ရာဂဘုံ၌ တည်သော အချစ် အပိုင်း ၄-၅

 

အသံနိမ့်ပြော နေသော စိုးကျော်အား ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အိပ်ခန်း တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့် လိုက်၏။ အိပ်ခန်းလေးထဲ ရေခဲသေတ္တာ တလုံး အလှပြင် မှန်တင်ခုံ တခု အဝတ်ဗီဒို နှင့် ကပ်လျက် မွေ့ယာ အထူ ခင်းထားသော ကုတင် အကြီးတလုံးအား မြင်လိုက် ရသည်။ ၂ယောက်လုံး အဝတ်စားများ မရှိတော့ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ထပ်လျက် နမ်းနေကြ၏။

" ဦးရယ် ......... စုလေးကို ... ယက်ပေးတော့လေ ... အထဲက ...... တအား ယားနေပြီ "

" ယက်ပေးမှာပေါ့ ......... စုလေးရယ် "

ဦးလှမောင်မှာ အပေါ်မှ ခွပြီး  နို့စို့နေရင်း ခန္ဓာကိုယ်အား အောက်ရွေ့ကာ စုစုဝင်း ပေါင်ကြား မျက်နှာ အပ်လိုက် တော့သည်။ ခဏအကြာ ပါးစပ်တွင် စုစုဝင်း အဖုတ်လေးမှ ထွက်လာသော အရည်များနှင့် ပေပွ လာ၏။ စုစုဝင်းမှာ ဦးလှမောင် အထည်စက်ရုံမှ အလုပ်သမ တဦးပင် ဖြစ်သည်။ ယောင်္ကျား ရှိသော်လည်း ရာဂစိတ် ကြီးမားကာ ဦးလှမောင်နှင့် ငြိစွန်းခဲ့၏။ လွန်ခဲ့သော ၆လမှ လင်နှင့် တရားဝင် ကွာကာ ဦးလှမောင်၏ မယားငယ် ဘဝ ခံယူလိုက်၏။ ဦးလှမောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး ထက် နုပျို လှပသော စုစုဝင်းအား အိမ်တဆောင် မီးတဆောင် ထားကာ တိတ်တခိုး ပေါင်းသင်း နေတော့သည်။

" ဟာကွာ ...... ဦးကလည်း ...... ဖင်မယက်နဲ့ ...... တအားယားတာပဲ ............ လိုးချင်လည်း လိုးတော့ ......... စုလေး ခံချင် လှပြီ ......... အဟင့် ဟင့် "

ဦးလှမောင်တယောက် စုစုဝင်း၏ ခရာတာတာ ငြုတုတု စကားလုံးများအောက် ရုံးမထွက်နိုင်ပေ။ ပေါင်လုံးလေးဖြင့် ညှပ်ကာ မျက်နှာအား ဆွဲပွတ်နေသော စုစုဝင်း စောက်ပတ် လေးအား  ဖိယက်ပေးနေ၏။

ဒေါ်တင်တင်ဦး အိပ်ခန်းထဲ မြင်ကွင်းအား ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာရသည်။ ဇာဘော်လီ အနက်ရောင်လေးအောက် ဆူထွက်နေသော နို့အုံ၂ဖက်မှာ နိမ်ချည် မြင့်ချည် ဖြစ်နေ၏။ စိုးကျော်အား ကျောပေးထားလျက် ခန္ဓာကိုယ်လေး နှင့် အတူ ခါးအောက် ဖင်သားစိုင် ကြီးမှာ သိမသာ တုန်ခါနေသည်။

" လိုးမယ်နော် ...... စုလေး "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးလှမောင်မှာ ဒူးထောက်နေရာ ယူရင်း စောက်ရည် စိုရွဲနေသော စုစုဝင်း အဖုတ် လေးထဲ လီးတေ့ သွင်းလိုက် တော့သည်။

" အား ............ ဦး ............ နာတယ်ကွာ ............ ဖြည်းဖြည်းလုပ် "

ဦးလှမောင် တယောက် လိုးတိုင်း စုစုဝင် ထံမှ နာကျင်သော အမူယာများ တွေ့ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ကြိတ်ကျေနပ် နေမိသည်။ အမှန်တော့ ဦးလှမောင် လီးမှာ ပုံမှန် ဆိုဒ်ပင် ဖြစ်သည်။ စုစုဝင်းမှာ ဦးလှမောင် အကြိုက် အမျိုးမျိုး ကြံဖန်ပြောကာ သူမနားမှ မခွာအောင် ထိန်းချုပ် ထား၏။ ဦးလှမောင် သူမပေါ် ကိုယ်လုံး မှောက်ချစဉ် ဆီးဖက်ထားကာ ဖင်ကြီး ဝိုက်ပေး ပြန်သည်။ ဦးလှမောင် မနေနိုင်တော့ အချက် ၂၀ခန့် ဖိလိုး လိုက်ရ၏။

" အ .................. အား ..................... ဦးလီးကြီးက ............  အကြီးကြီးပဲ ............ ဟင့် ဟင့် .................. စုလေး ............ စောက်ဖုတ်ထဲ .........  ပြည့်ကြပ်နေတာ ...... ကွဲလိမ့်မယ် ......... ဖြည်းဖြည်း လိုးနော် ...... ဟင့် "

စုစုဝင်းမှာ သူမ ပေါင်လေး ကားပေရင်း ဦးလှမောင် လိုးသမျှ တတွတ်တွတ် ညည်းရင်း အလိုးခံနေ တော့သည်။

