ပြည်တန်ဆာ့ ဂုဏ် ဇာတ်သိမ်း

သက်အောင်က ပြောရင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်လာဟန်ဖြင့် အသံမျ ားတုန်လာပြီး ပန်းရောင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ပန်းရောင်ကလည်း သက်အောင်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ကာ

" အကိုရယ် အကို့အပြစ်တွေလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ပန်းရောင်ဝန်ခံပါတယ်. . . အရင်တုန်းကတော့ ပန်းရောင်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ အကိုတို့ကြောင့် ကျ မရဲ့အဖေသေခဲ့ရတယ် ကျ မဘဝပျ က်ရတယ်ဆိုပြီး အကိုတို့မိသားစုအပေါ်ကို ခံပြင်းစိတ် မကြေနပ်စိတ်တွေ ရှိခဲ့တာပေါ့။ အရွယ်ရောက်လာလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်မေးခွန်းထုတ်ကြည့်တော့ နာကြည်းတာက တစ်ပိုင်း ကို့ကို သတိရတာ ကတစ်ပိုင်း ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျ မက မိန်းမပျ က်ဖြစ်နေပြီလေ။ အကိုနဲ့ လားလားမှ မအပ်စပ် မထိုက်တန်တော့တဲ့ ဘဝပေါ့။ အဲ့တာကြောင့် အကိုနဲ့ ပြန်တွေ့တဲ့အချ ိန်မှာ အကိုယ့်အပေါ်ကို နာကြည်းစိတ် မရ မက မွေးပြီး တတ်နိုင်သမျှ မပတ်သက်အောင်နေမယ်လို့ စိတ်ကူးခဲ့တယ်။ တကယ်တော့ အဲ့နာကြည်းစိတ်က အစစ်မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ညစ်နွမ်းလှတဲ့ ကျ မရဲ့ဘွကို အကိုလာမပတ်သက်အောင် ဟန်ဆောင်ကာကွယ်ထားတဲ့ အလွှာပါးတစ်ခုရယ်ပါ။

ဒါ့ကြောင့်လည်း လက်တွေ့မှာ အကို ပန်းရောင်အပေါ်ထားတဲ့ မေတ္တာတရားရဲ့ခွန်အားတွေကို ပန်းရောင် မတွန်းလှန်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

. . . ကျ မတို် ့ ငယ်စဉ်မှာ လူကြီးတွေဖြစ်ကြတဲ့ပြသနာ ကျ မတို့ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း။ အဲ့အခါတုန်းက ကျ မတို့က ကလေးပဲလေ။ ပြီးတော့ ဆြာကြီးကလည်း တကယ်တမ်းကျ မတို့မိသားစုအပေါ်ကောင်းခဲ့ပါတယ်။ ဘေးက ကုန်းလျေ ာသွေးထိုးတဲ့လူတွေကြောင့်သာ လူဖြောင့် စိတ်တိုသမားဖြစ်တဲ့အလျှေ ာက် တခဏ ဒေါသအိုးပေါက်ကွဲသွားတာပါ။ ဖေဖေကလည်း လူမှန် လူဖြောင့် ကိုယ့်ကျ င့်တရားကို အသက်ထက် တန်ဖိုးထားတဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုတော့ ဒါကို မခံနိုင်ဘူး . . .

လို့ စိမ်စိမ့်တွေးရင်း သဘောပေါက် နားလည်လာပြီး အကို့ အပေါ်မှာ အလိုလို ခွင့်လွှတ် လာခဲ့မိတယ်။

