အိမ်ထဲ ရောက်သည် နှင့် ဒေါ်နီနီဦးမှာ ဆေးရုံမှ ပြန်သယ်လာသော အထုပ်အပိုးများ ချကာ မီးဖိုခန်းဘက် တန်းဝင်သွား၏။ အသင့်ရှိသော ရေနွေးဖြင့် ကော်ဖီ ဖျော်ကာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်လာပြီး ကော်ဖီခွက်များ ချရင်း စကားပြောဆို နေသည်။
" သောက်လေ ... သမီးချယ်ရီ ...... တခြား သွားစရာ ရှိသေးလား "
" မရှိပါဘူး ... အန်တီနီရယ် ... ဒါပြီး အိမ်ပြန်ရုံပါပဲ "
" အင်း ...... မမတင်တင် မပြန်နဲ့ဦး ... ဖေဖေ့ကို ဆေးတိုက်ဖို့ ပြုဖို့ ... ဒီမှာ နေပေးဦး "
" အဲဒါဆို ... သမီးချယ်ရီ ပြန်ရင် ... အမေ့ဖို့ အဝတ်စား ... ၅စုံလောက် ... ညနေကြ ... လာပို့လှည့် ... သားလေး သက်မျိုးရော ... သားအမနဲ့ ပြန်လိုက်သွားပြီး ... အိမ်မှာ အိပ်တော့ ... အမေက ... ဒီအိမ် ... အိပ်လိုက်တော့မယ် "
ဒေါ်နီနီဦး စကားအဆုံး ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ သားနှင့် သမီးအား တဆက်ထဲ ပြောလိုက် တော့သည်။ ချယ်ရီခိုင်နှင့် သက်မျိုး အိမ်ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဒေါ်တင်တင်ဦးတို့ ညီအမ၂ယောက်မှာ ဦးထွန်းဇံအား အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ လိုက်ကြ၏။
" ကဲ ...... မမတင်တင်ရော ...... နားဦး ... ညီမလေး ... ပွဲရုံဘက် ... ခဏ သွားဦးမယ် "
ဒေါ်နီနီဦး ထွက်သွား သည်နှင့် ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား လှမ်းခေါ်လိုက်၏။ အနား ရောက်လာ သည်နှင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ကာ ဖင်ကြီးအား ညှစ်ချေ ပေးလိုက်၏။
" အွန့် ... ခဏနေဦးလေ ...... အဖေ ကလည်း ...... ညီမလေး နီနီ ... ပြန်ဝင်လာရင် ... အခက် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးညွတ်ကာ ပြန်နမ်းရင်း ပြောနေသည်။
" နီနီ ...... ပွဲရုံဘက် သွားပါပြီ ... သမီးရယ် "
ဖခင်ဖြစ်သူ စကား အဆုံး ဒေါ်တင်တင်ဦး ဟန်ဆောင် မနေတော့ပေ။ စကား မပြောတော့ပဲ အိပ်ခန်းထဲ၌ပင် ထမိန်ချွတ်ချရာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး နှင့် ကော့ထွက် နေသော ဖင်ကြီး ပေါ်လာတော့၏။ အိကား နေသော ဖင်သားစိုင်၂ခြမ်းအား မနိုင့်တနိုင် ဖုံးကွယ် ထားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား ချွတ်ချစဉ် ဦးထွန်းဇံမှာ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဆေးရုံပေါ် လွတ်လွတ် လပ်လပ် မလုပ်ရသဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးအား ကုတင်ဘောင်ပေါ် လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ထရပ် လိုက်၏။
" အ "
ဦးထွန်းဇံ ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် အလောတကြီး ထရပ်ရာ ညာဘက် ခြေထောက် အားပြုမိသဖြင့် အနည်းငယ် နာကျင် သွားရသည်။
" ဖြည်းဖြည်း ... အဖေ ခြေထောက် ... နာဦးမယ် "
" ရပါတယ် ... သမီးရယ် ... အမှတ်တမဲ့ ... အားစိုက် ... ထောက်လိုက် လို့ပါ "
သမီးဖြစ်သူအား ပြန်ပြောရင်း ဖင်ကြီးနောက် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်၏။ တဆက်ထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း ဖြဲပြီး ဖင်ဝနီညို လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့်ထိုးကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလို ဆွဲစုပ်ပစ်၏။
" အ ........................ ရှီးးးးးး ............... ခဏ အဖေ ... ရေဆေး ပေးမယ်လေ ......... အ ............ ကျွတ်ကျွတ် "
ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားအား အရေး မစိုက်ပေ။ ဖင်ပေါက်လေးအား မက်မက်မောမော နမ်းကာ လျှာထိပ်လေး ဖိသွင်းရင်း ထိုးမွှေ ပေးနေသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဆေးရုံပေါ် တညလုံး အိပ်လာပြီး နေခင်းဘက်ထိ ရေမချိုးရ သေးပေ။ ဖင်ဝလေးအောက် စောက်ပတ်မှာ စောက်ချီးနံ့ သေးနံ့များ စူးရှစွာ ထွက်ပေါ် နေ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူအား စိတ်ထဲ အားတုံ့အားနာ ဖြစ်မိ သော်လည်း ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေး နေသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာသော လျှာထိပ် လေးကြောင့် အူထဲ အသဲထဲထိ လှိုက်နေအောင် ယားတက် လာကာ တအီးအီး ညည်းနေမိ၏။
