တန်​ဖိုး ဇာတ်သိမ်း

 

တန်​ဖိုး ၁၅

    ကိုတူးမျက်​နှာမှာ ရမက်​​​ဇော တနှာ​ဇော​တွေကြွပြီးနီရဲထူပြိန်​း​နေသလို နွဲ့ရီ

မျက်​လုံး​တွေလည်​း​တောက်​​ပြောင်​ရွှန်​းလဲ့

​နေပြီးဝိုင်​းစက်​ပြူးကျယ်​​နေသည်​။ကိုတူး

နွဲ့ရီ၏ဖင်​ဆုံကြီးကိုသူ့​ပေါင်​ခြံမှာကပ်​​တေ့

ပြီးသူ့လီးကြီးကိုလက်​ဖြင်​့ကိုင်​ကာ​စောက်​

ဖုတ်​အကွဲ​ကြောင်​းတစ်​​လျှောက်​​လေးငါး

​ခြောက်​ခါ​လောက်​အစုန်​အဆန်​ပွတ်​ထိုး

ပွတ်​ဆွဲသည်​။နွဲ့ရီကထည်​့ပြီမှတ်​လို့ဖင်​ကြီး

မသိမသာလှုပ်​​ရွေ့​ပေး​နေ​ပေမယ်​့ မထည်​့

​သေးပဲ ​စောက်​​ခေါင်​းဝ,မှာဇတ်​ဇတ်​ ဇတ်​

ဇတ်​ နဲ့​မွှေ​နေပြန်​သည်​။နွဲ့ရီဖင်​ကြီးကိုသိသိသာသာ ​လိုက်​​ရွှေ့​ပေးပြီး ခါးကိုပင်​့

တင်​လိုက်​​ပေမယ်​့ဒစ်​ကြီးဝင်​မလာ​သေးပါ။အိပ်​ယာခင်​း​တွေလည်​းနွဲ့ရီဆုပ်​ကိုင်​

အားပြုရလွန်​းလို့​ကျေမွ​နေပြီ..အားမရ

နိုင်​လွန်​းလို့ကိုတူးလက်​​မောင်​းနှစ်​ဖက်​ကို

စုံကိုင်​ပြီးဆွဲယူလိုက်​​တော့ခါးကြီးကိုင်​းပြီး

လိုက်​လာသည်​။လိုချင်​တာက.လီး..လိုက်​

လာတာက မျက်​နှာကြီး။မတတ်​နိုင်​​တော့

ပါ..မျက်​လုံးကို​စေ့​စေ့ကြည်​့ပြီး​ပြောလိုက်​

မိသည်​..

    " ထည်​့​ပေး​တော့​လေ.လိုး​ပစ်​ေ​တာ့​လေ..အားရပါးရ ​ဆောင်​့လိုးပစ်​​တော့​လေ.နွဲ့ရီ ​အလိုးခံချင်​​နေတာမသိဝူးလားလို့..အင်​့.."

    ဖင်​ကြီးပါ တစ်​ခါတည်​း​ကော့ထိုး​ပေး

လိုက်​သည်​။လဒစ်​ကြီး ဇိကနဲထိုးပြီးဝင်​လာ​တော့နွဲ့ရီဆန္ဒ​တွေပြည်​့သွားတာမို့ သူ့

မျက်​လုံး​တွေပြူးကျယ်​​တောက်​ပလာပြီး

အသက်​မရှူပဲ​ ပါးစပ်ဟကာ​အာင်​့ထားမိသည်​။ခဏခဏအလိုးခံခဲ့​ပေမယ်​့​စောက်​

ပတ်​ကကျဉ်​း​စေ့​နေဆဲ အပျို​စောက်​ပတ်​မို့

တိုးတိုးတိုက်​တိုက်​ကြီးပဲဝင်​လာသည်​။​ရှေ့

နည်​းနည်​းတိုး​ပြီးဖင်ကြီး​ကော့တင်​​ပေး

လိုက်​​တော့လီးကပိုပြီးလမ်​းတည်​့ကာစူးစူး

နစ်​နစ်​ဝင်​လာပြီ။ဆီးခုံချင်​းမကပ်​မိ​သေးလို့ လီးကြီးအဆုံးထိဝင်​မလာ​သေးမှန်​း

နွဲ့ရီသိ​နေသည်​။ပါးစပ်​မပိတ်​နိုင်​​သေး​ပါ.

