တေ့ထားသော လီးအား အဖုတ်ထဲ ဆောင့်သွင်းရင်း တဆက်ထဲ လက်မလေးအား ဖင်ပေါက်ထဲ ဖိထည့် ပစ်သည်။ ချယ်ရီခိုင် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ ဖင်ရော့ အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံလိုက် ရ၏။
" ဗျစ် ......... အ ............ ဘွတ် ............ အို့ ......... ဘွတ် ဘွတ် ......... အအ ......... အိုးးး ............ အင်းဟင်း "
" ကောင်းလား ...... မမချယ်ရီ "
" အင်း ......... တမျိုးလေးပဲ "
ချယ်ရီခိုင် ညီမဖြစ်သူ နီလာခိုင်ရှေ့ မရှက်နိုင် တော့ပေ။ စကားပြောရင်း ရှေ့ကိုယ်လုံး ဝတ်ကာ ဖင်ကြီး ထောင်ပေး လိုက်ပြန်သည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လီးဝင်လာချိန် လက်မလေး ထုတ်ပေးပြီး လီးပြန်ထုတ်ချိန် လက်မအား ဖိသွင်းလိုက်သဖြင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖင်ရော အဖုတ်ရော အဆက်မပြတ် အလိုးခံသလို ဖြစ်ရာ ကာမ စည်းစိမ်လေး ထူးကဲ နေရ၏။ အပြုစု အယုယ ကောင်းသော မောင်အရင်း ခေါက်ခေါက်အား ကြိတ်ပြီး အားရကျေနပ် နေမိသည်။ ထိုချိန် သက်မျိုးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လက်မအား ထုတ်ကာ တံတွေး ထပ်ထွေးရင်း လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်အား ပူးပြီး ထိုးထည့် ပစ်၏။
" ဇွက် ...... ပလွပ် ............ အ ............ နာတယ် ...... မောင်လေး "
" ခဏပါ ......... မမချယ်ရီရဲ့ ......... နောက်တော့ ကောင်းလာမှာ "
" အားးးး ......... မမ ......... မခံနိုင်ဘူး ......... အဖုတ်ထဲလည်း ......... မင်းလီးက ......... အပြည့် ......... ဖင်ထဲ ... လက်၂ချောင်း ထည့်တော့ ... အောင့်ပြီး နာတယ် ......... အမလေးးးး ......... ထုတ်ထုတ် "
သက်မျိုးမှာ ချယ်ရီခိုင့် စကားကြောင့် လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်၂ချောင်းဖြင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်း အထုတ်သွင်း လုပ်ပေး နေသည်။ လက်၂ချောင်းအား အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အကျိအချွဲများ ကော်ယူလိုက် ဖင်ထဲ ပြန်ထည့် လိုက်နှင့် တဖြည်းဖြည်း အဝင်ချော လာတော့၏။
" ဇွက် ......... အ ............ ဇွိ ............အင်း ဟင့် ............ ဇွိဇွိ ............ အ အ ............ ကောင်းလာပြီ မလား "
" အင်း ...... တအား မလုပ်နဲ့ဦး "
" မနာအောင် ... ကျနော် လုပ်တတ်ပါတယ် ... မမချယ်ရီရယ် "
စကားဆုံးသည်နှင့် သက်မျိုးမှာ ချယ်ရီခိုင်၏ ဖင်ပေါက် လေးထဲ လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖိထည့် လိုက်သည်။
" အားးးး အမလေးးးး ............ သေပါပြီ ............ နာတာ ...... ဟင့် ဟင့် ............ ပြန်ထုတ် ......... မင်းလီးက ...... အတုတ်ကြီးဟ "
သက်မျိုးမှာ ဒစ်ကြီးမြုပ်ရုံ သွင်းပြီး ရပ်ထားကာ ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ အဖုတ်ထဲ မသိသာ သော်လည်း ဖင်ထဲ လီးဝင်မှ မောင်ဖြစ်သူ လီးမှာ သိသိသာသာ တုတ်ကြောင်း သိလာရ၏။ ဖင်ပေါက်လေး နာကျင်နေပြီး စပ်ဖျင်းဖျင်း အထိ အတွေ့ကြောင့် ချယ်ရီခိုင် ငိုသံ ပါလာတော့၏။ သို့သော် ခဏအကြာ သက်မျိုးမှာ လီးတဝက်ခန့် ချော့သွင်းရင်း ပေါင်တံ ရှေ့ခြမ်းမှ လက်အား ဝိုက်သွင်းကာ စောက်စ်ိလေးအား ဖိချေ ပေးလိုက်သည်။ စောက်စိလေး ချေပေးသည်နှင့် ကာမ စိတ်ကြောင့် ဖင်ဝမှ နာကျင်မှု့ သက်သာလာပြီး ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ လျော့ချ ပစ်လိုက် တော့သည်။ ချယ်ရီခိုင် ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်နှင့် သက်မျိုးမှာ လီးအရင်းထိ ထပ်သွင်း ပစ်၏။
" အ ............ အီး ............... ရှီးးး ......... ရှီးးးးး ......... ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ် ......... အီး "
ဖင်အား တချက်ချင်း လိုးနေရာမှ ချယ်ရီခိုင်ဆီမှာ နာကျင်မှု့ ဝေဒနာများ ပျောက်ကွယ် သည်နှင့် တရစပ် လိုးတော့သည်။ ချယ်ရီခိုင်မှာ နာကျင်ခြင်း တဝက်နှင့် အတူ လီးအရသာ လေး ဒွန်တွဲ ခံစားရင်း အဖုတ်ထဲမှ ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာရ၏။
