ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် အပိုင်း ၁၄

 

ကျမကိုယ်ကျမတောင် အဝတ်အစား သေချာပြန်မဝတ်နိုင်သေးပါဘူး။ ထမိန်ကို တပိုတရို ပြန်ဆွဲချကာ အင်္ကျီဆိုလည်း နှိပ်ကြယ်သီး ပြန်မတပ်နိုင်သေးဘဲ ရှေ့ကိုပြန်ဖုံးကာ သူ့ကိုပဲ ကတန်းကမန်း လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပြီးပြီရောစိတ်မျိုးနဲ့ မဟုတ်ဘဲ ကိုယ့်လင်သားတစ်ယောက်ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုး ကျေကျေနပ်နပ် လုပ်ပေးနေတာပါ။

           သူ့ကိုအပေါ်ပိုင်း သန့်ရှင်းပေးပြီး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ တပ်ပေးပြီးတော့ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကောက်ယူကာ သူ့ခြေရင်းဆင်းပြီး သူဝတ်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးမိပါတယ်။ သူခြေထောက်ထိုးသွင်းပေးတော့လည်း အပေါ်ရောက်အောင် ဂရုတစိုက် ဝတ်ပေးမိပါတယ်။ သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်တော့ ကျေနပ်တဲ့အမူအရာနဲ့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပါ။ ကျမလည်း မျက်စောင်းထိုးပြီး ကလေးကျနေတာပဲ။ အကုန်လုပ်ပေးနေရတယ်လို့ ရှက်ရှက်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။

          ဝတ်ပေးနေရင်းတောင် သူ့လီးကို ကြည့်ပြီး ရင်ဖိုမိပါသေးတယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲရောက် မှဖုဖုဖောင်းဖောင်း ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကို တော်တော်ကဲတဲ့ဟာကြီးဆိုပြီး လက်နဲ့ပုတ်လိုက်လို့ သူက နာတယ်ဆိုပြီး ရယ်နေပါသေးတယ်။ ဘာပဲပြောပြော သူ့ကို ကိုယ့်လင်သားတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ဒါမျိုးလုပ်ပေးရတာကို ကျမကျေနပ် ကြည်နူးနေမိတာ အမှန်ပါ။

          သူ့ကို အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပေးပြီးတော့ မြန်မြန်ပြန်ဖို့ပြောတဲ့အခါ သူက ခဏလေးပါဆိုပြီး ကျမကို ထိုင်ခုံမှာ အတင်ူပြန်ထိုင်ခိုင်းပါတယ်။ ကျမလည်း သူဘာတွေ ထပ်အရစ်ရှည်အုံးမလဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပြန်ထိုင်လိုက်ရပါတယ်။ သူက ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကောက်ပြီး ကြမ်းပြင်မှာထိုင်ကာ ပြန်ဝတ်ပေးဖို့ လုပ်နေတာပါ။ ကျမလည်း သူပြန်တာနဲ့ ရေချိုးတော့မှာမို့ ပြန်မဝတ်ပေးဖို့ ပြောရပါတယ်။ ဒီတော့ သူက ပြန်မဝတ်ပေးတော့ပဲ တစ်ရှူးယူကာ ကျမကို ပြန်သန့်ရှင်းပေးပါတယ်။

          အရင်တခါကလည်း တားနေတဲ့ကြားက သူဒါမျိုးလုပ်ပေးခဲ့ဖူးတော့ ကျမလည်း မငြင်းတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က ကျမကို ဒါမျိုးလုပ်ပေးတာကို ကျေနပ် ကြည်နူးနေမိပါတယ်။ အရင်တခါကလိုပါပဲ။ တကိုယ်လုံးနဲ့ ပေါင်တွေ၊ ခြေထောက်တွေ၊ ပြီးတော့ ကျမ ကိုယ်ကိုစောင်းခိုင်းပြီး တင်ပါးတွေကိုပါ သုတ်ပေးပေမယ့် အဖုတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့ မသုတ်ပေးပါဘူး။ ဒါဆို အရင်လို သူ့ပါးစပ်နဲ့ပဲ ပြန်လျှက်ပေးအုံးမယ်နဲ့တူပါတယ်လို့ တွေးနေစဲမှာပဲ ပေါင်ကြားထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်လာပါတော့တယ်။

