ဆရာမလေးရဲ့ အရှုပ်တော်ပုံ အခန်း ၄-၅-၆

 

အခန်း ၄။

  ခြံစောင့်တဲလေးပေါ်ရောက်တော့ မောင်တိုးက ကြမ်းခင်းလေးပေါ် ကျမကိုချပေးတယ်။လူမနေတဲ့ခြံစောင့်တဲလေးက ၇ပေ၅ပေလောက်ကို သက်ကယ်မိုးပြီးအကာမရှိပဲ မြေပြင်ကနေ၃ပေလောက်အမြင့်မှာဖြစ်သလို ပျဉ်ခင်းထားတယ်။

  ကျမကိုကြမ်းခင်းပေါ်ချပြီးတာနဲ့ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ခြေကျင်းဝတ်ကို အသာအယာ လှုပ်ကြည့်နေလို့

(ရပြီ မောင်တိုး မနာတော့ဘူး စောနက လဲကျတဲ့အရှိန်ကြောင့်နေမယ်)

မောင်တိုးက ကျမကိုသေချာကြည့်ပြီး

(မမ ထမိန်တွေစိုကုန်ပြီ)

ဟုတ်ပါရဲ့ ဒူးဆစ်လောက်ရေထဲမှာ ဖင်ထိုင်လျက်သားကျသွားတာမို့ ကျမခါးအောက်ပိုင်းအကုန်စိုရွဲလို့နေပြီရွံ့တွေလဲပေလို့ပေါ့။ မောင်တိုးကဘာလုပ်လဲသိလား။သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး

(မမ ကျနော့် ပုဆိုးခနဝတ်ထားလိုက် မမထမိန်ကျနော်လျော်ပြီးလှမ်းပေးမယ်)တဲ့

(အို)

သူကတော့ ရိုးရိုးသားသားပါ ခက်တာက သူပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့ အောက်ကbaseလေးက သိတယ်မဟုတ်လား သူ့လီးအရှိတိုင်း ဒစ်အရာတောင်ပေါ်နေတာ အာ့

ကလဲ ကျမကထိုင်နေပြီး သူကမတ်တပ်ဆိုတော့ ကျမရဲ့ မျက်နှာရှေ့ လာအပ်ထားသလိုမို့ ရင်တွေတောင်ခုန်နေမိတာက အပျိုပေါက်လေးလိုတောင်ဖြစ်နေတယ်။

ကျမရဲ့(အို)ဆိုတာကို သူကအဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုးပေါက်ပြီး

(မမ ကလဲဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး လဲဝတ်လိုက် နေပူနေတော့ခနလေးနဲ့ခြောက်သွားမှာပါ)

သူကအတင်းတိုက်တွန်းနေတာနဲ့ ကျမသူ့ပုဆိုးကိုယူပြီးထမိန်နဲ့လဲပေးလိုက်တော့

(မမ အတွင်းခံပါချွတ် ရေစိုနေရင် နေမကောင်းဖြစ်နေမယ်)

(ဟာ ကွာ။အားနာစရာကြီး)

(အားမနာနဲ့ အိမ်မှာဆို အမေ့ထမိန်တွေကျနော်လျော်ပေးတာပဲ ကုသိုလ်တောင်ရသေးတယ်)

သူကတော့သူ့အယူအဆနဲ့သူဟုတ်နေရော။ကျမမှာသာရှက်တာရော နောက်တိတ်တခိုးခံစားနေတာရောမို့ မျက်နှာတွေနီနေလောက်တယ်။မောင်တိုး ကျမထမိန်နဲ့ပင်တီလေးကို ချောင်းထဲကရေနဲ့ပွတ်လျော်ပြီးမြက်ခင်းပေါ်လှမ်းနေတာကို တဲလေးဆီက ကျမကြည့်ရင်း စောနက အနားကပ်နေပေမယ့် သေချာအကြည့်ရဲတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကို အခုကျမခိုးကြည့်နေမိတယ် ကောင်လေးက လူသာဗလတောင့်တာမဟုတ်ဘူးသူ့ပစ္စည်းကလဲ တောင့်တင်းသန်မာကြောင်းကိုbaseအပေါ်က အမြောင်းလိုက်ကြီးဖေါ်ပြနေသလိုမို့ ကျမရေဆာသလိုလို ညီမလေးဆီကလဲ ကျဉ်ခနဲ့မို့ ပေါင်နှစ်ဖက်စိထားရတယ်။