" ရှီးးးးး ............ အားးး အားးးးးး ............ မမ ပြီးပြန် ပြီဟာ ......... အားဟား ......... ရှီးးး ရှီးးးးးးး "
ခဏအကြာ သက်မျိုးလည်း ချယ်ရီခိုင်၏ ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ ညှစ်သည့် ဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့။ လီးတံ တလျှောက် ကျင်စိမ့်လာကာ လရည်များ ဖင်ထဲ ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ ချယ်ရီခိုင်တို့ ညီမ ၂ယောက် အနား ရသော်လည်း သက်မျိုးမှာ ညနေပိုင်း အထိ မနားရပေ။ ညီအမ ၂ယောက် တက်ညီလက်ညီ ဖြင့် ဝိုင်းလိုး ပေးရာ နွမ်းနယ် နေခဲ့၏။
" ရော့ ... မောင်လေး စား "
ညနေပိုင်း မောင်နှမ ၃ယောက် ခန္ဓာကိုယ် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသည်နှင့် သက်မျိုးအား ညီအမ ၂ယောက် ထမင်း ခွံ့ကျွေး နေကြသည်။
" မောင်လေး ... ဟိုကိစ္စ ... မမတို့ ၃ယောက်ပဲ ... သိပါစေနော် "
နီလာခိုင် ထမင်းခွံ့နေစဉ် ချယ်ရီခိုင်မှာ သက်မျိုး ပန်းကန်ထဲ ဟင်းထည့်ကာ သူမ လျို့ဝှက်ချက်အား တခြားသူ မသိစေရန် ပြောဆို နေ၏။
" အင်းပါ ... မမချယ်ရီရဲ့ ... ဒါနဲ့ ကျနော် နားမလည်လို့ ... မေးလို့ရမလား "
" မေးလေ ... မမ ချယ်ရီ ... အမှန်တိုင်း ပြောပြမှာပေါ့ "
" မမချယ်ရီရဲ့ ... ယောင်္ကျား ကိုဇော်ထွန်း ကလည်း ...... ဟို ဟို ... လုပ်နိုင်ရဲ့ သားနဲ့ ... ဘာ လို့ ......... "
" အော် ... ကိုကိုကျော် နဲ့ မမ ဖြစ်တာတွေ ... သိချင်တာ မလား "
" ဟုတ် "
" အင်း ... အဲဒါ ပြောရင် ...... မေမေ့ ကိစ္စတွေ ပါလာနော့မယ် ... ၂ယောက်လုံး နူတ်လုံနော် ... မမ ပြောပြပါ့မယ် "
သက်မျိုးလည်း ချယ်ရီခိုင့် စကားအဆုံး ထမင်းလက်စ သတ်ကာ နားထောင် နေတော့သည်။
" မမ ကျောင်းပြီးတော့ ... အဖေ့ အထည်စက်ရုံ ဝင်လုပ်ရင်း ... ကိုကိုကျော်နဲ့ ရင်းနှီးသွားတယ် ... ကိုကိုကျော်ကလည်း ... စက်ရုံနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အလုပ်တွေ ... မမကို သင်ပေးတာပေါ့ ... တဖြည်းဖြည်း မမတို့၂ယောက် ဖွင့်သာ မပြောကြတာ ... သံယောစဉ် ဖြစ်နေကြပြီ ... တရက်ကျ ... မေမေနဲ့ ကိုကိုကျော် ... စကား နည်းနည်း များကြတယ် ... မကြာပါဘူး ကိုကိုကျော်က ... မမကို ချစ်ခွင့်ပန်တော့ တာပဲ ... ချစ်သူ ဘဝရောက်တော့ ... ကိုကိုကျော် က ဖေဖေ မဆုံးခင် သူနဲ့ မေမေ မှားခဲ့တဲ့ အကြောင်း ... မမကို ဝန်ခံရင်း ပြောပြရှာတာ ... မမလည်း ယူကျိုးမရပေါ့ ... ချစ်သူက မအေနဲ့ ပက်သက်ဖူးသူ ဖြစ်နေတာလေ ... နောက်ဆုံး မေမေက ... မမနဲ့ အသက်ကွာတဲ့ ကိုကိုကျော့်ကို ... သဘော မတူဘူး ပြောပြီး ... ကိုဇော်ထွန်းနဲ့ ပေးစားဖို့ ဇွတ် စီစဉ် တော့တယ် ... အဲဒီမှာ ကိုကိုကျော်က ... ပေါက်ကွဲ တော့တာပေါ့ ... မမကို နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ... အတူနေချင်ကြောင်း ... ဇွတ်ပူဆာတယ် ... ပြီးရင် အဝေးထွက်သွားမယ် ပြောနေတာ ... မမလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ... ကိုကိုကျော် ထွက်သွားရင် ... စက်ရုံက လုပ်ငန်း ရပ်သွား တော့မှာ ... မေမေကလည်း ... သူနဲ့ ပက်သက်ဖူးတဲ့ ယောင်္ကျားမို့ ... မမနဲ့ မပေးစားချင်တာလား ... အသက်ကွာလို့လား ... မမ မစဉ်းစား တတ်ဖူး ... နောက်ဆုံး မမလည်း ကိုကိုကျော့် ဆန္ဒကို လိုက်လျော ပေးမိတာပေါ့ ... အဝေး ထွက်မသွားဖို့ မမကို စက်ရုံ အုပ်ချုပ်တဲ့ ပညာ ဆုံးခန်း တိုင်အောင် သင်ပေးဖို့ ...... တောင်းဆို လိုက်တယ် ... အဲဒီမှာ ... ကိုကိုကျော်က ... မမကို ဆက်ဆံတိုင်း ... မေမေ့ကို နာကြည်းစိတ်နဲ့ ... မိုက်မိုက် ရိုင်းရိုင်းတွေ ပြောပြီး ဆက်ဆံတော့တာ ... မောင်လေး အမြင်ပဲလေ ... ထူးခြား တာက ... မမကိုယ်တိုင်လည်း ... ကိုကိုကျော်နဲ့ကျ ... အဲလိုတွေ နှိပ်ဆက်ခံပြီး ... ဆက်ဆံတာမျိုး ... နှစ်ချိုက် နေမိတယ် ... အမြဲတော့ မဟုတ်ပါဘူး ... ၁လ ၁ကြိမ်လောက်ပါ ... ဒီနှစ်ကုန်ရင် ... ကိုကိုကျော်လည်း ... ဖေဖေ့ လုပ်ငန်းကို ... မမဆီ အကုန်လွဲပေးပြီး ... ထွက်သွား တော့မှာ "
" အော် ... မမချယ်ရီနဲ့ ကိုကိုကျော့် ... အဖြစ်ကလည်း ... နီးမလိုနဲ့ ... ဝေးခဲ့ကြတာပေါ့ "
ချယ်ရီခိုင့် စကားအဆုံး နီလာခိုင်မှာ ဘေးမှ နားထောင်ရင်း ဝင်ပြောလိုက်တော့သည်။
