အမဖြစ်သူ ဒေါ်တင်တင်ဦး ရှေ့တွင် တူဝရီးလို နေထိုင် ခဲ့သော်လည်း ဆေးရုံမှ အိမ်ပြန်ရောက် သည်နှင့် ဒေါ်နီနီဦး ကိုယ်တိုင် အဒေါ် အဖြစ်မှ မေ့လျော့နေတော့၏။ သက်မျိုး၏ ကာမဆန္ဒများ ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း ၃ပတ် အကြာတွင် သူမ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သိပ် လိုက်တော့၏။
" အန်တီနီ ... ဒီည ... ကုန်းပေးရမှာနော် "
အိပ်ခန်းလေး မီးလင်းနေပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက် လာသော လေပြေ အေးလေးကြောင့် ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်နေ သော်လည်း ဒေါ်နီနီဦး မျက်နှာ ချွေးပြန် နေတော့၏။
" ဟာ ... သားကလည်း ... ခါတိုင်းလိုပဲ ... လုပ်ကွာ "
ဒေါ်နီနီ်ဦး တယောက် သူမအိပ်ခန်းထဲ တူဖြစ်သူ သက်မျိုး မျက်နှာအား သေချာကြည့်ပြီး ရှက်ရွံ့စွာ ပြန်ဖြေ နေမိသည်။ သက်မျိုးမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ စကားအား မကြား သလို လုပ်ကာ ပုဆိုးအား ချွတ်ကာ ခြေရင်း လှမ်းပစ် လိုက်၏။
" အိုရ် "
သူမအား မျော့နေအောင် လိုးနိုင်သော တူတော်မောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးလာ မိသည်။ သက်မျိုး ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ဒေါ်နီနီဦး ထမိန်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ချွတ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ နေရာ ယူလိုက် တော့၏်။ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် လေးအား အသာအယာ ဖြဲပြီး စိုက်ကြည့် နေ၏။ ဒေါ်နီနီဦး၏ အဖုတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွလျက် အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ၂ဖက်ထိပ်ရှိ အညိုရောင် အစိလေးမှာ ထောင်နေသည်။ သက်မျိုး ကြည့်နေရင်း ပေါင်ခွလေးထဲ မျက်နှာ အပ်ကာ ပင့်ယက်ပြီး အစိလေးအား ဆွဲစုပ် ပစ်၏။ ဒေါ်နီနီဦး ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်ကာ သက်မျိုး ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင် ထားလိုက်သည်။
" အမေ့ ............... ကျွတ် .................. အအအ "
ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး သက်မျိုး ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားသလို အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာတွင် သက်မျိုး ခေါင်းအား ပေါင်ဂွထဲ ဆွဲကပ်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့တက် လာတော့သည်။
" အ ......... အားးးး ............ အဟင့် ...... ဟင့် ............ ရှီးးးး ...... ကျွတ် ...... အမလေး ...... သေပြီ သေပြီ ...... အအ ......... အအ ......... အား အားးး အားးးးးးးး "
ခြေဖျားထောက်ကာ ခါးကော့ထိုးရင်း ပေါင်တံ၂ဖက် တဆက်ဆက် တုန်ကာ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ် နေ၏။ သက်မျိုးမှာ အစိလေး စုပ်ရင်း သွားဖြင့် မနာ့ တနာလေး ဖိကိုက် ပေးပြန်သည်။ ဒေါ်နီနီဦး တယောက် ဖင်ကြီး လေထဲ ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ကော့ကာ ပေါင်တံများ တုန်ရင်း ပြီးသွားရ၏။ ခဏအကြာ သက်မျိုးမှာ အဒေါ် ဖြစ်သူ၏ အဖုတ်အား ယက်ပေးနေရာမှ ခွာလိုက် တော့၏။ ဒေါ်နီနီဦးမှာ အပြင်တွင် အေးဆေး တည်ငြိမ်သလောက် အတွင်းစိတ်မှာ ရာဂစိတ် ကြီးမားလွန်းသည်။ ဖခင် ဖြစ်သူနှင့် လိုးတိုင်း ရိုးရိုးသာ ထမိန်လှန်ပေး တတ်၏။သူမကိုယ် သူမ ကာမစိတ် ပြင်းထန်မှန်း မသိပဲ တူတော်မောင် သက်မျိုးနှင့် တွေ့မှ ရာဂစိတ်များ ပွင့်လာ ခဲ့တော့၏။ အဝတ်စားများ ကုတင် အောက်တွင် ပြန့်ကျဲ လျက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေ၏။ သက်မျိုးမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲမြှောက်ဖြဲကာ ပေါင်ဂွလေးထဲ ယက်ပေး ထားသော စောက်ပတ်အား မနားတမ်း ဖိလိုး ပစ်သည်။
