ကျနော့်အမေကကျောင်းဆရာမပါ။ အသက်က၄၀၊
အမေအလုပ်လုပ်ရာ၊ စာသင်ရာကျောင်းကတော့၊ မြေလတ်ပိုင်းက ဖွံ့ဖြိုးပြီးမြို့ကြီးတစ်မြို့့ကပေါ့။
အမေ့နာမည်ကဆရာမဒေါ်သက်ထား၊ တစ်ကျောင်းလုံးတစ်မြို့လုံးသိတယ်။
အမေကမုဆိုးမပါ၊ အဖေကလွန်ခဲ့တဲ့၆နှစ်လောက်ကထဲကဆုံးပါးသွားလို့အမေကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့မုဆိုးမဖြစ်ခဲ့ရတယ်။
အဲ့ဒီတော့အိမ်မှာကကျနော်နဲ့အမေ၂ယောက်ထဲပေါ့။
တခြားအမျိုးတွေကလား၊ ရှိပါ့..၊ ဒါပေမယ့်..မေ့သလောက်ရှိမှတစ်ခါ တစ်ခါပေါ်ပေါ်လာတတ်တယ်။
အမေကအသက်အတန်ရပြီဆိုပေမယ့် ကြည့်ရတာ အပျိုရှုံးတုန်း၊ တော်တော်ကြီးကိုလှတုန်းလို့ဆိုရမယ်။
ဒါ့အပြင်ကောင်းလိုက်လှလိုက်တဲ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကရှိသေး။
အသားဖြူတာကလဲပြောမနေနဲ့ ဖွေးဥနေတာပဲခင်ဗျ။
အဲ...တစ်ခုဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့၊ ကျနော်အိမ်မှာရှိနေရင်အမေရေချိုးတာကိုခဏခဏ ချောင်းကြည့်ဖြစ်တာကိုပါပဲ။
နယ်မြို့ကတော်ရုံတန်ရုံအိမ်ဆိုတော့လဲ မြို့ကြီးကပတ်ကားအိမ်ကြီးတွေလိုလုံလုံခြုံခြုံဘယ်ရှိပါ့မလဲ။
ဒီတော့ကျနော်တို့အိမ်ကရေချိုးခန်းက ချောင်းကြည့်ရင်ရနိုင်တဲ့နေရာလေးတွေတော့ရှိနေတာပေါ့။
ရေကပြင်ထွက်မချိုးပဲရေချိုးခန်းလေးသတ်သတ်မှတ်မှတ်နဲ့ဆိုတော့လဲအဟုတ်ကြီးပေါ့။
အဲ့တော့အမေက သူ့ရေချိုးခန်းလုံလှပြီဆိုပြီးရေလဲထမီနဲ့တောင်မချိုးပဲချွတ်ချိုးတာကိုဗျ၊
ချွတ်ချိုးမှလဲတစ်ကိုယ်လုံးစိတ်ရှိလက်ရှိသန့်ရှင်းရေးလုပ်နိုင်မှာလေ။
သူကတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာသားအမိ၂ယောက်ထဲ၊ အပြင်လူမှမရှိတာ။ စိတ်ချလက်ချပေါ့။
သားကတော့သူ့ကိုပြန်ချောင်းမယ်လို့ဘယ်ထင်ပါ့မလဲ။
ဒါပေမယ့် သူမထင်တဲ့ကျနော်ဆိုတဲ့သကောင့်သားကချောင်းတာကြာလှပြီ။
သိချင်မြင်ချင် သွေးသားကြွတုန်းလူပျိပေါက်ကိုးခင်ဗျ။ ကြည့်လ်ို့လွယ်တာဒါပဲရှိတာပဲလေ။
ကျနော် အမေအပေါင်းကိုအကြံပေးချင်တာကတော့ ဘယ်အမေမှ ကိုယ့်သားဆိုပြီးစိတ်ချမထားကြနဲ့နော်။
သွေးသားပြောင်းလာရင်ဒီလိုပဲ။ အနည်းဆုံးအချောင်းတော့ခံရမယ်။
အဲ့ဒါနဲ့အမေရေချိုးတိုင်းချောင်းချောင်းကြည့်လို့ အမေနို့ကြီးတွေ အဖုတ်အုံကြီးတွေကိုမျက်စိထဲစွဲနေပြီး၊
စိတ်ကူးထဲသယ်လာပြီးတော့ ချုပ်တည်းလို့မရနိုင်ပဲဂွင်းထုထုပစ်ရတာကလဲ အမြဲတမ်းလိုလ်ို။
