ကွေ့ကောက်သောမြစ်အလယ် ဒုတိယအတွဲ အပိုင်း ၇
ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း အစွမ်းကုန်ထန်ကာ လိုအင်တွေ ပြည့်ဝခဲ့ပြီးပြီမို့ ကာမစိတ်တွေ အတော်နည်းသွားပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး နမ်းချင်စိတ် ဖြစ်လာသလို ခေတ်ရဲ့လီးနဲ့ ပေါင်တွေမှာ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို သူမပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းပေးချင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ ခပ်ဖွဖွ နမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပေးပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာကာ နမ်းရင်း လျှာနဲ့ လျက်ပေးလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်အောက္မှာ ကျနေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို အပေါ်တင်ခိုင်းကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်စေပြီး ဆက်ပြီး နမ်းကာ လျက်ပေးနေပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်နဲ့ ဆီးခုံပေါ်က အမွှေးပါးပါးတွေကြားက စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတဲ့ အရည်တွေကို ပြောင်စင်အောင် လျက်ကာ မြိုချရင်း ခေတ်ရဲ့လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်သတ်နေပါတယ်။
ခေတ်ရဲ့ဆီးခုံနဲ့ ပေါင်တံတလျောက်က အရည်တွေကို စိတ်ကြိုက်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းပေးပြီးတော့မှ လီးကို ကိုင်ပြီး အထက်အောက် အစုန်အဆန် လျက်ပေးပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ပျစ်ချွဲစီးကပ်နေတဲ့ အရည်မျိုးစုံကို လျက်ကာ မြိုချရင်းမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး စုပ်ပေးပါတော့တယ်။ ခေတ်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ အားကုန်နေပါစေ၊ ဒီလို အပြုအစုနဲ့ အထိအတွေ့မှာ စိတ်တွေ ပြန်ပါလာရတာပေါ့။ လူမှာလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ရွစိထိုးလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးကတော့ အချက္များစွား ဆက်တိုက် အားကုန်လိုးကာ ပွတ်တိုက်ထားရတာမို့ လီးထိပ်လေးတွေ နာပြီး ကျင်တက်နေပါတယ်။ ပထမဆုံး မိန်းမအဖုတ်ထဲကို သွင်းခဲ့ရတာမို့ လူပျိုပေါက်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ လီးထိပ်အရေပြားတွေ နာကျင်ကျိန်းစက်နေတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ.....
"အန်တီခင်၊ သိပ်မစုပ်တော့နဲ့။
ကျနော့်လီး ကျိန်းနေပြီ"
"လူပျိုလေးက အခုမှ မိန်းမအဖုတ် လုပ်ဖူးတာဆိုတော့ ကျိန်းနေမှာပေါ့။