" ကောင်းလိုက်တာ ... စုလေးရယ် "

" ရှီးးးးး ............ အားးးးး ............ ကောင်းရင် ......... လိုးလေ ............ ဦးရဲ့ ............ နာနာလေး လိုး ......... ဆောင့်လိုပေး ......... ဦး လီးကို ......... စုလေး ...... အရမ်းကြိုက်တယ် ............ အ ......... အားးးးး "

" စုလေး ...... လေးဖက်ကုန်းပေး "

" အင်း "

ဦးလှမောင် စကားအဆုံး စုစုဝင်းမှာ ထထိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ် လေးဖက် ထောက်ပေး လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားမှ နောက်သို့ ဖောင်းထွက်လာသော စုစုဝင်း စောင်ပတ်လေးအား ဦးလှမောင် ကုန်းယက်ပြန်၏။

" အာ ......... လိုးပါ ...  ဦးရဲ့ ...... ပြီးမှ ...... ဦး ကြိုက်သလောက် ယက် "

" အင်းပါ ...... စုလေး စောက်ပတ်က ...... မြင်တာနဲ့ ...... ယက်ချင် နေတာ "

စုစုဝင်း စကားကြောင့် ဦးလှမောင်မှာ ခဏယက်ကာ ဖင်အား တချက်နမ်းရင်း နောက်မှ ဆွဲလိုးတော့၏။

ဒေါ်တင်တင်ဦး ချောင်းကြည့်ရင်း ဒေါသစိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်များ ပျောက်သွားလိုက် ကာမစိတ်များ ပေါ်လာလိုက်နှင့် ခံစားမှု့ ရှုပ်ထွေး ကုန်တော့သည်။ သူမအား ထမိန်လေး လှန်ကာ အပေါ်မှ ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးတတ်သော လင်ဖြစ်သူမှာ သူစိမ်း မိန်းကလေးအား ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေအောင် ဆောင့်လိုးနိုင်ကြောင်း သိလိုက်ရ၏။ တကယ်လည်း ကာမအရှိန် တက်နေသော ဦးလှမောင် ဆောင့်ချက် များကြောင့် စုစုဝင်းမှာ လက်ထောက် မခံနိုင်တော့ပဲ ရှေ့ကိုယ်လုံး ဝတ်ကာ ဖင်ကြီးထောင်ခံ နေရ တော့သည်။

" ဇွိ ............ အား ..................... ဗျစ် ..................... အား ........................ ဘွတ် .................. ဗွတ် .................. အား ..................... အား .................. ကောင်းလိုက်တာ ......... ဦးရယ် ............ လိုး လိုး ............  အားရပါးရ လိုး "

စုစုဝင်း တယောက် အိပ်ယာခင်းအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ထောင်ထားသော ဖင်ကြီးဖြင့် နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် ပေးရင်း အော်ဟစ် နေပြန်၏။ လီးဝင်လာတိုင်း အဖုတ်လေးထဲ အရည်များ အိုင်နေသဖြင့် တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေတော့သည်။

ထိုချိန် ဒေါ်တင်တင်ဦး ချောင်းကြည့်ရင်း တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း ဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ကြွကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးထဲ ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ် ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက် လာ၏။ စိုးကျော်လည်း ဒေါ်တင်တင်ဦး နောက်ကျော ဘက်မှ ကြည့်နေရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး ထောင်ထွက် လာကာ ထမိန် အပြင်မှ ဖင်ကြားထဲ ထောက်မိ နေသည်။

ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွား မိသည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် သူစိမ်း မိန်းမတယောက် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရမ္မက် စိတ်များ ထကြွလာစဉ် ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့် အချိန်ကိုက် ထောက်ခံ လိုက်ရ၏။ မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်ကြောင့် မသိမသာ ဖင်ကြီး ရမ်းရှောင်ရာ စိုးကျော် လီးထိပ်အား ပေါင်ကြားထဲ နှဲ့ပေးသလို ဖြစ်သွား ရပြန်သည်။ အထင်မမှား စေရန် လီးအား ဖယ်ဖို့ ကြိုးစားရင်း လက်နောက်ပြန် ကိုင်လိုက်မိ၏။

" အိ့ "

နောက်ကျော ဘက်မှ စိုးကျော်၏ ခပ်တိုးတိုး မပွင့်တပွင့် ညည်းသံ ကြားရသဖြင့် ကြောင်သွား ပြန်သည်။  လက်လွတ်စပယ် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထားမိသော လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် လက်ထဲ ဖောင်းသထက် ဖောင်းကြွ လာ၏။ သူမ အပြုမှုများ မှားယွန်းသွားကြောင်း သိပေမယ့် နောက်ကျ သွားခဲ့ ရသည်။ ဖင်မလှုပ်သာ ခေါင်းမလှုပ်သာ အနေထားတွင် ခါးနောက်မှ စိုးကျော် လက်တဖက် ထွက်လာပြီး ပေါင်ခြံထဲ ပွတ်သပ်ကာ လက်ချောင်း များက  အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားအား ထိကပ် လာတော့သည်။ တဆက်ထဲ လိုလို အဖုတ် နှုတ်ခမ်း လေးအား ပွတ်သပ်နေရာမှ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ထိပ်လေး တိုးဝင်လာကာ အစိအား ကုတ်မိ သဖြင့် ကိုင်ထားသော လီးအား ညှစ်မိ လိုက်ပြန်၏။

