ကျမအထင် ဒါကကျမအိပ်နေရင်း ထမိန်လန်နေလို့ ဖြစ်ပေါ်လာတာလားလို့ ထင်မိပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမခြေကိုလှုပ်ကာ ထမိန်ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားမိသော်လည်း မျက်လုံးများမဖွင့်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ အမှန်ပြောရရင် ကျမ ထိုခံစားချက်ကို ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိပါတယ်။ ကျမဒါမျိုး မခံစားရတာ ကြာပြီလေ။ ခြေကိုလှုပ်လိုက်တော့ ကျမဘေးမှာ တခုခုကိုထိမိနေသလို ခံစားလိုက်ရသလို ကျမကို ချုပ်ထားသလိုမျိုးဖြစ်ကာ ကောင်းကောင်းလှုပ်မရပါ။
ထိုအခါမှ ကျမလန့်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက် မိပါတယ်။
"ဟင်....အို"
ကျမတစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် မမြင်ဖူးတဲ့မြင်ကွင်းမို့ အံ့သြလွန်းလို့ လူမှာကြက်သေသေသွားပါတယ်။ ကိုသန့်စင် ဒီလိုလုပ်မယ်လို့ တခါမှ မထင်ခဲ့ဖူးပါ။ သူ...သူလေ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လက်တွေနဲ့ ပွတ်သပ်နေသလို ကျမ စပ်စပိုင်တာပေါ်ကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ပြီးနမ်းနေတာပါရှင်။ ကျမရှက်ခြင်း၊ ဒေါသထွက်ခြင်းအပြင် အကိုတယောက်လိုလူက ဒီလိုလုပ်တဲ့အတွက် ဝမ်းနည်းခြင်းပါ ခံစားလာရပါတယ်။
ပြီးတော့ အခုမှကျမဖြစ်နေတာကို တွေးပြီး ရှက်လိုက်တာရှင်။ ကိုယ့်ယောကျာ်းမဟုတ်တဲ့သူရဲ့ရှေ့မှာ ကျမရဲ့ထမိန်က ခါးနားထိလန်တက်နေကာ အောက်ပိုင်း ဟောင်းလောင်း၊ အတွင်းခံအဖြူရောင်ပဲ ရှိတယ်ရှင်။ အခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်က ကျမရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်နေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အားပါးတရ နမ်းနေတာကို ကျမ ခံနေရတာလေ။
ကျမအသံကြားလို့ သူအပေါ်ကို မော့ကြည့်ပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ပြည့်ပြီး မီးတောက် မတတ်ပါပဲ။ ကျမသိတဲ့ ကိုသန့်စင် မဟုတ်တော့သလိုပါပဲ။ သူက ကျမက အံ့သြဒေါသထွက်လွန်းလို့ မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေတာကိုတွေ့တဲ့အခါ ဘာမှမပြောဘဲ ဟို...ဟိုလေ ကျမရဲ့ မိန်းမခန္ဓာရှိရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် ဖိသွင်းနမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။
ရှူးးးးး
အို......
ကျမလေ၊ လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်သလို ခံစားလိုက်ရတာတကယ်ပါ။ သူလေ ကျမရဲ့အင်္ဂါကို အားရပါးရနမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အကြောတွေအကုန်တုံ့ပြန်ကာ ရင်ထဲအေးခနဲဖြစ်သွားပါတယ်။ လူကလည်း အံ့သြလို့ ကြက်သေသေသလို ဖြစ်နေရာကနေ ကော့ပျံထွက်သွားရပါတယ်။ အခုမှ ကျမ လက်ရှိအခြေအနေကို သတိပြန်ဝင်လာပါတယ်။
"အမလေး၊ ကိုသန့်စင်၊ ရှင်...ရှင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ မလုပ်ပါနဲ့၊ ရှင့်မို့ လုပ်ရက်တယ်နော်"
အို၊ ကျမပြောလည်း မရပါဘူးရှင်။ ကျမမိန်းမကိုယ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ဖိနမ်းနေရုံမက၊ သူ့လျှာကြီးနဲ့ပါ ယပ်လိုက်သေးတယ်ရှင်။
"အာ့၊ ကိုသန့်စင်၊ ကျမကို ငရဲမပေးပါနဲ့နော်၊ မလုပ်သင့်တာတွေ မလုပ်ပါနဲ့၊ ကျမရှက်လို့ပါနော်"
ပလပ်...ပလပ်....ရှူး....ရွှတ်