" ဗျစ် ................................. ဇွပ် ..................... အ ........................... အားးးး ..................... ကောင်းလိုက်တာ ..................... သား ရယ် ........................ ဇွိ ............... အ ..................ဘွတ် ................................. ဖွပ်ဖွပ် "
သက်မျိုး လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဝင်လာတိုင်း ဒေါ်နီနီဦးမှာ ကာမအရသာ ထိထိမိမိလေး ခံစားနေရ၏။
" အ ........................ အားးးး ........................ ဆောင့်လိုးပေး .................. သား .................. .................. ရှီးးးးး .................................... ကျွတ်ကျွတ် "
သက်မျိုး လီးမှာ ဦးထွန်းဇံ လီးနှင့် အတိုအရှည် မကွာ သော်လည်း အနည်းငယ် တုတ်ကာ သန်မာသဖြင့် အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကျပ်နေကာ လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝအား ဆောင့်မိတိုင်း စောက်ပတ် တအုံလုံး အီစမ့်နေရသည်။
" ကောင်းလား ... အန်တီနီ ......... အင့် ............... ဘွတ် .................. ဘွတ် .................. စောက်ပတ်က ...... စီးကြပ် နေတာ "
" အင်း ... ကောင်းတယ် ......... သား ... အတွင်းထဲ မာထင်နေတာ ... သားအဖိုး ဟာက ... ဒီလောက် မမာဘူး ......... နာနာလေး ............ လိုးလိုး ............... အားးးးးး အားးးးးး "
ဒေါ်နီနီဦး စကားကြောင့် သက်မျိုးမှာ အားထည့် လိုးကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း နို့အုံများအား ညှစ်ချေ ပေးလိုက်၏။ ဒေါ်နီနီဦး လက်များကလည်း သက်မျိုး ကျောပြင်အား ဖက်တွယ်ကာ ပွတ်သပ် ပေးနေမိသည်။
" ကောင်းလိုက်တာ ... သား ရယ် ... အန်တီနီရဲ့ ... အဖုတ်ထဲ ... လီးကြီး ... ပြည့်ကြပ်နေတယ် "
" သားလည်း ... အန်တီနီ့ ကို လိုးရတာ ... အရမ်းအားရတယ် ... စောက်ပတ်က ... ကြပ်ထုပ်နေတော့ ... ပြီးမှာ ကြောက်လို့ ... ထိန်းလိုး နေရတာ "
" အာ ... ပြီးလည်း ... နောက်တခါ ... ထပ်လိုးပေါ့ ... သား ကလည်း ... ဘာဖြစ်လဲ ... ဟာ ...... သားရယ် ............... ဘာလို့ ရပ်ပစ်တာလဲ "
ရုတ်တရက် သက်မျိုးမှာ လီးအား ဆွဲထုတ် လိုက်သဖြင့် ဒေါ်နီနီဦး လီးအရသာလေး ပြတ်တောက် သွားရာ မချင့် မရဲလေး ဖြစ်နေမိသည်။
" သားလီး ... စုပ်ပေးဦး ...... အန်တီနီ "
စကားအဆုံး သက်မျိုးမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ နို့အုံပေါ် ခွကာ လီးအား ပါးစပ်ဖျား တေ့ပေး လိုက်၏။
" ဟင် ............ သားရယ် ......... အဲလို လိုးပြီးသားကြီး ... မစုပ်ဖူးပါဘူး "
" လုပ်ပါ ... အန်တီနီ ကလည်း "
ဒေါ်နီနီဦးမှာ တူဖြစ်သူ၏ ဇွတ်တရွတ် တောင်းဆို မှု့ကြောင့် သူမ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသော လီးအား ဆွဲစုပ် ပေးတော့သည်။ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့ များ နှာခေါင်းဝ ထဲ တိုးဝင်လာရာ ကာမစိတ်များ ပိုမို တောက်လောင် လာရ၏။ သက်မျိုး မျက်နှာလေး မော့တက်ကာ တရှီးရှီး ညည်းနေရှာသည်။
" သား ...... အန်တီနီ့ ကို ... ထပ်လိုးပေးဦးနော် "
ဒေါ်နီနီဦး လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ တူဖြစ်သူအား တောင်းဆို နေ၏။
" အင်း ... လေးဘက်ကုန်းပေး ... အန်တီနီ "
" အေးပါ ... သားရယ် ... ဆောင့်လိုးပေးနော် ... တအား ယားနေပြီကွ "
ဒေါ်နီနီဦး လေးဖက် ကုန်းပေးသည်နှင့် သက်မျိုးမှာ လီးအား အရင်းထိ ဖိလိုးရင်း ဆက်မလိုးပဲ လီးဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မွှေပေး လိုက်သည်။
" အင်း ... အဲလိုလေး ... ဖြည်းဖြည်းချင်း မွှေပေးဦး ......... အ ............ ရှီးးးးးးး ......... အင်းဟင်း "
ဒေါ်နီနီဦး တယောက် အင့်ကနဲ ရှိုက်ကာ မျက်လုံးလေး စင်းကျ သွားရ၏။
" အင်းပါ ... ကြိုက်လား ...... အန်တီနီ "
" ကြိုက် တယ် ...... အင်းဟင်း .................. ဇွိ .............................. ဗွက် ဗွက် ........................ အင့် ..................... အ ........................... အင်း .................................... ဟုတ်တယ် ..................
