{ အခန်း ၁ }
--------------
" အိုရ် ... မကဲနဲ့လေ ......... အဖေ ကလည်း "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ရှက်သွေးဖြာကာ တဝက်တပျက် ပေါ်နေသော ဖင်သားစိုင် ကြီးအား ထမိန်ဖြင့် ဆွဲဖုံး လိုက်၏။
" သမီး ကလည်းကွာ ... မြေးတွေ ... မရှိတုန်း ... လွတ်လွတ် လပ်လပ်လေး ...... နေရတာကို ... အဲဒါဆို ... အဖေ့ ဟာ ကိုင်ထား ... အင့် "
ဦးထွန်းဇံမှာ သမီးဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး၏ အဖုတ်ကြီး စမ်းမိကာမှ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာလေး ရဲကာ ထမိန်အား ပြန်ဖုံးလိုက် သဖြင့် မချင့်မရဲ ဖြစ်နေ ရသည်။
" အာ ......... ကျွတ် ......... ဘာလုပ် ......... လုပ် ......... အို့ ............ ဟင့် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်အား ဆွဲကာ ဘေးချင်း ကပ်လျက် အနေထားနှင့် လီးပေါ် တင်ပေးလိုက် ပြန်၏။ ရုတ်တရက် ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ရင်တဒိတ်ဒိတ် ခုန်ကာ တုန်ရီ နေသော လက်လေးဖြင့် လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာ လွဲထား လိုက်တော့သည်။
" အင်း ............ သမီးလည်း ... မောင်လှမောင် ဆုံးကတည်းက ............ လစ်လတ် နေတာ မလား ...... အဖေ ......... ဖြည့်ဆည်း ပေးပါရစေနော် "
" ဟင် ......... ဟင့်ဟင့် "
သားအဖချင်း ဦးထွန်းဇံ၏ ရမ္မက်ဆန်သော စကားလုံး များကြောင့် ခေါ်တင်တင်ဦး အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာ တရပ် ခံစား လိုက်ရ တော့သည်။ အသက် ၄၅နှစ်ထဲ ရောက်လာ ပေမယ့် တောင့်တုန်း ဖြောင့်တုန်းပင်။ ပါတိတ် ဝမ်းဆက်များ အမြဲဝတ်လေ့ ရှိပြီး နက်မှောင် ရှည်လျားသော ဆံနွယ်များအား အမြဲ နောက်ကျော ဘက် ချထားလေ့ ရှိ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးလှမောင် ဆုံးပါးသွား ကတည်းက ဘုရားသွား ကျောင်းတက် လုပ်ကာ သမီး၂ယောက် သားတယောက်နှင့် ပျော်ပျော် နေလာခဲ့ရာ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ သမီးနှင့် မြေး၃ယောက် အား စောင့်ရှောက်ရင်း အိမ်သို့ အဝင်ထွက် များလာ ရ၏။
ဦးထွန်းဇံမှာ အသက်၆၅နှစ်ခန့် ဤနယ်မြို့ လေး၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်း ထန်းညှက် ပွဲရုံ ပိုင်ရှင် တဦးဖြစ်ပြီး ဒေါ်တင်တင်ဦး အောက် သမီး အငယ်ဖြစ်သူ ဒေါ်နီနီထွန်းနှင့် နေထိုင်နေသည်။ အလှူအတန်း ရက်ရောသဖြင့် မသိသူ မရှိသလောက်ပင်။ အိမ်ထောင် ကျကတည်းက အိမ်ခွဲနေခဲ့သော သမီးကြီး ဖြစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်တင်တင်ဦး အိမ်သို့ ဝင်ထွက် နေရင်း မထင်မှတ်ပဲ စိတ်တွေ ထကြွ သောင်းကျန်းကာ ကာမနွံထဲ ရောက်ရှိ လာတော့၏။ အသက်ကြီးမှ ငယ်မှုငယ်သွေး ပြန်ကြွ နေကာ ဦးထွန်းဇံ၏ ရာဂစိတ်များ ပြန်လည် နိုးထ လာအောင် ဒေါ်တင်တင်ဦး၏ ချောမော လှပသော မျက်နှာနှင့် အတူ ရင်သားအစုံနှင့် ခါးအောက် စွံ့ကား ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှ ဖမ်းစား ထားတော့သည်။ ၂ဦးသား သားသမီးများ ရှေ့တွင် ခပ်တည်တည် နေတတ်သော်လည်း လူလစ်သည်နှင့် ကိန်းအောင်း နေသော ကိလေသာ စိတ်များ ဖွင့်ထုတ် နေကြ၏။
" တင်တင် ... သမီး ... ဘာတွေ ... တွေးနေတာလဲ ... အဖေ ... မေးနေတာ ... မကြားဘူးလား "
" ရှင် "
