Skip to main content

ကွေ့ကောက်သောမြစ်အလယ် ဒုတိယအတွဲ အပိုင်း ၃

ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်ရက္ ခေတ်တစ်ယောက် အောင်အောင်အိမ် လာခါနီးအချိန်လောက္မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းက အောင်အောင်ကို မြို့ထဲ အမျိုးအိမ်ကို အကြောင်းတစ်ခုပြပြီး အမြန်လွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါမှ အောင်အောင် မရှိချိန် ခေတ်ကို သူ့သားအကြောင်းမေးပြီး တားသင့်တာ တားရအောင် ကြံစည်မိတာပါ။ ဒါတောင် အောင်အောင်က ခေတ်ကိုပါ ခေါ်သွားမယ် လုပ်နေလို့ အရေးကြီးလို့ အမြန်သွားပါဆိုပြီး အတင်းလွှတ်လိုက်ရပါတော့တယ်။ အောင်အောင် ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခေတ်တစ်ယောက် သူ့သူငယ်ချင်းကို အော်ခေါ်ပြီး ဝင်ချလာပါတယ်။ အောင်အောင်ရဲ့ ပြန်ထူးသံမကြားတော့မှ ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ဒေါ်ခင်မေစန်း အနားမှာ ကပ်ထိုင်ကာ အန်တီခင်၊ အောင်လေးရောလို့မေးကာ ဖက်လိုက်ပါတော့တယ်။


                  ခေတ်ရဲ့ ရုတ်တရက် ဖက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းတစ်ယောက် ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားလောက်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ရပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ဒီကလေးက သူမအပေါ် ဒါမျိုး ချွဲနွဲ့တတ်သူပါ။ ဒီအပြုအမူဟာ မထူးဆန်းတတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မနေ့က ခေတ်ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို တွေ့ပြီး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားထားမိတာကြောင့် ရင်ထိတ်ကာ လန့်သွားရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း ဒီနေ့ လာကတည်းက ဒေါ်ခင်မေစန်းကို လက်ဖက်သုတ်ကျွေးခိုင်းရန် ကြံစည်လာသူမို့ တွေ့တာနဲ့ ကပ်ချွဲခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ အသက်အရွယ်အားဖြင့် လူပျိုပေါက်အရွယ် ရောက်နေတာကို သူ့ကိုသူ သတိမထားမိတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သတိထားမိပြီး လက်နက်ကြီးကို မြင်ထားသူအဖို့ကတော့ စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်သွားရတာ မဆန်းပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ........

"�ေဩာ် ခေတ်လေးရယ်၊ လန့်သွားတာပဲ။
သားသူငယ်ချင်းက မြို့ထဲခဏသွားတယ်။
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကလေးများ မှတ်နေလား။
ပြောစမ်း၊ ဘာလုပ်ကျွေးခိုင်း မလို့လဲ"

"ဟီး.... အဲဒါတွေကြောင့် အန်တီခင်ကို ချစ်တာ။
ကျနော် လက်ဖက်သုတ် စားချင်လို့ပါ အန်တီရဲ့။
အောင်လေးကလည်း မြို့ထဲသွားတာ ကျနော့်ကိုလည်း မခေါ်ဘူး"

"သူက ခေါ်မလို့ကွ။
အန်တီက အရေးကြီးလို့ အမြန်လွှတ်လိုက်တာ။
ညနေလောက္မှ ပြန်ရောက္မှာ"

"ဟာ.... သွားပြီ။ ဒီနေ့တော့ သား ပျင်းနေတော့မှာပဲ"

"အမလေး.... ကိုယ်တော်လေးရယ်။
မပျင်းရပါဘူး။ အန်တီ လက်ဖက်သုတ်ကျွေးပါ့မယ်နော်။
ခဏစောင့်အုံး"

"ဟေး.... ဒါမှ တို့အန်တီကွ...."