  အိမ်ထောင်ကြပြီးထဲက ခုလိုမျိုးတခါမှမဖြစ်ဘူးလို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ အံ့ဩနေမိတယ်။ နောက်တော့ ထမိန်ခြောက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုပြန်ပေးရင်း

(အားနာလိုက်တာ မောင်တိုးရယ် မင်းဘုန်းနိမ့်ကုန်မလားပဲ)

(ဘာလို့ဘုန်းနိမ့်ရမှာလဲ မမ)

(မင်းပုဆိုးကို မမဝတ်လိုက်တာလေ)

(အာ့များ လင်မယားတွေ ကြဘယ်လိုလုပ်)

(ဟာ အာ့ကလင်မယားလေ)

(အဲ့လိုပဲ သဘောထားလိုက်ပေါ့ မမရဲ့)

အမလေးးသူပြောပုံက သူနဲ့လင်မယားလို့သဘောထားခိုင်းတာ။ဒါပေမယ့် သူကဘာမှအရေးမထားသလိုပြောနေတာ။ကျမမှာသာ ရင်တဖိုဖိုဖြစ်နေတာလေ။နောက်တော့သူနဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးပြန်လာတော့ လမ်းမှာသူက

(ဘယ်လိုလဲ မမခြံလေးသဘောကျလား)

ဆိုင်ကယ်ပြေးနေလို့သူ့စကားကိုကောင်းကောင်းမကြားရလို့ သူ့ပါးနားကပ်ပြီး

(ဘာပြောတာလဲ ဟင်)

သူကလဲ ကျမကြားအောင်နောက်ဖက်လှည့်ပြီး

(ခြံလေးကို ကြိုက်လားလို့)

ပြောတော့ ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်လဲမဆောင်းထားကြတော့ ကျမက သူပါးနားကပ် သူကနောက်လှည့်ပြောဆိုတော့ကျမပါးကိုနမ်းမိပါလေရော

(အို)

(ဆောရီးး မမ)

သူကဆောရီးပေမယ့်ကျမက သူကျောကို ထုပြီး

(ဟွင့်)

ဆိုတော့ သူကတဟားးဟားးရီနေလို့ ကျမသူ့ကျောကိုပါးအပ်လို့ သူ့ခါးကိုတင်းတင်းကြီးဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်။

အခန်း ၅။

ကျမဘဝမှာ တစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတာတွေကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ မလုံမလဲနဲ့။ကျမ ဖေါက်ပြန်တတ်တဲ့မိန်းမဖြစ်နေပြီလား။အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျမရဲ့ဘ

ဝမှာ ကိုကို ကလွဲလို့ တစ်ပါးယောက်ျားသားတွေအပေါ်စိတ်နဲ့တောင် မပြစ်မှားခဲ့တဲ့ ကျမ။ခုတော့ ဘာမဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကြောင့် အနှစ်နှစ်အလလက စောင့်စည်းလာခဲ့တဲ့ ကျမရဲ့ သိက္ခာတွေမြေချလို့အနင်းခံရတော့မှာလား။ဆန္ဒနဲ့ သိက္ခာ နှစ်ခုကြားမှာဗျာများနေရတာ ကျမပါလေ။

  ခြံထဲကပြန်လာတဲ့ည ကိုကိုက တောင်းတလို့ ပေးဆပ်တဲ့အခါ ကိုကို့ ကို ကိုကိုလိုမမြင်တော့ပဲ မောင်တိုးလို့အစားထိုးလိုက်တော့ စိတ်ရဲ့ခံစားမှုတွေက အထွဋ်အထိပ်ဆီကို ရောက်သွားတာမို့ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်အသံတွေနဲ့ ကော့ပျံနေတာမို့ ကိုကိုကတောင်

(ငါ့ မိန်းမ ခုလိုမရွတာကြာပြီနော်)တဲ့

ဟုတ်လဲဟုတ်တာပဲလေ အိမ်ထောင်ကျခါစနှစ်ပိုင်းကတော့ ကာမဆက်ဆံကြတဲ့အခါ အခုလိုပဲ စိတ်ပါကိုယ်ပါ ဆက်ဆံခဲ့ကြပေမယ့် ကာလကြာလာတော့ ဝတ္တရားကျေသဘောပဲ နေဖြစ်ကြတော့တယ်။ခုတော့ မောင်တိုးကို အစားထိုးမိတာမို့ ခံစားချက်တွေပြင်းသွားမိတာ။ခွင့်လွှတ်ပါ ကိုကိုရယ်လို့ စိတ်ထဲကတောင်းပန်းမိသလိုကိုကို့ကိုအားလဲနာနေမိတယ်။

  နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာ ကျမ ကိုယ်တိုင်က မောင်တိုးကို ရမယ်ရှာပြီး ဆက်ဆံနေမိတယ်။ဥပမာ ကျမစားချင်တဲ့ အစားအစာဝယ်ခိုင်းတာ အခန်းထဲကကွာကျနေတဲ့ သင်ခန်းစာ ရုပ်ပုံလေးတွေကို သံပြန်ရိုက်ခိုင်းတာဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမမောင်တိုးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေနေရရင်ကျေနပ်နေမိတာပါပဲ။

(မောင်တိုးရေ မမတို့ ခြံအရောင်းအဝယ်စာချုပ်ကဒီနေ့လုပ်မှာ မဟုတ်လား)

(ဟုတ်တယ်လေ မမ။နေ့လည်ကျရင် မမတို့လင်မယားနဲ့ ကျနော်တို့ သွားကြတာပေါ့)

ခုလဲကျမ ခြံကိစ္စ မောင်တိုးကိုခေါ်ပြောနေတာ။ကျမကစာသင်စတိတ်ပေါ်က ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီးပြောနေသလိုမောင်တိုးကလဲ တံခါးပေါင်ဖက်ကျောပေးပြီး ကျမကိုလက်ကလေးနောက်ပစ်လို့ ရိုရိုသေသေ ပြောနေတာ။ခက်တာက မောင်တိုးကအိမ်နေရင်းမို့ ပုဆိုးနွမ်းပါးပါးလေး ဝတ်ထားသလို တံခါးပေါက်ကအလင်းရောင်ကြောင့် သူ့ရဲ့အောက်ခံbaseမဝတ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းကထင်ထင်ရှားရှားကြီးဆိုတော့ ကြည့်လဲကြည့်ချင် လူသိမှာလဲကြောက် အိုရှင် ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ခံစားရတာကပြန်မပြောတတ်အောင်ပဲ။

(အေးလေ သွားကြတာပေါ့ မင်းကြိုပြီးဖုန်းဆက်ထားလိုက်လေ)

(ဟုတ်ကဲ့ မမ)

သူကပြန်ဖြေပြီးထွက်သွားလေတော့။သူ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်မိသလိုငါတကယ်ပဲ မောင်တိုးကိုညွတ်နေမိပြီလားလို့ ကိုယ့်ဟာကို ပြန်မေးကြည့်နေတယ်။

    ခြံအရောင်းအဝယ်လေးပြီးပြန်တော့ ခြံထဲရှင်းဖို့အမြဲတမ်းအလုပ်သမားထားဖို့ စည်းရိုးတေပြန်ခတ်ဖို့အားလုံး ကိုကို့ကိုအားကိုးလို့မရတော့ မောင်တိုးကိုပဲအားကိုးနေရပြန်ရော။

(မမရေ ခြံပြန်ကာဖို့နဲ့ ခြံထဲရှင်းဖို့ ကျနော်လူရှာထားပြီအမြဲတမ်းအလုပ်သမားကတော့ သေချာစုံစမ်းပြီးမှငှားသင့်တယ် မမ အလုပ်သမားမကောင်းရင် ခြံရှင်ဒုက္ခရောက်လို့)

(အေးကွယ် မမလဲအာ့တွေနားမလည်ဘူး မမတစ်သက်လုံးလုပ်လာတာက စာသင်တာပဲ။မင်းဦးလေးအတွက်ဆိုပြီးဝယ်လိုက်တာ။သူကစိတ်မဝင်စားတော့ မမပဲ

လိုက်လုပ်နေရတာ တော်သေးတယ် မင်းကအားကိုးရလို့)

(ရပါတယ်မမရယ် ကျနော့်အတွက်အပန်းမကြီးပါဘူး)

(ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မမတော့ မင်းကိုကျေးဇူးတင်တယ်)

(ဟားးမမကတော့ ကဲအာ့ဆိုလဲတင်သာတင်)

သူ့စကားကြောင့်သူ့ပုခုံးကိုလက်ကလေးနဲ့ပုတ်ရင်းကျမပါရောရီနေတာကဖြင့် ကျမဘဝရဲ့သာယာမှုတစ်စိပ်တစ်ဒေသ ခေါ်ရမလား။