ဦးထွန်းဇံမှာ ဖင်ပေါက်လေးအား ၅မိနစ်ခန့် ထိုးကလိ ပြီး ခဏ နားလိုက်သည်။ ထိုချိန် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ပေါင်လယ် ရောက်နေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ခြေတဖက်ပြီး တဖက် ကြွကာ ချွတ်ချရင်း ကုတင်စောင်း ထိုင်ကာ ပေါင်တန် နှစ်ဖက် ဖြဲမြှောက်ကွေးရင်း ပက်လက်လှန် လှဲချပစ်၏။ ဖင်ဝလေး ကလိပေးထား သဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဖေါင်းကြွပြီး အဖုတ်မျက်နှာပြင်မှာ နူတ်ခမ်းသား အဖတ်လေး ၂ဖတ်က ဟနေ တော့သည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ အတွင်းသာများ နီရဲနေကာ စောက်ရည်များ အိုင်ထွက် နေ၏်။
စောက်ပတ်အား ကြည့်ပြီး ဦးထွန်းဇံ တယောက် လက်ခလယ်အား တံတွေး ဆွတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ သွင်းရင်း အဖုတ် မျက်နှာပြင်အား လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခြေချောင်း လေးများ ကုတ်လာပြီး လက်၂ဖက်ဖြင့် ကုတင်ဘောင်အား ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထားရ၏။ အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လျှာဖြင့် ဖိဆွဲပင့်ကာ အစ်ိလေးအား ဆွဲစုပ်စဉ် စောက်ခေါင်းဝ အိုင်နေသော အရည်များ ပန်းထွက် လာတော့သည်။
" အ ........................ အားးးးးး ..................... မ ............... မ .............................. မ ရ တော့ ဘူး ........................... ထွက် ..................... ထွက် ............... ထွက်ပြီ ..................... အဖေရဲ့ ......... ဟင့် ......... အားးးး ........................ အ ..................... ရှီးးးးးးးးးးးးးး "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ဖင်သားများရှုံ့ကာ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ရင်း စောက်ရည်များ ကုန်စင်မှ ငြိမ်ကြသွား၏။
" ကောင်းလား ... သမီး "
" အင်း ...... အဖေ ဒီပေါ် တက်လိုက် ... သမီး အဖေ့ဟာ ...... စုပ်ပေးဦးမယ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ထမိန်လေး ပြန်ဝတ်ကာ ကုတင်အောက် ဆင်းလိုက် တော့သည်။
ထိုချိန် ချယ်ရီခိုင်နှင့် သက်မျိုးတို့ အိမ်ပြန်လာရာ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ဧည့်ခန်းဘက် ဝင်လာ ခဲ့သည်။
" ဟင် ... တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေတာ ... ဘယ်သူမှ ... မတွေ့ဘူး "
ချယ်ရီခိုင် ခုံအလွတ် တလုံးပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်း သက်မျိုးအား ပြောလိုက်၏။
" ဟုတ်သားပဲ ...... မမနီလာ ...... မမရေ ......... မရှိဘူးလား "
သက်မျိုးမှာ ချယ်ရီခိုင်အား ပြန်ပြောရင်း အမငယ် ဖြစ်သူ နီလာခိုင်အား အော်ခေါ် လိုက်၏။
" ဟော ... မမချယ်ရီ ပြန်ရောက်ပြီလား ... မေမေရော "
ထိုချိန် နီလာခိုင် နောက်ဖေးမှ ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာ၏။
" အော် ... ညီမလေး ရှိသားပဲ ... မေမေက ... ဖိုးဖိုး အိမ် နေရစ်ခဲ့တယ် ... မမချယ်ရီက ... မောင်လေး သက်မျိုးနဲ့ ပြန်လာခဲ့တာ ... ဒါနဲ့ ... ကိုဇော်နဲ့ ဝင်းကျော်ရော "
" မယ့်လေး ... ... မယားညီကို ၂ယောက် ... နေ့လည် ကတည်းက ... ထွက်သွားကြပြီ ... ဒီနေ့ မေမေ ပြန်လာမှာမို့ ... အပြင် ဘီယာ ... သွားသောက် ကြတာ "
" အော် ... ခုမှ မယားညီအကိုတွေ ... အတွဲညီနေ ကြတာ ... ကဲ ...... မမ ... သွားနားတော့မယ် ... မောင်လေး ... မေမေ့ အင်္ကျီတွေ ... ... ထုတ်ထားလိုက် ...... ညနေကြ ... မမချယ်ရီ ... မီးကြွေ တိုက်ပေးမယ် "
" ဟုတ် "
ချယ်ရီခိုင်၏ စကားပြောပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ထ၍ သူမ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်သွား လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်နှင့် တချိုးတည်း အိပ်ပျော်သွား တော့၏်။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေရာ ညည်းသံကြားမိ သဖြင့် အိပ်ယာ နိုးလာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာရာ ညီမဖြစ်သူ နီလာခိုင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ချယ်ရီခိုင် အံအော မှင်သက် နေ၏။ နီလာခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ် တအအ ညည်းနေရှာသည်။
" အား လား ............ အ ............... အိုး ... အိုး ... အဟင့် ဟင့် "
နီလာခိုင် စောက်စိလေး ကျင်သွားပြီး သေးတဖြန်းဖြန်း ထွက်ချင် လောက်အောင် ခံစား နေရသည်။ မောင်ဖြစ်သူ သက်မျိုး၏ လျှာဖျားထိပ် လူးလိမ့်နေရ ရှာသည်။ ကာမ ဝေဒနာလေး မခံစားနိုင် သဖြင့် ပေါင်တန် ၂ဖက်အား စိရာ မရတော့ပေ။ သက်မျိုးမှာ နီလာခိုင်၏ ပေါင်တန် ၂ဖက်အား လက်နှင့်ဖြဲကာ ဆွဲမြှောက်ကားရင်း အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲကာ အစိလေးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေ၏။