"ဟဲ့...ဟဲ့....�ေဩာ်..... လွှတ်ပါအုံး"

                  ခေတ်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူမကို အတင်းဖက်ကာ နမ်းပါတော့တယ်။ တစ်ယောက်တည်း စိတ်မလုံဘဲ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေတဲ့ သူမက ရုတ်တရက် ရုန်းမိတာပေါ့။ ဒီတော့ ခေတ်ကလည်း အတင်းဖက်ကာ မွှေးမွှေးပေးတာပါပဲ။ ဒီတော့လည်း ထိမိကိုင်မိ ပွတ်မိတာတွေ ဖြစ်ရတာပေါ့။ ခေတ်ရဲ့ လက်တွေက သူမရဲ့ ရင်သားတွေပေါ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားသလို မျက်နှာကို နမ်းရင်း သူမက ရုန်းနေတော့ လည်ပင်းတွေ၊ နဖူးတွေ ထိမိတာပေါ့။ ဒီတော့လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ရင်တဖိုဖိုဖြစ်ရပါတော့တယ်။ ဒီလို ရင်ဖိုလှိုက္မောမှုကို ခံစားလိုက်ရလို့ ရုန်းအားမရှိတော့ဘဲ သူမကိုယ်တိုင် သတိမထားမိခင်မှာပဲ ခေတ်ရဲ့ အနမ်းများကြား နစ်မျောပါသွားရပါတယ်။

                    ခေတ်ကတော့ ဘာမှမသိဘဲ သူ့အနမ်းများကို မရုန်းတော့ဘဲ မျက်စိမှိတ်ကာ ငြိမ်ခံနေတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းကို အားရအောင် ဖက်ပြီး နမ်းနေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနမ်းနေရင်းနဲ့မှ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ငြိမ်သွားတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ မျက်နှာကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တစ်မျိုး ဖြစ်သွားရပါတယ်။ အန်တီခင်ရယ်၊ အန်တီယမင်းရယ်ကို ခေတ်က အမြဲမွှေးမွှေးပေးကာ မြင်ဖူးနေကျပေမယ့် အခု အန်တီခင်ရဲ့ ငြိမ်သက်သွားတဲ့ မျက်နှာမျိုးကိုတော့ အရင်က မတွေ့ခဲ့ရဖူးပါဘူး။ အန်တီခင့် မျက်နှာကို အနီးကပ်တွေ့နေကျပေမယ့် အခုချိန် အနီးကပ်ကြည့်ရတာဟာ စွဲဆောင်မှု ရှိနေသလိုပဲ ခံစားရကာ စိတ်လှုပ်ရှားသွားမိပါတယ်။

ဒါဟာ ခေတ်ရဲ့ ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားခြင်းလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ လူပျိုတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကစားခြင်းမျိုး မဟုတ်ဘဲ မတွေ့မကြုံးဖူးပဲ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အရာကို မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားတဲ့ သဘောပါ။ ဒီအချိန်အထိ လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ တပ်မက္တဲ့စိတ်တော့ မဝင်သေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မျက်နှာဖွေးဖွေးဥဥလေးမှာ ရှက်သွေးဖြာပြီး ပန်းရောင်သန်းသွားတာကို အနီးကပ်မြင်နေရတော့ သဘာဝတရားက လှုံ့ဆော်ကာ ခံရတော့တာပေါ့။ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းထားပုံလေးကလည်း သူ့စိတ်တွေကို အရဲကိုးသွားစေတယ်လို့ ဆိုရင်လည်း မမှားပါဘူး။ ဒီတော့လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ နောက်ဆုံးအနမ်းကို ခပ်ရှည်ရှည်ကြာကြာလေး ပေးလိုက္မိပါတယ်။

                   ခေတ်ရဲ့ အနမ်းရှည်ရှည်ကို မိန်းမော ခံယူနေမိရင်းမှ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အသိဝင်လာပြီး တော်ပါတော့၊ လက်ဖက်သွားသုတ်ပေးပါ့မယ်ဆိုကာ ကမန်းကတန်း ထထွက်လာရပါတော့တယ်။ ထွက်တာထွက်လာရတာ၊ ကိုယ့်သားလို နေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းကို ဘာလို့ မျောပါသွားရတာလဲဆိုပြီး ဒေါသထွက်မိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကလေးက ချွဲနွဲ့တာကို သူမဘက်က ဒါမျိုး မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့ နောက်ဆုံး မွှေးမွှေးပေးပုံက အရင်က ပုံစံမျိုးတွေနဲ့ မတူပါဘူး။ တက္မက္မှုကြောင့် နမ်းရှိုက်တဲ့ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသလိုပါပဲ။ ဒါကလည်း သူမကိုယ်တိုင်က စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေလို့ အထင်မှားတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

               ဒီလိုနဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းတစ်ယောက် လက်ဖုတ်သုတ်ဖို့ လုပ်နေရင်း သူမအဖြစ်ကို ပြန်စဥ္းစားနေမိပါတယ်။ အခုလို လူပျိုပေါက်အရွယ်ကို သူမဘက်က စိတ်လှုပ်ရှားမိတာက သူမရဲ့လက်ရှိ ပတ်သတ်နေမှု ဖြစ်ရပ်တွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ သူမဟာ လင်ယောကျာ်းနဲ့ ၅ နှစ်နီးပါး ဝေးကွာနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သားသမီး ၃ ဦးရဲ့ မိခင်ဘဝမှာ သူမအတွက် အိပ်ယာထက်အပျော်တွေကို မေ့လျော့ထားခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ သူမရဲ့ယောကျာ်းဆီက လင်မယားဆက်ဆံမှုကို မျှော်လင့်လို့ မရတော့တာ သိပါတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ကလေးတွေအဖေက နိုင်ငံခြားမှာ အိမ်ထောင်ထပ်ပြုလိုက်ပြီလေ။

                 ဒါပေမယ့် သူမတို့ သားအမိတွေ နေထိုင်စားသောက်နိုင်အောင် ထောက်ပံ့ပေးနေသလို သူမတို့မိသားစုရဲ့ အစဥ္အဆက် ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကြောင့်လည်း မပူမပင် နေနိုင်ခဲ့ကြတာပါ။ အဲဒီတော့ သူမအတွက် လင်ယောကျာ်း ပြန်လာသည်ဖြစ်စေ၊ မလာသည်ဖြစ်စေ အကြောင်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ သူမရဲ့ သားသမီးတွေကပဲ သူမဘဝလို့ သတ်မှတ်ခံယူထားခဲ့တာပါ။ ယောကျာ်းဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားမှာ အိမ်ထောင်ထပ်ပြုတာက သူမဘက်က လိုအပ်ချက်တွေကြောင့်လို့ မထင်ပါဘူး။ သူ့ရဲ့ လိုအပ်ချက်နဲ့ အနေနီးစပ်လို့ ဖြစ်မှာပဲလို့ သူမ ယုံကြည်နားလည်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒီနိုင်ငံမှာ ရှိစဥ္က ကလေးတွေအဖေဟာ သူမအပေါ် တန်ဖိုးထား ချစ်ခင်ခဲ့သူပါ။

                ဒီလိုတန်ဖိုးထားချစ်ခင်ရအောင်လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်းဟာ အချင်းရော၊ အဆင်းပါ ပြည့်စုံတဲ့သူဆိုရင် မမှားပါဘူး။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ဘိုးဘွားအမွေတွေက များခဲ့သလို ဒေါ်ခင်မေစန်းဟာလည်း အိမ်ထောင်မှုနိုင်နင်းတဲ့ မိခင်ကောင်းတစ်ယောက်ပါပဲ။ တရုပ်သွေးပါသူဖြစ်လို့ အသားအရည်ဖြူဝင်း ကြည်လင်သလို အပြုံးချိုချိုနဲ့ ရင်းနှီးဆက်ဆံတတ်သူပါ။ ကလေးတွေရဲ့အမေဖြစ်နေတာတောင် မျက်နှာလေးက ဖြူဥပြီး ချောတယ်လှတယ် ဆိုတာထက် တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ ချစ်ချင်လေဆိုတဲ့ သွင်ပြင်မျိုးပါ။ ကလေးသုံးယောက် မွေးပြီးခဲ့လို့ ခန္ဓာကိုယ် အနည်းငယ် ပျက်ယွင်းလာတယ်ဆိုပေမယ့် သူတို့ခေတ်က နာမည်ကြီးခဲ့တဲ့ ဂစ်တာရှိတ်ဘော်ဒီမျိုးကို သဘာဝအတိုင်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူပါ။

