ဦးထွန်းဇံ ပြန်သွားပြီး ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်ရာ ည၁၁နာရီခန့် တရေးနိုး လာခဲ့သည်။ဆီးပုံးတင်း နေသဖြင့် ရေချိုးခန်း ဆီသို့ အသွား နီလာခိုင်၏ အိပ်ခန်းမှ ညည်းသံလေး ကြားလိုက်မိ၏။ ရေချိုးခန်းထဲ သေးဝင်ပေါက်ကာ ပြန်လာစဉ် ညည်းသံမှာ ပီပီပြင်ပြင် ကြားနေ ရတော့သည်။
" ဟင် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်လုံးလေး ပြူးကာ အံအော မှင်သက် နေ၏။ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဖန်ချောင်း မီးရောင်အောက် မြင်ကွင်းက ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရသည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် ပေါင်ကား ထားသော သမီးဖြစ်သူ နီလာခိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် သားဖြစ်သူ သက်မျိုးမှ မောင်နှမချင် ခွလိုးနေ၏်။ နီလာခိုင်မှာ မောင်ဖြစ်သူ သက်မျိုးအား အောက်မှ ပေါင်လေး ဖြဲပေးကာ တအီးအီး ညည်းရင်း အလိုး ခံနေတော့သည်။
" ရှီး ............ ရှီး ............... အ ......... ဖြည်းဖြည်းလိုး ............ အသံ သိပ်မထွက်နဲ့ ......... ဟိုဘက်ခန်းမှာ ......... မမချယ်ရီတို့ ... လင်မယား ရှိတယ် "
နီလာခိုင်မှာ အမဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယား အခန်းဘက် မျက်စပစ်ရင်း ပြောနေ၏။
" မမချယ်ရီတို့ ... လင်မယားက ... ရောက်ရောက်ချင်း ...... လိုးပြီး အိပ်ရောပေါ့ ...... အင့် ............ ဇွိ ............ ဘွတ် ဘွတ် "
" ကျွတ် ............ အ ............ အ ............... တအား မဆောင့်ပါနဲ့ဆို .................. မမချယ်ရီတို့ လင်မယား ...... အိပ်လည်း ...... ကပ်လျက် အခန်းက ...... အမေ ရှိသေးတယ်လေ ... မောင်လေး "
နီလာခိုင့် စကားကြောင့် သက်မျိုးမှာ ဆောင့်ချက်များ လျော့ကာ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ ခန္ဓာကိုယ် ဆက်ကနဲ့ တုန်ရင်း လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။
" အ ............ အင်း ............ ကောင်းလိုက်တာ ...... မောင်လေး ရာ .................. မမနီလာ ... အဖုတ်လေး ... နွေးသွားတာပဲ ကွာ "
" မမနီလာ ... ပြီးရဲ့လား "
" ပြီးတာပေါ့ ...... မောင်လေး ရဲ့ "
သက်မျိုး မှာ အမဖြစ်သူအား မေးရင်း အပေါ်မှ မိုးပြီး လိုးနေရာမှ ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ နီလာခိုင် မှာ ဘေးနား လှဲချ အမောဖြေနေသော မောင်ဖြစ်သူအား ခွကာ ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းလေးတင်ပြီး လီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပေးပြန်သည်။
" ဒီနှစ် ကုန်ရင်တော့ ... မမနီလာတို့ လင်မယား လည်း ... ဒီအိမ် ရွေ့နေပါ့လား ...... ဒါမှ ခဏတိုင်း ... လိုးလို့ ရမှာ "
" ဟင် ... ခုလည်း ... လိုးလို့ ရနေတာပဲ "
" အင်းပါ ... ကျနော် ပြောတာက ... မမနီလာ အိမ်အမြဲ နေရင် ... မမချယ်ရီလိုပေါ့ ... ကျနော် ကျောင်းပိတ်ရင် ... အိမ်ပြန်တာနဲ့ ... တန်းလိုးလို့ ရတယ်လေ "
သက်မျိုး မှာ စကားပြောရင်း အမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား ပွတ်ပေး နေ၏။
" အမလေး ...... မောင်လေး လီးက ... တအားကို ...... သန်တယ်နော် "
နီလာခိုင်မှာ သူမ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ခါရမ်း နေသော သက်မျိုး လီးအား ဂွင်းထုပေးရင်း ပြောနေ ပြန်သည်။
" ခုမှ ... တစ်ချီပဲ ... လိုးရသေးတာလေ ... မမနီလာ ကလည်း ...... နောက်တချီ ... လိုးပြီးမှ ငြိမ်မှာ "
" မယ့်လေး ......... လိုးနိုင်ရင် ... တစ်ညလုံးလိုး ... မမနီလာ က ... ခံနိုင်တယ် သိလား ... ဟွန့် ......... နောက်မှ ... မလိုးနိုင် တော့ပါဘူး မလုပ်နဲ့ "