စိတ်ထဲမှာအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ကောင်းကောင်ဗြင်းနေရတယ်လို့ပေါ့။
ခန္ဓာကိုယ်တွင်းကရေဓာတ်တွေဆုံးရှုံးရတာလဲနေ့တိုင်းပါပဲ။
အိမ်မှာနေတဲ့အချိန်တွေမှာလည်း မနက်ကျောင်းမသွားခင်နဲ့ညနေကျောင်းကပြန်လာစအချိန်တွေမှာ
ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့အမေ့ကိုတစေ့တစောင်းခိုးကြည့်ရတာအလုပ်တစ်ခု။
ဆရာမဝတ်စုံက ရင်ဖုံးအင်္ကျီနဲ့လုံလုံခြုံခြုံဆိုပေမယ့်၊ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆန့်ဆန့်ရန့်ရန့်ဝတ်ထားချိန်မှာ
အမေ့ဘော်ဒီရှိတ်နဲ့ဆို နို့နေရာကနို့၊ ဖင်နေရာကဖင်၊ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးပြူးကားနေတာလေ။
ပြီးတော့ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးက အဖြူအစိမ်းကာလာစပ်အရောင်ပေါ့။
အခုမှတဖြည်းဖြည်းသဘောပေါက်လာတယ်။
ဘာဖြစ်လို့တချို့လူတွေကကျောင်းဝတ်စုံက်ိုဖီးလ်ကြတယ်ဆိုတာကိုလေ။
အဲ့လိုနဲ့အမေလစ်တိုင်းခိုးရှိုးနေတာ။
အမေ့ဖင်ကားကားကြီးမြင်တိုင်းကျနော့်မှာတွယ်ချင်လိုက်တာစောက်ကျိုးနဲ။
အမေကျနော့်ကိုစကားစပ်မိရင်းနဲ့တစ်ခါတစ်လေ
ကျောင်းကဆယ်ကျော်သက်ကျောင်းသားခပ်ကဲကဲတွေအကြောင်း ပြောပြောပြဘူးတယ်။
သူသင်ရတဲ့အတန်းတွေကကျောင်းသားတွေပါပဲ။
သူပြောတဲ့ကျောင်းသားတွေကကျောင်းကပြဿနာကောင်လေးတွေပေါ့။
လစ်ရင်လစ်သလို အမေ့ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေခိုးကြည့်တယ်တဲ့။
အင်္ကျီနဲ့ထမီကြားက ခါးသားဗိုက်သားဖွေးဖွေးပေါ်နေတာကိုခိုးကြည့်တယ်။
ပြီးတော့မျက်လုံးတွေကမသိမ်းတတ်ကြဘူး။
တစ်ခါတလေပေါ်တင်ကြီးသူခိုးဖမ်းမိတော့၊ အမေနဲ့တွေ့တော့တာပေါ့။
မိရင်တော့အမေကမညှာဘူး၊ မှတ်လောက်သားလောက်ဒဏ်ပေးတာပဲတဲ့။
ကျနော်အဲ့ဒီကောင်လေးတွေကိုအပြစ်မဆိုချင်ပါဘူး။
အမေကလဲအမေပဲ၊ ကြည့်ချင်စရာ၊ ပြစ်မှားချင်စရာကြီး။
သူတို့မပြောနဲ့ သားအရင်းဖြစ်တဲ့ကျနော်တောင်လစ်ရင်လစ်သလိုခိုးရှိုးနေတာပါဆို။
အရည်ထုတ်ရတာခဏခဏ၊ လူတောင်ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်ချင်နေပြီ....။
အပိုင်း (၂)
အဲ့ဒီတစ်ညနေကပေါ့....၊
ကျနော်လည်းအမေစာသင်တဲ့ကျောင်းဘက်ရှိရာကို ခြေညောင်းလက်ဆန့်အပျင်းပြေလျှောက်ခဲ့မိတယ်။
မြို့တစ်ဖက်ထိပ်မှာဆိုတော့ မိနစ် ၂ဝလောက်လျှောက်ရတာပေါ့။
လမ်းမှာကျောင်းသားတွေတွေ့ရတော့ နာရီကြည့်မိတယ်။ ခုလေးတင်ကျောင်းလွှတ်လိုက်ပြီပဲ။
