့မိန်းမလည်းထူပြီးနေပြီ။
မခင်ညိုကိုဖောရှောလုပ်ပြီးသားအဖခြေလျင်ပဲ
ပြန်ခဲ့ကြတယ်..အေးမူကို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်
နေရတာကအမောပေါ့။နှစ်မိုင်ကျေ ာ် သုံးမိုင်ကို
လမ်းအတူလျေှ ာက်တာ .အဖေတို့မြေးအဖိုးက
တစ်တွဲ.ကိုကျေ ာ်ရင်တို့မောင်နှစ်မ တူဝရီး သုံး
ယောက်ကတစ်တွဲ။မြထွေးရီကနှစ်ဆယ့်နှစ်တဲ့.
ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့..အေးအေးသန်းထက်အလုံးအထည်ကြီးတာပေါ့။
မမကလည်းလေးဆယ်မပြည့်သေးဘူး.သူ့
ထက်နှစ်နှစ်ပဲအသက်ကြီးတာဆိုတော့.ရှိလှရင်သုံးဆယ်ရှစ်ပိုပိုပါပဲ။သဘာဝအတိုင်းပဲပေါ့လေ.
မောင်နှစ်မ ဆွေမျိုး..လူမှုရေး စီးပွားရေးဆိုတဲ့အပေါ်ယံစကားတွေပြောရင်း.လမ်းလျေှ ာက်.
လာခဲ့ကြတာ.အိမ်နဲ့နီးလာတော့မောင်နှစ်မချင်း
တူဝရီးချင်းတွေ ပုခုံးချင်းတိုက်လိုက် ဆွဲဆိတ်လိုက်.. ရင်းနှီးသွားပြီ..
" အမေရေ..ပါလာပြီ..တောပုန်းကြီးပြန်ပါ
လာပြီအမေရေ.."
မကြည်အေးက ရယ်ရယ်မောမောပါပဲ..ကြုံ
ပြီဆိုတော့ အဖေနဲ့လိုက်ပြေးရာက သားနဲ့ညား
တဲ့အကြောင်းတွေပြောကြတာ..မမကလည်း
သိနေတဲ့သူဆိုတော့..ပွဲကျလို့မဆုံးဘူးပေါ့..
" ငါ့သား..မင့်အစ်မတို့ဒီမှာပဲတည်းမှာနော်
အဖေ့အိမ်က အကြောင်းမသင့်ဘူး.."
မကြည်အေးကိုမျက်နှာပူလို့ထင်ပါရဲ့ကသုတ်ကရက်နှုတ်ဆက်ပြီး..သုံးဘီးဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲ
အဖေပြန်သွားတယ်။သမီးတွေကတစ်နေကုန်
ရောင်းလိုက်ဝယ်လိုက်..ယောက်ဖဖြစ်တဲ့သူက
အရက်ကြိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ဆိုင်မှာအရက်ရောင်း
တာနဲ့က.ကွက်တိ..
" ပုတု..အစ်မရေချိုးချင်တယ်ကွာ..လိုက်ပို့.."
" အာ..အဲ နာမည်ရီးမခေါ်နဲ့ဟာ..အစုထဲမှာ
အဲနာမည်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရှိတယ်.."
" ဟင်းဟင်း..အဲလိုရီးလား..ကဲ ကဲ.ကျေ ာ်
ရေ..လိုက်ပို့ကွာ..ခ်.."
ရေဆိပ်သွားဖို့ကလမ်းပြလိုက်ရုံနဲ့လည်းရပါတယ်။ပြောစရာရှိလို့ပဲဖြစ်မယ် လို့တွေးပြီးလိုက်ပို့တာရေဆိပ်အကွယ်ရောက်တော့ ဖက်ငိုရော။
သူ့ကိုသာပြန်ထွေးဖက်ထားရတယ်.ဘာမှန်းလဲ
မသိ။အစ်မက အရွယ်အမျ ားကြီးရှိသေးတယ်.