" အမလေးးး ......... အား ......... အဟင့် ဟင့် .........တော်ပါတော့ ............ မောင်လေး ရယ် ......... မမနီလာ ကို ...... သနားပါဦး ......... အ ............... အ "
နီလာခိုင်မှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် သက်မျိုး ဆံပင်များအား ကယောင် ကတမ်းဖြင့် ဆွဲကာ ဆုပ်ကိုင် ထားမိသည်။ ချယ်ရီခိုင် တံခါး အသာလေး ဖွင့်ကာ ခြေဖွနင်းပြီး ဝင်လာရာ သက်မျိုးမှာ နူတ်ခမ်းပေါ် လက်ညိုးကပ်ရင်းအသံမထွက်ရန် ခြေဟန် လက်ဟန် ပြလိုက်သည်။ ချယ်ရီခိုင် တယောက် ညီမဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းဘက် အသာလေး ဝင်ထိုင်ကာ သက်မျိုး အဖုတ်လေး ယက်ပေး နေသည်ကို ကြည့်နေ၏။
" ပြွတ် ......... ပလပ် ............ ပြတ်ပြတ် ............ အားးးး ............... ရှီးးးးး ............... မမ နီလာ ......... မခံနိုင်တော့ဘူး ............ မောင်လေး ရယ် ............ အား ............... အ ......... သတ်နေတာလား ............... အဟင့် ဟင့် "
သက်မျိုးမှာ ချယ်ရီခိုင့်ရှေ့ နီလာခိုင်၏ ပေါင်၂ဖက် ဆွဲဖြဲကာ အဖုတ်လေး ထိထိမိမိ ယက်ပေးရင်း အစိလေးကို ဆွဲစုပ် ပေးနေသည်။ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ထဲ လျှာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးမွှေရင်း ပေါင်တန် ၂ဖက် ဆွဲမြှောက် ကွေးတင်ရင်း ဖင်ဝလေး တဆက်ထဲ ယက်ပေးရာ ကော့ပျံ နေတော့၏။
" အာ .................. အ ..................... အဲဒါ ဖင်ပေါက် ......... ရှီးးးးး ..................... ကျွတ်ကျွတ် "
နီလာခိုင် တယောက် သူမ ဖင်ပေါက်လေးထဲ သက်မျိုးမှ ထိုးမွှေပေးရာ တကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ လွင့်နေသလို ခံစား နေရသည်။ အိပ်ယာခင်းအား ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို မသိမသာ မြှောက်ပေး နေမိတော့၏။
" အ ........................ ရှီးးးးးး ..................... အားးးးး .................. မ ရ တော့ ဘူး ............ မောင်လေး ရယ် ............... အဟင့် ဟင့် ......... လိုးပေးတော့ ............ မောင်လေး ...... တော်ကြာနေ ... ကိုဇော်ထွန်း နဲ့ ကိုကျော်တို့ ... ပြန်လာတော့မှာ "
" ဟင် ... ဟုတ်တယ် "
ချယ်ရီခိုင်မှာ ညီမဖြစ်သူ နီလာခိုင် ကာမစိတ် တအား ကြွနေသည်ကို ကြည့်ပြီး သူမ အဖုတ်လေး ပွတ်ရင်း ပြောလိုက်တော့၏။
" ဟင် ...... မမချယ်ရီ ...... ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ "
" ခုန မှပါ ...... အိပ်နေတုန်း ... အသံတွေ ကြားလို့ ... ထကြည့်ရင်း ...... ဝင်လာတာ "
စကား ပြောပြီး အဖုတ်လေး ပွတ်နေရာမှ ထရပ်ကာ နီလာခိုင် ခါးနား ဝင်ထိုင် လိုက်သည်။ နီလာခိုင် အဖုတ်လေး မခံမရပ် နိုင်အောင် ယားလာပြီး အလိုး ခံချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သို့သော် သူမ ဆန္ဒ မပြည့်ဝသေးပေ။
" ညီမလေး နီလာ ... ထ ... မောင်လေး... လီးကို ... မြန်မြန် စုပ်ပေး လိုက် "
အမဖြစ်သူ စကားသံကြောင့် နီလာခိုင် ခေါင်းထောင် ကြည့်ရာ သူမ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်နေသော သက်မျိုး ပေါင်ကြားမှ လီးအား ချယ်ရီခိုင် ကိုယ်တိုင် ကိုင်ပြီး စွပေးနေသည်ကို မြင်လိုက် ရတော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် ကာမ သွေးများ ပိုဆူလာရပြန်၏။ မောင်ဖြစ်သူ လီးအား အမဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင် ကိုင်ပြီး စုပ်ခိုင်းနေ၏်။ နီလာခိုင် ကုန်းထကာ လေးဖက် ထောက်ရင်း သက်မျိုး လီးအား သူမပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးတံ တစ်ဝက် နားထိ စုပ်လိုက် လဥ၂လုံးအား ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေတုန်း ချယ်ရီခိုင်မှာ ဘေးမှ သူမ စောက်ဖုတ်အား လက်နှင့် ပွတ်သပ် ပေးနေသည်။
" အားးးး ..................... ရှီးးးးးးး .................. ရပြီ ရပြီ .................. မမ နီလာ ..................... လိုးတော့မယ် ... ဒီဘက် လှည့်ကုန်းလိုက် ... မမချယ်ရီ က ... ကျနော် လိုးနေတုန်း ... ဖင်ပေါက်လေး ...... ယက်ပေးလိုက်နော် "