............... ဗြိ ဗြိ ................................. အင်းဟင်း "
မိနစ်၂၀လောက် ဆွဲလိုးလိုက် မွှေပေးလိုက်နှင့် ဒေါ်နီနီဦး ဖင်ကြီး ထောင်ကာ တူဖြစ်သူ လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများဖြင့် ဖမ်းညှစ် နေတော့သည်။
" အန်တီနီရဲ့ ... စောက်ပတ်က ... သား လီးကို ... ညှစ်ပေးနေပြီ ... ပြီးချင်နေတာလား "
" အင်း ..................... သား............... ပြီးအောင် လိုးချင် လိုးတော့ "
အဒေါ်ဖြစ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် သက်မျိုး လီးကြီး အဖုတ်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးလာကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုး တော့သည်။
" ဗြွတ် ........................ ဒုတ် ..................... အ ........................ ဟုတ်တယ် ........................ဆောင့်ဆောင့် ........................... သား .................. ရှီးးးးး .................. ဘွတ် ......... ဘွတ် ..................... အ ................................. အားးးးးး "
" ဆောင့်နေပါတယ် ... အန်တီနီ ရယ် ............ အင့် ........................ ဗြွတ် ........................ ဘွတ် ....................................... ကောင်းလိုက်တာဗျာ ..................... စောက်ပတ်က .................. ဖွပ် .............................. ဘွတ် ..................... အင့် ........................ အားပါးပါးးး .................................... စီးပိုင်နေတာ "
" အားးးးး ........................ ရှီးးးးးး ........................ နာနာလေး ......... ဆောင့်ပေး ..................... အမလေးးးး .................. အ ........................ အားးး .................................အဲလိုလိုးတာ ........................... အန်တီနီ ..............................သိပ်ကြိုက်တာပဲ "
ဒေါ်နီနီဦး တယောက် အဖုတ် လေးထဲ တူဖြစ်သူ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေရင်း ဒစ်ကြီးမှ စောက်ပတ် အတွင်းသား များအား ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် ကော့ပျံ နေရှာသည်။ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးတိုင်း သားအိမ်ဝအား ထိမိသဖြင့် တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း ဖြင့် စောက်ပတ် အုံလေး တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ခံစားနေရ ၏။
" အိုးးး အိုးးးးး ........................ ကောင်းလိုက်တာ ................................. ဆောင့် ဆောင့် ........................ နာနာလေး ........................ လိုးပေး ကွာ ..................... အ ..............................အား .................. .................. ပြီးတော့မယ် .................................... အားးးးး ... အားးးးးး "
ဖင်ကြီး မြှောက်ကာ အိပ်ယာခင်းအား ဆုပ်ကိုင် အလိုးခံရင်း တအအ ညည်းနေပြန်သည်။ သက်မျိုးမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ ပြီးချင်လာမှန်း သိသည်နှင့် အချက် ၅၀ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရာ စောက်ခေါင်း ထဲမှ စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်လာတော့သည်။
" အ ............ အားးးးး ........................... ထွက် ....................................... ထွက် ........................ ထွက်ပြီ .................................... သား ရယ် ........................ ရှီးးးးးးးးး .............................. အ .............................. ကောင်းလိုက်တာ "
ဒေါ်နီနီဦး တယောက် တအအ ညည်းရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ငြိမ်ကျသွားတော့၏။ သက်မျိုး လည်း မေးကြောများ ထောင်လာအောင် တရစပ် လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးအပြီး စောက်ပတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ကာ အထွဋ် အထိပ် ရောက်ရှိ သွားသည်။ လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး အမော မဖြေသေးပဲ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဒေါ်ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား ပြောင်စင် နေအောင် ယက်ပေးလိုက်၏။ အဖုတ်လေး ပြောင်သွားသည်နှင့် ခါးသေးကျဉ် လေးအောက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင် များအား လျှာအပြားလိုက် ယက်ကာ ခဏအကြာ ဖင်ဝ နီတာရဲ လေးအား လျှာလေး ထိုးသွင်းကာ မွှေပေး လိုက်၏။
" အ ................................. အားးးး ........................... ကောင်းလိုက်တာ .................. သား ရယ် ..................... ရပြီ ရပြီ "
