ဦးထွန်းဇံ ရေချိုးခန်း အဝ ရပ်ရင်း ဝင်သင့် မဝင်သင့် ခဏ စဉ်းစား နေသည်။ စဉ်းစားရင်း တံခါး လက်ကိုင်အား တွန်းမိရာ ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်သွားတော့သည်။
" ဟင် ...... ဖိုးဖိုးဇံ "
" အော် ...... သမီး နီလာ ...... ရေချိုးနေတာလား ...... တံခါးလည်း ......... မပိတ်ဘူး "
နီလာခိုင်မှာ အိပ်ခန်းထဲ မှေးနေရင်း အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ မိခင်ဖြစ်သူအား စျေးလိုက်မပို့ခင် မောင်ဖြစ်သူမှ ကလိသွားသဖြင့် စောက်ရည်များ စိမ့်နေရာ အဖုတ်လေး ရေလာ ဆေးလိုက်၏။ ရေချိုးခန်းထဲ အရောက် ရေချိုးချင်စိတ် ပေါက်လာပြီး အဖိုးဖြစ်သူ ရှိသေးကြောင်း မေ့ကာ လွတ်လွတ် လပ်လပ် ရေချိုး နေသည်။
" ဟို ... ဟို ......... "
" အင်း ...... သမီးအမေ လည်း ...... စျေးသွားတာ ...... ကြာလှပြီ ...... ခုထိ မလာသေးဘူး ... ရာသီက ပူလို့ ......... ရေချိုး မလို့ "
ရေချိုးခန်းထဲ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေသော နီလာခိုင် ဘာပြော ရမှန်း မသိတော့။ အဖိုးဖြစ်သူရှေ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ရပ်နေမိ၏။
" ဟို ဟို ...... သမီး ပြီးမှ ...... ချိုးလေ ......... ဖိုးဖိုး ရဲ့ "
ရေပန်း ပိတ်ကာ ရေချိုးခန်း နံရံမှ တဘက်အား ယူရင်း ကိုယ်လုံးအား ဖြစ်သလို ပတ်လိုက်ရ၏။
" ရပါတယ် ...... ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ...... ဖိုးဖိုး တယောက်ထဲ ... အဆင်မပြေဘူး ကွယ့် ... သမီးလေး ရှိတော့ ... အဆင်ပြေပြီ "
နီလာခိုင်၏ မျက်နှာလေး ရေးစက်ရေပေါက် များနှင့် ပန်းရောင် သန်းနေသော်လည်း ဦးထွန်းဇံမှာ စွပ်ကျယ်အား ခေါင်းမှ လှန်ချွတ်ကာ တဆက်ထဲ ပုဆိုး ချွတ်ရင်း ရေချိုးခန်း နံရံပေါ်မှ ဘားတန်းလေးပေါ် ချိတ်တင် လိုက်ပြန်သည်။
" အို့ ...... ဖိုးဖိုး ကလည်းနော် "
နီလာခိုင် ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးစ ရေချိုးလို့ကလည်း မပြီးသေး ကိုယ်ပေါ် ဆပ်ပြာမြုပ်များ ကျန်ရှိ နေသေး၏။ ဦးထွန်းဇံမှာ ခပ်တည်တည်ပင် ရေးပန်း ဂေါက်အား ဖွင့်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် ပန်းချ လိုက်သည်။
" သမီး ... ရေချိုးတာ မပြီးသေးဘူး မလား ... ဆပ်ပြာတွေရော ... ပေနေတာ ... လာလေ ဖိုးဖိုးနဲ့ ... အတူ ချိုးလိုက် "
" ရ ...... ရ ......... ရပါတယ် ......... ဖိုးဖိုး အရင်ချိုး ...... ပြီးမှ ...... သမီး ဆက်ချိုး လိုက်မယ် "
နီလာခိုင် အဖိုးဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဓာကိုယ်အား ဘေးတိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား နေမိ၏။
" အား ဟူးးးး ......... ကောင်းလိုက်တာ ...... ခုမှ အေးသွားတာပဲ ............ သမီးလေး ...... ဖိုးဖိုး ဆပ်ပြာ တိုက်ပေး ပါဦး "
" အမ် ......... ဟုတ် ဟုတ် ......... ဟိုဖက်လှည့် နော် ... ဖိုးဖိုး "
နီလာခိုင်မှာ ရေပန်းပိတ်ကာ ကျောပေးထားသော အဖိုးဖြစ်သူ ကျောပြင်အား ဆပ်ပြာဖြင့် ပွတ်တိုက် ပေးလိုက်ရသည်။ မတ်တတ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ရေချိုးခန်း လေးထဲ ၂ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား နေပြန်၏။
" အင်း အင်း ... ရှေ့ရော ... ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးဦး ... သမီး "
" ဟာ ... ဖိုးဖိုး ......... "
ဦးထွန်းဇံ ပြောပြောဆိုဆို မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ကိုယ်တပတ် လှည့်လာရာ နီလာခိုင် တဘက်လေး ရင်လျားလျက်ဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက် လာတော့သည်။ အဖိုးဖြစ်သူ မျက်နှာအား မကြည့်ပဲ ဒူးထောက် ထိုင်ခါ ခြေသလုံးအား ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးရ ပြန်သည်။ ခေါင်းငုံ့ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း နဖူးပေါ်မှ ဆံစလေးအား မထိတထိ လာလာထိသော အရာကြောင့် ခေါင်းမော့ ကြည့်ရာ ရင်ခုန်သံ မြန်လာ ရတော့၏။ အဖိုးဖြစ်သူ၏ လဥကြီး ၂လုံးပေါ်မှ ငိုက်စင်းနေသော လီးတံထိပ်မှ ဒစ်ကြီးမှာ မျက်နှာရှေ့ ကားထွက် နေသည်။ နီလာခိုင် ကြောင်ကြည့် နေစဉ် ဦးထွန်းဇံမှာ ဘယ်ဘက် လက်မောင်း ပေါ်မှ ဆပ်ပြာမြုတ်များအား ညာလက်ဖြင့် သပ်ယူကာ လီးတံပေါ်တင်ရင်း ပွတ်သပ် တိုက်ချွတ် လိုက်သည်။ ၁၀ချက် ၁၅ချက် ရှေ့တိုး နောက်ဆုပ် ပွတ်ဆွဲကာ လက်ပြန်အလွတ် ရှေ့တည့်တည့်မှ ကြောင်ကြည့် နေသော နီလာခိုင့် နဖူးအား ထောက်မိ သွားတော့၏။