နီလာခိုင် မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေစဉ် သက်မျိုးမှာ အမ ၂ယောက်လုံးအား တဆက်ထဲ ပြောဆိုလိုက် တော့၏။ သက်မျိုး စကားကြောင့် နီလာခိုင်မှာ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်ရသည်။ သူမ ပေါင်ရင်းကြားမှ စောက်ရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ် လေးထဲ သက်မျိုး မှာ ဖင်နောက်မှ ဒူးထောက်နေရာ ယူရင်း လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်နေ၏။
" ရှီးးးးးးးး .................. အ ..................... အမေ့ "
နီလာခိုင် ခေါင်းလေး မော့တက် သွားစဉ် ချယ်ရီခိုင်မှာ ညီမဖြစ်သူ စောက်ခေါင်းဝ လေးအား လီးဝင် နိုင်အောင် နူတ်ခမ်းသားများ ဖြဲပေးလိုက်သည်။
" ဇွိ ............ ဗျစ် ............... အားလား ......... မမ နီလာ စောက်ပတ်က ...... စီးကျပ်နေတာ ......... တအားပဲ ......... ကျွတ် "
" အားးးး ......... အ ............ ဖြည်းဖြည်းနော် ......... မောင်လေး "
နီလာခိုင်မှာ သက်မျိုး လီးကြီး တိုးဝင်လာရာ ဆောင့်လိုးမှာ စိုးရိမ်မိသဖြင့် လှမ်းသတိ ပေးလိုက် ရ၏။
" အင်းပါ ............ နာရင်ပြော ......... မမချယ်ရီ ကလည်း ... မမနီလာ ... ဖင်ဝလေး ... ယက်ပေးလိုက်လေ ... အင့် ............ ဗြိ ............... ဘွတ် ဘွတ် "
ချယ်ရီခိုင်မှာ နီလာခိုင်၏ အဖုတ်လေးထဲ သက်မျိုး လီးကြီး ပြည့်ကျပ်စွာဖြင့် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖင်ဝလေးအား လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးယက် ပေးနေသည်။ နီလာခိုင် တယောက် အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေ ရ၏။ အမဖြစ်သူမှာ သူမဖင်ဝလေး ယက်ပေးနေရာ မောင်ဖြစ်သူကလည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေး တချက်ချင်း လိုးပေး နေပြန်သည်။
" အင့် ........................... ဘွတ် ..................... အ .................. ဗျစ် ........................... အားးးး ...............အင့် ........................ အားဟား .....................ကောင်းတယ် ..................... ရှီးးးးးးးးး .................. နဲနဲ ............... ဆောင့် ပေး "
" အင်း ပါ ......... ဘွတ် ............... ဗျစ် ............... ပလွပ် ............ "
" ဟာ ............ ဘာလို့ ............ ထုတ်လိုက် တာလဲ "
နီလာခိုင် အလိုးခံလို့ ကောင်းလာစဉ် လီးအား ဆွဲထုတ် သွားသဖြင့် မချင့်မရဲလေး ဖြစ်ကာ သက်မျိုးအား လှည်ပြန်ကြည့်ရင်း လှမ်းပြောလိုက်၏။
" ခဏလေးပါ ...... မမနီလာ ရယ်...... ဒီမှာ ......... မမချယ်ရီ လည်း......... လီးဆာနေပြီ .................. ခဏ စုပ်ပါ့ စေဦး "
သက်မျိုးမှာ နီလာခိုင်၏ စောက်ပတ်လေးထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဖင်ကြားပေါ် တင်ပေးလိုက်စဉ် ချယ်ရီခိုင် မှာ အငမ်းမရဖြင့် ညီမဖြစ်သူ စောက်ရည်များ ပေကပ် နေသော လီးအား ဆွဲစုပ် နေရှာ၏။ မြင်ကွင်းကြောင့် နီလာခိုင်မှာ အမဖြစ်သူ အား သနားသွားမိသည်။ သို့သော် သူမကိုယ်တိုင် ကာမစိတ် တက်နေသဖြင့် ချယ်ရီခိုင့် အား လီးအမြန် စုပ်ရန် ပြောလိုက်မိပြန်၏။
" မမချယ်ရီ ... မြန်မြန် စုပ်နော် ... နီလာ့ ဟာလေး ... တအား ယားနေလို့ပါ "
" ပြွတ် ...... ပလွပ် ............ အေးပါ ......... ညီမလေး ရယ် "
နီလာခိုင့် စကားကြောင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ သက်မျိုး လီးအား ဘေးမှ ဒူးထောက်စုပ်နေရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပြီး ညီမဖြစ်သူ အဖုတ်လေးထဲ လီးထိပ်အား လက်ဖြင့် ကိုင်ထည့် ပေးလိုက်ရသည်။
" အင့် အင့် ............ ဗျစ် ..................... ဘွတ် ............... အ ..................... ဇွိ ..................... အ ... အ ... ကျွတ် ............... ဘွတ် ဘွတ် ............... အားးးးဟားးး ........................... ရှီးးးးး
........................... အားးးးးး "
စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားသည်နှင့် သက်မျိုးမှာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆွဲလိုးတော့သည်။ နီလာခိုင် ခေါင်းလေး ယမ်းကာ အားပါသော လိုးချက် များအား အံကြိတ် ခံယူနေ၏။ တချက်တချက် မျက်နှာလေး ရှံ့မဲ့သွားသည်။ သက်မျိုး လီးအရင်းထိ ဆွဲလိုးတိုင်း သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိသဖြင့် စောက်ပတ် လေး ကျင်စိမ့်နေရ၏။ လိုးချက်များမှာ ထိထိမိမိဖြင့် မြန်ဆန် ပြင်းထန်လာချိန် ခေါင်းလေးရမ်းကာ အော်ဟစ်နေတော့ သည်။