ထပ်​လာလိမ်​့ဦးမည်​..။ကိူတူး..ပွင်​့​နေသည်​့နွဲ့ရီနှုတ်​ခမ်​းအစုံကိုငုံစုပ်​ဆွဲယူ​တော့မူး

​မေ့သွားမလားထင်​မိ​နေသည်​့အခိုက်​..

​ဖောင်​းကနဲဆိုလီးကြီးအဆုံးထိထိုးထည်​့ခံ

လိုက်​ရပြီး အိပ်​မက်​မှလန်​့နိုးသလိုပြူးတူး

ပြာတာဖြစ်​သွားသည်​။ရင်​​ခေါင်​းထဲထိ

ထိုးဝင်​လာသလို​အောင်​့သွားတာမို့​အော်​ဖို့

ကြိုးစား​ပေမယ်​့ ကိုတူးကနှုတ်​ခမ်​း​တွေစုပ်​ယူထားတာမို့မ​အော်​နိုင်​..မ​အော်​အား။

ရင်​​ခေါင်​းထဲက​လေ​တွေအ​ပေါ်ဆန်​တက်​

ပြီးလည်​​ချောင်​းကိုုဖြတ်​သန်​းကာ ဟင်​့ကနဲ လည်​​ချောင်​းသံထွက်​သွားပြီး သက်​သာမလားရယ်​လို့ကိုတူးရင်​ပတ်​ကိုတွန်​း

ထားမိသည်​။လီးကြီးဒစ်ဖျား​ကသားအိမ်​

​ခေါင်​းဝကိုဖိ​ထောက်​​နေပြီးရင်​ထဲအထိ

ထပ်​ထိုးထည်​့​နေသလို​အောင်​့လှပါသည်​။

ရှည်​လိုက်​တဲ့လီးကြီး..အားလုံးကို​မေ့​နေမိ

​အောင်​​ ​အောင်​့ပြီး​ကောင်​းလှသည်​။

    " ​ကောင်​းလား .."

    " ​ကောင်​းတယ်​..ရင်​​ခေါင်​းထဲများ

ဝင်​လာလားထင်​ရတယ်​..အရှည်​ကြီးပဲ

​နော်​...ကိုတူး​ရော ​ကောင်​းလား "

    " ​ကောင်​းတယ်​..​စောက်​​ခေါင်​းက

ကျပ်​ထုပ်​​စေးပိုင်​​နေတာပဲ..ညှစ်​စုပ်​ထား

​တော့ပို​ကောင်​းတယ်​..နွဲ့ရီ​စောက်​ပတ်​က

ရှယ်​ပဲ..လိုးလို့တအား​ကောင်​းတယ်​ "

    " ဟင်​့..အပျိုအစစ်​..သူ့လီးနဲ့ပဲ လိုး

ခံရ​သေးတာ..​ပြောမှ​ပြောတတ်​တယ်​..

လိုးမယ်​့လိုး​တော့ သူ့လီးကအကြီးကြီး..

ဖင်​​တောင်​​လျှော​လောက်​တယ်​ ခ်​ခ်​ "

    " နွဲ့ရီဖင်​ကြီး​တောင်​့တာနဲ့ကိုယ်​့လီးနဲ့

က အ​တော်​​လောက်​ပါပဲ..​နောက်​ဆိုဖင်​ပါလိုးရ​အောင်​​နော်​..."

    " ဟင်​့..ဖင်​​လျှောသွားပါ့မယ်​  ဆို..

ဖင်​ပါလိုးမလို့တဲ့..ခ်​ခ်​...ခံမယ်​.ခံ​ပေးပါ့

မယ်​..​ကောင်​းတယ်​ဆို လိုးသာလိုး ခ်​ခ်​

အ​မေတို့လဲခံတယ်​မဟုတ်​လား.."

