ပြည်တန်ဆာ့ ဂုဏ် အပိုင်း ၃

 

သက်အောင် ရုံးသိရေတွင်မပျေ ာ်သော ငါးထိုးခါနီးနေလေပြီ။ မာန်နေဂျ ာ ကိုသန့်စင်လည်း တာဝန်ချ ိန်ပြီဆုံး၍ အိမ်ပြန်သွားပြီဖြစ်ရာ ၎င်း၏ နေရာတွင် လက်ထောက်မာန်နေဂျ ာ ဇော်ထက် က ဆက်လက်တာဝန်ယူနေလေ၏။

ညဆိုင်းဆင်းသည့် အလုပ်သမားဦးရေ သိပ်မမျ ားသဖြင့် သက်အောင်လည်း ဇော်ထက်အား မှာစရာရှိသည်မျ ားကိုမှာကြား၍ ရုံးခန်းနှင့်တွဲလျှ က်ထားရှိသော သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့လိုက်လေတော့သည်။

ညနက်ပြီဖြစ်သော်လည် သက်အောင်တန်းအိပ်မပျေ ာ်ဘဲ အရက်အရှိန်ခပ်ထွေထွေနှင့် . . . သူလမ်းတွင်တွေ့ကာ အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးခဲ့သော မိန်းကလေး၏အကြောင်းကို တွေးနေမိပြန်သည်။ သူမကို သူကောင်းကောင်းမြင်ဖူး တွေ့ဖူးနေ၏။ ဘယ်မှာတွေ့ဖူးသည်ကိုတော့ သူ ခန့်မှန်းလို့မရသေး။

ထို့အပြင် သူမကို သူ ခင်သည်။ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်လိုသည်။ ယခုလို ညဉ့်ငှက်ဘဝမှ လည်း ဆွဲတင်ခေါ်ထုတ်လိုသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ထိုအလုပ်ကို ဆက်မလုပ်စေရန် တစ်ပတ်စာငွေပေး၍ သူ အပြတ်ငှားခဲ့ခြင်းဖြစ်လေ၏။

ယခုလို သူမ၏ အကြောင်းကို ခေါင်းထဲထည့်ထားခြင်းသည် . . . ကြေကွဲခံပြင်းစရာကောင်းသော မ နှင့် သူ ၏ လမ်းခွဲဇာတ်လမ်းတို့ကိုလည်း တနည်းတစ်ဖုံမေ့ပျေ ာက်စေသည်မှာ အမှန်ပင်။ အနှီမိန်းကလေးသည် သူ့အတွက် စိတ်အာရုံဖြေဖျေ ာက်ရာ အဆွေးမီးတို့ကိုငြိမ်းချ မ်းစေရာ ဆေးကောင်းတစ်ခွက် ဖြစ်နေပြီးလား ဆိုသည်ကို သက်အောင်မခန့်မှန်းတတ်တော့။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ . . . အနှီမိန်းကလေးအား ထိုဘဝထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ မိမိအနားတွင် တစ်နေရာစာပေး၍ ခေါ်ထားဖို့ရန် သက်အောင်ဆုံးဖြတ်ချ က်ချ လိုက်လျှ က် အိပ်ပျေ ာ်အောင် အိပ်ဆက်လိုက်လေတော့သည်။
.
.
.
နောက်တစ်နေမနက်တွင် သက်အောင် ပုံမှန် ရုံးပြန်ထိုင်၏။ မ နှင့် ကိစ္စကို ခေါင်းထဲထုတ်ထားလိုက်ပြီး လုပ်စရာရှိသည်မျ ားကိုလုပ်ကာ တွေ့စရာရှိသည့်ဧည့်သည်မျ ားနှင့်တွေ့လျှ က် အလုပ်ထဲတွင် စိတ်နှစ်ထားလိုက်လေသည်။

သက်အောင် နှင့် နွယ်နီထွန်း လမ်းခွဲကြသည်ကို တဆင့်စကားတဆင့်နားဖြင့် သိရှိကြရသော အလုပ်ရုံလုပ်သားမျ ား ကုမ္ပဏ္ဏီဝင်ထမ်းမျ ားသည် သက်အောင်အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ဟန်ရှိကြလေ၏။ သို့သော် ယခုကဲ့သို့ သက်အောင် ကိုယ်တိုင် အလုပ်ကို တက်တက်ကြွကြွ ပြန်လည်လုပ်ဆောင်နေသည်ကို မြင်တွေ့ကြရသောအခါ ဝန်ထမ်းမျ ားလည်း ပြန်လည်ရွှင်လန်းလာကြလျှ က် လုပ်ငန်းတာဝန်မျ ားကို ဆထက်ထမ်းပိုး ထမ်းရွက်ကြလေတော့သည်။

သက်အောင်က မာန်နေဂျ ာ ကိုသန့်စင်ကို ရုံးခန်းသို့ခေါ်လိုက်ပြီး သူ ရှေ့ဆက်နေထိုင်ဖို့ရာ ခြံဝန်းကျ ယ်ကျ ယ်နှင့် အိမ်ကြီးကြီးတစ်လုံးကို ရှာဖွေပေးရန် ညွှန်ကြားလိုက်လေ၏။ ကိုသန့်စင်ကလည်း သုံးပါတ်အတွင်း ရစေရမည်ဟု ကတိပေးလေသည်။ ထို့နောက် အလုပ်ကိစ္စအနည်းအကျ ဉ်းကိုပြောဆိုညွှန်ကြားကာ ကိုသန့်စင်ကို ပြန်လွှတ်လိုက်လေ၏။ ညက အဖြစ်အပျ က်တို့ကိုတော့ ကိုသန့်ဇင်အား သက်အောင် ထွေထွေထူးထူးပြောပြ မနေဖြစ်တော့။

သက်အောင် အလုပ်ထဲတွင်သာ အာရုံစိုက်ထားသော်လည်း ပန်းရောင် ဟူသည့် မိန်းကလေး၏ အကြောင်းမှာမူ မတွေးပါဘဲလျှ က် ခေါင်းထဲသို့ ဝင် ဝင်လာတတ်လေသည်။ သူမနှင့်တွေ့ဆုံလိုသည့် စိတ်မျ ားမှာလည်း တစိမ့်စိမ့်ယိုဖိတ်လျှ က်ရှိလေတော့၏။ တွေ့စတွင် first အင်စပက်ရှင် ဒေါင်းမည်စိုး၍ ငမ်းငမ်းတက်ဖုန်းဆက်ခေါ်သော အမှုမျ ို းကိုလည်း မပြုလိုသဖြင့် ချ ိန်းဆိုထားသောနေ့သို့ ရောက်ရှိရန်ကိုသာ သက်အောင် ကျ ိတ်မှိတ်စောင့်ဆိုင်းရလေတော့သည်။ အနှီ ခုနှစ်ရက်မြောက်နေ့သည် ရောက်ခဲလှပေစွ။
.
.
.
ဤသို့ဖြင့် သက်အောင်သည် ခုနှစ်ရက်ကို ခုနှစ်နှစ်မျှ ကြာသည်ဟု ထင်မှတ်စောင့်စားရင်း ချ ိန်းဆိုထားသောနေ့သို့ ရောက်ရှိခဲ့လေသည်။ ပန်းရောင် ကြို ဒိတ်ထားသော ကော်ဖီဆိုင်သို့ သက်အောင်က ထွက်ခဲ့လေရာ ကော်ဖီသောက်နှင့်နေသော သူမကို အခန့်သင့်တွေ့ရလေ၏။