ဖင်ဝလေးအား ယက်လိုက် လျှာထိပ်ဖြင့် ဝိုင်းပေးလိုက်နှင့် ဒေါ်နီနီဦးမှာ ဖင်ဇိမ်ခံ ပြီးမှ ဘေးနား လှဲချ လိုက်တော့သည်။
////////////////////////
" တူတူ ......... တူတူ ............ တူ ............ "
ဒေါ်နီနီဦး ဖင်အပြောင်သားနှင့် သက်မျိုးအား ခွအိပ်နေစဉ် ကုတင် ခေါင်းရင်း မြောက်ဖက် စားပွဲခုံ ပေါ်မှ ဖုန်းသံ မြည်လာ သဖြင့် ထထိုင်းပြီး ဖုန်းဖွင့် လိုက်၏။
" ဟဲလို ... ညီမလေး ... အိပ်ပြီလား "
" ဟုတ် ...... မမတင်တင် ... ပြော "
" နက်ဖန် နေ့လည် ... ဖေဖေ ...... ကျောက်ပတ်တီး ဖြည်ရ တော့မှာ ... ဖြည်ပြီး သက်သာရင် ... ချက်ချင်း ဆင်းရမှာတဲ့ ... အဲဒါ ... ညီမလေးနဲ့ သားလေးတို့ မနက် မလာနဲ့တော့ ... နေ့လည်မှ လာကြ "
အမဖြစ်သူ စကားအဆုံး ဒေါ်နီနီဦးမှာ သူမ ကုတင်ပေါ်မှ တူတော်မောင် သက်မျိုးအား နူတ်ခမ်းနား လက်ညိုး ကပ်ကာ အသံ မထွက်ရန် ခြေဟန် လက်ဟန် ပြနေသည်။
" ဟုတ် ... မမတင်တင် "
" သားလေးရော ... အိပ်ပြီလား "
" သူ့ အိပ်ခန်းမှာ ... အိပ်နေပါပြီ ...... မမရဲ့ ... မိုးချုပ်အောင် ... အပြင်မနေရပါဘူး "
" အင်းပါ ... ဒါပဲနော် ... ညီမလေး "
" ဟုတ် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ညီမဖြစ်သူဆီ ဖုန်းဆက် ပြီးသည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူ ကုတင်နား ပြန်လျှောက် လာ၏။
" သမီး ... နီနီဆီ ... ဆက်တာလား "
" ဟုတ် အဖေ ...... ညီမလေး ... ပွဲရုံ တဖက်နဲ့ ပင်ပန်း မဆိုးလို့ ... နက်ဖန် နေ့လည်မှ ... လာဖို့ လှမ်းပြော လိုက်တာ "
" အော် ...... အဖေ့ဖို့ ...... အိမ်ရောက်ရင် ... သောက်ရမယ့် ဆေးတွေ ... ဝယ်ပြီး ပြီလား "
" ဟုတ် ... အဖေ ...... ချယ်ရီ ခိုင်းလိုက်မယ် ... ဒီည ... တခါ သောက်ရဦးမှာ "
ဖခင်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း လူနာ ကုတင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စားပွဲခုံလေး ပေါ်မှ ဆရာဝန် ရေးပေး ထားသော ဆေးစာရွတ် ယူကာ သမီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင့်အား ဝယ်ခိုင်း လိုက်တော့သည်။
////////////////////////////
" သမီး ... ဒီနားလာလေ ... အဖေ ပြောထားသားနဲ့ "
ချယ်ရီခိုင် ဆေးစာရွတ်လေး ကိုင်ကာ အခန်းပြင် ထွက်သွား သည်နှင့် ဦးထွန်းဇံမှာ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် အနေထားဖြင့် လှမ်းပြော လိုက်၏။
" အင်းပါ ... အဖေရဲ့ ... ခဏလေး ... သမီး တံခါး သွားစိဦးမယ် ... ဒီဘက်ကို ... ကိုယ်လုံး စောင်းထားလိုက် "
ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း ကုတင် ခေါင်းရင်းဘက်နား တိုးကပ် လာသည်။ ထမိန် အထက်ဆင် ဖြည်ကာ ပေါင်လယ် လျှောချရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ထွက်ပေါ် လာ၏။ ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေးအောက် စောက်ဖုတ်မှာ ခုံးမို့ နေ၏။
" မမြင်တာ ကြာလို့လား ... သမီးစောက်ပတ်လေး ... ထွားလာတယ် "
" အာ ...... အဖေကလည်း ...... စောက်ဖုတ် ထွားလာတယ် ဆိုတာ ... ရှိလို့လား ... ဟွန့် ...... မြန်မြန်ယက်လေ ... သမီးလေး ... ဆေးသွားဝယ်တုန်း "
သီးသန့် ငှားထားသော လူနာခန်း တံခါးဝဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ဒေါ်တင်တင်ဦး ရင်ခုန်နေသည်။ ညနေပိုင်း ဆေးရုံ ရောက်သည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူမှာ သူမ အဖုတ်လေး ယက်ရန် ချယ်ရီခိုင့်၏ အလစ်တွင် ပူဆာ ထား၏။
" အင်းပါ ...... သမီးရဲ့ ...... ရှေ့ နဲနဲ ကပ်ဦး "
ဦးထွန်းဇံမှာ ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်း လှဲရင်း မျက်နှာရှေ့ သမီးဖြစ်သူ အဖုတ်အား ကပ်ခိုင်း လိုက်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဘေးကပ်ကာ အဖုတ်အုံလေး ကုတင်စောင်း မေးတင် ပေးလိုက်သည်။
" အင့် ...... ယက်လေ ...... အဖေ "
ဖခင်ဖြစ်သူ လျှာဖျားလေး အဖုတ်အား ထိကပ်လာစဉ် ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲကာ ညာလက်ဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင် လိုက်၏။ ၂ယောက်သား ရင်ခုန်သံ မြန်နေကာ ဦးထွန်းဇံ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထွက် လာတော့သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင် ဂွင်းထု ပေးစဉ် ဦးထွန်းဇံမှာလည်း သမီးဖြစ်သူ အဖုတ်အား မနားတမ်း ယက်ပေးနေ၏။
ဦးထွန်းဇံ မျက်စိရှေ့ သမီးဖြစ်သူ အဖုတ်မှာ အရည်များ ရွှဲကာ အစိလေး ထောင်ထွက် လာပြီး စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ ရှုံ့ချီပွချီဖြင့် အတွင်းသား နီနီရဲရဲ လေးအား မြင်နေရပြန်သည်။ ထိုချိန် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်း လှဲနေသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ဆုပ်ကိုင် ထားရင်း ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထု ပေးရာ လီးကြီး တဆက်ဆက် တုန်ကာ ရုန်းကန် နေတော့သည်။