" အ ............ အ ..................... ဦး ...... ပြီး တော့မယ် ထင်တယ် ...... စုလေးရယ် "

အိပ်ခန်းထဲမှ အသံကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် စိုးကျော်တို့ ၂ယောက်သား သတိ လက်လွတ်ဖြင့် ပြန်ချောင်း ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ကူးစက် တောက်လောင် လာနေသည်။ ဦးလှမောင် စကား အဆုံး စုစုဝင်းမှာ လေးဘက်ကုန်း ခံနေရာမှ ခန္ဓာကိုယ်အား ရှေ့တိုးကာ ကိုယ်တပတ် လှည့်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း ပါးစပ် ဟပေး လိုက်သည်။ ဦးလှမောင်မှာ စောက်ရည်များ ဖြင့် တင်းပြောင် နေသော လီးအား စုစုဝင်း ပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ ခေါင်းကိုင်ပြီး လိုးတော့၏။

" အု ......... ဖလွပ် ............ ဝု ............ ပလွပ်  ပလွပ် "

စိုးကျော် ချောင်းရင်း မနေနိုင်တော့ သူ့၏ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်အား ဖယ်ကာ ဖင်ကြားထဲ ဆက်ကနဲ့ ဖိလိုးလိုက်ရသည်။ ထမိန်နင့် ပုဆိုးခံနေသဖြင့် အရာမရောက် သော်လည်း လတ်တလော ဖြစ်ပေါ်လာသော ကာမစိတ်အား  စိတ်ကျေနပ်မှု့ အနည်းငယ် ရရှိလိုက်၏။

" အားးးး ............ ရှီးးးးး ........................ ကောင်းလိုက်တာ ............ စုလေးရယ် ...............  မ ............... မ ............... မ ရ   တော့   ဘူး ............... အ ............... အားးး .................. ထွက်ပြီ "

သိပ်မကြာလိုက် အိပ်ခန်းထဲ စုစုဝင်းပါးစပ်ထဲ လီးအား ခပ်သွက်သွက် အသွင်းထုတ် လုပ်ရင်း ဦးလှမောင် မေးကြောများ ထောင်လာသည်။

" ကောင်း လိုက် တာ ..................... ဟူးးးးး ........................ ရှီးးးးးးး "

ဦးလှမောင် အသံလေး တုန်ခါလာကာ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ခါးတွန့်သွားရင်း စုစုဝင်း မျက်နာပေါ် လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော၏။ တဆက်ထဲလိုလို ဒေါ်တင်တင်ဦး ပေါင်ကြား အရည်များ စီးကျလာသလို စိုးကျော် လီးမှာလည်း အကျောများ ထောင်လာကာ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် ပုဆိုးထဲ လရည်များ ပန်းထွက် ကုန်သည်။

" ဟူးးးး ............ ဟူးးးး ......... မမဦး ............  ဆရာတို့ ပြီးသွားပြီ ............ အပြင် ထွက်လာ တော့မယ် ............ သွားကြစို့ "

ဒေါတင်တင်ဦး မှာ ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ထမိန် အပြင်မှ ပေါင်ကြား လက်သွင်းကာ စောက်ရည်များ မသိမသာ သုတ်ပြီး စိုးကျော် နောက်မှ ကပ်လိုက် လာတော့သည်။

/////////////////////////

" ကဲ ...... အိမ် ပြန်ပို့ ပေးရမလား ...... မမဦး "

ဦးလှမောင် မယားငယ် အိမ်မှ ထွက်လာကာ လမ်းအနောက်ဖက် ကားလေးထဲ ပြန်ရောက်သည်နှင့် စိုးကျော်မှာ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား ကားစက်နိုးရင်း လှမ်းမေး လိုက်သည်။

" ဟူးးးးး ......... အိမ် မပြန်ချင် သေးဘူးကွာ ...... ကလေးတွေရှေ့ ...... ငါ ... ပေါက်ကွဲ မိလိမ့်မယ် ...... တနေရာရာ မောင်းကွာ "

စိုးကျော် မောင်းလာသော ကားလေးမှာ ဆိတ်ငြိမ် ရပ်ကွက် လေးမှ မောင်းလာရင်း မီးပွိုင့် ၅ခု ဖြတ်ကျော်လာစဉ် မြို့ပြင် ထွက်သော လမ်းမကြီး အတိုင်း မောင်းလာခဲ့၏။ ဆရာကတော် ဒေါ်တင်တင်ဦးအား အရင်ဆုံး လူရောစိတ်ပါ အနားယူရန် စဉ်းစားပြီး မြို့စွန်ဘက် လူအရောက် အပေါက် နည်းသော ဟော်တည် တခုသို့ ခေါ်လာ ခဲ့သည်။ ကားပက်ကင် ထိုးပြီး သည်နှင့် ခဏ တည်းခိုရန် အတွက် ဧည့်ကြို ကောင်တာတွင် စာရင်းပေးသွင်းလိုက်၏။

" မှတ်ပုံတင် ... ပေးပါရှင် "

" အမ် ...... ဟို ဟို ......... အကိုတို့က ... ခဏပဲ ...... အနားယူမှာမို့ ......... မှတ်ပုံတင် ပါမလာဘူး ... လိုင်စင် ပါတယ် ...... ရတယ်မလား "