          တော်တော်ခက်တဲ့သူပါရှင်။ ဒီလောက်နံစော်၊ ပေပွနေတာကို သူမို့လို့ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ၊ မရွံမရှာ လျှက်ချင်နေတယ်။ ကျမလည်း သူဒီလိုလုပ်ပေးလို့ အားနာမိသလို၊ ကြည်လည်း ကြည်နူးမိပါတယ်။ အဖုတ်တပြင်လုံးနဲ့ အမွှေးများအပေါ်အထိ လျှာနဲ့ စိမ်ပြေနပြေ လိုက်လျှက်နေတာပါ။ နောက်ဆုံး ကျမက တော်ပါပြီလို့ အတင်းပြောမှ သူရပ်ပါတော့တယ်။ ဒါတောင် ကျမအဝတ်အစားတွေဝတ်တော့ လိုက်ကူနေသေးတယ်။ ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်။ ညနေကျရင် ဘော်လီမဝတ်ပါနဲ့လားတဲ့။ သူမချွတ်တတ်လို့တဲ့။ ကျမလည်း ရွဲ့ပြီး ဘော်လီက ဒါမျိုးတွေပဲရှိတယ်။ ညနေကျမှ နှစ်ထပ်ဝတ်ရမယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။

           ဒီလိုအပြန်အလှန် သန့်ရှင်းပေး၊ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပေးတတ်တာဟာ နောက်ပိုင်းတလျောက်လုံး ဆက်ဆံပြီးကြတဲ့ အချိန်တိုင်း ပုံမှန်လုပ်ပေးမြဲ ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ဦးကြားက ရင်ခုန်ကြည်နူးစရာ အလေ့အကျင့်တစ်ခုလို ဖြစ်လာတာပါ။ နောက်ပိုင်းမှာ အဆင့်တွေတတ်၊ ပညာတွေပိုစုံလာတဲ့အခါ ဒီထက်ပိုပြီး ရင်ခုန်စရာ အပြုအမူတွေတောင် တိုးလို့ လုပ်ပေးကြပါသေးတယ်။ ဒါတွေက နောက်ပိုင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူပဲသင်ပေးခဲ့တာတွေပေါ့။ သူနဲ့ကျမနဲ့ တွေ့ကြတိုင်း ပုံမှန်လုပ်တတ်ကြတဲ့ အပြုအမူတွေလည်း နောက်ထပ် ရှိကြပါသေးတယ်။ အဲဒါတွေတော့ နောက် မှပြောပြပါ့မယ်။

        ပြီးတော့ ပြန်ခါနီးတော့လည်း ကျမကို နမ်းပါသေးတယ်။ သူ့အနမ်းများကို ခံပြီးနောက် ကျမလည်း ပြန်နမ်းပေးပါတယ်။ သူ့ပါးပြင်၊ လည်တိုင်တွေမှာ ကျမအနမ်းတွေ နေရာအမြဲယူနေတတ်ပါပြီ။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာတော့ သူ့လောက် မကျွမ်းပေမယ့် ဖွဖွလေးစုပ်နမ်းတာမျိုးကိုတော့ ကျမဘက်က စနမ်းပေးတတ်လာပါပြီ။ သူက ကျမနှုတ်ခမ်းတွေ နမ်းရင်တော့ ပြုတ်ထွက်တော့မတတ် ကျမအားအင်တွေ ကုန်ခမ်းလောက်အောင် နမ်းပေးတတ်ပါတယ်။

            ဒီလို အပြန်အလှန် နမ်းကြတဲ့အကျင့်ဟာလည်း သူအိမ်ကိုလာချိန်တိုင်းနဲ့ ပြန်ချိန်တိုင်းမှာ ပုံမှန်ပြုလေ့ရှိတဲ့ အလေ့အကျင့်တစ်ခု ဖြစ်လာပါတယ်။ တခါတလေ သားလေးဧည့်ခန်းမှာ ဆော့နေရင်တောင် အမြန်ခိုးနမ်းတတ်ကြပါတယ်။ တခါတရံ လူမသိအောင် ခိုးလုပ်ကြရတာကိုက အရသာ ပိုရှိပြီး ပိုရင်ခုန်စေပါတယ်။