"အာ ပြောလို့လည်း မရဘူး၊ ငရဲတွေတော့ ကြီးပါပြီ၊ မဖွယ်မရာတွေရှင့်....ဟင့်...ဟင့်...ဟင့်"
ကျမမှာ ပြောနေရင်း ပြောမရဖြစ်ကာ ရှက်ဒေါသဖြင့် မျက်ရည်များပါကျလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်ပုံစံက ဘယ်လိုမှ ပြောရမယ့်ပုံ မမြင်ပါ။ ဘီလူးသရဲစီးတယ်ဆိုတာ ဒီလိုပုံပဲဖြစ်မယ်။ ဘယ်လိုရုန်းရုန်း အောက်ပိုင်းကို ဖိထားကာ မလွှတ်ပေးပါဘူး။
"အဟင့် ဟင့် ဟီး ကျမရှက်လွန်းလို့ပါရှင်၊ ဟင့်..ဟင့် ကျမကို ငရဲတွေပေး၊ အရှက်ရအောင် မလုပ်ပါနဲ့၊ ဟင့်..ဟင့်..ကျမကို သတ်လိုက်ပါ။ ကျမသေမှ အေးမှာပါ...ဟီး..ဟင့်..ဟင့်"
ကျမအသည်းအသန် တောင်းပန်ရင်း ငိုကျွေးမိပါတယ်။ ဘေးအိမ်တွေနဲ့ ဝေးတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် တသက်လုံး အရှက်တရားကို အထိပါးမခံဖူးတဲ့သူမို့ ဒီလိုအသံတွေထွက်၊ ပြောဆိုနေရတာကိုပဲ သူများတကာ ကြားမလားလို့ အစိုးရိမ်ကြီးနေရပါသေးတယ်ရှင်။ ကိုသန့်စင်က ကျမအသည်းအသန် ငိုနေသံကြားတော့ ပေါင်တွေကို ပွတ်နေတာ ရပ်သွားပြီး၊ အတွင်းခံပေါ်ကနေ မိန်းမကိုယ်ကို နမ်းနေရာက ကျမမျက်နှာကို အံ့သြစိုးရွ့ံတဲ့ပုံနဲ့ လှမ်းကြည့်ပါတယ်။
"ဟင့်...ဟင့် ကိုသန့်စင်၊ ကျမကို သတ်လိုက်ပါ၊ ကျမသေချင်နေပါပြီ..ဟင့်..ဟင့်"
"မဟုတ်ဘူး ကြည်ပြာ၊ ကိုက ဘာလို့သတ်ရမှာလဲ"
"ရှင်ကျမကို အရှက်ကွဲ၊ ငရဲရအောင် လုပ်နေမှတော့ ကျမသေတာပဲကောင်းတယ်...ဟင့်"
"ဟာ၊ မဟုတ်ပါဘူး ကြည်ပြာရယ်၊ ကို မင်းကို အရမ်းချစ်မိလို့ပါ"
"ဘာ !!! ချစ်တယ်၊ ဟုတ်လား ကိုသန့်စင်၊ ကျမက ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမလေ။ ရှင် လင်ရှိတဲ့ ကလေးအမေကို ချစ်တယ်လို့ ပြောထွက်တယ်လား၊ ရှင့်ကို ခင်မင်အားကိုးခဲ့တာတွေ၊ အထင်ကြီးခဲ့တာတွေ အလကားပဲ"
"ဟုတ်တယ် ကြည်ပြာပြောလည်း ခံရမှာပဲ။ ကို မင်းကိုချစ်ခဲ့တာ မျိုးဝင်းနဲ့ စေ့စပ်မယ်ဆိုတည်းကပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုကအဲ့အချိန်တုံးက ငွေကြေးရော၊ အချိန်ရော အများကြီး နောက်ကျခဲ့ရတယ်။ အဲအချိန်တုံးက ကိုဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရလဲ မင်းမသိပါဘူး။"
"ဒါပေမယ့် မင်းတို့လက်ထပ်ပြီးရင် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ထိန်းနိုင်မယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့် အလကားပဲ။ မင်းကိုတွေ့တိုင်း၊ မင်းနဲ့ အနီးကပ်နေရတိုင်း ကို့အချစ်စိတ်တွေက ပိုပိုတိုးလာတယ်"
"တော်ပါတော့ကိုသန့်စင်ရယ်၊ မဖြစ်သင့်၊ မကြားသင့်တာတွေ မပြောပါတော့နဲ့၊ တောင်းပန်ပါတယ်"
"မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာ ကိုသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကို့စိတ်ကိုယ် ထိန်းလို့မရဘူး ကြည်ပြာရယ်။ ကိုကလူပျိုတစ်ယောက်ပါ။ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ကို ချစ်မိတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက ရွံ့ရှာမုန်းတီးမယ်ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ကို ချစ်နေရသူပါကွာ"
"အို"
သူ့အပြောကြောင့် ကျမအနေရခက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူကပြောနေရင်း ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကို နမ်းလိုက်ပြန်ပါတယ်။
"အို၊ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုသန့်စင်ရယ်"
"ဘာလို့လဲ ကြည်ပြာ"