ပန်းရောင် အစိုးရိမ်ဆုံးတစ်ခုက ပန်းရောင်နားလည်သလို မေမေကကော အကို့အပေါ်မှာ နားလည်နိုင်ပါ့မလား ဆိုတာကိုပဲ။ မေမေက နှလုံးရောဂါသည်ဆိုတော့ ပန်းရောင်ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မကောင်းစရာအတိတ်တွေကို မတူးစွရဲဘူးလေ။ ဒါကြောင့် အကိုနဲ့ မေမေ့ ကို ပန်းရောင် ပေးမတွေ့ချ င်ခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် အကိုက မထင်မှတ်ဘဲ မေမေနဲ့တွေ့သွားပြီး ပန်းရောင်ရဲ့ စိတ်ထဲက စိုးရိမ်မှုတွေကို အလွယ်တကူ ဖယ်ရှားပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ အကို့ကို ပန်းရောင် အရမ်းကျေ းဇူးတင်ပါတယ်။ အကိုဟာ ပန်းရောင်အတွက်တော့ ကယ်တင်ရှင် ဖန်ဆင်းရှင် အားကိုးအားထားပြု စရာ နတ်တစ်ပါးပါပဲ "

" ဪ ဒီလောက်ထိတောင်ပဲလားပန်းရောင်ရယ်။ စိတ်ချ ပါကွာ။ မင်းရဲ့ဘဝမှာ မုန်တိုင်းထန်တဲ့နေ့ရက်တွေ ပြီးဆုံးသွားပါပြီ။ ရှေ့ဆက်ပြီး ကိုယ့် မေတ္တာတရားတွေနဲ့ အတူ ကိုယ်ချ စ်တဲ့ ပန်းရောင်လေးရဲ့ဘဝ လုံခြုံ နွေးထွေးစေရပါတော့မယ် မြင့်မားဖြူ စင်စေရပါတော့မယ် လို့ကိုယ်ကတိပေးပါတယ် "

" ပန်းရောင် ယုံပါတယ်ကိုရယ် "

သက်အောင်က ပန်းရောင်ကို ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်းပြီး တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး၏ မျ က်ဝန်းတို့တွင်တော့ ပီတိမျ က်ရည်စမျ ားနှင့်။

ခေတ္တကြာသော် ပန်းရောင်က သက်အောင်ရင်ခွင်ထဲတွင် ဂှက်ထားသည့် သူမ၏ခေါင်းလေးကို ပြန်ဖော်၍ သက်အောင်၏မျ က်နှာကို မော့ကြည့်ပြန်သည်။ သက်အောင်လည်း ပါးစပ်ကလေး မဟတဟဖြင့် သူ့ကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်နေရှာသော ပန်းရောင်ရဲ့ မျ က်နှာလှလှလေးပေါ်မှ မျ က်ရည်မျ ားကို ကြင်ကြင်နာနာ သုတ်ဖယ်ပေးရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ

" ချ စ်တယ် ပန်းရောင်ရယ် "

ဟုဆိုကာ ဆတ်ခနဲ နှုတ်ခမ်းချ င်း ဆုပ်နမ်းလိုက်လေတော့၏။ ပန်းရောင်ကလည်း တရှိုက်မတ်မတ် အနမ်းတွေ တုန့်ပြန်လေသည်။

တစ်ယောက်နှစ်တစ်ယောက် အားပါးတရပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ကြပြပီးနောက် သက်အောင်က ပန်းရောင်ရဲ့မျ က်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်လို့

' ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ့်ကို မငြင်းပါနဲ့တော့ကွာ . . . '

ဟု ခွင့်တောင်းလိုက်လေသည်။ ပန်ရောင်က ရှက်ပြုံးလေးပြုံ း ခေါင်းလေးငုံ့ ပြီး

' အကို့ရဲ့သဘောပါပဲရှင် . . ဒီတစ်ခါတော့ ပန်းရောင်လည်း အကို့ရဲ့ အချ စ်ကို မလွန်ဆန်ချ င်တော့ပါဘူး '