 ကိုသန့်စင်ပြန်သွားတာနဲ့ ကျမ မနားရတော့ပါဘူး။ ကျမတကိုယ်လုံးနဲ့ အောက်ပိုင်းက နာကျင်နေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း ကျမရဲ့ မိန်းမကိုယ်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ နာသလိုလို၊ ကျင်သလိုလိုနဲ့ အခံရခက်စေပါတယ်။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေက ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံတာ ဒီလောက်ဖြစ်စရာလားလို့ ထင်စရာရှိပါတယ်။ ကလေးမွေးဖူးတယ်ဆိုပေမယ့် အဲဒီအချိန်က ကျန်းမားရေးအခြေအနေကြောင့် ရိုးရိုး မမွေးဘဲ ဗိုက်ခွဲမွေးခဲ့တာပါ။ ကျမတကိုယ်လုံး ဒဏ်ရာဆိုလို့ ဗိုက် မှာခပ်ရေးရေးမြင်ရတဲ့ ခွဲရာလေးပဲရှိတာပါ။

          ပြီးတော့ ကျမယောကျာ်း ကိုမျိုးဝင်းနဲ့ သုံးနှစ်နီးပါး ဆက်ဆံခဲ့တယ်ဆိုတာကလည်း သူ့လိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမှ မဟုတ်ဘဲ။ ပက်လက်ရိုးရိုးကို ဖြည်းဖြည်းညှင်တာပဲ လုပ်တတ်တဲ့ ကိုနဲ့၊ စကတည်းက နသိုးကြိုးပျက် ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်းခဲ့တဲ့ သူနဲ့ကတော့ ခံရတာချင်း ဘယ်တူပါ့မလဲနော်။ သူက လင်ရှိမိန်းမ၊ ကလေးအမေကို လုပ်တာပဲဟာ ဘယ်ညှာပါ့မလဲလေ။ ကျမက အပျိုဆိုရင်တော့ သူညှာနိုင်တာပေါ့။

          အခုတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်းခဲ့တာ ကျမကို တန်ဖိုးမထားတာလား။ ဒီလိုတွေးမိတော့ အားငယ်ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ပုံစံကိုက တစ်မျိုးကြီးပါ။ မလုပ်ကြခင်ဆိုရင် ကျမအပေါ်မှာ ညှင်ညှင်တာတာပါပဲ။ တန်ဖိုးလည်း ထားပါတယ်။ လုပ်ပြီဆိုတော့မှ အပြောရော လုပ်တာပါ ကြမ်းလာတတ်တာပါ။ ပြီးသွားရင်လည်း လုပ်တုန်းက သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ကြင်ကြင်နာနာ၊ ထွေးထွေးပွေ့ပွေ့ရှိနေပြန်ရောလေ။ ဒါမျိုးကျတော့ ကျမမှာ ကြည်နူးကျေနပ်နေရပြန်ရော။

          ပြီးတော့ စစခြင်းမှာလည်း ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးကို နမ်းပေး လျှက်ပေးတတ်သလို၊ ပြီးသွားရင်လည်း မရွံမရှာ လိုက်လျှက်ပေးသေးတယ်လေ။ ဒါတွေက တန်ဖိုးမထားရင် သူလုပ်ပေးပါ့မလား။ သူ့ပုံစံကိုက ဆက်ဆံတဲ့အခါ ကြမ်းချင်တဲ့ စိတ်အခံရှိလို့နေမှာပါ။ အမှန်ပြောရရင်လည်း အဲလို သူကြမ်းတာကိုပဲ ကျမသဘောကျနေမိတာလေ။ ကျမဟာ ဘဝတစ်လျောက်လုံး မိဘရင်ခွင်မှာနေခဲ့တဲ့အချိန်နဲ့ ကိုမျိုးဝင်းရင်ခွင်မှာ နေရတဲ့အချိန်မှာရော အရာရာလိုရာပြည့်စုံပြီး တန်ဖိုးအထားခံခဲ့ရသူပါ။ သူနဲ့ကျမှ မကြုံဖူးတာတွေကြုံရ၊ မလုပ်ဖူးတာတွေ လုပ်ရနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု အမျိုးမျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ပါတယ်။