"အဲဒါက ညစ်ပတ်နေတာ၊ ကျမ တမနက်လုံး ဝတ်ထားတာလေ၊ ရွံ့စရာကြီးရှင်၊ မလုပ်ပါတော့နဲ့"
"ရွံ့စရာမဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုက ကြည်ပြာကို တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်တာပါ"
"အို၊ နမ်းစရာလား၊ အဲနေရာက တနေကုန်ညစ်ပတ်နေတာ၊ ကျမဆေးခန်းက ပြန်လာတည်းက အဝတ်လည်း မလဲရသေးဘူး၊ ရေလည်းမချိုးရသေးဘူး၊ မလုပ်ပါတော့နဲ့ရှင်"
"မတားပါနဲ့ ကြည်ပြာရယ်၊ ကိုက ကြည်ပြာရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးနဲ့ ဟောဒီအဖုတ်အနံ့လေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ရှူချင်တာပါ။
ကိုတသက်လုံး စိတ်ကူးယဥ္ခဲ့ရတာ၊ ဒီနေ့တော့ ကို့ကို မတားပါတော့နဲ့။
ကို ဘာဖြစ်ဖြစ်ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။ မရပ်နိုင်တော့ဘူးကွာ"
အို၊ သူ့အပြောကို ကြားရုံနဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရှိန်းကနဲ အေးကနဲဖြစ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ မိန်းမကိုယ်အထဲကလည်း လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလာကာ ဆစ်ကနဲ အရည်လေးတွေ ထွက်သွားတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ သူ့လို အသက်၂၉ နှစ်အရွယ် လူပျိုလူလွတ်၊ စီးပွားေရးသမား၊ ဂုဏ်ဒပ်ရှိသူ တစ်ယောက်က ကိုကိုယ်တိုင်တောင် ရွံ့စရာလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာကို မက ်မက ်မောမော နမ်းရှူနေတာကို ကြုံရတာလေ။ တသက်လုံး ဒါမျိုးနေရာကို အနမ်းခံရမယ်လို့ မထင်ထားပါဘူးရှင်။
အဲဒီနေရာကို ထိဖူးမြင်ဖူး၊ ဆက်စပ်ဖူးတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်တဲ့ ကိုမျိုးဝင်းတောင် လက်နဲ့ပဲ ပွတ်ပေး၊ နှိုက်ပေးဖူးတာပါ။ ဒါမျိုးနမ်းဖို့ကို မကြိုးစားဖူးသလို တကယ်လို့ လုပ်လာရင်လည်း ကျမအနေနဲ့ ဒီလောက်ရွံ့ဖို့ကောင်းပြီး၊ ယုတ်နိမ့်တဲ့အရာကို လုံးဝခွင့်ပြုမည်မဟုတ်ပါ။ ဒါမျိုး နမ်းဖို့၊ ရှူဖို့ ပြီးတော့ လျှာနဲ့ပါ လျှက်နေသေးတာမျိုး လုပ်လို့ရတယ်လို့လည်း မထင်ပါ။
အခုတော့ လူပျိုတစ်ဦးက ကျမလို အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေကို လုပ်ပေးနေတာက သူတကယ်ချစ်လို့ မက ်မောလို့ဟု ကျမထင်လိုက် မိပါတယ်။ ဒီအတွေးက ကျမစပြီး သူ့အပေါ်ကျရှုံးရတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်ရှင်၊ ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဒါမျိုးရှက်စရာကောင်းပြီး ယုတ်နိမ့်တာမျိုးတော့ မလုပ်သင့်ပါဘူး။ သူကတော့ ပြောချင်ရာပြောပြီးတာနဲ့ ကျမခြေထောက်တွေပေါ် ဖိထားရင်း အဲဒီနေရာကို နမ်းနေ၊ လျှက်နေတုံးပါပဲ။
"အို...အဟင့်၊ ကိုသန့်စင်၊ အာ့... ရှင် တဏှာရူးလှချီလား၊ အ....ဒီလောက် ယုတ်ညံ့ပြီး နံစော်နေတဲ့ နေရာကို ဒါမျိုးလုပ်စရာလား၊ ကျမကို ငရဲပေးနေတာပဲရှင်"
ရှူးးး ပလပ်...ပလပ်...အို...ရှူး...ရွှတ်...
ကျမဘယ်လိုပြောပြော သူကတော့ ကလေးတစ်ယောက်ပါးပြင်ကို နမ်းနေသလိုကို နမ်းနေတာပါ။ နမ်းယုံမက သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ပါ အောက်ခံဘောင်းဘီ တပြင်လုံးရော၊ ပေါင်တွေကိုရော၊ ပြီးတော့ အရည်တွေထွက်ပြီး နံစော်နေမယ့် ကျမအဖုတ်နေရာတည့်တည့်ကိုပါ လျှက်ပေးနေပါသေးတာ။ ကျမမှာရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်နိုင်ရင် အငွေ့ပျံပြီး ပျောက်ကွယ်သွားချင်ပါတော့တယ်။