" လစ်ဟာနေတဲ့ ... သမီး ... ဆန္ဒလေးတွေ ...... ဖြည့်ပေးချင် လို့ပါဆို "
" ဟမ် ......... ဟို ဟို ......... သမီးတို့ က ...... သားအဖ တွေလေ ... အဖေ ကလည်း ဟိုလေ ......... "
" တဟိုဟို ......... လုပ်မနေပါနဲ့ ...... သမီး ရယ် ...... သားအဖ ချင်းလည်း ...... ဘာဖြစ်လဲ ...... ဘေးလူ မသိရင် ...... ရပြီလေ "
" အာ "
ဦးထွန်းဇံ၏ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောချလိုက်သော စကားကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ကယောင်ကတန်း ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား ညှစ်မိ လိုက်ပြန်သည်။ ရှက်စိတ်များ ထကြွကာ တတ်နိုင်လျင် သည်နေရာ လေးမှ အမြန်ဆုံး ထွက်ပြေး ချင်မိ၏။ လီးကိုသာ ပွတ်သပ်နေရင်း ဦးထွန်းဇံ ဘက် မျက်နှာ မလှည့်ရဲသေး ဧည့်ခန်း အတွင်းဘက် တံခါးဝလေး ကိုသာ သတိလက်လွတ် ကြည့်နေ တော့သည်။
" သမီး ... အဲဒီ အဆင့်ထိ ...... လက်မခံရင်လည်း ... အရင်တခါလို ... လုပ်ကြရအောင် နော် "
ဦးထွန်းဇံ ပြောမှ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က အဖြစ်ပျက်များ မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင် လာမိပြန်၏။
" ဟော ... အမေရေ ... ဖိုးဖိုး ဇံ ...... လာတယ် "
" အေးအေး ... သမီးရေ ... အမေ ... လာမယ် ... ခဏလေးလို့ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်း လှဲရင်း ပုတီး စိတ်နေရာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ လာသဖြင့် အင်္ကျီဆွဲဆန့်ကာ ထမိန်အား ပြင်ဝတ်ရင်း ထွက်လာခဲ့၏။
" အော် ... အဖေ ... ဒီတပတ် ...... မလာတော့ဘူး ... ထင်နေတာ ... မိုးချုပ်နေပြီ "
" အင်း ... နောက်လ တရားပွဲ ... အတွက် ... မြို့နယ်ကို ... အသံချဲ့စက် ခွင့်ပြု့မိန့်လေး ... သွားတင်တာ ...... နယ်ပိုင်ကြီးနဲ့ ... စကားခဏ ... ပြောနေလို့ ... နောက်ကျ သွားတယ် "
" သမီးရေ ... သမီး အဖိုးဖို့ ... လက်ဖက်နဲ့ ... ရေနွေးလေး လုပ်ပါဦး "
" ဟုတ် ... အမေ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံအား ပြောရင်း ဧည့်ခန်းထဲ ကြမ်းပြင်ရှေ့ထိုင်ကာ တီဗွီကြည့် နေသော သမီးဖြစ်သူ နီလာခိုင်အား တဆက်ထဲ လှမ်းပြော လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲ ဘေးချင်း ကပ်လျက် ဝင်ထိုင်ကာ ဦးထွန်းဇံအား မသိမသာ ခိုးကြည့် နေမိ၏။ အနှစ် ၂၀ကျော်လောက် လက်ပွန်း တတီး မနေ ဖြစ်ခဲ့သော ဖခင်ဖြစ်သူမှာ အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့် နှင့် ကျန်းမာရေး လိုက်စား သူမို့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသက် အရွယ်ထက် စာလျင် နုပျို နေသည်။ စကား ပြောလျင် အေးအေး သက်သာ ပြောကာ အမြဲ ပြုံးနေ တတ်၏။
" တင်တင် ... မြေးမကြီး ရော "
" အကြီးမ လင်မယားက ... သူ့ ယောက္ခမ အိမ် ... ဘုရားပွဲ ရှိလို့ ... ညအိပ်သွား ကြတာ ... အလတ်မက ... ခဏနေ ... သူ့ ယောင်္ကျား ... လာခေါ် တော့မှာ "
" အငယ်ကောင် ရော "
" သားလေးက ... နောက် ဆုံးနှစ်လေ ... အဖေရဲ့ ... အဆောင်မှာပဲ ... နေတာ "
" အင်း ... ဒီည ... အေးဆေးမှ ပြန်မယ် ... ရွှတ် ရွှတ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားကြောင့် ဦးထွန်းဇံ မျက်လုံးများ အရောင်တောက် လာကာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ပုခုံးအား ဖက်ရင်း ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းလိုက်တော့၏။