ဟု တိုးတိုးလေးပြန်ဖြေရှာလေ၏။ သို့သော် ဤသို့ကြည်ကြည်ဖြူ ဖြူ ခွင့်ပြု သော်ငြားလည်း သက်အောင်က အဝတ်အစားမျ ားကို ကျွ တ်ပေးဖို့ပြင်သောအခါ ပန်းရောင်ခမြာ ရှက်ကို့ရှက်ကန်းနှင့် ဟိုကာဒီကာ ဖြစ်နေခြေတော့သည်။ အနှီကိစ္စနှင့် သူမကင်းကွာနေသည်မှ ကြာမြင့်ပြီမဟုတ်ပါလား။

ထို့ကြောင့် သက်အောင်လည်း ပန်းရောင်အရှက်မသည်းစေရန် အဝတ်စတစ်ခုနှင့် သူမ၏ မျ က်လုံးကိုပတ်စည်းလိုက်လေတော့၏။ ထို့နောက်တွင်မှ အဝတ်အစားမျ ားကို တစ်လွှာချ င်းချွ တ်ကာ အနီးရှိ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ထိုင်ခိုင်လိုက်လေပြီး သူကိုယ်တိုင်ကမူ ဆိုဖာရှေ့၌ ဒူးထောက်လျှ က်သား အနမ်းမိုးမျ ားကို စတင်ရွာသွန်းလေတော့၏။

ပန်းရောင်၏ တုန့်ပြန်မှုမျ ားမှာ အရင်ကနှင့်မတူပေ။ ဆတ်ဆတ်ထိမခံနိုင်စွာ လူးလန့်လတ်ဆန်းလွန်းလှ၏။ ကျွ တ်ခနဲ ဟင့်ခနဲ ဟခနဲ အာမေဋိတ်အော်သံတိုးတိုးလေးမျ ားမှာလည်း သူမထံမှ အဆက်မပြတ်ကို ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။

လည်ပင်းမှ ရင်ညွန့် ရင်ညွန့်မှ နို့အုံဝိုင်းဝိုင်းလေးမျ ားအထိ အနမ်းနယ်ချ ဲ့ထားပြီးဖြစ်သော သက်အောင်လည်း အတန်ကြာအောင် စုပ်နမ်းပွတ်သပ်ပြီးနောက် ပန်းရောင်၏ ပြင်းပြင်းရှရှ ငြီးငြူ သံလေးမျ ားကြောင့် နှလုံးသွေးတို့ပွက်ပွက်ဆူကာ မည်သို့မှ ဆက်လုက်ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းမရှိတော့။ အရင်ဘဝ အရင်အလုပ်တွင် သူမ မရရှိခဲ့ဖူးသော . . တကယ်ကို နှစ်နှစ်ကာကာ ချ စ်ခင်မြတ်နိုးသူတွေမှသာ ပေးအပ်လေ့ရှိသော.. .. အရသာထူးတစ်ရပ်ကို သူမထံသို့ ယခုပင်ပေးအပ်ရန် စိတ်ဆန္ဒမျ ား သက်အောင်အတွေး၌ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာလေတော့၏။

သက်အောင်က ပန်းရောင်၏ ခပ်ဟဟဖြစ်နေသည့် ပေါင်တံသွယ်သွယ်နှစ်ချေ ာင်းကို သူရဲ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆိုဖာခုံလက်ရန်းမျ ားနှင့် ကပ်သွားသည်အထိ ဖိကပ်တွန်းတင်လိုက်လေသည်။

' အို . . ကို ဘာလုပ်တာလဲ . . င င ရဲ တွေ ကြီးး '

ပန်းရောင်က မမြင်မစမ်းဖြင့် ပြာပြာသလဲ သူ့ခေါင်းကို တွန်းထုတ်သော်လည်း သက်အောင်ကတော့ အလျေ ာ့မပေးတော့ဘဲ အချ စ်တွင်းနက်ကြီးထဲသို့ ဆက်လက်တိုးဝင်လိုက်လေရာ

' ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွက် ' ဟူသော အဆက်မပြတ်အသံမျ ား

' အ . . ကို . .