အမေကပြန်လာတာမတွေ့သေးဘူး၊ ကြည့်ရတာကျောင်းထဲမှာပဲအလုပ်လက်ကျန်တွေဖြတ်နေပုံရတယ်။ အမှတ်ခြစ်တာတို့ဘာတို့ပေါ့။
ဒီတော့ကျနော်လဲအမေ့ကိုခဏလောက်ဝင်တွေ့မယ်လို့၊ အတူအ်ိမ်ပြန်လို့ရရင်လဲပြန်မယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးနဲ့ကျောင်းထဲဝင်သွားတယ်။
ကျနော်ရောက်ဖူးတဲ့အမေ့အလုပ်ခန်းထဲသွားကြည့်တော့အမေ့ကိုမတွေ.ရဘူး။
အခန်းကသော့ပိတ်မထားသေးတော့အမေမပြန်သေးတာသေချာတယ်။
ဒါနဲ့ကျနော်လဲအမေဘယ်နေရာမှာရှိမလဲလိုု့လျှောက်ပြီးရှာကြည့်မိတယ်။
ကျောင်းနောက်ဘက်ထောင့်ချိုးတစ်ကွေ့ကျတော့လူစကားပြောသံတွေကြားလိုက်ရတယ်။
တွေ့ပါပြီ အမေကကျောင်းနောက်ဘက်ကျောင်းသားအိမ်သာတစ်ခုရှေ့မှာ ကျောင်းသားတစ်စုကိုရပ်ပြီးဆူနေတာကိုတွေ့ရတယ်။
ကျောင်းနောက်ဘက်ကဒီအိမ်သာနေရာက တော်တော်ကြီးကိုတိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်တဲ့နေရာပါ။
ကျောင်းသားအပေအတေတွေကနေရာမျိုးလာလာပြီး ဆေးလိပ်သောက်လိုက်၊
ဆေးရှူလိုက်၊ Wဆေးပြားတွေချလိုက်နဲ့၊ စတဲချကြလေ့ရှိတယ်လေ။
အခုကျောင်းဆင်းချိန်တောင်မပြန်နိုင်ကြသေးဘူး၊ အမေကကျောင်းနောက်ဘက်ပတ်အကြည့်၊ တွေ့ကြပြီပေါ့။
ကျနော်ဖြေးဖြေးချင်းအသာပုန်းပြီးအနားရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင်ကပ်သွားတယ်။
ဒါမှအသံတွေပီပီသသကြားရမှာ။ ဘာတွေများဖြစ်နေကြသလဲစပ်စုချင်တယ်လေ။
"ဟင်..အသုံးမကျတဲ့အလေနတောတွေ..၊ နင်တို့လူဖြစ်လာတာဆန်ကုန်မြေလေးတွေပဲ၊
အိမ်ရှိအသိုက်ရှိတာမပြန်ကြဘူး၊ ဘာကျောင်းဝင်းထဲလာပြီးဆေးရှူနေကြတာလဲ။
ဒါစာသင်ကျောင်း၊ နင်တို့အလေလိုက်ဖို့နေရာမဟုတ်ဘူး"
အမေက အထက်တန်းကျောင်းသား (၉-၁ဝတန်းထင်တယ်) ၃ယောက်လောက်ကိုရပ်ပြီးဆူဆဲနေတာကိုတွေ့ရတယ်။
"ဆရာမ..ကျနော်တို့ဘာမှမလုပ်ဘူးနော်...အိမ်သာလာတက်ကြတာ။
ဆရာမမှာဘာအထောက်အထားရှိလို့ကျနော်တို့ကိုလာဆဲနေရတာလဲ"
အသားမဲမဲနဲ့ကောင်လေးက အမေ့ကိုပြန်ပြောနေတာကိုတွေ.ရတယ်။
ကြည့်ရတာဒီကောင်က သူတို့ဂရု(ပ်)ရဲ့ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ထင်တယ်။
"ဘာ..အထောက်အထားမရှိရမှာလဲ၊ ဒီမှာ ဒီဆေးလိပ်တိုအစီခံအသစ်တွေကဘာလဲ...? အခုတင်သောက်ထားတာ၊
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာကိုဖွေးလို့၊ မင်းတို့ငါ့ကိုဘာမှလာငြင်းမနေနဲ့၊ ငါဆရာမလုပ်လာတာအံတိုနေပြီ၊ မြင်တာနဲ့သိတယ်.."