" အားးးး ............ ရှီးးးးး ............ အဖေရယ် ......... ကောင်းလိုက်တာ ............ ဖင်ပေါက်လေး ယက်ပေးဦး "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ပြောပြီးသည်နှင့် လီးအား လွတ်ကာ ကိုယ်လုံးအား တပတ် လှည့်ပြီး ထမိန်အား ခြေရင်း ပုံလိုက်၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ထိ လျှောချကာ ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာနား ဖင်ကြီး ကပ်ကာ ခါးအနည်းငယ် ညွတ်ပေး လိုက်သည်။
" သမီး ... ဖင်ပေါက်လေး ဖြဲထား "
ဦးထွန်းဇံ ပြောရင်း ခေါင်းအား ရှေ့ကပ်လိုက် ပြန်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား လည်ပြန် တချက် ကြည့်ပြီး ပါးစပ်နှင့် ဖင်ဝလေး တေ့ပေးရင်း လက်၂ဖက် နောက်ပြန်ထုတ်ကာ ဖင်သားစိုင် ၂ဖက် ဖြဲပေး လိုက်သည်။
ဦးထွန်းဇံမှာ မျက်နှာနား ဖင်ဝလေး ကပ်လာသည်နှင့် လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးသွင်း ပစ်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ မတ်တပ်ရပ် ကျောပေးပြီး ခါးညွတ်လျက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကြီး ကော့ပေး ထားရာ ဖင်ဝ နီညိုလေးနှင့် ကပ်လျက် စောက်ဖုတ်လေး ပြူးထွက် နေသည်။
" အားးးးးးးး ..................... အဖေရယ် .................. ရှီးးးးးးး .................. ကျွတ် ကျွတ် ............... ကောင်းလိုက်တာ .................. အိုးးးးးးးးး ............... အ ............... အားးးးးးး ............... ရှီးးးးးးးး "
ဦးထွန်းဇံ လျှာထိပ်လေးနှင့် ဖင်အား လိုးပေးရင်း အဖုတ်ကိုပါ ပြန်ယက် ပေးနေ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း အလယ်မှ ဖင်ဝ နီညိုလေးမှာ ရှုံ့ချီပွချီ နှင့် အဖုတ်လေး ယားယံလာကာ ပြီးချင် နေသည်။
" ရှီးးးးးး ......... အ ............ သမီး ......... ပြီးတော့မယ် ...... ထင်တယ် ......... အဖေရယ် "
ဖင်အား ဖြဲပေးထားသော လက်တဖက် လွတ်ကာ လက်ခလယ်အား အဖုတ်ထဲ သွင်းမွှေ နေရ၏။
" ဒေါက်ဒေါက် ... ဒေါက်ဒေါက် "
ထိုချိန် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက် သဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး တယောက် အဖုတ်ထဲမှ လက်အား ပြန်ထုတ်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ပုဆိုးဖြင့် ပြန်ဖုံး ပေးလိုက်၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ခါးပေါ် ပြန်ဆွဲတင်ကာ ထမိန်အား အမြန်ပြန်ဝတ်ပြီး တံခါးသွားဖွင့် ပေးလိုက်သည်။
" အမေ ...... ဆေးဝယ်လာပြီ "
" အေးအေး သမီး ... ခုည ၉နာရီ ... တကြိမ် ... တိုက်ရဦးမှာ "
ဒေါ်တင်တင်ဦး စကားပြောရင်း ချယ်ရီခိုင်၏ လက်ထဲမှ ဆေးကပ်များ ယူကာ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်၏။ ည ၉နာရီ မထိုးခင် ဦးထွန်းဇံအား ဆရာဝန် ညွှန်ကြ ဆေးအား တိုက်ပြီး သားအမိ ၂ယောက် ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ် အိပ်လိုက် ကြသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ည ၁၂နာရီ ကျော်သည် အထိ အိပ်မရ လူးလွန့်ရင်း ၁လခန့် ဝေးကွာ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား တောင့်တ နေမိသည်။ ဦးထွန်းဇံ မှာလည်း လီးတောင်နေလျက် အနေထားဖြင့် မြေးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင် အပြင်မှ ဆေးဝယ်ပြီး ပြန်လာသဖြင့် ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေတော့၏။
တိတ်ဆိတ် နေသော ညလယ်ယံ လေတဖြူးဖြူး တိုက်နေသဖြင့် ပြတင်းပေါက် လိုက်ကာ လေးများ တလွင့်လွင့် လှုပ်သံမှ အပ ဆေးရုံ တခုလုံး ငြိမ်သက် နေသည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ထကြွနေသော ရမ္မက်စိတ်လေး မထိန်းနိုင်တော့ ထထိုင်ကာ သမီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင့် မျက်နှာအား ခိုးကြည့်လိုက်၏။ ချယ်ရီခိုင်မှာ တခူးခူးဖြင့် ဟောက်သံ ပေးကာ အိပ်ပျော်နေသဖြင့် သားအမိ ၂ယောက် စောင့်အိပ်သော ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ကုတင်အောက် ရောက်သည်နှင့် ခေါင်းရင်းဖက် ဖခင်ဖြစ်သူ ကုတင်ဘေး ခြေဖွဖွ နင်းကာ တိုးကပ် လိုက်၏။ ဦးထွန်းဇံလည်း အိပ်မပျော်ပေ လူးလွန့်ရင်း ကျောက်ပတ်တီး စီးထားသော ခြေထောက် ဘက် ယားနေသဖြင့် ကုတ်ရင်း ပုဆိုးမှာ ပေါင်ရင်း ရောက်နေ၏။
" တင်တင် လား ... သမီး လာလေ ...... "
ကုတင်ပေါ်မှ ဖခင်ဖြစ်သူ အသံကြောင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွား ရသည်။ သမီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင် မသိအောင် အသာလေး ထလာရာ ရင်တုန်ပြီး ဒူညွတ် ကျသွားသဖြင့် ကုတင်စောင်း အားပြု ထောက်လိုက် ရ၏။