" ဘွတ် ............... အ .................. ဗျစ် ............ အမလေးးးး ..................... အား အားးးး အားးးးး "
နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနေရင်း ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် မနားတမ်း ဆွဲလိုး ခံရကာ စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရတော့သည်။
" အားးးး ............ အားးးးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... ရှီးးးးးးး ရှီးးးးးးးး ............ ဟူးးးးးးး "
" ညီမလေး နီလာ ... ခဏ နားဦးနော် ... မောင်လေး... ပက်လက် လှန်လိုက် ......... အမြန်လေး လုပ် "
ဘေးမှ တချိန်လုံး ကြည့်ကာ အဖုတ်လေး ပွတ်နေသော ချယ်ရီခိုင် မှာ ညီမဖြစ်သူ ပြီးသွား သည်နှင့် ခဏ နားခိုင်းကာ သက်မျိုးအား ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်တော့၏။ သက်မျိုး ပက်လက် လှဲချ သည်နှင့် လီးအား ၅ချက် ၆ချက်ခန့် ဂွင်းထုပေးကာ အပေါ်မှ တက်ဆောင့် ပစ်သည်။
" ဗျစ် ............... ဗွတ်ဗွတ် ............... အ အ ............... ရှီးးးးး .................. ဇွိ ............... အ .................. ဘွတ် ............... အ အ ...... အ အ "
မီးပွင့်မတတ် ခွလိုးနေရာ ချယ်ရီခိုင်၏ ခါရမ်း နေသော နို့အုံ၂လုံးအား သက်မျိုးမှ လက်ဖြင့် ညှစ်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ကော့လိုး ပေးနေသည်။ ချယ်ရီခိုင် ဆောင့်အချ အောက်မှ ပင့်လိုးရာ လီးဝင် လီးထွက်သံ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် ဆူညံလာတော့၏။ ချယ်ရီခိုင်မှာ ညီမဖြစ်သူ နီလာခိုင် အလိုးခံစဉ် ကတည်းက စောက်ဖုတ်မှာ ယားယံနေသဖြင့် အပေါ်မှ စဆောင့် သည်နှင့် ၅မိနစ်ခန့် တရစပ် ခွလိုး ပစ်သည်။
" ဇွိဇွိ ............... အ ..................... အားးးး ..................... ရှီးးးးး ............ အားးးးး ..................အင်းးး ဟင်းးး .................. အာကွာ ............ အင့် အင့် အင့် "
ပေါင်တံများ ညှောင်းလာသည်နှင့် ဆောင့်ချက် ရပ်ကာ ခါးအားဖြင့် ဖင်ကြီး နှဲ့နှဲ့ လိုးနေပြန်သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် လီးအား ကြိတ်ဆွဲ နေရာ သက်မျိုး တယောက် လရည် ထွက်မတတ် စုပ်သပ်ကာ အံကြိတ် နေရရှာ၏။ ချယ်ရီခိုင်မှာ ဆောင့်ချလိုက် ကြိတ်လိုး လိုက်နှင့် ခဏအကြာ ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်းလာအောင် တဘွတ်ဘွတ် ဖိလိုးရင်း သက်မျိုး လီးပေါ်တွင် ဇပ်ငင် ဇပ်ငင် ဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့ သည်။ တပြိုင်ထဲ လိုလို သက်မျိုး မှာလည်း ချယ်ရီခိုင် ၏ ဖင်ကြီးအား ညှစ်ချေကာ အချက် ၂၀ခန့် ပင့်လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်၏။
ညနေ ၄နာရီခွဲပြီမို့ ဦးထွန်းဇံ အိမ်တွင်လည်း ဒေါ်နီနီဦး ပွဲရုံ လုပ်လက်စ အလုပ်များ သိမ်းကာ အိမ်ဘက် ထွက်လာ ခဲ့၏။ ပွင့်နေသော အိမ်တံခါးရှေ့ ရောက်သည်နှင့် ဆွဲဖွင့်ကာ ၀င်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဘယ်သူမှ မတွေ့ရပေ ထိုချိန် ဧည့်ခန်းနှင့် ကပ်လျက်ရှိသော ဖခင်ဖြစ်သူ အခန်းထဲမှ စကားသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ အသံနှင့် အမဖြစ်သူ အသံဖြစ်ကြောင်း သိရှိနေသည်။ အသံတိုးလွန်း လှသဖြင့် ဒေါ်နီနီဦး သေခြာ မကြား ရသေးပေ။ ဖခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်း တံခါးရှေ့ ခြေသံ လုံအောင် နင်းကာ တိုးကပ်လာ၏။ မြင်ကွင်းကြောင့် အူတိုသလိုလို ကြည်နူးသလိုလိုနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်ကာ ရင်ခုန် လာရသည်။
" အမလေး ...... မရပါဘူးနော် ...... နီနီ့ ...... ဟာကျ ...... ဒီတိုင်း ထားရမှာလား "
" ဟင် "
" ဟယ် "
တံခါးဖွင့်သံနှင် အတူ စကားပြောရင်း ဝင်လာသော နီနီဦးကြောင့် ၂ယောက်သား ကြောင်နေကြသည်။
" ခ်ခ် ခ်ခ် ...... အံမယ် ...... သားအဖ ၂ယောက် ...... လူမြင် မကောင်းဘူး "
အသံပေးရင်း တံခါးဆွဲဖွင့်ကာ ဒေါ်နီနီဦး ဝင်လိုက် တော့သည်။ ဒေါ်နီနီဦး ဝင်လာရာ ဦးထွန်းဇံ လီးမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်ထဲ တင်းပြောင်ကာ ဒစ်ကြီး ကားထွက် နေ၏်။
" သမီးကျ ... ပစ်ထားတာပေါ့ ... မရဘူးနော် "