ကျမ မရုန်းဘူးလားလို့ မေးစရာရှိပါတယ်။ ပထမပိုင်း အတင်းရုန်းကန်ပေမယ့် သူအခုလို ကျမအောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကို နမ်းနေ၊ လျှက်နေတဲ့အခါ ရုန်းတာ အားမပါတော့ပါဘူး။ သူလုပ်တာ သာယာသွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမတို့ မိန်းမသားတွေရဲ့ အားနည်းချက်ကို အကိုင်ခံထားရသလိုပါပဲ။ စိတ်က မလိုချင်လို့အတင်းရုန်းနေလဲ သူတစ်ချက်လောက် အဖုတ်နေရာကို နမ်းလိုက်၊ လျှက်လိုက်ယုံနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဓာတ်လိုက်သလိုဖြစ်ကာ တုံခါပြီး ရုန်းအားကို မရှိသလောက်ဖြစ်လာတာပါ။
ကျမရဲ့ရုန်းအားတွေ၊ ဆန့်ကျင်မှုတွေ အားလျော့သွားတာ ကျမရဲ့အိမ်ထောင်ရေးသာယာမှုနဲ့လည်း သတ်ဆိုင်နေမှာပါ။ ကျမနဲ့ ကိုနဲ့အခုနောက်ပိုင်း အိပ်ယာထက်က ကိစ္စတွေနည်းပါးလွန်းလှပါတယ်။ ကျမလည်း ကျောင်းကိစ္စသွားလာပြီး ပြန်လာတော့မောပန်းနွမ်းနယ်နေ၊ ကိုကလည်း အလုပ်မှာ ရာသီချိန်မို့ အချိန်ပြည့်နေကာ ဦးစီးနေရတော့ ပြန်လာရင် ပင်ပန်းနေ၊ ဒီလိုနဲ့ ကိုနဲ့ ညပိုင်းမပျော်ခဲ့ရတာ ကြာနေပါပြီ။ ကျမဟာ ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် အဲဒီအချိန်က အသက်(၂၂)ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အသက်အရွယ်အားဖြင့် ဖွံ့ဖြိုးတဲ့အရွယ်မှာ မကြုံဖူးတဲ့ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ် အနမ်းတွေအောက် မှာ မကျရှုံးစေဖို့ တင်ခံထားရတာ တစ်သက်လုံးစောင့်ထိန်းလာတဲ့ အရှက်တရားပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ဒါတောင် ခပ်ပါးပါးပဲ ကျန်တော့တာပါ။
ဒါကြောင့်လည်း ကိုသန့်စင်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်အနှူးအနှက်တွေကြား မသိစိတ်က အတူလိုက်ပါသွားမိတာပါ။ ပြီးတော့ သူရဲ့ရှက်စဖွယ်အပြုအမူတွေဟာလည်း စိတ်ကရွံ့မုန်းတယ်ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အလိုလိုတုံ့ပြန်နေမိပါပြီ။ ဒီလို ဒွိဟစိတ်တွေအကြား ကျမမှာ မောပန်းနေပြီး ငိုကြွေးယုံပဲ တတ်နိုင်ပါတော့တယ်။ ကိုသန့်စင်ကတော့ သူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်တိုက်လုပ်နေတာပါပဲ။ လက်ကလည်း ပေါင်တံတလျောက် ဖွလိုက်၊ ကြမ်းလိုက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေသလို နမ်းနေ လျှက်နေတာလဲ မနားပါဘူး။
ကျမမှာ သူပေါင်တွေကို နမ်းနေ၊ လျှက်နေရင် အသဲတအေးအေး ဖြစ်ရသလို၊ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကို သူနမ်းလိုက်၊ လျှက်လိုက်ရင်လည်း မိန်းမကိုယ်အတွင်းထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရည်များစိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားသိရှိနေပါတယ်။ ဒီစပ်စပိုင်တာကလည်း ဆေးခန်းသွားပြီး ပြန်လာတည်းက အခုထိဝတ်ထားမိတာမို့ ချွေးနံ့၊ ဆီးနံ့ အပြင် အခုကာမအရည်များပါ ပေပွနေမှာ အသေအချာပါ။ ဒါကို မရွံ့မရှာ သူလျှက်နေ၊ နမ်းနေတာကို ကျမမှာ ရှက်လည်းရှက်သလို၊ ငရဲကြီးမှာလည်း ကြောက် မိပါတယ်။
"ကိုသန့်စင်...အာ့...မလျှက်ပါတော့နဲ့။ နံနေတယ်လေ။ ရွံ့စရာကြီးနော်...မလုပ်ပါတော့...နဲ့...အင့်ဟင့်ဟင့်..."
ရှူး...ပလပ်..ရွှတ်...
"အင်းးး အမလေးး... တော်ပြီ"
"ကိုသန့်စင် တော်ပြီနော်၊ ရှင်မရပ်ရင် ကျမအော်မှာနော်၊ ရှင့်လုပ်ရပ် ရပ်တန်းကရပ်ပါတော..."