အမလေးး းး

အီးးး ဟီးးဟီးးဟီးးးးးး

ဟင်းးး ဟင်းးး

အူးးဟူးးဟူးးဟူးးး

အားးး ထိတယ်

မခံနိုင်ဘူးးး အမေရေ . . . '

စသဖြင့် ပန်းရောင်၏ ထွန့်ထွန့်လူး အော်ငြီးသံမျ ားက အခန်းတစ်ခုလုံးတွင် အဆက်မပြတ် ပြန့်လွင့်လို့ နေလေတော့၏။

ပန်းရောင်တစ်ယောက် ဝုန်းဒိုင်းကျဲ ကော့ထိုးကာ ခရီးလမ်းဆုံးသို့ တစ်ခါရောက်ပြီးသွားသော်လည်း ယခင် မခံစား မတွေ့ကြုံခဲ့ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံသစ် ရသအသစ်တို့ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရသောကြောင့် အရှိန်မသေသေးဘဲ တဟင်းဟင်းတဟဲဟဲဖြင့် အတော်ကိုမနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လို့နေလေသည်။

သက်အောင်လည်း ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ ဂဏာမငြိမ်ဟန်ရှိသော ပန်းရောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အသာပွေ့ချ ီလျှ က် ကုတင်ထက်ရှိ ဒန်းလော့ပေါ်သို့ တင်လိုက်လေတော့၏။

ပထမပိုင်းတွင် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံဖြင့်သာ သက်အောင်ခပ်ဖြေးဖြေး လှုပ်ရှားမည်ဟု စိတ်ကူးထားသော်လည်း အောက်တွင်ရှိသော ပန်းရောင်က အံတွေကျ ိတ်လိုက် တောက်တွေခေါက်လိုက် ဟင်းတွေချ လိုက်ဖြင့် အားမလိုအားမရ ရုန်းကြွ လွန့်လူး ကော့ပြန် နေသည်မို့ သက်အောင်လည်း ဘေးကိုအသာလိမ့်ချ ပြီး သူမအားအပေါ်သို့ဆွဲတင်ကာ ဦးဆောင်စေလိုက်ရလေတော့သည်။

ထိုအခါ ပန်းရောင်လည်း သက်အောင်အပေါ်မှနေ၍ အသံမျ ို းစုံထွက်ကာ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် သူမစိတ်ရှိသလောက် အစွမ်းကုန် ဗြောင်းသတ်မြင်းစီးပြီးနောက်

" အောက်မလေးး ကိုရေ. အောင်မလေး အောင်မလေးး

ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်. . အားးး ဟားးး ဟားးး

သေပြီ သေပြီ အောင်မလေးလေး သေပြီ "

ဟူ၍ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ် ငြီးငြူ လျှ က် သက်အောင်ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ရှေ့ထိုးမှောက်ကျသွားလေတော့၏။

" အောက်မလေးး ကိုရေ. အောင်မလေး အောင်မလေးး

ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်. . အားးး ဟားးး ဟားးး

သေပြီ သေပြီ အောင်မလေးလေး သေပြီ "

သက်အောင်လည်း ပန်းရောင်၏ ရမ္မက်အကြွဆုံး စိတ်အားအထက်သန်ဆုံးသော ပုံသဏ္ဍာန် အမူအရာ ဆောင်ရွက်ချ က်များကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီးနောက် သူမအား သက်ညှာလိုသော ဆန္ဒမျ ား မရှိတော့ချေ ။ စိတ်လက်မာန်ပါဖြင့် အားပါးတရ အကြမ်းဆုံးချ စ်ပစ်လိုက်ဖို့ရန်သာ အာသာဆန္ဒပြင်းပြလျှ က်ရှိလေတော့သည်။