ဒေါ်နီနီဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ နှင့် အမဖြစ်သူရှေ့ ထမိန် ချွတ်ချရာ ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေးအား မလုံတလုံ ဖုံးထားသော ခရမ်းရောင် အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေး ပေါ်ထွက် လာ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ထမိန် ချွတ်ချလိုက်သော ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်နီနီဦး ပေါင်ကြား ငေးကြည့် နေသည်။
" မမတင်တင် ... အဝတ်စားတွေ ... ချွတ်လိုက် ... ဖေဖေလည်း ... ဆေးရုံပေါ် ... ၂လလောက် ... နေရတော့ ဆာနေရှာမှာ ... ညီမလေးတို့ ၂ယောက် ... ဝိုင်းလိုး ပေးရအောင် "
ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် ၂ယောက်ထဲ တုံးလုံးချွတ် ခံဖူး သော်လည်း ညီမဖြစ်သူရှေ့ တုံးလုံးချွတ်ရန် ဒေါ်တင်တင်ဦး ရှက်နေ မိ၏။
" အိုရ် ......... ဟဲ့ ... ဟဲ့ ......... ညီမလေး ......... နီနီ ......... အာကွာ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ရှက်နေစဉ် ဒေါ်နီနီဦးမှာ အမဖြစ်သူအား အဝတ်စားများ မရမက ဇွတ်ဆွဲ ချွတ်ရာ ထမိန်ရော အင်္ကျီပါ တဆက်ထဲ ချွတ်ခံ လိုက်ရသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ဒူးတုပ်ထိုင်ပြီး နို့အုံအား လက်၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်၏။ ထိုချိန် ဒေါ်နီနီဦးမှာ အမဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား ကြည့်ရင်း သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ ဗယာစီရာနှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ ချွတ်လိုက် တော့သည်။ ဦးထွန်းဇံမှာ ခြေတဖက် နာနေသေး သဖြင့် မလှုပ်ရှား နိုင်ပဲ အလှချင်း ပြိုင်နေသော သမီး ၂ယောက်၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား ကြည့်ရင်း လီးမှာ တဆက်ဆက် ခါရမ်း နေ၏။
" လာလေ ...... မမ တင်တင်ရဲ့ ...... ရှက်မနေပါနဲ့ ...... ညီမလေး လေ ... ဒီလို သားအဖ ၃ယောက် ...... အတူ လိုးချင်တာ ... ကြာပြီ ...... ဖေဖေ့ကို ... တိုက်တဲ့ ... ဆိုင်ကယ် သမားကိုတောင် ... ကျေးဇူး တင်နေမိတယ် "
ဒေါ်နီနီဦးမှာ ပြောရင်း အမဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား ဖခင်ဖြစ်သူ ရှေ့ လှဲချကာ ပေါင်ဂွထဲ မျက်နှာ အပ်ချ ပစ်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ရှက်စိတ် ကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲနေသော်လည်း ဒီအခြေနေ ရောက်မှ မထူးဘူး ဟုသော စိတ်ဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ စောက်ဖုတ် ဖြဲကာ အယက်ခံ လိုက်တော့၏။
" ဟယ် ...... မမစောက်ဖုတ်က ... စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတယ် "
" အဲဒါ ... ခုန ... အဖေ ယက်ပေး ထားတာလေ သမီး ... ဒီဘက် ... နဲနဲ တိုးကြပါ့လား "
ဦးထွန်းဇံမှာ သမီးငယ် နီနီဦး ကိုယ်လုံး ကွယ်နေ သဖြင့် သမီးကြီးဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး အဖုတ်အား မမြင် ရတော့ပေ။
" အွန် ... ဖေဖေ ကလည်း ......ခဏနေ ... လိုးရင်း ......မြင်ရမှာကို ...... ခဏလေးတောင် ... မဆောင့် နိုင် ဘူးပေါ့ ... ကဲ ...... မမ ... ကန်လန့်သာ ... ရွေ့လိုက်တော့ "
ညီမဖြစ်သူ စကားအဆုံး ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်အား ဖခင်ဖြစ်သူ မြင်သာအောင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေဖျားထောက်ကာ ဖင်ကြီး ပင့်ပြီး နေရာ ပြင်ပေး လိုက်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး အထိုင် ကျသည်နှင့် နီနီဦးမှာ အမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့် ဖြဲချပစ်သည်။ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ နှုတ်ခမ်းအစုံ ဖိကာ အခေါင်းပေါက်အား တေ့စုပ် ပစ်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခါးတဝိုက်မှ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ဖျင်းကနဲ့ ထိထိမိမိ ခံစား လိုက်မိ၏။ အသံ မထွက်အောင် ထိန်းထားသည့် ကြားမှ အီးကနဲ့ ရှိုက်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက် လာရသည်။
" အာ ......... ဟာ ............... ညီမလေး ............ ဟင့် ............ အ ............... ရှီးးးးးး "
ပေါင်တံအား ရသလောက် ဖြဲပေးရင်း ညီမဖြစ်သူ မျက်နှာအား အဖုတ်ဆီမှ ခွာမရအောင် ဆွဲကပ် ထားတော့၏။ ဒေါ်နီနီဦးမှာ အမဖြစ်သူ ဖင်ကြီး ကြွလာသည်နှင့် စောက်စိအား သွားဖြင့် ကိုက်ပေးရာ ဖင်ကြီး အိပ်ယာခင်းနှင့် လွတ်ကာ လေထဲ အဆက် မပြတ် ကော့ထိုး နေရသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ် သွင်းကာ အထုတ်အသွင်း လုပ်ရင်း အစိအား သွားဖြင့် ကိုက်နေရာမှ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပေးရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ကာမစိတ် ငယ်ထိပ် တက်လာတော့၏။