                 အခုနောက်ပိုင်း အသက် ၃၇ နှစ်လောက်ရှိလာတော့မှ ခန္ဓာကိုယ်က မဆိုစလောက်ဝကာ ဗိုက္မှာ အဆီပို နည်းနည်းရှိလာတာပဲ ပြောစရာ ရှိပါတော့တယ်။ ဒါကလည်း သားသမီးတွေက အရွယ်ရောက်လာပြီး အရင်လို ထိန်းကျောင်းလုပ်ကိုင်ပေးရတာမျိုး သိပ်မရှိတော့တာလည်း ပါပါတယ်။ အဲဒီတော့ အားလာတဲ့ အချိန်တွေမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မြင့်မြင့်အိမ်မှာ အချင်းချင်းတွေစုပြီး ဖဲကစားဖြစ်ကြတယ်လေ။ အဲဒီလို လှုပ်ရှားမှုနည်းသွားပြီး အထိုင်များလာတော့ နည်းနည်းဝလာကာ အဆီပိုနည်းနည်း ရှိလာတာ မဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရွယ်တူ အပေါင်းအသင်းတွေကြားမှာကတော့ ဒိုင်ယာနာပုံ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းဟာ ခေတ်မှီလှပပြီး ထင်ပေါ်နေတာ မဆန်းပါဘူး။ သူမက အပျိုအရွယ်ကတည်းက ဝတ်ပုံ၊ စားပုံ၊ နေထိုင်ပုံတွေက ခေတ်မလွန်ပေမယ့် ခေတ်မှီမှီနေတတ်ပါတယ်။

တစ်ချိန်က သားသမီးတွေ ကိစ္စတွေနဲ့ လင်ယောကျာ်းကို အမှတ်တမဲ့ ထားနိုင်ပေမယ့် အခုလို လွတ်လပ်လာနိုင်ချိန်မှာတော့ လူသားပီပီ သွေးသားဆန္ဒတောင်းဆိုတာတွေ ရှိလာရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီအရွယ်ရောက္မှ ဒီစိတ်တွေ အရေးမပါတော့ဘူးထင်ကာ အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ထားခဲ့ပါတယ်။ မနေနိုင်ရင်တော့ အရင်တည်းက လုပ်နေကျဖြစ်တဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ အာသာဖြေရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ လူသားနှစ်ယောက် အိပ်ယာထက် ကာမဆက်ဆံမှုမျိုးဟာ သူ့ဘဝအတွက် မလိုတော့ဘူး ထင်နေချိန်မှာပဲ ဖဲသွားရိုက်တဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်က မြင့်မြင့်ရဲ့ တူလေးနဲ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ကာမပင်လယ်ထဲ ကူးခတ်မိခဲ့ရပါတယ်။ စဖြစ်ခဲ့တာက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်ကပါ။

                 ကိုထွေးလို့ သူမတို့ ခေါ်တဲ့ လူငယ်လေးဟာ သူမသားထက် နှစ်နှစ်လောက်ပဲ ကြီးတာပါ။ ပြောရရင် သူမသမီးအငယ်မနဲ့မှ ရွယ်တူတွေလောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ဒီလို ကိုယ့်သားအရွယ်လောက်ပဲ ရှိတဲ့ လူငယ်လေးနဲ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ပထမတစ်ကြိမ်မှာ စိုးရိမ်ကြောက်လန့်ခဲ့သလို ဝမ်းနည်းခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လူငယ်လေးရဲ့ နွားသိုးကြိုးပျက်နိုင်တဲ့ အပြုအစုမျိုးကို တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ သူမအနေနဲ့ ကာမနွွံထဲ သက်ဆင်းရင်း နောင်တမရခဲ့တော့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့က ဖဲရိုက်ရင်း ခေါင်းထဲ ညီးစီစီဖြစ်ကာ သူငယ်ချင်းအိမ်ပေါ်က အခန်းထဲ တက်နားမိတာက စတာပါ။ အရင်ကလည်း ဒါမျိုး တက်နားနေကျဖြစ်သလို ခေါင်းထဲ ကြည်လာတော့မှ နောက်တကြိမ် ဖဲထရိုက်တတ်တယ်လေ။

