ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့သူတွေလာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က. ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြတယ်။တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ "ညီလေးတို့...ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား"ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီးတစ်ယောက်က ဆေးလိပ်လာတောင်းတယ်။"လာဘ်သိပ် လိုက်တာကွာ""မပါဘူး ဗျာ ပါလည်းမတိုက်ဘူး"အသံမျိုးစုံနဲ့အတူ နှာခေါင်းရှုံ့သူကရှုံ့ပြီး ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေထထွက်သွားကြပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သူ့မျက်နှာကြည့်ပြီးသနားသွားတာနဲ့ "ဦးလေး...ဆေးလိပ်အရမ်းသောက်ချင်နေလား"လို့မေးလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။"အဲဒါဆို ခဏစောင့် ကျွန်တော့်မှာတော့မပါသေးဘူး ဝယ်လာပေးမယ်"လို့ပြောလိုက်တော့
"ပိုက်ဆံယူသွားလေ...ဦးတို့ဆိုရင် ဆိုင်တွေကမရောင်းချင်သလိုနှင်ထုတ်ကြတယ် အဲဒါကြောင့်မဝယ်ရဲလို့ပါ" လို့ပြောလာတော့
"ရပါတယ် ကျွန်တော် ဝယ်တိုက်ပါ့မယ်"ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ဈေးဆိုင်ရောက်တော့ ရွှေရောင် ဒူးယားဘူးလေးတစ်ဘူးဝယ်တော့ ဆိုင်ကအစ်မကြီးက"ဟဲ့ကောင်လေး နင်သောက်မလို့ဆိုမရောင်းဘူးနော် အိမ်တိုင်လိုက်မယ်"လို့ပြောနေလို့
"ဧည့်သည်တိုက်ဖို့ပါ"လို့ မနည်းပြောပြီးဝယ်လာခဲ့ရပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းပြန်ရောက်တော့ စဏ္ဍာလကြီးကိုဆေးလိပ်ဘူးပေးလိုက်တာ အငမ်းမရဖွင့်သောက်ပါတော့တယ် "ကျေးဇူးပဲကွာ အရမ်းသောက်ချင်နေတာ"လို့ပြောတော့ ရပါတယ်ပြောပြီးကွပ်ပျစ်ပေါ်ဆက်လှဲနေခဲ့တာ သူလည်းဇရပ်ဘက်ကသူ့အဖော်တွေဆီသွားပြီး ဆေးလိပ်သွားဖွာနေချည်ပါတော့တယ်။
စဏ္ဍာလအဖွဲမပြန်မချင်းပဲ တစ်နေ့ကို ဆေးလိပ်တစ်ဗူး ကျွန်တော်ပေးလှူနေခဲ့ပါတယ်။သူငယ်ချင်းတွေက မင်းမို့လို့ကွာ အဖက်လုပ်ပြီးပေးနေတယ်ပြောတော့ ကျွန်တော်က"သနားလို့ပါကွာ သူတို့မှာပိုက်ဆံပေးဝယ်လည်း ဆိုင်ကမတူသလိုမတန်သလိုနဲ့မို့ပါ" လို့ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူတို့အဖွဲ့ပြန်သွားပြီးကျွန်တော်လည်း မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဖြစ်သွားခဲပါတော့တယ်
တစ်ရက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်တော်ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်နေတုန်း"ညီလေး....လို့ခေါ်သံကြားလိုက်ပါတယ်။မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ကျွန်တော်ဆေးလိပ်တိုက်နေကျ စဏ္ဍာလကြီး "ဦးလေး ရောက်လာပြန်ပြီလား ဆေးလိပ် သောက်ချင်လို့လား"လို့ကျွန်တော်မေးတော့ သူက.......