          ဒါကြောင့်ပဲ သူက ညှင်ညှင်သာသာနဲ့ အရသာကောင်းကောင်းတွေ ပေးတဲ့အခါ ကြည်နူးကျေနပ်မိနေသလို၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အပြောအဆိုတွေခံရ၊ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အလိုးအဆောင့်တွေခံရတော့လည်း ရင်ဖိုကာ ရမ္မက်တွေ ပိုထန်လာရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီလိုသူ့စိတ်ကြိုက်ပြောဆိုပြီး လုပ်တာကိုလည်း ကျမဘက်က အတတ်နိုင်ဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေမိပါတယ်။ သိစိတ်ကသာ မကြိုက်သလိုဖြစ်နေပေမယ့် မသိစိတ်ကတော့ ဒီလိုတွေအပြောခံနေရတာကို သာယာနေမိတာ အံ့သြစရာပါ။

        ဒါပေမယ့်လည်း အခုချိန်မှာတော့ ကျမရဲ့မိန်းမကိုယ်က အထိမခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်ကျိန်းစက်နေရပါတယ်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရှိသမျှအားနဲ့ အပြင်းထန်ဆုံး ဆောင့်ချက်တွေကို ဆိုဖာခုံစောင်းမှာ ဖင်ကုန်းပြီး အဆီးအတားမရှိ အချခံခဲ့ရတာလေ။ လက်ခုပ်တောင် ကြာကြာတီးရင် အသားနာသေးတာပဲ။ အခုဟာက ကိုယ့်ဟာထဲကို သံချောင်းလိုမာနေတဲ့ဟာနဲ့ တစွပ်စွပ် အထိုးခံရသလို ကိုယ့်ပေါင်ခြံနဲ့ သူ့ဆီးခုံ တဖြန်းဖြန်းမြည်အောင် အချခံခဲ့ရတော့ ကျမ ဘယ်လောက်နာကျင်ကျိန်းစက်နေမလဲဆိုတာကို ခန့်မှန်းကြည့်ကြပါ။

           မင်္ဂလာဦးညမှာ ကိုနဲ့ ပါကင်အဖွင့်ခံရတုန်းကတောင် ဒီလောက် မနာခဲ့ဘူးထင်ပါတယ်။ ကိုက သာသာအေးအေးလုပ်လို့ နာတာထက် ခံလို့ပိုကောင်းပြီး ဘယ်လို ပါကင်ပွင့်ပြီး ပြီးသွားရမှန်းတောင် မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ နောက်နေ့မနက် မိုးလင်းတော့ ကိုကတစ်ခါထပ်လုပ်မှ နည်းနည်းနာတာကို သတိထားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီတုန်းက နာလို့ ပေါင်ကွရတာက အခုလို နာပြီး ပေါင်ကွနေရတာနဲ့ တခြားစီပါ။ အခုဟာက အပျိုမဟုတ်တော့တာတောင် ပေါင်ကြားမှာ တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ လမ်းလျောက်တိုင်း အနေရခက်လှအောင် ခံနေရတာပါ။

         ဒါပေမယ့် ဒီလောက်နာနေတာတောင် သူ့ကိုစိတ်မဆိုးမိသလို၊ သူနဲ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကိုလည်း နောင်တမရမိပါ။ အမှန်ဆို ဒါတွေပြန်တွေးရင်း စိတ်ဆိုးတာ၊ ဝမ်းနည်းတာမျိုးဖြစ်ပြီး မျက်ရည်ကျသင့်ပေမယ့် အခုကျမမှာ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်ပြီး ပြုံးနေမိတာ ထူးဆန်းနေပါတယ်။ ကျမ တော်တော်တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်လား။ ဒါမှမဟုတ် အန္တရာယ်ကြီးမှန်းသိသိနဲ့ သဲထိတ်ရင်ဖို ကစားပြချင်နေတဲ့ မြွေအလမ်မယ် ဆရာပေါက်စလို ဖြစ်နေသလား။ ကျမကိုယ်ကျမ မဝေခွဲနိုင်တော့ပါဘူး။