"အော်လိုက်လေ ကြည်ပြာ၊ ဒီအိမ်ထဲကအော်လို့ ဘယ်သူကြားမှာလဲ၊ ကြားလို့လူတွေရောက်လာလည်း ကိုဂရုမစိုက်တော့ဘူး၊ ကိုပြောပြီးသားပဲ၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်၊ ကြည်ပြာကို ဒီနေ့အားရအောင်ချစ်ပြပြီးမှ ကိုထောင်ထဲဝင်တော့မယ်၊ ကြည်ပြာဒီလိုလုပ်နေလို့ လူတွေသိသွားရင် ကြည်ပြာတို့ အိမ်ထောင်ရေးပဲ ပြိုကွဲမှာနော်"
"ဘာ၊ ရှင် ရှင်ယုတ်မာလှချီလား၊ ကဲဟာ"
ဖြောင်း...အ
"အမလေးးး"
ကျမလည်း ဒီလောက်ယုတ်မာတဲ့သူဆိုပြီး ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ကျမပေါင်းကြားက သူ့ခေါင်းကို အားကုန်ထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ ထုရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ခေါင်းက ကျမအဖုတ် အပေါ်တည့်တည့်မှာမို့ ကျမရိုက်လိုက်တဲ့အရှိန်နဲ့ ခေါင်းက အဖုတ်ကို အားနဲ့ ပစ်ဆောင့်လိုက်သလိုပါပဲ။ အရိုက်ခံရသူက မနာဘဲ ရိုက်တဲ့သူက နာလိုက်တာရှင်။ မျက်ရည်များပါ ထွက်လာတဲ့အထိ နာပါတယ်။ ဒါကိုသူက
"ဟာ၊ Sorry ကြည်ပြာ၊ အရမ်းနာသွားမှာပဲ။ ခဏလေး၊ ကို သက်သာအောင် ကြပ်ပူထိုးပေးမယ်နော်"
မျက်နှာက ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ပြောပုံက မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ။ ပြီးတော့ သူကြပ်ပူထိုးပေးတာက သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ နာသွားတဲ့ ကျမမိန်းမကိုယ်ကို အာပူပေးနေတာရှင့်။ နာရတဲ့ ကြားထဲ သူအဲလိုလုပ်တော့ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့။ ကျမအထဲကနေ ကာမအရည်တွေ စိတ်မတင်းထားနိုင်ပဲနဲ့ စီးထွက်ကျကုန်ပါတော့တယ်ရှင်။ ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်လုံး အရည်တွေနဲ့ ပေပွနေမှာ ကျမသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တဏှာထန်နေတဲ့ ကိုသန့်စင်ကတော့ တားလို့လည်းရမှာမဟုတ်သလို ကျမကိုယ်တိုင်လည်း တားနိုင်တဲ့အင်အားမရှိတော့ပါဘူး။
သူ နမ်းလေ၊ လျှက်လေ ကျမကော့ပြန်လန်ကာ ထိန်းမနိုင်ဖြစ်နေရပါပြီ။ ကလေးအမေတစ်ယောက်ပေမယ့် တခါမှမကြုံဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ အနှူးအနှက်တွေကို ကျမဘယ်လို တားဆီးနိုင်ပါ့မလဲ။ ထိုသို့ လူးလှိမ့်ကော့ပြန်နေရင်း ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီဟာ ပေါင်လောက်ထိ လျောကျသွားတာ မသိလိုက်ရပါဘူး။ ကိုသန့်စင်က တခါထဲဆွဲချွတ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ သူ့အနမ်း၊ အပွတ်အသပ်နဲ့ အလျှက်တွေအောက် မှာ ကျမလူးလှိမ့်ကော့ပေးနေချိန် တဖြည်းဖြည်းခြင်း ချွတ်လိုက်တာပါ။ နေမထိတဲ့ ကျမရဲ့အတွင်းသားတွေအပေါ် နှုတ်ခမ်းအစုံ ကျရောက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့မှ ကျမခေါင်းထောင်တာ ကြည့်လိုက် မိပြီး လန့်သွားပါတယ်။
အခုဆိုရင် ကိုမဟုတ်တဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ ကျမရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကို ရှင်းရှင်းကြီး တွေ့မြင်နေရပါပြီ။ ဒါဟာတခါမှ စိတ်မကူးဘူးတဲ့ အချိန် အခိုက်အတန့်ပါ။ ကျမယောကျာ်းရဲ့ သူငယ်ချင်းက ကျမရဲ့ အဝတ်မပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကို စားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်နေတာကို ခံနေရပါပြီ။
"ဟာ၊ ကိုသန့်စင် မကြည့်နဲ့၊ ဟင့်..ဟင့်..ဟီး"
"ကြည့်ယုံမဟုတ်ဘူးကြည်ပြာ၊ ဒီအဖုတ်လေးကို ကိုက အားရပါးရ လျှက်ပေးအုံးမှာ...ပလပ်...ပလပ်...ပျွတ်..ပျွတ်...ရှလွတ်"
"ဟာ..ဟင့်..အဟင်..အာ့...မလုပ်...အာ့...အင့်..အမလေးးး"
ကျမ ရှက်အားတကြီးနဲ့ အဖုတ်ကိုကာလိုက်တဲ့ လက်ကို ကိုသန့်စင်က ဆွဲယူဖယ်ပြီး သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ အဖုတ်နေရာတည့်တည့်ကို အောက်ကပင့်ကာ လျှက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကြက်သီးများတဖြန်းဖြန်းထအောင် တုံတက်သွားရပါတယ်။ ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေတားမနိုင်ဆီးမရ လှိမ့်ဆင်းသွားပါတယ်။ ဒါကိုသူက ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကာ စုပ်ယူလိုက်တဲ့အခါ ကျမမှာ မီးပွင့်မတတ်ဖြစ်ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရပါတယ်။ လူမှာလည်း ဓာတ်လိုက်သလို အကြောများဆွဲနေပါတယ်။