" ဟာ ... ဖိုးဖိုး ......... ခ်ခ် ခ်ခ် "
နီလာခိုင် နဖုးအား လီးထိပ်က လာထောက်သဖြင့် ရယ်မိလိုက်သည်။
" ဘာလို့ ရယ်တာလဲ ... သမီးရဲ့ ...... ဒါက သဘာဝပဲ ... သမီးတို့လည်း ... ဒါမျိုး ဖြစ်တာပဲ လေ "
" အမ် ... မိန်းကလေးက ... ဒါမျိုး မပါဘူးလေ "
" ပါတာပေါ့ ... ထလိုက် ... ဖိုးဖိုး ပြမယ် "
" ဟင် ... ရပါတယ် ...... နေပါစေ "
" ထလိုက်ပါ ... သမီးရဲ့ ... သမီးလည်း ဆပ်ပြာတွေနဲ့ ...... ရေချိုး မပြီးသေးဘူး မလား ... တဘက်ကြီး ဖယ်လိုက် ... ဖိုးဖိုးနဲ့ တူတူ ချိုးရအောင် "
ဦးထွန်းဇံ စကားပြောရင်း နီလာခိုင့် ချိုင်းအား ဆွဲမရာ အလွယ်တကူ ပါလာတော့၏။ ရင်လျား ထားသော တဘက်အား ဖြည်ကာ ဘာတန်းပေါ် ချိတ်တက်ရင်း မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ကာ ဆပ်ပြာ မြုတ်များ ဖုံးနေသော အစိလေးအား လျှာထိုးစမ်းကာ ဆွဲစုပ် ပစ်၏။
" အ ......... ရှီးးးးး "
နီလာခိုင် တယောက် မထူးတော့ ပေါင်တံ၂ဖက်အား ဖြဲပေး လိုက်တော့သည်။ တဆက်ထဲ ရေပိုက် ဂေါက်အား ယူကာ ဆီးခုံးပေါ်မှ ရေဖြင့် ပန်းချကာ စောက်ပတ် လေးအား ဆေးချ ပေး၏။ ဆပ်ပြာ မြုတ်များ ရေနှင့်အတူ ပါသွာရာ စောက်မွှေးလေးများ ရေစို၍ ကပ်နေသော အဖုတ်လေး ရှင်ရှင်း လင်းလင်း ပေါ်လာသည်။ ရေစက်လက်ဖြင့် အဖုတ်လေး အယက် ခံရစဉ် ခံစားမှု့ အသစ်လေး ရရှိ နေပြန်သည်။ အဖိုးဖြစ်သူ ခေါင်းအား လက်နဲ့ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီး မသိမသာ ကော့ပေး နေမိသည်။ အောက်ငုံ့ ကြည့်ရာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် ရေစို နေသော စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွ လာသည်ကို မြင်နေ ရ၏။
" ဒီမှာလေ ... သမီးလေးရဲ့ ... ဖိုးဖိုး တို့လို့ ... အတံလး ... တောင်နေပြီ "
" ဟင် ...... အဲဒါ အစိပါ ...... ဖိုးရဲ့ ......... ရှီးးးးး ............... ကျွတ် "
အစိထိပ် လေးအား လျှာဖျားဖြင့် တို့ကာ ပြနေသဖြင့် အောက်ငုံကြည့်ရင်း ပြန်ပြော လိုက်သည်။
" အ ......... ဟင့်ဟင့် ......... တော် ......... တော် ......... တော် တော့ နော် ...... ဖိုး "
နီလာခိုင် တယောက် အစိလေးအား စွခံရသဖြင့် မခံနိုင်တော့ပေ။ ကိုယ်တပတ် လှည့်ကာ နံရံ ကပ်ထား လိုက်မိ၏။
" အာ ......... ဟာ ......... အဲဒါ ......... ဖင် ......... ဖင်ပေါက်လေ ...... ဖိုးဖိုးဇံ ရဲ့ ...... မလုပ်နဲ့ "
ဦးထွန်းဇံမှာ ခန္ဓာကိုယ် တပတ် လှည့်လိုက်သော မြေးဖြစ်သူ နီလာခိုင်၏ ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်အား ဖြဲပြီး ဖင်ဝ နီတာရဲ လေးအား လျှာဖြင့် တေ့ကာ ဆွဲဆွဲ ဆောင့်လိုက် ပြန်သည်။ နီလာခိုင် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း မျက်ခုံး ကြောများ တွန့်ကာ တအအ ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေး နေတော့၏။
" ရှီးးးးး ............ ဟူးးးးး ............ မရတော့ဘူး ...... သမီး နီလာရယ် ......... ဖိုးဖိုး လိုးမယ်နော် "
" ဗျစ် ..................... အ ..................... ဘွတ် .................. အ ........................... အားးးး ............ အ ............... အမလေးးး ............ ဖြည်းဖြည်း ......... ဖြည်းဖြည်း လိုး ......... ဖိုးဖိုး "