          ကျမဟာ ဘယ်လောက်နာနေပါစေ အနားမယူနိုင်ပါဘူး။ အမှန်ဆို မလှုပ်ချင် မကိုင်ချင်ဖြစ်နေလို့ နားနားနေနေ နေကာ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်တွေးပြီး အရသာခံချင် နေပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမအခြေအနေက ထိုသို့နေဖို့ အခွင့်မရှိပါဘူး။ ဖောက်ပြန်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်က လင်ငယ်နဲ့ သာယာခဲ့တာတွေကို စမြုံပြန်ပြီး တွေးနေချိန် ဘယ်ရှိပါ့မလဲ။ သူနဲ့နေခဲ့တဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ အနံ့အသက် မကျန်ရအောင် တိုက်ချွတ်သုတ်သင်ရအုံးမယ်လေ။ ပြီးရင် သားမလာခင် ရေမြန်မြန်ချိုးထားရမယ်။ သားရောက်လာရင်လည်း သားအတွက်လုပ်ပေးရမှာတွေ ရှိသေးတယ်။ အခုတော့ လင်ငယ်ကပေးတဲ့ အချစ်ဒဏ်ရာတွေကို ကြိတ်မှိတ်ဖြေဖျောက်ကာ ကျမရဲ့ လက်ရှိဘဝကို ပြန်ရင်ဆိုင်ရတော့မှာပေါ့။

ဧည့်ခန်းကို ရှင်းလင်းသုတ်သက်ပြီးတော့ ကျမ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ နွမ်းနယ်နေတာတွေ ရေချိုးလိုက်ရင် သက်သာသွားမယ်ထင်ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဝတ်ထားတာတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ဘေစင်က မှန်ထဲကနေ ကျမကိုကျမ ပြန်ကြည့်မိပါတယ်။ သူကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ လိုးခွဲချင်တယ်ပြောတဲ့ ကျမတင်ပါးတွေကို ကိုယ်ကိုစောင်းပြီး ကြည့်မိပါတယ်။ သူလုပ်ရင်လည်း လုပ်ချင်စရာပါပဲ။ ကျမရဲ့ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်ဟာ ပုရိသတွေ အကြိုက် ဖြစ်နေတာကိုး။

အသက် ၂၂ နှစ်အရွယ် ကလေးအမေတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေက သိပ်မကြီးပေမယ့် လုံးဝန်းကာ နေပါတယ်။ သူများတွေ ပြောကြတဲ့ ဂစ်တာရှိတ်ဆိုတာ ကျမအတွက်ကတော့ မလေ့ကျင့်ထားဘဲ သဘာဝကပေးတဲ့ အရာတစ်ခုပါ။ ဒီခန္ဓာကိုယ်၊ ဒီဖင်လုံးတွေကို အရသာခံကြည့်ပြီး ဟောဒီခါးကိုကိုင်ပြီး သူဆောင့်လိုးသွားတာပါလားဆိုတဲ့ အသိဟာ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ကို နိုးကြားစေပါတယ်။ ပြီးတော့ အမွှေးနုနုကြားက ကျမရဲ့အဖုတ်လေးကို သေချာ ငုံ့ကြည့်မိပါတယ်။

         ကလေးမွေးတုန်းက ရိုးရိုးမွေးတာမဟုတ်လို့ မိန်းမကိုယ်က အမွှေးတွေ မရိပ်ခဲ့ရပါ။ တခါမှလည်း မရိပ်ဖူးလို့ ကျမရဲ့အမွှေးတွေက နုနုလေးနဲ့ ခပ်ပါးပါးပဲရှိတာပါ။ အခုတော့ ဒီအဖုတ်ဖြူဖြူလေးက ပန်းရောင်သန်းနေရအောင် ရောင်နေပါပြီ။ ဒါ့ကြောင့် ကျမ နာပြီးကျိန်းနေတာ ဖြစ်မယ်။ ကျမရဲ့အဖုတ်ကို အပေါက်ကျယ်အောင် လိုးခွဲမယ်လို့ သူပြောခဲ့တာကို သတိရမိပြီး ကျယ်များသွားပြီလားလို့ လန့်ကာ ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အမှတ်တမဲ့ ကိုင်မိလိုက်တော့ နာလိုက်တာ။ သေချာလည်း မမြင်ရပါဘူး။ ကျယ်သွားရင်လည်း မတတ်နိုင်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် အကိုင်မခံနိုင်အောင် နာနေတဲ့ဟာကို သူများ ဒီနေ့ခင်း ပြန်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။

