ပြန်ပြောဖို့ခက်တဲ့ နေ့ရက်များ အခန်း ၃-၄

 

" အား ...အီး ..မေမေရေ...အောင်မလေး အီး.."
" ဟဲ့ကောင်လေး .. ဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ အဲဒါက..မြန်မြန်လုပ်စမ်း ပြီးရင် မေမေလဲ ခြေလက်ဆေးရှူးပေါက်ပြီး အိပ်မယ်။ "
" အီး ..အ လုပ်ပါဦး မေမေရေ.. ဒီမှာ ဒီမှာ နုမောင်လေ..ဟို။ "
" အော် ဘာဖြစ်နေတာတုန်း .. ဆော့မနေနဲ့တော့ မိုးချုပ်နေပြီကို။ "
" ဟုတ်ဘူး မေမေရ ..တကယ်..နုမောင် ဘောင်းဘီလေ ..ဟို ဇစ်က ..ဂျိုးဂျိုးကို ညပ်သွားလို့ဗျ။ "
" အယ် ... လုပ်ပြီ..ရှပ်ပလာ ရှပ်ပလာ သိပ်လုပ်တာကိုး နင်က။ သွားသွား အိပ်ခန်းထဲကစောင့်နေ မေမေရှူးပေါက်ပြီး လုပ်ပေးမယ်။"

ငယ်ငယ်လေးထဲက ခနခနဘောင်းဘီဇစ် ညပ်တတ်တဲ့ နုမောင်အကျင့်က ခုထိဖျောက်မရသေးပါ။ ရှူးပေါက်ပြီး ရင် ဇစ်ကို သေချာကြည့်ပြီးမှဆွဲပါဆိုတာကို ပြောလဲခနပဲ။
သူ့အရေပြားလေးတွေခမျာ အဲလိုညပ်ရတာနဲ့ပဲ နီရဲနေတတ်တာလေ။ ဒါကြောင့် ပုဆိုးပဲဝတ်ပါဆိုတော့ကာလဲ ညအိပ်တဲ့ချိန်ကလွဲရင် သူကဘောင်းဘီနဲ့မှ ပိုလွတ်လပ်တယ်တဲ့။
အဲဒီတော့ ထုံးစံအတိုင်း ခနခနညပ်တော့ ဒီအမေကပဲ ခနခနသူ ့ကို ကူရပြန်တာပဲပေါ့။ အဲလိုဟာမျိုးကလဲ ညပ်ပြီဟေ့ဆိုမှဖြင့် တယောက်ယောက်က လက်ရဲဇက်ရဲနဲ့ ဆွဲချလိုက်မှ
မြန်မြန်ပြီးတာမျိုးလေ။ ကိုယ့်ဘာသာဆိုလို့ကတော့ နာမှာကြောက်လို့ ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲနေတာနဲ့ ညပ်နေတာက မကျွတ်ပဲ ပိုနာရတာမျိုး မဟုတ်လား။ ဝင်းနုကတော့ သားကို
အုန်းဆီလေး ဆွတ်ပေးပြီးမှ ဇတ်ခနဲဆွဲထည့်လိုက်တာပဲ။ အဲတော့မှ သူက အားကနဲအော်ပြီး သူ ့ဂွေးလေးသူပိုက်ထားရင်း တအီးအီးနဲ့ ညည်းတာပဲ ။ရီတော့လဲ ရီရပါတယ်လေ။
ဒီအမေနဲ့ ဒီသားပဲ ရှိတဲ့ကမ္ဘာမို့ တခါတလေ ကိုယ်ရောသူရောရှက်နေလို့ မရတာမျိုးတွေလဲ ရှိတာပေါ့။ ခုမှသာ ဝင်းနုက ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ စိတ်တွေပေါ်ပေါ်နေတာမို့  ခက်ရတာ။
ကမန်းကတန်းသေးပေါက်ပြီး အဖုတ်ကို ဆပ်ပြာနဲ့ခပ်သွက်သွက်ပွတ် ရေဆေးချပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြေးလိုက်လာတဲ့ အမေကို အုန်းဆီပုလင်းလေးကိုင်ပြီးစောင့်နေလေရဲ ့။