အဖုတ်ထဲ ရုတ်တရက် တင်းကြပ်စွာ ဝင်လာသော အဖိုးဖြစ်သူ လီးကြောင့် နီလာခိုင် အသက်ရှူ မှားသွားကာ ခေါင်းလှန်ချပြီး အမောတကော ပြောလိုက် ရသည်။ အစပိုင်း တချက်ချင်း လိုးနေသော်လည်း ခဏအကြာ ဆောင့်ချက်များ အားပါလာသည်။ နီလာခိုင် လီး အရသာအား ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားရင်း စောက်ခေါင်း လေးထဲ စီးကြပ်စွာ ဝင်ထွက်နေသော လီးထိပ်မှ ဒစ်ဖူး၏ ချိတ်ဆွဲနေမှု့က နောက်ပိုင်း အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေ ရသည်။ ထိုချိန် ဦးထွန်းဇံမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး နီလာခိုင့် ကိုယ်လုံးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့် လိုက်ပြန်၏။ တဆက်ထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး မျက်နှာအား ပေါင်ကြားထဲ ထိုးအပ်ရင်း ပြန်မစိ သေးသော စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီနီရဲရဲ လေးထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှာဖြင့် ပင့်ယက် ပေးနေသည်။
" အားးးးး ............ ရှီးးးးး ............ အမလေးးးး ............ အ ............ အင့် အင့် "
နီလာခိုင် အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်သွား သဖြင့် ဟာသွားရာ အဖုတ်လေး ယက်ခံရ သည်နှင့် ဦးထွန်းဇံ ခေါင်းအား သူမ ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ် ပစ်တော့၏။ အစိလးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ် ခံလိုက်ရစဉ် ခါးကော့ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်သည်။
" ဟင့် ............... အအ ............ ထွက်ပြီ ......... ဖိုးရဲ့ ... အင့် ......... ဟင့် ............ ရှီးးးးးးး "
အဖိုးဖြစ်သူ မျက်နှာအား ပန်းမိသဖြင့် အဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရေချိုးခန်း နံရံအား မှီရင်း ထိုင်ချ လိုက်ရ၏။
" သမီး ... ခဏ မှောက်လိုက် ပါ့လား "
နီလာခိုင် မှေးထားသော မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကာ ကြောင်နေစဉ် အဖိုးဖြစ်သူမှာ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆွဲမှောက် ပစ်သည်။
" အမလေး ............ အဲဒါ ......... ဖင် ... ဖင် ......... အပေါက်မှား .................. အားးး ..................... သေပါပြီ ............... ဖိုးရဲ့ ...............အဟင့် ဟင့် "
ဦးထွန်းဇံမှာ နီလာခိုင့် ကိုယ်လေး မှောက်သွား သည်နှင့် အပေါ်မှ ခွရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ဖက် ဖြဲပြီး တံတွေး ထွေးချကာ လီးအား ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးထည့် ပစ်၏။ နီလာခိုင် တယောက် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားသော ကာမ အရသာလေး ပျောက်ဆုံးကာ မှောက်လျက်အနေထား ဖင်အလိုး ခံလိုက် ရသဖြင့် အော်လိုက်မိသည်။
" အားးးး .................. အားးးးး .................. အားးးးးးး "
ဦးထွန်းဇံ ဖင်လိုးရင်း နောက်ကျောပေါ် မှောက်ချပြီး ပုခုံးသားလေး ဆွဲစုပ်ကာ နို့အုံ ၂ဖက်အောက် လက်သွင်းရင်း လက်ဖဝါးနှင့် ဆုပ်နယ်ပေး၏်။
" အင့် ......... ဘွတ် ............... ဘွတ် ......... ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်နော် ............... သမီးလေး ......... ဗွတ် .................. ဘွတ် ............ အင့် ............ ဘွတ် "
နီလာခိုင်မှာ ဖင်ပေါက်လေး နာကျင်နေလျက် တဖြည်းဖြည်း မျက်ရည်များ စီးကျလာ တော့သည်။ အံကြိတ်ခံရင်း ၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဖင်အတွင်း ကြွက်သားအား လီးအရည်ပြားနှင့် ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲ မှု့ကြောင့် နာကျင်မှု့များ လျော့ကာ သက်သာ လာရ၏။
" ရှီးးးးး ............... ရှီးးးးးးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ............ သမီး ရယ် ............... အောက် ကြမ်းပြင်က ... မာတော့ ... ဖိုးဖိုး ဒူးနာလာပြီ ... ထလိုးရအောင် "
ဖင်ထဲ လီးထည့်ထားလျက် ဆွဲထူရာ နီလာခိုင် ကုန်းအထ လီးမှာ ကျွတ်ထွက် သွားရ၏။ သို့သော် ဦးထွန်းဇံမှာ ရပ်မိသည်နှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ လီးပြန် ထည့်ကာ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဖင်ဆက်လိုး နေသည်။