ပန်းရောင်က သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းလေးတွင် တီရှပ်အကျ င်္ ီအဖြူ ရောင်ခပ်ပါးပါးလေးဝတ်ဆင်ထား၍ အပြာရောင်ဂျ င်းဂျ က်ကင်လေးကို ထပ်ထားလေသည်။ အောက်ပိုင်းတွင်မူ အပြာရင့်ရောင် ဂျ င်းဘောင်းဘီ အကြပ်ကလေးကို ဝတ်ဆင်ထားလေ၏။ ဆံပင်မျ ားကလည်း သက်အောင်နှင့်တွေ့စကကဲ့သို့ ဖွာလန်ကျ ဲမနေတော့ဘဲ မျ က်နှာဝိုင်းဝိုင်းလှလှ၏ လေးဘေးတစ်ဘက်တစ်ချ က်တွင် ဆာမူရိုင်းမလေးကဲ့သို့ အမြိတ်လေးအနည်းငယ်စီချ ကာ ကျ န်သည်မျ ားကို ခေါင်းစည်းကြို းဖြင့် အနောက်သို့ သပ်သပ်ခပ်ခပ် စုစည်းထားလေသည်။ အရောင်အသွေး မစူးရှသည့် သူမ၏ ခပ်ရိုးရိုးအလှသည် သက်အောင်၏ ရင်ကို တငြိမ်ငြိမ့်လှုပ်ရှားစေနိုင်လွန်းတော့၏။

ခဏကြာသောအခါ သက်အောင်လည်း ပန်းရောင်၏ အလှတွင် နစ်မြောနေရာမှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး သူမအားလှမ်းနှုတ်ဆက်၍ စားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။ ကော်ဖီ ထပ်မမှာဖြစ်တော့ဘဲ ပန်းရောင်သောက်လက်စ ကော်ဖီကုန်သောအခါ ထိုဆိုင်မှ ထခဲ့ကြလေတော့၏။

ထို့နောက် သက်အောင်နှင့်ပန်းရောင်သည် မုန့်တွေ စားစရာတွေ ပတ်စားကြလေသည်။ အဝတ်အစားမျ ား အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းမျ ားကို ပျေ ာ်ရွှင်စွာ လျှေ ာက်ဝယ်ကြလေသည်။ ထို့နောက်ရုပ်ရှင်ဝင်ကြည့်ကြပြန်သည်။

တစ်ခုထူးခြားသည်မှာ ပန်းရောင်သည် သူမကြိုပြောထားသကဲ့သို့ သူမအတွက် ကုန်ကျ စရိတ်ဟူသမျှ ကို သက်အောင်၏ အိတ်ထဲမှ အထုတ်မခံဘဲ သူမဘာသာ သူမ ငွေထုတ်ရှင်းလေ၏။ သက်အောင်လည်း ကတိပေးပြီးသားမို့ မည်သို့မျှ မပြောသာတော့ဘဲ နောက်ဆုံးပိတ်အနေဖြင့် ရေခဲမုန့် တစ်ခွက်ကိုသာ မရမက ငွေရှင်းကျွေ းမွေးလိုက်ရလေတော့သည်။

ရုပ်ရှင်ပြီးသော် သက်အောင်က သူမအား အိမ်ပြန်ပို့မည်ပြုရာ. . . သူမက သက်အောင်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါကြည့်ရင်း

' ဟာ . . . ရှင်ဒီလောက်နဲ့ ကြေနပ်တော့မလို့လား။ ရှင်ပေးထားတဲ့ ငွေနဲ့ ကျ မပြန်ပေးဆပ်ရတာ ထိုက်တန်တယ်လို့ ကျ မကိုယ်ကျ မ လိပ်ပြာသန့်ချ င်တယ်ရှင်။ အဲ့ဒီတော့ သက်သောင့်သက်သာ နားလို့ရမယ့်နေရာတစ်ခုကို သွားကြစို့ရဲ့ '

ဟု ဆိုလာလေသည်။ သက်အောင်လည်း သူမအား စကားအေးအေးဆေးဆေးပြောလိုသောကြောင့် ချ က်ထွီရမ်ဟော်တယ် ဘက်သို့ ကားကို လှည့်ခဲ့လိုက်လေတော့သည်။
.
.
.
ဟော်တယ်သို့ရောက်သော် သက်အောင်လည်း ကားသော့နှင့်ပိုက်ဆံအိပ်ကို စားပွဲပေါ်သို့ပြစ်တင်ကာ လည်ခဲ့ပတ်ခဲ့ စားခဲ့သောက်ခဲ့ရသဖြင့် ပင်ပမ်းခဲ့သမျှ ကိုအတိုးချ ပြီး ဒန်းလော့မွေ့ယာပေါ်သို့ ခြေပြစ်လက်ပစ် အိပ်ချ လိုက်လေတော့သည်။

' ဘယ်လိုလည်း လူကြီးရဲ့ လည်ရပတ်ရတာ ပင်ပမ်းသွားပြီလား ခစ် ခစ် ခစ် '

ပန်းရောင်လည်း ပျေ ာ်နေပုံရလေ၏။ သူမ၏ ကျေ ာပိုးအိတ်ကလေးထဲမှ ညအိပ်ဂါဝန်လေးကိုထုတ်ရင်း ရွှင်ရွှင်ပြပြပင် သက်အောင်ကိုစကားလှမ်းစလေသည်။

' ပင်ပမ်းတယ်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းနဲ့ ဒီလိုလျှေ ာက်လည် လျှေ ာက်စားရတာ ကိုယ်တကယ်ပျေ ာ်ပါတယ်။ ဪ. . ဒါနဲ့ မင်း မနက်ဖြန်ကစပြီး လုပ်နေ့ကြအလုပ်ကိုပဲပြန်လုပ်တော့မှာပေါ့ '

ပန်းရောင် စိတ်ကြည်လင်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူလျှ က် သက်အောင်လည်း သူပြောလိုသည်မျ ားကို ပြောဆိုစည်းရုံးရန် စကားစမေးမြန်းပြီး ပက်လက်လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်လေသည်။ ပန်းရောင်ကတော့ သိပ်မထူးခြားဟန်ဖြင့်

' ကျွ န်မက ဖာသယ်ပဲ။ ခုလို အချေ ာင်ရတဲ့အော်ဒါပြီးသွားပြီဆိုရင်တော့ လုပ်နေကြအလုပ်ပဲ ပြန်လုပ်ရမှာပေါ့။ လူဆိုတာ အလုပ်လုပ်မှ ပိုက်ဆံရမှာလေ . . .'

