မာရ်နတ်ရဲ့ မယားပါသမီး
ရေးသားသူ – အမည်မသိ
”သမီး ဒီနေ့ မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက်ရလဲ”
ကျမတို့ လမ်းတစ်ဝက် အိမ်အပြန်မှာ သူက စပ်စုလိုက်ပါတယ်။
”တစ်ထောင်ပဲ ရပါတယ်”
”အိုး…. မနည်းပါလား”
ကျမ မုန်းလက်စရှိတဲ့ ဒီလူကြီးကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်ပါတယ်….။ ကျမ သူငယ်ချင်းတချို့ တစ်နေ့ ငါးထောင်ခြောက်ထောင် ရတာသိရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။
”ရော့… ဦး… သမီးကို မုန့်ဖိုးပေးတာ”
သူပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို အသာစောင့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ထောင်တန် ငါးရွက်ပါ။ အဲ့ဒါကိုပဲ အင်မတန် စွန့်လွှတ်မှုကြီး လုပ်တဲ့ပုံနဲ့ ပေးနေရှာပါတယ်။
”အိုး….. ကျမ မယူပါရစေနဲ့။ ကျမ သူစိမ်းတွေဆီက ပိုက်ဆံ မယူတတ်လို့ပါ”
ကျမက ကျိတ်မှိတ်ပြီး စကားလှအောင် ပြောလိုက်ပေမယ့်…..
” အိုး…… ဦးက သူစိမ်းမှမဟုတ်တာ…။ ယူပါ သမီးရယ်…. လိမ္မာပါတယ်…. ရော့….. ရော့……”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲကို ထိုးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဒီငနဲကို ဘယ်လိုပညာပေးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်….။ ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ လွှတ်လိုက်တဲ့ ဖေဖေ့မျက်နှာတောင် မထောက်ဘဲ ကျမကို မုဒိန်းသမားဆန်ဆန် လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒီအရာရှိမင်းကို ဘယ်လို ပညာပေးရမလဲ။ ကျမ မေ့ကနဲဖြစ်သွားချိန်မှာ ကားရပ်သွားပါတယ်။ ဟွန်းသံ တစ်ချက်ပေးလိုက်တော့ ရိုစီလေး ပြေးထွက်လာပါတယ်….။ ကလေးလည်းမဟုတ် လူကြီးလည်းမကျသေးပဲ ရိုစီဟာ ကျမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း
“မမတို့ကလည်း ကြာလိုက်တာ…..”
”အလုပ်များနေလို့ပါ သမီးလေးရယ်”
”ဒယ်ဒီကတော့ ဒီလိုပဲ အလုပ်များတယ် များတယ်နဲ့ ရိုစီနားကို ကပ်တယ်ကိုမရှိဘူး”
”နောက်ဆို သမီးလေးက ဒယ်ဒီကို ချစ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်……။ အချိန်တန်ရင် ဒယ်ဒီတို့နဲ့ ခွဲသွားမှာပါ…”
”ဟင်…. ဒယ်ဒီ ဒီလိုမပြောပါနဲ့….. သမီးငိုလိုက်မယ်…”
”ငိုတော့ မငိုပါနဲ့ဗျာ”
သူတို့သားအဖက ကျမကိုတောင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အချစ်နလံထနေကြပါတယ်….။ ဒါကိုကြည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုးတစ်ယောက် သူ့သမီးကိုတော့ အတော်ချစ်သားပဲလို့ မှတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်..။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမတို့ အိပ်ချင်လိုက်ပေမယ့် ရိုစီကလေးက ကျမကို အပြင်လိုက်ပို့ဖို့ ပူဆာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ဖက် ထွက်ရပါသေးတယ်….။ ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်နဲ့ ည (၇) နာရီ ထိုးသွားလို့ အိမ်ပြန် ထမင်းစားပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ရိုစီဟာ ကျမကို ခင်နေပြီမို့ ကျမဘေးမှာ အတင်းလာအိပ်ပါတယ်..။ ကျမတို့ မိန်းကလေးချည်းပဲဆိုတော့ အိုက်ကလည်း အိုက်တာနဲ့ ထဘီရင်လျားတွေနဲ့ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်တာနဲ့ လပြည့်ညရဲ့ လရောင်ဟာ တစ်ခန်းလုံး အေးချမ်းစွာနဲ့ ထိန်လင်းနေစေပါတယ်။