" အ ............... ရှီးးးး ............ ကောင်းလာပြီလား ...... သမီး ......... ရှီးးးးး .................. အင့် ...... ဗွတ် ............ ဘွတ် "
နီလာခိုင် တယောက် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနှင့် ဖင်အလိုးခံရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရသည်။ ဖင်ထဲ လီးတန်းလန်းနှင့် ရေချိးခန်း နံရံဘက် ကိုယ်လုံး လှည့်ကာ နံရံ လက်ထောက်ပြီး ခါးညွတ်ပေး လိုက်တော့၏။ နီလာခိုင် ခါးလေး ခွက်လိုက်သဖြင့် ဖင်ကြီးမှာ ကားထွက်လာရာ ဦးထွန်းဇံမှာ ဖင်နောက်မှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုး နေသည်။ နီလာခိုင် အဖိုးဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များအား အံကြိတ်ခံရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်ပြီး အသက် မနည်း ရှူနေ ရသည်။ ခဏအကြာမှ နာကျင်ခြင်း တဝက်နှင့် အတူ ကာမ အရသာအား ထူးထူး ခြားခြား ခံစား လိုက်ရသည်။
ဖင်အလိုး မခံဖူး သဖြင့် ဒီလောက် ကောင်းမှန်းလဲ မသိခဲ့ပေ။ လီးတံအား ဖင်အတွင်း ကြွက်သား များနှင့် ပြန်ညှစ်ပေးရင်း နောက်ပြန် ကော့ကော့ ပေးရင်း အားရ ကျေနပ်စွာ အလိုး ခံနေတော့၏။ ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များ စိမ့်ကျနေရာ ခြေချင်းဝတ်မှ တဆင့် ရေချိုးခန်း အောက်ကြမ်းပြင်သို့ စီးကျ လာသည်။ ဦးထွန်းဇံ ထိန်းထားသော်လည်း ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဖင်အတွင်းသား များ၏ ညှစ်ဒဏ်အား မခံနိုင်တော့ပဲ နောက်ဆုံး တချက် အရင်းထိ ပစ်ဆောင့်ရင်း လရည်များ ဖင်ပေါက်ထဲ ပန်းထုတ် ပစ်တော့၏်။
" အားးးး ............ရှီးးးးးးး ............ ကျွတ် ............ ဖိုးဖိုး......... မရ ......... အ ...... အ ............... ထွက်ပြီ "
ှ
တအအ ညည်းရင်း ဖင်ထဲမှ လီးအား ဆွဲအထုတ် နီလာခိုင်မှာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျ လာတော့၏။
" အင်း ............ အင်းဟင်း ............ ကောင်းလိုက်တာ ...... ဖိုး ရယ် ............ သမီး ဒါမျိုး ............ မပြီးဖူး သေးဘူး "
နီလာခိုင် စကားပြောရင်း ကိုယ်လုံးအား အဖိုး ဖြစ်သူဘက် လှည့်ကာ လည်ပင်းအား ဖက်ထား လိုက်သည်။
" ကောင်းတယ်မလား ...... သမီးလေး "
မြေးဖြစ်သူအား မေးရင်း ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပေါင်ကြား မျက်နှာ အပ်ရင်း စောက်ရည် ရွှဲနှစ် နေသော အဖုတ် လေးအား လျှာဖြင့် ပြန်လျက်ပေး နေ၏။
" ရှီးးးး ............ ခဏ နေဦးလေ ............ ဖိုးရဲ့ ...... ဟင့် ...... ဖင်က ... စပ်နေ သေးတယ် "
ဦးထွန်းဇံမှာ နီလာခိုင့် စကားအား ဂရုမစိုက် အဖုတ်အား ဖိယက်နေရာ နီလာခိုင်တယောက် အဖိုးဖြစ်သူ ဆံပင် ဆွဲကာ မျက်နှာအား အဖုတ်နှင့် ပွတ်ပေးနေတော့၏။ ထူးထူးခြားခြား ၂ကြိမ် ဆက်တိုက် စောက်ရည် ထွက်ထား သော်လည်း ကာမစိတ်မှာ မကျသေးပေ။ အဖုတ်လေး ပူထူ လာသည်အထိ အားရကျေနပ်စွာ အယက် ခံနေမိ၏။ ခဏ အကြာ ဦးထွန်းဇံမှာ ယက်ပေးနေရာမှ မျက်နှာခွာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထရပ် လိုက်ပြန်သည်။ နီလာခိုင် အလိုက် သိစွာပင် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူမ စောက်ရည်များ ပေပွကာ ပျော့သွားသော လီးအား ကုန်းစုပ် ပေးလိုက်၏။ လီးအရင်း အောက်ဖက် တွဲလောင်း ကျနေသော လဥ ၂လုံးကိုပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။
" ပြွတ်ပြွတ် ......... ပလပ် ............ ပြွတ်စ် ......... ဟာ ......... ဖိုးဖိုး ဟာကြီး ... မြန်တာ ......... ပြန်ထောင် လာပြီ "
နီလာခိုင် စုပ်ပေးနေရင်း ဦးထွန်းဇံ လီးကြီးမှာ အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် ပြန်မာ လာတော့၏။
" ဖိုးဖိုး ... လိုးရတာ ...... မဝသေးဘူးလေ "
" အမလေး ... မနက်ကလည်း ...... မေမေ့ကို ... လိုးထားသေးတာ ... ဟွန့် "
" ဟမ် ...... ဘယ် ... ဘယ်လို ... သမီး သိနေတာလား "
" ခ်ခ် ...... သိတာပေါ့လို့ ...... ကဲပါ ......... ဒီတခါ ......... အဖုတ်ပဲ လိုး ...... ဖင်က ... နဲနဲ နာသေးတယ် "