အမေက အဲ့ဒီအဖွဲ့ကိုခဏကြာအောင်ဆက်ဆူနေတယ်။
"တော်ပြီ...တော်ပြီ..မင်းတ်ို့ကိုဒီအတိုင်းထားလို့မဖြစ်တော့ဘူး..၊ တခြားကျောင်းသားတွေပါပျက်စီးကုန်မယ်။
မင်းတို့လိုလူဆိုးအပေအတေတွေကတော့ကျောင်းကအကုန်မောင်းထုတ်မှရတော့မယ်။
ငါမင်းတို့မိဘတွေခေါ်တွေ့ပြီးဒီအကြောင်းပြောမှဖြစ်တော့မယ်.."
ပြောပြီးတာနဲ့အမေလဲအိမ်သာရှေ့ကပြန်လှည့်ထွက်လာတာတွေ့တယ်။
အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်မှာပဲ ကျောင်းသားဆိုး၃ယောက်အဖွဲ့က ရုတ်ချည်းပြေးထွက်လာပြီး၊
အမေ့ကိုဝိုင်းချုပ်လိုက်ပြီးတော့ အိမ်သာခန်းထဲပြန်ဆွဲခေါ်သွားတယ်။
အဲ့ဒီ၃ယောက်က ၉-၁ဝတန်းကျောင်းသားတွေဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်လေးတွေမဟုတ်ကြဘူး။
အနဲဆုံးအသက်၁၈နှစ်လောက်စီရှိနေကြပြီ။ ကြည့်ရတာကျောင်းမှာ ခုနစ်ဆွေးရှစ်ဆွေးတွေ၊
တစ်တန်းကို၂ခါလောက်ထိုင်ခဲ့သလားမသ်ိဘူး။ အကောင်ကြီးကြီးတွေ။
၃ယောက်အားနဲ့ဆိုတော့ အမေအိမ်သာထဲကိုကန့်လန့်ကန့်လန့်နဲ့ပါသွားတယ်။
ကျောင်းအိမ်သာခန်းကလုံးချင်းလေးတွေမဟုတ်ဘူး။ အဆောက်အဦတစ်ခု၊ အမိုးတစ်ခုထဲမှာ ၄-၅ ခန်းတွဲအိမ်သာတွေ၊
တွဲရက်အိမ်သာခန်းတွေရဲ့ရှေ့ကဟောထဲမှာ ယောက်ျားလေးတွေမတ်တပ်သေးပေါက်တဲ့နေရာ။
၃ယောက်ထဲက အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်တစ်ယောက်က ပုံစံကဆေးဘဲရုပ်မှန်းသိသာတယ်။
သူကအမေ့ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးတစ်ဘက်နဲ့အတင်းအုပ်ပီးပိတ်ထားတယ်။
"ခင်ဗျားကြီးကသိပ်တော်တယ်နော်..၊ အကဲခတ်တဲ့နေရာမှာရော၊ ကျုပ်တို့ကိုဆဲတဲ့နေရာမှာရော...၊
ဟုတ်တယ်..ငါတို့ကလူဆိုးအပေအတေတွေ၊ အခုခင်ဗျားကြီး အဲ့ဒီလူဆိုးအပေအတေတွေကဘာကောင်းလဲဆိုတာသိရတော့မယ်"
ငမဲကပါးစပ်ကလဲပြောရင်းလက်ကလဲအမေ့ဗိုက်ကိုအားပါပါခပ်ပြင်းပြင်းလက်သီးနဲ့တစ်ချက်ထိုးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ အမေ့ကိုပွင့်နေတဲ့အိမ်သာခန်းတစ်ခန်းထဲဆွဲသွင်းသွားပြီးအာလုံးဝင်လိုက်သွားကြတယ်။