ဟု ခပ်အေးအေးပင်ပြန်ဖြေပြီး ခေါင်းစည်းကြို းကိုဖြေကာ အဝတ်လည်းရန်ပြင်ဆင်လေသည်။

သူမက ညဉ့်ငှက်မလေးပီပီ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားဟူသမျှ ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်ချွ တ်ပြစ်လိုက်ပြီး ညဝတ်ဂါဝန်ကို ကောက်စွပ်လိုက်လေ၏။

နာမည်နဲ့လိုက်ဖက်ညီအောင် ပန်းနုရောင်အသားအရည်ပိုင်ရှင် သူမသည် . . . နွယ်နီထွန်း ကဲ့သို့ ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား စွံ့စွံ့ကားကားကြီးမဟုတ်ဘဲ ပါးပါးလျှ လျှ သွယ်သွယ်သပ်သပ်လေးနှင့်ပင် အလွန်စွာ အချ ို းအဆစ်ကြနလှပေ၏။

လည်တိုင်ကျေ ာ့ကျေ ာ့ . . . ပုခုံးပြေပြေ . . . လုံးဝန်းညီညာသော နို့အုံနှစ်လုံး . . . ချ ပ်သောဗိုက်ပြင် . . သိမ်သောခါး ကားပြည့်ဝိုင်းစက်သောတင် . . . .သွယ်လျှ လှပသော ပေါင်တံနှစ်သွယ်နှင့် အနှီပေါင်ရင်းတို့ကြား စိမ်းမြမို့မောက်နေသော တောအုပ်တစ်နေရာ . . .

အဝတ်လည်းချ ိန် ခဏတာတဒင်္ဂ တွေ့မြင်လိုက်ရသော ပန်းရောင်၏ အလှတရားတို့သည်ပင် သက်အောင်၏ နှလုံးသားကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်စွဲကိုင်လှုပ်ခါနိုင်စွမ်းရှိလှပေစွ။ သက်အောင်၏ ရင်ထဲရှိ လှိုင်းတံပိုးမျ ားကို ဆထက်တံပိုးတိုးပွားလာသည်အထိ ဗြောင်းဆန်နိုင်စွမ်း ရှိလှပေစွ။

အပူရှိန် ငယ်ထိပ်သို့ စောင့်တက်ကာ သက်အောင် နှုတ်ခမ်းမျ ားပါးမျ ားထူအမ်းအမ်း ဖြစ်လာလေသည်။ အာခေါင်တွေခြောက်လာလေသည်။ သို့သော် စိတ်အလိုလိုက်၍ မဖြစ်သေးသည့်အခြေအနေကို သူ သဘောပေါက်လေ၏။ ပန်းရောင်နှင့် သူ့ကြားတွင် ပြောစရာ ညှိနှိုင်းစရာစကားမျ ား ရှိနေသေးသည်မဟုတ်ပါလား။

ထို့ကြောင့် သက်အောင်လည်း တံတွေးတစ်ချ က်မသိမသာ မြို ချ လိုက်ပြီး ပန်းရောင်အား သူ့အနားတွင်လာထိုင်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်လေသည်။ ပန်းရောင်ကလည်း သူ့ကို အပြုံ းလှလှလေး တစ်ပွင့်ပြုံ းပြ၍ ကုတင်ပေါ် သူ့နဘေးတွင် တင်ပါးလွှဲလေး လာထိုင်လေ၏။

သက်အောင်က သူမဘက်သို့ ကိုယ်ကိုလှည့်ထိုင်၍ စကားစလိုက်လေသည်။

' မင်းမှာ မိသားစု ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလည်း '

သူမက သက်အောင်အား ထူးဆန်းသလိုလေးတစ်ချ က်ပြန်ကြည့်ပြီးမှ
' နှစ်ယောက်။ ကျ မရယ် အမေရယ် '

' ဪ . . မင်းရဲ့ဝင်ငွေနဲ့ဘဲ ရပ်တည်ကြတာလား '

' ဟုတ်တယ်လေ . . အမေက အသက်လည်းရပြီ။ ကျ န်းမာရေးလည်းသိပ်မကောင်းဘူး '

' ဟင် . . ဒါဆို လောက်ကော လောက်ကြရဲ့လား '

' ဟင်း ဟင်းး ဒီလိုပဲပေါ့ရှင်။ ကျ မတို့ မိန်းမတွေဆိုတာ တစ်လမှာ လေးငါးရက်လောက်က ဟိုကိစ္စရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။ အဲ့ဒီတော့ ကျ န်တဲ့ နေ့တွေထဲက အလုပ်ဖြစ်တဲ့နေတွေကို ပေါင်းလိုက်ရင် တလကို ၁၅ ရက်လောက်တော့ ပျ မ်းမျှ ရှိတာပေါ့။ ၁၅ ရက် တစ်ရက် ၅၀၀၀ဝ ဆို တစ်လစာ ၇၅၀၀၀ဝ ခွဲလေ။ ရ သိန်းခွဲ ဆိုတဲ့ ပိုက်ဆံဟာ အိမ်လခ ပေးအပြီး ကျ မနဲ့ အမေနှစ်ရောက် စားလောက်သောက်လောက်ရှိပါတယ်။ '

' ပညာရေးကော မင်းဘယ်လောက်အထိ ရောက်ခဲ့လဲ '

' ကျ မက ဆယ်တန်းမှာ ကျေ ာင်းထွက်ခဲ့ရတာရှင့်။ ကျ မ ဖေဖေက ကျ မငယ်ငယ်တည်းက ဆုံးသွားသွားတာလေ။ အဲ့ဒီတော့ ကျ မ မေမေရဲ့လုပ်စာတစ်ခုတည်းနဲ့ပဲ ကျ မတို့ရပ်တည်ခဲ့ရတာပေါ့။ မေမေက ကျ မကိုကျေ ာင်းထားပေးရှာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျ မဆယ်တန်းမှာ မေမေရဲ့ကျ န်းမာရေးအခြေအနေက ဆိုးဝါးလာတာနဲ့ ကျ မကျေ ာင်းထွက်လိုက်ရတယ်။