ခုလိုရင်ချင်းအပ်အဖက်ခံရတော့သူ့ကျေ ာပြင်နဲ့
ခါးကိုပြန်ဖက်ရတာမို့နို့လုံးကြီးတွေကရင်ပတ်နဲ့
ဖိနေသလို ဖင်သားလုံးဖူးဖူးကားကားကြီးပေါ်ကိုလည်းလက်ကဖက်ထားရတယ်။ချက်ချင်းက
ကြောင်နေပေမယ့် သူအငိုတိတ်တဲ့အချိန်မှာ
တော့သွေးကပူနေပြီ..မာတင်းတင်းလီးတန်က
သူ့ဝမ်းပျဉ်မို့မို့နဲ့ဆီးခုံပေါ်ကိုထိုးဆင်းနေပြီ..
" ဘာဖြစ်လာလို့လဲမမ.."
သူက ခံနိုင်ရည်ရှိနေလို့လား..ငိုလိုက်ရလို့ပဲ
လား..ရှိုက်သံတောင်မရှိသလောက်ဖြစ်သွားပြီ.
မျက်နှာတော့နီရဲနေတုန်းပဲ..
" နင့်ယောက်ဖက အလုပ်ပြုတ်လာတာ
မောင်လေး..သူကသောက်သောက်စားစားဆို
တော့စုမိဆောင်းမိလည်းမရှိ.အစ်မတို့ နေစရာလည်းမရှိဘူး..ဘာမှမရှိဘူးမောင်လေး "
တစ်ချက် တစ်ချက်တော့ ရှိုက်နေသေးတယ်ထင်တာပဲ..ရင်ပတ်နဲ့ပိနေတဲ့နို့လုံးကြီးတွေက
သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသေးတယ်..။အဲလို
ကြားရတော့..ချက်ချင်းတော့လဲ ပျ ာကနဲဖြစ်မိ
တာပေါ့လေ..အမှတ်တမဲ့တော့ပြောလိုက်မိပါ
တယ်..
" နေစရာက ငါနဲ့နေနိုင်ရင်ရတာပဲဟဲ့..ငါတို့
မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ပဲရှိတဲ့ဟာ.အလုပ်ကလဲ
ထင်းရောင်းစားရင်ရတာပဲ..."
မြဝေမျက်လုံးတွေဝင်းလက်သွားပြီးမမီမကမ်း
နဲ့ ကျေ ာ်ရင့်ပါးပြင်ကိုခြေဖျ ားထောက်ပြီးဘယ်
ပြန်ညာပြန်နမ်းတာ ထမီရင်လျှ ားကပြေလုလု..
" တကယ်လား..တကယ်နော် မောင်လေး..
ငါတို့..ဟိုး.. နယ်စွန်နယ်ဖျ ားကပြုတ်လာတာ..
အားငယ်လိုက်တာမောင်လေးရယ်..မျက်နှာက
လည်းငယ်လိုက်တာ..နင်တကယ်ပြောတာပါ
နော်..မောင်လေး.."
အသံလေးတုန်ယင်နေတော့ကိုကျေ ာ်ရင် ငုံ့
ပြီးနဖူးလေးကိုနမ်းမိသွားတယ်..
" တကယ်ပေါ့..ငါ့အစ်မ ငါချစ်တာပဲ..ငယ်
ကတည်းက ခွဲမှမခွဲခဲ့တာ..အမေသေသွားလို့
သာ.."
ငုံ့ကြည့်နေရင်းက ပြေလုလုထမီရင်လျှ ား
အထက်ဆင်စွန်းလေးကိုလက်ဖျ ားတွေနဲ့ဆော့
နေတော့လုံးဝပြေလျေ ာ့သွားတာနို့လုံးကြီးတွေ
ကအိအိဝင်းဝင်းကြီးပြူ းထွက်လာတယ်။မမြဝေ
က ပြန်မဖုံးတဲ့အပြင်.ငုံ့ကြည့်နေရင်း
" ဟင့်ဟင့်..နို့ကြီးတွေ ပေါ်ကုန်ပြီကွာ..သူ
လုပ်ချင်ပြီဆိုရင် ငယ်တုန်းကအတိုင်းပဲ...မှတ်မိ
သေးလား..အရင်လိုပဲမလား.."