နီလာခိုင် လီးစုပ်လိုက် စကားပြောလိုက်နှင့် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း နံရံအား ကျောမှီ လိုက်ပြန်၏။
" ခုန ... ကိစ္စ ပြောဦးလေ ... သမီး ... ဘယ်လို ... သိတာလဲ ......... ဗျစ် ... ဘွတ် "
ဦးထွန်းဇံ တယောက် နီလာခိုင်၏ ပေါက်တံ၂ဖက် အား ဆွဲကားပြီး လီးထိပ်နှင့် အဖုတ်ထဲ တေ့ကာ အဆုံးထိ ဖိလိုးရင်း ထပ်မေးနေသည်။ သို့သော် နီလာခိုင်ဆီမှ စကားသံ မကြားခင် အိမ်ရှေ့ ခြံဝန်းတံခါးမှ ဟွန်းတီးသံ ကြားရသဖြင့် လီးအား ထုတ်ကာ လူချင်း ခွာလိုက် ရတော့၏။ နီလာခိုင် မှာ တဘက်ဖြင့် ရင်လျားကာ ရေချိုးခန်းမှ အမြန်ထွက်ရင်း သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင် လာခဲ့ရသည်။ အိပ်ခန်းထဲ မှန်တင်ခုံရှေ့ အရောက် စောက်ပတ်လေး ဆေးရင်း ရေချိုးရာမှ အဖိုးဖြစ်သူ လရည်များ ထည့်ခံ လိုက်ရသည့် အဖြစ်ကို တွေးရင်း ပြုံးမိ နေ၏။
နေ့လည်ပိုင်း မိသားစုလိုက် ထမင်းလက်ဆုံ စားနေစဉ် ချယ်ရီခိုင် တယောက် စက်ရုံမှ ပြန်ရောက်လာသည်။
" ဟော ... သမီး ... ဒီနေ့ စက်ရုံက ပြန်တာ ... စောတာ "
" အင်း ... အမေ ... ညနေကျ ...... ကိုဇော် ပြန်လာမှာလေ ...... စက်ရုံ မှာလည်း ... လုပ်စရာ မရှိလို့ ... ကိုစိုးကျော် ပြောပြီး ... နေ့တပိုင်းနဲ့ ပြန်လာခဲ့တာ "
" အော် ............ ထမင်း တခါထဲ ဝင်စားလိုက် "
" ဟုတ် ...... အမေ ......... ဒီနေ့ လူစုံ တက်စုံပါလား ... မောင်လေးရော ... ဖိုးဖိုးဇံရော ...... ရောက်နေကြတယ် "
ချယ်ရီခိုင် နေ့လည်စာ ထမင်းစားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ၀င်လာ ခဲ့သည်။ ရင်လျား ထားသော ထမိန်အား ဖြည်ချွတ်ကာ ရေချိုးခန်း နံရံရှိ အဝတ်တန်းပေါ် ချိတ်တင် လိုက်၏။ ရေချိုးခန်း ထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ထဲ သူမ ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ စူထွက်နေသော နို့အုံး၂ဖက်မှာ လုံး၀န်းပြီး နို့သီးခေါင်း ၂ခုမှာ ပန်းရောင်သန်း နေ၏။ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးအောက် ဆီးခုံးပေါ် စောက်မွှေး ပါးပါးမှာ အောက်ဖက် စောက်ပတ် နီတာရဲ လေးအား ခပ်ကျဲကျဲ ဖုံးအုပ် ထားသည်။ ခါးသေးကျဉ် လေးအောက် အိမ်ထောင်ကျပြီး နောက်ပိုင်း ဖွံ့ထွက်လာသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ အိကား ကော့ထွက် နေတော့၏။
ရေပန်းဖွင့်ပြီး မျက်နှာအား ပွတ်သပ်ကာ တဖြည်းဖြည်း လက်များ အောက်ရွေ့လာပြီး ရေချိုးရင်း ပေါင်ဂွလေး စမ်းကြည့်ပြန်သည်။ လင်ဖြစ်သူ အလုပ် ကိစ္စနှင့် ခရီးထွက်ရာ ၁၀ရက်ခန့် ကြာနေ၏။ ညနေ ပြန်ရောက်လျင် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးရန် စိတ်ကူး ယဉ်နေရင်း စောက်ပတ်လေး သေချာ ဆေးကြော နေသည်။ ညနေပိုင်း ရောက်သည်နှင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ လည်တဆန့်ဆန့် ဖြစ်နေမိ၏ဝ လင်တော်မောင် ဇော်ထွန်းမှာ ကားကြီးကွင်း ရောက်ပြီ ဖုန်းဆက်ရင်း တော်တော်နှင့် ပေါ်မလာ သေးပေ။
" မမချယ်ရီ ... လိုက်ဦးမလား ... နီလာတို့ ... အပြင်မုန့်သွား စားရင်း ... ဝယ်စရာ ရှိတာ ဝယ်မလို့ "
ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်လိုက် ထလိုက်ဖြင့် ဂနာမငြိမ်ပဲ လမ်းလျှောက် နေစဉ် နောက်ကျော ဘက်မှ အသံကြားရ သဖြင့် လှည့်ကြည့် လိုက်ရာ နီလာခိုင်နှင့် သက်မျိုးအား တွေ့လိုက်ရ၏။
" တော်ပြီ ... မမ ... မလိုက်တော့ပါဘူး ... မင်းတို့ ပါသာပဲ ... သွားကြတော့ "
" ခ်ခ် ... သိပါ့ သိပါ့ ... ကိုဇော်ထွန်း ပြန်လာချိန် နီးလို့မလား ... ခ်ခ် ခ်ခ် ...... လာ သွားစို့ မောင်လေး "
နီလာခိုင်မှာ ညပိုင်း သက်မျိုးနှင့် လိုးရန် တိုင်ပင် ထားသဖြင့် ညပိုင်း မုန့်လိုက်ကျွေးရင်း ဝယ်စရာ ရှိတာ ဝယ်ရန် စိတ်ကူးပြီး မြို့ထဲ မောင်းခိုင်း လိုက်တော့သည်။ နီလာခိုင်နှင့် သက်မျိုး ထွက်သွားပြီး နာရီဝက် အကြာထိ ဇော်ထွန်း ရောက်မလာ သေးပေ။ ည၈နာရီ ကျော်ကျော် အဖိုးဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ ပြန်ကာနီးမှ ဇော်ထွန်း ရောက်ရှိလာ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် ဦးထွန်းဇံအား နူတ်ဆက်ကာ ချယ်ရီခိုင်နှင့်အတူ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင် လာခဲ့သည်။