                  ဒီလိုနဲ့ ခဏနားရင်း မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ သူမကို ကိုထွေးက ထမိန်လှန်ပြီး အဖုတ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်က နမ်းပေးတာက စတာပါ။ သူမအနေနဲ့ အိပ်တဝက် နိုးတဝက်ကနေ အသိဝင်လာပေမယ့် ဒါမျိုးအရသာကို မရခဲ့တာ နှစ်နဲ့ချီပြီး ကြာခဲ့ပြီလေ။ ကလေးတွေအဖေ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာရင် ဘာဂျာဆွဲတာ၊ အဖုတ်လျက်တာ လုပ်ပေးနေကျမို့ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ခံစားရတာ ကြိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ မသိမသာ မျက်လုံးမှေးကြည့်တော့ တခြားသူမဟုတ်ဘဲ ကိုယ့်သားအရွယ်ပဲရှိတဲ့ ကိုထွေးဖြစ်နေလို့ ပိုပြီး ရင်ခုန်ကာ ကြည်နူးနေမိပါတယ်။ အခုလို မရတာကြာနေချိန်မျိုးမှာ ကိုထွေးက တစ်ခါတည်း တက္မလိုးဘဲ အဖုတ်ကို လျက်ပေးတော့ သာယာသွားမိပြီး အိပ်ချင်ယောင် ထပ်ဆောင်ကာ ရသမျှကို အရသာဆက်ခံဖို့ ကြိုးစားလိုက္မိပါတယ်။

                 မသင့်တော်ဘူး ထင်နေပေမယ့်လည်း ဒီလို အဖုတ်အလျက်ခံရဖို့က အရင်ကဆိုရင် နှစ်နဲ့ချီပြီး စောင့်ခဲ့ရတာလေ။ နောက်ဆို ဘယ်လိုမှ မရနိုင်တော့ဘူး ထင်နေချိန်မှာမှ အလျက် အနမ်းခံရတာဆိုတော့ သူမရဲ့ ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းနိုင်မှု အသိစိတ်တွေကို ကြုံရခဲတဲ့ အထိအတွေ့ အာရုံတွေက အနိုင်ယူသွားခဲ့တာပါ။ ပိုဆိုးတာက ကိုယ့်သားအရွယ် လူပျိုပေါက် နုနုထွတ်ထွတ်လေးက အန်တီအရွယ်ကြီးကို မရွံမရှာ ပြုစုပေးနေတာလေ။ ဒီလို အသိဝင်လာတာနဲ့ သူမရဲ့ ကာမရေကာတာ ကျိုးပေါက်ပြီး အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာရပါပြီ။ နောက်ဆုံးအဆင့် အလိုးမခံရင်တောင် လျက်ပေးတာလောက်တော့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေပေးလိုက်ပါမယ်လို့ ဆန္ဒလွန်ကဲတဲ့ အတွေးကြောင့်ပဲ အဲဒီနေ့က ကာမပင်လယ်ထဲ စုန်းစုန်းမြှုပ်ခဲ့ရတာပါ။

                  အထိအတွေ့ အာရုံထဲ သူမမျောပါနေချိန်မှာပဲ ကိုထွေးကတော့ လူပျိုလေးပီပီ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဟကာ အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းလျက်ပါတော့တယ်။ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေပေမယ့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ အထိမခံနိုင်ဆုံး အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို လျှာနဲ့ ကစားပေးတာ ခံရတော့ သူမခန္ဓာကိုယ်မှာ ကော့ပြန်လူးလွန့်ရင်း အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ စိမ့်ထွက်ကာ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ရပါတယ်။ နှစ်နဲ့ချီ တောင့်တခဲ့ရတဲ့ အပြုအစုနဲ့ ကာမကောင်းခြင်းမျိုးကို အသက္မျှင်းမျှင်း ရှုကာ ဇိမ်ခံပြီး မှေးနေစဥ္မှာပဲ ကိုထွေးရဲ့ လီးက သူမရဲ့ အဖုတ်ထဲကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပါတယ်။

