ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် အပိုင်း ၆

ကို အိပ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ကျမအတွေးနယ်ချဲ့နေမိပါတယ်။ ကိုနဲ့အခုလို အတူတူနေပြီးနောက်ပိုင်း ကျမရဲ့စိတ်အခြေအနေကို အံ့သြနေမိပါတယ်။ ကိုသန့်စင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီးတဲ့ ညတွေထဲက ကိုက ကျမနဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှာကို အရမ်းကြောက်လန့်စိုးရိမ်နေမိတာပါ။ ကျမတို့ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲတော့မလားလို့ ကျမထိတ်လန့်နေခဲ့ရတာ။ အခုည ကိုနဲ့လိင်ဆက်ဆံပြီးတော့ ကျမစိတ်သက်သာရာ တော်တော်ရသွားပါတယ်။ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ မရှိတော့သလောက် ဖြစ်သွားမိတယ်။

ဒါ့ကြောင့်ပဲ ကို လုပ်နေတုန်း လိင်စိတ်မထလောက်အောင် ကျမစိုးရိမ်ကြောက်လန့်နေပေမယ့် ကို ပြီးသွားတဲ့အခါမှာတော့ ကျမ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်လာကာ အရင်လို ပုံမှန်ပြန်ဆက်ဆံလာနိုင်ပါတယ်။ အရင်ညတွေက ထိတ်လန့်မှုတွေ၊ နောင်တတရားတွေကြောင့် အိပ်မပျော်ခဲ့ရပေမယ့် ဒီညတော့ စိတ်သက်သက်သာသာနဲ့ အိပ်လို့ပျော်မှာပါ။ ကိုက တဖတ်ပြန်လှည့်ပြီးပြန်အိပ်သွားချိန်မှာ ကျမအဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဥ္းစားနေမိပါတယ်။

ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ကို့အပြင် သူက ကျမရဲ့ကာမကို ရယူသွားတာကို ခံခဲ့ရတာလေ။ အိပ်ယာခင်းတွေ၊ စောင်တွေ အသစ်လဲလိုက်နိုင်ပေမယ့် ကျမအာရုံထဲမှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ အရိပ်တွေ ဒီကုတင်ပေါ်မှာ ထင်ကျန်နေခဲ့တုံးပါပဲ။ ဒီပေါ်မှာ သူက ကျမရဲ့ အဖုတ်ကို လျှက်ပေး၊ နမ်းပေးခဲ့တာလေ။ ဒါမျိုးတခါမှမကြုံဖူးတဲ့ကျမအဖို့ ရွံ့ရှာမုန်းတီးမှုတွေ၊ စိုးရိမ်ကြောက်လန့်မှုတွေ၊ ဝမ်းနည်းမှုတွေနဲ့အတူ ရင်ခုန်စိတ်ကြွခဲ့ရတာလည်း အမှန်ပါပဲ။

ဒါမျိုး တခါသာကြုံခဲ့ရဖူးပေမယ့် နောက်ထပ်တော့ ကြုံရတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူနဲ့ဘယ်နည်းနဲ့မှ ထပ်မဖြစ်ချင်တော့ပါ။ ကိုက ကျမကို အဲဒါမျိုးလျှက်ပေး၊ နမ်းပေးရင်လည်း ကျမလက် မခံနိုင်ပါ။ ကျမချစ်ရတဲ့ ကို့ကို ဒါမျိုးတွေ ပေးမလုပ်စေချင်ပါ။ ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ၊ သူပြုစုခဲ့တာတွေနဲ့ သူ့ရဲ့အဆောင့်ကြမ်းကြမ်းတွေကို ပြန်တွေးမိတော့ ကျမအဖုတ်ထဲက ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။

ခုနက ကို လုပ်တုန်းကတောင် စိုးရိမ်နေလို့ လိင်စိတ်မထခဲ့ရတဲ့ကျမ။ အခု သူနဲ့ နေခဲ့မိတာတွေကို ပြန်တွေးမိယုံနဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒဖြစ်လာတာ အံ့သြစရာ။ ဒါပေမယ့် ကျမ ၅ ညလုံးလုံး စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေရတာတွေ စိတ်သက်သာရာ ရသွားလို့ စဥ်းစားရင် လိင်စိတ်ကြွလာတာ ဖြစ်မှာပါ။ သူ့ကြောင့် မဟုတ်ပါဘူးလို့ ကို့ကိုယ်ကို စိတ်ဖြေသိမ့်ကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပါတယ်။