    " ခံတာ​ပေါ့ .သူတို့နှစ်​​ယောက်​လုံး

ဖင်​ခံပြီးပြီ..နွဲ့ရီပဲမခံဖူး​သေးတာ.."

" နွဲ့ရီလဲခံမှာ​ပေါ့..ခ်​ခ်​..သူလိုး​ပေးတာဆို အကုန်​​ကောင်​းမှာပဲ..ခု​တောင်​

နွဲ့ရီ တစ်​ချီပြီးသွားပြီ..​စောက်​ရည်​​တွေလဲ

ရွှဲ​နေပြီ..တအား​ကောင်​းတာပဲ..သူအမြဲ

လိုး​ပေး​နော်​...လင်​ရပြီးလဲလာလိုး.."

    " လင်​ယူဖို့စိတ်​ကူး​နေပြီလား..လိုးလို့

မဝ,​သေးဘူး​နော်​..ဟင်​း "

    " ခ်​ခ်​..သူလိုးလို့လင်​ယူချင်​စိတ်​​ပေါက်​လာတာ..သူလဲမယူနိုင်​ပဲနဲ့..အသား

လွတ်​ကြီးလိုးပြီး​တော့.ခ်​ခ်​..ကဲပါ ​ဒီတိုင်​း

​ညှောင်​့​နေ​တော့မှာလား..အားမရဘူး

​ဆောင်​့​တော့..ခ်​ခ်​..အားရပါးရ​ဆောင်​့

လိုး​ပေး.."

    ကိုတူး နွဲ့ရီလည်​တိုင်​ကိုသိုင်​းဖက်​ထား

ပြီးကိုယ်​ကိုဝပ်​ခါ အချက်​သုံး​လေးဆယ်​

​လောက်​သွက်​သွက်​ပြင်​းပြင်​းတစ်​ဝုန်​းဝုန်​း

​ဆောင်​့လိုး​ပေး​တော့နွဲ့ရီတစ်​ကိုယ်​လုံးခါ

ပြီး​ကော့လိုက်​လာသည်​။နှုတ်​ခမ်​း​တွေကို

လည်​းအငမ်​းမရဆွဲစုပ်​ထားပြိီးလည်​​ချောင်​းမှ​လေသံတစ်​ဟင်​့ဟင်​့​ဆောင်​့ချက်​​တွေ

တိုင်​းထွက်​​နေသည်​။လက်​နှစ်​ဖက်​ကိုတူး

​ကျောပြင်​ကိုသိုင်​းဖက်​ထားလိုက်​..လက်​

​မောင်​း​တွေကိုဆုပ်​ဆွဲအားပြုထားလိုက်​

ရပ်​တည်​မရ​တော့။

    " ​ကောင်​းလိုက်​ထာကိုတူးရယ်​..လိုး

လိုး..အားရပါးရလိုးပစ်​..​ဆောင်​့.အာ့..

​ကောင်​းတယ်​..​ကောင်​းတယ်​.​ဆောင်​့..

အင်​့..ကိုတူး..​ကောင်​းရဲ့လား..နွဲ့ရီ​ပေး

တာကြိုက်​ရဲ့လား..အင်​့..ကိုတူး.​ဆောင်​့

အိုးဟို့..လိုးချက်​က​တော့..အာ့.."