" အရပ်ကတောင် ကြားလို့မကောင်းဘူး တကထဲ ဒီအရွယ်ကြီးရောက်နေပြီ ခုထိဇစ်ညပ်နေတုန်းတဲ့...ထ လာ မီးရောင်ဘက်ကို။ "
" မေမေက အတင်းအိပ်ခိုင်းနေတာကိုး..အဲတော့ သားက ခပ်မြန်မြန်လုပ်လိုက်တာတော့ ဖြစ်တာပေါ့။ "
" အမလေးတော်...သူ ့လီးညပ်တာ ကျုပ်အပြစ်ပဲ ဖြစ်ရသေးတယ်။ "
" အန်.."

ဘုရားရေ...ဘယ်လို ဘယ်လို ဝင်းနုပါးစပ်က ဒီလိုကြီးထွက်သွားရပြန်တာလဲ။ ဒုက္ခပါပဲ...သားကတော့ သူကြားလိုက်ရတဲ့ တစ်တစ်ခွခွစကားလုံးကြီးကို အံ့ဩမင်တက်နေတဲ့ပုံနဲ့။
သားရှေ ့မှာ တသက်နဲ့တကိုယ် ဝင်းနု ဒီလို ညစ်တီးညစ်ပတ် တစ်တစ်ခွခွတွေ မပြောခဲ့ဘူးတော့ သူကြောင်သွားတယ်ထင်ပါရဲ ့။

" အန်မနေနဲ့ ...လာ ဒီကို ရှေ ့တိုး..ပေး အုန်းဆီပုလင်း။ "

ဝင်းနုလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ သားလက်ထဲက အုန်းဆီပုလင်းကို ယူပြီး မတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ သားရဲ ့ ရှေ ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ  မီးရောင်နဲ့ ညပ်နေတဲ့ နေရာကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။
တော်ပါသေးတယ် သားရဲ ့ လီးထိပ်အရေပြားက ညပ်တယ်ဆိုရုံလောက်သာ ဇစ်ထဲကိုဝင်နေတာပါ။ ဒင်းကလေး အမေကို ချွဲချင်တာက ခပ်များများမို့ အာပြဲအောင်အော်နေတာပါ။
အုန်းဆီကို လက်ခလယ်နဲ့ ဆွတ်ပြီး ဇစ်အပေါ်ကနေ နဲနဲရွှဲကျအောင်တို့လိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်က ဇစ်အပေါ်ပိုင်းကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲကာ ဇစ်ခေါင်းကိုဇတ်ခနဲဆွဲချလိုက်တယ်။

" အား...မေမေ အီး။ "

မျက်နှာကြီး ရှုံ ့မဲ့ကာ အော်ရင်း ဝင်းနုပခုံး၂ဘက်ကို အားကိုးတကြီးလှမ်းကိုင်လိုက်တဲ့ သားနုမောင် ရဲ ့ တန်းလန်းကျနေတဲ့ လီးတံပျော့ပျော့ကလေးကို ဝင်းနုလက်တဘက်နဲ့
အသာလေးအုပ်ပေးကာ ဖိဖိပေးလိုက်မိပါတယ်။