ပြောပြီးသည်နှင့် နီလာခိုင်မှာ ထထိုင်ရင်း သက်မျိုး နှင့် ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် တက်ခွ လိုက်တော့၏။ ၂ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် သက်မျိုး မျက်နှာပေါ် နီလာခိုင်၏ အဖုတ်လေး အုပ်မိနေသလို နီလာခိုင့် မျက်နှာအောက် မိုးနိုင်းလီးကြီး တောင်မတ် နေသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး သမီးဖြစ်သူ နီလာခိုင်အား ကြည့်ကာ စိတ်ထဲ မရိုးမရွလေး ဖြစ်လာရ၏။ စောက်ရည်များ ပေပွနေသော သားဖြစ်သူ လီးအား မရွံ့မရှာဖြင့် အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသော သမီးဖြစ်သူ နီလာခိုင် အား ကြည့်ကာ အံအောနေမိ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် မြင်ကွင်းအား အကြည့် မရွေ့ နိုင်တော့။ သက်မျိုး လီးမှာ နီလာခိုင်၏ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နှင့် တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက် လာတော့သည်။ ထိုချိန် သက်မျိုး မှာလည်း လရည်များ စီးကျ လာသော နီလာခိုင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲကာ တပြတ်ပြတ်နှင့် လျှာဖြင့် ယက်ပေး နေ၏။
" အားးးးး ............... ရှီးးးးးး ............ ဟုတ်တယ် ......... အစိလေး ......... စုပ်ပေး ............ မလွတ်နဲ့ "
သက်မျိုးမှာ အမဖြစ်သူ စောက်ပတ် လေးအား ဖြဲယက်ရင်း အစိလေး စုပ်ပေးရာ နီလာခိုင့် ဖင်ကြီး ဖိလိုက် ကြွလိုက်ဖြင့် ရမ်းခါနေ၏။
" အာ ............ မမနီလာ ............... မ ရ တော့ ဘူး ............ မောင်လေး ............ ရှီးးးးး ကျွတ်ကျွတ် "
စုပ်သပ် ညည်းသံနဲ့အတူ နီလာခိုင် မှာ သက်မျိုး အပေါ်မှ ခွထားလျက် လီးစုပ်နေရင်း ထရပ်ကာ ဘေးနား လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်တော့၏။ သက်မျိုးမှာ နီလာခိုင်၏ အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ၁၀ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးကာ လက်မောင်း နှစ်ဖက် အား လက်ကောက်ဝတ်မှ ဆွဲယူ လိုက်ပြန်သည်။ နီလာခိုင် တယောက် လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ခါးလေး ဆန့်ကာ လက်မောင်း နှစ်ဖက်အား မောင်ဖြစ်သူမှ နောက်ဖက်က ဆွဲထားသဖြင့် နို့အုံလေး ရှေ့ကော့ ထွက်နေတော့၏။
" ဗျစ် ......... ဘွတ် ............... အ ..................... အားးး ........................ အားးးးးး ........................ အ အ "
အဆက်မပြတ် ဆွဲလိုးနေသော သက်မျိုး လိုးချက် များအောက် ၁၅ မိနစ်အကြာ နီလာခိုင် တယောက် အားကနဲ့ အော်ညည်းကာ ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာတော့သည်။ သက်မျိုး လည်း အချက် ၃၀ခန့် ဆက်လိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ပစ်ဆောင့်အပြီး အံကြိတ်ကာ အမဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရင်း ငြိမ်ကျ သွား၏။
" အင်း ... အင်း ............ ရှီးးးး ......... ကျွတ် ကျွတ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ မြင်ကွင်းကြောင့် ဒူးညွတ် ကျကာ အိပ်ခန်း တံခါးဘောင်အား လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲ ထားရ၏။ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် သားနှင့်သမီး လိုးနေပုံအား ကြည့်ကာ သူမလက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ နှိုက်ထားရင်း အစိ လေးအား မရမက လက်ခလယ် ဖြင့် ဖိချေနေသည်။
" အ ............ ဟင့်ဟင့် "
ပေါင်ခြံထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်ပြီး စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက် လာတော့သည်။
" အေမ့ ...... အု ............ ဖလု ... ဝု ဝု "
ထိုချိန် ပုံခုံးပေါ် လက်တဖက် ကျရောက်လာသဖြင့် လန့်အော်မိရာ သူမ ပါးစပ်အား ပိတ်ခံလိုက်ရ၏။
" မေမေဦး ......... ကျနော်ပါ "
" ဟင် ............ သား ............ မောင် ... မောင် ............... မောင်ဇော်ထွန်း "
" ရှုး ......... တိုးတိုး မေမေဦး ...... လာလာ ...... မေမေဦး ...... အခန်းထဲ သွားရအောင် "
နောက်လှည့်ကြည့်ရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး အံအောခြင်း ထိတ်လန့်ခြင်း ရှက်ရွံ့ခြင်းများ ဖြစ်ပေါ်ကာ အသံလေး တုန်ခါနေ၏။ တအိအိနဲ့ ထွက်နေသော စောက်ရည် များကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ ဇော်ထွန်းအား တွဲကာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်လုံးလေး တုန်နေသည်ကို ဇော်ထွန်း တွေ့နေ ရ၏။ ကုတင်စောင်း ထိုင်ခိုင်းရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး၏ ဝိုင်းစက် နေသော မျက်လုံးမှ မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့သည်။ သားနှင့် သမီး မောင်နှမချင်း လိုးနေသည်ကို သမက် ဖြစ်သူရှေ့ ချောင်းမိ လျက်သား ဖြစ်နေ၏။ ချောင်းရင်း နို့အုံအား ချေမိသဖြင့် အင်္ကျီ ကြယ်သီး ပြုတ်ထွက်နေကာ နို့အုံ၂ဖက်မှာ သမက်ဖြစ်သူရှေ့ ဘော်လီမပါသဖြင့် အတိုင်းသား ပေါ်နေသည်။