" ဟာ ... ဟာ ............ ညီမလေး ...... နီနီ ............ အအ ............ လက်ဖယ် လိုက် ...... ဟင့်ဟင့် ............ မမ ...... မရတော့ဘူး ......... အဟင့် ဟင့် ............ အလိုးခံ တော့မယ် ......... ဖေ ...... ဖေ ......... ဖေဖေ ............ သမီးကို ...... လို ... လိုး ......... အ ...... အားးး ......... လိုးပေး ပါတော့နော် ...... အမလေးးး ...... လီးနဲ့ လိုးပါ ............ လီးနဲ့ ............ ဖေဖေ့ လီးကြီးနဲ့ ............ အ အ ...... လိုးးး "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ပက်လက် အနေထားနှင့် ဘေးတစောင်း ကြည့်ပြောရင်း အိပ်ယာခင်းအား တဖုံးဖုံး ထုရင်း ဆောက်တည်ရာ မရတော့ပေ။ ဦးထွန်းဇံမှာ သမီးဖြစ်သူ၏ ကာမမီးကြောင့် အားယူ ထရာ ခြေချင်းဝတ်မှ ဆစ်ကနဲ့ နာသွားရ၏။ သို့သော် ခြေထောက် ဒဏ်ရာထက် ရာဂစိတ်မှာ ကြီးစိုး နေသဖြင့် ဖင်တရွတ် တွန်းသွားကာ သမီးငယ် ဖြစ်သူ နီနီဦးအား ဖယ်ခိုင်းရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး ပေါင်ကြား နေရာ ယူလိုက် တော့သည်။
" လာ လာ ...... အဖေ ... မြန်မြန် ...... မြန်မြန်လေး လိုးပေး ...... ပြီးချင် နေပြီ ...... ဖေဖေရဲ့ ...... ဟင့် ...... လိုးပါ ... လိုးပါ ... အဖေရဲ့ ... ဖေဖေ့ လီးနဲ့ ...... အလိုးခံရင်း ပြီးချင်လို့ ...... ရှီးးးးး "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ရမ္မက်စိတ် ငယ်ထိပ် တက်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဒစ်ကြီးနှင့် သူမ စောက်ခေါင်းဝလေး တေ့မိသည်နှင့် ဖင်ကြီး တွန်းကော့လိုက်၏။ ခါတိုင်းနှင့် မတူပေ ညီမအရင်း ခေါက်ခေါက်ရှေ့ ဖခင်ဖြစ်သူအား လိုးပြသလို ဖြစ်ကာ ကာမစိတ်များ တရိပ်ရိပ် တိုးပွား နေတော့သည်။ ဦးထွန်းဇံမှာလည်း အိကားနေသော သမီးဖြစ်သူ ဖင်ကြီးဘေး ခြေ၂ချောင်း ကားထုတ်ကာ ခါးအားဖြင့် ဖင်ကြုံ့ပြီး ကြိုစား လိုးပေး နေရ၏။
" ရှီးးးးး ............ ရှီးးးးးး ......... ခုမှ ... နေသာ ထိုင်သာ ...... ရှိသွားတာပဲ ......... အဖေရယ် ......... အင်း ...... ဆောင့်လေ ...... ဆောင့်ဆောင့် "
" ဒီလောက်ပဲ ... သမီးရဲ့ ... အဖေ့ ခြေချင်းဝတ်ကာ ...... နာနေသေးလို့ ... ဆောင့် မရဘူး "
ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခါးလေးဆွဲကာ ခြေချင်းဝတ် ဒဏ်ရာအား ညှာလိုးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြုတ်နေသော လီးအား ကြည့်ပြော နေသည်။
" ကျွတ် ......... အဖေ ......... ပက်လက် လှဲတော့ ...... သမီး ... အားမရ တော့ဘူး ...... အင်းဟင်း "
ဒေါ်တင်တင်ဦး အဖုတ်အုံလေး အီစမ့် လာသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူအား ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်သည်။ ထိုချိန် အမဖြစ်သူနှင့် ဖခင်ဖြစ်သူ လိုးနေပုံကို ဘေးမှ အနီးကပ် ကြည့်ရင်း စောက်ပတ် ပွတ်နေသော ဒေါ်နီနီဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူအား ကူပြီး ပက်လက်လှဲချ ပေးနေ၏။
" အားးးး ............ ရှီးးးးးး ............ ကောင်း ... ကောင်း ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... အဖေရယ် ...... သမီး ဒါမျိုး မလိုးရတာ ......... ကြာပါပြီ ......... အာ ......... ဟာ ............ အဖေ ......... ပြီးပြီလား ............ အားဟား ......... လရည်တွေ အများကြီး ......... အင့် အင့် "
ဦးထွန်းဇံမှာ ၂လကျော် ဆေးရုံ နေခဲ့ရသဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ၏ ဆောင့်ချက်များအား ကြာကြာ တောင့်မခံ နိုင်တော့ပေ။ အချက် ၅၀ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်နေရာ လရည်များ ညှစ်ထုတ် လိုက်ရ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပြီးသွား သော်လည်း လိုးကောင်း နေတုန်းပင်။ စောက်ခေါင်းထဲ တဇွိဇွိ တဗွက်ဗွက်ဖြင့် လရည်များ လျှံကျ လာသည်အထိ အဆောင့် မရပ်သေးပေ။
" မမတင်တင် ... ဖေဖေ ပြီးနေပြီလေ ......... လရည်တွေ လျှံကျနေပြီ ... ခဏ ဆင်းဦး "
ဘေးမှ ဒေါ်နီနီဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ နေသဖြင့် အမဖြစ်သူအား လှမ်းတား လိုက်ရ၏။
