သမီးအခန်းကပြန်လာတော့ ကေသီမနိုးသေး
ပါ။စောင်ပါးလေးတစ်ထည်ခါးထိလွှမ်းပြိီးအသက်ရှူ
မှန်မှန်ဖြင့် စောင်းလျက်ကလေး အိပ်ပျေ ာ်နေသည်။
ကျေ ာဖက်မှ အသာဖက်ပြီးလှဲအိပ်တော့ ကေသီနဲနဲ
လှုပ်လာသည်။နို့အုံကြီးကိုညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး
လည်ကုတ်လေးကိုနမ်းရှိုက်မိသည်။အိမ်ထောင်
သက် နှစ်ပေါင်းအစိတ်ကြာခဲ့သည့်တိုင် ကေသီက
အကိတ်မပျက်။လေးဆယ့်ငါးနှစ်ဆိုသည့်အသက်အ
ရွယ်နှင့်မမျှ အသားအရည်က ဝင်းမွတ်တင်းရင်းနေ
ဆဲ။စောက်ဖုတ်ကြီးက အနေအထားမပျက် ပိပိရိရိ
ဖောင်းဖောင်းစေ့စေ့ လှနေဆဲ။နို့ကြီးဆိုတာလည်း
အိတွဲလျေ ာ့လျည်းခြင်းမရှိ တင်းရင်းမို့မောက်နေတာ
ယုံနိုင်ဖွယ်ရာမရှိ။
ခါးပေါ်မှစောင်ပါးလေးကိုဆွဲပြီး နှစ်ယောက်အတူခြုံလိုက်ကာ လီးကြီးကိုကေသီ့ဖင်လုံးကြီးနှင့်ဖိ
ကပ်ပြီး နို့အုံကြီးလက်ဖြင့်ဆုပ်အိပ်လိုက်သည်။အခု
မှနီလာညို ကိုလိုးလာခဲ့တာမို့ လီးကမတောင်ပါ။မာ
တော့မာနေပါသေးသည်။ခေါင်းကလေးကိုမ,ပေးပြီး
ဘယ်ဖက်လက်မောင်းပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့..
ကေသီနိုးလာပြီး လက်ဖျ ားလေးတွေကိုသူ့လက်ဖဝါး
ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။သမင်လည်ပြန်လေးလှည့်
လာပြီး.တိုးတိုးလေးမေးသည်...
"လိုးမလို့လား မောင်..."
" ကေသီပင်ပမ်းနေမလားလို့...".
" ခ်ခ်..မောင်ကလဲ...ကေသီက အလိုးခံချင်လို့
လင်ယူထားတာ...လင်နဲ့မယား...ညဆိုဘာလုပ်ကြ
လဲ...ခ်ခ်.."
ပြောပြောဆိုဆို ကေသီ စောင်ပါးလေးကိုခွာပြီး
ပက်လက်ကလေးလှန်လိုက်သည်။ပြီးမှ သူ့နို့အုံကြီး
ပေါ်ကလက်ကိုဆွဲယူပြီး စောက်ဖုတ်ပေါ်အုပ်တင်
ပေးထားလိုက်သည့်အပြင် သူ့လက်ကလည်းကိုခင်
ညို့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ဆော့လိုက်သေးသည်။
" မောင့်ပါးစပ်ကသာ ကေသိပင်ပမ်းနေလား
ပြောတာ..မောင့်လီးကြီးက တောင်လို့..တွင်းအောင်း
ချင်နေတာ..ခ်ခ် "
ကိုခင်ညို ဘာမှမပြောတော့ပဲကေသီ၏နှုတ်ခမ်း
အစုံကိုငုံခဲလိုက်သည်။ကိုယ်ကငုံခဲရုံရှိသေးကေသီက
လျှ ာကလေးထိုးသွင်းပြိီး ဆော့တော့သည်။ကိုခင်ညို
ကေသီ့အပေါ်မှောက်တက်လိုက်တော့ကေသီကထမီကိုခြေထောက်တွေဖြင့်ကန်ချွတ်လိုက်ပြီးပေါင်လုံး
ကြီးမျ ားဖြဲကားပေးထားလိုက်သည်။ကိုခင်ညိုပေါင်
ကြားမှာမှောက်ပြီးနေရာယူတော့ ကေသီကလီးကြီး
ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီိးစောက်ခေါင်းပေါက်တွင်တေ့ထား
ပေးသည်။ ထည့်....တဲ့။အားပါး...ကေသီတော်တော်
ထန်ေနတာပါလား....။
မကေသီနှာထန်နေပေမယ့် ကိုခင်ညိုကလီးကို
ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲဖိသွင်းပေးသည်။မြန်မြန်သွင်းပြီး
လေးငါးချက်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်လျင် ကေသီ ပြိီးသွားတော့မည်...။ကိုခင်ညိုလုပ်နေပုံကိုကေသီ
သိသည်။သူ .စိတ်တိုအောင်စ,နေသည်..။
" မဆဲချင်ဘူးနော်..မောင်...သိတယ်နော်..ဟင်း
အလိုးခံလာတာ နှစ်ပေါင်းအစိတ်ကျေ ာ်ပြီ.."