" ဥုံဖွ...ဥုံဖွ...ခနလေးနာတာပါကွယ်..ထထ လာ သားလေး ပုဆိုးလဲပြီး အိပ်တော့နော် "
နဲနဲတော့ နာသွားတယ်ထင်တယ် ..ကလေးမျက်နှာလေးက ညှိုးကျသွားတာပဲ။ သူပုဆိုးလဲပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေပြီးတော့မှပဲ ဝင်းနုလဲ အိပ်ရာဝင်ခါနီး ခေါင်းက
ကလစ်တွေဘာတွေဖြုတ် အတွင်းခံဘော်လီချွတ်တာ ညဝတ်အိပ်တဲ့ ချည်သား ဂါဝန်ပွပွကြီးတထည်ဆွဲယူပြီးဝတ်တာတွေ လုပ်ရတယ်။ ကိုယ်တော်လေးကတော့
အသံတောင်မထွက်တော့ဘူး ခွေနေလေရဲ ့။ သူ ့ဘေးနားလေးအမေရောက်လာတော့မှ လက်တဘက်နဲ့လှမ်းဖက်တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကြီးက ဝင်းနုရင်ဘတ်ထဲထိုးဆင်းလာပြီးငြိမ်သွားပြန်ရော။ ဘေးတစောင်းကြီး ဝင်းနုကိုခွလဲခွ ဖက်လဲဖက်ထားတဲ့ သားလီးတံပျော့ပျော့လေးရဲ ့ အတွေ ့အထိက ဝင်းနုအာရုံထဲ ပြန်ဝင်လာပြန်တယ်။ ခုနကတော့
အမှတ်မထင်မို့ လက်ကဖတ်ခနဲပြေးကိုင်ပြီး သက်သာရာသက်သာကြောင်း လုပ်ပေးလိုက်မိတာလေ..။ ခု အာရုံထဲ ပြန်ဝင်လာတာကျတော့ အမှတ်မထင်မဟုတ်ပဲ အဲလီးတံလေးကို
စိတ်ပါလက်ပါကိုင်ချင်နေမိတာပါ။ ဝင်းနုအသိတရားတွေ ကို ရမ္မက်တိမ်မဲတွေက တဖြည်းဖြည်းဖုံးကွယ်လာနေပြီဆိုတာ သိနေပေမယ့် စိတ်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်မိပြီထင်ပါတယ်။

" သားလေး တော်တော်နာနေလို့လားကွ..။ "
" အင်း...."
" ဒါဆို..မေ မေ ..အင်း ..ခုနလို ...လုပ်ပေး ရဦး ..မလား။ "

ဝင်းနု အသံတွေ တုန်ခါနေတာကို ထိန်းလို့မရဘူး။ တလှပ်လှပ်ဖြစ်နေတဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးက အားပါးတရဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ခွင့်မရတာ ကြာလှပြီဖြစ်တဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ ့
လီးတံတစ်ချောင်းကို ကိုင်ခွင့်ရတော့မှာမို့ တုန်ခါလှိုက်မောနေတာပဲ ဖြစ်မှာပါ။ အသံမထွက်ပဲ ခေါင်းပဲညိတ်လိုက်တဲ့ သားရဲ ့ ပုဆိုးခါးပုံစကို တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ဖြည်ချနေတဲ့
ဝင်းနုရဲ ့ အသိအာရုံထဲမှာ ဒီပုဆိုးအောက်က လီးတံကြီးကို စိတ်ရှိသလိုကိုင်တွယ်ဖြစ်ညှစ်ရင်း သားရဲ ့ လီးတံကြီးက တောင့်တင်းမာကျောလာမှာကိုပဲမြင်ယောင်နေပါတယ်။
အဲလို သားလေးရဲ ့ လီးတံကြီးမာတင်းလာတဲ့အချိန်မှာ ခုတင်ထဲက တစိမ့်စိမ့်ယိုစီးစပြုလာပြီဖြစ်တဲ့ ဝင်းနုရဲ ့ စောက်ရည်ကြည်တွေကလဲ စိုရွှဲပြည့်လျှံနေမှာသေချာပါတယ်။
အဲဒီချိန်ရောက်ပြီး ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲ...အဲလိုဖြစ်လို့ရော ရရဲ ့လား။ သားလေးကရော ဝင်းနုမျှော်လင့်ထားသလို ဝင်းနုကို...ဝင်းနုကို လိုးမှလိုးပါ့မလား။ ဝင်းနုရဲ ့
လက်ဖဝါးတဘက်က သားရဲ ့ ပုဆိုးထဲရောက်သွားတာနဲ့ ပျော့ခွေနေတဲ့ သားရဲ ့လီးတံလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်ထားမိလိုက်ပါတယ်။ အင်း..ခနဲညီးလိုက်
ပေမယ့် မျက်လုံးတော့ဖွင့်မကြည့်တဲ့ သားမျက်နှာလေးကို ဝင်းနုအသာနမ်းလိုက်မိပြန်တယ်။ ကလေးရယ် ...မေမေ့စိတ်တွေထိန်းမရတော့ဘူးကွယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ဖုံးဖိမျိုသိပ်
ခံထားလာရတဲ့ မေမေ့ဆန္ဒတွေကို တခြားသူတွေနဲ့လွှတ်ပေးလိုက်မယ့်အစား သားလေးကိုပဲပေးလိုက်ချင်ပါပြီ။ ကလေးရယ် ... ဟောဒီလီးတံကြီးနဲ့ မေမေ့အဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လိုးပေးစမ်းပါတော့ကွာ...