" မမဖြင့် ...... အားမရသေးဘူး ...... ညီမလေးရဲ့ ...... အင့် အင့် အင့် "
" အင်းပါ ...... ဖေဖေ ... ခဏ နားပါစေဦး ...... လာ ......ညီမလေး ... ယက်ပေးမယ် "
စကားဆုံးသည်နှင့် ဒေါ်နီနီဦးမှာ ပက်လက် လှန်လှဲ လိုက်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လီးပေါ်မှ ထကာ ညီမဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ် ပြောင်းပြီး ခွထိုင် ပစ်၏။ ဒေါ်နီနီဦး တယောက် အမဖြစ်သူ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်းမွှေကာ နူတ်ခမ်းဖြင့် တေ့စုပ်စဉ် ဖခင်ဖြစ်သူ ပန်းထည့် ထားသော လရည်များ အပျစ်လိုက် ပါလာတော့ သည်။
" ရှီးးးးးး ............ အအ ......... ကောင်းလိုက်တာ ...... ညီမလေးရယ် ......... စုပ်စုပ် ......... ဖေဖေ့ လရည်တွေ ...... တယောက်ထဲ မသောက်နဲ့ ...... မမရော သောက်ဦးမယ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ညီမဖြစ်သူအား ပြောရင်း မျက်နှာပေါ်မှ ထရပ် ဘေးနား ကပ်လှဲလိုက်၏။ ဒေါ်နီနီဦးမှာလည်း အမဖြစ်သူ ဘေးနား ပက်လက် လှဲချသည်နှင့် အပေါ်မှ ခွကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့ပြီး လရည်များ ထွေးချ ပေးလိုက် တော့သည်။
" ထွီး ......... ပျစ် ............ ကောင်းလား မမ "
လရည်များ မျိုချရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ညီမဖြစ်သူအား မျက်လုံးလေးသာ မှိတ်ပြလိုက်၏။ ဒေါ်နီနီဦးမှာ အမဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်ကာ လက်ကျန် လရည်များအား ပြန်လည်စုပ်ယူရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေး နေသည်။ လျှာပေါ် ကပ်နေသော လရည်များအား လျှာချင်း ပွတ်ဆွဲကာ တယောက်လျှာ တယောက် ယက်စုပ်ရင်း ၅မိနစ်ခန့် လောက်မှ ရပ်လိုက် ကြတော့၏။
" ညီမလေး ... ပက်လက်လှန်လိုက် ... ဒီတခါ ... မမ ယက်ပေးမယ်လေ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ပြောပြီးသည်နှင့် ညီမဖြစ်သူ အဖုတ်အား ယက်ပေးရာ ဒေါ်နီနီဦး ဖင်သားစိုင်ကြီး ကြွတက်လာပြီး ပေါင်တံ ၂ဖက် တဆက်ဆက် တုန်ခါနေရှာ၏။ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပေးရင် လက်ခလယ်လေးနှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးမွှေကာ စောက်စိလေးအား မနာ့တနာလေး တဇပ်ဇပ် ကိုက်ပေးစဉ် ဒေါ်နီနီဦး တယောက် သေးပေါက်ချင် သလိုလို ဖြစ်လာ တော့သည်။ ညီမဖြစ်သူအား ဒေါ်တင်တင်ဦး ပြန်ပြီး ပညာ ပြနေသလိုပင်။
" ပြတ် ပြတ် ......... ပြွတ် ............ ပလပ် ............ ရှီးးးးး ရှီးးးးးးး ............ အ ......... အဟင့် ............ ပလပ် ပလပ် ......... အား ...... အင်း ...... အိုး ... အိုး အဟင့် ဟင့် ......... အာကွာ ......... ကျွတ် "
ဒေါ်နီနီဦးမှာ အမဖြစ်သူ ဆံပင်များအား ဆွဲဆောင့်ရင်း လက်လွတ်ကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာယမ်းပြီး အိပ်ယာခင်းအား ကျစ်နေအောင် ဆွဲဆုပ် ထားပြန်၏။ နဖူးကြောများ တွန့်ကာ လည်ပင်းကြော ထောင်လာပြီး အောက်နူတ်ခမ်းအား သွေးစို့လာအောင် ကိုက်နေ ရသည်။ အသဲ ခိုက်အောင် ခံစားနေရကာ စောက်ရည်များ ဘယ်နှစ်ခါ ထွက်လို့ ထွက်မှန်း မသိတော့ပေ။ အမဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာ တဝိုက် စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ နူတ်ခမ်းပေါ် စီးကျလာသော စောက်ရည်များအား လျှာဖြင့် သပ်ချရင်း ဖင်ဝ နီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးသွင်း မွှေရာ ဒေါ်နီနီဦး တယောက် ငယ်သံ ပါအောင် အော်ဟစ် လိုက်တော့သည်။
" အားးးးး ............... အမေ့ ............... သေပြီ သေပြီ ............... အ မ လေးးးးး ............ အားးး အားးးး အားးးးး "
ခါးကော့ တက်လာပြီး စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ပန်းထွက်ရာ လေးဖက်ကုန်း ယက်ပေးနေသော ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာအား ကျော်ပြီး ကျောပြင်ထိ စင်ထွက် ကုန်၏။ ၁၅မိနစ်ခန့် နားပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ညီအမ ၂ယောက် ဝိုင်းစုပ်ကာ နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ဦးထွန်းဇံ လီးကြီး ပျော့ခွေ သွားမှ အနားယူလိုက် ကြသည်။
.................................
စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စာဖတ်သူ အားလုံး ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးတွင် ရေးသားသည်။ )
Comments
Post a Comment