ဟိုလူးဒီလှိမ့်နဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်တွေဟာ ရိုစီပေါင်ပေါ် သွားတင်မိတာနဲ့ ရိုစီဟာ ကျမဖက်လှည့်လာပါတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နတ်သမီးလေးလို လှနေပါတယ်။ ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေကို ယုယုယယ စုပ်လိုက်မိတယ်…..။ ရိုစီဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသလို ကျမကို သွယ်ပြောင်းတဲ့ လက်ကလေးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်လာပါတယ် ။ ကျမရဲ့ ရမ္မက်စိတ်လည်း ထလာပြီမို့ သူ့ရဲ့ ထဘီရင်ရှားကလေးကို အသာဖြေချလိုက်ပါတယ် …။ ရှောက်ချိုသီးခြမ်းကြီး တင်ထားသလို မို့မို့လေးကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံဟာ ကျမရဲ့ရင်ကို ပူလောင်စေပါတယ်။ အသာလေး လက်ဝါးတင်ပြီး တဖြစ်ဖြစ် ညစ်ပေးလိုက်မိတယ် ။ ကျမရဲ့လျှာဟာ သူရဲ့လျှာနုနုလေးကို စုပ်လိုက် အာခေါင်တလျှောက် လျှောတိုက်လိုက်နဲ့ ရိုစီ အသက်ရှူနှုန်းကို ပြင်းထန်စေပါတယ်။ ကျမကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားတယ်။ ကောင်မလေးက အသက်၁၅ နှစ်ကျော်ဘဲ ရှိသေးတော့ ဒီစိတ်တွေ လုံးဝမရှိသေးပါဘူး …။ ဒါပေမယ့် မိန်းမတို့ရဲ့ မူလဗီဇစိတ်ဟာ အခုတော့ နိုးကြားစပြုနေပြီမို့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ ကျမရဲ့လက်တွေဟာ သူ့နို့သီးတွေထဲက သာကူစေ့လို အစေ့လေးတွေကို တထုတ်ထုတ်မြည်အောင် ချေပေးနေပါတယ်။….
“အမမ …မမ .. နာတယ်… ဖြည်းဖြည်းလုပ်”
“ကောင်းလား….ရိုစီ”
“အင်း….ကောင်းတယ်”
“ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရမလား”
“အင်း…လုပ်ပေးပေါ့”
သူ့နှုတ်ခမ်းကနေခွာထားတဲ့ ကျမဟာ သူ့နို့တွေကို အသာငုံ့စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်တဖက်ကလည်း ထမီကို တစ်ဖြည်းဖြည်းခွာချရင်း ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ဆီးခုံလေးဟာ လရောင်အောက်မှာ အမွှေးမရှိဘဲ ပြောင်ချောချောလေး ပေါ်လာပါတယ်။….
“ရိုစီ တစ်ခါတစ်လေ စောက်ခေါင်းထဲမှာ မယားဘူးလား”
“တစ်ခါတစ်လေမှပါ မမကလည်း ဘာတွေလျှောက်မေးနေတာလဲ”
“ညီမချင်းဘဲကွာ။ အပျိုမဖြစ်ချင်ဘူးလား။ အင်ဂျက်ရှင်း ထိုးပေးမယ်လေ”
“ဟင်း…ကြောက်စရာကြီး”
“ကြောက်စရာမဟုတ်ဘူးကွဲ့ စွဲမက်စရာပါ။ မိန်းမတိုင်း အင်ဂျက်ရှင်း မထိုးခံရင် လူလို့မခေါ်ထိုက်ဘူး”
“ဒါဆို ရိုစီလည်း အထိုးခံရမှာပေါ့နော်..”
“အင်း.. အခု အစ်မ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးတဲ့ပုံစံ လုပ်ပြမယ်”
ကျမဟာ ကောင်မလေးကို စကားနဲ့ အာရုံလွဲရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်….။ အင်မတန် နုညံတဲ့အမွှေးတွေကြောင့် ကတ္တီဘာကို ပွတ်ရသလိုပါဘဲ။ သူ့နို့တွေဟာ အထိုက်အလျောက် မာတောင်လာပါတယ်..။ ကျမ နှုတ်ခမ်းကို ခွာလိုက်ပါတယ်။ နဂိုထက်ပိုပြီး ဖောင်းကားလာတဲ့ နို့တွေကို ရိုစီဟာ တအံတသြ ငုံ့ကြည့်နေပါတယ်။
“မမ…. ရိုစီ့နို့တွေ”
“အေး… ဒါမှ ရိုစီ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးဖြစ်မှာ”
“တကယ်…..”