ဟော်တည် ကောင်တာမှ ဝန်ထမ်း စာရေးမလေး၏ စကားကြောင့် စိုးကျော် ပြန်မေး လိုက်သည်။

" အော် ... ဟုတ် ......ရပါတယ်ရှင် ...... ဒါပေမယ့် ............ တရက်စာ ယူရပါမယ် "

" ရပါတယ် ...... ညီမရယ် "

ဝန်ထမ်းမလေးနှင့် စိုးကျော် စကားပြောနေစဉ် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ သူမ ကိုင်နေကြ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ  မှတ်ပုံတင် ပါလိုပါညား ရှာကြည့်နေ၏။

" လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ...... တယောက်ပဲ ...... နိုင်ငံတော် အသိမှတ်ပြု ...... ကဒ်တကဒ် ပေးရင် ... ရပါပြီ "

ဝန်ထမ်း စာရေးမလေးမှာ စိုးကျော် ယဉ်မောင်း လိုင်စင်အား ယူရင်း ပိုက်ဆံအိတ် နိုက်နေသော ဒေါ်တင်တင်ဦး အားကြည့်ကာ ပြုံးပြရင်း ရှင်းပြလိုက် ပြန်သည်။

" အိုရ် ...... မ ...... ဟုတ် ...... ဟုတ် ............ "

" ပျော်ရွှင်စရာ ... နေ့ရက်လေး ဖြစ်ပါစေရှင် "

ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားမဆုံးခင် ဝန်ထမ်း စာရေးမလေးမှာ ဧည့်ဝတ်စကား ပြောပေးနေ၏။ စိုးကျော်နှင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ အသက်ကွာ သော်လည်း ဒေါ်တင်တင်ဦး နုပျိုမှု့ကြောင့် လင်မယား ထင်သွားဟန် ဖြစ်သည်။ တလမ်းလုံး ငူငူကြီး ထိုင်လိုက်လာသော ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဝန်ထမ်း မလေး စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတက် လာရ၏။ လင်မယား မဟုတ်ကြောင်း ရှင်းပြလိုက်လျင် ဟော်တည်သို့ ၂ယောက် အတူလာမိသဖြင့် ရှင်းပြရင်း ပိုရှုပ်သွားမည် ဖြစ်သဖြင့် ငြိမ်နေလိုက် တော့သည်။ စိုးကျော် မျက်နှာအား ခိုးကြည့်ရာ ဘာမှ မဖြစ်သလို နေနေသည်ကို တွေ့လိုက် ရ၏။ ထိုချိန် ဝန်ထမ်း မလေးမှာ အိပ်ခန်းသော့ ထုတ်ပေးရင်း အခန်းနံပါတ် ပြောနေသည်ကို ဒေါ်တင်တင်ဦး မကြားမိတော့။

" အနားယူလို့ ...... ရပါပြီရှင် ...... ခုလို လာရောက် အားပေး တည်းခိုတာ ...... ကျေးဇူးပါ "

အနားယူမည့် အိပ်ခန်းဆီသို့ စိုးကျော်နောက်မှ လိုက်ပါ လာရာ ဟော်တည်ဧည့်ခန်း ဖြတ်အလျှောက် နံရံဘေး စုံတွဲထိုင်ခုံ များတွင် ထိုင်နေသော စုံတွဲ ၂တွဲမှာ ရယ်ပြီး နူတ်ဆက် နေသဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်လာကာ ခေါင်းငုံ့ထားမိသည်။

" ဒီအခန်းပဲ ...... မမဦး "

အသံကြားမှ ခေါင်းမော့ကြည့်ရာ စိုးကျော်မှာ အိပ်ခန်းတံခါး အား သော့ဖွင့် နေ၏။

" ခုန ...... ဟို စာရေးမလေး ...... အထင်မှား ပြောတာ ...... မမဦး ...... သိတ်ခါ ထိခိုင်ရင် ...... တောင်းပန်တယ်ဗျာ "

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် စိုးကျော်မှာ ကုတင်ဆီ လျှောက်သွားသော ဒေါ်တင်တင်ဦး နောက်ပိုင်းအား ကြည့်ကာ အခန်းတံခါး ပိတ်ရင်း လှမ်းပြော လိုက်သည်။

" ရပါတယ် ... မောင်ကျော်ရယ် ...... ငါတို့ အဖြစ်က ...... အဲလို ထင်စရာ ......... ဖြစ်နေတာ ကို "

ဒေါ်တင်တင်ဦး ကုတင်နား အရောက် ပိုက်ဆံအိတ် လေးအား ကုတင်ခေါင်ရင်းဘေး စားပွဲခုံလေးပေါ် ပစ်တင်ရင်း ပြန်ပြော နေ၏။

" အဟင့် ဟင့် ............ အီဟီး ............ ဟင့် ဟင့် ............ အဟင့်  ဟင့်  ဟင့် "

ကုတင်ပေါ် မှောက်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဖေါက်ပြန် နေသည့် ပုံရိပ်များ ပြန်တွေးရင်း ရှိုက်ငို နေမိ တော့သည်။ စိုးကျော် မှာ ကုတင်နား လျှောက်လာရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး ပေါင်နား တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ကာ ဘယ်လို နှစ်သိမ့်ရမလဲ တွေးရင်း ငေးကြည့် နေ၏။