                    အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတောင် မချွတ်ဘဲ အဟကြားကနေ လီးကို ထိုးသွင်းနေတာကို သူမ တွေ့နေရပေမယ့် မငြင်းဆန်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဒီအခြေအနေအထိ ရောက်နေမှတော့ သူ့အကြိုက် လိုက်လျောကာ ကိုယ့်ရဲ့ကောင်းခြင်းကို ရတုန်းလေး ယူထားလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက္မိပါတယ်။ သူမရဲ့ အသိစိတ်တွေ က ခန္ဓာကိုယ်ထက် နောက်ကျနေပါပြီ။ သူမ မဆုံးဖြတ်ရသေးခင် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ကိုထွေး အလိုးနဲ့ အံကျအောင် ပြင်ဆင်ပေးနေမိပါတယ်။ ပေါင်တွေဆိုရင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက ကားပေးထားမှန်းပင် မသိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်သားအရွယ်လေးရဲ့ အလိုးကို ခံရတာမို့ မျက်နှာပူနေမိတာ အမှန်ပါ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုထွေးက ရင်ချင်းအပ်ပြီး စလိုးချိန်မှာပဲ ကျောကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကိုထွေးရဲ့ ဦးခေါင်းကို သူမခေါင်းဘေးနားထားကာ ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။

ဘာပဲပြောပြော မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရတော့ မျက်နှာပူရ သက်သာတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကိုထွေးရဲ့ ထွက်သက်လေပြင်းပြင်းများကို သူမပါးကို ထိခတ်နေရတာ တစ်မျိုးရင်ခုန်စေပြန်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ နွားသိုးကြိုးပျက် အဆက္မပြတ် ဆောင့်ချက္များကို ခံယူရင်းနဲ့ပဲ သိပ်မကြာခင်မှာ ကိုထွေးလရည်တွေ သူမအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်တာ ခံလိုက်ရပါတယ်။ ၁၆ နှစ်ကျော်ကျော် လူပျိုလေးဆိုတော့လည်း သိပ်မထိန်းနိုင်ရှာဘူးပေါ့။ သူမလည်း ကိုထွေး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ချိန်မှာပဲ မမှီမကန်းနဲ့ နောက်တကြိမ် ပြီးလိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနေ့က သူမ အနေနဲ့ နောက်ထပ် ကာမအရသာတွေကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ရခဲ့ပါသေးတယ်။

                 လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ ကာမအဟုန်ပြင်းထန်ပုံကတော့ ပြီးပြီး မကြာပါဘူး၊ သူမပါးကို နမ်းနေရင်းနဲ့ လီးကပြန်မာလာပြီး နောက်တစ်ကြိမ် လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အဲဒီနေ့က လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို သူမရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ အလဲအထပ်လုပ်ကာ ကာမပင်လယ်ထဲ အပြိုင်အဆိုင် ကူးခတ်မိတယ်လေ။ ကိစ္စတွေပြီးတော့ ဒေါခင်မေစန်းမှာ ရှက်နေပေမယ့် ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို နောင်တတော့ မရတော့ပါဘူး။ လွတ်ကင်းနေတဲ့ သူမနဲ့ လူပျိုလေးတစ်ဦးရဲ့ နှောင်ကြိုးမပါတဲ့ ကာမပတ်သတ်မှုလို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါတော့တယ်။ ကိုထွေးကိုလည်း သူမအပေါ် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာစိတ်မှ မဖြစ်ပေါ်ဖို့နဲ့ ကာမမှုသက်သက်တာ သဘောထားဖို့ ပြောပြပြီး သဘောတူညီမှု ယူလိုက်ရပါတယ်။