“မယုံရင် စောင့်ကြည့်ပေါ့…။ ကဲ ရိုစီ ပေါင်ကားထားပေး….။ မမ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးတဲ့ ပုံစံပြမယ်”
အသာဖြဲချလိုက်တဲ့ ရိုစီပေါင်ခွကြားဟာ ကျမတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ခပ်ဟဟ ထားသလောက်ဘဲ ရှိပါတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းသားတွေက မရမ်းစေ့ရောင် အစေ့လေးကို ဝိုင်းပတ်ထားပါတယ်…။ အစေ့လေးဟာ အတော်ကြီးပါတယ်။ လက်သန်းနှစ်ဆစ် နီးပါးပါဘဲ။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းငုံ့လိုက်တော့….။
“အိုး….မမ….ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ညီမ စောက်ခေါင်းထဲ အင်ဂျက်ရှင်း ဝင်လွယ်အောင် လုပ်မလို့”
ဒီတော့မှ ငြိမ်သွားတဲ့ ကောင်မလေးစောက်ခေါင်းထဲ ကျမရဲ့လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ…
“အိုး….မမ….မ… အမလေး… ရိုစီ မနေတက်တော့ဘူး … အား… အား… အား… မမ ..အ… အမလေး.. ရိုစီ သေတော့မယ်…”
ကျမရဲ့လျှာဟာ ရိုစီပစ္စည်းထဲမှာ မွှေချင်တိုင်း မွှေနေမိတယ် ….။ အဓိကအားဖြင့်တော့ အစေ့လေးကို မညှာမတာ လျက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးပါတယ်။ ရိုစီဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆောက်တည်ရာမရဘဲ တွန့်လိမ်ကောင်ကွေးနေပါတယ်။ ဖင်လေးဟာ ကော့တက်လာသလို ပေါင်တွေလည်း ကားလိုက်စေ့လိုက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင် မသိဘဲနဲ့ ရမ္မက်တွေ ထလာပါပြီ….။ စောက်စေ့ကလေးဟာ တဖြည်းဖြည်း မာလာပြီး လျှာနဲ့ပွတ်လိုက်တိုင်း ရော်ဘာချောင်းလေးလို ဘယ်ညာယိမ်းနေပါတယ် ။ ရိုစီစောက်ခေါင်းထဲက ကျမမြင်ဖူးသမျှထဲမှ အရည်တွေထဲမှာ အပျစ်ဆုံးအရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်နဲ့ စီးကျလာပါတယ်….။ ကျမခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိတွန်းထားပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့အရည်တွေကတော့ ကျမဝမ်းထဲ ရောက်ကုန်တာပါဘဲရှင်။……
ရိုစီကိုထိုးဖို့ ပစ္စည်းကောင်းကောင်း လိုက်ရှာတော့ အခန်းထဲမှာ ဘာမှမတွေ.ပါဘူး ။ အခန်းအပြင်ထွက်ရှာတော့ နောက်ဆုံး နောက်ဖေးစကောထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ရုံးပတေသီးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ် ….။ ကြံရာမရတာနဲ့ အဲဒီထဲက အကြီးဆုံးရွေးယူပြီး သေချာရေဆေးလိုက်ပါတယ် ..။ အသီးက အတော်ရင့်နေပြီမို့ အစိမ်းရင့်ရောင် သန်းနေပါတယ်….။ အသီးတစ်ခုလုံး နေရာလွတ်မရှိအောင် အမွှေးနုတွေနဲ့ ပြည့်နေပါတယ်…….။ ရုံးပတေသီးကိုကြည့်ပြီး ကျမ အတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ ခရမ်းသီးသာသုံးကြတာ ရုံးပတေသီးသုံးတဲ့ ကျမဟာ လိင်ပညာကို တစ်ခတ်သစ်စေသူ မဟုတ်ပါလား။
“ညီမလေး… ဒီမှာကြည့် အင်ဂျက်ရှင်ဆိုတာ ဒီလိုပုံစံဘဲ…”
“ဟင်… ဒါ ရုံးပတေသီးဘဲ..”
“အေး ဒါနဲ့ ပထမ စမ်းမယ်…။ နောက် သဘောကျရင် အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်နဲ့ လုပ်မယ်”
ကျမဟာ ပြောပြာဆိုဆို သူမရဲ့ဒူနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ဒကောက်ကွေးကနေ ဆွဲထားခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှ အရည်တွေနဲ့ တင်းပြောင်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်အသားနုလေးတွေဟာ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လာပါတယ် ။ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ရုံးပတေသီးနဲ့ အလျားလိုက် ပတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ …..