--------------

အခန်း(၃) ကာမဝဲဂယက်ထဲ စုန်ဆန်ကူးကာ

မနက် မိုးလင်းတော့ အရင်နေ့တွေကနဲ့မတူပဲ ကျမစိတ်ရွှင်လန်းစွာ အိပ်ယာနိုးခဲ့ပါတယ်။ စိတ်တွင်းမလုံခြုံမှုကို ဖယ်ခွာနိုင်ခဲ့တဲ့ မနက်ခင်းဟာ အရာရာလှပနေသလို၊ ကြည်နူးဖွယ်လည်း ကောင်းလှပါတယ်။ ကိုနဲ့ သားအတွက် မနက်စာကို ပြင်ဆင်ပြီး ကိုနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် အတူတူထိုင်စားနိုင်ခဲ့ပြီ။ ကိုအလုပ်သွားပြီး သားလေးကို ဘကြီးဦးတို့ လာခေါ်ချိန်မှာလည်း တယောက်တည်းအိမ်မှာ ရှိနေပေမယ့် အရင်နေ့တွေကနဲ့မတူ။ စိတ်ရွှင်လန်းပြီး ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာတွေကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လုပ်ကိုင်နိုင်နေပါပြီ။ သားလေးပြန်ရောက်တော့လည်း ရေချိုးပေး၊ ထမင်းကျွေးနဲ့ မအားတော့ပါဘူး။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုသန့်စင် လာမယ့်အချိန်နီးလာပြီ။ အရင်နေ့တွေကတော့ ဒီလိုအချိန်ဆိုရင် စိုးရွံ့စိတ်ကို ထိန်းနိုင်အောင် မနည်းကြိုးစားရပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ လုပ်နေကျအလုပ်လိုပါပဲ။ စိတ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပါပဲ။ ကျမ တစ်ရန်အေးသွားပြီ။ နောက်တစ်ရန်အေးဖို့ကတော့ အရင်လိုပဲ သားကို အနားခေါ်ထားရမှာပေါ့။ သားကတော့ ထမင်းစားပြီးတည်းက အိပ်ချင်နေတာ မအိပ်ရသေးဘဲ အနားမှာ ထိုင်ဆော့နေရပါတယ်။

ကိုသန့်စင် ဒီနေ့နည်းနည်းစောရောက်လာပါတယ်။ အရင်လိုပဲ စာရင်းတွေရှင်းကြ၊ အပ်ကြပေါ့။ ဒီနေ့မှာ ကျမအနေနဲ့ ကိုသန့်စင်အပေါ် ရှိန်နေ၊ စိုးရိမ်နေခြင်း သိပ်မရှိဘဲ ပုံမှန်ဆက်ဆံ စကားပြောလာနိုင်ပါတယ်။ စာရင်းတွေထဲ စိတ်နှစ်ပြီးအလုပ်လုပ်နေရင်း သားအသံမကြားလို့ လှည့်ကြည့်ချိန် သားကအနားမှာ မရှိတော့ပါဘူး။ ကျမလည်း အော်ခေါ်ရင်း လိုက်ရှာရတာပေါ့။ ကိုသန့်စင်ကတော့ သူလည်း သတိမထားလိုက်မိဘူး။ တံခါးမကြီးပိတ်ထားလို့ အပြင်တော့ မထွက်နိုင်။ အိပ်များနေမလားလို့ ပြောပါတယ်။

ဒါနဲ့ကျမလည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ကြည့်တော့ သားက ကုတင်ပေါ်သူ့ဟာသူတက်ကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်ပျော်နေရှာပါတယ်။ သူ့ခမျာ ဒီအချိန်က အိပ်ချိန်ပဲလေ။ အိပ်ချင်နေပေမယ့် ကျမက မသိပ်တော့ သူ့ဟာသူဝင်အိပ်နေရရှာတာပါ။ ကျမလည်း သားကို မနိုးရက်တော့ပါ။ အမေ့အတွက်နဲ့ ဘုမသိဘမသိ သက်သက်ဒုက္ခရောက်နေရတဲ့ သားလေးကို စာနာမိပါတယ်။ ဒါနဲ့ သားလေးကို နေရာပြန်ချပြီး သိပ်ထားခဲ့ကာ ဧည့်ခန်းသို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒါနဲ့ပဲစာရင်းတွေကို ပြန်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ သိပ်မကြာခင်ပဲ ပြီးပါတယ်။ အားလုံးပြီးတော့ ကိုသန့်စင်ပြန်မလား အောက် မေ့နေတာ သူကမပြန်သေးဘဲ ချပေးထားတဲ့ အအေးကို ဖြည်းဖြည်းပဲသောက်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ပြုံးတုံးတုံးနဲ့ ကျမကိုသေချာကြည့်နေပြန်ပါတယ်။