" အဟင့် ဟင့် ............ မေမေဦး ရှက်လိုက်တာ ...... သားရယ် "
" မရှက်ပါနဲ့ ... ကျနော်က ... သူစိမ်းမှ မဟုတ်တာ ......ဒီကိစ္စ ...... လျို့ဝှက် ထားပါ့မယ် "
ဇော်ထွန်းမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာပေါ် ဝဲကျ လာသော ဆံနွယ်များအား လက်ဖြင့် သပ်တင် ပေးကာ အသံနိမ့် ပြောဆိုနေ၏။
" ကျေး ...... ကျေး ............... ကျေးဇူးပါ ......... သားရယ် .................. ဟင့်ဟင့် ............ အဟင့် ဟင့် "
" ဟာ ... မငိုပါနဲ့ ...... မေမေဦး ရယ် "
ဇော်ထွန်းမှာ ခေါင်းငုံ့ ရှိုက်ငိုနေသော ယောက္ခမအား ကျောပြင်အား ပွတ်ပေးရင်း နှစ်သိမ့် ပေးနေရသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တဟင့်ဟင့် ငိုရင်း ထမိန် အထက်ဆင် စလေး ပြေကာ ပေါင်ရင်းသား တင်းတင်းလေး ပေါ်လာသည်ကို သတိမထားမိပေ။ ဇော်ထွန်း လက်မှာ ကျောကုန်း ပွတ်သပ်ရင်း ခါးဆီသို့ အမှတ်မထင် ရောက်ရှိသွားရာ ထမိန်နှင့် အင်္ကျီ အောက်နားစကြား ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း အလယ်မှ အက်ကွဲကြောင်း နေရာလေး မြင်နေရ၏။ ခါးပေါ်မှ တဆင့် လက်ချောင်းများမှာ ဖင်သားစိုင်အား ညှစ်ချေရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ငိုရှိုက်သံလေး ရပ်သွားရင်း ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားပြန်သည်။
" အင့် "
ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဘေးချင်းကပ် ထိုင်နေရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရုတ်တရက် ခွာလိုက်တော့၏။ ဇော်ထွန်း စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ ယောက္ခမ မျက်နှာအား မဝံ့မရဲကြည့် လိုက်ရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခေါင်းလေး ပြန်ငုံ့နေသည်။
" ကျနော် ...... သွားတော့မယ် ...... မေမေဦး "
" ဟို ......... ဟို ............ ခဏ ......... "
စကားဆုံးသည်နှင့် ဇော်ထွန်း ကုတင်စောင်းမှ ထရပ်ရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာပျက် သွားတော့၏။ ဇော်ထွန်း လျှောက်ဖွလျင် သမီးငယ် နီလာခိုင် တို့ လင်မယား ကွဲမည့်အပြင် သားဖြစ်သူ သက်မျိုးလည်း လူတော မတိုးပဲ နေတော့မည်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ဟန်ဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ထရပ်လိုက်သည်။
" သား ...... မောင်ဇော် ...... မေမေဦး ပြောတာ ... သေချာ နားထောင်ပေး "
" ဟုတ် ...... ပြောလေ "
" သမီးလေး နီလာတို့ ... မောင်နှမ ကိစ္စကို ... မင်းရင်ထဲပဲ ထားပါကွယ် ... အဲဒီ အတွက် ... မေမေဦးက ... မင်းကို ...... ဘယ်လို ကျေးဇူးမျိုး ...... ဆပ်ရ ဆပ်ရ ပါ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားကြောင့် ဇော်ထွန်း ကြိတ်ပျော် သွားရသည်။ သူမိန်းမ ချယ်ရီခိုင် ကိုယ်တိုင် မောင်နှမချင်း အလိုး ခံနေသည်ကိုတောင် ခွင့်လွတ် ထားရာ ခယ်မဖြစ်သူ နီလာခိုင် မောင်နှမချင်း လိုးသည်မှာ သူ့အတွက် ဘာမှ မထူးဆန်းပေ။ ပြက်သနာလည်း ရှာမရ မယားဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင် မှာလည်း သူနှင့် ညီမဖြစ်သူ မေသူတို့ မောင်နှမချင်း လိုးသည်ကို သိရှိထား၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဘုမသိ ဘမသိဖြင့် သားနှင့်သမီး အတွက် စိုးရိမ်ကာ သမက်ဖြစ်သူအား ဘာလုပ်လုပ် လိုက်လျော့မည့် ပုံစံ ဖြစ်နေ တော့သည်။