    နွဲ့ရီ ​ကော့လန်​ပျံသွား​တော့မှကိုတူး

အရှိန်​ကို​လျှော့ချပြီးဖွဖွပြန်​လိုးသည်​။လီး

ကိုတစ်​ဝက်​​လောက်​သာထုတ်​လိုးပြီးအိပ်​

ယာ​ပေါ်လက်​​ထောက်​လိုက်​​တော့နွဲ့ရီက

လီးနဲ့​စောက်​ဖုတ်​အဝင်​အထွက်​ကို​ခေါင်​း

က​လေး​ပင်​့..တစ်​​တောင်​ဆစ်​​လေးလက်​

ပြန်​​ထောက်​ပြီး​သေ​သေချာချာ စူးစူးစိုက်​

စိုက်​ ကြည်​့သည်​။

    " အီးဟီး..အကြီးကြီးပဲ​နော်​..ကိုတူး

အဆုံးထိဆွဲထုတ်​ပြဦး..လထစ်​ကြီးမြင်​ရ

​အောင်​ဆွဲထုတ်​..အာ့..အာ့..အဝင်​နက်​

ထာကွာ.လီးကြီးက ..နင်​့​နေတာပဲ အာ့

​ဆောင်​့ကွာ..​ဆောင်​့ကွာ ​ကောင်​းတယ်​

တအား​ကောင်​းတယ်​..​ဆောင်​့ ..တစ်​ချီ

​လောက်​အပြီး​ဆောင်​့ကွာ..လီးရည်​​တွေ

ပန်​းထည်​့..ပန်​းထည်​့​ပေး..အာ့..ဟာ့.."

တန်​ဖိုး

၁၆

    ညပွဲထွက်​​တော့ အရီး​လေးမရွရဲ​တော့

ပါ။ကိုမင်​းသားက​တော့ အလှူ ့အစ်​မကြီး

မခင်​ညို..အလှူ ့အစ်​မကြီးမခင်​ပိုစင်​​ပေါ်က ​ခေါ်သံမစဲ။မခင်​ညို​ရောမခင်​ပိုပါ

တုတ်​တုတ်​မှမလှုပ်​ရဲ​တော့။နွဲ့ရီကတခိခိ

ရယ်​​တော့အရီး​လေးက ​စောက်​ပတ်​နှိုက်​

ပြီးဆိတ်​ပစ်​သည်​။တစ်​ညလုံးနှူး​ပေးထား

ပြီးမနက်​​စော​စော​တော့အရီး​လေးကိုဝါးရုံ

ပင်​​အောက်​မှာ​ဖြေ​ဆေး​လေးစို့စို့ပို့ပို့ လိုး

​ပေးလိုက်​ပါသည်​။ဒီ​တော့မှပဲသူ့ခမျှာလမ်​း

​လေး​ကောင်​း​ကောင်​းပြန်​​လျှောက်​နိုင်​

​တော့သည်​။အနာနဲ့​ဆေး​ ကွက်​တိ​ ​တွေ့ သွားသည်​။

    ပွဲပြီးသွားပြန်​​တော့လဲ မခင်​ပိုကြီးက

​တော​ကောင်​အသားရလာတိုင်​း ရွာကိုလာ​ရောင်​းရင်​း​ရောက်​လာပြန်​သည်​။သူ့တစ်​​ယောက်​တည်​း​တော့မဟုတ်​..တစ်​ခါ