" ငါလည်း မအိုသေးပါဘူး ... မောင်ကျော်ရယ် ......... အဟင့် ဟင့် ......... ဘာလို့များ ......... မင်းဆရာက ......... ငါ့ အပေါ် ...... ဖေါက်ပြန် တာလဲ ......... အဟင့် ဟင့် ...... ကဲဟာ ......... ဖုန်းးး ဝုန်းးးး ......... ဘုံး ဖုန်းးး "

ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားပြောရင်း မှောက်လျက် အနေထားဖြင့် အိပ်ယာခင်းအား  တဖုန်းဖုန်း ထုရိုက် နေပြန်သည်။

" အင်း ......... ကျနော် နားလည်ပါတယ် ......... မမဦးရယ် ......... မငိုပါနဲ့ "

" ငါ ............... ငါလေ ............... သူ့အပေါ် ......... ဘယ်လောက်ထိ ............... သံယောစဉ် ရှိမှန်း ............ သူသိပါတယ်ဟာ ............ ကလေးတွေတောင် ......... အရွယ်ရောက် နေပြီ ......... ခုမှဟာ ............ အဟင့် ဟင့် ......... အီး ............ ဟင့် ဟင့် "

မှောက်လျက် အနေထားဖြင့် ရှိုက်ရှိုက် ငိုနေရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခါးအောက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်ကြီးပါ လှုပ်ခါ နေတော့သည်။ ရှေ့ခြမ်းရှိ နို့အုံကြီးမှာ အိပ်ယာခင်းနှင့် ကပ်ကာ ဘေးကား ထွက်နေရာ စိုးကျော် တယောက် ကြည့်ရင်း သနားစိတ် နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ၂ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိကြောင့် ရာဂစိတ်များ ရောပြွန်း နေရ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ သူမ အပူနှင့် သူမ ကာမစိတ်များ မရှိပဲ ဝမ်းနည်းစွာ ရှိုက်ငို နေမိသည်။ အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ ဖင်သားစိုင်ပေါ် လက်တဖက် ကျရောက် လာကာ အင်္ကျီ လည်ပင်း လွတ်နေသော နေရာမှ ဂုတ်သားလေးအား နူတ်ခမ်းတစုံ ထိကပ်လာမှ သတိဝင်လာရ၏။

" ဟင် ... မောင်ကျော် "

ရုတ်တရက် စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ကာ ကိုယ်လုံးအား ပက်လက် လှန်ရင်း ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကိုယ်လုံး လှန်လိုက် သည်နှင့် ဖင်ပေါ် ရောက်နေသော စိုးကျော် လက်တဖက်မှာ အလိုက်သင့် သူမပေါင်ကြား တိုးဝင် လာကာ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းများ ကျရောက် လာတော့၏။

" ဟုတ်တယ် ......... မမဦး ......... မအိုသေးပါဘူး ဗျာ ...... ကျနော့် မျက်လုံးထဲ ......... တအား လှနေတာပါ "

" ဟာ ......... မောင်ကျော် ............... ဘာ တွေ လုပ် နေတာလဲ ......... သတိထားဦးလေ ............... အို့ ............ မလုပ် ............ မလုပ်နဲ့ ............... ငါ မကြိုက်ဖူး ......လွတ်စမ်း ......... ကဲဟယ် ...............  ဖြန်းးးးးးးး "

" အားးးး ......... မမဦး "

စိုးကျော် တယောက် ဒေါ်တင်တင်ဦး ပေါင်ကြားအား နိုက်နေရာမှ ပါးရိုက် ခံလိုက်ရသဖြင့် ရိုင်ထွက် သွားတော့သည်။

" ဟင့် ဟင့် ......... အဟင့် ဟင့် ............ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ ............... ငါ သေ ချင် လိုက် တာ "

" မမဦး ... ခံစား နေရတာကို ... ကျနော် ...... မကြည့်ရက် လို့ပါဗျာ "

" ဒါက ... ဝဋ်ကျွေး နေမှာပါ ... မင်း အနေနဲ့က ......... ဒီလို ... မလုပ် သင့်ဘူးလေ ......... ဟင့် "

" ဘာဖြစ်လဲ ... မမဦးရယ်  ......... ဆရာတောင် ... သူစိမ်း မိန်းမနဲ့  ... ဖေါက်ပြန် သေးတာ "

" ဟင် ......... မောင် ......... မောင် ......... မောင်ကျော် ......... ဟာ ............ မလုပ် ............ အို့ ............ လွတ် ......... လွတ် ............ လွတ်ပါ ............... ဟင့် ဟင့် "

စိုးကျော် ကာမ စိတ်များ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာ အနှံ့ ပြန်နမ်းကာ မို့မောက် နေသော နို့အုံ၂ဖက်အား အင်္ကျီအပြင်မှ မျက်နှာနဲ့ ပွတ်သပ် လိုက်သည်။

" အူး ............ ဟင်း ............ မ ............... မ ......... မ ဖြစ် သင့် ......... အာ ..................... ယား ............ ယားတယ် .................. ကျွတ် ............ အင်းဟင်း "

သတိလက်လွတ် ညည်းတွားရင်း စိုးကျော် ခေါင်းအား ရင်အုံဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ပေါင်တံ ၂ဖက်မှာ စိလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် မျက်လုံးလေး စင်းကျလာ၏။