ကျ မလည်း မေမေရဲ့ ဆေးကုစရိတ်အတွက် ရတဲ့အလုပ်တွေ ဝင်လုပ်ရင်း တဖြေးဖြေး ခုလိုဘဝမျ ို းကိုရောက်ခဲ့ရတာပဲ။ ပြောလို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး . . ကျ မက ကျေ ာင်းတုန်းက စာတော်တယ်ရှင့်။ သချ င်္ ာအင်္ဂလိပ်စာဆိုရင် အမှတ်ပြည့်ပဲ ဟဲ ဟဲ '

ပန်းရောင်က သက်အောင်၏ အမေးတို့ကို ပြန်လည်ဖြေကြားရင်း ကျေ ာင်းသူဘဝကို ပြန်လည်အမှတ်ရသွားဟန်ဖြင့် အနည်းငယ်ပြုံ းကာ ကြွားလုံးထုတ်လေ၏။ သက်အောင်မှာတော့ မပျေ ာ်ရွှင်နိုင်ဘဲ သူမ၏ ဘဝအကြောင်းကိုနားဆင်ရင်း တမြေ့မြေ့ အသနားပိုနေလေတော့သည်။

သို့သော် ထိုင်သနားနေလို့ မပြီးသေးသဖြင့် သက်အောင်လည်း စကားဆက်ရပြန်လေသည်။

' ဒီလိုကလေးမရဲ့ . . . . မင်း ဒီအလုပ်ကို ဆက်မလုပ်တော့ဘဲ ငါ့ဆီမှာ အလုပ်ဝင်ပါလား။ ငါ့ရဲ့ကိုယ်ရေးအရာရှိအနေနဲ့ပေါ့။ မင်းကို ငါ အင်္ဂလိပ်စာ ဖိုးစကေး ထပ်သင်ပေးမယ်။ စာရင်းကိုင်ပညာ တွေဘာတွေလည်း ထပ်သင်ပေးမယ်။ ပြီးတော့ ခုနေတဲ့ ဘုစုခရုနေရာမှာလည်း မနေနဲ့တော့။ အလုပ်ရုံနဲ့သိပ်မဝေးတဲ့ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ ငါဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းတစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒီကိုပြောင်းပြီး သားမိနှစ်ယောက်နေကြပေါ့။

လစာအနေနဲ့ကတော့ မင်းကိုငါ တစ်လ ရ သိန်းပေးမယ်။ ဘယ်လိုလည်း . . . မင်းလည်း တင့်တောင့်တင့်တယ် ဘဝရပ်တည်နိုင်သလို မင်းမေမေအတွက်လည်း နားအေးပါးအေး သပ်သပ်ခပ်ခပ်နေရတာပေါ့။ '

သက်အောင်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို ကြားလိုက်ရသောအခါ သူမကမျ က်နှာ အနည်းငယ်တင်းမာသွားပြီး ဟက် ခနဲ လှောင်ရယ်တစ်ချ က်ရယ်လိုက်လေသည်။

' သဘောကောင်းလှချ ည်လား သူဌေးမင်းရယ်။ ငွေကို အတော်အားကိုးတယ်လို့ ကျ မစွပ်ဆွဲရင်လည်း ရှင်က လက်မခံချ င်ဦးမယ်။ ခုလို ဘလာချ ီးကြီး ကျ မအပေါ် လာကောင်းပြနေတဲ့ရှင့်ကို ကျ မက ဘယ်လိုယုံကြည်ရမှာလည်း။

ဒီမှာ ကုမ္ပဏ္ဏီပိုင်ရှင်သူဌေးရဲ့ စက္ကထွီမှ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြည့်တန်ဆာလည်း ပြည့်တန်ဆာအလုပ်ကို စည်းစနစ်ကျ ကျ မှန်မှန်ကန်ကန် ရိုးရိုးသားသားလုပ်စားရင် ဂုဏ်ရှိပါတယ်ရှင့်။ ရှင့်ဘဝမှာ ရှင့်ဘာသာရှင် အေးအေးဆေးဆေးနေပါရှင်။ ကျ မလို မိန်းမပျ က်ကိုလာမနွယ်ပါနဲ့။ ခုည ကျွန်မနဲ့ ကြို က်သလိုပျေ ာ် ကျ မကို ကြို က်သလိုခိုင်း မနက်ကြ လမ်းခွဲကြတာပေါ့။ နောက်နေ့တွေ လိုအပ်တော့လည်း လိုအပ်သလို ကျ မကို ခေါ်လိုက်ပေါ့။ ရှင်နဲ့ကျ မနဲ့ကြားမှာ ဒီအဖြေက အကောင်းဆုံးပါပဲရှင် '

ထိုအခါ သက်အောင်က ခေါင်းတွင်တွင်ခါလိုက်ပြီး

' မဟုတ်သေးပါဘူး မိန်းကလေးရယ်။ ငါ မင်းကိုကူညီတာက စေတနာသန့်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မင်းကို အလုပ်ခန့်တယ်ဆိုတာကလည်း စပွန်ဆာပေးသလို အလကားနေရင်း ပိုက်ဆံတွေပေးထားပြီး ငါတောင့်တတဲ့အခါ မင်းရဲ့အသွေးအသားကို အသင့်စားသုံးဖို့ကြံတာမဟုတ်ပါဘူး။ မင်းအနေနဲ့ အိန္ဒြေရှိရှိ သိက္ခာရှိရှိ မင်းရဲ့လုပ်အားတွေကို ငါ့ရဲ့လုပ်ငန်းခွင်မှာ ပေးဆပ်ခွင့်ရမှာပါ။ '

သက်အောင်၏ ပြောစကားကြောင့် ပန်းရောင်လည်း အနည်းငယ်တွေဝေသွားပြီး

' အင်းးလေ . . စဉ်းစားတာပေါ့။ ကျ မကို အချ ိန်နဲနဲတော့ပေးပါ။ ပြီးတော့ ရှင်စဉ်းစားရမယ့်အပိုင်းတွေကိုလည်း ကျ မရှင့်ကိုပြောပြထားမယ်။

ဒီအလုပ်ကိုဆက်မလုပ်တော့ဘူးဆိုတာနဲ့ ကျ မရဲ့ဘောစ့်နဲ့ ကျ မ အနည်းနဲ့အမျ ားတော့ပြသနာတွေရှင်းရလိမ်မယ်။ ဒီအလုပ် လုပ်ခဲ့စဉ်က အရိပ်ဆိုးတွေကလည်း ကျ မကို သေခြာပေါက်လာပြီး ရိုက်ခတ်မှာပဲ။ ကျ မက ဒါတွေကို ကျ မနည်းကျ မဟန်နဲ့ ဖြေရှင်းနိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် ဒီအရိပ်ဆိုးတွေ ရှင့်ဆီအထိပါရောက်လာခဲ့မယ်ဆိုရင် ရှင်လည်း သည်းခံနိုင်ဖို့တော့လိုတယ်။

ဥပမာ ကျ မလိုမိန်းမပျ က်တစ်ယောက်က လစာမြင့်မြင့်နေရာကောင်းကောင်း နဲ့ အလုပ်ထဲကို ချ က်ခြင်းရောက်လာလို့ ဝန်ထမ်းတွေ မကြေမနပ်ဖြစ်ကြတာတို့ ဘာတို့ပေါ့။ ဒါတွေအတွက်ရှင်လည်း ကြို တွေးထားရလိမ့်မယ်။ '

' ဪ . . ဒါက ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ဒီအတွက်ကိုယ်စဉ်းစားပြီးသားပါ။ အရေးကြီးတာက မင်းကိုယ့်ရဲ့ rq ကိုလက်ခံဖို့ပဲ။ ပြီးတော့ . . . .'