“အိုး…မမ..မမ…. အင်ဂျက်ရှင်းကို အပေါက်ထဲ ထည့်လိုက်ပါ …။ ကျမ အထဲမှာယားနေပြီ…”
“အိုး… ညီမလေးကလည်း ခဏစောင့်ဦး ….။ သေချာ အပြင်မှာစမ်းပြီးမှ အထဲထည့်ရတာ”
“ဟင့်အင်း…. ဟင့်အင်း….. အခုထည့်။ မထည့်ရင် ရိုစီ အော်လိုက်မှာနော်….။ ဒီမှာသေတော့မယ်…”
ဒါနဲ့ ရုံးပတေသီးကို စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲ အသာနှစ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။….
“ဗြွတ်…. အမေ့… အား… မမ… အခုမှ ပိုဆိုးလာပြီ…..။ ကျမဗိုက်ထဲမှာ ယားနေတယ်….။ အား….. အလေး… မမ.. အင့်… အား… အား… အ.. အ… အ… အိုး….. အမလေး… အား… အား….”
ကျမ လှည့်ပတ်မွှေနောက်ပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးမှုကြောင့် ရိုစီ့အတွင်းသားတွေဟာ ရုံးပတေးသီးကို ဖမ်းညစ်နေကြပါတယ်။ ညစ်လေ အသီးအမွှေးတွေက ရိုစီကို ရူးမတတ် ယားယံစေပါတယ် ။ သူမရဲ့ပေါင်ဟာ အစွမ်းကုန် ဖြဲထားပြီး အထဲကို အသီးမရောက်ရောက်အောင် ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ အသီးကို အရင်းမြုတ်တဲ့အထိ ဆောင့်ချလိုက်တာနဲ့ အားကနဲ အော်ရင်း ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်တွေကို ပန်းချလိုက်ပါတယ် ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့ အသီးကိုလည်း ပေါင်နဲ့ညှပ်ပြီး ဘယ်ညာလူးလိမ့်နေပါသေးတယ် ..။ မတော်တဆ အသီးသာ စောက်ခေါင်းထဲ ကျိုးကျန်ခဲ့ရင် ဒုက္ခ။ ခဏနေတော့ ရိုစီ မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ကျမကို ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြပါတယ်။……
“ကောင်းလား ရိုစီ..”
“အင်း..”
“အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်ဆို ဒီထက်ပိုကောင်းတယ်..”
“မမ ဘယ်နှစ်ခါခံဖူးလဲ…”
“ခဏခဏဘဲ.. သိပ်ကောင်းတာကိုး…။ ရိုစီ တစ်ခါခံဖူးရင် နောက်တစ်ခါ ခံချင်လာတယ်”
“ဟုတ်တယ်နော်”
“ကဲ… မမကို တစ်လှည့်လုပ်ပေးဦး….”
“ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ…မမရဲ့”
“ပထမ မမနို့တွေကို စို့ပေးရမယ်..”
ပြောပြောဆိုဆို ကျမ ထဘီကို ချွတ်လိုက်တော့
“မမက..လှတယ်နော်..”
“အေး… အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့။ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးရင် လှတယ်လို့….”
ရိုစီဟာ ကျမနိုတွေကို မစို့တတ် စို့တတ်နဲ့ စို့ပေးနေပေမယ့် ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်။
“အေး… ဟုတ်ပြီ.. လျှာလေးနဲ့ယက်…။ အင်း… သွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်ဦး…။ ဟုတ်တယ်…. အိုး…. ကောင်းတယ် ရိုစီလေးရယ်…”
ကျမ သူရဲ့နို့စို့ပုံကို တော်တော်ကြိုက်သွားပါတယ်….။ ကလေးတစ်ယောက် စို့ပုံမျိုးပေမယ့် ကျမရမ္မက်ကို နိုးဆွနိုင်ပါတယ်…။
“ကဲ… အခုနက ရိုစီပစ္စည်းကို မမ လုပ်ပေးသလို လုပ်ပေးဦး”
“အေး… ဟုတ်ပြီ… နေနေ… ပေါင်ဖြဲပေးမယ်..။ ဟုတ်ပြီ….။ ပထမ အစေ့လေးကို တွေ့လား။ လျှာလေးနဲ့ အသာကလိပေး။ ရိုစီ ရေခဲချောင်းယက်ရင် ယက်သလိုလေး…။ အေး.. အေး… ကောင်းတယ်… အေး ဟုတ်တယ်… အ… အ….”
“ကောင်းလိုက်တာ ရိုစီရယ် …. အား…. ကျွတ်…… ကျွတ်…. ကျွတ်…. အမလေး ကောင်းတယ်ကွယ်…။ အခေါင်းလေးထဲ လျှာထည့်ဦး…. အေး… မွှေပေး.. ဟုတ်ပြီ… အဲဒီနားမှာ နာနာမွှေ။ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ…..”