           ဒီနေ့အဖို့တော့ ကျမ ထပ်ပြီး ခံနိုင်ဖို့ မလွယ်ပါဘူး။ နောက်ဆို သူဒီလိုအမြဲကြမ်းနေရင် ဒုက္ခပါပဲ။ နောက်ဆိုရင် အကျင့်ဖြစ်သွားလို့ ခံနိုင်မယ်ဆိုရင်တောင် အခုလောလောဆယ်တော့ သူထပ်လုပ်မှာ ကျမစိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ နေ့ခင်း သူရောက်လာမှ နားလည်အောင် ကျမပြောကြည့်ရမှာပဲ။ ကျမပြောရင် ရမယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ အဖုတ်ကိုကြည့်လို့ စဥ္းစားနေရင်းမှ ကိစ္စတစ်ခုကို သတိရပြီး ကျမ လန့်သွားမိပါတယ်။

           အဲဒါကတော့ သူသုတ်ရည်တွေ ကျမအထဲကို ပန်းထည့်သွားတာလေ။ သူ့အရည်တွေက နည်းတာမှ မဟုတ်တာ။ ထထိုင်တော့တောင် ပြန်အံကျလာတာ မနည်းမနော။ ကာမစိတ်မွှန်နေတုန်းကသာ ဘာမှမသိပေမယ့် အခုချိန်မှာ ကျမ တွေးပြီး လန့်လာပါတယ်။ ရက်ကတော့ ကြားရက်လောက်ဖြစ်ပေမယ့် ကျမမှာ ကိုယ်ဝန်မရအောင် ဘာမှအကာအကွယ် မရှိပါဘူး။ ကိုက ကျမအလှအပတွေပျက်ပြီး၊ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေ ဖြစ်မှာစိုးလို့ တားဆေးမစားခိုင်းသလို၊ ထိုးလည်း မထိုးခိုင်းပါ။ သူကိုယ်တိုင်တောင် အခုနောက်ပိုင်း ပြီးမယ်ဆိုရင် အပြင်မှာပဲ ပြီးတာများပါတယ်။

            သားလေးက ငယ်သေးသလို ကျမကျန်းမာရေး အခြေအနေကြောင့် ကလေးထပ်ယူဖို့ မကြိုးစားသေးပါဘူး။ ကံကောင်းတာက ဒီလိုတားဆေးမသုံးတာတောင် ကျမတို့ ကလေးထပ်မရသေးပါဘူး။ ကိုကတော့ ရလာလည်း အရွယ်ရှိတုန်းမို့ ယူကြတာပေါ့လို့ ဆိုပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း မရသေးတာက အခုနောက်ပိုင်း ကိုနဲ့ သိပ်မလုပ်ဖြစ်ကြသလို နှစ်ဦးလုံးစိတ်ပါပြီး အထဲမှာ ပြီးတာလည်း ရှားပါးခဲ့လို့နေမှာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုကပုံမှန်အခြေအနေ မဟုတ်ဘူးလေ။ ကျမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလက်ပါခံပြီး အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခဲ့သလို သူလည်း ကျမအထဲမှာ အပြည့်အသိပ် ပန်းထည့်သွားတာလေ။ ဒီပုံစံက အချိန်မရွေး ပြဿနာတက်သွားနိုင်ပါတယ်။

          ဒီအခြေအနေကို ကျမစဥ္းစားမိပြီး ခြေတွေ လက်တွေတုန်ကာ ကြောက်လန့်မိပါပြီ။ လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးမှ မျက်လုံးပြူးရပါပြီ။ အရင်တခါကတော့ အပြင်မှာ သူအရည်ထုတ်တာပါ။ တစ်ကြိမ်တည်းနဲ့ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားဆိုပြီးတော့လည်း စိတ်မအေးနိုင်ပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုနဲ့တောင် ယူပြီးမကြာမှီ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့တာလေ။ ကိုကတောင်ပြောဖူးတယ်။ မင်္ဂလာဦးညမှာပဲ သန္ဓေတည်သွားတာနေမယ်တဲ့။ ဟုတ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမကြောက်လန့်နေမိတာပါ။