" အင် ............ ဘာလုပ်တာလဲ ......... မချွတ် ပါနဲ့ကွာ "

စိုးကျော်မှာ နို့အုံ ၂ဖက်အား မျက်နှာနှင့် လူးပွတ်ကာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီအား ရင်ဖွင့်လိုက် သည်နှင့် အနက်ရောင် ဇာဘော်လီ အောက်မှ အနည်းငယ် အိတွဲ နေသော နို့အုံ ဖွေးဖွေးမှာ မို့အစ် နေ၏။ ဘော်လီအား နို့သီးခေါင်း ၂ဖက် ပေါ်အောင် အောက်ဆွဲချကာ ပေါ်ထွက် လာသော နို့သီးခေါင်းအား ပါးစပ်ဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆွဲစို့ ပစ်သည်။ ညာလက်ဖြင့် ပေါင်ခြံထဲ ဖွဖွပွတ်ကာ အဖုတ်အုံအား မထိပဲ အစိအား လက်ချောင်းနှင့် ဖိကလော်ရင်း တဆက်ထဲ နို့သီးခေါင်း တဖက်အား ဖိကိုက်လိုက်ပြန်၏။

" ဟင့် .................. အင့် ............ ကျွတ်ကျွတ် ............ အ .... အ ............ တစ်မျိုးကြီး ............ အင်းဟင်းးး ............... မမဦး ...... မနေတတ် တော့ဘူး...... အူးးး ရှီးးးးး "

အောင့်အီး မထားနိုင် တော့တဲ့ အဆုံး ဒေါ်တင်တင်ဦး ဖင်ကြီး ကော့ပြကာ တဟင်းဟင်း စုပ်သပ် နေရှာသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားဆုံးသည်နှင့် စိုးကျော်မှာ ပေါင်ကြား နေရာ ယူကာ ခါးလေး ဆွဲကိုင်ပြီး လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း ပစ်သည်။

" ဗျစ် ............ အ ............... ဗြိ ............... ဟင့် ............ ဇွိ ............... အ ............ ကျွတ် "

စူးစူးနှင့်နှင့် တိုးဝင်လာသော လီးကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး အဖုတ်အုံမှာ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားမိသည်။ အနည်းငယ် နာကျင် သွားသော်လည်း လင်ဖြစ်သူ မဟုတ်ပဲ သူစိမ်း ယောင်္ကျား တဦးအား မထင်မှတ်ပဲ အလိုး ခံမိသဖြင့် စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလို ကြောက်ရွံ့မိသလိုလို ခံစား လိုက်ရ၏။

" ရှီးးးးးး ............ ဟူးးးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... မမဦး ရယ် ............ ရှီးးးးးး "

စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်နေစဉ် စိုးကျော်မှာ အရင်းထိ ကပ်သွားသော လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲ ထုတ်ရာ အရှင်လတ်လတ် အူတွေ အသဲတွေ ဆွဲနုတ် သွားသလို ခံလိုက်ရပြန်သည်။ အဝင် ကြပ်သလောက် လီး ပြန်အထုတ် မှာလည်း စီးပိုင်နေ၏။

" ကျွတ် ............... ဟူးးးးး "

ဒုတိယ အကြိမ် ပြန်အသွင်း စိုးကျော် လက်၂ဖက်မှာ ခါးလေး ကိုင်ထားရာမှ ဗိုက်သားလေး ပွတ်ကာ အထက် တက်လာပြီး အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက်အား ညှစ်ချေ ပေးပြန်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခါးအောက် တစ်စို့ကြီး ဖြစ်နေချိန် ဇာဘော်လီဖြင့် ပင့်တင် ထားသလို ဖြစ်သော နို့အုံအား ဆုပ်နယ် ပေးနေ မှု့ကြောင့် နို့သီးခေါင်း ၂ခုမှာ မာထောင် လာခဲ့၏။ နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား လက်ချောင်းကြား ထည့်ကာ ချေရင်း လီးအထုတ်သွင်း လုပ်ရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း တွန့်လိမ် သွားရသည်။ ခါးအောက် ဖင်ကြီးမှာ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက် နေသော လီးအား အဝင်အထွက် ကောင်းအောင် စောင့်ရင်း ငြိမ်နေမိ၏။ စိုးကျော် ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးအရည်ပြားအား အထဲမှ ဆွဲညှစ် နေသဖြင့် မထိန်းနိုင်တော့ လရည်ထွက်ချင် လာသဖြင့် ခပ်သွက်သွက် လိုးလိုက်တော့သည်။

" အင့် ............... ဘွတ် ............... ရှီးးးးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ............... မမဦးရာ ............ ဘွတ် ...  ဘွတ် ............... အားးးးး ......... ကျနော် ......... ပြီး ......... ပြီး ............... အ ............ ဘွတ် ... ဘွတ် ...  ဘွတ် ............ ရှီးးးးးး ............... ထွက် ............ ထွက် ...... ထွက်ကုန်ပြီ ဗျာ "

စိုးကျော် စကား တပြောပြောနှင့် မနားတမ်း လိုးရာ နောက်ဆုံး တစ်ချက် အားကုန် ဆောင့်ရင်း လရည် ဖြူဖြူများ ဒေါ်တင်တင်ဦး အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့် လိုက်တော့သည်။

" ဟာ ...... မောင်ကျော် ...... အထဲ ... ပြီး ......... ပြီး ......... ပြီး ပစ် တာ လား ............ အာကွာ ......... ကျွတ်စ် "