ကျမ အရည်တွေဆင်းလာတော့ ရိုစီခေါင်းကို ဖိထားမိတယ် …..။ မတော်လို့ အရည်တွေကို ထွေးထုတ်ရင် အလဟသတ် ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ပါ..။ နောက်နှစ်မိနစ်လောက်လည်း ကြာရော …
“ကောင်းလား ရိုစီ..”
“မကောင်းဘူး .. ငန်ကျိကျိနဲ. ..”
“ကဲ ကဲ …. ဟိုအင်ဂျက်ရှင်းအတု ယူလိုက်ဦး..”
“ဟဲ့…. အို… ဖြေးဖြေးထည့်ရတယ် ဟဲ့…. အား….. မွှေပေး… ဟုတ်ပြီ စောက်စေ့ကိုလည်း အဲဒါနဲ့ စောင်းပြီး ပွတ်ပေး…။ အ.. အ.. လားလား… ကောင်းလိုက်တာ…. ရိုစီရယ် လုပ်လုပ်… ဆောင့်ပေး…. အေး… အတင်းဆောင့်လေ… အ.. အ.. အင်း… အား… အမလေး.. ကျွတ်ကျွတ်… အိုး.. ဟုတ်တယ် … အိုး… ကောင်းတယ်… ပြီးပြီ…. ပြီးပြီ…. အားးးးးး….”
ကျမကတော့ ကောင်းလွန်းလို့ တကိုယ်လုံး ရိုက်ထားသလိုဖြစ်ပြီး ပြီးပြိဆိုတာနဲ့ အိပ်ချလိုက်ပါတယ်……..။
“အင်း… ညက ရိုစီ အိပ်ရရဲ့လား…”
“သေတာကြနေတာဘဲ မမကိုလည်း လုပ်ပေးပြီးရော မမဘေးမှာ ဒီအတိုင်း ဝင်အိပ်လိုက်တာဘဲ..”
ဟုတ်ပါတယ် ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးဘဲ အိပ်ခဲ့ကြတယ်….။ ရိုစီလေးက ချစ်စရာလေး အလင်းရောင်အောက်မှာ လှချင်တိုင်းလှနေပါတယ်……….။။။။
“အင်ဂျက်ရှင်း.. အထိုးခံချင်သေးလား”
“ခံချင်တာပေါ့…”
“ဒါဆို မနက်စာစားပြီး သွားထိုးမယ်… အဆင်သင့်လုပ်ထား….”
ကျမလည်း သူ့ကိုပြောပြီး အဝတ်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်ခဲ့ပါတယ်……။ လုပ်စရာရှိတာတွေ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြင့်မောင်ဆီ ကျမတို့လာမယ့်အကြောင်းနဲ့ ကျမရဲ့ကိစ္စကို ပြောလိုက်ပါတယ်….။ သူက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို ချိန်းတယ်…။ နေ့လည်စာ စားပြီးတာနဲ့ လစ်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ် ပြောခဲ့တယ်။ မြင့်မောင်ပြောတဲ့ အိမ်ကို တော်တော်ရှာယူရတယ်…..။ ရောက်ရောက်ခြင်းဘဲ….
“မောင်မောင် ဘော်ဒါရော..”
“အထဲဝင်စို့ ကိစ္စလေးတွေ ရှိသေးတယ် ..”
“အံမာ… သူက ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်..”
အခန်းထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ မြင့်မောင်ဟာ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပါတယ်။
“ရိုစီ …အဝတ်တွေချွတ်လိုက် ..”
“ဟင် .. ရိုစီရှက်တယ်..”
“ဟဲ့ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးချင်တယ်ဆို… အခုကြတော့ တစ်မျိုး…”
“ယောကျ်ားရှေ့မှာ ဘယ်လိုထိုးမလဲ..”
“ယောကျ်ားမှ အင်ဂျက်ရှင်း ထိုးတတ်တာဟဲ့..”
ဒါနဲ့ သူအဝတ်တွေကို တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ချွတ်နေပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါတော့ မချွတ်နိုင်တော့လို့ ကျမဘဲ ချွတ်ပေးလိုက်ရတယ်..။
“ကဲ ကိုယ့်ကုတင်ပေါ်သွားအိပ်…”
ကျမကိုယ်တိုင် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပါတယ်…။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အိပ်နေတဲ့ ရိုစီကို ကျမနဲ မြင့်မောင် လက်တွဲလျှောက်သွားပြီး ခိုးကြည့်မိတယ် …..။
“ချာတိတ်မကရည်ဘဲ..”