" အိုးးး ...... ကလေးမဟုတ် ... ကလားမဟုတ် ... လွတ်ပါ ... အဖေရဲ့ ...... အဖေ့မြေး ... လက်ဖက် သုပ်နေတာ ... ပြန်ထွက် လာတော့မှာ "
ထိုချိန် နီလာခိုင်မှာ မီးဖိုခန်းထဲမှ လက်ဖက် ပန်းကန် ကိုင်ထွက် လာသဖြင့် ၂ဦးသား လူချင်း ပြန်ခွာကာ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကား ပြောနေကြသည်။ နီလာခိုင် တီဗွီရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြန်ထိုင်သည်နှင့် နီလာခိုင့် နောက်ကျောဘက် ၂ယောက်ထိုင် ထိုင်ခုံပေါ် ပူးကက်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဦးထွန်းဇံမှာ လက်ဖက်စားရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်တစ်ဖက် ဆွဲယူကာ လီးပေါ် တင်ပေး ထားလိုက်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်ကာ ရှေ့မှ တီဗွီ ကြည့်နေသော သမီး ဖြစ်သူအား မေးငေါ့ ပြရင်း လက်ပြန် ရုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်အား ပြန်ဆွဲ ယူကာ လီးပေါ် ပြန်တင်ရင်း လက်နှင့် အုပ်ကိုင် ထားလိုက် ပြန်၏။
" အွန် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ရုတ်တရက် မျက်စောင်းလေး မသိမသာ ထိုးရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ လီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်နားလေး လက်မဖြင့် ဖိချေ ပေးလိုက်သည်။
" တီတီ ... တီတီ ... တီ ......... "
ထိုချိန် အိမ်ရှေ့ တံခါးပေါက်မှ ဆိုင်ကယ် ဟွန်းတီး သံကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်ကာ ကိုင်ထားသော ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လီးအား လွတ်ကာ ရှေ့မှ တီဗွီ ကြည့်နေသော သမီးဖြစ်သူ အား လှမ်းပြော လိုင်၏။
" ဟော ... မောင်ဝင်းကျော် ... လာပြီ ... သမီး "
" ဟုတ် ... အမေ "
နီလာခိုင်မှာ သူမ ယောင်္ကျား လာခေါ်သဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူအား နူတ်ဆက်ကာ ပြန်သွား တော့၏။
" အမေ ... သမီး ပြန်မယ်နော် ...... ဖိုးဖိုးဇံ ......သမီး သွားတော့မယ် "
" အေးအေး ... သမီး "
" ကောင်းပါပြီ ... မြေးရယ် ... ဖိုးဖိုး အိမ်ကို ... လာလည် ကြဦး ...... ညည်းတို့ အဒေါ်လဲ တယောက်ထဲရယ် "
ဦးထွန်းဇံရော ဒေါ်တင်တင်ဦးပါ နီလာခိုင်အား ပြန်နူတ်ဆက် နေကြသည်။
" သမီး အိပ်ခန်းထဲ ... သွားရအောင် "
ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ထရပ်ရင်း ဧည်ခန်း တောင်ဘက် ကပ်လျက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်လာရာ ဦးထွန်းဇံမှာ ကပ်ပါ လာတော့၏။
" သွား ... အဖေ ... မကောင်းဘူး ... သမီးလေး ... ရှိနေတာကို ... တော်တော် ဆိုးတယ် ... ဟွန့် "
အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် အတူကပ်ထိုင် လိုက်သည်နှင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံအား မျက်စောင်းလေး လှမ်းပစ်ကာ လီးအား ပုဆိုး အပြင်မှ ခပ်ဖွဖွလေး ရိုက်လိုက်သည်။
" အ ... နာလိုက်တာ ......... ကျွတ် "
" အမ် ... ခုကျ ... နာတယ်ပေါ့ ... ခုနကျ ...... သူ့ဟာ ဇွတ်ကိုင် ... ခိုင်းတာ ...... အင့် အင့် အင့် "
" အမလေး ... အ ... နာတယ် ... သမီး ရဲ့ "
ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်အား ဖမ်းဆွဲရင်း ညည်းငြူ လိုက်၏။