ခေတ်....အားရရဲ့လား။
အန်တီတော့ တကယ်အားရတယ်။
လေးခါတောင်ပြီးတယ်။ တစ်ခါမှ ဒီလို မကောင်းဖူးဘူး"
"တကယ်လား အန်တီခင်၊ ကျနော်လည်း အရမ်းကောင်းတယ်"
"လူဆိုးလေး၊ ရှင်လေး ရိုက်ထားလို့ ဖင်တွေလည်း ကျိန်းနေပြီ။
အခု သူ့လီးပြန်စုပ်ပေးတာကျတော့ ကျိန်းနေလို့တဲ့.... သူကများ ပြောရတယ်ရှိသေး....ဟွန်း"
"Sorry ပါ အန်တီခင်ရယ်။
ကျနော်လည်း စိတ်တွေ လွတ်ထွက်ကုန်ပြီး အားကုန်ရိုက်လိုက္မိတာ။
အရမ်းနာနေလား"
"အမလေး၊ နာပေ့စေ။
ကိုယ့်လင်လေးက ဆန္ဒရှိလို့ ရိုက်တာပဲ။
ဘယ်လောက်နာနာ ကြိတ်ခံပေးမှာပေါ့။
ပြီးတော့ လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ အဲဒီလိုရိုက်တော့ အရမ်း ဖီးလ်လာတာပဲ။
နောက်လည်း ရိုက်နော်၊ ပြောချင်သလိုလည်း ပြော။
ဆဲချင်လည်း ဆဲ၊ ခံပါ့မယ်"
"ဟင်.... ကျနော်က ဒီလောက်ပြောမိတာတောင် လွန်သွားပြီ ထင်ပြီး ပြန်ထိန်းနေရတာ။
ဒီထက် ကြမ်းကြမ်းပြောဖို့က မရဲဘူး"
"အဲဒီလိုထိန်းတော့ ခေတ် စိတ်တွေ ဘယ်လွတ်လပ်တော့မလဲ။
အန်တီနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရလို့ လိုးရင် စိတ်ကို မထိန်းထားနဲ့။
လုပ်ချင်တာ လုပ်၊ ပြောချင်တာကို ပက်ပက်စက်စက်ပြော။ အားလည်း မနာနဲ့။
ပြီးတော့ လင်မယားအချင်းချင်း လိုးတဲ့အခါ စိတ်ထန်လို့ �အပြောအဆို ရိုင်းတာလေ။ ငရဲတွေဘာတွေ စိတ်ထဲမထားနဲ့..... နော်"
"ဟုတ်ကဲ့။ တစ်ခါလောက်တော့ စိတ်တွေ လွှတ်ပြီး နေကြည့်ချင်တယ်။
အခုလည်း အန်တီခင့်ကို ဒီထက်ကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောချင်ပေမယ့် စိတ်ကို ပြန်ထိန်းနေရတော့ ဖီးလ်ပျက်တာ အမှန်ပဲ။
အဲဒါနဲ့ သိပ်မပြောတော့ဘဲ ဖင်ကြီးတွေကိုပဲ ဖိရိုက်နေမိတာ...... ဟီး"
"ထင်ပါတယ်။ ဒီလောက်ရိုက်နေတာကို....ဟွန့်။
စိတ်ထဲမှာ စောက်ကောင်မ၊ ရွနေတယ်။ ဖာသည်မ ဆိုပြီး ပြောနေတာ မဟုတ်လား"
"ဟာ.... အဲလောက်တော့ မကြမ်းပါဘူး။
ပြီးတော့ အန်တီခင့်ကို ဖာသည်မလို့တော့ မပြောရဲပါဘူး။ ဟုတ်မှ မဟုတ်တာ"
"�ေဩာ်.... ခေတ်ရယ်၊ ဟုတ်မှ ပြောရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။
လိုးတဲ့အခါမှာ အန်တီကို ဖာသည်လို သဘောထားရင်လည်း ထား။ ရတယ်။
အရေးကြီးတာက ခေတ်ရော၊ အန်တီရော စိတ်တွေကြွပြီး အရမ်းကောင်းလာဖို့ပဲလေ။
အန်တီယောကျာ်းဆိုရင် အန်တီ့ကို ဖာသည်မ၊ စောက်ကောင်မ၊ အဖုတ်ယားမ၊ ငါလိုးမ အဲဒီလိုတွေ ပြောပြီး လိုးတာ။
�ပြောယုံ၊ ဆဲယုံတင်မကဘူး။ ပါးတွေရော၊ နို့တွေရော၊ ဖင်တွေရော၊ ရိုက်ပြီးလိုးတာကွ။
အန်တီကလည်း သူအဲလိုဆဲပြီး ရိုက်လိုးရင် အရမ်းကြိုက်တာ။
အဲဒါကြောင့် ခေတ်ကိုလည်း အဲလိုတွေ ပြောခိုင်းတာ"
"ဟင်.... အဲလိုတွေ ဆဲပြီး ရိုက်တာ ဟုတ်လား....