သူတို့တွေတံခါးပိတ်လိုက်သံကြားမှကျနော်လဲသတိဝင်လာတော့တာ။
ကျနော်လဲတော်တော်ကြီးထိတ်လန့်သွားပြီးခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်နေတာဘာလုပ်ရကောင်းမလဲချက်ချင်းမဆုံးဖြတ်နိုင်ဘူး။
သူများတွေအော်ဟစ်ပြီးအကူအညီတောင်းရအောင်ကလဲညနေသိပ်စောင်းပြီးလူခြေတောင်အတော်တိတ်နေပြီ။
နောက်ပြီးအိမ်သာကလဲကျောင်းနောက်ဘက်အစွန်ဆုံးခြံစည်းရိုးတောစပ်နားမှာ၊ ကျောင်းကလဲလူနေအိမ်ခြေမနီး၊ မြို့စွန်မှာ။
ကျနော်လဲအိမ်သာအဆောက်အဦထဲဝင်လိုက်သွားတယ်။ ဘယ်သူမှမတွေ့တော့ဘူး။
အိမ်သာတစ်ခန်းထဲဝင်ပြီးတံခါးပိတ်လိုက်ပြီလေ။
ဒါနဲ့ကျနော်လဲအဲဒီအခန်းနဲ့ကပ်ရက်အိမ်သာခန်းထဲကိုကျနော်အမြန်ရှိုဝင်လိုက်ပြီး ဟိုဘက်ခန်းကအခြေအနေကိုချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
အိမ်သာခန်း၂ခန်းကြားကနံရံကဘိလပ်မြေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ဘလောက်တုံးတွေနဲ့ကာထားတာလေ။
အပေါ်ဆုံးအတုံးကလေဝင်အောင် လေပေါက်တွေပါတဲ့ဟော်လိုဘလောက်ကိုသုံးထားတော့ချောင်းကြည့်လို့မြင်နိုင်တယ်။
"ခင်ဗျားကြီးကလှလှချည်လားဗျ၊ အသက်ဒီလောက်ကြီးလာတာတောင်နို့ကြီးတွေကတင်းနေတုန်းပဲ"
ငမဲဆီကအသံထွက်လာတယ်။ ဒီကောင့်လက်ကကျနော့်အမေဒေါ်သက်ထားရဲ့နို့တွေကိုအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေကိုင်ပြီးညှစ်နယ်နေတယ်။
ကျနော်သတိထားမိတာကတော့အမေ့ကြည့်ရတာအတော်အားယုတ်ပျော့ကျနေသလိုပဲ။
ဒါကလဲဟိုငမဲကောင်ကဗိုက်ကိုတအားထိုးထာခံထားရလို့ဖြစ်မယ်။
"သိပ်လှနေတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား..၊ ဒါဆိုလဲလိုးပစ်လိုက်မယ်ကွာ.."
ငမဲကပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီးကိုပြောလိုက်တယ်။ အရပ်မြင့်မြင့် ငပိန်ကောင်က..