ဒေါ်တင်တင်ဦး အဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားရချိန် အထိတ် တလန့်ဖြင့် ခေါ်ပြီး တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ဖြစ်နေသော လီးအား အလိုလျောက် ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် မိတော့သည်။ စိုးကျော် လရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချ ပစ်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် စိုးကျော် ကိုယ်လုံးအား ထိန်းထားရင်း အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ညှစ်ထား လိုက်သည်။

" မောင်ကျော် ...... မပြောမဆိုနဲ့ကွာ ...... အထဲ ပြီးပစ်တာ ...... မမဦးက ...... သွေးမဆုံး သေးဘူးကွ ...... မင်းဆရာနဲ့ ... မနေဖြစ်လို့ ... ဆေးမသောက် တာ ကြာပြီ "

စကားအဆုံး စိုးကျော် တယောက် ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်ပေါ်၃မိနစ်လောက် ငြိမ်နေရာမှ ခန္ဓာကိုယ်အား ဘေးသို့ လှဲချပစ်၏။

" ဗျာ ...... ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် ...... မမဦးရယ် ...... အထဲက ...... ညှစ်ဆွဲ သလို ဖြစ်တော့ ...... မထိန်းနိုင်ပဲ ...... အထဲ ထုတ်မိတာပါ "

စိုးကျော် ဘေးလှဲချစဉ် အဖုတ်ထဲမှ လီးတံ ကျွတ်ထွက် သွားရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်လုံးဒေါင့်မှ ခိုးကြည့်ရင်း အံအော နေမိသည်။ လီအရည်ပြား တလျှောက် သူမစောက်ရည် များနှင့် စိုရွှဲနေကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးလှမောင် လီးထက် တုတ်ခိုင်ရှည်လျား သည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အိပ်ခန်းထဲ ပါရှိသော ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ အဖုတ်အား ပြောင်နေအောင် ရေဆေး ပစ်သည်။ သူမ ပြန်ထွက် လာစဉ် စိုးကျော်မှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် မှေးနေရာ လီးကြီးမှာ ပျော့ခွေနေပြီး လဥမဲမဲ ၂လုံးပေါ်မှာ အောက်သို့ ငိုက်စင်း နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ လင်ဖြစ်သူ  ဖေါက်ပြန်မှု့အား လိုက်ချောင်းရင်း လင်တော်မောင်၏ လူယုံတပြည့်အား အလိုး ခံမိသဖြင့် စိတ်ထဲ ၀မ်းနည်း မိသလို ခံစား ရသော်လည်း အထိ အတွေ့အောက် သာယာ သွားမိသည်ကို မငြင်းချင်တော့။

" မောင်ကျော် ......... ထတော့လေ ...... ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး ...... ပြန်ကျစို့နော် "

" မမဦးက ... အနီးကပ် ကြည့်လည်း ...... အရမ်း လှတာပဲဗျာ ... ချစ်တယ် "

စိုးကျော် မှေးနေရာမှ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ပြီး ပြောလိုက်သော ဒေါ်တင်တင်ဦး အသံကြောင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ကာ ပြန်ပြော လိုက်တော့၏။

" အဲလို စကားတွေ မပြောနဲ့တော့ ...... တော်ပြီကွာ ...... ဒါ ပထမဆုံးနဲ့ ... နောက်ဆုံးပဲ ...... အဖြစ်ပျက်တွေ မေ့ပစ်လိုက်တော့ "

ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာထား တည်တည်နှင့် ပြောလိုက် သဖြင့် စိုးကျော် ဘာစကားမှ ထပ်မပြောပဲ ငြိမ်ကျ သွားသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ခဏအကြာ ပြန်ထွက် လာ၏။ ဟော်တည်မှ အပြန် ၂ယောက်သား စကား မပြောဖြစ်ပဲ စိုးကျော်မှာ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား သူမအိမ်သို့ လိုက်ပို့ ပေးလိုက် တော့သည်။ အဲဒီနောက် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံသဖြင့် စိုးကျော်လည်း မစရဲတော့ပေ။

နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားပြီး တီဗွီကြည့်နေစဉ် သမီးကြီး ဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယား အိမ်ပြန်လာကြသည်။

" ဟင် ...... ပွဲက ၂ရက် မဟုတ်လား "

ချယ်ရီခိုင် ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဆီးမေးလိုက်၏။

" ဟုတ်တယ် ...... အမေရေ ......... ကိုဇော်က ... နက်ဖန် မနက် ... အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်မှာမို့ ...... ဒီည မကြည့်တော့ဘူး ... ပြန်လာလိုက်တာ "

" အော် ...... မနက်က ...... မောင်ကျော် ......... လာသွား သေးတယ် ............ သမီး စက်ရုံ မလာလို့တဲ့ "

" အင်း ... သမီးလည်း ဖုန်းမဆက်မိဘူး ... ပြီးမှ ဆက်တော့မယ် ...... အိပ်မလို့ "

" ကဲ ...... အမေရေ ...... ကျနော်လည်း အိပ်ဦးမယ် ... တညလုံး ... မိုးလင်း ထားတာ "