ကျမတသက် မှာကိုနဲ့အတူနေ ဆက်စပ်ပြီး နောက်ဆုံးမှ ပြီးရတဲ့အရသာကို အခု လိင်အင်္ဂါချင်း လုံးဝမဆက်စပ်သေးပဲနဲ့ကို အထဋ်အထိပ်ရောက်သွားတာ အံ့သြစရာပါ။ အရင်တည်းက သူ့ကြောင့် တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ အရည်တွေနဲ့ အခုပြီးသွားလို့ ထွက်လာတဲ့အရည်တွေဟာ အဖုတ်တပြင်လုံးပါမက ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံးနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာပါ စိုရွှဲနေတာ ခံစားသိနေပါတယ်။ အဲဒီအရည်တွေကိုလေ သူကမရွံ့မရှာလျှာနဲ့ လိုက်လျှက်နေသေးတယ်ရှင်။
ကျမမှာလည်း အားကုန်ပြေးခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်လို ရင်လှိုက်ဖို မောပန်းနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုမောပန်းနေပေမယ့် တဖက် မှာလည်းကျေနပ်အားရနေပြန်ပါတယ်။ ဒါမျိုးကောင်းခြင်းကို မခံစားရတာ ကြာနေပြီလေ။ လူကတော့ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြက်နေသလိုပါပဲ။ ကျမရဲ့ပုံကိုပြောရမယ်ဆိုရင် အပေါ်ပိုင်း အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ရှိနေပြီး၊ အောက်ပိုင်းမှာတော့ ထမိန်က ခါးအထိလန်တက်နေကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလည်း ဒူးနားရောက်နေပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကားကာ သူလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ဖို့ ခွင့်ပြုနေသလို ဖြစ်နေရပါပြီ။ တားဆီးနိုင်တဲ့ အင်အားလည်း လုံးဝမဲ့သွားပါပြီ။
ဟင်း...ဟင်းးးဟူး...ဟူးးးဟောဟဲ.....အင်းးးး
ပလပ်...ရွှတ်..ရွှတ်...ပလပ်....ပလပ်....ပျွတ်
ကျမကသာ မောပန်းပြီး အသက်ကိုလုရှူနေရသလို ဖြစ်နေတာ သူကတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေ ဆက်တိုက်လုပ်နေတာပါပဲ။ ကျမ ပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သူသိလို့ ပိုပြီးအတင့်ရဲကာ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆက်လုပ်နေတာပါ။ အခုဆို ကျမရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီက လုံးဝကျွတ်သွားပါပြီ။ ခြေနှစ်ဖက်ကလည်း သူလက်နဲ့ ဆွဲထောင်ထားလို့ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးတဲ့ပုံ ဖြစ်နေပါပြီ။ သူ့ရဲ့လက်နဲ့ ပါးစပ်က အငြိမ်မနေတော့ ကျမမှာထပ်ပြီး အနေရခက်လာပြန်ပါတယ်။ ပြီးခါစ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်ရင် ကျင်ခနဲပင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။
"ကိုသန့်စင်၊ မပြီးသေးဘူးလား၊ ကျမ မရတော့လို့ပါ၊ တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊ တော်ပါတော့ရှင်"
"ကြည်ပြာရယ်၊ ကိုကအခုမှ စရမှာလေ၊ ကြည်ပြာကို ဒီထက်ကောင်းအောင် ကိုကပြုစုချင်လို့ပါ"
"အမလေး၊ ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ဒီထက်ဆို ကျမသေရလိမ့်မယ်၊ အကုန်လုံးလည်း ပေပွနံစော်နေပါပြီ၊ ရှင်လည်း ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါပြီ"
"ဘုန်းမနိမ့်ပါဘူးကြည်ပြာရယ်၊ ကိုချစ်တဲ့သူကို အကောင်းဆုံးအရာတွေပေးတာ ဘယ်ကဘုန်းနိမ့်ရမှာလဲ၊ ကြည်ပြာ့ကို ဒီတသက် မခံစားဘူးတဲ့ အရသာတွေ ကိုပေးပါ့မယ်နော်"
"အခုတောင် တခါမှမခံစားဘူးသေးတာတွေ ဖြစ်ပြီး သေမတတ်ပဲဟာ၊ ဒီထက်ရှိသေးလို့လားရှင်၊ တော်ပါတော့နော် ကိုသန့်စင်"
"ဟဲ...ဟဲ...ဒီထက်အချစ်တွေကို ကိုက ပြပေးပါ့မယ်...ရွှတ်...ရွှတ်"
အို
သူလေ ပြောရင်းနဲ့ ကျမရဲ့ပြီးခါစအဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ဖိနမ်းနေပြန်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပြောမရမယ့်အတူတူ ဘာမှမပြောချင်တော့ပါဘူး။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း မောပန်းပြီး အားအင်မရှိတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျမအောက်ပိုင်းအဝတ်အစားမဲ့ပြီး အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ရှက်တာနဲ့ မျက်လုံးများမှိတ်ကာ နေလိုက်ပါတော့တယ်။
မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားပေမယ့် ကိုသန့်စင်ရဲ့ အပွတ်အသပ်၊ အနမ်းအလျှက်များကို တစ်ခုစီလိုက်ကာ စိတ်ကခံစားသိရှိနေပါတယ်။ သူက ထိုကဲ့သို့ စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နမ်းရှုပ်နေပြီးနောက် ကိုယ်ကိုမတ်ကာနေရာယူပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းလိုက်ပါတယ်။ တင်ပါးတွေဟာ အိပ်ယာထက်ကြွသွားတဲ့အချိန်မှာ ကျမဖြစ်နေပုံကို ကြည့်လိုက် မိပါတယ်။ ကျမဟာ သူလက်နဲ့တွန်းကာ နေရာချထားသလို ဖင်ကမြှောက်နေပြီး ပေါင်ကားထားတဲ့ပုံစံပါ။ သူကတော့လေ ဘယ်အချိန်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက် မှန်းမသိကျမပေါင်ကြားမှာကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရှိနေပါပြီ။
"ကိုသန့်စင်၊ ရှင် မရပ်တော့ဘူးပေါ့"
သူကတော့ ကျမကိုပြုံးကာ ပြန်ကြည့်ပြီး ကျမရဲ့အောက်ပိုင်းကို ကျေနပ်အားရစွာ ကြည့်နေပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ အောက်ပိုင်းကို `ကို´မဟုတ်တဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ဦးက အရသာခံ ကြည့်နေတာကို ခံနေရပါပြီ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ တသက်လုံးစောင့်စည်းခဲ့တဲ့ သိက္ခာဟာ အခုချိန်မှာ တစစီလွင့်ပျယ်သွားရပါပြီ။ ကျမဖြစ်နေတဲ့ပုံစံက ရမ္မက်ဘီးလူးတစ်ယောက်က အကြိုက်ပွဲတော်တည်စားသုံးဖို့ ပြင်ဆင်နေရာချထားတာ ခံနေရပါပြီ။
ကျမလည်း ဖြစ်ပျက်နေတာကို တားဆီးနိုင်လောက်တဲ့ အင်အားမရှိတော့မယ့်အတူတူ လက်ခံလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ အဆီအသားတွေကို ကြည်ဖြူလက်ခံခြင်းမရှိဘဲ အားရပါးရစားသုံးချင်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ချင်တော့လို့ မျက်နှာလွှဲကာ မျက်လုံးများပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျမအပေါ်ယောကျာ်းကောင်းပီသစွာ လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေတဲ့ ကျမချစ်ရတဲ့ ကာမပိုင်လင်၊ ကိုမျိုးဝင်းမျက်နှာကို မြင်ယောင်မိပြီး ဝမ်းနည်းမျက်ရည်များ ကျဆင်းလာရပါတယ်။
ဒီလိုအချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထိပ်နားကို စိုစွတ်အေးစက်တဲ့ အထိအတွေ့ကို ရရှိလာပါတယ်။ ဒါဟာ သူ့ရဲ့ လိင်အင်္ဂါက ကျမရဲ့ စောင့်စည်းထိန်းသိမ်းတဲ့ ခံတပ်တံခါးကို လာရောက်ထိပါးနေတာပါ။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူဟာ ကျမရဲ့အိမ်အတွင်းထဲကို ရောက်ဖူးတဲ့ ဒုတိယမြောက်လူ ဖြစ်လာတော့မှာပါ။
ဖလစ်...ဖလစ်...ပျွတ်
"အာ့..."
ပြစ်...ပလွပ်
သူ့ရဲ့ပစ္စည်းဟာ ကျမအထဲကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလာတယ်။ ကျမအတွင်းသားတွေကို ထိထိမိမိကြီး တဖြည်းဖြည်း ပွတ်ဆွဲသွားတာကို ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားနေရပါတယ်။ ပထမစဝင်ကာစက အသံမထွက်အောင် ထိန်းထားတဲ့ကြားက သတိလွတ်သွားလောက်အောင် ထိမိလွန်းလှပါတယ်။ ကလေးအမေဆိုပေမယ့် ယောကျာ်းနဲ့ စိတ်လိုလက်ရ မလုပ်ဖြစ်တာ နည်းနည်းကြာနေသလို အခုလိုစိတ်ထအောင် အရင်လုပ်ပေးပြီးမှ ထိုးသွင်းတာခံလိုက်ရတာမို့ ကျမအတွင်းသားများဟာ ကျပ်တည်းနေသလို စီးပိုင်နေတာပါ။
တဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့ပစ္စည်းကြီးတစ်ခုလုံး အထဲရောက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ထားတာကြောင့် ကျမသားအိမ်အောင့်အောင်ကို ခံနေရတာပါ။ သူကဒီလို ဖိကပ်ကာ ဝင်စရာမရှိတာကိုပင် ထပ်ဝင်အောင် သွင်းနေသလားလို့ ထင်မိနေပါတယ်။
"ကြည်ပြာ၊ ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ အဖုတ်လေးက စီးနေတာပဲ"
"ကိုသန့်စင်၊ ရှင်လုပ်ချင်တာ မြန်မြန်လုပ္၊ လူမြင်ရင် ကျမရှက်လို့ သေလိမ့်မယ်။ အတင်းဖိမထားပါနဲ့"
"အင်းပါ၊ ကြည်ပြာအဖုတ်အတွင်းသားထဲက အရသာရှိလွန်းလို့ ကိုဆက်မလုပ်သေးတာပါ။ အခု ကို အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်"
"အို၊ စကားတွေကြမ်းလိုက်တာ၊ ရှင်တော်တော်ယုတ်မာတဲ့လူ၊ သူငယ်ချင်းမိန်းမကိုလည်း စည်းမစောင့်ပဲ မုဒိမ်းတက်ကျင့်သေးတယ်၊ ဇိမ်လည်းခံချင်သေးတယ်၊ လုပ်..လုပ်..အယုံလွယ်တတ်တဲ့ ကျမကို သေအောင်တာသတ်သွားလိုက်တော့..အင့်ဟင်း...ဟီးးး"
အင့်...ပလွပ်...ဖွပ်...ဘက်
အ...အင့်...အာ....