" အဖေ ...... အသံမထွက်နဲ့နော် ...... ချယ်ရီ အိပ်ပျော် နေတာ ... နိုးသွားမယ် "
အသံနိမ့်ကာ နှစ်ကိုယ်ကြား လေသံလေးဖြင့် ဒေါ်တင်တင်ဦး ပြောနေသည်။
" လာ ... ကုတင်ပေါ် တက်လေ ...... သမီး ...... မြေးလေး ... အိပ်ပျော် နေတာ မလား "
ဒေါ်တင်တင်ဦး ဆေးမိထားသလို လူက အလိုလို ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားသည်။ ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံမှ ဆီးဖက်ရာ သွေးဆူ လာတော့သည်။ ည အစောပိုင်း ချယ်ရီခိုင် ဆေးဝယ်ထွက်စဉ် ဖခင်ဖြစ်သူအား အယက်ခံရင်း ချယ်ရီခိုင် ပြန်ရောက် လာသဖြင့် စိတ်လျော့ ခဲ့ရ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ သူမခေါင်းလေး ဆွဲနိမ့်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်သည်နှင့် တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ့ ရမ္မက် စိတ်များ ထကြွလာသည်။
" သမီး ... အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်နော် "
ဖခင်ဖြစ်သူအား ခေါင်းညိတ်ပြမိလား ခေါင်းခါပြမိလား ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိမထား မိတော့။ ဦးထွန်းဇံမှာ အင်္ကျီကြယ်သီး ဖြုတ်ပြီးသည်နှင့် ရင်ဖွင့်ကာ ဘော်လီချိတ်ကိုပါ နောက်ကျောဘက် လက်သွင်း ဖြုတ်ပစ် ပြန်၏။ အိကျ လာသော နို့အုံ ၂ဖက်အား ညှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေး ၂ဖက်အား လက်ချောင်းကြား ညှပ်ချေ ပေးလိုက်သည်။
" အားးးး ............ အမေ့ ..................... ကျွတ် "
အသံထွက်သွား သဖြင့် ချယ်ရီခိုင် ကြားမှာ စိုးရိမ်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် လာပြန်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ လက်တဖက် ထမိန် အတွင်းမှ ပေါင်ကြား ရောက်လာစဉ် မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဟင်းကနဲ့ ဟင်းကနဲ့ ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ထွက်ပေါ် နေတော့၏။
" အင်း...... သမီး စောက်ပတ်လေး ... အရည်တွေတောင် ...... ရွှဲနေပါလား "
" အီးးး ............ အ ............... အ အ "
အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်း လေးနဲ့ အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးရာ ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်တစ်ဖက်မှာ အလိုလျောက် ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ခါးလှည့်ကာ ဆုပ်ကိုင် ပေးမိ နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဦးထွန်းဇံ လီးကြီး ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်ထဲ မာထင် လာ၏။ အထဋ်ထိပ် ပို့ပေး တတ်သော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ပုဆိုး ခါးပုံစ ဖြည်ကာ ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် လှဲချကာ မျက်နှာ အပ်လိုက် တော့သည်။
" ရှီးးးးး ............ အ ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... သမီးရယ် ..................... စုပ် စုပ် "
ဖခင်ဖြစ်သူ မခိုင်းပဲ သူမ ဆန္ဒ အလျောက် လီးအား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေ၏။ ဆေးရုံတက် ကတည်းက ရေမချိုးပဲ ရေဘတ်သာ တိုက်နေရသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးဆီက လချီးနံ့ ပြင်းပြင်းမှာ အစပိုင်း သူမ စိတ်အား စနိုးစနောင့် ဖြစ်နေမိသည်။ ခဏအကြာ လီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းအား ရှုရှိုက်ရင်း တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ် နေတော့၏။
" ဖေဖေ ...... ဖေဖေ ...... "
ပါးစပ်ထဲ တင်းမာ နေသော လီးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ပါးစပ်က ထုတ်ကာ လက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးရင်း ခပ်တိုးတိုး ခေါ်လိုက် ပြန်သည်။
" ဟင် ...... သမီး ......... ခံချင် ပြီလား "
မျက်လုံးမှိတ်ပြီး သမီးဖြစ်သူ လီးစုပ်ပေးသည်ကို အရသာ ခံရင်း ဦးထွန်းဇံ မျက်လုံး ပွင့်လာကာ ဒေါ်တင်တင်ဦးအား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြန်မေး နေ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး ပြန်မဖြေပဲ ထထိုင်ကာ ပက်လက် လှဲနေသော ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ် ထမိန်လှန်ပြီး ခွပွတ် လိုက်၏။ ကြာကြာ မပွတ်လိုက်ရ ၂မိနစ် လောက်တွင် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။
" အင်း ............ အင်း ............ အင်းဟင်း ............ ကျွတ်ကျွတ် "
အရိုးအကြော ကုသဆောင် ၏ သီးသန့်ခန်း လေးထဲ ဒေါ်တင်တင်ဦး ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်ပေါ် လာ၏။