ခဏအကြာ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဒေါ်တင်တင်ဦး အသံလေး တိတ်ဆိတ်သွားကာ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။ ဇော်ထွန်း လျှာစွမ်းအောက် စောက်ပတ်အုံကြီး ဖေါင်းကား လာကာ အိပ်ယာခင်းပေါ် မြင်မကောင်း အောင်ပင် စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေသည်။ ရင်ဘတ်ကြီး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နှင့် အသက်ရှု မမှန်နိုင်အောင် မောပန်း နေတော့၏။ လူတကိုယ်လုံး လေထဲ လွင့်နေသလို ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နှင့် မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ခါးလေး တွန့်ပြီး ကော့ပျံ နေရ၏။ လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း ဇော်ထွန်း ခေါင်းအား တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထားပြန်သည်။
" အာ ..................... ဟာ ........................ တော် ... တော် ............ တော်ပါတော့ ............... ဟင့် ဟင့် "
အသံ မထွက်မိအောင် အံကြိတ် ထားသော်လည်း အထိအတွေ့အောက် မထိန်းနိုင်ပဲ ငိုညည်းသံလေး တိုးတိတ်စွာ ညည်းနေမိ၏။
" ဟာ ............... အာ ............... အ ... အ ............ မရတော့ဘူး ............... သား ... မောင်ဇော် ရဲ့ ............ ဟာ .................. ဟာ ............... ထွက် ... ထွက် ............ ထွက်ကုန် ပြီ ............ ဟင့် ဟင့် ...... ဟင့် "
သတိလက်လွတ်ဖြင့် ခပ်စူးစူး ညည်းအော်ကာ ပေါင်တံများ ကွေးညွတ်ပြီး ခါးကော့ တက်လာ တော့သည်။
" အားးး ............ အားးးး ............ မရ တော့ဘူး ကွာ ......... အားဟား ............... အင်းဟင်း "
အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား အောက်ဖက် စောက်ခေါင်း ဝလေးမှ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်း နေ၏။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် ဇော်ထွန်း မှာ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ဗိုက်ခေါက်လေးအား လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ကာ တဖြည်းဖြည်း အထက် တက်လာပြီး နို့အုံ ၂ဖက်အား တလှည့်စီ ဆွဲစို့တော့သည်။
" လိုးတော့မယ်နော် ...... မေမေဦး "
လက်နှစ်ဖက်အား ချိုင်းအောက် လျိုသွင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက် ချိတ်ဆွဲလိုက်၏။ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်အား အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲလိုး ပစ်သည်။ ဇွိကနဲ့ ဒေါ်တင်တင်ဦး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တဝိုက်မှ အသားစိုင် အနုလေးများ ဇော်ထွန်း လီးအရည်ပြားနှင့် ဖိကပ်လိပ်ဝင် သွားတော့သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် စောက်ရည် ပန်းထုတ်နေစဉ် အနား မရတော့ တင်းကြပ်စွာ ဝင်လာသော လီးအား အဖုတ် အတွင်းသား များဖြင့် ညှစ်ထား မိပြန်၏။
" အိုးးး ............... အမေ့ ...... ............ မောင်ဇော် ရယ် ......... အီး ............ ဟင့် .................. ဝင် ......... ဝင် ............... ဝင်သွားပြီ "
စကားပြောနေတုန်း သူမ လည်တိုင်ပျော့ လေးအား စုပ်ယူခံရကာ နောက်တကြိမ် ဖိလိုး ခံလိုက် ရပြန်သည်။
" ဘွတ် ......... အ ...... အ ......... မောင်ဇော် ...... ဖြည်းဖြည်း ..................... ရှီးးးး ...... ကျွတ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့လာပြီး ဇော်ထွန်း လီးကြီး ဝင်လာတိုင် ခေါင်းရမ်းကာ စုပ်သပ် နေရ၏။
" သိပ်မအော်ပါနဲ့ ... မေမေဦး ရာ ...... လီးမဝင်ဖူးတာ ...... ကျနေတာပဲ ဗျာ ............ တော်ကြာ ...... နီလာတို့ ... ကျနော်မိန်းမ ချယ်ရီတို့ ...... နိုးလာလိမ့်မယ် ...... ဗျစ် .................. အင့် ......... ဘွတ် "
ဇော်ထွန်းမှာ ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ရှုံ့မဲ့နေသော ဒေါ်တင်တင်ဦး နို့အုံတဖက် ဆွဲစို့ကာ ကျန် နို့အုံ တစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေး လိုက်ပြန်သည်။
" အင်း ...... အင်းဟင်း ...... အင်းဟင်း "
ဒေါ်တင်တင်ဦး အသံနိမ့် ညည်းရင်း ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာရ၏။ ထိုချိန် ဇော်ထွန်းမှာ နီညိုရောင် နို့သီးခေါင်းအား သွားဖြင့် ဖိကိုက်ကာ လျှာဖျားလေးနှင့် ဝိုက်ပေး ပြန်သည်။
" အ ............ အားဟား ............ သား ... မောင်ဇော် ရယ် "