" ထမင်း စားလာခဲ့ပြီလား ... ကိုဇော် "
" ထမင်းက ... အရေးမကြီးပါဘူး ... ချယ်ရီ ရယ် ... ဒီတခေါက် ... ကိုဇော် ပြန်လာတာနဲ့ ... ချယ်ရီနဲ့ ယောက္ဖ အကြောင်း ... ပြောပြမယ်ဆို "
ဇော်ထွန်းမှာ ခရီးမထွက်ခင် ပူဆာခဲ့သော ကိစ္စအား အစဖေါ်ရင်း မယားဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်အား ကုတင်ပေါ် ဖက်လှဲလိုက်တော့၏။
" ခုမှ ... ဟွန့် ... ညနေက ...... ကားကွင်း ရောက်တာ ... ချက်ချင်း အိမ်ပြန်မလာဘူး ... ဘာလဲဆိုတာ ... ချယ်ရီ သိတယ်နော် "
" အဲဒါ နောက်ထား ... ချယ်ရီ ပြောပြမယ့်ဟာ ... ပြောတော့လေ "
ချယ်ရီခိုင်၏ စကားအဆုံး ဆွဲသား အင်္ကျီ အပျော့ လေးအား အထက်လှန်ကာ ဘယာစီရာ ချိတ်အား ဖြုတ်လိုက်၏။ ထွက်ပေါ်လာသော နို့အုံတဖက်အား စို့ပေးစဉ် ချယ်ရီခိုင် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်ပြီး နူတ်ခမ်း မှ တရှီးရှီးဖြင့် စုပ်သပ် နေသည်။
" ပြောလေ ... ချယ်ရီရဲ့ ... မောင်နှမ ... လိုးဖြစ်တဲ့ အကြောင်းလေး "
စကားပြောရင်း ဇော်ထွန်း လက်တဖက်မှာ ချယ်ရီခိုင်၏ ပေါင်ခွလေးထဲ ထမိန်အပြင်မှ အုပ်ကိုင် လိုက်၏။
" အ ...... ဟင်း ............ ကျွတ် ကျွတ် "
ချယ်ရီခိုင်၏ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်ကာ ပက်လက် အနေထားနှင့် ပေါင်တံလေး ဖြဲရင်း ခြေဖျား ထောက်လိုက် ရ၏။ ထိုနောက် သက်မျိုးနှင့် သူမ အကြောင်း ပြောပြရာ ညီမဖြစ်သူ နီလာခိုင်၏ အကြောင်းရော ပါသွားတော့သည်။ ဇော်ထွန်း လက်မှာလည်း ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်ပေးနေရာ တဖြည်းဖြည်း လက်အပေါ် ရွေ့ရင်း ချယ်ရီခိုင့် ဗိုက်သားလေး ဖိကာ ထမိန် အထက်ဆင်ကြား လက်သွင်း လိုက်၏။ လင်ဖြစ်သူ လက်ဝါးဖြင့် အဖုတ်လေး ထိမိစဉ် အရည်များ စိမ့်ထွက် နေတော့၏။ ဇော်ထွန်း ထထိုင်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ချယ်ရီခိုင့် ပေါင်ကြား နေရာ ယူလိုက်သည်။
" ကိုဇော် ... ညနေက ... ယောင်းမလေးနဲ့ ... ဝင်လိုးလာတာ မလား ... ချယ်ရီကို ... ပြန်ပြောပြရင်း လိုးနော် "
" အင့် ............... ဘွတ် ဘွတ် ............ ပြောပြမှာပါ ............ ချယ်ရီကလည်း ...... ဗျစ် ......... ဘွတ် "
မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ညနေမှ အဖြစ်ပျက်အား ဆက်ပြော ပြနေတော့သည်။
" ဟာ ...... ကလေး နို့တိုက်တာ ... အောက်က ...... ဟောင်းလောင်းကြီး ...... မေသူ ရယ် "
ဇော်ထွန်းမှာ နယ်သို့ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာရာ မယားအိမ်သို့ တန်းမပြန်ပဲ မိခင်ဖြစ်သူအိမ် အရင် ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းထဲ ခုံ အပုလေးပေါ် ဒူးကားထိုင်ရင်း ကလေးနို့တိုက် နေသော ညီမဖြစ်သူအား လှမ်းပြောနေ၏။
" မတတ်နိုင်ဘူး ... ကိုကို ရေ ...... ကလေး က ...... ဂျီကျနေတာ ...... ဒါနဲ့ ...... ကိုကို ... ဒီတခေါက် ...... ခရီးထွက်တာ ...... ပြန်ရောက်တာ မြန်တယ် ...... မမချယ်ရီ တို့အိမ် ...... ရောက်ပြီး ပြီလား "
" အင်း ... ဒီတခေါက် ... အလုပ်သမား များတော့ ......၃ရက်လောက် ... စောပြီး တာ ... ညီမလေးရ ......အမေမှာတဲ့ ... ဆေးဗူးတွေ ... အရင် ဝင်လာပေးတာ "
" အော် ...... အမေ ... အပြင် ခဏ သွားတယ် ... ထမင်း ... ဒီမှာ စားသွား ... တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ... ကိုကို အကြိုက် ... ငါးရံ့ခြောက်ချက် ... ခဏစောင့် ... ညီမလေး ... ကလေး ...... သိပ်လိုက်ဦးမယ် "
" အေးအေး ... နင့်ယောင်္ကျား ...... မျိုးနိုင် ရော "
" သူ့အိမ် သွားတယ် ၂ရက် ရှိပြီ ... ပြန်မလာဘူး ... ကလေး ကြောင့်လား မသိဘူး ... ပြောင်းလဲ လာပြီ ... ညီမလေးတို့ အိမ်ကို ... အသစ် ပြန်ဆောက်မယ်တဲ့ ... သူ့အမတွေနဲ့ ... အမွေ စကား ပြောနေတယ် "