' ပြီးတော့ဘာဖြစ်လဲ '

' ပြီးတော့ ရှေ့ဆက် ဘယ်လိုရိုက်ခတ်မှုမျ ို းတွေ ဘယ်လိုပြသနာတွေပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းဘာသာမင်း မဖြေရှင်းဘဲ ကိုယ့်ကို အသိပေးစေချ င်တယ် '

' ကောင်းပြီလေ . .ကျ မကို သုံးရက်လောက်အချ ိန်ပေးပါ။ ကျ မစဉ်းစားပါ့မယ် '

' အိုကေ ခလေးမ။ ဒါနဲ့ ဒီသုံးရက်အတွင်းမှာ မင်းအလုပ်မလုပ်အောင် ခုကတည်းက ကိုယ်သုံးသိ်န်းကြို ထုတ်ပေးထားမယ်။ '

သက်အောင်က စားပွဲခုံပေါ်ရှိပိုက်ဆံအိတ်ကို လှမ်းယူမယ်ပြု လေရာ သူမက သက်အောင်ရဲ့ လက်ကိုဆွဲထားပြီး

' နေပါစေရှင်။ ကျ မမှာ ရှင်ပေးထားတဲ့ငွေတွေ ကျ န်ပါသေးတယ်။ ဒါနဲ့ သုံးလောက်ပါတယ်။ ဒီသုံးရက်အတွင်း ကျ မဘာအလုပ်မှ လက်မခံဘူးလို့လဲ ကတိပေးပါတယ်။ ဟုတ်ပြီလား . . .

ဟု ခပ်ပြုံ းပြုံ းလေး ပြန်ပြောလေသည်။ သက်အောင်လည်း သူမကို ပြန်လည်ပြုံ းပြကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်လေ၏။

ထို့နောက် ပန်းရောင်က ညှို ့ငင်အားကောင်းသောအကြည့်တို့ဖြင့် သက်အောင်၏မျ က်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း

' ကဲ . . ဘယ်လိုလည်းကိုယ့်ဆြာကြီးရဲ့။ သူမျ ားကို ဒီကိုခေါ်လာတာ ဒါမျ ို းတွေ ပြောဖို့သက်သက်ပဲလား။ အခြားပျေ ာ်စရာကောင်းတဲ့ အစီအစဉ်လေးဘာလေး မရှိတော့ဘူးလား။ သူက မလိုအပ်ရင်တောင် သူမျ ားကတော့ အတော်ကို လိုအပ်နေပြီရှင့် . . .။

နောက်ပြီး ဒီလိုအခွင့်အရေးမျ ို းဆိုတာ ခု အချ ိန်မှာပဲ သေခြာတော့မှာ။ သူမျ ားကသာ ရှင့်ရဲ့အလုပ်ကို လက်ခံပြီး မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ ဘဝကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြတ်သန်းတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ဖြစ်မယ်ဆိုရင် . . . နောက် ရှင်ဒါမျ ို းအခွင့်အရေးတွေ ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး '

ဟု ဆိုလျှ က် သူမ ကိုယ်ပေါ်ရှိ ညအိပ်ဂါဝန်ကို ခေါင်းကနေ ကွင်းလုံးချွ တ်လိုက်လေသည်။ သက်အောင်လည်း ယခုတစ်ခါတော့ စိတ်ကို လွတ်လိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချ က်ချ လိုက်ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် လှလှသွယ်သွယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲယူ ထွေးပွေ့လိုက်လေတော့၏။
.
.
.
ပါးပါးလျ ားလျ ားဖြင့် အကြမ်းခံသော သူမ၏ အရသာကို သက်အောင်စာဖွဲ့မပြတတ်။

သူမ၏ အပြု အစု သူမ၏ အထိအတွေ့တို့ကို သက်အောင် နတ်စည်းစိမ်ဖြင့် မလည်းနိုင်။

သူမ၏ ရှိုက်ငင် ငြီးတွားသံမျ ားက သက်အောင်အတွက် တစ်သက်မမေ့နုင်စရာ ROCK N ROLL တေးသွားတစ်ပုဒ်နှယ်။

မိန်းမပျ က်လေးတစ်ဦးဆိုပေမယ့် မင်းလေးဟာ နူးညံ့လွန်းလှချ ည်းလား။ ငါ့ရဲ့ရင်ကို ဆွဲယူဖမ်းစားနိုင်လွန်းလှချ ည်းလား ကလေးမရယ် . . .

သက်အောင် သွားလေရာတွင် လက်ကိုင်အိပ်ထဲ၌ အမြဲဆောင်ထားသည့် တိုင်းရင်းအားတိုးဆေးထောင့် သုံးထောင့်ကုန်၍ နာရီလည်း မနက်သုံးနာရီ ဒေါင်ဒေါင်ထိုးချ ိန်မှ နှစ်ယောက်စလုံး ခြေကုန်ကမ်းပမ်းကျ လျှ က် အိပ်ဆက်ခြင်းအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိကြကုန်လေတော့သည်။
.
.
.
မနက်ရောက်သော် ပန်းရောင်က သက်အောင်၏ ကမ်းလှမ်းချ က်အား သူမလက်ခံပါလျှ င် သုံးရက်လွန်၍ လေးရက်မြောက်သောနေ့၌ အလုပ်ရုံသို့လာခဲ့မည် ဟု ပြောကာ အလုပ်ရုံလိပ်စာတောင်းလေ၏။ သက်အောင်လည်း အလုပ်ရုံတည်ရှိရာလိပ်စာနှင့် ဆက်သွယ်ရန် ဖုန်းနံပါတ်မျ ားကိုပါ ချ က်ခြင်းပေးလိုက်လေတော့သည်။