မျက်နှာလေး မဲ့နေရာမှ ပြန်ကြည် လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ဖြစ်လာရသည်။ လီးအား စောက်ပတ် အတွင်းသား များနှင့် မသိမသာ ညှစ်ပေးကာ ခါးလေး တွန့်လိမ် နေမိ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ခံစားမှု့ ပြောင်းလဲ လာသည်နှင့် ဇော်ထွန်း မှာ ပုခုံး၂ဖက်အား စုံကိုင် ဆွဲကာ မနားတမ်း ဖိလိုး တော့သည်။
" ဗျစ် ............ ဘွတ် ............ အားးး ............ ကျွတ် ............ အအ ......... ဘယ်လို ကြီးလည်းကွာ ......... အာ ............... ဟာ ............... ရှီးးးးးးး "
ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက် များအောက် တစ်ချက် တစ်ချက် သားအိမ်ဝအား လီးထိပ်ဖြင့် ထောက်မိ နေသဖြင့် အဖုတ်အုံ တခုလုံး ကျင်လာကာ အနည်းငယ် နာကျင်ခြင်းနှင့်အတူ ထူးကဲသော လီးအရသာ တွေ့နေပြန်၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဆီးခုံးချင်း ကပ်ရင်း ၂ဦးသား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကာ ဇော်ထွန်း လီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတော့သည်။ ဇော်ထွန်း မျက်စိမှိတ်ရင်း မှိန်းနေပြီး ခဏအကြာမှ ယောက္ခမ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးလည်း သမက်ဖြစ်သူ ထွက်သွားပြီး ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက် ၆နာရီတွင် ခေါင်ရင်းဘက် နိုးစက်နာရီလေး တတီတီ မြည်လာမှ အိပ်ယာ ထလိုက်၏။ ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ရေပန်းကို အကုန်ဖွင့်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး သေချာ ဆေးကြောကာ ဆပ်ပြာ တိုက်လိုက်သည်။
ရေချိုးပြီး အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဘက်ဖြင့် သုတ်ကာ ဇာဘော်လီ အနက်လေးအား ဗီဒိုထဲမှ ထုတ်ယူ လိုက်သည်။ ခါးနောက်ကို ပြောင်းပြန် ပတ်လိုက်ကာ နို့အုံ အောက်မှ ဘော်လီ ချိတ်အား သေချာချိတ်၏။ ပြီးမှ ဘော်လီအား ရှေ့ဆွဲလှည့်ကာ ဘော်လီသိုင်းကြိုး ကြားထဲ လက်လျိုပြီး ပခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ရေလဲ ထမိန်အား ပြန်ရင်လျားပြီး ခြေသလုံး၂ဖက် ကြွကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဝတ်ရင်း ခါးထိ တင်လိုက်၏။ မျက်နှာအား သနပ်ခါး လူးကာ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အဖြူနှင့် ထမိန်အညိုလေး ဝတ်ကာ မှန်ရှေ့ ခန္ဓာကိုယ်အား ၁ပတ် လှည့်ကြည့်သည်။ အားရကျေနပ်မှ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာ ခဲ့၏။
" ဟော ...... မေမေတောင် ...... နိုးလာပြီ "
ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သမီးကြီး ချယ်ရီခိုင့် စကားသံအား ကြားလိုက်ရသည်။ စားပွဲခုံဘေး နီလာခိုင်နှင့် သက်မျိုးမှာ ကက်လျက် ထိုင်ပြီး ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယားမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံ၂လုံးတွင် ထိုင်နေကြ၏။ စားပွဲခုံ ထိပ်ရှိ ခုံအလွတ် နားထိ လျှောက်လာရင်း အင်္ကျီ အောက်နားစအား အောက်ဆွဲဆန့်ကာ ဝင်ထိုင် လိုက်တော့သည်။
" မေမေ ... ကြက်ဥကြော် စားဦးမလား "
" ဟင် "
ရုတ်တရက် သမီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင့် စကားကြောင့် ဘေးမှ သမက်ဖြစ်သူ ဇော်ထွန်းအား ခိုးကြည့်ရင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းလာရ၏။
" ဟောတော် ...... ကြက်ဥကြော် စားမလား မေးတာ ...... ဘာ ဟင်လည်း ...... မေမေ ရဲ့ ......... ခ်ခ် ခ်ခ် ...... မျက်နှာတောင် ရဲလာပြီ ...... ဟောဒီမှာ ...... ရော့ ...... မကြက် တကြက်လေး ...... သမီးကိုယ်တိုင် ... ကြော်ထားတာနော် "
ချယ်ရီခိုင် ရယ်မော ပြောနေသော်လည်း ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ မနေ့ညမှ သမက်ဖြစ်သူ ဇော်ထွန်းအား မထင်မှတ်ပဲ အလိုးခံမိ သဖြင့် စိတ်မလုံသလို ခံစား နေရ၏။ ချယ်ရီခိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူရှေ့ ပေါင်မုန့်နှင့် ကြက်ဥကြော် ပန်းကန်လေး ချကာ တဆက်ထဲ ကော်ဖီ ငှဲ့ပေး လိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး စားသောက်ပြီး သမက်ဖြစ်သူအား မျက်နှာပူသဖြင့် အပြင်ထွက်လည် နေတော့၏။