" အီး ...... ရှီးးးး .................. အ ... အ ......... အား "
ထိုချိန် ချယ်ရီခိုင် တစ်ရေး နိုးလာတော့ ဘေးနား မိခင်ဖြစ်သူအား မတွေ့ရ သဖြင့် အိမ်သာ သွားသည် ထင်နေရာ တအိ့အိ့ဖြင့် ကြိတ်ညည်း သံလေး ပီပီပြင်ပြင် ကြားလာ ရသည်။ အသံလာနေ သည်မှာ ခေါင်းရင်းဘက် အဖိုးဖြစ်သူ ခြင်ထောင်ထဲမှ ဖြစ်၏။ လိုက်ကာလေး ဖယ်ကာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ အဖိုးဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံမှာ ကျောက်ပတ်တီး တဖက်ဖြင့် ပက်လက် အနေထား ဖြစ်နေသည်။ ချယ်ရီခိုင် မျက်မှောင်လေး ကြုံ့သွားရ၏။ မိခင်ဖြစ်သူမှာ အဖိုးဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ကာ ပုဆိုး အောက်နားစ အား ပေါင်ရင်း ဂွင်းထု ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦး လက်ထဲ ဦးထွန်းဇံ လီးမှာ စုလိုက် ဖြဲလိုက်ဖြင့် ဒစ်ကြီး လန်ထွက် နေသည်။
" အ ............................................. အားးးးးး .............................. သမီး ... စောက်ပတ် လေး .................. အဖေ ..................... လိုးနေပြီ ................................................ ကျွတ် ကျွတ် .............................. ကောင်းလိုက်တာ ......... သမီး ရယ် .............................. အားးး ................................. ထွက် .............................. ထွက် .............................. ထွက် ပြီ ................................................... အ .................................... အ ... ......... ရှီးးးးးးးးးးးးးးးး "
အဖိုးဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက် လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ချယ်ရီခိုင်၏ လက်တဖက်မှာ ပေါင်ခြံလေးထဲ ရောက်ရှိ လာသည်။
" အ ... အ ............... အဟင့် ............... အင့် "
ချယ်ရီခိုင့် ခန္ဓာကိုယ်လေး လေထဲ ဝဲပျံနေပြီး လေဟုန် စီးနေရ သလိုလို ခံစားချက်က ပြင်းထန်လာ၏။ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ လက်ချောင်း ဖြူဖြူ လေးများ အဆက်မပြတ် ပေါင်ဂွလေးထဲ လှုပ်ရှား နေသည်။ ကုတင် လေးပေါ် အိပ်ယာခင်းလေး တွန့်နေကာ သူမ ခါးလေး ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ကျသွားလိုက် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြင့် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေး ၂ဖက်မှာ စုလိုက် ကားလိုက် ဖြစ်နေ တော့၏။ အဖိုးဖြစ်သူ ကုတင်ဘက် တချက်ကြည့်ကာ ထမိန် အောက်နားစအား ခါးထိ ဆွဲလှန်ပစ်သည်။ အနီရောင် ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ပေါင်လယ်ထိ လိပ်ချွတ်လိုက် ပြန်၏။ ခံစားမှု့အား ထိန်းနေရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ကာမ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရန် ကြိုးစား နေမိ၏။ ပက်လက် အနေထားမှ ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းလျက် လေးဖြင့် မွေ့ယာပေါ် မှောက်ချ လိုက်သည်။
" အို့ ......... ဖိုး ......... ဖိုးဖိုး ရယ် ............ အအ "
မွေ့ယာပေါ် မှောက်လျက် အနေထားဖြင့် ဖြူဝင်းသော ပေါင်လုံး ၂ဖက် စ်ိကာ ပေါင်ဂွထဲမှ လက်ချောင်း လေးအား ညှစ်နေမိသည်။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ၂ဖက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ညှပ်မိသည်နှင့် အစိလေးအား ထိကပ် မိရာ ခါးလေးခွက်ပြီး ဖင်သားစိုင်ကြီး မောက်တက် လာသည်။
" ရှီးးးးး ............ ကျွတ် ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... ကောင်းလိုက်တာ ......... ဖိုး ရာ "
နှုတ်ခမ်းဖျားမှ ခပ်တိုးတိုး ညည်းကာ အဖုတ်ဝထဲ လက်ခလယ်လေး ကွေးသွင်းပြီး ၂ချက် ၃ချက် ဖင်ကြီးအား မွေ့ယာပေါ် ဆောင့်ချ ပစ်၏။ လွတ်နေသော လက်တဖက်မှ မွေ့ယာအား ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထားရင်း အဖုတ်လေးထဲမှ လက်ခလယ်လေး ကျွတ် မထွက်ရန် ဖိကပ် ထား၏။
" အ ............ ဟင့် ..."
ခန္ဓာကကိုယ်အား ပက်လက် ပြန်လှန် ပစ်ပြန်သည်။ အစိလေး မာတောင်ကာ လက်ဖဝါးထဲ စမ်းမိ နေ၏။ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကာ အောက်ဖက် လှမ်းကြည့် လိုက်သည်။ ပေါင်တံလေး ဖြဲရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ကြုံ့ကာ ကော့ပစ် လိုက်၏။
" ရှီးးးး ......... အင်းဟင်း "
အဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာကာ လက်ခလယ်အား ရသလောက် သွင်းရင်း ကျန် လက်တဖက်မှ မို့မောက် နေသော နို့အုံအား ဆုပ်ချေ နေမိသည်။ ခံစားမှု့ မြင့်လာကာ စိတ်ထဲ အားမရတော့။
" ဟင့် ဟင့် ............... အာ ......... ဟာ ... ဟာ ... ဟာ ..."