သက်အောင်သည် ကိုယ်ကိုဘေးသို့လျေ ာကာ ပန်းရောင် အောက်မှထွက်လိုက်ပြီး . . သူမ၏ နောက်ကျေ ာဘက်တွင် ပြောင်းရွေ့နေရာယူလိုက်လေ၏။ ထို့နောက် သူမ၏ ပြည့်ပြည့်ကားကားတင်ပါးဆုံကြီး အပေါ်သို့မြောက်ပါလာသည်အထိ လက်ဖြင့် ဆွဲထူ ပြု ပြင်ပေးလိုက်လေသည်။

ခရီးဆုံးဆီသို့နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါတိတိ ပြည့်ပြည့်ဝဝ အောင်အောင်မြင်မြင် ရောက်နှင့်ပြီးသော ပန်းရောင်မှာတော့ ပြော့ဖတ် နွမ်းလျှ နေရှာပြီး အသက်ကိုပင် အနိုင်နိုင်ရှို က်ရှု နေရရှာလေပြီ။ သို့သော် သူမသည် ချ စ်သူအလိုကိုလိုက်က၍ သက်အောင် ထားသည့်အတိုင်း နေပေး ရှာလေ၏။

ယခုအခါတော့ သက်အောင်အလှည့်ပင်။ ကိုယ်ခန္ဓာအနှံ့ အပြားတွင် ဆူပွက်ဆောင့်တိုးလျှ က်ရှိသော ကာမသွေးဆိုးတို့၏ လှုံ ့ဆော်မှုကြောင့် ပန်းရောင်ကို သူ မညှာနိုင်တော့။ လိုချ င်သည့်အနေအထားသို့ ရောက်ရှိသည်အထိ ပန်းရောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ပြု ပြင်နေရာချ ပြီးနောက်သက်အောင်လည်း ပါးစပ်မှနေ၍

" ကောင် မ . . . "

ဟု ရေရွတ်မာန်တင်းလိုက်ကာ သူမရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကျ စ်ကျ စ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုက်လျှ က် တဖောက်ဖောက် တဖောင်းဖောင်း အသံတွေမည်သည်အထိ အားပြည့်အင်ပြည့်ဖြင့် အဆက်မပြတ် ပြင်းထန်စွာ လှုပ်ရှားလိုက်လေတော့သည်။

အစပိုင်း၌ ပန်းရောင်ခမြာ တအားအား တအင့်အင့်ဖြင့် သက်အောင် ကြမ်းသမျှ ဆောင့်သမျှ တို့ကို ကျ ိတ်မှိတ်အောင့်အီးသည်းခံရှာသော်လည်း အချ ိန်အနည်းငယ်ကြာလာသောအခါ တင်းခံဖို့ရာ မတတ်နိုင်တော့ပေ။

" အား ကို ထိတယ် အောင်မလေး အရမ်းထိတယ်

အား မခံနိုင်ဘူး အောင့်မလေး အားးး ကို ခံနိုင်ဘူး မခံနိုင်ဘူး

အား အမေ့ အောင့်မလေးလေးလေး သေပါပြီ အမေရဲ့ "

စသဖြင့် မချ ိမဆန့် အော်ဟစ် ငြီးတွားရင်း သက်အောင်ရဲ့လက်မှ လွတ်မြောက်နေသည့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို ဝုန်းဒိုင်းကျဲ အောင် ရုန်းကန်ရရှာလေ၏။

သူမ ဆွဲလွဲဆုတ်ခြေထားဖြင့် ပွစထိုးနေသည့် အိပ်ယာခင်းကို ပန်းရောင်က မကြာခဏ ပါးဖြင့် အပ်မိပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် အနှီအိပ်ယာခင်းတွင်လည်း သူမ၏ မျ က်ရည်မျ ား သွားရည်မျ ား နှာရည်ကြည်မျ ား ရောနှော ရွှဲဆိုနေလေတော့၏။

စာအုပ်အသစ်များဖတ်ရန်

Search This Blog

ပြည်တန်ဆာ့ ဂုဏ် ဇာတ်သိမ်း

Comments

Post a Comment