နုမောင် အသက်ရှူရပ်တော့မတတ် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါပြီ။ မေမေ...မေမေရယ်လေ သူ ့ကိုလိုးချင်နေပါတယ်ဆိုတဲ့ လီးကိုမှ တယုတယနဲ့ ပွတ်သေးပေးနေပြန်ပါပြီ။
တကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အကြောတွေတောင့်တင်းလာပြီလို့ပင် နုမောင်ခံစားနေရပါတယ်။ မေမေကိုယ်တိုင်လဲ တခုခုဖြစ်နေသလိုပဲ ... မေမေ့အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကို
မေမေ့နို့အုံကြီးထဲ မျက်နှာတိုးဝင်အိပ်နေတဲ့ နုမောင်အတိုင်းသားကြားနေရတယ်လေ။ နူးညံ့အိစက်နေတဲ့ မေမေ့နို့ကြီးတစ်လုံးကို နုမောင် နှုတ်ခမ်းနဲ့မရဲတရဲတို့ထိလိုက်ပါတယ်။
ကိုယ်သင်းနံ့သင်းသင်းလေးထွက်နေတဲ့ မေမေ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းခွတက်ပြီးဖက်လိုက်ချင်ပေမယ့် နုမောင်ပုဆိုးထဲကလီးကို မေမေ့လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်နယ်ကစားပေးနေလို့
အသာလေးငြိမ်ခံနေရတာပေါ့။မေမေက နုမောင်ပါးလေးကို ငုံ့နမ်းတယ်...တစတစနဲ့ မေမေ့လက်ထဲမှာ နုမောင်လီးတံက တင်းမာတောင့်တင်းလာပြီမို့ စောစောကလို မေမေ့ရဲ ့
လက်ကလေးက လီးတံရောဥကိုပါ အတူတူဆုပ်ကိုင်ထားလို့ မရတော့ပါဘူး။ လီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တဖြည်းဖြည်းကြီးလာတာကို နုမောင်ခံစားနေရတယ်။

" အ ..အင်း...။"
" ဟင်း...ဟင်...သားလေး...ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကလေး နာလို့လား ။ "
" အင်း..ခုနညပ်ထားတဲ့နေရာက စပ်သလိုပဲ ။ "
" အော် ..အင်း စပ်မှာပေါ့..အေးအေး မေမေ တံထွေးလေးဆွတ်ပေးမယ်နော်..။"