"အေးကွ..အဲဒါကောင်းတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ကျောင်းကအထုတ်ခံရမယ့်အတူတူ တန်အောင်မဒိန်းကျင့်ပစ်ကွာ၊ ငပွား"
နောက်ထပ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်၊ ဟိုကောင်ခေါ်လိုက်တာကငပွားတဲ့၊
ဟုတ်တယ်..သူ့ဘယ်လက်သန်းမှာလက်ပွားလေးနဲ့၊ ဒါကြောင့်ဖြစ်မယ်။
ဒီကောင်ကကျနော်မှတ်မိသလောက်ဆိုရင် ကျနော့်ကိုအမေပြောဘူးတဲ့
အမေ့ကိုခိုးကြည့်တာမိသွားလို့ဒဏ်ပေးခံရဘူးတဲ့တစ်ယောက်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ သူက...
"စောက်ဆရာမ..နင်ငါ့ကိုဘာလုပ်ထားလဲမှတ်မိလား၊ ဝတ်ထားတာကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ် ဖင်အမြှောင်းလိုက်ပေါ်အောင်၊
ခါးပေါ်အောင်ဝတ်ပြီး ငါတို့ကိုရွပိုးထိုးအောင်လုပ်၊၊ သူ့ကြည့်တာမိတော့မှအသံကောင်းဟစ်ပြီးငါ့ကို နှိပ်ကွပ်လိုက်တာ။
အခုနင် ငါ့အရသာသိအောင်လုပ်ပြမယ်.."
ပြောပြောဆိုဆိုအဲဒီကောင်ကကျနော့်အမေခါးကကြပ်ကြပ်စည်းပြီးဝတ်ထားတဲ့ထမီစကို
အားနဲ့ဇတ်ကနဲဆွဲဖြုတ်လိုက်တာ ထမီစပြေပြီးလျှောကျသွားတော့တယ်၊
အဲဒီတော့မှ အမေလဲအားတွေဝင်လာပြီးသူ့ကိုပြန်တွန်းလို့ ကျွတ်သွားတဲ့ထမီစကိုကမန်းကတန်းပြန်ဆွဲတင်တယ်။
ထမီစကိုလက်ဖျားနဲ့ပဲထိလိုက်ရသေးတယ်သူ့ထက်မြန်တဲ့ငပိန်ကအမေ့လက်ကောက်ဝတ်တွေကို
တင်းတင်းပြန်ချုပ်ထားလိုက်ပြီးဆွဲမလိုက်တော့၊ ထမီခမြာတွယ်ရာမဲ့လျောကျသွားတုန်းမှာပဲ၊
ငမဲကသူ့ခြေဖျားနဲ့နင်းချလိုက်တော့အိမ်သာကြမ်းပါ်ကိုကွင်းလုံးပုံကျသွားလေရဲ့။
အဲဒီတော့မှအမေ့အောက်ပိုင်းဟာဟာအတွင်းခံပင်တီလေးတစ်ထဲထဲသာကျန်ခဲ့ပြီးဘွားကနဲပေါ်လာတော့တယ်။
အမေ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကဖွေးဖွေးကြီးတွေ၊
အမေကဘော်ဒီတောင့်၊ ဖင်ကြီးပေမယ့်၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေကတုတ်တုတ်ကြီးတွေမဟုတ်ဘူး။
သွယ်သလားဆိုတော့လဲသွယ်သွယ်လေးမဟုတ်ပြန်ဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုရင်တော့ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးဖွံ့ဖွံ့ကြီးတွေလို့ဆိုရင်ရမလားပဲ။
ပင်တီကဇာပါးနဲ့ဖောက်ထားတဲ့ အဖြူရောင်ပါးပါးလေး။
ပေါင်ဖွံ့ဖွံ့နဲ့ဖင်ဆုံကားကားကြီးတွေကြားမှာယှဉ်လိုက်ရင် ပင်တီကအရမ်းသေးပြီးပျောက်နေသလားလို့ ၊
ပေါင်ကြားကအမေ့ပစ္စည်းဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမနိုင့်အနိုင်အုပ်ပေးထားရရှာတယ်။
ပေါင်၂လုံးတွန်းညှပ်ထားတော့ ဇာပါးအောက်မှာပြူးထွက်နေတာပေါ့။
Comments
Post a Comment