တစ်​​လေ သူ့​ယောကျာင်္းကြီးပါလာတတ်​

ကြီးတစ်​ခါတစ်​​လေ​တော့မိန်​းမအ​ဖေါ်ပါ

လာတတ်​သည်​။မခင်​ညိုအိမ်​မှာတည်​းခို

​တော့ သူ့​ယောကျာင်္းကြီးကိုနွဲ့ရီနဲ့အိမ်​​ရှေ့

ခန်​းမှာထားပြီး သူနှင်​့မခင်​ညိုကိုအိပ်​ခန်​း

ထဲမှာခိုးလိုးရတာ​ပျော်​စရာ​ကောင်​းသလို

ရင်​ထိတ်​စရာလည်​း​ကောင်​းလှသည်​။အ

လွန်​လည်​းနှာထန်​လှသည်​့မခင်​ပိုပါ။

    မိုးမဝင်​​သေး​ပေမယ်​့ အရီး​လေးဗိုက်​

ကြီးလို့ ဦး​လေးစိန်​​ရွှေကို အလုပ်​​တွေအ

​ကြောင်​းပြပြီးပြန်​​ခေါ်လိုက်​ရသည်​။သူ့တ

ပည်​့မြတ်​ထွန်​းမရှိ​တော့မှန်​းသိ၍ဦး​လေး

ကလည်​းအလုပ်​​တွေစိတ်​မချ ​နောက်​ဆံ

တင်​း​နေတာနဲ့အ​တော်​ဖြစ်​သွားသည်​။

မခင်​ပိုကအရီး​လေးအိမ်​မှာတစ်​လ​ကျော်​

​လောက်​အတူ​နေ​ပေးသွားပါသည်​။ရွာမှာ

​တောင်​သူလုပ်​ငန်​းမရှိသဖြင်​့သူ့အတွက်​အခက်​အခဲမရှိသည်​့အပြင်​​မောင်​တူးနှင်​့

​နေ့တိုင်​းအလိုးခံ​နေရသဖြင်​့ပြန်​ပါ​တော့

ဆိုတာ​တောင်​မပြန်​ချင်​ရှာ။အိမ်​မှာမလိုး

လျင်​ယာ​တောမှာသွားလိုးသည်​။​နေ့မလိုး

ဖြစ်​လျင်​ညလိုးသည်​။သားအမိနှစ်​​ယောက်​လုံး ဖင်​​တွေ​တောင်​​တော်​​တော်​​လျှော

သွားပြီးနွဲ့ရီနို့လုံးကြီး​တွေအိသွားသည်​။

    ဝါမဝင်​မီ ​ကျောင်​း​တွေဖွင်​့​တော့ အ

သစ်​​ပြောင်​းလာသည်​့​ကျောင်​းဆရာ​လေး

တစ်​​ယောက်​ကနွဲ့ရီကိုကြိုက်​သည်​။ကြား

ကြားချင်​း​ဒေါသဖြစ်​ပြီးအ​သေလိုးပစ်​​ပေ

မယ်​့ဘဝ​ရှေ့​ရေးကို​တွေး​တော့မကန်​့ကွက်​

ရက်​ခဲ့ပါ။ကိုယ်​ကလည်​းအမှန်​​ပြောရရင်​

ယူနိုင်​ဖို့မလွယ်​..ပညာ​ရေးကရှိ​သေးသမို့

သူ့ဘဝအ​ရေးကိုဦးစား​ပေးပြီးလက်​ခံခဲ့ရ

သည်​။နှစ်​​ယောက်​သားစိတ်​လွတ်​လက်​လွတ်​ ​နေ့​နေ့ညည လိုးပစ်​လိုက်​ကြတာ

သီတင်​းကျွတ်​လို့မင်္ဂလာ​ဆောင်​​တော့နွဲ့ရီ

ဗိုက်​နှစ်​လပါသွားသည်​။

    မခင်​ပိုက​တော့ အရင်​ထက်​​တောင်​

အလာစိပ်​​နေသည်​။​တော​ကောင်​သားမရ

လည်​းအ​ကြောင်​းမရှိအ​ကြောင်​းရှာပြီး

လာသည်​။အ​ပေါစားနှုတ်​ခမ်​းနီ​တွေမသုံး

​တော့ပဲ ​ခေတ်​မီမီ​လေးဝတ်​လာ​တော့သူ

လည်​း လိုးချင်​စရာရုပ်​ထွက်​လာသည်​။

အသက်​မှ ​လေးဆယ်​​ကျော်​ရုံရှိ​သေးတာ

ဆို​တော့ တကယ်​လည်​းမဆိုးပါ။ပွဲလယ်​

တင်​့ပါ​သေးသည်​။​သွေးကလည်​းမဆုံး

​သေး​တော့ သတိထားပြီးလိုး​နေရ​သေး

သည်​။သူ့သမီးအိမ်​မှတည်​းတယ်​ဆို​တော့

သူ့ဆီသွားရင်​း ​ကျောင်​းက ထ/သ လုပ်​

တဲ့ကုလားမ​လေးက ကုန်​းချင်​ချင်​..ချိတ်​

တိတ်​တိတ်​..။မခင်​ပိုတလှည်​့ နွဲ့ရီတစ်​

လှည်​့ ဗိုက်​​ခေါက်​ဆွဲလိမ်​တာခံရလွန်​းလို့ လန်​့များ​တောင်​လန်​့​နေပြီ။ဒါလဲ လွတ်​