"ဦးလေးတို့အဖွဲ့က တစ်ခြားမြို့နယ်အထိသွားကြမှာ ငါ့ညီရှိမလားလို့ ဒီကိုခဏဝင်ကြည့်တာ ဦးလေးက"
"ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲဗျ"
"ဦးလေးပြောတာကို ယုံယုံကြည်ကြည့်နဲ့လုပ်ရင် ငါ့ညီအတွက်အကျိုးရှိပါလိမ့်မယ်"
"ဘာကိုလဲ ဦးလေး ကျွန်တော်နာမလည်ဘူး"
သူက သူ့ရဲ့လွယ်အိတ်ထောင်အရှည်ကြီးထဲကနေပြီး ပစ္စည်းတစ်ခုနှိုက်ယူလိုက်ပါတယ် ရှုံ့အိတ်လေးတစ်ခုပါ ချည်ထားတဲ့ကြိုးကိုဖြည်ပြီးတော့ အိတ်ထဲက ပစ္စည်းလေးကိုထုတ်လိုက်တော့ နက်ပြောင်နေတဲ့ ကလေးပေါက်စအရုပ်ကလေးတစ်ရုပ် သူက
"ငါ့ညီဘဝမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ယောက်ကိုစိတ်ထဲကနေတပ်မက်လာခဲ့ရင် ဒီအရုပ်လေးကို လက်နဲ့ကိုင် ဖွဖွလေးပွတ်ပြီး အဲဒီမိန်းကလေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုက်မိအောင်သွား ပြီးတော့ အရုပ်လေးကို ငါ့သားအဲဒါ မင်းအမေပဲ အဖေနဲ့အမေ အတူနေဖို့ ငါ့သားကြိုးစားပေးလို့ ပြော...အဲဒါဆို အဲဒီမိန်းကလေးက မင်းစိတ်ထဲကူးနေတဲ့နေရာကို ရောက်အောင်လာလိမ့်မယ်"
"ဗျာ...တကယ်ဟုတ်လို့လားဗျ"
"ငါ့ညီကို ဦးလေးပြောခဲ့သလိုပဲ ယုံယုံကြည်ကြည်သုံးရင်မှန်မှန်ကန်ကန်အကျိုးရှိလိမ့်မယ် ဒီအလာမှာ ငါ့ညီကို ဒီကွပ်ပျစ်မှာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရင် ကျေးဇူးဆပ်တဲ့အနေနဲ့ ပေးမယ် မတွေ့ရင်မပေးဘူးဆိုပြီး အဓိဌာန်နဲ့လာတာပဲ ငါ့ညီကိုတန်းတွေ့တာ ကဲပါကွာ ဦးပြောတာမှတ်ထား ယုံကြည့်ရင်အကျိုးပြုလိမ့်မယ်"ပြောပြီး ကျွန်တော့်လက်ထဲအိတ်လေးလိုက်ထည့်ပေးပြီး သူထွက်သွားပါတယ်။
ခြေလှမ်းလေးငါးလှမ်းအရောက်ပြန်လှည့်ပြီးတော့
"ငါ့ညီ...သူ့ကို နို့ဆီပဲဖြစ်ဖြစ် နွားနို့ပဲဖြစ်ဖြစ် နေ့တိုင်းခွက်သေးသေးလေးနဲ့ သူ့ဘေးချပေး"ပြောပြီးဆက်ထွက်သွားပါတယ်။ကျွန်တော် ရှုံ့အိတ်လေးကိုင်ပြီး ငေးကျန်နေခဲ့ပါတော့တယ်။
အိမ်ရောက်တော့ အရုပ်ကလေးကို မေမေတို့စားခဲ့တဲ့ စတုမဓူ ပုလင်းခွံလေးထဲထည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ယုံသလိုမယုံသလိုပေမယ့် ဟိုဦးလေးကြီးမှာသွားသလို သူ့ကိုကျွေးဖို့ရာ မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်ဆိုင်က နို့ဆီတစ်ဗူးသွားဝယ်လိုက်ပါတယ်။ဆိုင်ရောက်တော့ "နို့ဆီ တစ်ဗူးပေးပါ"လို့ပြောလိုက်တယ် အရုပ်ကလေးလက်ထဲရောက်ပြီးမှသတိထားမိတာ အဲဒီအိမ်ဆိုင်က ညီအစ်မသုံးယောက်အပျိုကြီးတွေပိုင်ကြတာလေ။အကြီးဆုံးက သုံးဆယ်လောက် ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ နှစ်နှစ်သုံးနှစ်ဆီလောက်ကွာမယ်ထင်တာပဲ။ အကြီးဆုံးရဲ့ပုံစံက ခပ်ပိန်ပိန် သွယ်သွယ်နဲ့အရပ်မြင့်ပြီး အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ရှည်ကို ဘီးစပတ်အမြဲပတ်ထားတယ် မျက်နှာကတော့ ချောတယ်ပြောရမှာပဲဗျ။အလတ်မကကျတော့ ခါးနည်းနည်းတုတ်တယ် ခပ်ပြည့်ပြည့်ပေါ့ဗျာ အသားကတော့နည်းနည်းညိုတယ် ကျစ်ဆံမြည်းအမြဲကျစ်ထားလေးရှိပြီး စွဲမက်စရာကောင်းတာက သူ့ဖင်နဲ့နို့ကြီးတွေကအယ်နေတာပဲ။အငယ်ဆုံးတစ်ယောက်ကတော့ ကျောင်းပြီးထားကာစ အကြီးနှစ်ယောက်ကအလိုလိုက်ထားတယ် ပုံစံက ခေတ်ဆန်ဆန်နဲ့။ဆံပင်ကျောလယ်လောက်ကို အမြဲဖြောင့်ထားပြီး စကပ်ပါးပါးလေးတွေ အသားပျော့ပျော့တွေအမြဲဝတ်တယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ချစ်စရာလေးပါပဲ။သူ့ပုံစံက ဘယ်သူ့မှသိပ်ဂရုမစိုက်တဲ့ထီမထင်ပုံစံနဲ့နေတာဆိုတော့ သိပ်မကပ်ရဲကြဘူး။သူတို့ရှင်းပြနေတာနဲ့ပဲ နို့ဆီဗူးဝယ်တာလမ်းကြောင်းလွဲတော့မယ် ဆိုင်ထိုင်နေတာကအလတ်မဗျ နို့ဆီဗူးလှမ်းပေးရင်းနဲ့ သူရဲ့အကျႌကနည်းနည်းဟိုက်တော့ အသားညိုပေမယ့် နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးအရင်းပိုင်းကို မြင်လိုက်ရတာ တံတွေမြိုချ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး အမြန်ပြန်လာခဲ့ရပါတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အရုပ်ကလေးထည့်တဲ့ပုလင်းထဲကို နို့ဆီဗူးထဲကနို့ဆီကို အချိုရည်ပုလင်းဖုံးလေးနဲ့ထည့်ပြီး ပုလင်းဖုံးပြန်ပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။အိပ်ရာထဲလှဲရင်း ဈေးဆိုင်ကအလတ်မရဲ့ နို့အုံကြီးစိတ်ထဲမြင်လာတာနဲ့ လက်နဲ့ဖြေဖျောက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။
မနက်အိပ်ရာနိုးလာတော့မျက်နှာမသစ်သေးခင် အရုပ်လေးကိုအမှတ်ရပြီးပုလင်းထဲလှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်သွားမိခဲ့ရတယ် မအိပ်ခင်ကထည့်ထားတဲ့နို့ဆီတွေ တစ်စက်မှမကျန်တော့ဘူးလေ။ပုရွက်ဆိတ်ဝင်ပြီးစားအောင်လည်း ပုလင်းကအလုံပိတ်ထားသလို ဘေးမှာပုရွတ်ဆိတ်အစအနတောင်မမြင်ရဘူး။ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ယုံကြည်စိတ်စပြီးဖြစ်ပေါ်လာတာနဲ့ နို့ဆီကို အချိုရည်ပုလင်းဖုံးလေးထဲပြန်ထည့်ပြီး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့ပါတော့တယ်။ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ကျန်နေတာ
ဈေးဆိုင်က အကြီးဆုံးမက တင်တင်မာ အလတ်မက ခင်ခင်မာ အငယ်ဆုံးက ယဉ်ယဉ်မာတဲ့
ခင်ဗျားတို့ရဲ့ဇာတ်ကောင်ကြီး ကျွန်တော့်နာမည်ကတော့ "ကျော်စွာ"......မနက်ပိုင်းကိုအရုပ်လေးအိပ်ရာဘေးမှာပဲထားခဲ့ပြီးတော့ လက်ဖက်ရည်သောက်ဘာညာထွက်နေခဲ့ပြီး ပြန်လာတော့ ကြည့်လိုက်တာ နို့ဆီတွေမရှိတော့ပြန်ဘူး အဲဒါနဲ့ပဲ လက်တွေအသုံးချကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။