       ကိုယ်ဝန်ရှိသွားရင်လည်း ဘာတတ်နိုင်မှာလဲလို့ ကျမ မတွေးနိုင်ပါ။ ဒါမျိုးဖြစ်ခွင့်မပေးနိုင်ပါ။ ကျမရဲ့ မိုက်ပြစ်ကြောင့် သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကို အထိအခိုက် မခံနိုင်ပါဘူး။ တကယ်လို့ သူနဲ့ကိုယ်ဝန်ရှိသွားလို့ ကိုက မသိဘူးဆိုရင်တောင် ကို့အပေါ် ကျမ အဲဒီလောက် မရက်စက်ချင်ပါ။ ကျမရဲ့မိုက် မဲမှုကြောင့် ရလာတဲ့ ရလာဒ်ကို ကိုက ဘုမသိဘမသိနဲ့ လက်ခံရမှာမျိုး မဖြစ်စေချင်ပါ။ ကျမဟာ မိန်းမကောင်း မဟုတ်ပေမယ့် မိန်းမယုတ်တော့ မဖြစ်စေရပါ။  အို.... ဒီလောက် ဖောက်ပြန်တာတွေ ဖြစ်ထားမှတော့ ကို့အတွက် ကျမက မိန်းမယုတ်ပါပဲလေ။

         အတွေးများနဲ့ လန့်ဖြန့်ပြီး ရေတောင်ဘယ်လို ချိုးလိုက် မှန်းမသိပါဘူး။ တဏှာထပြီး ကြည်နူးနေတာတွေ ဘယ်ပျောက်ကုန်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ အဝတ်အစားလဲပြီးတဲ့အထိ ခြေမကိုင်မိ၊ လက် မကိုင်မိနဲ့ပါ။ ဒါကို ကျမ သေချာရှင်းရမယ်။ ဘယ်နည်းနဲ့မှ သူနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန် ကျမမှာ မရှိစေချင်ပါ။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဆီကျမဖုန်းဆက်ပြီး ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

         သူနဲ့ဖုန်းပြောပြီးမှ ကျမစိတ်နည်းနည်း အေးရပါတော့တယ်။ သူက ကျမဖြစ်နေတဲ့ စိုးရိမ်မှုကို နားလည်ပါတယ်တဲ့။ သူ့ကြောင့် ကျမ အခက်အခဲ မဖြစ်စေရပါဘူးတဲ့။ ကျမကို ဘာမှမပူဘဲ စိတ်အေးအေးထားခိုင်းပါတယ်။ ကျန်တာ သူကြည့်စီစဥ္ပါ့မယ်တဲ့။ လောလောဆယ်တော့ သူလာရင် စိတ်ချရတဲ့ အရေးပေါ်တားဆေးကို သေချာမေးမြန်းပြီး ဝယ်လာမယ်တဲ့။

         နောက်နေ့တွေမှာတော့ ကျမစိတ်ချလက်ချဖြစ်ရအောင် တားဆေးထိုးကြမလားလို့ ပြောပါတယ်။ တကယ်လို့ ကိုမျိုးဝင်းနဲ့ ကလေးယူချင်တယ်ဆိုမှ တားဆေးကို ဖြတ်ကြတာပေါ့တဲ့။ ကျမ ရေရှည်ကြီး တားဆေးမသုံးချင်ပေမယ့် အခုလောလောဆယ် အစဥ္ပြေအောင် ကြည့်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမနဲ့ သူနဲ့က ထပ်မဖြစ်ကြရအောင်မှ မနေနိုင်တော့တာလေ။ အဲဒီတော့ တစ်ခုခုကို ရွေးချယ်ရမှာပေါ့ရှင်။

ကျမရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ပဲ အချိန်တွေကျော်ဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ သားလေးပြန်ရောက်လာပြီး ဝေရာဝစ္စများ ဆက်တိုက်လုပ်ပေးနေမှသာ စိုးရိမ်နေတာ မေ့ပျောက်သွားပါတယ်။ သားလေးကလည်း တော်တော်နဲ့မအိပ်ဘဲ  ၃ နာရီကျော်မှ ချော့ပြီး တရေးသိပ်ရပါတယ်။ထိုအခါမှ  ကျမလည်းထိုင်ကာ အနားယူရင်း သူရောက်လာရင် ဘာတွေဖြစ်အုံးမလဲလို့ တွေးနေမိပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ သူလာတာ နည်းနည်းနောက်ကျပါတယ်။ ညနေ ၄ နာရီလောက် မှ ရောက်လာတာပါ။ ကျမအဖြစ်ကလည်း ကိုယ့်လင် ပြန်လာမှာကို မျှော်ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ နောက်ဆို လင်နှစ်ယောက် ဖြစ်သွားတော့ တစ်နေ့တည်း နှစ်ခါမျှော်ရတော့မယ်နဲ့ တူပါတယ်။