သူ့ကို ကျမ မျက်နှာထားတင်းထားပြီး ပြန်ကြည့်ချိန်မှာ သူ့မျက်နှာမြင်ပြီး ကျမရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒီမျက်နှာ၊ ဒီနှုတ်ခမ်းတွေက ကျမရဲ့အောက်ပိုင်း အောက်ပိုင်းတပြင်လုံးကို မက ်မက ်စက်စက်နမ်းခဲ့၊ လျှက်ခဲ့ဖူးတယ်လေ။ ကျမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေကို သူစုပ်ယူမြိုချနေပုံတွေ၊ သူ့မျက်နှာတပြင်လုံး ပေပွနေပုံတွေကို ပြန်မြင်ယောင်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမအကြည့်တွေ အမြန်လွှဲလိုက်ရပါတယ်။

"ကြည်ပြာ၊ ဒီနေ့ကြည့်ရတာ အရင်နေ့တွေကနဲ့ မတူဘူးနော်"

"ဟင်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"သြော်၊ အရင်နေ့တွေက ကြည်ပြာ့ကိုကြည့်ရတာ နွမ်းနယ်နေသလိုပဲ။ ဒီနေ့တော့ တော်တော်လေးရွှင်ရွှင်ပြပြနဲ့လေ။ ကို ကြည့်ရတာ စိတ်ချမ်းသာလို့ပါ"

"အို...မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုသန့်စင် စိတ်ထင်လို့ နေပါလိမ့်မယ်"

ကျမဒီနေ့ စိတ်ရွှင်လန်းပြီး ပုံစံထူးခြားနေတာကို သူတောင် သတိပြုမိနေပါလား။ သူက ကျမကို ရောက်လာတိုင်း သေချာဂရုပြုပြီးကြည့်နေလို့ သိနေတာလား။ ကျမကိုယ်တိုင်ကိုက တခြားလူရိပ်မိလောက်အောင် အရင်နေ့တွေက မူပျက်နေလို့များလား။

"စိတ်ထင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး ကြည်ပြာရယ်။ ကိုက ကြည်ပြာ့ကို အချိန်တိုင်း သတိရနေပြီး ကြည်ပြာ့ပုံစံလေးတွေကို နှလုံးသားထဲမှာ စွဲထင်နေတဲ့သူပါ။ ဒါကြောင့်လေ ကြည်ပြာ့ အပြုအမူတွေကို ကိုက သိနေတာပါ"

သူပြောတဲ့စကားကြားပြီး ကျမ ရင်ဖိုသလိုလို၊ ကျေနပ်သလိုလိုနဲ့ ဖြစ်လာစေပါတယ်။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက်အမေပေမယ့် ကိုယ့်ကို အခုလို ဂရုစိုက်ကြည့်နေကြောင်း သိရတော့ ရင်ဖိုမိတာအမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် တခြားသူကသာ အခုလိုပြောမယ်ဆိုရင် စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ပစ်ပစ်ခါခါ ငြင်းပယ်မုန်းတီးမိမှာပါ။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ ကျမနဲ့ ချစ်ပွဲနွဲဖူးတဲ့သူလေ။ အဲဒါကြောင့်လည်း စိတ်ဆိုးတာမျိုးမဖြစ်မိတာ နေမှာပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီလိုရင်တဖိုဖို စိတ်ကူးဘုံထဲက ကျမရအောင်ရုန်းထွက်ရမယ်လေ။ ကျမ ထပ်ပြီးစိတ်ဒုက္ခမရောက်ချင်တော့သလို ယောကျာ်းအပေါ်မှာလည်း ထပ်ပြီးသစ္စာမမဲ့ချင်တော့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့စကားကြောင့် ခဏတာစွံ့အသွားပေမယ့် အမြန်စိတ်ပြန်တင်းလိုက်ပါတယ်။

"ရှင်ကလည်းလေ။ ဒီလိုစကားမျိုး မပြောသင့်တာကို။ ကျမအဲလိုပြောတာ မကြိုက်ဘူး။ ရှင့်ကို ရှေ့လျောက်ဆင်ခြင်ပါလို့ ကျမသတိပေးထားတယ်လေ"

"ကိုလည်း ဆင်ခြင်တာပါပဲကွာ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်မထိန်းနိုင်ဘူး ကြည်ပြာရယ်။ ကြည်ပြာနဲ့ ပျော်ခဲ့ရပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း ကိုယ့်အတွေးစိတ်ထဲမှာ ကြည်ပြာကအချိန်ပြည့် နေရာယူနေတာပါ။ ကိုယ်က ကြည်ပြာ့ကို အပျော်ကြံပြီး စားရယုံကြံခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ အနှစ်နှစ်အလလ ချစ်ခဲ့ရပြီး ကြည်ပြာလိုအပ်တဲ့အချိန်တိုင်း ကြည်ပြာ့ရဲ့ဘေးမှာ အမြဲရှိနေရအောင် ကြိုးစားပေးခဲ့သူပါ"