ပလွပ်...ြှဗစ်...ဘက်..အာ့...အမ...လေး...အင့်...အု
သူက ကျမစကားဆုံးတာနဲ့ သူ့ဟာကို အပြင်ဆွဲထုတ်ကာ ဆင့်ကာဆင့်ကာ လုပ်နေပါတော့တယ်။ ကျမကိုသူက ပေါင်နှစ်ဖက် မပြီးလုပ်နေတာမို့ ဖင်ထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်ကာ သူကအပေါ်မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဆောင့်နေတာပါ။ ဒီပုံစံက အဝင်နက်သလို အပေါ်ကအားရှိသမျှဖိချနေလို့ ခံရသူမှာ ထိထိမိမိရှိလှသလို မသက်သာလှပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုနဲ့ဆို လှေကြီးထိုးရိုးရိုးသာ အလုပ်များတာမို့ သူလုပ်တဲ့ပုံစံဟာ ကျမအတွက် ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်စေပါတယ်။ ကျမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းကလည်း အရည်များထပ်မံစိမ့်ထွက်လာပြီး သူဆောင့်ချတိုင်း အဝင်ချောလို့ ခံလို့ကောင်းလာပါတယ်။ သူလုပ်ချင်ရာလုပ် အသံမထွက်ဘဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်တော့မယ်လို့ စိတ်မှာတင်းထားပေမယ့် သူ့ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်းလို့ အလိုလို ငြီးငြူမိလာပါတယ်။
အင်..ဗြွတ်..အာ့..ဖပ်...အ..
ဖွပ်..ဗြစ်...အင့်..ဘက်..အင့်...ဗြစ်...ဗြွတ်...အမလေး
ဖွပ်..ဘက်...အာ့...အင့်ဟာ...ဗြစ်....အား
သူရဲ့အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်နေတာပါရှင်။ ငရုတ်ဆုံထဲ ကျည်ပွေ့ကြီးကြီးနဲ့ အားပါးပါးဆောင့်ချနေပုံပါပဲ။ အရည်တွေသာ ထွက် မနေရင် မီးထပွင့်နိုင်ပါတယ်။
ဖွပ်...အ..ဗြစ်..ဒုက်...အ..အမလေး
ဖွွပ်...ဖွပ်...ဖေါင်း...အာ့..အင့်...ဖေါင်း...ဖေါင်း...အင့်...ဖေါင်း...အား ...အ
ဗြစ်...ဖွပ်...ဗြွတ်...အ...ဖေါင်း..အာ့...
အမလေးး...ဖွပ်...ဗြစ်....အင့်....ဗြွတ်....အာ့
"ကိုသန့်စင်...အာ့...ဖြည်းဖြည်း...ဗြွတ်...အ...သေပါပြီ...ဖွပ်...အင့်...ဖေါင်း....အား"
သူ့အားကြီးနဲ့ရှင်၊ မညှာမတာဆောင့်နေပုံများ ခံရတဲ့သူက ခါးကျိုးမတပ်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲလိုဆောင့်လို့ နာတာနဲ့တပြိုင်နက်ထဲ ကျမအဖုတ်ထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီးယားတက်လာပါတယ်။ သူကတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြိတ်ချစ်ခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမချောချောလေးကို လုပ်ခွင့်ရတုံး အသားကုန်ကြုံးနေတဲ့ပုံပါပဲ။
ကျမရဲ့ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဖို့ တောင်းပန်စကားကြားတော့ သူက ခြေထောက်တွေကိုပင့်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျတင်ပါးတွေ အောက်ပြန်ကြပြီး လှေကြီးထိုးပုံစံမျိုး ပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ လွတ်သွားတဲ့ လက်တွေက ကျမရဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့တွေကို ကိုင်တွယ်ပြန်ပါတယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီခံထားတာတောင် သူ့လက်တွေ ကျမနို့တွေပေါ် တင်ပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ယုံနဲ့ ကျမမှာတဖြင်းဖြင်းနဲ့ ထပ်တိုးခံစားနေရပြန်ပါတယ်။
ကျမမှာ အောက်ပိုင်းမှာ အဝတ်မဲ့နေပေမယ့် အပေါ်ပိုင်းကတော့ သူအခုမှ ထိလာတာပါ။ အင်္ကျီတထည်လုံးကလည်း ဆေးခန်းသွားတည်းကဝတ်ထားတာဖြစ်ပြီး အခုလိုသူနဲ့ ရုန်းကန်ဖြစ်ရလို့ ချွေးတွေနဲ့ရွှဲနစ်နေပါပြီ။ သူက ကျမနို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်က ကိုင်တွယ်နေယုံမက နှိပ်ကြယ်သီးများကို ဆွဲဖြုတ်နေပါတယ်။ ကျမမှာ အပေါ်ပိုင်းအင်္ကျီရှိသေးလို့ စိတ်နည်းနည်း သက်သာပေမယ့် အခုသူချွတ်ဖို့ လုပ်နေတော့ သူ့ရှေ့မှာ အဝတ်အစားမရှိပဲုဖစ်ရမှာကို အလွန်ရှက်ကြောက် မိပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့်ပဲ သတိပြန်ဝင်လာကာ သူ့လက် များကို ပြန်ကိုင်တွန်းဖယ်မိပါတယ်။
Comments
Post a Comment