ထို့နောက် ပန်းရောင်က သက်အောင်ကို လိုက်မပို့စေတော့ဘဲ သူမဘာသာ တက္ကစီငှား၍ ပြန်သွားလေ၏။ သက်အောင်ကတော့ အလုပ်သို့ပြန်ခဲ့ပြီး ထိုအချ ိန်မှ စ၍ ပန်းရောင် ရောက်လာမည့်နေ့ကိုသာ စတင်စောင့်ဆိုင်းလေတော့သည်။
.
.
.
သုံးရက်လုံးလုံး သက်အောင်အလုပ်ထဲတွင်စိတ်မပါ။ အတွေးထဲတွင် သူမ၏ အကြောင်းမျ ားကိုသာ တဝဲလည်လည် စဉ်းစားနေမိရင်း ချ ိန်းဆိုထားသည့် လေးရက်မြောက်နေ့သို့ ရောက်ရှိရန်ကိုသာ ဆန္ဒစော၍ နေလေ၏။

တကယ်ထမ်းထိုနေ့သို့ရောက်သောအခါ ' သူမ လက်ခံမှ ခံပါ့မလား ' ဆိုသည့်အတွေးဖြင့် သက်အောင်တစ်ယောက် ပူပမ်စိုးရမ် ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်လျှ က် စက်ရုံဝသို့ မကြာခဏထွက်ကြည့်နေမိလေတော့သည်။ မာန်နေဂျ ာ ကိုသန့်ဇင်နှင့် ဒုမာန်နေဂျ ာမျ ား . . အလုပ်သမားမျ ားသည်လည်း ၎င်းတို့၏ သူဌေး မူမမှန်ဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ကာ အံ့အားသင့်နေကြလေ၏။

ဆေးထုတ်လုပ်မှုအပိုင်းမှ အတင်းပြောသန်သည့် မယ်ညွန့်နှင့် မယ်ကွန့် တို့ညီမနှစ်ဦးဆိုလျှ င်

' မိန်းမကို သူမျ ားနဲ့ပေးစားပြီး သူဌေးကြောင်သွားပြီ '

ဟူ၍ သူမတို့ထင်မြင်ချ က်မျ ားပေါင်းစုကာ လုပ်သားထုအတွင်း ကောလဟာလသတင်းမျ ားကို ဖြန့်ကြလေကုန်၏။

ဤကဲ့သို့ သက်အောင်ခမြာ သိသာထင်ရှားစွာပင် ရုပ်ပျ က်အောင် စောင့်မျှေ ာ်နေခဲ့သော်လည်း ပန်းရောင်ကတော့ ပေါ်မလာ။ ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့လည်း ဖုန်းမကိုင်။ ညနေရုံးဆင်းချ ိန် သို့ရောက်သောအခါ သက်အောင်လည်း ဆက်သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သူမကို တစ်ခါလိုက်ပို့ခဲ့သည့် ကြည့်မြင်တိုင်ဘက်သို့ သွားရှာကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိလေတော့သည်။

' ဆြာ . . . နေမကောင်းဘူးလား။ ခင်ဦး ဆြာ့ကိုစောင့် ကြည့်နေတာကြာပြီ။ ဒီရက်ပိုင်း ဆြာ မျ က်နှာလည်းမကောင်းဘူး။ . .ခုလည်း လောလော လောလောနဲ့. . . ဘာအရေးကြီးကိစ္စတွေမြန်း ပေါ်နေလို့လည်းဆြာရယ် . . ခင်ဦးကိုပြောလို့ရရင် ပြောပြပါလား '

ပန်းရောင်ကိုထွက်ရှာရန် ရုံးခန်းထဲသို့ ကားသော့ဝင်အယူတွင် အခန်းဝ၌ရပ်လျှ က်သား အထက်ပါအတိုင်း နှုတ်ဆက်မေးမြန်းလာသည့် ခင်ဦးကို သက်အောင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ခင်ဦးဟူသည်မှာ သက်အောင်၏ လူရင်းမျ ားထဲမှ တစ်ယောက်။ အမျ ို းဝန်ထမ်းမျ ားတွင် မန်နေဂျ ာ ကိုသန့်ဇင်ကို သက်အောင်ယုံကြည်အားကိုးသကဲ့သို့ အမျ ို းသမီးဝန်ထမ်းမျ ားအနက် ခင်ဦး ကို ယုံကြည်စိတ်ချ ရလေ၏။ အသက် ၂၈ . .၂၉ ခန့်ရှိပြီးဖြစ်သော သူမသည် စာရင်းအင်းဌာနတွင် လက်ထောက်ကြီးကြပ်ရေးမှူ းတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်နေလျှ က် သွက်လက်ထက်မြက်သူတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။

ထို့အပြင် ခင်ဦးသည် လူကောင်သိပ်မကြီးဘဲ အသားညို ညို တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြို းဖြို းမောက်မောက် ဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာအချ ို းအစားလှပသူတစ်ယောက် ဖြစ်ယုံမျှ မက သူမ၏ ရုပ်လက္ခဏာမှာလည်း အတော်အတန်ပင် ကြည့်ပျေ ာ်ရှုပျေ ာ်ကောင်းလှပေ၏။

ထို့ကြောင့် ကိုယ်ရေးအရာရှိ သေသေခြာခြာ မခန့်ထားရသေးသော သက်အောင်သည် အချ ို ့သော အစည်းအဝေးမျ ား ပွဲလမ်းသဘင်မျ ားသို့ တက်ရောက်ရာတွင် ခင်ဦး ကိုသာ ယာယီ ကိုယ်ရေးအရာရှိအဖြစ် တာဝန်ပေးအပ် ခေါ်ဆောင်သွားလေ့ရှိသည်။

သူနှင့် ခင်ဦး တို့၏ ရင်းနီးမှုကို ကြည့်ကာ ဝန်ထမ်းလောက၌

' ခင်ဦးကတော့ ဆြာ့ရဲ့ကိုယ်ရေးအရာရှိဖြစ်တော့မယ် . . .

ဆြာက ခင်ဦးကို အတော် ပစားပေးတာ . . .