နောက်၅ရက် အကြာ ဒေါ်တင်တင်ဦး ဧည့်ခန်းထဲ ပုတီးစိတ် နေစဉ် ဖခင်ဖြစ်သူ ရောက်ရှိ လာပြန်သည်။
" ဟင် ...... အဖေ ......... မနက်ပိုင်း ရှိသေး ...... မနက်စာ စားခဲ့ပြီလား "
" မနက်စာက ...... အရေး မကြီးပါဘူး ...... သမီးရယ် ......... အိမ် လူရှင်းရဲ့လား "
" ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ... ချယ်ရီလည်း ...... စက်ရုံ သွားပြီ "
" အဲဒါဆို ...... အဖေ့ ...... နှိပ်ပေးပါဦး ...... ဒီရက် အလုပ်များလို့ ......... တကိုယ်လုံး ညှောင်းနေတာ ...... လာလာ ...... အိပ်ခန်းထဲ သွားစို့ "
" ကြည့် ......... အဖေနော် ...... ခုရက် ...... တအား ထနေတာ ......... မလွယ်ဘူး ......... ဟွန့် ... မုန်းတာ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံအား ပေါင်တန် ၂ဖက် နှိပ်ပေးနေစဉ် သူမ လက်တဖက်အား ဆွဲယူကာ လီးပေါ် တင်ပေး နေသဖြင့် မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ လှမ်းပြောနေ၏။ ပါးစပ်က မုန်းတာ ပြောနေသော်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ပုဆိုး အပြင်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလေး ဂွင်းထု ပေးနေ၏။
" တအားညှောင်းလို့ပါ ... သမီးရာ ... ပြီးတော့ သမီး ညီမက ...... ဘုရားဖူး တဲ့ ...... အဖေဖြင့် ...... တအား တင်းနေတာ ...... ပွဲရုံက ... အဝယ် တအားကျနေလို့ ...... မလာဖြစ်တာ "
" အံမယ် ... မနက်က ... တခါ လုပ်ထား တာကို ... အဖေ့ သမီး ... အငယ်မ နီနီ့ ကို ... လိုးနေရရင် ... သမီးကို ...... သတိမရဘူး မလား ...... သမီး သိတယ် "
" အင်း ... အဖေကတော့ ... သမီး ၂ယောက်လုံး ...... အလွတ်မပေးဘူး ... အကုန် ပတ်လိုးနေတာ ... မြေးမတွေရော ...... လွတ်ပါ့မလား ...... ဟွန့် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားကြောင့် ဦးထွန်းဇံ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။ အရင် ၁ပတ်မှ မနက်ပိုင်း ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် သက်မျိုးတို့ စျေးသွားဝယ်စဉ် မြေးဖြစ်သူ နီလာခိုင်အား ရေချိုးခန်းထဲ ဖင်လိုး ထားသေး၏။ ပြန်တွေးရင်း လီးမှာ ထောင်မတ် လာပြီး ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်ထဲ တဆက်ဆက် တုန်ခါ နေ၏။
" ကဲပါ ...... အဲဒါတွေ နောက်မှပြော ...... ခု ...... အဖေ့ လီးကို စုပ်ပါဦး "
ဦးထွန်းဇံ စကားပြောရင်း ပုဆိုးခါးပုံစအား ဖြည်ကာ ဖင်ကြွပြီး ပုဆိုးအား ခြေရင်း ကန်ထုတ်လိုက်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူအား ဂွင်းထု ပေးနေရာမှ ထရပ်ရင်း ထမိန်အား ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဦးထွန်းဇံမှာ ခါးအောက် ထမိန်မရှိ တော့သော သမီးဖြစ်သူ အား ပြန်ထိုင်ခိုင်းပြီး လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်ကာ ခါးညွတ်ပြီး လီးအား တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း လဥ၂လုံးအား သူမ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဆုပ်နယ် ပေးလိုက် တော့၏။
" ရှီးးးး ............ အင်းဟင်း ............... ကျွတ် ............... ကောင်းလိုက်တာ .................. သမီး ရယ် "
ဦးထွန်းဇံ ခါးကော့ကာ အသံထွက် ညည်းငြူ လိုက်ရသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား စုပ်ရင်း သူမကိုယ်တိုင် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွနေရ၏။ ခဏ အကြာ လီးအား ပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ် တက်ခွပစ်၏။ ဦးထွန်းဇံ မျက်နှာအား စောက်ပတ်အုံဖြင့် ၂ချက်၃ချက် ဖိပွတ်ပြီးမှ ဖင်အနည်းငယ် ကြွပေးလိုက် ပြန်သည်။ ဦးထွန်းဇံ မှာ မျက်နှာရှေ့ ဖေါင်းကား လာသော ဒေါ်တင်တင်ဦး စောက်ဖုတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက် ပေးတော့၏။ ၂ယောက်သား ရင်တလှပ်လှပ် ဖြင့် ကာမစိတ်များ တောက်လောင် နေရသည်။