ကိုခင်ညိုတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီး အချက်နှစ်ဆယ်အ
စိတ်ခန့်ပြင်းပြင်းသွက်သွက်ကြိီိး ဆောင့်လိုးထည့်ပေး
လိုက်တော့မကေသီ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပြီးတွန့်လိမ်
ကောက်ကွေးကာ..ပြီးသွားသည်..။ကိုခင်ညို လီးအ
ယားမပြေသေး။စောက်ရည်ရွှဲရွှဲ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပစ်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးကိုကုန်း
ယက်ပစ်တော့ မကေသီဖင်ကြီးအိပ်ယာပေါ်မှတစ်
တောင်လောက်မြင့်အောင်ကော့တက်လာပြီးလေထဲ
ဝဲယာလှုပ်ရမ်းနေသည်မှာအကြာကြီး။ပါးစပ်ကလည်း
ဗလုံးဗထွေး အသံတွေအော်ဟစ်နေသည်။ကိုခင်ညို
မလျှေ ာ့ပါ။စောပ်စေ့ကြီးကိုလျှ ာနှင့်နှုတ်ခမ်းဖိကပ်ယူ
ပြီးအကြာကြီးဆွဲစုပ်ပစ်သည်။မကေသီ ရူးလောက်
အောင်အော်သည်။စောက်ရည်တွေစောက်ပတ်ထဲ
ရွှဲပြည့်နေအောင်ထွက်သည်။ကိုခင်ညို စောက်ခေါင်း
ကြီးထဲလျှ ာဖြင့်ထိုးသွင်းစုပ်သည်။ာက်သည်။အဆက်
မပြတ် သေလုအောင်အော်ဟစ်ခါရမ်းပြီးမှဖြုန်းဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ကျသွားပြီးခြေပစ်လက်ပစ်ပက်လက်
လန်နေသည်။ကိုခင်ညို ကလီးကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲ
ပြန်ထိုးထည့်ပြီး မကေသီအပေါ်တက်မှောက်နေလိုက်တော့ ကျေ ာပြင်ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပြီးခြေထောက်တွေဖြင့်ခါးကိုခွထားပေးကာငြိမ်နေသည်။
အကြာကြီးနေမှ သက်ပြင်းမောကြီးပင်ပင်ပမ်း
ပမ်းချ ပြီးခြေထောက်တွေ..လက်တွေမှဖက်အား
ညှပ်အားတွေပြေလျေ ာ့ကျ သွားသည်။
" ဖူးဟူးဟူး......မောင်ရယ်..."
" သိပ်မောသွားလား ကေသီ..."
" ကျေ နပ်လွန်းလို့ပါမောင်ရယ်...မောလွန်းလို့
သေသွားလဲ ကေသီကျေ နပ်ပါတယ်.."
" လီး ထုတ်ပေးရမလား ဟင်.."
" သေတောင်မထုတ်နဲ့...ကေသီသေရင်တောင်
မောင့်လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲဖြတ်ထည့်ပေးလိုက် "
" ခ်ခ်...မောင်က ဘာနဲ့သေးပေါက်ရမှာလဲကွ "
" မပေါက်နဲ့ကွာ..ကေသီ့ကိုချစ်ရင်ဖြတ်ထည့်
ပေး....ဘာလဲ မောင်က မောင့်သမီးအတွက်လီးမရှိ
မှာစိုးလို့လား ခ်ခ် "
" ဟွန့်..လုပ်ပြီ..."
" ကေသီသိတယ်မောင်...ကေသီမောင့်ကိုချစ်
သလို သမီးကိုလဲချစ်တာပဲ...မောင့်သမီးမောင်လိုး
တာ ကေသီကျေ နပ်တယ်..."
" ဟောဗျ ာ..."