၂ပတ်ခန့် အကြာ နီလာခိုင် လင်တော်မောင် ခရီးထွက်ပြီး နောက်ရက် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာပြန်၏။ ခြံစောင့် တံခါး လာဖွင့် ပေးသည်နှင့် ကားဂိုဒေါင် နားထိ မောင်းဝင်လာကာ ကားစက်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်း ထဲ ခုံအလွတ် တလုံးပေါ် ဝင်ထိုင်ကာ စားပွဲခုံပေါ် ကိုင်နေကြ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့် ကားသော့ တင်ရင်း အိမ်အနောက်ဖက် မျက်လုံး ကစားကြည့်ရာ မောင်ဖြစ်သူ သက်မျိုးမှာ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းရှေ့ ကုန်းကုန်း ကွကွ ဖြစ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ လှမ်းအော် မေးမယ် လုပ်ရင်း ကျောင်းပိတ်မှ အိမ်ပြန် လာသော မောင်ဖြစ်သူအား စချင် လာသဖြင့် ခြေဖွဖွ နင်းကာ အနားတိုးကပ် လျှောက်လာခဲ့၏။ သို့သော် အနားရောက်သည်နှင့် သူမကိုယ်မှ ရေမွှေးနံ့ကြောင့် သက်မျိုးမှာ သိရှိသွားပြီး နောက်လှည့်ကာ အသံနှိမ့် ပြောနေတော့သည်။
" ရှုးးး ............ အသံ မထွက်နဲ့နော် ......... မမနီလာ ...... အသာလေး ကြည့် "
နီလာခိုင်မှာ မောင်ဖြစ်သူ သက်မျိုး ကိုယ်လုံး ဖယ်ပေးသဖြင့် အိပ်ခန်း တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့် လိုက်တော့၏။
" ဟာ "
" အသံ မထွက်ပါနဲ့ဆို ... မမနီလာ ကလည်း "
နီလာခိုင် မျက်လုံးလေး ပြူးကာ ပါးစပ် ဟောင်းလောင်း ဖြစ်သွားမိသည်။ သက်မျိုး သတိပေး သဖြင့် သူမ ပါးစပ်လေး သူမလက်ဖြင့် ပိတ်ထား လိုက်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အဖိုးဖြစ်သူ သားအဖ ၂ယောက်လုံး ခန္ဓာကိုယ်တွင် အဝတ်စားများ မရှိကြတော့။
" လာ ... အဖေ ...... သင်ပေးမယ် ... ကြည့်ထားနော် "
ကုတင်ပေါ် ဒူးထောင် ပေါင်ကားလေး ထိုင်နေသော ဒေါ်တင်တင်ဦး စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် လေးငါးချက် အထုတ်သွင်း လုပ်ကာ လက်ချောင်း လေးအား ဆွဲထုတ်ရင်း ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြ လိုက်သည်။ လက်ချောင်း ထိပ်လေးအား လျှာထိပ်လေးနှင့် ထိုးစွကာ လက်အရင်းမှ ထိပ်ထိ ပတ်ပတ်လည် လျှာဖြင့် ယက်ပြ နေ၏။
" ဘာမှ မခက်ပါဘူး ... သမီးရယ် ... လာ စုပ်ကြည့်လှည့် "
ဦးထွန်းဇံ ကုတင် ခေါင်ရင်းဘက် ကျောမှီထိုင်ကာ ခြေဆင်းလျက် ပုဆိုးလှန်ကာ ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲထား ပေးသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် ကုန်းကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဆွဲလိုက်၏။ လီးထိပ်ရှိ ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေကာ နူတ်ခမ်းနား ရောက်လာသည်။ လီးနံ့ ခပ်ညှီညှီလေး နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာရာ အသက်အောင့်ရင်း လီးစုပ်ရန် တွန့်နေ မိသည်။
" စုပ်ကြည့်လေ ...... သမီး "
" ဟုတ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဒစ်ကြီးအား မဝံမရဲဖြင့် ငုံကြည့် လိုက်၏။
" ရဲရဲ စုပ်ပါ ...... သမီးရဲ့ ......... ရှီးးးးးးး ......... နွေးသွားတာပဲ ...... ခုနက ......... အဖေ ...... လုပ်ပြသလို ......... လုပ်ပြီး ............ ထိပ်ကို ...... စုပ်ကြည့် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ငယ်ငယ်က ချိုချဉ် စုပ်သလို ဒစ်အား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း လီးအရည်ပြားအား လျှာထိပ်လေးနဲ့ မရဲတရဲ ပတ်ယက် ပေးနေသည်။ ပါးစပ်ထဲ အသားစိုင် အနုလေးနှင့် ပွတ်တိုက်နေရာ ဖေါ်မပြနိုင်သော ကာမ အရသာလေး ဖြစ်ပေါ် လာ၏။ ခုမှ လီးစုပ်ရသည့် အရသာအား ခံစား သိရှိ လိုက်သည်။
" ရှီးးးးးး ............ အင်း ............ ရှီးးးးး ...... သမီးလေးက ...... စုပ်တတ်သားပဲ ...... ကောင်းလိုက်တာ ............ ဟင် ......... အ ......... အ ............ လဥ တွေပါ ............... စုပ်ပေး တာလား ......... အားဟား ............... ဟူးးးးး ရှီးးးးးးး ............... တတ်လိုက်တာ ......... သမီးရယ် ......... အင်း ......... လီးကို ကိုင်ပြီး ............ ဂွင်းထုပေးးးး "
ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ လင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါး သွားသည့်တိုင် လီး တခါမှ စုပ်မပေးခဲ့ဖူးပေ။ ခုချိန် သူမ လီးစုပ်ပေးသည်ကို ဖခင်ဖြစ်သူ မှ အားရ ကျေနပ် နေသဖြင့် အားတက် လာကာ လဥ ၂လုံးအား ဦးထွန်းဇံ ဖင်သားစိုင် ၂ဖက် ကျုံ့ဝင်နေအောင် ဖိစုပ်တော့၏။
" အင့် ............... သမီးရယ် ............ ဒီတိုင်းဆို ......... စောက်ပတ်လေး မလိုးရပဲ ......... အဖေ့ ... လီးကြီး ......... သမီး ပါးစပ်ထဲ ...... ပြီးသွား လိမ့်မယ် "
ဦးထွန်းဇံမှာ စုပ်သပ် ညည်းရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး၏ နဖူးပေါ် ကျရောက်နေသော ဆံနွယ်များအား လက်ဖြင့် ဘေးသို့ သပ်ချပေးကာ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးထဲ မြုတ်နေသော လီးအား အရသာခံပြီး ကြည့်နေ လိုက်သည်။ လီးတံသာ မက လဥများကိုပါ စုပ်ပေး နေသဖြင့် အားရ ကျေနပ် နေတော့၏။
" တော်တော့နော် ...... သမီး ...... ဒီဘက် ဘေးနား ......ပက်လက် လှဲလိုက် ... ဒီတခါ ... ဖေဖေ အလှည့်ပေါ့ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ပက်လက် လှဲချသည်နှင့် ပေါင်တံလေး ဖြဲမြှောက်ကွေး လိုက်ရာ အမွှေး မဲမဲကောက်ကောက် လေးမျာ ဖုံးအုပ်ထားသည့် စောက်ဖုတ်အား ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာ ယူကာ ကုန်းယက် ပေးလိုက်သည်။ ၅မိနစ်ခန့် ယက်ပေးပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထပ်လျက် အနေထားဖြင့် တအားအား ညည်းကာ လိုးနေကြ၏်။ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားမို့ ဒူးထောင် ပေါင်ကား ထားသော မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ အဖိုးဖြစ်သူ လီးကြီး ဝင်ထွက် နေပုံကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။
" အားးးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... အဖေရယ် ......... လိုး လိုး ............... အင်း ............ ဆောင့် လိုး စမ်း ပါ ......... အဖေရဲ့ ............ အ ............ အ "
နီလာခိုင် အံအော မှင်သက် နေမိသည်။ ပုတီး တကိုင်ကိုင် ဖြင့် ဘုရားစာ အမြဲရွတ်နေသော မိခင်ဖြစ်သူ ပါစပ်မှ ဒီလို စကားလုံးမျိုး ထွက်လာ မည်ဟု ထင်မထားပေ။
" အင်းပါ ......... သမီးရဲ့ ......... ဒီလောက် လိုးပေး နေတာကို ...... အားမရဘူးလား ...... အင့် အင့် "
ထူးဆန်းသော မြင်ကွင်းမို့ နီလာခိုင် အကြည့် မရွေ့နိုင်ပဲ ကြည့်နေသလို နောက်ကျော ဘက်မှ သက်မျိုးမှာလည်း အမဖြစ်သူ ပုခုံးအား ကိုင်ရင်း ကြည့်နေရာ ဖင်ကြားထဲ လီးက ထောက်မိနေ၏။ အိပ်ခန်းထဲ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အဖိုးဖြစ်သူတို့ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း နောက်ကျော ဘက်မှ မောင်ဖြစ်သူက ဖင်ကြား လီးဖြင့် ထောက်နေ သဖြင့် နီလာခိုင် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် လာရသည်။
သက်မျိုးမှာလည်း သတိလက်လွတ်ဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက် နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အမဖြစ်သူ ဖင်ကြားထဲ ဆောင့်ထိုး နေ၏။ နီလာခိုင်လည်း ရှေ့မှ မြင်ကွင်းအား အာရုံ ကပ်နေကာ ဖင်ကြီး ဘေးရမ်းလိုက် ကော့ထိုးလိုက်နှင့် စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက် လာတော့၏။
" မမနီလာ ... ကျနော် တအားတင်းနေပြီ ... လီးကို ... ခဏ စုပ်ပေး ပါ့လား "
သက်မျိုးမှာ အမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား နောက်မှ လက်ဖြင့် ဝိုက်သွင်း ပွတ်ပေးရင်း နားနား ကပ်ပြောကာ လည်ပင်းအာ နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက်၏။
" ဒီ ... ဒီနား ...... ဖြစ်ပါ့မလား "
" ဖြစ်ပါတယ် ... ဖိုးဖိုးနဲ့ မေမေ လိုးရင် ... ၂ချီလောက် နားနားပြီး ... လိုးကြတာ ... မမနီလာ ... ထိုင်လိုက်နော် "