                  ခက်တာက သူမရဲ့သူငယ်ချင်း မြင့်မြင့် သိသွားမှာ စိုးတာပါပဲ။ မြင့်မြင့်ရဲ့ တူလေးကို သူမက ဖျက်စီးတယ်လို့ ထင်သွားရင် မကောင်းဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဲဒီအိမ်မှာ လူရှုပ်နေရင် ကိုထွေးက သူမကို မျက်ရိပ်ပြကာ အပြင်ထွက်ခိုင်းပြီး အရင်လို ပြန်နေဖို့ တောင်းဆိုနေကျပါပဲ။ သူမလည်း အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး လူမသိသူမသိ လိုက်လျောပေးပြီး ပျော်ပါးနေခဲ့ရာကနေ နောက်ပိုင်းတော့ မြင့်မြင့်က ရိပ်မိသွားပါတယ်။ မြင့်မြင့်က ရိပ်မိသွားပေမယ့် ဒေါ်ခင်မေစန်းကို ငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ခင်သလို လိုအပ်နေတာတွေကိုလည်း နားလည်ပေးခဲ့ပါတယ်။ မြင့်မြင့်က ကိုထွေးကို တူလေးပေမယ့် သားတစ်ယောက်လို ချစ်ပြီး မွေးစားထားတာမို့ သူ့တူကိုလည်း ထိန်းမနိုင်သလို စိတ်လည်း ချမ်းသာစေချင်ပါတယ်။

                  နောက်ဆုံးတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ မြင့်မြင်တို့ သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း ပွင့်ပွင့်လင်းပြောကာ ကျော်မကောင်း၊ ကြားမကောင်းတာတွေ မဖြစ်စေဖို့ ထိန်းသိမ်းကာ လူမသိအောင် နေကြဖို့ သဘောတူလိုက်ကြပါတယ်။ ဒီနောက်ပိုင်းတော့ မြင့်မြင့်က မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသလို ကိုထွေးနဲ့ သူမကလည်း လူရှင်းတဲ့ အချိန်ရောက္မှ အိမ်ပေါ်ထက် တက်ကာ ကာမပွဲ နွှဲခဲ့ကြပါတယ်။ တခါတလေ စိတ်တွေထန်နေပြီး အတင်းတောင်းဆိုတတ်တဲ့ ကိုထွေးကို မီးဖိုထဲခေါ်ပြီး လီးစုပ်ပေးခဲ့ရတာမျိုးတော့ ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအိမ်က လူအမြဲရှုပ်နေတတ်လို့ အဆုံးစွန်ထိ အပြိုင်ကြဲရတာတော့ တစ်နှစ်လုံးမှာမှ ဆယ်ခါလောက်ပဲ ရှိခဲ့တာပါ။

                  အခုနောက်ပိုင်းတော့ ကိုထွေးက တက္ကသိုလ် တက်နေပြီမို့ အတွေ့ရနည်းလာသလို သူမှာလည်း ရည်းစားရှိနေပြီမို့ ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ သိပ်မလိုး ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရှားရှားပါးပါး တိုက်ဆိုင်လို့ တွေ့ရရင်တော့ ကလေးအမေ ချောချောလှလှကြီးကို အားမနာတမ်း အသေနွှာပါတယ်။ ဒီလို ကြမ်းကြမ်းလိုးတိုင်းလည်း ဒေါ်ခင်မေစန်းက လင်လေးရဲ့ အလိုကို စိတ်ကြိုက်ဖြည့်ပေးနေတုန်းပါပဲ။ အခုဆိုရင် ကိုထွေးနဲ့ မတွေ့ရတာ တစ်လကျော်ပါပြီ။ အမှန်ဆို မနေ့ကလို နေ့မျိုးမှာ ကိုထွေးသာ အဲဒီအိမ်မှာရှိရင် အိမ်ပြန်လာဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘဲ အလိုးခံဖို့ စိတ်ကူးထားတာပါ။ နည်းနည်းကြာနေတော့ စိတ်က တောင့်တ နေပြီလေ။ သူ မရှိလို့ အိမ်ပြန်လာလို့သာ မနေ့က အောင်အောင်ရဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့လိုက်ရတာလေ။

အပိုင်း ၄ ဆက်ရန်

Comments