" ကိုယ့်အဖေနဲ့ကိုယ်ပြန်လိုးနေကြတဲ့သမီးတွေ
လောကမှာအမျ ားကြီးရှိတယ် မောင်...မပြောအပ်
လို့မပြောကြတာပဲရှိတယ်...သဘောပေါက် "
" ဟုတ်ကဲ့...ဟုတ်ကဲ့..."
" ဘာ.ဟုတ်ကဲ့လဲ...အကိတ်နှစ်ယောက်ကို
နိုင်အောင်ဖြို....မဖြိုနိုင်ရင် ဖြိုမယ့်လူဆီသွားကုန်း
မယ်...ဒါပဲ..ခ်ခ်..."
နောက်တစ်ရက် နံနက်စောစောသော်သော်ညိုနိုင်ငံခြားခရီးစဉ်အတွက်ရန်ကုန်ရုံးချုပ်သို့ချက်ချင်းသ
တင်းပို့ရန်အကြောင်းကြားလာသည်။ခရီးစဉ်အတွက်
ရွေးချယ်စီစဉ်ထားတာကတော့ကြာပါပြီ။ခြောက်လ
လောက်ပင်ရှိရော့မည်။အမေကလိုက်ပို့မည်ပြောပေ
မယ့်တိုက်ရိုက်ကားလက်မှတ်ဝယ်ကာတစ်ယောက်
ထဲပဲထွက်လာခဲ့သည်။ခရီးစဉ်က ချက်ချင်းသတင်းပို့
ဆိုတော့ချက်ချင်းပဲထွက်ခဲ့ပါသည်။
နီလာညိုအိပ်ယာထ,တော့သော်ေသာ်ညို ရန်ကုန်
သွားပြီ။ကျေ ာင်းလည်းပိတ်...အဖေနဲ့လည်းအားရပါး
ရလိုးထားသဖြင့်စောစောမထ,နိုင်ခဲ့။ရှစ်နာရီကျေ ာ်မှ
အခန်းထဲကထွက်နိုင်သည်။မေးကြည့်တော့ခုနစ်နာရီ
ကားဖြင့်သွားခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။နှုတ်ပင်ဆက်
မသွားပါလား....။ဒီကဖြင့်မနက်ကရေချိုးရင်းစိတ်ကူး
တွေယဉ်ခဲ့ရင်းစောက်ရည်မျ ားတောင်စိမ့်ခဲ့ရသေး
သည်။နေပေါ့...ငတ်ပေါ့..။မောင်မလာ....မောင်သာ
ငတ်..မောင့်နေရာ လူမလပ် ပဲ။ကောင်ေလးဖက်ကိုလှည့်တွေးလိုက်သည်။ခြောက်လက်မလဲဆိုးပါဘူး။
" အိပ်ရေးဝ,သွားပြီလား သမီး "
လှည့်ကြည့်တော့ မေမေ့ကိုလန်းဆန်းစွာမြင်ရ
သည်။
" ဝ,တယ်မေမေ...ပိန်နေတာတစ်ခုပဲရှိတယ် "
" ဘာလဲသမီးရဲ့...မထိတ်သာမလန့်သာ.."
" ခ်ခ်...ချို ချို လေ..မေမေ့ ချို ချို မစို့ရသေးလို့စိတ်
ပိန်နေတာ..ခ်ခ်.."
" ခ်ခ်...မိုးမလင်းသေးဘူးနော်သမီး..အရှိန်တွေ
လျှေ ာ့...ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...မိုးမလင်း..ဆိုတော့...မင်းမလိုးပေါ့နော်
မေမေ...ဟိဟိ...ဖေဖေလားမလိုးပဲနေမှာ.."
" သမီးက လျှေ ာ့ပါဆိုမှ ပိုတိုးလာသေး ခ်ခ်..
မိုးလင်းပါတယ်ရှင်...မိုးလင်းပါတယ်..အသက်တောင်
ဝ,အောင်မရှူ လိုက်ရဘူး...ခ်ခ် "
" အောင်မယ်လေး...ဒီလောက်ကိတ်တဲ့အမေ့
ကို..."
" ဟုတ်ပါ့ရှင်...ရှင့်အဖေ အသက်ကြီးလေ ပိုဆိုး
လေဖြစ်နေတာ...ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...မေက အကျွေးကောင်းလို့ဖြစ်မှာပါ..ခ်ခ်
အကိတ်ကြီးဆိုတော့...အဖေကမြင်တာနဲ့ဝါးချင်နေ
မှာ..ခ်ခ်.."