(အာ့ထားလိုက်ပါအုန်း ခြံထဲတော့သွားကြည့်စရာလိုမယ် မမ ဒါမှဘယ်နေရာကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲသိမယ်နောက်ခြံရှင်းရင် ရှင်းခပေးဖို့ ခန့်မှန်းနိုင်မယ်လေ)

(အေး သွားကြတာပေါ့)

(သွားဆို ဘယ်တော့သွားမလဲ မမဘယ်ချိန်အားလဲ)

(ရတယ် ကျောင်း မမ မရှိလဲ ဝင်နေတဲ့ဆရာ ဆရာမတွေရှိနေတာပဲ မင်းအားတဲ့အချိန်သွားကြတာပေါ့)

(အာ့ဆိုလဲ နေ့လည်ပဲသွားကြတာပေါ့)

(အေးပါကွာ)

ကျမ သူနဲ့သွားရမယ့်အရေးတွေးလို့ အပျိုပေါက်လေးရီးစားနဲ့ချိန်းတွေ့တဲ့ ခံစားမှုမျိုးနဲ့ ရင်ခုန်လို့နေပြန်ပါတယ်။

အခန်း၆။

နေ့လည် တိုးတိုးနဲ့ကျမ ခြံကို ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားကြတယ်။လမ်းကြမ်းတဲ့နေရာဆို လိုတာထက်ပိုပြီး မောင်တိုးခါးကို ဖက်ထားမိတာ ကိုယ့်ဟာကိုတော့ သိနေတယ်။ ခြံထဲရောက်တော့ နေပူထဲစီးလာတာမို့

(မမ တဲပေါ်ခနနားလိုက်အုန်းလေ)

(အေး ကောင်းသားပဲ)

ကျမနဲ့မောင်တိုး တဲလေးပေါ်ထိုင်ပြီး ချွေးသိပ်အောင်နားနေကြတယ်။လေအေးအေးလေးရဲ့တိုက်ခတ်မှုကျေးငှက်တို့ရဲ့ ဘာသာဘာဝ အသံတွေကလွဲလို့ ဘာသံမှမရှိတိတ်ဆိတ်သာယာမှုကို ခံစားနေမိတာကြောင့်

(မောင်တိုးရေ မြို့နဲ့တော့တခြားစီပဲနော် ဆိပ်ငြိမ်ပြီးလေကောင်းလေသန့်နဲ့ တောသဘာဝလေးက မမတော့သဘောကျတယ်)

(ဟုတ်တယ် မမ။မမတို့ကံကောင်းတာ)

(ဟဲ့ ဘာများကံကောင်းတာလဲ။ပြောပါအုန်း)

(ဒီလို မမရေ။တကယ်ကဒီခြံကရောင်းဖို့မဟုတ်ဘူး။သူတို့အတွက်ငွေလဲမလိုဘူး။ဒါကြောင့်ဒီခြံကိုဝယ်ပြီးဘာမှမလုပ်ပဲပစ်ထားတာ။တခါတလေပျင်းတဲ့အခါမှခြံထဲကိုပျော်ပွဲစားသဘောလောက်ပဲလာကြတာ။)

(အော် ဟုတ်လား။ပြောပါအုန်း ခုဘာလို့ရောင်းတာလဲ)

(ခုရောင်းတာက လင်မယားတွေ ကွဲကြပြတ်တော့ ရှိတဲ့ပစ္စည်းခွဲကြတာမို့ မမရဲ့)

(ဟယ် ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ)

(မသိပါဘူး မမရယ်။ငွေရှိတဲ့သူတွေထုံးစံပေါ့။ယောက်ကျားကလဲ အပျော်ရှာ အငယ်အနှောင်းထား။မိန်းမကလဲ ဂျင်းစိမ်းနဲ့မိတ်သလင်ပေါ့။သူကလဲ ဖေါက်ပြန်အတူနူနဲ့အနူနူ နောက်ဆုံးတော့လမ်းခွဲကြတာ။ဒါတောင်ခုဥပဒေနဲ့ဆို အကုန်ထောင်ကျကုန်မှာ)

(အေး ဟုတ်တယ်နော်။မမတော့အမျိုးစောင့်တွေဘာတွေ နားမလည်ဘူး ခုရှိတဲ့တစ်လင်တစ်မယားဥပဒေကိုသဘောမကျတာအမှန်)

(ဟာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ။)

(ဘာဖြစ်ရမလဲ။သဘာဝကို ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်ထားတာလို့မြင်တယ်။ဘုရားရှင်လက်ထက်ကတောင် ခုလိုမကန့်သတ်ဘူး။အခုဥပဒေက ပိုတောင်ရှုပ်ထွေးစေ

တယ်လို့ မမတော့မြင်တာပဲ။)

(ပြောကြည့်ပါအုန်း ဘယ်လိုလဲ)

(မင်းလဲကြားမှာပေါ့။ သင်းသင်းတို့ကအစ နာမည်ကြီးတွေကို ဒီဥပဒေကိုင်ပြီး အပိုင်ကြံကြတာ။အရင်ကလိုဆို သူတို့ဘာမှလုပ်မရဘူး။နောက် မင်းကလူပျိုမို့မသိတာ အိမ်ထောင်ရေးက ကျယ်ပြန့်လွန်းတယ်)

(ဟုတ်တယ်နော် မမပြောပြပါအုန်း ဗဟုသုတရတာပေါ့နော်)

(အင်းးခုဥပဒေအရဆိုရင် ပြဿနာတွေအများကြီးဖြစ်စရာရှိတယ်။လင်မယားတွေမှာ တချို့ ကျန်းမာရေးအရ မဆက်ဆံနိုင်တာတွေ။တချို့လင်အပေါ်မယားအ

ပေါ်စိတ်ကုန်လို့ ဆက်ဆံရေးပြတ်တောက်တာ‌တွေရှိနိုင်တယ်လေ။အဲ့တော့ အာသဝေါကင်းတဲ့သူတွေမဟုတ်တာမို့ တစ်ခြားတစ်ပါးနဲ့ သာယာမှုရှာရင် ပြဿ

နာ မဖြစ်ပေဘူးလား)

(အင်းနော် မမပြောမှစဉ်းစားမိတယ်။)

(အေး အာ့ကြောင့် ဒီဥပဒေကိုပြန်ပြင်ရမယ်။ဒီဥပဒေကိုပြုခဲ့တာ ဘုန်းကြီးတွေ။မမ ကဘုန်းကြီးတွေကိုအပြစ်ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်။ဘုန်းကြီးဆိုတာက ကာမဂုဏ်အာရုံတွေစွန့်ထားတာမို့ ကာမကိစ္စတွေဘယ်နားလည်ပါ့မလဲ။ထမင်းစားသူနဲ့ ထမင်းစားတာကြည့်သူလိုပေါ့။ဝမဝက စားတဲ့သူပဲသိတာ။ကြည့်တဲ့သူကတော့ မှန်းပြီးဝလောက်ပြီထင်မှာပေါ့)

(ဟားးမမကပြောလဲပြောတတ်ပါ့)

(ဟဲ့ ပြောတတ်တာမဟုတ်ဘူး ဖြစ်နေတာကိုပြောတာ)

(ဟုတ်ပါပြီ ကျနော်ကတော့လူပျိဆိုတော့ မသိဘူး)

(အေးပါကွာ ကြော်ငြာဝင် ဈေးဗန်းမခင်းနေနဲ့)

(မမကလဲ အခုဈေးဗန်းခင်းရင် မမပဲရှိတာ)

(ဟယ် ကောင်စုတ်လေး)

ပြောရင်းသူ့ကိုလှမ်းရိုက်တော့ ကျမလက်ကိုသူကဖမ်းလိုက်တာမို့ ကျမရုန်း။သူကဆွဲနဲ့ အားသန်တဲ့သူ့ဆွဲအားကြောင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျမ ရောက်သွားခဲ့တယ်။ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားတဲ့ကျမ။သူ့ကိုမော့ ကြည့်တော့ မော့ပေးထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ ကျမနှုတ်ခမ်းကို မောင်တိုး ကငုံစုပ်နမ်းလိုက်တော့ ကျမမှာရှိတဲ့အားတွေအကုန်ပျောက်သွားသလိုပါပဲ။သူအနမ်းကို မျက်စိလေးမှိတ်လို့ခံယူလိုက်တာကို မသိစိတ်ကြောင့်လား သိစိတ်နဲ့လားဆိုတာ ကျမကိုယ်တိုင်မသိနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

အခန်း ၇ ဆက်ရန်