" အား ............ အင့် .................. အ ......... အ......... အ ဖေ ရယ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖင်ကြီးကြွလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ဦးထွန်းဇံ ပါးစပ်အား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ပွတ်ကာ ညည်းနေ ရှာ၏။ လက်၂ဖက်မှာ အင်္ကျီအပြင်မှ သူမနို့အုံ၂ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း ခဏအကြာ စောက်ရည်များ ဦးထွန်းဇံ ပါးစပ်ထဲ ပန်းချ ပစ်တော့သည်။ အရည်များ ကုန်စင်မှ သူမ စောက်ဖုတ်အား ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ်မှ ခွာပြီး ထရပ် လိုက်၏။
" ဘယ်လဲ ... သမီး "
" ရေသွားဆေးမလို့ ... အဖေ "
" ပြီးမှ ဆေးလေ ......... အဖေလည်း ... ပြီးတော့မှာ အပေါ်က ... တက်ဆောင့်လိုက် "
ခြေရင်းဘက် ချွတ်ချထားသော ထမိန်အား ယူရန် ခြေလှမ်း ပြင်နေသော ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ထောင်မတ်နေသော လီးပေါ် ထိုင်ချ လိုက်သည်။ လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကာ စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ တေ့သွင်း ဖိချရာ လီးဝင်လာ သည်နှင့် ခေါင်းလေး မော့တက် သွားတော့၏။
" ရှီးးးးးး ......... အ ................................. အားးးး .................................... အဖေ ရယ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး၏ အားရကျေနပ်ဖွယ် ညည်းသံလေး အိပ်ခန်းလေးထဲ ထွက်ပေါ် လာသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကြွရင်း အိပ်ခန်း လေးထဲ ဆောင့်ချ နေတော့၏။ ကြာကြာ မဆောင့်လိုက် ရပေ။ အချက် ၅၀ခန့်တွင် စောက်ခေါင်းထဲ ဦးထွန်းဇံ လီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် လီးအရည်ပြား တင်းလာပြီး လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထည့်နေသည်။ ထိုချိန် အထည်စက်ရုံမှ နေတပိုင်း ပြန်လာသော ချယ်ရီခိုင်နှင့် ပက်ပင်း တိုးနေရသည်။ ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း လင်ဖြစ်သူ ဒီတခေါက် နယ်ထွက်ရာ ရက်ကြာနေသဖြင့် ညတိုင်း လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်နေရ၏။ အဖိုးဖြစ်သူနှင့် မိခင်ဖြစ်သူ လိုးနေသည်ကို ချောင်းရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိ၏။
နောက်၅ရက်ခန့် အကြာ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ချယ်ရီခိုင်နှင့် ၁ပတ်စာ စျေးဝယ်ပြီး အိမ်ပြန် လာခဲ့သည်။ အိမ်ပြန် ရောက်သည်နှင့့် စျေးမှ ဝယ်လာသော အသားငါး ဟင်းသီး ဟင်းရွတ်များအာ ချယ်ရီခိုင် တယောက် မီးဖိုးခန်းထဲ သိမ်းဆည်း နေစဉ် ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ အိပ်ခန်းထဲ ခဏနားရင်း မှေးနေတော့၏။ နာရီဝက်ခန့် မှေးပြီးသည်နှင့် အိမ်အတွက် ချက်ပြုတ် ကြော်လှော်ပြီး ရေချိုးရန် ပြင်ဆင် လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ထမိန်ရင်လျား နေစဉ် ဖုန်းဝင် လာ၏။
" ဟဲလို ......... မမတင်တင် လား "
" အေးပြော ......... ညီမလေး "
ဖုန်းဖွင့်ရာ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်နီနီဦး ဖြစ်နေသဖြင့် ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲထိုင်ရင်း နားထောင် လိုက်၏။
" အင်း ...... မမ ......... အိမ်အမြန် လာခဲ့ဦး ......... ဖေဖေ မနက်ပိုင်း ...... လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း ...... ဆိုင်ကယ် တိုက်ခံရလို့ "
" ဟင် ......... အေးအေး ......... ဘာ ......ဘာ ... ဘာဖြစ် သွားသေးလဲ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဆိုင်ကယ် အက်စီးဒင့် ဖြစ်သည်မို့ အသံလေး တုန်ရီကာ အလောတကြီး ပြန်မေး နေသည်။
" တခြားနေရာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ... ညာဘက် ခြေထောက်က ... ထိမရဘူး ...... နာတယ်ပဲ ပြောနေတာ ... အဲဒါ ဆေးရုံ တင်ရအောင် "
" အေးအေး ...... မမ ခုထွက်ခဲ့မယ် ...... လာပြီ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ရေပင် မချိုးနိုင်တော့ အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ကာ သမီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်နှင့် အတူ ဖခင်ဖြစ်သူ အိမ်ရှိရာ ထန်းညှက် ပွဲရုံသို့ ထွက်လာခဲ့၏။ ပွဲရုံ ရောက်သည်နှင့် ပွဲရုံ အနောက်ဖက် တိုက်အိမ် နားထိ ကားအား မောင်းဝင် လိုက်သည်။
" အဖေ ...... ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ "
တိုက်အိမ်ရှေ့ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ကားရှေ့ခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေဆင်း ထိုင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူနား ပြေးလာပြီး အမော တကော မေးနေ၏။
" လမ်းထိပ် တင်ပါ ... သမီးရယ် ... ဒေါင့်ချိုး အကွေ့လေး ရောက်တော့ ... အဖေလည်း ခါတိုင်းလို ... ဘေးကပ် လျှောက်လာတာ ... တဖက်က ... ကောင်လေး ကလည်း ... ကပ်အကွေ့ ... တိုက်မိတာပါ ...... အမလေး ...... ကျွတ် ကျွတ် "
ှီုဦးထွန်းဇံမှာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့ကာ သမီးဖြစ်သူအား ရှင်းပြ လိုက်သည်။
" ကဲကဲ ...... ဆေးရုံ သွားစို့ ... နီနီ ...... အဖေ့ဖို့ ...... အဝတ်စား ၂စုံလောက်နဲ့ ... စောင် ခေါင်အုံး ယူခဲ့ ... ကျန်တာ ဟိုရောက်မှ စီစဉ် ရအောင် ... ခြေချင်းဝတ်က ... ယောင်လာပြီ ... အထဲ အရိုးများ ထိလား မသိဘူး "
ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ စကားအဆုံး ဘေးနား ဒူးထောက် ထိုင်နေသော ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်နီနီဦးအား တဆက်ထဲ လှမ်းပြောလိုက်၏။
" ဟုတ် ဟုတ် ... မမ "
ဒေါ်နီနီဦး ဖခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ အဝတ်စား ဝင်ယူစဉ် ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် ချယ်ရီခိုင်တို့မှာ ဦးထွန်းဇံ အားတွဲကာ ကားဆီ လျှောက်လာကြ၏။
" ဟင် ...... အရေးထဲ ဒုက္ခပါပဲ ... အဖေရယ် "
တိုက်တံခါးဝ လှေကားတက်လေး အဆင်း ဦးထွန်းဇံ ပုဆိုးမှာ ပြည်ကျ၍ ပေါင်ကြားမှ လီးမှ တန်းလန်း ပေါ်ထွက် လာသည်။ ဘေးမှ ကူတွဲပေးသော ချယ်ရီခိုင်မှာ ရုတ်တရက် မျက်နှာလေး ပူထူလာကာ ပုဆိုးခါးပုံစအား လက်ဖြင့် ဖမ်းဆွဲရင်း တဆက်ထဲ အဖိုးဖြစ်သူ လီးအား အုပ်ကိုင် ထားရ၏။
" ရတယ် အမေ ...... လျှောင်လျှောက် ... ကားထဲ ရောက်မှ ... ပုဆိုးပြန်ဝတ် ပေးရအောင် "
" အေးအေး ... သမီး ... ပွဲရုံက အလုပ်သမား တွေကလည်း ... နေစိမ့်တာ ... တယောက်မှ မလာကြဘူး "
ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ချယ်ရီခိုင့် လက်ထဲ အမြှောင်းလိုက် ဆုပ်ကိုင် ထားသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောဆို နေပြန်သည်။
" အော် ... အဲဒါ ... အဖေက ...... အိမ်ဘက်ကို ...... ဘယ်အလုပ် သမားမှ ... မလာခိုင်း လို့ပါ ... သမီးရယ် "
ဦးထွန်းဇံမှာ သမီးဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား ရှင်းပြရင်း တဖြည်းဖြည်း ကားနား ရောက်လာ၏။ ချယ်ရီခိုင်မှာ ကားနောက်ခန်းနား အရောက် ကားတံခါး ဆွဲဖွင့်ရာ အဖိုးဖြစ်သူ ခါးပုံစနှင့်လီးအား တွဲကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ပြီးမှ ဆွဲဖွင့် လိုက်သည်။
" အမလေး ...... အဖေ ကလည်းနော် ... ဒီလောက် ခြေထောက်က ... နာနေတာကို ... မပြောချင်ဘူး ... ဟွန့် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် စိတ်ဆိုးရခက် ပြုရအခက် ဖခင်ဖြစ်သူ အား မျက်လုံး ဆွေကြည့်ကာ ပြောဆိုနေ၏။
" ဟယ် ... ခ်ခ် ခ်ခ် "
ထိုချိန် ကားတံခါး ဖွင့်ရင်း ချယ်ရီခိုင် မှာ ရယ်မောရင်း ပါးစပ် အမြန် ပိတ်လိုက် ရတော့သည်။ ချယ်ရီခိုင် ပုဆိုး ခါးပုံစအား လွတ်စဉ် ပုဆိုးမှာ အောက်လျှော သွားသော်လည်း လီးကြီးမှ ထောင်မတ်စွာ ကော့တက် လာ၏။ ဦးထွန်းဇံအား ကားနောက်ခန်း တင်ပြီးစဉ် ဒေါ်နီနီဦး အထုတ်ကိုင်ကာ ရောက်လာသဖြင့် ဆေးရုံ မောင်းလာ ခဲ့ကြသည်။
///////////////////////////
နီလာခိုင် တယောက် မနက်အိပ်ယာ နိုးသည်နှင့် အိမ်မှု့ကိစ္စများ လုပ်ကာ တအိမ်လုံး အတွက် ချက်ပြုတ် ကြော်လှော်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခဏ အနားယူနေ လိုက်၏။ အဖိုးဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ ဆိုင်ကယ် တိုက်ခံရသဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး ဆေးရုံ စောင့်ပေး နေရာ နီလာခိုင်တို့ လင်မယားမှာ ဇော်ထွန်း မရှိချိန် အမဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင် အဖေါ်ရရန် လာနေ ပေးသည်။ ၃ရက်မြောက် နေ့မှ ချယ်ရီခိုင့် ယောင်္ကျား ဇော်ထွန်း အိမ်ပြန်ရောက် လာ၏။
Comments
Post a Comment