နုမောင် မျက်လုံးအသာလေးဖွင့်ကြည့်ပြီး မေမေ့ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ မေမေ့မျက်လုံးတွေက နုမောင်ကို အရမ်းချစ်နေသလိုပဲထင်ရတယ်။ နုမောင်လဲ မေမေ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ။
မေမေကအိပ်နေရာကနေ ထထိုင်ဖို့ပြင်တယ်..ဂါဝန်အောက်နားတွေက မေမေ့ကိုတုပ်နေသလို ဖြစ်နေတာမို့ နုမောင်ရဲ ့ ခြေရင်းဘက်ကို မေမေကရွှေ ့ပြီး နုမောင်မျက်နှာဘက်ကို
ခြေထောက်ဆင်းထိုင်လိုက်တော့မှ မေမေအဆင်ပြေပြေထိုင်လို့ရသွားတယ်။ မေမေကနုမောင်ရဲ ့ ပုဆိုးစကို ဒူးခေါင်းနားထိဆွဲချလိုက်ပြီးမှ မီးရောင်အောက်မှာ ညိုမဲတင်းတောင်နေတဲ့
နုမောင်ရဲ ့လီးတံပတ်ပတ်လည်ကို သေချာကြည့်ပြီး...အရေပြားပွန်းသွားတဲ့နေရာကို တံထွေးလေးနဲနဲဆွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ လီးထိပ်ကပြဲအာနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကိုလက်မနဲ့ ဖိပွတ်ပေး
လိုက်တော့ နုမောင်ဖင်တွေပါကြွတက်ကာ မေမေ့လက်ထဲကို လီးတံကြီးအတင်းထိုးသွင်းပေးမိလိုက်တယ်။ မေမေရယ် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ...နုမောင်ရဲ ့ လီးကို ဒီလိုစိမ်ပြေနပြေ
ကိုင်ပြီး နုမောင်စိတ်တွေကြွလာအောင်လုပ်ပေးနေတာလား။ မေမေက သူ့လက်ဝါးထဲကို တံထွေးတွေထွေးချပြီး နုမောင်လီးတံကြီးတချောင်းလုံးကို စိုရွှဲချွဲပစ်သွားအောင်လုပ်ပြီးမှ
ဂွင်းထုသလို လီးကို အပေါ်အောက်ညစ်ဆွဲပြီး ကစားလိုက်တော့ နုမောင်လီးကြောတစ်ခုလုံး ကျင်သွားသလိုဖြစ်ပြီး အော်လိုက်မိတယ်။

" အား...အ...မေ...မေ...အင်း။"
" ပလစ်...ပလစ်...ဗြစ်.။ "
" သား...နာ..လား...ဟင်။ "
နုမောင် ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ ဟုတ်ပါတယ်...မေမေ..မေမေ နုမောင်ကို ဂွင်းထုပေးနေတာ...လောကကြီးဘာတွေဖြစ်ကုန်ပလဲ နုမောင်မသိချင်တော့ဘူး။ နုမောင်သိပ်လိုးချင်နေတဲ့
မေမေက နုမောင်ရဲ ့လီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဂွင်းထုပေးနေပြီ။ ဒါဆို မေမေရော နုမောင်လိုပဲ သားအမိ၂ယောက်လိုးကြဖို့ကို စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့တာများလား။ နုမောင်ခေါင်းလေး
အသာထောင်ကြည့်လိုက်တော့ မေမေကနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး နုမောင်ရဲ ့လီးကို တရှိုက်မက်မက်ကြည့်နေတယ်။ မေမေ့ခြေဖဝါးကို နုမောင်ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်တော့ ဆတ်ခနဲတွန့်
ပြီး ခြေဖဝါးလေးတွေကော့တက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့လက်က လီးတံကြီးကို ပွတ်သပ်နေရာကနေ ဂါဝန်စကိုဒူးခေါင်းအပေါ်နားထိ လိပ်ယူဆွဲတင်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ
လက်တဘက်ကိုနောက်ပစ်ပြီး ဆင်းထားတဲ့ခြေထောက်တွေကို ထောင်ကားကားလေးလုပ်ပေးလိုက်တော့ နုမောင်သိပ်ကိုလိုးချင်နေပါတယ်ဆိုတဲ့ မေမေ့အဖုတ်ကြီးကို နုမောင်
မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်လိုက်ရတော့ပါတယ်။ သေသေသပ်သပ်ညှပ်ထားပုံရတဲ့ အမွှေးမဲမဲလေးတွေနဲ ့ မို့ဖောင်းဖောင်းအသားဆိုင်၂လွှာကို နုမောင်မြင်ရတဲ့နောက်မှာတော့ မေမေဘာလိုချင်
နေသလဲ ဆိုတာ နုမောင်သိသွားပါပြီ။ မေမေကိုယ်တိုင်က ပေးလာတဲ့လက်ဆောင်ကို နုမောင်မြတ်မြတ်နိုးနိုးယူပါ့မယ် မေမေရယ်။