“အမှန်အကန် ပါကင်ပိတ်လေး။ တစ်ခုပြောထားမယ်။ သူ့ကို လေးငါးခေါက် လုပ်ပေးရမယ်။”
“ဘာလို့လဲ ..”
“ကိစ္စရှိလို့”
“ကောင်းပြီလေ..”
သူဟာ ပြောပြောဆိုဆို သူပစ္စည်းကို ရိုစီ့နှုတ်ခမ်းမှာ တေ့လိုက်တော့။
“မမ…မမ…ဒီမှာကြည့်ပါဦး..”
“ရိုစီ.. စကားမပြောနဲ့ သူခိုင်းတာလုပ်”
ဟောက်လိုက်မှ ငြိမ်သွားတယ်..။
“ရိုစီ မင်းပါးစပ်က ကိုယ့်ပစ္စည်းကို အုံးမွေးလုံကို စုပ်သလိုစုပ်စမ်း ”
“အေးအေး …အ..အ.. အင်း အားမနာနဲ့ စုပ်ပေး .. နာနာစုပ်… ထိပ်ဖျားက အသားနုကို လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲပေး”
“ဟုတ်ပြီ အင်းးး ကောင်းလိုက်တာ… အင်း အင်း စုပ် လက်တစ်ဖက်က လချောင်းကို ကိုင်လိုက်ဦး”
“အေး… ဟုတ်ပြီ… ရော့ ဒီလို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်.. ဟား.. သိပ်ကောင်းတယ်ကွာ…”
မြင့်မောင်ဟာ လီးစုပ်နည်း လက်တွေ့ပြနေလေရဲ့။ ရိုစီကလည်း တစ်ထွာပြရင် တစ်တောင်မြင်တယ် ….။ မြင့်မောင် ရိုစီကို လီးစုပ်ခိုင်းနေချိန်မှာ ကျမလည်း အားနေတာနဲ့ ရိုစီပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို ဖြဲချလိုက်တယ်။ နေ့လည်အလင်းရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နေ့လည်ကထက် ပိုလှနေပါတယ်။ ကျမလည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားက မခြောက်တစ်ခြောက်မို့ ပလပ်စတစ်နှစ်လွှာလို စေ့ကပ်နေပါတယ်။ စောက်စေ့လေးက အကွဲကြောင်းလေးထဲကနေ တိုးထွက်နေတယ်။ လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ အသာခွဲလိုက်တော့ ဟသွားပြီး နှင်းဆီဖူးလေးလိုဘဲ ကျမလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့ စုပ်ယူနေမိပါတယ် …..။
ကျမလျှာဟာ အထဲမှာ ရှာဖွေရေး ခရီးထွက်တော့တာဘဲ။ စောက်စေ့ကို ဘော်ဒီတိုက်လိုက်တိုင်း ရိုစီ ကော့တက်တက်လာပါတယ်…။ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားတဲ့ မြင့်မောင်လီးကို ပိုပြီးရမ္မက်ပြင်းပြင်း စုပ်ယူနေပါတယ်။ မြင့်မောင်ကလည်း နှုတ်က အသံမျိုးစုံ ထွက်လို့နေတယ်…… ကောင်မလေးနို့ကိုလည်း ဆုပ်ချေပေးနေလေရဲ့။
ကျမ ယက်နေလို့ ၁၅ မိနစ်တောင် မရှိသေးတဲ့အချိန်မှာ ရိုစီ ၃ ခါတောင် ပြီးသွားပြီ…..။ သုတ်ရည်တွေက နည်းနည်းတော့ ညှီပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မျိုချလိုက်တယ် ကြိုက်တာကိုး…။ မောင်မောင်ကတော့ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ဆွဲရင်း ကောင်မလေးပါစပ်ကို အတင်းထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် တွယ်နေပါတယ်။ ကောင်မလေး ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး။ ဘေးက ကျမတောင် နာချင်လာတယ်…။
မြင့်မောင် ရိုစီ့နို့တွေကို ပိပြားသွားအောင် ဖိတွန်းညစ်ပြီး ခါးက ကော့တက်လာသလို ပါးစပ်ကလည်း ဗလုံးဗထွေးနဲ့ အော်လိုက်ပါတယ်။ မြင့်မောင် ပြီးသွားပြီပေါ့။ သုတ်ရည်တွေ ဘယ်လောက်ထွက်တယ် မသိဘူး၊ ရိုစီ့ ပါးစပ်ထောင့်တွေကနေ စီးကျလာပါတယ်….။ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပျွတ်ကနဲ ကျွတ်လာပြီး ရမ်းတမ်းရမ်းတမ်း ဖြစ်နေပြီး သုတ်ရည်တွေရော တံတွေးတွေရော ရိုစီ့မျက်နှာပေါ်အနှံ့ ကျသွားပါတော့တယ် …။
ရိုစီဟာ မောမောနဲ့ အိပ်နေတာမို့ ကျမကဘဲ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် မြင့်မောင်လီးကို ပြန်ဆွပေးနေရတယ်။ ခဏကြာတော့ လီးဟာ ခေါင်းတစန့်စန့် ထောင်လာပါတယ်။ ရိုစီဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးခံပြီး မြင့်မောင်ကို နေရာယူဖို့ မျက်ရိပ်ပြလိုက်တယ်…။ ကျမကိုယ်တိုင် ရိုစီ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာ မြင့်မောင်ဘက် မျက်နှာလှည့်ထိုင်လိုက်တယ် …။ မြင့်မောင်ရဲ့ ဒစ်တုတ်တုတ်ကြီးဝင်ရင် ရိုစီ အသေအော်မှာဘဲလေ။ အဲ့တော့ ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ပိတ်ထားရမယ်လေ။
“ကဲ မြင့်မောင် စကြစို.”