ချယ်ရီခိုင်နှင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးတို့ စကားပြောနေစဉ် ဘေးမှ ဇော်ထွန်း ဝင်ပြောကာ လင်မယား အိပ်ခန်းဘက် လျှောက် သွားတော့သည်။ ၂ယောက်လုံး အိပ်ရေးပျက်ထား သဖြင့် အိပ်နေကြရာ ညနေပိုင်းထိ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ် နေသည်။ ညပိုင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယားဖြင့် ထမင်း အတူစားပြီး တီဗွီ ကြည့်ကာ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြ၏။ အိမ်က ၂ထပ်အိမ် ဖြစ်သော်လည်း လင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါး သွားကတည်းက အိမ်အပေါ်ထပ် မနေတော့ပဲ အောက်ထပ် ဆင်းနေ လိုက်၏။ ချယ်ရီခိုင်တို့ မောင်နှမ ၃ယောက်မှာ အိမ် အပေါ်ထပ် ဆက်နေ သော်လည်း ချယ်ရီခိုင် အိမ်ထောင် ကျသည်နှင့် အောက်ထပ် မိခင်ဖြစ်သူ  အိပ်ခန်းဘေး ရွေ့နေလိုက်၏။ အိမ်အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး အခန်းတွင် ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယား နေထိုင်ပြီး ကပ်လျက် အိပ်ခန်းမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး အခန်း ဖြစ်သည်။

ဒေါ်တင်တင်ဦး နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် အိပ်ခန်းတွင် နီလာခိုင် အိမ်လာသည်ချိန် ခဏတဖြုတ် နေသော အိပ်ခန်းအလွတ် တလုံးရှိသေး၏။ နီလာခိုင်မှာလည်း တခါတရံ လင်ဖြစ်သူ ခရီးထွက်ချိန် ညအိပ်ညနေ လာနေတတ်၏။ နီလာခိုင်၏ အိပ်ခန်း အနောက်ဖက်တွင် မီးဖိုခန်းနှင့် တွဲထားသော ရေချိုးခန်းသာ ရှိ၏။ ညပိုင်း အိပ်ယာဝင်စဉ် အိပ်ခန်း လေးထဲ ဒေါ်တင်တင်ဦး အိပ်မပျော်နိုင် သေးပေ။ နှစ်အတော်ကြာ မေ့လျော့ နေသော ကာမစိတ်များ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံကြောင့် ပြန်လည် ထကြွနေရ၏။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးနေစဉ် တဖက်ခန်းမှ သမီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယား သောင်းကျန်း နေသည်မှာ အတိုင်းသား ကြားနေ ရသည်။

" အာ ... မရဘူး ...... ချယ်ရီ ......... တုံးလုံး ချွတ်ကွာ ... နက်ဖန် ......ကိုဇော် ခရီးထွက်မှာလေ "

" အင်းပါ ... ချွတ်ပေးမယ် "

ချယ်ရီခိုင် ညဝတ် လက်တကိုင်း အင်္ကျီ အပါးလေး လှန်ချွတ်စဉ် ဇော်ထွန်းမှာ ပက်လက်လှန် လှဲချရင်း မယားဖြစ်သူ၏ ဒူးဖုံး စကပ်လေး ဆွဲချွတ်ကာ ပေါင်ဖြဲ ယက်တော့သည်။

" ဟယ် ......... ဇွတ်ကြီးပဲကွာ ............... အ ............ ရှီးးးးး ............... ကောင်း ... ကောင်း ............... ကောင်း လိုက်တာ ............ ကိုဇော် ရယ် "

ဒေါ်တင်တင်ဦး ကြားလိုက်ရသော အသံများကြောင့် ရင်ခုန်သံ မြန်လာရသည်။ ခါတိုင်း ပါသည့်ပါသာ နေခဲ့သော်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် လိုးထားသော အရှိန်ကြောင့် ကာမစိတ်များ နိုးကြား လာရ၏။ ကြိတ်မှိတ် အိပ်သော်လည်း အိပ်မရတော့ပေ။ ၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ ကုတင် ပေါ်မှ ဆင်းကာ အိပ်ခန်းပြင် ထွက်လာ ခဲ့သည်။ ခါတိုင်း ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယား အိပ်ခန်းမှာ တံခါး ပိတ်ထား သော်လည်း ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား အိပ်ခန်းတံခါး မပိတ်ထားပေ မေ့နေတာလား သူမအိပ်ပြီ ထင်ပြီး ပြန်ဖွင့်ထားလား မစဉ်းစားတတ်တော့။ အိပ်ခန်း တံခါး လိုက်ကာ ကြားမှ အသာလေး ခေါင်းတိုး ကြည့်ရာ မြင်ကွင်းမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် စေခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်သွားရမလား ဆက်ကြည့်ရမလား ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေမိသည်။

အဖုတ် အယက်ခံနေသော ချယ်ရီခိုင်မှာ အဝတ် ဗလာဖြင့် ထထိုင်ရင်း လင်ဖြစ်သူ ဇော်ထွန်း  ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ် နေ၏။ ဇော်ထွန်းမှာ ပက်လက် လှဲချပြီး ပေါင်၂ဖက် ဖြဲကာ လီးအား အရင်းမှ ကိုင်ထား ပေးသည်။ ချယ်ရီခိုင် နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သရေများ မေးဖျားထိ စီးကျ နေတော့၏။

" အားးး ရှီးးးးး ............ ရပြီ ... ရပြီ ... ချယ်ရီ ......... လိုးကြဆို့ "

အခန်း ၆ ဆက်ရန်