ညနေပိုင်းရောက်တော့ ဈေးဆိုင်ကအလတ်မရဲ့ နို့အုံကြီးတွေဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီး စိတ်ဝင်စားနေမိတာနဲ့ တွေ့ရင်တော့စမ်းကြည့်မယ်ဆိုပြီး အရုပ်ကလေးလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်းသွားလိုက်ပါတယ်။ကံဆိုးချင်တော့ အကြီးဆုံး မတင်တင်မာက ဈေးဆိုက်ထိင်နေတယ် သူက "ဘာယူမလဲ"မေးတော့ ကြံရာမရ သွားတိုက်တံတစ်ချောင်း ဆိုပြီးပြောလိုက်တာ သွားတိုက်တံကို ကောင်တာထဲက ထယူနေတုန်း မထူးပါဘူး စမ်းကြည့်မယ်အရင်ရှုံးတာမှတ်လို့ ဆိုပြီးတွေးရင်း အရုပ်လေးကို ပါးစပ်နားကပ်ရင်း"သားလေး အဲဒါမင်းအမေပဲ အဖေနဲ့မင့်အမေအတူအိပ်ဖို့ ဒီည အိမ်ရှေ့ကအဖေစောင့်နေမယ် မင့်အမေထွက်ဖို့လုပ်ပေးအုံး"ဆိုပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်ပါတယ်။မတင်တင်မာ့ဆီကသွားတိုက်တံယူ ပိုက်ဆံပေးပြီးပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။အဲဒီနေ့တစ်နေ့လုံးနေမထိထိုင်မရနဲ့ ညပဲရောက်ချင်နေမိတယ်ဗျာ။အချိန်တွေကလည်းကုန်တာနှေးနေသလိုပါပဲ ညနေပိုင်းရောက်တော့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ ထမင်းစားပြီး ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေမိတယ်။အပျိုကြီးမတင်တင်မာများ တကယ်လာခဲ့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့လုပ်ရကိုင်ရမယ့်အရာတွေကို planချနေမိတယ် စိတ်ကူးနဲ့။ ညရှစ်နာရီလောက်ရောက်တော့ သူတို့ဆိုင်လေးသိမ်းပြီး အားလုံးအိမ်ထဲဝင်သွားကြတယ် ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့ကခုံလေးပေါ်ထိုင်ရင်း သူတို့အိမ်တံခါးဘက်မျှော်ပြီးစောင့်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ညကိုးနာရီလောက်အရောက်မှာ မေမေက "မအိပ်သေးဘူးလား"လို့လှမ်းမေးတော့ "အိပ်မရသေးဘူး မေမေ"လို့လှမ်းဖြေလိုက်ပြီး ဆက်ထိုင်နေပါတယ်။တစ်ရွာလုံးလုံးလူခြေတိတ်ပြီး ငြိမ်သက်သွားတဲ့ ညဆယ်နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ မတင်တင်မာတို့ အိမ်တံခါးပွင့်လာပါတော့တယ်။ကျွန်တော်လည်း မယောင်မလည်နဲ့အိမ်ထဲကနေလမ်းပေါ်ထွက်ကြည့်တော့ ကျွန်တော်ရှိရာကို တန်းပြီးလာနေတဲ့ မတင်တင်မာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ကျွန်တော့်နားအရောက် မျက်လုံးတွေကငေးပြီး ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေတာနဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ သူ့လက်ကိုဆွဲကိုင်တော့ သူဘာမှမပြောဘူး အဲဒါနဲ့ပဲ လက်ကိုဆွဲပြီး နွားတင်းကုပ်အပေါ်က နွားစာထားတဲ့ တဲလေးထဲ ခေါ်သွားခဲ့ပါတော့တယ်။နွားစာထားတဲ့တဲလေးက တစ်ခြမ်းမှာ ကောက်ရိုးတွေအပြည့်ထည့်ထားပြီး နောက်တစ်ခြမ်းက ပဲပေါ်ချိန် ပဲမှော်တွေထားဖို့ နှစ်ပိုင်းခွဲထားပါတယ်။ပဲပေါ်ချိန်မဟုတ်တော့ ပဲမှော်ထားတဲ့ဘက်ကို ဖျာလေးခင်းပြီး ခေါင်အုံးလေးနဲ့ ကျွန်တော်ပျင်းရင်းသွားနေနေကြနေရာလေး။တဲလေးပေါ်ရောက်တော့ မတင်တင်မာကို ဖျာလေးပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။သူစကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘူး ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တယ် ဘာမဆိုပဲ ကျွန်တော်လည်းခပ်တည်တည်နဲ့" အစ်မအဝတ်တွေ အားလုံးချွတ်လိုက်နော်"လို့ပြောလိုက်တာ အပါးပါး...