"တော်ပါတော့ရှင်"

"ကြည်ပြာပဲ စဥ္းစားကြည့်ပါအုံး။ ကြည်ပြာတခုခုဖြစ်တိုင်း၊ ကြည်ပြာတခုခုလိုအပ်တိုင်း ကိုယ်မအားလည်း အားအောင်လုပ်ပြီး မရ ရအောင် ကူညီခဲ့တာပဲလေ။ ဒါတွေက အပျော်ကြံချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကြည်ပြာ့ကို နှစ်နှစ်ကာကာ ချစ်မိခဲ့လို့ပါ။ ကိုယ့်ကို မဖြစ်သင့်တာတွေ၊ မချစ်သင့်တာတွေ မပြောပါနဲ့။

ဒါတွေ ကိုယ်နားလည်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်က ကြည်ပြာ့ကို လူမသိ သူမသိ တိတ်တိတ်လေး ချစ်နေရရင် ကျေနပ်နေတဲ့သူပါ"

သူပြောတာတွေက အမှန်ပါပဲ။ ကျမနေမကောင်းတိုင်း ဒါမှမဟုတ် ကျမ စျေးဝယ်ထွက်တိုင်း၊ ကျောင်းသွား၊ ကျောင်းပြန်တိုင်း မအားလပ်တဲ့ ကို့ အစား သူကပဲ အမြဲလိုက်စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တာပါ။ တခါကဆို ကျမကျောင်းကို စာစဥ္သွားတင်တုံး မမျှော်လင့်ဘဲ မိန်းမသဘာဝ ဓမ္မတာလာပြီး ခေါင်းတွေမူးလာတုံးကတောင် သူကိုယ်တိုင် အမျိုးသမီးလစဥ္သုံးပစ္စည်းဆိုင်ရှေ့အထိ လိုက်ပို့ခဲ့တာပါ။ ပြီးတော့ ကျမကျောင်းအိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ ပစ္စည်းခုခံထည့်နေတော့လည်း သူကကျမခေါင်းမူးနေတာ စိတ်မချလို့ မိန်းကလေးအိမ်သာရှေ့မှာ ထိုင်စောင့်ပေးနေခဲ့တာပါ။ တခြားကျောင်းသူတွေက စနောက်တာတောင် မရှက် မကြောက်နေခဲ့သူပါ။ အဲဒီတုန်းက သူ့ကိုကျမ အားနာလိုက်ရတာ။

ကျမ သူ့စကားနဲ့ အာရုံထွေပြားနေချိန် ကျမရှိရာ ဆိုဖာခုံဘက်ကို သူပြောင်းထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူ့ကို ကျမငြင်းပယ်ဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ အကြည့်တွေကြောင့် ကျမ ဆွံ့အခဲ့ရပြန်ပါပြီ။

"ဟင်..ကြည်ပြာ...ကိုယ်ပြောတာကြားရဲ့လား။ ကိုယ့်ကို တခုခုပြန်မပြောတော့ဘူးလား"

"ကျမက ဘာပြောရမှာလဲရှင်.... ရှင့်စိတ်ကို ကျမနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုရှေ့ဆက်ရမှာလဲ။ ဒီလိုစကားမျိုးကို ကျမသာ အပျိုဆိုရင် ရှင့်ကိုစဥ္းစားပေးပါ့မယ်ဆိုပြီး ပြန်ပြောလို့ရသေးတယ်။ အခုဟာက ကျမက အိမ်ထောင်သည်လေ။ ကျမမှာသိပ်ချစ်ရတဲ့ယောကျာ်းရှိ........အင့်...ပျွတ်....အာ့..."

သူက ကျမရဲ့ငြင်းဆိုစကားကို ဆက်ပြောလို့မရအောင် ရုတ်တရက် ကျမကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ပြန်လွှတ်မပေးပဲ နှုတ်ခမ်းကို ဆက်တိုက် ဖိကပ်နမ်းနေတာ။ ကျမမှာ ရုတ်တရက်လန့်ကာ ရုန်းပေမယ့် ရုန်းမရသလို သူ့အနမ်းကြောင့် လူမှာ တဒင်္ဂအသိစိတ်လွတ်သွားခဲ့ရပါတယ်။