“ရယ်ဒီဘဲ အသဲလေး..”
မြင့်မောင်ဟာ ရိုစီခြေထောက်တွေကို ခြေချင်းဘက်ကနေ ကိုင်ပြီး မြောက်ဖြဲလိုက်ပါတယ်….။ ရိုစီရဲ့ အဝကျဉ်းတဲ့နေရာမှာ ခက်နေတာမို့ ကျမ ရိုစီ့မျက်နှာပေါ်ကနေ ကုန်းပြီး မြင့်မောင်လီးကို ရိုစီ့အဝနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်….။
“ဗြစ်..ဗြစ်…ဗြစိ…..ဖေါက်….ဒုတ်..အ..အ..အ.”
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အမေ့ သေပါပြီ အီး ဟီးးးဟီးးးး ဟင့်ဟင့် အ.. အ… အ… သေပါပြီ မမရယ်…”
မြင့်မောင်က ဆွတောင်မဆွဘဲ ချွဲကျိနေတဲ့ အခေါင်းထဲကို လီးကို တရှိန်ထိုး သွင်းလိုက်ပါတယ် …။ ခြောက်နေရင် တွန်းကန်လုပ်ရှားနိုင်တယ်။ အခု ချွဲနေတော့ ရုန်းဖို့ အချိန်မရတော့ဘဲ လီးဟာ တိုက်ရိုက် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ပြီး အပျိုမှေးကိုဖောက် သားအိမ်းကို သွားထောက်တာပေါ့ …။ ရိုစီခင်မျာ အသေအော်ရင်း ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်…..။ ကျမလည်း အဲဒီတော့မှ သတိဝင်လာပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ စောက်ဖုတ်ကို တေ့ပေးလိုက်တယ်….။ တစ်ချက်ချက်အရှိုက်မှာ စောက်ဖုတ်ကို စုပ်သလိုဖြစ်ပြီး အရသာရှိလှပါတယ်…..။
မြင့်မောင်ဟာ ရိုစီရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပေါင်မှာ ချိတ်တင်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပါတယ်…။ လီသွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်လေးဟာ ချိုင့်ဝင်သွားပြီး ပြန်ထုတ်ရင် အုံကြွလာတာမို့ အင်မတန် ကြည့်ကောင်းပါတယ်….။ ကျမလက်တွေကလည်း ရိုစီ့နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ချေမွနေပါတယ်။ သူ့အဖေလည်း ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာလေ…….။
မြင့်မောင်လီးတစ်ခုလုံးဟာ ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲက သွေးတွေကြောင့် နီရဲပြောင်လက်နေပါတယ် ….။ ရိုစီ့တင်ပါးတစ်ဝိုက်နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာလည်း သွေးတွေက မြင်မကောင်းအောင်ပါဘဲ…..။ မြင့်မောင်လီး ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲကို မနားတမ်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်တာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာရော ရိုစီဟာ အရသာတွေ့လာပုံရတယ် ..။ သူကိုယ်တိုင် ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ကော့ကော့ပေးလာတယ်…။
မြင့်မောင်ရဲ့ စုပ်နယ်မှုကြောင့် ကျမနို့တွေ တင်းမာလာပါတယ်။ မြင့်မောင်လီးဟာ တဖြည်းဖြည်း မီးရထားလိုဘဲ မြန်မြန်လာပါတယ် ….။ ရိုစီလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး ပေါင်ကိုကားလိုက် စိလိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် အရသာယူနေပါတယ်…။ ရိုစီဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်နေပြီး ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပြီးတော့ သူမရဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကို သွားပါတော့တယ်….။
“အား…. အမေ့…. အိုး…. မမ…..မမ…. ရိုစီ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း မသိဘူး…. သေတော့… မယ်…. ထင်တယ်… အိုး….အိုး…အား”