နီလာခိုင် ဘာပြောရမှန်း မသိပေ အိပ်ခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားနေရသည်။ သင့်တော်သည် မသင့်တော်သည် ထက် လတ်တလော ကာမစိတ်ကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်း တံခါးဝတွင် မောင်ဖြစ်သူဘက် ကိုယ်လုံး လှည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်၏။ သက်မျိုးမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုး ခြေရင်း ပုံကာ အမဖြစ်သူ မျက်နှာနား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မျှော့ကြိုးအား အောက်ဆွဲချပြီး လီးအား ထုတ်ပေး လိုက်တော့သည်။ နီလာခိုင် တယောက် အဖိုးဖြစ်သူ လီးအား မိခင်ဖြစ်သူ စုပ်ပေးသည့် ပုံရိပ်များ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် လာကာ သက်မျိုး ပေါင်ကြားမှ လီးအား စုပ်လိုက် သူမ အဖုတ်လေးအား လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်နှင့် ကာမ အရသာလေး ထိထိမိမိ ဖြစ်လာရ၏။ လင်မယား သဘာဝ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ လီးအား စုပ်ဖူးသော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အဖိုးဖြစ်သူတို့ လိုးနေသည့် အိပ်ခန်းဝ၌ မောင်အရင်း ခေါက်ခေါက် လီးအား စုပ်ပေးစဉ် ခံစားမှု့ ပြင်းထန်ကာ အရသာ ထူးကဲ နေမိသည်။
" ရှီးးးးး ............... အားးးးးး ............... စုပ်တတ်လိုက်တာ .................. မမ နီလာရယ် ......... အရမ်း ကောင်းတယ်ဗျာ "
" တိုးတိုး လုပ်ဟာ ... မောင်လေး ... အထဲက ... မေမေတို့ ကြားသွားမယ် "
နီလာခိုင်မှာ သက်မျိုး အသံထွက် ညည်းနေသဖြင့် လီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ သတိ ပေးနေမိ၏။
" အမေတို့ ... သူတို့ဟာ သူတို့ ... အာရုံကပ်နေတာပါ ...... မမနီလာရယ် ... အ ......... အားးးး ............ တော်ပြီ ......... တော်ပြီ ............ ပြီးသွား လိမ့်မယ် ... အိမ်အပေါ်ထပ် ... တက်ပြီး လိုးကြဆို့ "
" ဟင် ............ ကျွတ် ............... လုပ်လေ ......... အဖေ ရဲ့ ......... ဘာလိ့ု ချွတ်ပစ်တာလဲ ... ဟင့် "
ထိုစဉ် အိပ်ခန်းထဲမှ မိခင်ဖြစ်သူ ကာမဒေါသ သံလေး ပီပီသသ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ၂ယောက်သား ထရပ်ပြီး ပြန်ကြည့် မိပြန်သည်။ အဖိုးဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံမှာ အပေါ်မှ ခွလိုးရင်း ရုတ်တရက် အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ချွတ်ပစ် လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
" သမီး ... ဖင်ကြီး ......... ကြည့်ပြီး ...... လိုးချင် ......... လာလို့ ......... ကုန်းပေးပါလား "
" ဟာ ... အဲလိုကြီး ......... မလုပ်ပေး တတ်ပါဘူး ...... အဖေ ရဲ့ "
" မရှက်ပါနဲ့ ...... သမီးရယ် ...... သမီး ဖင်ကြီးက .........မတ်တပ် ရပ်ရုံနဲ့ .........ကော့ထွက် နေတာ ...... အဖေဖြင့် ...... ကုန်းခိုင်းပြီး ... လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ "
" ဟင် ......... အကြာကြီး ... ကြည့်ပြီး ... မလုပ်ရ ဘူးနော် ... သမီး ရှက်တယ် "
" အင်းပါ ... သမီးရယ် ...... ခဏလေးပါ "
ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ထားသော လီးအား ဆွရင်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ပြော နေတော့သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် အိပ်ယာခင်းပေါ် မျက်နှာ ဖွက်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ ကုန်းပေး လိုက်ရ၏။
" လှလိုက်တာ ... သမီးရယ် ... နီနီ ဖင်ထက် ... သာတယ် ... အိကား နေတာပဲ "
ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး စိတ်ထဲ ဘဝခိုက်ကာ မသိမသာလေး ဖင်အား ကော့ပေး ထားလိုက် တော့သည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း မိန်းမ ဘဘာဝ ညီမဖြစ်သူ အပျိုကြီး ဖင်ထက် သာကြောင်း ကြွားချင်စိတ်လေး ဝင်လာမိ၏။
" ဟာ ... အဲလို ... ဖင်ကို မယက်နဲ့ ...... အဖေ ရဲ့ .........သမီး မနေတတ် ...... တတ် ..................တတ် ............... ဟင့် .................. ကျွတ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ဖင်ကြီး ကော့ရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်လာမည်ကို စောင့်နေစဉ် ဖင်ဝ နီတာရဲ လေးအား ယက်ခံရသဖြင့် ခါးလေး တွန့်လိမ် နေရသည်။ အလိုးခံရင်း တန်းလန်းမို့ တခဏ ပြတ်တောက် သွားသော လီးအရသာအား အမြန် ပြန်လိုချင်မိ၏။ သားအဖချင်း အလိုး ခံနေသော်လည်း ဖင်ကြီး ကုန်းမပေးချင်။ လင်ဖြစ်သူ နှင့်တောင် လင်မယား သဘာဝ အောက်က ထမိန် လှန်ပေးရင်း ရိုးရိုးသာ အလိုးခံခဲ့၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ နှင့်မှ လီးစုပ်ရ ဖင်ကုန်းပေးရ နှင့် အရှက် ကုန်နေမိသည်။ တွေးရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက် လာရ၏။