သလားဆို​တော့မလွတ်​ခဲ့ပါ။​ကျောင်​းပိတ်​

ရက်​ မြို့​ပေါ်ကသူ့အိမ်​သွားသွားလည်​ပြီး

တိုးတိုးတိတ်​တိတ်​ ကြိတ်​လိုးလိုက်​​သေး

သည်​။ရွာမှာ​တော့ မလွယ်​ပါ..ကုလားမ

​လေးကလည်​း သိပါသည်​။ကြိုက်​ကုန်​းဆို

​တော့နားလည်​မှုအပြည်​့ရှိသည်​..ဘာမှ

လို​လေ​သေးမရှိ။လိုး​ပေးရုံနှင်​့သိက္ခာထိန်​း

​ပေးရုံပဲကိုယ်​့ဖက်​ကလိုက်​​လျောရသည်​။

အထည်​ဖိုး အလှကုန်​ဖိုး​တော့ ကုန်​သင်​့

သ​လောက်​အကုန်​ခံပါသည်​။ကုလားမ အ

သားညိုညက်​ညက်​ဆို​ပေမယ်​့.​ရှေးစကား

ပဲမှားသလားမသိ..​စောက်​ရည်​က​တော့

အလွန်ရွှဲသည်​။ဖြူ ရွှဲ ညိုတွဲ မဲနှုတ်​မရ ဆိုတာလဲ ​ခေတ်​နှင်​့အညီ ​ပြောင်​းလဲသွား

​လေသလားမသိပါ။အ​ကြောင်​းဆုံလျင်​

​တော့ ကုလားမ​လေးအ​ကြောင်​း​ပြောပြ

ချင်​ပါ​သေးသည်​။

 " ပြွတ်​..ပြွတ်​..ပြွတ်​..ဖွတ်​.စွတ်​.

​ဖောင်​း..ပြွတ်​..ပြွတ်​..အာ့..ကိုကို.အာ့

ဖွတ်​ပြွတ်​..​ဖောင်​း..အင်​့..ကိုကို​ရေ...

အားဟာ့..ကိုကို..ပြီး​အောင်​လိုး​ပေးပါ

​တော့ကိုကို..ပြွတ်​​ဖောင်​း..​စောက်​ဖုတ်​

ကြီးကျိမ်​း​နေပြီကိုကိုရဲ့..စွတ်​ ဖုန်​း..ပြွတ်​

ပြီး​အောင်​လိုးပါ..ပြီး​အောင်​လိုးပါ..အား

များလိုက်​တာကိုကိုရယ်​..လီးရည်​​တွေအ

များကြီး​နော်​..ဟင်​့..​ကောင်​းလိုက်​တာကို

ကိုရယ်​.ကိုကို ့လင်​းဆွဲကလဲ..ဟင်​့ဟင်​့."