". ကောင်မလေး...အမေ့ကိုမျ ားပြောလိုက်တာ
သမီးကိုသမီးလဲ ပြန်ကြည့်ဦးနော်..အကိတ်လေး ..
ကျွဲကောသီး...."
" ခ်ခ်....အမေတူပါဆိုမှ...ဟိုဟာတူရင်ဒီဟာလဲ
တူမှာပေါ့...မေရဲ့..ခ်ခ်..ပြောရင်းဆိုရင်း မနေ့ကလို
သွားမစားလိုက်နဲ့ဦးနော် မေမေ.."
" ခ်ခ်...သမီးစားဖို့ကျန်ပါတယ်သမီးရဲ့..အကုန်မ
စားပါဘူး...အမေပြောနေမှပဲ..သမီးအဖေက အိုလေ
လိုးလေ ပါဆို...ခ်ခ်.."
" ခွီး....အမေကလဲ.."
" ဘာအမေကလဲမှလုပ်မနေနဲ့...သမီးပါးစပ်လုံ
အမေပြောပြမယ်...."
" လုံ မယ်...ပြောပြ.."
" ခ်ခ်.....မေမေလဲ ငယ်တုန်းက သမီးအဖိုးနဲ့
အလိုးခံဖူးတယ်...သမီးရဲ့...ခ်ခ်...ယုံလား "
" အင်...ပြောပြအမေ...အစ,အဆုံးပြောပြ.."
" ပြောမယ်...ဟိုမှာ မောင်ခင်ညိုလာပြီ...သူမသိ
ဘူး...ဘာမှမပြောနဲ့တော့.."
နီလာညို ဘာမှမပြောတော့ပဲ တိတ်တိတ်ကလေး တွေးနေမိသည်။အင်း...အမေကတော့လုပ်ချ
လိုက်ပြန်ပြီ..။နီလာညို ရင်ထဲရှင်းသွားသည်။ခြောက်
လက်မ ပျေ ာက်ပြီး ဖေဖေ့လီးကြီးရောက်လာသည်။
ခ်ခ်....
နေ့လည်..ကျေ ာင်းမှာသင်ခန်းစာဆွေးနွေးပွဲရှိ၍
ကျေ ာင်းဝတ်စုံလေးလဲပြီးထွက်ခဲ့သည်။ကောင်လေး
လိုက်လာပြန်ပြီ...။အချိန်နဲနဲစောသေး၍ကျောင်းက
ကန်တင်းတွင် အအေးသောက်ရင်းဧည့်ခံလိုက် မှ
ကောင်လေးအထာနုသေးမှန်းနီလာညိုသိလာသည်။
အချစ်တွေ မေတ္တာတွေ သစ္စာတွေ လုပ်လာသည်။
ဒါတွေမလိုပါ..ကောင်ေလး...။ကျေ ာင်းဆရာမ မို့
ခေါင်းမာလှပါသည်။ခြောက်လက်မလဲ...ငယ်ပါ သေး
သည်။ပြတ်ပြတ်သားသားပါပဲ...လစ် ။
ည...သန်းခေါင်လောက် အိပ်ေပျ ာ်အောင်ကြိုး
စားနေဆဲ ပါးပြင်ကို ဖွဖွလေးအနမ်းခံနေရမှန်းသိ၍
နီလာညို မျက်စေ့မဖွင့်ပဲ ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်...
" စောက်ရည်တွေရွှဲ နေပြီ....စောက်ပတ်ယက်
ပေးပြီး မြန်မြန်တက်လိုးတော့နော်..."
နောက်တစ်ရက်မနက်....ဆရာမလေးလမ်း
လျှေ ာက်လာတာမြင်တော့ နောက်မှလိုက်ရန်ကပျ ာ
ကယာ ထ,လိုက်သည်။ခြေတစ်လှမ်းပဲလှမ်းလိုက်ရ
ပါသေး...တစ်နေ့ကဝယ်လာသည့်ဖိနပ်လေးကြိုးပြတ်
သွားသည်။အော်....တိုက်ဆွေးကြီးပဲဖြစ်မှာပါ.....ဟု
တွေးပြီး ဖိနပ်အဟောင်းလေးကိုပက်ကင်ဖျက်ပြီး
ပြန်စီးလိုက်သည်။ဆရာမလေးဖင်ကြီးကို လိုက်၍မ
ကြည့်ဖြစ်တော့ပါ......
အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော်
Comments
Post a Comment