အပျိုဘဝ ထဲက ညီအမချင်း မမြင်အောင် ဖုံးကွယ် ထားခဲ့သော ဖင်ကြီးအား လင်ဖြစ်သူတောင် ကုန်းမခံခဲ့ပေ။ ကာမစိတ်ကြောင့် ဖခင်ဖြစ်သူ ရှေ့ ကုန်းပေးရင်း ရှက်သွေး ဖြာနေရသည်။ ဦးထွန်းဇံမှာ ဖင်သားစိုင် ကြွက်သားများ အနည်းငယ် လျော့နေ သော်လည်း အထက် ကော့တက် နေသော ဒေါ်တင်တင်ဦး ၏ ဖင်အား မက်မက်မောမော ကုန်းယက် ပေးကာ ဖင်ပေါက် လေးအား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေပြန်၏။
" လုပ်လေ ...... အဖေ ရဲ့ ...... သမီး ယားလှပြီ ...... ဟင့် "
ဒုတိယ အကြိမ် ဒေါ်တင်တင်ဦး ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ် လာသည်နှင့် ရှက်စိတ်ပိုကာ စိတ်ပြောင်း သွားနိုင် သဖြင့် ဦးထွန်းဇံမှာ ဖင်ဝလေးထဲ နှာခေါင်း မြုပ်ကာ အားရပါးရ နမ်းရှိုက်ပြီး မျက်နှာ ခွာလိုက် တော့သည်။ သမီးဖြစ်သူ ဖင်ကြီး မျက်စိရှေ့ ကုန်းပေးနေသဖြင့် ရမ္မက် စိတ်များ ပိုကြွ နေမိ၏။ ဘယ်လက်ဖြင့် ခါးသေးကျဉ် လေးအား ဖမ်းထိန်းကာ ညာလက်ဖြင့် လီးအား ကိုင်ပြီး ဖင်ဝ နီညို လေးအောက် စူထွက် နေသော စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိထိုးလိုက်သည်။
" ဘွတ် ............... ဗျစ် ............ ဘွတ် ဘွတ် ............ ရှီးးးးးး ..................... သမီး ဖင်ကြီးက ......... လှလိုက်တာ ............ သမီးရယ် ............ နင့်အမေ ............ ငယ်ငယ်က ............ အတိုင်းပဲ ............ အင့် ............ ဘွတ် ............... ဖွပ် ဖွပ် "
ဦးထွန်းဇံမှာ စကားပြောရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦးအား အလိုး မပြတ်ပေ။ တချက်တချက် ဖင်အား ကိုင်လိုးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုး ကြည့်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲ ထိထိမိမိနှင့် ချိတ်ဆွဲ နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီးကြောင့် ဆောင့်လိုးတိုင်း ခေါင်းလေး မော့တက် နေရသည်။
မြင်ကွင်းမှာ နီလာခိုင်တို့ မောင်နှမ အိမ်အပေါ် မတက်နိုင်အောင် ဆွဲဆောင် ထားနေသည်။ နီလာခိုင်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဘယ်လက်ဖြင့် သက်မျိုး လီးအား ဂွင်းတိုက် မပျက်စေပဲ လွတ်နေသော ညာလက်ဖြင့် သူမ အဖုတ်လေးအား ထမိန်အပြင်မှ ဖိပွတ် နေရ၏။ သက်မျိုးမှာလည်း အိပ်ခန်းထဲမှ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အဖိုးဖြစ်သူ လိုးနေပုံအား ကြည့်လိုက် ဘေးနား အမဖြစ်သူမှာ သူ့အား ဂွင်းထုပေးရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေသည်ကို ကြည့်လိုက်ဖြင့် လီးတချောင်းလုံး ယားယံ လာတော့သည်။
" အားးးး ရှီးးးးး ............ ထွက်တော့မယ် ......... ထုထု "
သက်မျိုး စကားကြောင့် နီလာခိုင်မှာ အိပ်ခန်းထဲ ကြည့်နေရာမှ မောင်ဖြစ်သူ လီးဆီ အကြည့်ရွေ့လိုက် ပြန်၏။ သူမ လက်ဖဝါးထဲ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် လီးအရည်ပြား သွေးတိုးလာစဉ် ဒူးထောက် ထိုင်ချရင်း လီးထိပ်အား စုပ်ပေး လိုက်ပြန်သည်။ ဒစ်ဖူးအား ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ရင်း ထုပေးရာ အချက်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် သက်မျိုး လီးထိပ်မှ လရည် ပျစ်ပျစ်များ သူမ အာခေါင် ထဲထိ တိုးဝင် လာတော့၏။ လရည်များ မျိုချရင်း အဖုတ်လေး တင်းလာသဖြင့် သက်မျိုး လီးအား ထုပေးသော လက်ဖြင့် ပေါက်ဂွလေး ဖိပွတ်ရာ တဆက်ထဲ လိုလို နီလာခိုင်၏ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ထမိန်ထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရသည်။
" ပြီးပြီ ... ထထ ... မမနီလာ ... ကျနော်တို့ ...... အပြင်ခဏ ရှောင်နေရအောင် "