    ဘယ်​လိုမှမထင်​ထားခဲ့ပါပဲဆယ်​တန်​း

ကိုဂုဏ်​ထူးနှစ်​ဘာသာနှင်​့​အောင်​ခဲ့သည်​။

ဆယ်​တန်​း​အောင်​တယ်​ဆို​တော့​ကျောင်​း

ဆက်​တက်​​ပေါ့။အချိန်​တန်​​တော့ဘွဲ့တစ်​ခု

ထိုက်​ထိုက်​တန်​တန်​​လေးရပြီးဌာနတစ်​ခု

မှာမြို့နယ်​ဒုဦးစီးမှူး​လေးဖြစ်​ခဲ့သည်​။ အ

သက်​ကငယ်​ငယ်​ လူပုံကရုပ်​မ​ချော​ပေမဲ့

အရပ်​အ​မောင်​း​လေးကသင်​့ အဝတ်​အ

စား​လေးသင်​့တင့်​​အောင်​ဝတ်​လိုက်​​တော့

မိန်​းက​လေး​တွေကြား နဲနဲ​တော့စိတ်​ဝင်​

စားခံရသည်​။ကိုယ်​ကလည်​းမိန်​းမမလိုးရ

မ​နေနိုင်​..ကိုယ်​့အလုပ်​ကိုယ်​့ရာထူးနဲ့ဆို

ဟိုလိုးဒိလိုးလည်​းလိုးလို့မဖြစ်​..မိန်​းမ​ယူ

မှဖြစ်​​တော့မည်​။

    ​ပြောင်​းရင်​း​ရွှေ့ရင်​း တာဝန်​ထမ်​းရင်း

မိန်​းမရှာသည်​။​တွေ့မယ်​့​တွေ့​တော့ ကိုယ်​့

မြီု့ကမိန်​းမကိုမှပြန်​​တွေ့ရသည်​။​ကျောင်​း

​နေဖက်​ဆို​ပေမယ်​့သူကအတန်​းငယ်​ပါ

သည်​။ဖင်​အိုးကကြီးကြီးမို့ငယ်​စဉ်​တုန်​းက

​တော်​​တော်​လူကြိုက်​များခဲ့တာသတိရ​မိ

​သေးသည်​။နှစ်​ဖက်​မိဖကစီစဉ်​တာဆို​ပေ

မယ်​့တစ်​​ယောက်​နှင်​့တစ်​​ယောက်​လည်​း

ကြည်​ကြည်​ဖြူဖြူပါ။အသက်​ကလည်​း

သိပ်​မကွာ အရွယ်​ကလည်​းတန်​းညီညီဆို

​တော့ လိုးလို့ကလည်​း​ကောင်​းမှ​ကောင်​း.

လီးကြီးကြီးနဲ့လိုး​တော့ဖင်​ကြီးကြီးနဲ့ခံသည်​။​ဆောင်​့ကာ​ ​ဆောင်​့ကာလိုး​တော့​ ​ကော့

ကာ​ ​ကော့ကာခံသည်​။ကုန်​းကာကုန်​းကာ

လိုး​တော့ တွန်​းကာဆွဲကာ ခံသည်​။မ​မော

နိုင်​မပမ်​းနိုင်​လိုးလာခံလာခဲ့ကြတာဒီ​နေ့

အထိ။အနည်​းဆုံးတစ်​ရက်​သုံးချီ​တော့လိုး

သည်​။ညားလာတာသုံးနှစ်​​ကျော်​ပြီ တစ်​

ရက်​မှမပြတ်​ခဲ့။ဒါလဲက​လေးကမရနိုင်​။

ကိုယ်​့ဖက်​ကအားနည်​းချက်​​တော့မဖြစ်​

နိုင်​တာကိုယ်​သိသည်​။ကိုယ်​လိုးခဲ့လို့အရီး

​လေး​ရော နွဲ့ရီ​ရော ဗိုက်​​တွေကြီးပြီးသား

​လေး​တွေကိုယ်​စီ​မွေးခဲ့ကြပြီးပြီ။အရီး​လေး

ကဦး​လေးစိန်​​ရွှေကိုအချိန်​မီပြန်​​ခေါ်ခဲ့ရ

ပြီးနွဲ့ရီက​ကျောင်​းဆရာတစ်​​ယောက်​နှင်​့

အချိန်​မီ​လေးမင်္ဂလာ​ဆောင်​ခဲ့ရတာက

ကိုယ်​့ဖက်​ကအားနည်​းချက်​မဟုတ်​တဲ့အ

​ကြောင်​းသက်​​သေ။ခုမနက်​လဲ လင်​းဆွဲကို

အားရပါးရ ဆွဲပစ်​တာ မိန်​းမက​

   " ​စောက်​ဖုတ်​​ကြီးကျိမ်​း​နေပြီကိုကိုရယ်​

ပြီး​​အောင်​လိုး​ပေးပါ​တော့..."