           သူရောက်လာတော့ ကျမခြံတံခါး ပြေးဖွင့်ပေးပြီး သူ့ကားနောက်က ခပ်မြန်မြန်လိုက်လာမိပါတယ်။ မနက်ကဆိုရင်တော့ ခြံတံခါးကနေ အိမ်ထဲဝင်ဖို့ ကျမ တော်တော်ခက်ခဲနေတာပါ။ စရင်ဆိုင်ရမှာဆိုတော့ ခက်နေတာပေါ့။ အခုတော့ ကျမရင်ထဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပါပဲ။ ပြီးတော့ သူယူလာမယ့် အရေးပေါ်တားဆေးအကြောင်းကို သိချင်နေပါပြီ။ ရှေ့လျောက်လည်း ကျမတို့ဘယ်လို ဆက်ပြီးသွားကြမလဲဆိုတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တိုင်ပင်ဆွေးနွေးချင်ပါတယ်။

            မတော်တဆ ကိုယ်ဝန်ရှိလာမှာကို ကျမတကယ်ကြောက်နေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီတစ်ခါတည်း မဟုတ်ဘူးလေ။ ရှေ့လျောက် အကြိမ်ကြိမ်ပတ်သတ်မိကြရင် တစ်ကြိမ်မဟုတ်တစ်ကြိမ် ပြဿနာ တက်လာနိုင်တယ်လေ။ ဒါတွေကို သူနဲ့ သေချာတိုင်ပင်ချင်ပါသေးတယ်။

            ဒါပေမယ့် အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ဘာမှမပြောနိုင်သေးပဲ သူ့အနမ်းအရှုတ်များကို ခံယူရပါသေးတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကိုပြန်ဖက်ကာ ပြန်နမ်းမိတာပေါ့။ မသိရင် ညားခါစ လင်မယားလို နမ်းမဝ ရှု့မဝဖြစ်နေကြပုံပါပဲ။ နမ်းလို့ပြီးမှပဲ ထိုင်ခုံမှာပြန်လာထိုင်ရင်း ကျမစိုးရိမ်မှုတွေကို ပြောပြရပါတယ်။ ပြီးတော့ ရှေ့လျောက် ဘယ်လို ကာကွယ်ကြမလဲပေါ့။ သူကတော့ ဝယ်လာတဲ့ အရေးပေါ်တားဆေးကဒ်ကို ကျမကိုပေးပြီး အခုရက်ပိုင်းတော့ ဒါကို အရင်သောက်ထားရင် ကျမစိုးရိမ်သလို ဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူးလို့ ပြောပါတယ်။

           ကျမလည်း သူ့ဆေးကဒ်ရရခြင်းပဲ ထကာ သောက်လိုက်ပါတယ်။ ဆေးသောက်ပြီးမှ စိတ်အေးသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ပြီးမှပဲ သူ့နားပြန်ဝင်ထိုင်ရာ သူက လှမ်းဆွဲလို့ သူရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ နေမိပါတယ်။ သူကတော့ စိုးရိမ်စရာမရှိကြောင်း၊ နောက်ဆို စိတ်ချရတဲ့ရက် မှအထဲမှာ ပြီးကြမယ့်အကြောင်းနဲ့ ပိုစိတ်ချရအောင် သုံးလခံဆေး သွားထိုးကြမယ်ဆိုတာကို ပြောနေပါတယ်။ ကိုမျိုးဝင်းကတော့ ကျမအတွက်တွေးပြီး တားဆေးများ မသုံးခိုင်းပေမယ့် အခုတော့ သူ့ကြောင့် ကျမသုံးရတော့မယ်လေ။ ကိုနဲ့က မသုံးလည်း အကြောင်းမဟုတ်။ ကိုယ်ဝန်ရသွားလည်း ယူလိုက်ယုံပေါ့။

အပိုင်း ၁၅ ဆက်ရန်