သက်မျိုး စကားကြောင့် နီလာခိုင်မှ ထရပ်ရင်း မောင်နှမ ၂ယောက် အိမ်ပြင် ထွက်လာ ခဲ့ကြသည်။
" မမနီလာ "
" ဘာလဲ "
" နောက်က ... ထမိန် ကွက်နေပြီ "
" ဟင် "
နီလာခိုင် တယောက် သူမ ကားလေးပေါ် တက်ခါနီး သက်မျိုး လှမ်းပြောသဖြင့် ဖင်အား နောက်ပြန်စမ်းကာ ထမိန် လှည့်ဝတ် လိုက်ရ၏။ နီလာခိုင် ထွက်သွား ပြီးသည်နှင့် သက်မျိုးလည်း ဆိုင်ကယ်ဖြင့် အပြင် ထွက်ကာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားထိုင် နေလိုက်သည်။ နာရီဝက် အကြာ အိမ်ပြန်လာရာ ဧည့်ခန်းထဲ အဖိုးဖြစ်သူ နှင့် မိခင်ဖြစ်သူတိ့ု ထိုင်နေ သည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
" ဟော ...... သားလေးတောင် ... အဆောင်က ပြန်လာပြီ ... သမီး နီလာခိုင်လည်း ... ခုနမှ ... ရောက်တာ ... သူအိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားပြီ "
သက်မျိုး ဝင်လာသည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ စကားသံ ကြားလိုက် ရသည်။ အနား ဝင်ထိုင်စဉ် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာလေး နွမ်းနယ်နေကာ ခန္ဓာကိုယ်မှ ချွေးနံ့နှင့် အတူ သေးနံ့လေး ရရှိနေ၏။
" ဟုတ် အမေ ... ဖိုးဖိုးရော ... ရောက်နေတာလား "
မိခင်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း အဖိုးဖြစ်သူအား လှမ်းနူတ်ဆက် လိုက်ပြန်သည်။
" အေးကွ ... ဖိုးဖိုးလည်း ... အစောလေး ကမှ ...... ရောက်တာ ... မင်းတို့ မောင်နှမ နဲ့ သိပ်မကွာပါဘူး "
ဦးထွန်းဇံ စကားကြောင့် သက်မျိုး ရယ်မိသလို ဖြစ်ရာ ထိန်းထား လိုက်ရသည်။
" သား ... ခဏ နားပြီး ... အမေ့ကို ...... စျေးလိုက်ပို့ဦး ... ဟင်းချက်စရာ ဝယ်ရင်း ... သားကြိုက်တဲ့ ဟာ ချက်ကျွေး မလို့ "
" ဟုတ် ... အမေ "
" အဖေလည်း ... ညစာ ... စားပြီးမှ ပြန်နော် "
ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ သက်မျိုးအား ပြောရင်း ဖခင်ဖြစ်သူပါ တဆက်ထဲ ပြောလိုက်တော့၏။
" ဒါဆို ... သား ...... မမနီလာနဲ့ ... စကားသွားပြော ဦးမယ် ... အမေ ရေချိုးဦးမှာ မလား "
" အေး ... သွားသွား ... အမေ ရေချိုးပြီး လှမ်းခေါ် လိုက်မယ် "
သက်မျိုး မိခင်ဖြစ်သူအား ပြောပြီး ဧည့်ခန်းမှ ထရပ်ကာ နီလာခိုင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာ လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲကာ ဖုန်းကြည့်နေသော အမဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။
" မမနီလာ ... အခြေနေ "
" ခ်ခ် ... ငါပြန်လာတော့ ... အမေတို့ ပြီးကာစ ... ထင်ထယ် ... အခန်းထဲက ထွက်တော့ ... အမေ ထမိန် ... အထက်ဆင်က ... အောက်ရောက် နေတာ "
" ဟမ် ... ခိခိ "
" အဖိုးကို ... နှိပ်ပေး နေတာတဲ့ ... အဖိုးက ... ခပ်တိုးတိုး ကပ်ပြောမှ ... ပုတီး ယူလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ... အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ရင်း ... ထမိန် အထက်အောက် ... ပြန်လဲ ဝတ်လာတယ် "
" အမေ ကလည်း ... အဖိုးနဲ့ တွေ့ရင် ... မလွယ်ဘူး နော် "
" အင်း ... ဖိုးဖိုးဇံ ကလည်း ... ဒီအရွယ် ထိ ...... သန်တာဟာ "
" သူတို့ ကြည့်ပြီး ... ကျနော်တောင် ... မလိုး လိုက်ရဘူး "
စကားပြောရင်း သက်မျိုးမှာ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း အမဖြစ်သူ ပေါင်ဂွလေး လှမ်းကြည့်နေ၏။
" မယ့်လေး ... မမနီလာလဲ ... ဒီမှာ ညအိပ်မှာ ... မင်းလည်း ... ဒီ၂ရက် နေမှာ မလား ... ညကြမှ ... လုပ် "
" ညကြ ... မမချယ်ရီရော ... အတူလိုးဦးမယ် "
" ခ်ခ် ...... မင်းကလေ ... ရလေရလေ ...... အိုတစ္ဆေ သိလား ...... မမချယ်ရီ က ... ခု ... စက်ရုံမှာ ... ညနေကြ ... သူ့ယောင်္ကျား ... ကိုဇော်ထွန်း ပြန်လာမှာ ... မရလောက်ဖူး "
နီလာခိုင့် စကားအဆုံး သက်မျိုးမှာ ထမိန် အောက်နား စထဲ လက်သွင်း လိုက်သည်။ အဖုတ်လေး စမ်းမိ သည်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွကြားလေး ဘေးမှ လက်သွင်းကာ လက်ခလယ်လေး ထိုးထည့် လိုက်၏။ နီလာခိုင် စကားသံများ တိတ်ကာ မျက်လုံးရွဲကြီးနှင့် မောင်ဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့် နေသည်။