ဆြာကတော် မနွယ်နီရှိလို့သာပေါ့။ မဟုတ်ရင် ခင်ဦး ကို ဆြာက အလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး '

စသည့် ဘလာဘလာ အသံတွေ ထွက်ခဲ့ကြဖူးလေသည်။ သို့သော် အပေါက်အစမျ ားသည့် လူတို့ သဘာဝကို သက်အောင် ကောင်းကောင်းနားလည်ထားသည့်အတွက် ၎င်းတို့၏ ထင်မြင်မှန်ဆချ က်မျ ားကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ လောက်လောက်လားလား အရေးယူဖြေရှင်းခြင်းမျ ို း မပြုလုပ်ခဲ့။
.
.
ခင်ဦးကိုမြင်လိုက်ရတော့ သက်အောင်၏ ခေါင်းထဲသို့ သူမရဲ့အကြောင်းမျ ားက ခေတ္တမျှ ဝင်လာခဲ့လေသည်။

ပန်းရောင်ကို လုပ်ငန်းသဘောတရားမျ ား သင်ပြလမ်းညွှန်ဖို့ရာတွင်လည်း ခင်ဦး၏ အကူအညီကို ရယူရမည်ဟူ၍ အကြံဖြစ်ပေါ်လျှ က်

' ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ခင်ဦးရဲ့။ ကိုယ်နေကောင်းပါတယ်။

ဪ . . ဒါနဲ့ ခု ကိုယ် ကြည့်မြင်တိုင်ဘက်ကို သွားစရာရှိတယ်။ ကိုယ့်ဘဝအတွက် အရေးကြီးဆုံး လူတစ်ယောက်ကို သွားရှာမှာ။

တကယ်လို့သူပါလာရင် ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ရေးအရာရှိအဖြစ်အလုပ်ဝင်လိမ့်မယ်။ အဲ့တာ ခင်ဦးက သူ့ကို လုပ်ငန်းအကြောင်းလေးဘာလေး နဲနဲပါးပါး သင်ပေးလိုက်ဦး . . . ဟုတ်ပြီလား။ ဒီ့အတွက် ခင်ဦးကို လစာတိုးပေးဖိုလည်း ကိုယ်စီစဉ်လိုက်မယ် '

ဟု ခပ်ပြုံ းပြုံ းပြောကြားကာ သူမ၏ နဘေးမှ ဖြတ်၍ ရုံးခန်းအပြင်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်လေတော့သည်။

မကြေနပ်သောအကြည့်တို့ဖြင့် သူ၏ နောက်ကျေ ာသို့ စိုက်ကြည့်ရင်း ပါးစပ်မှ ပွစိပွစိပြောကျ န်ရစ်ခဲ့သည့် ခင်ဦး၏အပြု အမူမျ ားကိုမူ သက်အောင်သတိမထား မိလိုက်တော့။

ပထမတစ်ခေါက် ညမှောင်မှောင်မဲမဲတွင် အရက်မူးမူးဖြင့် ရောက်ဖြစ်ခဲ့သောနေရာကို သက်အောင်အတော်လေးပြန်ရှာလိုက်ရသည်။ ၎င်းနေရာသို့အရောက် ဟိုဟိုဒီဒီစုံစမ်းကြည့်သောအခါ ပန်းရောင်ဟူသော မိန်းကလေးကို သိသူမရှိကြ။

' ဒီရပ်ကွက်မှာနေတာကော သေခြာလို့လား '

ဟူ၍ သာ သက်အောင်ကို ပြန်မေးကြလေ၏။ သက်အောင်လည်း အရင်တခါ သူမကို အိမ်အထိ မရရအောင် လိုက်မပို့မိသည့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်သာ အပြစ်တင်ရင်း မျှေ ာ်လင့်ချ က်ကင်းမဲ့စွာ လာလမ်းအတိုင်းပြန်ခဲ့ရလေတော့သည်။
.
.
စိတ်ဆင်းရဲခြင်းကြီးစွာ ကားမောင်းပြန်လာစဉ် အလုပ်ရုံသို့ရောက်ခါနီး လမ်းဘေးအုတ်ခုံတစ်ခုပေါ်၌ ငေးငေးငိုင်ငိုင်လေးထိုင်နေသည့် ပန်းရောင်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သက်အောင်တစ်ယောက် ထခုန်မိမတတ် ဝမ်းသာသွားလေ၏။ ချ က်ခြင်းကားကိုထိုးရပ် ပြေးဆင်းကာ သူမရဲ့လက်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လှမ်းယူစုပ်ကိုင်လိုက်လိုက်ပြီး

' မင်း ဘယ်တွေလျှေ ာက်သွားနေတာလည်း။ ကိုယ်မင်းအလာကိုစောင့်နေတာ။ မင်းက ဘာလို့ဒီမှာ ထိုင်နေတာလည်း . . .'

စသဖြင့် မေးခွန်းတွေ အဆက်မပြတ်ထုတ်လိုက်မိတော့သည်။

သူမက သက်အောင်အား အေးဆက်ဆက်အပြုံ းတစ်ပွင့်ကိုသာ ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံ းပြကာ ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့သွားဖို့ရန် တောင်းဆိုလေ၏။

ထို့ကြောင့် သက်အောင်လည်း သူမကို ကားပေါ်ဆွဲတင်ပြီး အနီးဆုံးကော်ဖီဆိုင် တစ်ခုသို့ ထွက်ခဲ့လိုက်လေတော့သည်။
.
.
.
ကော်ဖီဆိုင်သို့ရောက်သော် ကော်ဖီတစ်ယောက်တစ်ခွက်မှာသောက်ကြပြီး သက်အောင်တို့နှစ်ယောက် စကားပြောဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။

ပန်းရောင်က ရပ်ကွက်ထဲတွင် သူမအား ပန်းရောင်ဟု မသိကြဘဲ ပူစူးမ ဟူ၍သာခေါ်ဆိုကြကြောင်း . . .သူမအနေဖြင့်သက်အောင်၏ ကမ်းလှမ်းချ က်ကိုလက်ခံပြီး သူမဘဝကို သူမ စိတ်သစ်လူသစ်ဖြင့် တကယ်ပင် ပြန်လည်တည်ဆောက်လိုကြောင်း . . . သို့သော် သူမ၏ ရွေးချ ယ်မှုကို ဘောစ့်ဆိုသူက လက်မခံလိုကြောင်း . . . ၎င်း၏ ဆန္ဒကိုလွန်ဆန်ခဲ့သည်ရှိသော် ဘောစ့်က သူမကိုတင်မကဘဲ သက်အောင်ကိုပါ အန္တရာယ်ပေးလာနိုင်သဖြင့် မည်သို့ဆက်လုပ်ရမည်ကို ဝေခွဲမရနိုင်ဘဲ ထိုနေရာတွင် ထိုင်နေမိခြင်းဖြစ်ကြောင်း . . . စသဖြင့် သက်အောင်ကို အကျ ို းအကြောင်း ရှင်းပြလေ၏။ ထို့နောက် သူမက

' ကျွ န်မကြောင့် ရှင့်ကို မဆီမဆိုင်ဒုက္ခမရောက်စေချ င်ဘူးရှင် '