    ဆိုပြီး​တောင်​းပန်​ယူရသည်​။

   ဒီ​နေ့ရုံး​ရောက်​​တော့လုံခြုံ​ရေးအ​ခြေ

အ​နေအရ မ​နေ့ကပျက်​သွားခဲ့သည်​့ ခရီး

စဉ်​ကိုဒီ​နေ့သွားရမည်​..ချက်​ချင်​းစီစဉ်​ပါ

တဲ့.။ရွာ​တွေကို​ငွေထုတ်​​ပေးရမှာမို့အ​ရေး

ကြီးသည်​။​ငွေကိုဘဏ်​ကထုတ်​ပြီးသား မို့

အိမ်​က​သေတ္တာထဲမှာသိမ်​းထားသည်​ကို

သွားယူရမည်​။အိမ်​ကလည်​းရုံးနှင်​့သိပ်​မ

​ဝေးတာမို့အတူသွားမည်​့သူ​တွေကို​ခေါ်

ပြီးထွက်​လာခဲ့ကြသည်​။အိမ်​တံခါးပွင်​့​နေ

တာမို့​ငွေထုပ်​သယ်​မည်​့တပည်​့​လေးနှင်​့

တခြားဌာနကအရာရှိ​တွေကို​ခေါ်ပြီးအိမ်​ထဲဝင်​လာကြ​တော့အိပ်​ခန်​းထဲကစကား

​ပြော​နေသံ​တွေကြားရသည်​။

    " အသံကြားတယ်​မမ..လူဝင်​လာ

တာလားမသိဘူး.."

    " ဟွန်​့..​မောင်​ကလဲ..လိုးမှာသာလိုး

စမ်​းပါ..ဘယ်​လူမှမလာပါဘူး..အိမ်​က

ငတုံးကြီး လူဖြစ်​​အောင်​မလိုးတတ်​လို့

ရုံးသွားပါပြီ..ခ်​ခ်​..စိတ်​ချလက်​ချလိုး..

အကြာကြီးလိုး...ထည်​့​တော့ကွာ..."

    အခန်​းတံခါးအသာတွန်​းဖွင်​့ပြီးဝင်​

သွားကြ​တော့ ဇနီးဖြစ်​သူမြ​ကေသီကုတင်​

​ပေါ်မှာတုံးလုံးပက်​လက်​​ ဒူး​ထောင်​​ပေါင်​

ကား..​ခေါင်​းငဲ့ကြည်​့ပြီး ပါးစပ်​​က​ဟောင်​း

​လောင်​း။ သူ့​ကောင်​​လေးက သူ့​ပေါ်မှာ

လက်​​ထောက်​​မှောက်​ရင်​း..လန်​့ဖြတ်​ပြီး

ကုတင်​​အောက်​ခုန်​ဆင်​း မတ်​တပ်​ရပ်​​နေ

​တော့သူ့လီးပဲမြစ်​​လေးကအကာအကွယ်​မဲ့

​ငေါက်​​တောက်​​တောက်​။ ​ငွေထုပ်​သယ်​မည်​့အရာရှိ​တွေကပါးစပ်​​ဟောင်​း​လောင်​း

​ငေးကြည်​့​နေကြသည်​။

    ဘာမှလဲမ​မေး..ဘာမှလဲမ​ပြော​တော့

ပါ။တပည်​့​လေးတစ်​​ယောက်​ကိုသူတို့မိဖ

​တွေသွား​ခေါ်ခိုင်​းပြီး​အေး​အေး​ဆေး​ဆေး

အပ်​​ပေးလိုက်​ပါသည်​။တရားဝင်​ဖြစ်​သွား

​အောင်​​တော့ခရီးကပြန်​လာမှတရားရုံးမှာ

လုပ်​​တော့မည်​။

   

      ​အော်​...မိန်​းမ​တွေက ဘာကိုများ

တန်​ဖိုးထားပြီး....​ယောကျာင်္း​တွေကဘာ

ကိုတန်​ဖိုးထားကြပါလိမ်​့....

​         အားလုံးကို​ကျေးဇူးတင်​ပါသည်​။

                           ​မောင်​​ကျော်