" ခု ... မလုပ်နဲ့လေ ... မောင်လေး ... ဖိုးဖိုးဇံရော ... အမေရော ... ရှိနေတာ "
အဖုတ်လေးထဲ သွင်းထားသော သက်မျိုး လက်ချောင်း လေးအား အထဲမှ အလိုလျောက် ပြန်ညှစ် ပေးရင်း ပြောဆိုနေ၏။
" အင်းပါ ... ကျနော် ... ခုနက ... အားမရလို့ပါ ... ခဏနေ ... အမေ့ကို စျေးလိုက် ပို့ရဦးမှာ ...... အာသာ ဖြည်တာပါ ... မမနီလာ ရယ် "
" ဟုတ်ပါပြီ ... တော်ကြာ ... မင်း စိတ်မထိန်းနိုင် ... မဆိုးလို့ပါ "
နီလာခိုင်မှာ ပြန်ပြောရင်း လက်ထဲမှ ဖုန်းအား ချကာ ညာလက်ဖြင့် တင်ပလွဲ ထိုင်နေသော သက်မျိုး ပေါင်ကြား ပွတ်ပေး လိုက်သည်။ အမဖြစ်သူ၏ အပြောင်းလဲကြောင့် သက်မျိုးမှ အဖုတ်လေးထဲ ထည့်ထားသော လက်ခလယ်အား ပြန်ထုတ်ရင်း လက်သကြွယ်ပါ ပူးပြီး လက်နှစ်ချောင်း ဖြင့် အသွင်းအထုတ် ခပ်သွက်သွက်လေး ပြန်လုပ် ပေးလိုက် ပြန်သည်။
" ရှီးးးးး ......... ကျွတ် ............ မောင်လေး ရယ် "
နီလာခိုင် တယောက် စုပ်သပ်ညည်းရင်း ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲပေးကာ သက်မျိုး ပေါင်ကြားမှ လီးအား ဆုပ်ကိုင် လိုက်ရ၏။ သက်မျိုးမှာ အချိန် ရသလောက်လေး လက်နှင့် လိုးပေးရင်း အဖုတ်ထဲ နှိုက်ထားသော လက်နှစ်ချောင်း အား နီလာခိုင့် ပါးစပ်ထဲ ပြောင်းထည့် ပေးနေသည်။ နီလာခိုင်မှာ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသော သက်မျိုး လက်ချောင်း များအား တပြွတ်ပြတ် စုတ်ကာ သူမ ဆုပ်ကိုင် ထားသော လီးအား ထုပေး လိုက်၏။
" မောင်နှမ ၂ယောက် ... ဘာလုပ်နေတာလဲဟေ့ ... သားရေ ... အမေတို့ စျေးသွားဆို "
ရုတ်တရက် အိပ်ခန်းအပြင်မှ မိခင်ဖြစ်သူ စကားသံ ကြားလိုက်ရ သဖြင့် သက်မျိုးမှာ အမဖြစ်သူ ထမိန်အား ပြန်ဖုံးပေးသလို နီလာခိုင်မှာလည်း မောင်ဖြစ်သူ လီးအား ဂွင်းတိုက် ပေးနေရာမှ လွတ်လိုက် တော့သည်။
" လာပြီ ... အမေ "
သက်မျိုး ပုဆိုးပြင်ဝတ်ကာ အိပ်ခန်း အပြင်ထွက်ခဲ့ရာ ပေါင်ကြားထဲ အမဖြစ်သူ စွထားသဖြင့် ထောင်ထွက် နေသော လီးအား သတိမထား မိပေ။ သက်မျိုး သတိမထား မိသော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ သားဖြစ်သူ ပေါင်ကြားအား ခိုးကြည့်ရင်း မျက်မှောင် ကြုံ့နေတော့၏။
" သွားဆို့လေ ... အမေရဲ့ ...... ဘာတွေ စဉ်းစား နေတာတုန်း "
" ဟမ် ...... သား ...... ဘာ ...ဘာ ......... ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး ...... သားရယ် ......... စျေးရောက်ရင် ...... အသားငါး အရင် ဝယ်ရမလား ...... ဟင်းသီး ဟင်းရွတ် ... အရင် ဝယ်ရမလား ... တွေးနေတာပါ ... ဟင်းဟင်း ... သွားစို့ "
ဒေါ်တင်တင်ဦးတို့ သားအမိ ထွက်သွားပြီး နာရီဝက် အကြာ ဦးထွန်းဇံမှာ တီဗွီကြည့်လိုက် သတင်းစာ ဖတ်လိုက်နှင့် ရာသီမှာ ပူလာသဖြင့် အင်္ကျီချွတ်ပစ် လိုက်သည်။ တီဗွီ ကြည့်ရင်း ပူအိုက်လာသဖြင့် ရေချိုးရန် ထိုင်ခုံမှ ထရပ်ကာ တီဗွီပိတ်ပြီး နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဆီ လျှောက်လာလိုက်၏။ ရေချိူးခန်းနား အရောက် သီချင်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် ခြေလှမ်းများ တုံ့ကနဲ့ ရပ်သွားရသည်။ ရေချိုးခန်း တံခါးမှာ မပိတ်ပဲ လက်တဝါးခန့် ဟနေသဖြင့် အထဲ ကြည့်မိလိုက်၏။ နီလာခိုင်မှာ ရင်လျား ထားသော ထမိန်အား ခြေထောက် တဖက်ချင်း မြှောက်ချွတ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးသာ ရှိတော့သည်။
ဦးထွန်းဇံ ရင်ထဲဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားစဉ် ခါးပေါ်မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချရင်း ခြေတဖက်ပြီး တဖက် ဒူးကွေး၍ ချွတ်ချ ပစ်လိုက် ပြန်၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ခပ်ဖွဖွ နမ်းကာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ရင်း ခြေရင်း ပစ်ချကာ ရေပန်း လက်ကိုင် ဂေါက်လေးအား ဆွဲဖွင့် လိုက်သည်။ ဘေးတိုက် အနေထားမို့ ပေါင်ရင်း အထက်နား ဖင်သားစိုင်လေး ကော့ထွက် နေ၏။ ဦးထွန်းဇံ အကြည့် မရွေ့နိုင်ပဲ လည်ချောင်း တစ်လျှောက် ခြောက်သွေ့ လာရသည်။ နီလာခိုင်မှာ ရေပန်းမှ ရေစက်များ ကျလာစဉ် မျက်နှာအား လက်၂ဖက်ဖြင့် သပ်ချရင်း လည်တိုင်ပျော့ လေးနှင့် ဂုတ်ပိုးလေး အား တဆက်ထဲ ပွတ်သပ် ပစ်၏။
Comments
Post a Comment