ကိုမျိုးဝင်းကလည်း ကျမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေကျပါ။ ဒါပေမယ့်ကိုက နှုတ်ခမ်းကို ထိတယ်ဆိုယုံ ဖွဖွလေးသာ မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းတတ်ပါတယ်။ ဒါမျိုး ဖိကပ်ပြီး အကြာကြီးမနမ်းဖူးပါ။ ကိုက ထိတယ်ဆိုယုံ ဖွဖွလေးနမ်းတာတောင် ကျမ ရင်တွေခုန်ကာ အသဲထဲအေးကနဲ ဖြစ်သွားတတ်ပါတယ်။ အခုသူ့ရဲ့နမ်းပုံကတော့ တခါမှမကြုံဖူးသလို ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာ အားအင်မဲ့သကဲသို့ ဖြစ်သွားစေတာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ လက်ကျန်အရှက်အကြောက်အားလေးနဲ့ သူ့ရင်ဘက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းနေသော်လည်း အရာမထင်နိုင်တော့ပါ။

သူက အားရအောင် ဖိကပ်နမ်းရှုပ်ပြီးမှ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ ကျမမှာအသက်ကို ဝအောင်ရှူရပါတော့တယ်။ အသက်ကိုမနည်းလုရှူနေရလို့ သူ့ကိုလည်း ပြန်ရန်မတွေ့နိုင်သေးပါ။ သူကတော့ ကျမကိုဖက်ကာ လည်ပင်း၊ ပါးစတဲ့နေရာအနှံ့ လိုက်နမ်းနေပါတယ်။ ကျမလည်း နည်းနည်းအမောပြေမှ သူ့ကို တွန်းဖယ်ကာ....

"ကိုသန့်စင်၊ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ကျမဒါမျိုးလုပ်တာ မကြိုက်ပါဘူးဆို"

"ကြည်ပြာရယ် ချစ်လို့ပါကွာ"

"ရှင် ချစ်တယ်ဆိုတိုင်း ဒါမျိုးဖြစ်စရာလားရှင်"

"ကြည်ပြာကလည်းကွာ၊ တခါလည်း ဖြစ်ပြီးသားကို၊ ကြည်ပြာ့ကို လွမ်းရတာ ၅ ရက်တောင်ရှိပြီလေ။ ကိုယ်က ကြည်ပြာ့အငွေ့အသက်လေးတွေကို ခံစားချင်လှပါပြီ"

"အို...."

"တကယ်ပါကြည်ပြာရယ်၊ ကြည်ပြာသဘောမတူရင် ကိုယ် မလိုးဘူးလေ။ ကြည်ပြာ့တကိုယ်လုံးကို ဟိုတခါလို နမ်းယုံပဲ ခွင့်ပေးပါနော်"

"အို...ရှက်စရာကို။ အဲလိုနမ်းတာ ကျမမနေတတ်ဘူး။ ရှက်လည်းရှက်တယ်။ ကျမငရဲကြီးမှာလည်း ကြောက်တယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်"

"ငရဲမကြီးပါဘူး။ ကိုယ်က ချစ်လို့လုပ်ပေးတာပဲလေ။ တခါလည်း ကိုယ်နမ်းပေး၊ လျှက်ပေးပြီးသားပဲဟာ။ ရှက် မနေပါနဲ့ကွာ။ ကြည်ပြာ့ကို ကောင်းစေချင်လို့ပါ"

"ဟာ...ဟင့်အင်း။ ဟင့်အင်း"

သူ့ ပါးစပ်က နားရှက်စရာတွေ ပြောနေသလို လက်ကလည်း ကျမကိုဖက်ကာ လက်မောင်းတွေ၊ ရင်သားတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေတာပါ။ ကျမမှာလည်း ရုန်းရင်းတွန်းရင်းနဲ့ အသဲတအေးအေး၊ ရင်တဖိုဖိုပါပဲ။ သူက ကျမပေါင်ကြားကို ဟိုတခါကလို နမ်းချင်၊ လျှက်ချင်နေတာလေ။ ကျမမှာလည်း ထိုအရသာမျိုး သူနဲ့ကျမှ တခါပဲရဖူးတာပါ။ ထိုကဲ့သို့ အရသာမျိုးကို ထပ်ခံစားချင်ပေမယ့် သူနဲ့ထပ်ဖြစ်ဖို့တော့ မဝံ့ရဲတော့ပါဘူးရှင်။

"ဒါဆိုအမှန်တိုင်းပြော၊ ကိုယ်...ကြည်ပြာ့အဖုတ်လေးကို နမ်းပေးတာ မကောင်းဘူးလား။ ကိုယ့်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး သေချာပြောစမ်းပါ။"

"အာ........"