အပျိုကြီးတကယ်ပဲ သူ့အဝတ်တွေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ပိန်နေတော့ သူ့ရဲ့သေးကျင်တဲ့ခါးလေးနဲ့မို့ အပျိုကြီးရဲ့ဖင်သားတွေက ရှိသင့်သလောက်တော့ရှိနေတာပါပဲ နို့တွေက နည်းနည်းတွဲသယောင်ရှိပေမယ့် သိပ်မကြီးဘူးဗျ။ အသားဖြူတဲ့သူဆိုတော့ ညဘက်တောင်မှ ဖွေးဖြူနေတာပဲ နို့တွေက ပေါင်ခွကြားမှာတော့ အမွှေးမည်းမည်းတွေဖုံးအုပ်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး လူကသာပိန်တာဗျ စောက်ဖုတ်ကတော့မသေးဘူး။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး လုက်နဲ့ကိုင်ကြည့်ပါတယ် သူမငြင်းပါဘူး အမွှေးတွေကကြမ်းပေမယ့် စောက်ဖုတ်သားတွေကနူးညံ့တယ်ဗျ။နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး သူ့အပေါ်မှောက်ပြီး နို့တွေစို့ပါတော့တယ်။
နို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီးအားရပါးရစို့ပေးနေတော့ မတင်တင်မာရဲ့နှုတ်ဖျားက တဟင်းဟင်းနဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလို ညည်းနေပါတယ်။လက်ကလည်းအမွှေးကြမ်းတွေဖုံးအုပ်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးကိုပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ အကွဲကြောင်းထဲလက်ခလယ်နဲ့ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ဖတ်ထားသမျှ မှတ်သားသမျှနည်းလမ်းစုံနဲ့ ကလိနေတာ အပျိုကြီးစောက်ဖုတ်ကအရည်တွေစိမ့်လာပါတော့တယ် လီးကလည်းအရမ်းတောင်နေပြီမို့ လိုးဖို့ပြင်ဆင်ပြီး "အစ်မ လုပ်တော့မယ်နော်"လို့ပြောတော့ သူကပါးစပ်ကပြန်မဖြေပဲခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ပဲ မတင်တင်မာရဲ့ခေါင်းအောက်ကခေါင်းအုံးကို ခါးအောက်ပြောင်းပြီးခုလိုက်တော့ လီးနဲ့တန်းတူအဖုတ်ပြီးကစိုရွှဲဖောင်းကြွပြီး ကြိုဆိုနေတော့တာပါပဲ။လီးကို တေ့ပြီးတစ်ရစ်ခြင်းသွင်းလိုက်တော့ စီးစီးလေးပဲ အဖုတ်ထဲဝင်သွားပါတယ်။အပျိုကြီးမျက်နှာအနည်းငယ်မဲ့သွားသလိုပါပဲ အဲဒီနောက် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နဲ့ လိုးခြင်းလုပ်ငန်းကိုစတင်ပါတော့တယ်။ကျွန်တော့်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ထပ်တူ မတင်တင်မာကလည်း ကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့။စီးပိုင်နေတဲ့ခေတ်ဟောင်းအဖုတ်ကြီးရဲ့အရသာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း အရှိန်မြှင့်ပြီးဆောင့်လိုက်ပါတယ်။နွားစာတဲကြမ်းခင်းက တကျွိကျွိမြည်သံအနည်းငယ်နဲ့အတူ လီးအဝင်အထွက် ဖွတ် ဖွတ်အသံနဲ့ ဆီးခုံခြင်းရိုက်သံတစ်ဖတ်ဖတ်က ကျွန်တော်နဲ့မတင်တင်မာရဲ့ကာမဇာတ်အတွက် နောက်ခံတေးဂီတပါပဲ။သူ့ရဲ့တအီးအီးညည်းသံကလည်း ကာမရဲ့ရသကို ပိုမိုပြီး မြှင့်တင်ပေးနေသလိုနဲ့..........