စကားပြောပြီး နို့အုံအား အင်္ကျီဖြင့် ဖုံးကာ နောက်ဖေး အိပ်ခန်းဘက် ကလေးပွေ့ရင်း ဖင်ကြီး ရမ်းလျှောက် သွားတော့သည်။ ဇော်ထွန်းမှာ ညီမဖြစ်သူ မေသူအား ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစား လိုက်ရ၏။ မိန်းမနှင့် ၅ရက်လောက် ခွဲနေရသဖြင့် စိတ်ကြွ လာရသည်။ ထရပ်ကာ ညီမဖြစ်သူ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ လိုက်လာခဲ့တော့၏။ မေသူမှာ ကလေးမွေးပြီး ကျမသွားပဲ တနေ့တခြား ပိုလှ ပိုတောင့်လာသည်။ အရင်အတိုင်း အိမ်နေလျင် အနေအထိုင် မဆင်ခြင်ပေ။ အိမ်နေရင်း လက်တကိုင်း အင်္ကျီနှင့် ထမိန် အပျော့သား လေးများ ဝတ်ဆင် တတ်၏။
ကလေး ရပြီး ပိုဆိုး တော့သည်။ ခုလည်း အတွင်းခံ ဘော်လီနှင့် အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်သဖြင့် နို့သီးခေါင်း အရာနှင့် ကော့ထွက် နေသော ဖင်အက်ကြောင်းရာ ထင်းနေပြီး ဆီးခုံးလေး မို့နေ သည်ကို မြင်နေရ၏။ ကုတင်ပေါ် လေးဖက် ကုန်းကာ ကလေးအား ချသိပ်စဉ် ဖင်ကြီးမှာ ကော့ထွက် နေ၏။ ဇော်ထွန်း စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်လာကာ ထမိန် အောက်နားစအား ခါးထိ ဆွဲတင် လိုက်တော့သည်။
" ဟင် ... ကိုကို "
မေသူ တယောက် လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် လည်ပြန် ကြည့်ကာ လှည့်ပြောစဉ် ဇော်ထွန်းမှာ ပုဆိုး ခါးပုံစအား ဖြည်ကာ ခြေရင်း ပုံချ လိုက်တော့သည်။
" အင့် ......... အင့် ............ကျွတ် ကျွတ် ............ အ ............ ဖြည်းဖြည်း နော် ......... ကိုကို "
မေသူ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။ အဖုတ်ထဲ အကို ဖစ်သူ လီးကြီး ပြည့်ကြပ်စွာ ဝင်ရောက် လာ၏။ နာလို့လည်း မဟုတ် ရုတ်တရက်မို့ ခါးလေးခုံးတက် သွားမိသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ အရင်းထိ တိုးဝင်လာသဖြင့် အတွင်း ကြွက်သားများ ကြုံ့ထားလိုက်၏။ ဇော်ထွန်းမှာ ညီမဖြစ်သူ ခါးလေး ဆွဲကိုင်ကာ လီးတဆုံး ဝင်သွား သည်နှင့် ခပ်သွက်သွက် ပြန်ထုတ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုး တော့၏။
" ဘွတ် ဘွတ် ........................ အ ............ ဗျစ် ........................... အားးးးး ............... အားးးးးး ........... အ ........................... အင့် ............... ကောင်းလိုက်တာ ............... ညီမလေး ရယ် ........................ ကောင်းတယ် .................. အားဟား ............... ရှီးးးးး ရှီးးးးးး "
မေသူတယောက် ရင်ခွင်အောက်မှ ကလေး နိုးမလာစေရန် အသံအထွက်အောင် ပါးစပ် ပိတ်ထားလိုက်၏။ ၁၅မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ၂ယောက်သား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့၏။
" ဟွန့် ...... ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ...... မိန်းမကို ...... အရင် မလိုးပဲ ...... ညီမကို အရင်လိုးပေးတာပေါ့ ... မုန်းတာ ......... ဟွန့် "
ဇော်ထွန်း စကား ဆုံးသည်နှင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ မယား ဖြစ်သူအား အရင် လာမလိုးသဖြင့် နူတ်ခမ်းလေး ဆူကာ ရန်လုပ်နေသည်။
" အဲလို မဟုတ်ပါဘူး ... ချယ်ရီရဲ့ ...... ချယ်ရီနဲ့ ... ၁၀ရက်လောက် ... ခွဲနေရတော့ ... တအား ထနေတာလေ ... ညီမလေး ကလည်း ...... ကိုဇော် ရောက်ရောက်ချင်း ...... အောက်စ လွတ်နေတော့ ... လိုးမိတာပေါ့ "
" ဟုတ်ပါပြီ ... ချယ်ရီလည်း ... ကိုယ်ချင်းစာ ပါတယ် နော် ... အိမ်ထောင်သည် မိန်းမဆိုတာ ... အလိုလို ဖြစ်လာတဲ့ ... ကာမဝေဒနာကို ... အခြေအနေ အချိန်အခါ ကြည့်ပြီး ဖြေလျော့ ရတာပါ ... လူမသိဘူး ဆိုရင် ... ခံလိုက်တာပါပဲ "
" အာ ...... ချယ်ရီရယ် ...... သိတတ်လိုက်တာ ကွာ ...... အင့် ............ ဗျစ် ......... ဘွတ် ဘွတ် "
ချယ်ရီခိုင်၏ စကားအဆုံး နားလည် ပေးနိုင်သော မယားချောလေး မျက်နှာအား ကြည့်ကာ ဆောင့်လိုး လိုက်သည်။
" အ ......... အ ............ ကောင်းလိုက်တာ ... ကိုဇော် ရယ် ...... လိုးလိုး ...... အင့် "