လက်၂ဖက်လုံး လှုပ်ရှားမှု့ သွက်လာပြီး ခါးလေးကော့ နေရာ ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်မှာ မွေ့ယာနှင့် လွတ်နေတော့၏။စိတ်ထဲ မိခင်ဖြစ်သူ ဂွင်းထု ပေးနေသော အဖိုးဖြစ်သူ၏ လီးအား မြင်ယောင် လာကာ လက်ချောင်း လေးအား အဖုတ်ထဲ အထုတ်သွင်း ခပ်မြန်မြန် လုပ်ပေး နေ၏။
" ဟင့် ... အအ .................. အို့ .................. ရှီးးးးးး ........................ ဟင့် ဟင့် "
ရရှိလာသော ကာမ အရသာလေးအား မထိန်း နိုင်တော့။ လက်ချောင်း လေးအား အဖုတ်အတွင်းသား လေးဖြင့် ညှစ်ကာ အရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရသည်။
" ဖေဖေ ... ပြီးပီလားဟင် "
" အင်း ... ကောင်းတာသမီးရယ် ... မလိုးတာ ကြာတော့ ... တအားတင်းနေတာ ... ခုမှ အကြောချဉ် ပြေသွား တော့တယ် "
" ဟွန်း ... လရည်တွေကို ... ပျစ်ခဲနေတာ "
ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် ဦးထွန်းဇံတို့ ခပ်တိုးတိုး စကား ပြောနေစဉ် ချယ်ရီခိုင်မှာ စောက်ရည် ထွက်ပြီး ဆီးပုံး တအား တင်းလာသဖြင့် ခုမှ အိပ်ယာ နိုးလာသလိုနှင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ မျတ်လုံး၂ဖက် ပွတ်သပ်ရင်း သူမ အိပ်နေသော ကုတင်၏ အနောက်ဖက် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ သေးပေါက် လိုက်တော့သည်။
" ဟော ... သမီးလေးတောင် ...... တရေးနိုးတာ ထင်တယ် ... ဒီမှာ ... သမီး ဖိုးဖိုး ...... အကြောတွေ တက်လို့ ... အမေ ... ဝင်နှိပ် ပေးနေတာ "
ချယ်ရီခိုင် ရေချိုးခန်းမှ အထွက် ဒေါ်တင်တင်ဦးမှာ စကား လှမ်းပြောရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းဇံ ခြင်ထောင် ထဲမှ ထွက်ကာ လှမ်းပြော လိုက်၏။
" ဟုတ် ... မေမေ "
မိခင်ဖြစ်သူမှာ မလုံမလဲ ဖြစ်နေသဖြင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ ခပ်တည်တည် ပြန်ပြောရင်း သူမတို့ သားအမိ အိပ်သော ကုတင်ပေါ် ပြန်တက် အိပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်တင်တင်ဦး လည်း ချယ်ရီခိုင်၏ ဘေးနား လှဲကာ ခဏအကြာ သားအမိ၂ယောက် တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော် သွားတော့၏။
နောက်ရက် မနက် ၁၀နာရီ ခွဲလောက် ဦးထွန်းဇံအား ခြေထောက် ကျောက်ပတ်တီး ဖြည်ပေးကာ ဆေးရုံမှ ဆင်းခိုင်း လိုက်၏။ ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ ပစ္စည်းများ သိမ်းဆည်းပြီး ဦးထွန်းဇံအား တွဲကာ ဆေးရုံပေါက်မှ ထွက်စောင့် နေကြသည်။
" ညီမလေး နီနီ့ဆီ ... ဖုန်းဆက် ပြီးပြီလား ... သမီး "
" ဟုတ် အမေ ... ဆက်ပြီးပါပြီ ... ၁၂ထိုးတော့မှာ ... လာတော့မှာပါ "
ချယ်ရီခိုင်မှာ လက်မှ နာရီအား မြောက်ကြည့်ရင်း မိခင်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ခဏ အကြာ ဒေါ်နီနီဦးနှင့် သက်မျိုးတို့ ကားလေး ဆေးရုံပေါက် ရောက်လာကာ ဆေးရုံမှ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ ဆေးရုံ ရှေ့မှ ကားလေး ထွက်ခွာလာရာ နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ဦးထွန်းဇံ ထန်းညှက် ပွဲရုံရှေ့ ရောက်ရှိ လာသည်။
" ချယ်ရီ ... သမီး ... အိမ်ထဲဝင်ဦး ... ကော်ဖီ ... သောက်ပြီးမှ ပြန်ကြ "
ဒေါ်နီနီဦးမှာ အထုတ်ပိုး သယ်ကာ ကားပေါ်မှဆင်းရင်း တူမဖြစ်သူအား အိမ်ထဲ ဝင်ရန် ပြောဆိုနေ၏။ စေ့ရုံ စေ့ထားသော ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ကာ ဒေါ်နီနီဦး ရှေ့မှ လျှောက်သွားချိန် ဒေါ်တင်တင်ဦးနှင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ ဦးထွန်းဇံအား တွဲခေါ်သွား၏။ သက်မျိုး ကားသော့ ဖြုတ်ကာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အမဖြစ်သူ ဖင်သားစိုင်ကြီးများ တုန်ခါ လျှောက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း နောက်မှ ကပ်ပါ လာသည်။
Comments
Post a Comment