တိုးတိုးလေးမေးရင်း မော့ကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးတွေမှာအဓိပ္ပါယ်တစ်ခုပျေ ာ်ဝင်နေတာကသိသာတယ်..
အရိပ်ပြ (44)
" ဒီည မပြန်ဘူးမလား လေးလေး.. ထွေးရီ ညစောင့်နေမယ်.. လာခဲ့နော်..ရှယ်.ရှယ်.သိလား "
" အန်..အာ..ဟို.ဟို.."
" ဟာ..ထမင်းသုပ်ကျွေးချင်လို့ လာခေါ်တဲ့ဟာကို ဘာတွေ လျှောက်တွေးမှန်း မသိဘူးကွာ.. ဟင်းဟင်း..လေးလေးနော်.. လေးလေး.. မရိုးတော့ဘူး "
" အင်း အင်း.လာခဲ့မယ်.လာစားမယ်..ဒါတွေ လက်စ,သပ်ပြီးမှ.. ဂလု "
တစ်လလောက်ကြာတော့ မမြဝေတို့က ဒီမှာ တော်တော်လေး အထိုင်ကျသွားပြီ။ ထင်းစုထဲက မညိုမြတို့က သူ့လင်ဇာတိအရပ်ကို အပြီး ပြောင်းတော့မယ်ဆိုလို့ အကွက်အကွင်းကောင်းတဲ့ သူတို့ခြံကွက်လေးကို ဈေးဖြတ်ဝယ်ထားခဲ့တာက အခုတော့ အလုပ်ဖြစ်သွားတယ်။ မမြဝေတို့အတွက် အဲဒီမြေကွက်လေးမှာပဲ အိမ်လေး ဆောက်ပေးလိုက်တာ.. သစ်တောထွက်ပစ္စည်း အလွန်ပေါတဲ့အရပ်ဆိုတော့ ဘိလပ်မြေလေး သံလေး သွပ်လေးလောက်ပဲလိုတာ.. ဆယ်ရက်ဆိုရင်ပဲ ကွန်ကရစ်ခင်း သွပ်မိုး ထရံချောကာ လေးပင်သုံးခန်း အိမ်သန့်သန့်လေး ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုယ့်ဆီက ထင်းလံလေးတွေ အဲဒီဖက် ရွှေ့ပေးလိုက်တော့ လူရိုသေရှင်ရိုသေ ထင်းရောင်းတဲ့ အလုပ်လေး လက်ဆုပ်လက်ကိုင် ဖြစ်သွားရော..