" အယ် ... တကယ် နာသွားလား ... အဖေ "
ပုဆိုး အပြင်မှ လီးတံအား ဆုက်ကိုင်ရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး မေးလိုက်ပြန်သည်။
" မနာပါဘူး ... ခိခိ ... ဒီကောင်ကြီး ... ရိုက်ခံရလို ......ဒေါသ ထွက်နေတာ "
ရိုက်လိုက်မှ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးထဲ ထကြွ ရုန်းကန် နေတော့၏။
" အပြန် ... ဒုက္ခပါပဲ ... ကြည့်ဦး "
ဦးထွန်းဇံ အခွင့်အရေးအား လက်လွတ် မခံပေ။ ရမ္မက်စိတ် ကြွနေတုန်းလေး ဒေါ်တင်တင်ဦးအား ခါးပုံစ ဖြည်ကာ လီးအား ထုတ်ပြ လိုက်သည်။
" အိုရ် ...... အကြီးကြီးပဲ ... ပြန် ............ ပြန် ............... ပြန် ဖုံး ထား ပါ ............ သမီး ... ကြက်သီး ထလွန်းလို့ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာလေး ရဲကာ ဦးထွန်းဇံ ပေါင်ကြားမှ လီးအား ခိုးကြည့် နေ၏။
" အင့် ... သမီး ... ရိုက်ထားတာ ... ပြန်ချော့ လိုက်ဦး "
" အမ် .................. ဘယ် ... ဘယ် ............ ဘယ် လို ......ချော့ ရ ပါ့ "
" လက်လေးနဲ့ ... ဖွဖွ ကိုင်ပြီး ... အထက်အောက် ... ဆွဲပေးလိုက် "
" ဟွန့် ............ ဟိုဟာ ... လုပ်ခိုင်းတာ ... မလား "
" အင်း ... အဖေက ... သမီး ဖင်ကြီး ... ကြည့်ပြီး ...... ဂွင်းထု နေတာ ... ကြာပြီလေ "
" အာ ... မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေ "
ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ၏ ရမ္မက်ဆန်သော စကားလုံး များကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ကာမစိတ်များ သိသိသာသာ ထကြွ လာတော့သည်။
" ဟုတ်ပါတယ် ... သမီးရဲ့ ... သမီး ကိုယ်တိုင် ... ထုပေးရင် ...... တအား ကောင်းမှာပဲ ... လုပ်ပါ "
" အမ် ......... ကျွတ် "
ဦးထွန်းဇံ စကား အဆုံး ဒေါ်တင်တင်ဦး ရာဂသွေးများ ဆူပွက် လာတော့သည်။ မျက်နှာလွဲကာ လီးအား ဆုက်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ဂွင်းတိုက် ပေးနေမိ၏။
" ဖတ်ဖတ် ......... ရှီးးးး ............ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ......... ရှီးးးးး .................. အားးး ............... ကောင်းလိုက်တာ ............ သမီး ရယ် ......... ရှီးးးးး ............ ဖြည်းဖြည်း ......... အအ .................. အောက်ထိ ... တအား မဆွဲ နဲ့ "
" ဟာ ... စကား တိုးတိုးပြောပါ ... အဖေ ရယ် ... အင့် ...... ဖတ် ဖတ် "
" ကောင်းလွန်း လို့ပါ ... သမီး ရယ် ... အင်း ...... ဟုတ်တယ် ......... ဖြည်းဖြည်း နဲ့ ............ မှန်မှန်လေး ......... ထု ............... အားးး ............ အအ ............ မ ............ မ ............ မ ရ တော့ ဘူး ............ ထွက် ပြီ .................. ရှီးးးးး ရှီးးးးးးး ............ အားးးး "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ကြာကြာ မထုလိုက်ရပေ ဦးထွန်းဇံ ခေါင်းမော့ကာ လရည်များ ညှစ်ထုတ် နေတော့၏။ လီးအရင်းထိ ဆွဲချတိုင်း ဒစ်ကြီး ကားထွက် လာကာ လီးထိပ် အပေါက်မှ လရည်ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်ကြားထဲ စီးကျ ပေကပ် ကုန်သည်။
" ဟင် ... လက်တွေ ... ကပ်ကုန်ပြီ ...... ရွံစရာကြီး "