ကျမလည်း သူနဲ့ တပြိုင်ထဲဘဲ ပြီးသွားလို့ ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်တွေဟာ ရိုစီ့မျက်နှာပေါ် ခွက်ထဲကနေ လောင်းချသလို တပွက်ပွက် ကျလာပါတယ်။ မြင့်မောင်ကတော့ ရိုစီရဲ့ဒူးတွေကို မြှောက်ဖြဲပြီး လီးကို အားရပါးရ ဆောင့်သွင်းလိုက်ကာ ကုတင်ပါမကဘူး အိမ်ပါလှုပ်ရှားနေသလား အောက်မေ့ရတယ်။ သူလည်း နောက်ဆုံး အကြောလိုက်ပြီး ကော့တက်လာပါတယ်။ လီးကြီးဟာ ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ပြွန်ကနေ သုတ်တွေဟာ ထွက်လာပါတော့တယ်။ ရိုစီလည်း သူ့အပေါ် တင်ကျလာတဲ့ မြင့်မောင်ကိုယ်ကို အားရပါးရ ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီနေ့က ကျမတို့ဟာ ရိုစီကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ ၅ ခါလောက် လိုးပါတယ်။ ရိုစီကလည်း ရမ္မက်ထန်သူမို့ လုံးဝမငြင်းပါဘူး။ စောက်ဖုတ်ကလေးကတော့ နည်းနည်း ယောင်ရမ်းနေတာပေါ့။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ၈ နာရီ ထိုးနေပါပြီ။ မေမေတို့လည်း စိတ်ပူနေသလို ရိုစီ့အဖေကလည်း နွမ်းလျနေတဲ့ သူ့သမီးကို မသင်္ကာသလို ကြည့်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်စစ်ဆေးရင် မကောင်းတာမို့ နည်းနည်းပါးပါးပဲ မေးပြီး ထွက်သွားပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူတို့မိသားစု တစ်ပတ်လောက်နေပြီး ပြန်သွားပါတယ်။ ကျမကလွဲလို့ အားလုံး ဝမ်းနည်းနေကြတယ်။ သံယောဇဉ်ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား….။
နောက် (၆) ပတ်လောက်ကြာတော့ သတင်းစာထဲမှာ ရိုစီ့နာရေး ပါလာတယ်..။ ကျမ မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင် အတော်ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ နာရေးသတင်းကို အိမ်မှာရှိတဲ့ လူအကုန်လျှောက်ပြတော့ မေမေဆို မျက်ရည်တောင် ကျတယ်။ ဖေဖေက သံကြိုးရိုက်ပြီး သတင်းမေးတော့ ဦးမြင့်စိုးကနေ အသေးစိတ်ရှင်းပြတဲ့ စာတစ်စောင် ရောက်လာတယ်။
အကျဉ်းချုပ်ကတော့ ရိုစီ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတဲ့အကြောင်း၊ ဘယ်လို ကိုယ်ဝန်ရလာသလဲ စဉ်းစားမရဘူးတဲ့၊ မေးတော့လည်း ဘာမှမပြောဘူး၊ ငိုပဲငိုနေတယ်….။ သူလည်း စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ရိုစီကို ရိုက်လိုက်မိတယ်။ နောက်တစ်နေ့မှာ ရိုစီ သေနေတာ တွေ့တယ်။ ရိုစီ့ဘေးမှာ အိပ်ဆေးပုလင်းရှိနေတယ်။ သူရိုက်မိလို့ သူပါ သေလိုက်ချင်တယ်တဲ့။
ရှင်တို့လည်း ရိပ်မိလောက်ရောပေါ့။ ဒီကိုယ်ဝန်ဟာ မြင့်မောင်ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ပဲ။ အပျိုရိုင်းလေးကို ဘာအကာအကွယ်မှ မလုပ်ပေးပဲ ကျမ ဗိုက်ကြီးအောင် လုပ်ခဲ့တာပါ။ ဒီလောက်အထိ မမျှော်မှန်းခဲ့ပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ကျမတုန်းကလည်း သူ့အဖေ ညှာခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ်တိုင်ခံရမှ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မှာပေါ့။
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့ ကျမဟာ သူတို့ပြောသလို မကောင်းဆိုးရွားများ ဖြစ်နေမလား……..။
ပြီးပါပြီ…..။
Comments
Post a Comment