"ပြောလေ ကြည်ပြာ။ ကြည်ပြာအဲဒီ့အရသာကို မကြိုက်ဘူးလား။ ကြည်ပြာ တကယ်မကြိုက်ရင် ကိုယ်နောက် မလုပ်တော့ဘူး။ ကို့မျက်နှာကို ရဲရဲကြည့်ပြီး ပြောစမ်းပါ"

ကျမက မကောင်းဘူးလို့ ငြင်းမလို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက် မိချိန်မှာ ကျမစကားလုံးတွေ ဆွံ့အခဲ့ရပြန်ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ကျမလိမ်ညာပြီး မငြင်းဆန်နိုင်လောက်အောင် ကျမစိတ်ကို တစ်စုံတစ်ခုက ဖမ်းစားထားသလိုပါပဲ။ ကာမနတ်ဆိုးဆိုတာ ဒါမျိုးဖြစ်မယ်။ ဒီနတ်ဆိုးက အပြင်ဘက် မှာရှိနေတာမဟုတ်ဘဲ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ကျကျနနနေရာယူထားပြီးပါပြီ။

"ဟို.................."

"ပြောလေကြည်ပြာ၊ ကြည်ပြာလည်း အဲဒါမျိုး ခံစားချင်တယ်မို့လား။ ကြည်ပြာစိတ်မသန့်ရင် ကိုယ်မလိုးပါဘူး။ ကိုယ့်ကို ကြည်ပြာ့ရဲ့ အဖုတ်လေးကိုပဲ နမ်းခွင့်ပေးပါနော်။ အဲဒါဆို ကိုယ် လွမ်းရတာတွေ၊ ချစ်ချင်တာတွေ အာသာပြေပါပြီ"

"ဟာ...ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ မလုပ်သင့်တာကို။ ရှင်အာသာပြေဖို့က ဟိုတခါ ကျမဘောင်းဘီယူသွားတယ်လေ။ အဲတုန်းက ရှင်ပဲ လွမ်းရင် အာသာပြေအောင်လို့ဆိုပြီး အတင်းယူသွားတဲ့ဟာ။ ကျမကို ထပ်ဒုက္ခမပေးပါတော့နဲ့"

"အိမ်မှာဆိုရင် အဲဘောင်းဘီလေးပဲ နမ်းပြီး၊ ရှူပြီး ကိုယ့်ဟာကို အာသာဖြေရတာလေ။ နမ်းပါများလို့ ကြည်ပြာ့အဖုတ်နဲ့ ကပ်နေတဲ့နေရာလေးတောင် ပြဲတော့မယ်"

"အာ...ရှင်မို့ မရွံ့မရှာ...."

"ချစ်တော့လည်း မရွံ့ဘူးပေါ့။ ကိုယ့်အတွက်တော့ အမွှေးဆုံးအရာပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီဘောင်းဘီက နမ်းလွန်းလို့ အနံ့တောင်ပြယ်လောက်ပြီ။ အခု ကိုယ့်ကို လတ်လတ်ဆက်ဆက် နမ်းခွင့်ပေးပါနော်"

"အို...ဒါတော့မရဘူး။ မလုပ်ပါနဲ့....."

"ကြည်ပြာကတော့ ညတိုင်းမျိုးဝင်းရှိနေတော့ ကိုယ့်အပေါ် မစာနာဘဲ ငြင်းနေတာပေါ့လေ"

"ဟင်၊ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုက ရှင့်လို တဏှာမရူးပါဘူး။ ကျမတို့က အဲ့ကိစ္စ ရိုးရှင်းပါတယ်။ ကဲ...ကျမ ဟိုလိုနမ်းတာတော့ မခံပါရစေနဲ့။ ရှင်လည်း မြန်မြန်ပြန်ပါတော့။ သားလေးနိုးလာတော့မယ်။ ကြာရင်မကောင်းပါဘူးနော်။ ရှင်စိတ်ကျေနပ်ဖို့က ကိုယ့်ဟာကိုသာ စိတ်ဖြေလိုက်ပါတော့နော်..."

သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကျမ ရယ်လည်းရယ်ချင်တယ်။ အသဲတွေလည်း ယားတယ်ရှင်။ ကျမပေါင်းအတွင်းကြားကိုများ သူက နမ်းချင်ရတယ်လို့။ ဒါပေမယ့် သူလည်း လူပျိုကြီး၊ ဒီတဏှာစိတ်တွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေမှာပေါ့။ သူ့မျက်နှာကြည့်ပြီး သနားသလိုတောင် ဖြစ်သွားမိပါတယ်။

ဒါကြောင့် သူမြန်မြန်လည်း ပြန်အောင်၊ စိတ်လည်း အထိုက်အလျောက် ကျေနပ်သွားအောင် ကျမလုပ်ပေးလိုက်ချင်ပါတယ်။ ကျမလည်း သူနဲ့ဒီလိုမျိုးတွေ ပြောနေရင်း စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ထဲကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားသလိုလိုကြီး ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူတောင်းဆိုရင် ကျမအခုဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပေးလိုက်ရင်ကောင်းမလား စဥ္းစားမိပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆို ဟိုဘောင်းဘီက ကြာေနပြီ။ အနံ့တောင်ပြယ်နေပြီလို့ သူကပြောတာကိုး။