" အဲဒါ ...... ရွံစရာ မဟုတ်ပါဘူး ... သမီး ရယ် ... ညည်း ညီမ ဆို ......... လီးတောင် စုပ်ပေး သေးတယ် ... အဖေကလည်း ... သူ့ ... အဖုတ် ကို ...... ယက်ပေး တာပဲလေ "
" ဟာ ......... အဖေ နဲ့ ...... ညီမလေး ...... နီနီနဲ့ က ......... "
ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားဆက်မပြော နိုင်ပဲ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံအား မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့် နေမိသည်။
" အင်း ... သမီးငယ်က ...... အဖေ့ကို ငှဲ့ပြီး ...... အိမ်ထောင် ... မပြုတော့တာလေ "
" အင်း ...... သူတခါတော့ ...... သမီးကို ပြောဖူးတယ် ......အဖေ တယောက်ထဲ ... ပစ်မထား နိုင်ဘူးတဲ့ ... ဒါနဲ့ ...... အဖေ့ ... လီးကြီးကို ......... နီနီက...... တကယ် စုပ်ပေး တယ်ပေါ့ "
" အင်းလေ ...... သမီး ရော ... သမီး ယောင်္ကျား ... မဆုံးခင် ......... လီးကို စုပ်မပေးဖူးလား "
" ဟင့်အင် ...... စုပ်မပေး ဖူးပါဘူး ... သူကလည်း ယက်မပေးဘူး "
ဦးထွန်းဇံ လရည် ထွက်ထား သော်လည်း ရမ္မက်စိတ် မကျသေး သဖြင့် လီးအား ဂွင်းထုရင်း စကား ဆက်ပြော နေ၏။ အသက် ၆၅နှစ် ကျော်လာ သော်လည်း စီးပွားရေး အဆင်ပြေကာ စိတ်ဖိစီးမှု့ မရှိသဖြင့် အချိန်ပြည့် လန်းဆန်း တက်ကြွကာ ရာဂစိတ်များ တိုးပွားလျက် ရှိသည်။
" သမီး ...... စုပ်ကြည့်ပါ့လား "
" အာ ... သမီးမှ ...... မစုပ်တတ်တာ ... အဖေရဲ့ ... တော်ပြီ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး စိတ်များ ဆောင်တည်ရာ မရ ဖြစ်ကာ လက်ချောင်းကြားမှ လရည်များအား ထမိန်ဖြင့် သုတ်ရင်း ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ထရပ် လိုက်တော့သည်။
" ဘယ်လဲ ... သမီး ရဲ့ "
" ဟို ဟို ... အဖေ ... ဆန္ဒ ပြည့်ပြီ မလား "
" အင်း ... အဖေ ဆန္ဒ ပြည့်ပေမယ့် ... သမီး ဆန္ဒ မပြည့်သေးဘူးလေ ... ပက်လက် လှဲလိုက် "
" အိုးးး ......... အဖေ ......... ဘာ လုပ် ...... လုပ် ............ ဟာ ............... "
ဦးထွန်းဇံ ပြောပြောဆို သမီးဖြစ်သူအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချကာ ထမိန်အား ဗိုက်ပေါ်ထိ လှန်တင် လိုက်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖခင် ဖြစ်သူအား တားရအခက် ပြုရအခက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ အရည် ရွှဲနေ တော့၏။ တဆက်ထဲ အဖုတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက် လိုက်သဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ခြေဖျားများ ကုတ်လာ ရသည်။
" အ ......... အ ............ သမီးကို ......... ငရဲ ... မပေးပါနဲ့ ......... အဖေရဲ့ ...... အင့် ......... ဟင့် ဟင့် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် သမီး၂ယောက်နှင့် သားတေယာက်သာ မွေးလာရာ တခါမှ စောက်ဖုတ် အယက် မခံဘူးသဖြင့် စိုးရိမ် ထိတ်လန့် နေမိသည်။ ပိုဆိုးသည်က စောက်ဖုတ်အား ယက်ပေးသူမှာ ဖခင် အရင်း ခေါက်ခေါက်မို့ ရှက်စိတ်နှင့် တွဲကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ မြန်နေတော့၏။ တခါမှ မရဘူးသော ကာမ အရသာမို့ ဖခင်ဖြစ်သူ ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း နို့အုံကြီး မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက် ဖြစ်နေရသည်။
Comments
Post a Comment