အခြေခံ အောက်ခြေဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ အတည်တကျ နေရဖို့ဆိုတာ မမျှော်လင့်ရဲခဲ့တဲ့ မမြဝေက စိတ်ချမ်းသာသွားပြီလေ.. သူ့လင်ဆိုတာတော့ အလုပ်ပြုတ်ခဲ့ရတာကို ဝမ်းတောင်သာနေလိုက်သေးတယ်။ တစ်လက်စ,ထဲမို့ ကိုယ့်တဲကိုလည်း ပြင်လိုက်တာ ဧည့်ခန်းလေး အိပ်ခန်းလေးနဲ့ အိမ်သာသာလေး ဖြစ်သွားသလို မမြဝေတို့အိမ်နဲ့လဲ တစ်ဝင်းပဲ ခြားတာဆိုတော့ နှစ်ဖက်လုံး အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။ မြထွေးရီအနေနဲ့ကလဲ တစိမ်းတွေနဲ့ပဲ တစ်သက်လုံး နေလာခဲ့ရတာ အခုမှပဲ ဆွေရင်းမျိုးရင်းနဲ့ အတူတူနေရဖူးတော့ အလိုလို ကျွမ်းဝင်သွားတာ ဘယ်တော့ ကြည့်ကြည့် မြူးကြွလန်းဆန်းနေတယ်။ ကိစ္စရှိလို့် မြို့ပေါ်သွားစရာပေါ်ရင် သူ့အမေနဲ့အတူ သုံးယောက်သား သွားအတူ လာအတူ စားအတူ ဖြစ်သွားတယ်။ အမေမလိုက်တဲ့ အခေါက်များ.. နှစ်ယောက်ထဲ သွားလိုက်မိလို့ သူများတွေက လင်မယားထင်ပြီး ပြောကြ ဆိုကြ မေးကြတာနဲ့ ကြုံရင် ဦးလေး မသိအောင် ယောင်ဝါးဝါးလုပ်ပြီး ဖြေလိုက်ရတာက ရင်ဖိုစရာ..။ လေးငါးခြောက်ခါကြီး ကြုံနေရတော့ ကိုယ်ချင်းစာမိသွားပြီလေ ဦးလေးလဲ ဒီလိုပဲ အမေးခံ အပြောခံရမှာပဲ သူဘယ်လိုများ
ပြန်ပြော ပြန်ဖြေခဲ့ပါလိမ့်လို့တွေးပြီး ခိုးခိုးကြည့်ရတာက အမော..။ အဲလို ခိုးကြည့်တော့မှပဲ.. သူ့ဦးလေး မျက်လုံးတွေက ပြူးပြူးမွမွ နို့လုံးကြီးတွေဆီကို ရောက်တဲ့အခါရောက်.. ဖူးဖူးကြွကြွ လှလှကြီး ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေဆီကို ရောက်တဲ့အခါရောက်.. ဒီနေရာနှစ်ခုကိုပဲ လှည့်ပတ်ရောက်နေတာချည့်ပါလား ဆိုတာ တွေ့ရတော့တယ်။ ဦးလေးနဲ့တူမ ဆိုပေမယ့် အသက်က သိပ်မကွာသလို အလုံးအထည်ကလည်း ညီနေတော့ လင်မယားလို့တောင်မှ အထင်ခံနေရတာ ဦးလေးကိုယ်တိုင်က အဲလိုတနှာကြည့်ကြီး ကြည့်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ထွေးရီကလဲ
ရင်ခုန်ပြီပေါ့..ပြပြီပေါ့။ ကြည့်နေတာကို မတွေ့ရရင် စိတ်ကောက်ချင်ပြီပေါ့..
" ကြည့်ကွာလေးလေး..အဲ..မကြည့်နဲ့ကွာ..ခ်.. လေးလေးနဲ့တွေ့ရင် စကားတွေ အမြဲမှားကုန်တယ်တော့်.. ဒါပဲ ဒါပဲ..ညကျလာခဲ့.. ဒါပဲ "
ယောင်ယောင်မှားမှားတွေပြောပြီး သူတို့အိမ်ဖက်ကို ချာကနဲလှည့်ပြေးတာ.. ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက ခါးနွဲ့နွဲ့လေးပေါ်မှာ လုံးတစ်ဖုကြွား ပြေးလွှားခုန်ပေါက်နေတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း.. အပျိုတော့ စစ်မယ်ထင်ပါရဲ့.. မစစ်ရင်လဲ လေးငါးချီထက် ပိုအလိုးမခံရလောက်သေးဘူး ထင်တာပဲလို့ ရှာရှာပေါက်ပေါက်ကြီး တွေးမိလိုက်တော့ လိပ်ပြာမလုံတော့သလို ဖြစ်မိပေမယ့် သူ့လီးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်နေရာက ဖျောင်းကနဲ တောင်မတ်လာတယ်။ သူတို့အိမ်ဖက် ချိုးအကွေ့မှာ ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး လက်ညှိုးလေး ကွေးကာဆန့်ကာနဲ့ ခပ်ကြာကြာလေး ရပ်စ,သွားတော့ သူ့လီးဒစ်ဖျားမှာ လီးရည်ကြည်တောင်မှ စိမ့်လာတယ်..