ဟု ဆက်လက်ပြောဆိုကာ မျ က်ရည်မျ ားရစ်ဝဲနေရှာလေတော့သည်။

သက်အောင်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်လှ၍ သူမအား ဒီဘဝထဲမှ မရရအောင် ဆွဲထုတ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချ က်ချ ကာ . . . ဘောစ့်ဆိုသူတွင် သူ့အား ဒုက္ခပေးနိုင်မည့် အဆင့်အတန်းမရှိကြောင်း . . ၎င်းနှင့်ကိစ္စကို သူကြည့်ရှင်းမှာမို့ စိတ်ပူပန်ရန်မလိုကြောင်း . . . အရေးကြီးသည်မှာ သူမကိုယ်၌သာလျှ င် တကယ်ပြုု ပြင်လိုစိတ်ဖြင့် ကြို းစားဖို့ရန် လိုအပ်ကြောင်း . . စသဖြင့် ပန်းရောင်ကို အားပေးစကားမျ ားပြောကြားလိုက်လေ၏။ ၎င်းနောက်တွင်မှ အရင်အလုပ်ကိုဆက်မလုပ်ဘဲ သူ့ထံတွင်သာအလုပ်ဝင်ဖို့ရန် တိုက်တွန်းလေရာ ပန်းရောင်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ရှာလေတော့သည်။

ထိုအခါ သက်အောင်က မနက်ဖန်မှစတင်ကာ သူအပိုင်တိုက်ခန်းတွင် ပန်းရောင်တို့သားအမိပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ဖို့ရာ စီစဉ်မည်ဖြစ်ကြောင်း . . . ထိုတိုက်ခန်းအား ကိုယ်ပိုင်အိမ်ဟုသဘောထားကာ စိတ်ကြို က် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေထိုင်နိုင်ကြောင်း . . . သန်ဘက်ခါမှ စ၍ ပန်းရောင် ရုံးတက်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် ရုံးဖယ်ရီကားလွှတ်ပေးလိုက်မည်ဖြစ်ကြောင်း . . . စသည့်အစီအစဉ်မျ ားကို ပန်းရောင်အား အသေးစိပ်ပြောပြလိုက်ပြီး ကော်ဖီဆိုင်မှ ထခဲ့ကြလေတော့၏။

ယခင်ရပ်နေကြလမ်းထိပ်တွင်ပင် သူမက ကားရပ်ခိုင်းပြန်သည်။

သည်တစ်ခါတော့ သက်အောင်လည်း

' ဘာလို့ ကိုယ့်ကို အိမ်အထိလိုက်မပို့ခိုင်းတာလည်း ပန်းရောင်ရဲ့ '

ဟု မေးမြန်းလိုက်လေရာ စိတ်သစ်လူသစ်ဘဝသစ်ကို စတင်ရတော့မည့် စိတ်ကူးတို့ဖြင့် ရွှင်မြူ းနေဟန်ရှိသော သူမ၏ မျ က်နှာလှလှလေးမှာ ယုတ်ချ ည်းညှို းချ ုံ းသွားပြီး

' မေမေကြောင့် အကိုရဲ့။ မေမေရဲ့ရောဂါအခြေအနေကြောင့်။ မေမေနဲ အကိုတွေ့ကြရင် ဘာတွေဖြစ်ကြမလဲ ကျွ န်မ မခန့်မှန်းရဲဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်ချ ိန်မဟုတ်တစ်ချ ိန်တော့ တွေ့ကြမှာပါလေ။ ရှောင်လွှဲလို့ မရစကောင်းပါဘူး '

ဟူ၍ ခပ်ဆွေးဆွေးလေးပြန်လည်ဖြေကြားလေ၏။

ပန်းရောင်၏ အနှီအဖြေစကားကို သက်အောင် စိတ်ဝင်စားသော်လည်း လောလောဆယ်တွင် သူမကို စိတ်ဖိဆီးမှုမျ ားဆက်လက် မပေးလိုတာကြောင့် . . .နောက်မှသာ ဖြေးဖြေးခြင်းစုံစမ်းတော့မည် ဟု မှတ်ယူလျှ က် နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာခဲ့လိုက်လေတော့သည်။

ထွက်မလာခင် သက်အောင်သည် ပန်းရောင်တို့အဆင်သင့်တက် နေဖို့ရန်အခန်းအတွက် သူမ၏ လက်သို သော့ အပ်ခဲ့ပြီး ဘောစ့်ဆိုသူ၏ နာမည်နှင့် နေရပ်လိပ်စာတို့ကိုလည်း သေသေခြာခြာ မေးမြန်းစုံစမ်းခဲ့လေ၏။

်ပန်းရောင်အတွက် အနှီသကောင့်သားနှင့် သက်အောင် ရှင်းကြလင်းကြရဦးမည် မဟုတ်ပါလား။

ပန်းရောင်ဆီမှ သူမတို့ ဘောစ့်အကြောင်း ကြားလိုက်ရသောအခါ သက်အောင် ရယ်ချ င်သွားမိသည်။ တစ်ချ ိန်တည်းမှာဘဲ စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိပြန်၏။ မိမိတို့လို ငွေကြေးဂုဏ်ဓန ဩဇာတက္ကမ ပြည့်စုံသူမျ ားအဖို့ အတော်အတန်ပင်လွယ်ကူသော ကိစ္စတစ်ရပ်သည် သူမတို့လို ခန္ဓာကိုယ်ကလွဲ၍ အခြားဘာမျှ မရှိသော သူမျ ားအတွက်မှာမူ ဘဝနှင့် အသက်နှင့် စတေးရလောက်အောင် လွန်စွာခဲခက်သော ပြသနာကြီးတစ်ရပ် ဖြစ်နေပါလေစွ။

ပန်းရောင်ကဲ့သို့ ထိုဝဲဂယက်နွံထဲ၌ နှစ်မြု စ်မြောပါရင်း မရုန်းနိုင်မလှုပ်နိုင်ဖြစ်နေကြရှာသည့် အခြားသောအမျ ို းကောင်းသမီးမျ ား မည်မျှ ရှိနေကြဦးမည်နည်း။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ မိမိအနေဖြင့် ပန်းရောင်ကို တော့ အနှီဝဲဂယက်နွံအိုင်ထဲမှ မရ ရအောင် ဆွဲထုတ်ရပေမည်။ မနက်ဖန် အရေးကြီးဧည့်သည်မျ ားနှင့်တွေ့ဖို့ရှိသည်မို့ အိမ်အပြောင်းအရွေ့လုပ်မည့်ပန်းရောင်ကို သက်အောင်ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လိုက်ပါမကူညီနိုင်သော်လည်း ရုံးမှ ကားတစ်စီးနှင့်ဒရိုင်ဘာကို ခေါ်ယူသုံးစွဲရန် ဖုန်းဆက်ပြောကြားထားပြီးဖြစ်လေသည်။

ထို့အပြင် အနှောက်အယှက် ကင်းကင်း စိတ်လက်လက်အေးအေးချ မ်းချ မ်ဖြင့် ပြောင်းနိုင်ရွေ့နိုင်အောင် ပန်းရောင်ကို သူကူညီရပေဦးမည်။ ထို့ကြောင့် သက်အောင်လည်း လက်ကိုင်ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်ကာ ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်လေတော့၏။

အပိုင်း ၄ ဆင်ရန်