"ကျိ....ကျွိ...ကျွိ......ကျွိ"
"ဖတ်...ဖလွတ်....ဖတ်....ဖလွတ်"
"အီး....အီး.....အီး.....အီး..."
တဲလေးပေါ်က မြိုင်ဆိုင်လှတဲ့လိုးပွဲရဲ့အသံလေးတွေ။
"အစ်မ အပေါ်ကလုပ်ပါလားဟင်......"ကျွန်တော်ပြောကြည့်လိုက်တော့ သူကထုံးစံအတိုင်းခေါင်းညိတ်ပြပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း အရည်တွေစိုပြီးပြောင်လက်နေတဲ့လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့ မတင်တင်မာက လှနေရာကထလာပါတယ်။ခေါင်းအုံးကို ခေါင်းအောက်နေရာပြန်ပြောင်းပြီး ကျွန်တော်ပက်လက်လှန်နေပေးလိုက်တော့ မတင်တင်မာက ခွပြီးထိုင်လိုက်ပါတယ်။ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကိုလက်နဲ့တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့တေ့လိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်းအဆုံးထိထိုင်ချလိုက်တာ တစ်ပြောက်နှစ်ပြောက် လရောင်အောက်မှာ အပျိုကြီးမျက်နှာတစ်ချက်မဲ့သွားပါတယ်။ပြီးတော့ ကြမ်းခင်းပေါ်လက်ထောက်ပြီး အပေါ်ကနေဆောင့်ပါတော့တယ် ကျွန်တော်လည်းအောက်ကနေအလိုက်သင့်လေးပင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှလမတင်တင်မာလည်း အရှိန်မြှင့်ပြီးဆောင့်လာခဲ့ပါတယ်။သူ့ရဲ့သေးသွယ်တဲ့ခန္တာယ်ကိုယ်နဲ့ သွက်သွက်လက်လက်လှုပ်ရှားပေးနေတာ အောက်ကနေဇိမ်တွေ့နေခဲ့ပါတယ်။မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့လီးထိပ်က ကျဉ်လာပြီးပြီးချင်လာခဲ့သလိုပဲ မတင်တင်မားရဲ့နှုတ်ဖျားက အမျိုးအမည်မသိတဲ့ညည်းသံတွေနဲ့အတူ ခပ်မြန်မြန်ပဲဆောင့်နေပါတယ်။
"အား......အား......အစ်မ ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်"
သူကဘာမှပြန်မပြောပါဘူး ဆောင့်စရာရှိတာဆက်ဆောင့်နေရင်းနဲ့လေးငါးဆယ်လျက်အရောက်မှာ အပျိုကြီးမတင်တင်မာရဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ကျွန်တော့်ရဲ့သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပါတယ် သူလည်းဆောင့်ရင်းနဲ့တွန့်တွန်လာပြီး လေးငါးချက်ထပ်ဆောင့်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ပေါ်မှောက်ကျသွားပါတယ်။လီးနဲ့စောက်ဖုတ်တတ်ရက်အနေအထားမှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ဆီးခုံက လီးမွှေးတွေကြားမှာသူ့စောက်ဖုတ်ကကျလာတဲ့အရည်တွေက စီးကပ်ကပ်နဲ့ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ခဏနေတော့ ပျော့နေတဲ့လီးကို သူက ကြွပြီးနှုတ်လိုက်တာ ဖလွတ် ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ နောက်ထပ်အရည်တွေထပ်ကျလာခဲ့ပါတယ်။ပြီးတော့သူလည်း ကျွန်တော့်ဘေး လှဲချလိုက်ပါတော့တယ်။အဲလိုနဲ့ လုပ်လိုက်နားလိုက်နဲ့ပဲ မတင်တင်မာနဲ့ကျွန်တော်ဟာ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ တစ်ပေါင်ကျော်ရော လေးဘက်ထောက်ရော ဘေးတစ်စောင်းရော လေးချီလောက်ဆွဲလိုက်တာ ရွားဦးကျောင်းက အုံးမောင်းခေါက်သံကြားတော့ မနက်လေးနာရီထိုးပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီး သူပြန်အောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲတွေးမိပြီးထိတ်လန့်သွားပါတယ်။ဒီအတိုင်းသာမိုးလင်းသွားရင်အပျိုကြီးကိုယူရတော့မှာလေ
Comments
Post a Comment