ဒါပေမယ့် ကျမဘက်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး စပြောနိုင်ပါ့မလဲ။ သူတောင်းဆိုရင်တောင် ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီကို သွားချွတ်ပြီး သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ပေးဖို့က မျက်နှာပူစရာကြီးနော်။ ပြီးတော့အခုဘောင်းဘီကလည်း သူ့အပြောတွေကြောင့် အဖုတ်ထဲကအရည်တွေထွက်နေပြီး စိုနေတော့မှာ။ ပေးလို့မဖြစ်ပါဘူး။ ကျမစိတ်ထနေတာ သူသိသွားလိမ့်မယ်။ တခဏအတွင်း ဒီလောက်လေး စဥ္းစားယုံနဲ့ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်နေပြန်ပါပြီ။

"ကဲ...ဒါဆို...ကြည်ပြာ့ကိုလည်း မလိုးရဘူး။ အဖုတ်လေးကိုလည်း အနမ်းမပေးရဘူးဆိုရင် ကိုယ်တစ်ခုတောင်းဆိုတာကိုတော့ လုပ်ပေးစေချင်တယ်....နော် ကြည်ပြာ"

"ဘာလဲ ? ရှင်ပြောလေ။ ပြီးရင်တော့ ပြန်ပါတော့နော်"

"ဟိုလေ....ကြည်ပြာလည်း အိမ်ထောင်သည်ပဲဟာ။ မျိုးဝင်းကိုလည်း လုပ်ပေးဖူးမှာပါ။ ကိုယ့်ကို အာသာဖြေပေးလေ"

"ဟင် ? ဘယ်လို အာသာဖြေပေးရမှာလဲ။ ကျမ အလုပ်မခံနိုင်ဘူးနော်။ ရှင်ပြောတာ ကျမနားမလည်ဘူး"

"ဟာ...ကြည်ပြာကလည်း၊ လိုးဖို့ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကြည်ပြာ့လက်လေးနဲ့ ကိုယ့်လီးကိုကိုင်ပြီး ထုပေးယုံပါပဲ...နော်"

"ဟာ....မလုပ်ရဲဘူး။ ရှင့်ဟာကို ဘယ်လိုကိုင်ရဲမှာလဲ။ အာကွာ...ဘာကြီးမှန်းမသိဘူး"

ကျမလည်း ရှက်ပြီး ထူပူသွားပါတယ်။ စဥ္းစားကြည့်လို့တောင် မရဲပါဘူးရှင်။ တခြားယောကျာ်းတယောက်ရဲ့ဟာကို ကိုင်ပြီး သူကျေနပ်အောင် အာသာဖြေပေးရမယ်တဲ့။ သူမို့ပြောရက်တယ်။ တကယ်လူဆိုးကြီး။ ကျမက အခုဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို တောင်းမယ်ထင်ထားတာ။ အခု ခိုင်းပုံက ကျမက သူ့မိန်းမကျနေတာပဲ။

"ကြည်ပြာကလည်း၊ ဘာ မကိုင်ရဲစရာ ရှိလို့လဲ။ ဟိုနေ့ကဆို ကြည်ပြာ့အဖုတ်ထဲကိုတောင် အကြိမ်ကြိမ် ဝင်ဖူးပြီးတဲ့ဟာကို။ အခုဟာက ကိုင်ပြီး ထုပေးယုံပဲလေ။ ကိုယ်...ကြည်ပြာ့ကို ဘာမှမလုပ်ဘူး။ စိတ်ချ"

"အဲဒီနေ့က ရှင့်ဟာရှင် အတင်းတက်လုပ်တာလေ။ အခုလို ကိုင်ပြီးတော့ ကျမမလုပ်ရဲပါဘူးရှင်။ ကိုယ့်ဟာကို အာသာဖြေလိုက်လေ။ ဒီမှာမဟုတ်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ရှင်သွားပြီး လုပ်လိုက်ပါ။ ပြီးရင်ပြန်တော့နော်"

"ကြည်ပြာရယ်။ ကိုယ့်ဟာကို ထုမှတော့ အိမ်ရောက် မှကြည့်ပြာဘောင်းဘီလေးကို နမ်းပြီး ထုမှာပေါ့။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူက ကြင်ကြင်နာနာလေး ပြုစုပေးတာကို ခံချင်လို့ပါကွာ။ လုပ်ပေးပါ ကြည်ပြာရယ်"

"ကျမက ရှင့်ချစ်သူမှ မဟုတ်တာ။ ရှင့်ဟာရှင် တခြားကောင်မတွေ သွားလုပ်ခိုင်းပါလား"