ထင်းကားတွေထွက်သွားပြီးလို့ ဖရိုဖရဲ ချန်ခဲ့သမျှတွေကို လက်စ,သပ်သိမ်းပြီးသွားတော့ မိုးချုပ်ချင်နေပြီ။ နွေဦးရောက်ပြီဆိုတော့ နေလုံးမရှိတော့ပေမယ့် အလင်းရောင်က ရှိသေးတာ ချွေးသံတွေနဲ့ ပူအိုက်နေတာမို့.. ရေဆင်းချိုးတာပေါ့..
" ကျော်ရေ..မမလဲလိုက်မယ်.. ရေချိုးချင်နေတာ အဖော်မရှိလို့
သူတို့အိမ်ခြံဝင်း နောက်ကျောကဖြတ်တော့
မမြဝေက လှမ်းမြင်ပြီး ထမီတန်းက လက်သင့်ရာ ထမီလေးတစ်ထည် ဆွဲဖြုတ်ပြီး အပြေးထွက်လာတယ်။ ခွေးတိုးပေါက်က ကုန်းကွပြီး ထွက်ရတာကို စည်းရိုးနံဘေး သုံးပေလောက်ပဲကွာတဲ့ လူသွားလမ်းလေးပေါ်က ရပ်စောင့်ရင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ ကိုယ့်အစ်မမို့ ကိုယ်ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး..အရွယ်တင်ချက်..လှနေချက်က အောချရမယ်ထင်တာပဲ အသားအရည်က ဝင်းအိနေပြီး အရေးအကြောင်း အတွန့်အလိပ်ဆိုတာမျိုးတွေ တစ်ချက်မှမရှိဘူး.. နို့ကြီးတွေရော ပေါင်လုံးကြီးတွေပါ တင်းရင်းနေတာကို မြင်နေရတယ်။ သူနဲ့ ရေဆိပ်မှာ ပြောကြဆိုကြပြီးတဲ့နောက်.. သူတို့ နေဖို့ စားဖို့ တင့်တယ်ဖို့ကိုပဲ ဦးစားပေး လုံးပမ်းနေမိခဲ့တာနဲ့.. ကိုယ့်စီးပွားရေး သွားလာနေရတာတွေနဲ့မို့.. မောင်နှစ်မရယ်လို့ တစ်ခါမှ အေးအေးဆေးဆေး မတွေ့ရတော့ပဲ အခုမှတွေ့ရတာ..
" ဟယ်..ထမီက ငြိနေပြန်ပြီ..အင့်ဟယ်..အဲဒီ မောင်လေးကလေ.ကိုယ့်အစ်မကုန်းကွ ထွက်နေရတာ..ကြည့်နေရက်တယ်တော့်.. "
အပြင်ရောက်ချင်ဇောက ကြီးနေတော့ ဆူးငြိနေတဲ့ထမီကို လက်နဲ့ကိုင် ဆွဲဆောင့်ဖြုတ်ပစ်ပြီး မော့ကြည့်ရင်းပြောတာ.. သူ့နို့ကြီးတွေကို ငုံ့ပြီးကြည့်နေမိတဲ့ ကျော်ရင်ရှက်သွားတယ်.
" အား..ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတာ.. လာ.."
ခြံစည်းရိုးက ထွက်လို့ရသွားပြီ ဆိုပေမယ့်လို့
ဟန်ချက်က မညီသေးတော့ မမြဝေက သူ့လက်မောင်းကို တွဲမှီပြီးထိန်းရတယ်..
Comments
Post a Comment