ဇော်ထွန်း တယောက် ချယ်ရီခိုင်၏ နို့အုံ၂ဖက် ခါရမ်း နေအောင် အံကြိတ် လိုးတော့သည်။ ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း မောင်ဖြစ်သူ သက်မျိုးနှင့် လိုးခဲ့သည့် ပုံရိပ်များ ပြန်တွေးကာ အလိုးခံ နေလိုက်၏။ လင်တော်မောင်၏ လီးမှာ ပုံမှန်ထက် ပိုပြီး မာကြော တောင်တင်း လာသလို ခံစားရပြီး အလိုးခံရသည်မှာ အရသာ ပိုကောင်းလာသည်။ ၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဇော်ထွန်းမှာ ကုန်းခိုင်းသဖြင့် လေးဖက် ထောက်ပေးလိုက်၏။ ကုတင်ပေါ် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးရင်း အိပ်ယာခင်းအား မျက်နှာ အပ်ထားလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးမှာ အိကားနေပြီး ဖင်ကြားအောက် အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်လေး ပြူးထွက်လာ၏။ ဇော်ထွန်းမှာ မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ခါးလေးအား စုံကိုင်ပြီး ဆွဲလိုး တော့သည်။
" ဒုတ် .................. အ ............... ဗျစ် ............ အင့် ............ ဖွပ် ............ ဘွတ် ဘွတ် ......... အ အားးးး "
ချယ်ရီခိုင် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးထား သဖြင့် ဇော်ထွန်း ဆောင့်လိုးတိုင်း လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိနေ၏။ အဖုတ်အုံလေး ကျင်လာသော်လည်း ကျင်သည်ထက် ပိုပြီး ရရှိနေသော ကာမ အရသာကြောင့် ဖင်ကြီး အား ရသလောက် နောက်ပစ် ကော့ပေး လိုက်ပြန်သည်။ အချက် ၈၀ကျော်ကျော်တွင် ဇော်ထွန်း ဆောင့်ချက်များ အားလျော့ လာတော့၏။
" အားးး ...... ကိုဇော် ရယ် ...... ဆောင့်စမ်းပါဆို ...... မရတော့ ဘူးလား ... ရှီးးးးး ...... အင်းဟင်း "
ချယ်ရီခိုင် အောက်မှ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ၂ချက် ၃ချက် ပြန်ဆောင့်ရင်း မေးနေ၏။
" တညလုံး ... ကားစီးလာတော့ ...... ညှောင်းလို့ပါ ...... ချယ်ရီ ရဲ့ "
" အင်း ...... ကိုဇော် ... ခဏ ပက်လက်အိပ်လိုက် ... ချယ်ရီ အပေါ်က ...... လုပ်ပေးမယ် "
ချယ်ရီခိုင်၏ စကားအဆုံး ဇော်ထွန်းမှာ ပက်လက် လှဲချရာ တင်းပြောင်နေသော လီးမှာ စောက်ရည်များ လဲ့ကာ ထောင်မတ်နေ၏။
" မယ်လေး ... လူကသာ ခရီးပန်းတာ ... လီးက လန်းဆန်း နေတာပါ "
စကားပြောရင်း လင်ဖြစ်သူ အပေါ် ခွထိုင်ပြီး ထောင်မတ် နေသော လီးအား လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝ တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ချယ်ရီခိုင် မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်ကာ ငြိမ်ကျသွား၏။ ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိထားရင်း ခါးအားဖြင့် ကြိတ်ပွတ်နေသည်။
" ကောင်းလား ... ချယ်ရီ "
" ကောင်းတာပေါ့ ... ဒစ်က ... ချယ်ရီ့ ...... သားအိမ်ဝကို ...... ထောက်ပွတ်နေတာ ... အရမ်းအရသာ ရှိတယ် "
ခဏအကြာ ချယ်ရီခိုင်တယောက် အဖုတ်ထဲ ယားယံ လာသဖြင့် လင်တော်မောင်၏ မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ကာ အချက်၃၀ခန့် ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာတော့သည်။ တဆက်ထဲ လိုလို ဇော်ထွန်းလည်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ကာ ၂ယောက်သား ငြိမ်ကြ သွား၏။
" ကဲ ... ကိုဇော် ...... ထ ...... ညစာ ထမင်းစားရအောင် ... ချယ်ရီလည်း ... မစားရ သေးဘူး "
၅မိနစ်ခန့် နားပြီးသည်နှင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ ဇော်မျိုးအား ပြောရင်း အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်နေသည်။ ခဏအကြာ ၂ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာရာ ဧည့်ခန်းထဲ အဖိုးဖြစ်သူနှင့် မိခင်ဖြစ်သူအား ဘေးချင်း ကပ်လျက် ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
" ဟော ... ဖိုးဖိုး ... မပြန်သေးဘူးလား "
ချယ်ရီခိုင့် စကားသံကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ လက်အား အမြန်ရုတ်ကာ လူချင်း ခွာလိုက်သည်။
" ပြန်တော့မှာ ... သမီးရေ ... ညည်းအမေနဲ့ စကားပြောနေလို့ "
ဦးထွန်းဇံမှာ ချယ်ရီခိုင်အား ပြန်ပြောရင်း ထရပ်ကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်သွား တော့၏။
Comments
Post a Comment