"တို့နှစ်ယောက်က ချစ်သူအဆင့်ထက်တောင် လွန်နေပြီလေ။ ဘာမှ မရှက်ပါနဲ့ကွာ။ ကြည်ပြာမျိုးဝင်းကို လုပ်ပေးဖူးတယ်မို့လား။ ခဏလေးပါကွာ"

"အို...ကိုမျိုးဝင်းက ကျမယောကျာ်းလေ။ ကျမယောကျာ်းကို ကျမလုပ်ပေးတာ ဘာဖြစ်လဲ။ ရှင်လဲ အဲလိုပြုစုခံချင်ရင် မိန်းမမြန်မြန်ယူလေ"

"ဘယ်မိန်းမမှ ကိုယ်မယူတော့ဘူး။ ကိုယ်ချစ်ခဲ့ဖူးတာ ကြည်ပြာတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ ကြည်ပြာမှ မရရင် ကိုယ်ဘယ်မိန်းမမှ မယူဘူး....

ကြည်ပြာ...ကိုယ်တောင်းဆိုတာ လုပ်ပေးပါနော်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်နေလို့မရတော့ဘူး။ ကိုယ် ဟိုနေ့ကလို အကြမ်းမဖက်ချင်ဘူးနော်။ အဲဒါဆို ဒီထက်ပိုပြီး ကိုယ်လုပ်မိမှာနော်"

"ဟင်...ရှင် အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့။ ရှင့်နဲ့ စပြီးပတ်သတ်မိတာကိုက ကျမအမှားပဲ။ ခဏနေပါအုံး....ရှင် အတင်းမလုပ်နဲ့နော်။ ကျမမကြိုက်ဘူး...."

ကျမ သေချာစဥ္းစားရပါပြီ။ တကယ်တော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ထုပေး၊ အာသာဖြေပေးရတာ ကျမအတွက် မဆန်းပါ။ ကျမ ကိုယ်ဝန်ရှိနေချိန် ကို့ကို လေး၊ ငါးခါလောက် လုပ်ပေးဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုဟာက ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ကိုယ့်လင်သား မဟုတ်ဘူးလေ။ သူက ကျမလင်၊ ကျမချစ်သူမှ မဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့် အမှန်အတိုင်း စဥ္းစားရရင် သူနဲ့ကျမက တိတ်တိတ်ပုန်း လင်မယားအရာ မြောက်ထားပြီးပြီလေ။

ပြီးတော့ အဲဒီနေ့ကလည်း ကျမကိုယ်တိုင်က စိတ်တွေလွတ်ထွက်ကုန်ကာ သူပြုသမျှ နုပေးခဲ့ပြီးပြီလေ။ ကျမတကိုယ်လုံး သူမြင်ဖူး၊ ကိုင်တွယ်ဖူးသလို၊ သူ့တကိုယ်လုံးလည်း ကျမမြင်ဖူးခဲ့ပြီးပါပြီ။ ကာမအရာ ဆက်စပ်ပြီးခဲ့သလို သူ့အရည်တွေတောင် ကျမရင်ဘက်တခုလုံးကို ဖြန်းပတ်ပြီးခဲ့ပါပြီ။ ကျမ ရှက်ရွံ့ပေမယ့် ကျမဒီလိုလုပ်ပေးလိုက်ရင် ကျမကိုသူက အတင်းတက်လုပ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ မြန်မြန်ပြန်ဖို့ ငါလုပ်ပေးလိုက်တာ ကောင်းမယ်လို့ တွေးလိုက် မိပါတယ်။ ဒါဟာ သူနဲ့ကျမရဲ့ ကြားက တံခါးတစ်ချပ်ကို ကျမဘက်က ဖွင့်ပေးလိုက် မိတယ်ဆိုတာ ကျမ မတွေးမိခဲ့ပါဘူး။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ကိုကျမက အာသာဖြေ ထုပေးနေချိန် သူကြည့်နေမှာကို ကျမရှက် မိပါတယ်။ သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမချောချောလေးက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး ထုပေးနေတာကို အရသာခံပြီး ကြည်နေမှာကို မလိုလားပါ။ ကျမဘဝက ကိုယ့်လင်မဟုတ်တဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်စိတ်ပြေပျောက်စေဖို့ ဖြည့်ဆည်းပေးရတော့မှာပါလား။ ဒီလိုအတွေး ဝင်ယုံနဲ့ ကျမရင်တွေ ခုန်ကာ ကာမစိတ် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမဒီလိုလုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်တာ သူမြန်မြန်ပြန်ဖို့လို့ပဲ စိတ်ထဲအတင်းမှတ်ယူလိုက် မိပါတော့တယ်။

အပိုင်း ၇ ဆက်ရန်

Search This Blog

ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် အပိုင်း ၆

Comments

Post a Comment