ကြည့်စမ်းပါဦး ဖူးရောင်နေတဲ့ မေမေ့အဖုတ်ရဲ ့ ခပ်ညိုညို နှုတ်ခမ်းသား ၂လွှာက စေ့တဝက် ဟတဝက်နဲ့ အသည်းတယားယားဖြစ်အောင် ကျီစားနေသလိုပဲ။ စောက်ရည်ကြည်လို့
ထင်ရတဲ့ အရည်ကြည်လဲ့လဲ့လေးတွေကလဲ ဟနေတဲ့အပေါက်ဝကြားထဲကနေ စီးယိုကျနေသေးတယ်။ မေမေ..ရယ်...အဲဒီအဖုတ်ကြီးကို နုမောင်တဝကြီးနမ်းချင်လိုက်တာ။ မေမေက
အားနေတဲ့ လက်တဘက်နဲ့ နုမောင်လီးကို ဂွင်းပြန်ထုပေးနေရင်း...သူ့ပေါင်ကြားထဲဆီကို မျက်စပစ်ပြတယ်။ နုမောင်လက်က အိပ်နေရင်းနဲ့ မေမေ့ပေါင်ကြားထဲကို လှမ်းလိုက်တာ
အဖုတ်ကြီးဆီကို မမှီနိုင်တာမို့ မေမေက ဖင်ကြီးကြွရင်း ရှေ ့ကိုတိုးပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်တဘက်ကထောက်ထားရသလို လက်တဘက်ကလဲ နုမောင်လီးတံကြီးကို မလွတ်တမ်း
ကိုင်ထားရတာမို့ နုမောင်လက်နဲ့ မေမေ့အဖုတ်က လက်၂လုံးစာလောက်ကပ်လိုနေတယ်။ စိတ်မရှည်တော့တဲ့ နုမောင်က ချက်ချင်းပဲ ကုန်းထကာ မေမေ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်ပေါ်
ကန့်လန့်ဖြစ်အောင် လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေမှောက်အိပ်ချလိုက် ပါတော့တယ်...။ ပေါင်ကြားထဲအတင်းဝင်ဖိနေတဲ့ နုမောင်ရဲ ့ ခါးကိုဖက်ပြီး မေမေကလဲ အောက်ကနေကော့ကော့
တက်ကာ ..

" အင့် ..အို...ဒီကလေးရယ်...ကြမ်းလှချည်လား...ဟင်း။ "
" မေမေ...ဟင်း...နုမောင်...နုမောင်..လေ..."
" အင်း...ဘာ...ဖြစ်လဲ...ပြော..လေ ..သား။ "

စကားမဆက်နိုင်တဲ့ နုမောင်တယောက် နွားသိုးတကောင်ကို တရှူးရှူး နှာမှုတ်ကာ...ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ခွာချနေသလို မေမေကလဲ သူ ့ဂါဝန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။
လုံးပြည့်တင်းခဲနေတဲ့ မေမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မြင်လိုက်ရတော့မှ နုမောင်လီးက ပိုတင်းလာရပြန်ပြီ။ လှလိုက်တာ မေမေရယ်။ အုံကြီးသလောက် သိပ်တွဲကျမနေသေးတဲ့
ရင်သားနှစ်မြွာရယ် ခပ်တစ်တစ်လေးပူနေတဲ့ မေမေ့ဗိုက်သားပြင်ရယ် မို့မောက်ဖောင်းကြွနေတဲ့ မေမေ့အဖုတ်ကြီးရယ် မေမေ့တကိုယ်လုံး နုမောင်မချစ်တဲ့နေရာ မရှိသလိုပဲ။ မေမေက
ပေါင်တံ၂ချောင်းခပ်ကျဲကျဲကားပြီး နုမောင်ကို သူ ့ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ဆွဲလိုက်ချိန်မှာတော့ နုမောင်ရဲ ့ လီးတံကြီးနဲ့ မေမေ့အဖုတ်ဟာ အရသာရှိလှစွာပူးကပ်သွားပါတော့တယ်။ မေမေခြေထောက်
တွေက နုမောင်ကို အတင်းခွပြီးလီးနဲ့ အဖုတ်ပိုကပ်သထက် ကပ်အောင် ဖိဖိချတယ်။ နုမောင်ကလဲ မေမေ့ကို အတင်းဖက်ကာ မေမေ့အဖုတ်နဲ့လီးကို တရကြမ်းပွတ်ပေးမိပါတော့တယ်။

(၅) သို.ဆက်ရန် (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)