ပါးတွေရိုက်တော့ လက်ရာတွေထင်ပြီး ယောင်ကိုင်းကုန်မှာပေါ့"
"ပါးကို ရိုက်တာက အရမ်းနာအောင် ရိုက်တာ မဟုတ်ဘူးလေ။ စိတ်ထယုံ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ရိုက်တာပေါ့။
လက်ဝါးကို ခပ်အုပ်အုပ်လုပ်ပြီး ရိုက်ရင် အသံမြည်ပေမယ့် သိပ်မနာဘူးလေ။
ဒါပေမယ့် အရိုက်ခံရသူရော၊ ရိုက်တဲ့သူပါ ဖီးလ်တွေကတော့ စွတ်တက်ကုန်တာပေါ့။
ခေတ်တို့ကြည့်နေတဲ့ အပြာကားတွေထဲမှာ မင်းသမီးတွေကို ပါးရိုက်တယ်မဟုတ်လား။
ဘယ်မှာ အညိုအမဲစွဲလို့လဲ။ ဖင်တွေပဲ တကယ်ရဲနေအောင် အရိုက်ခံရတာလေ"
ခေတ်မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်း ပြောတာတွေ ကြားပြီးတော့ အံ့ဩသလို ကာမစိတ်တွေလည်း ပြန်ထလာပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းပြောမှ သူကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာကားတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး အဲလို ဆဲဆိုပြီး ကြမ်းချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပိုပေါက်လာပါတယ်။ ခုန လိုးတုန်းက သူ့စိတ်တွေ ကြမ်းသွားတာက သူ့အမေ အလိုးခံနေပုံတွေ ပြန်မြင်ပြီး စိတ်ကြမ်းသွားတာပါ။ တနည်းအားဖြင့် သူ့ရဲ့ဒေါသတွေနဲ့ နာကျည်းစိတ်တွေကို ဒေါ်ခင်မေစန်းအပေါ် ပေါက်ကွဲသွားတဲ့ သဘောပါ။ သူမကလည်း သားရဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ လူမသိအောင် ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုပြီး ခေါင်းစဥ္တပ်ကာ ဖင်ကိုရိုက်ပြီး အသေလိုးမိတာပါ။
အခုတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းက သူ့ကို ဒီထက် ကြမ်းဖို့နဲ့ ဆဲဖို့၊ ရိုက်ဖို့ကိုပင် ခွင့်ပြုနေပါပြီ။ အသက်အရွယ်နဲ့ လေးစားမှုအရ သူ့ဘက်က မလုပ်ရဲတာဘဲ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေကို ပစ်ပစ်နှစ်နှစ် ဆဲပြီး ပါးရိုက်ကာ လိုးရရင် ဘယ်လောက်တောင် ဖီးလ်ရှိလိုက္မလဲလို့ စိတ်မိုက်၊ စိတ်ရိုင်းတွေနဲ့ တွေးမိနေပါတော့တယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း ခေတ်ရဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်မှာ ထပ်အိပ်ကာ စကားပြောနေရင်း လက်က လျောက်ပွတ်နေတော့ တကိုယ်လုံးလည်း ရွစိတက်လာပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ......
"ဟုတ်တယ်နော်။ အန်တီခင်ပြောမှ သတိထားမိတယ်။
အန်တီခင်က ယောကျာ်းနဲ့တည်းက ဒါမျိုးအဆဲခံ၊ အရိုက်ခံရတယ်ဆိုတာ ကြားပြီးတော့ ကျနော့်စိတ်တွေ ပြန်ထလာတယ်"
"ဘာလဲ၊ ခေတ်က စမ်းချင်လို့လား"
"ဟာ....မလုပ်ရဲပါဘူး"
"ဘာ မလုပ်ရဲစရာ ရှိလဲ။ အန်တီက ခွင့်ပြုတာလေ။
ခေတ်က အနိုင်ကျင့်တာမှ မဟုတ်တာ။
အန်တီက လိုချင်လို့ တောင်းဆိုတာလေ။
ကဲပါ၊ ဒီနေ့ နည်းနည်း စမ်းရအောင်။ ထထိုင်လိုက်...."
ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ခေတ်ဆီကနေ သူမလိုချင်တဲ့ ပုံစံ ရဖို့အတွက် တစ်ခါတည်း ဦးဆောင်လမ်းပြပေးဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်အပေါ်မှာ အိပ်နေတာကနေ ထထိုင်လိုက်ပြီး ခေတ်ကိုလည်း ဆွဲထူကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်ခမျာမှာတော့ သူမဦးဆောင်တဲ့နောက်ကို ကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့ ပါလာရပါတယ်။ သူက ဘယ်လိုအတွေ့အကြုံအသစ်အဆန်းတွေနဲ့ အရသာဆန်းတွေ ထပ်ရအုံးမလဲလို့တွေးကာ ရင်ခုန်နှုန်း မြန်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင်မှု နောက်ကို အလိုက်သင့် လိုက်ပါကာ သင်ယူမယ်လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကတော့ နှစ်ဦးလုံး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီးတော့မှ.........
"ခေတ်၊ အန်တီ့ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး စောက်ကောင်မလို့ ပြောပြီး ပါးရိုက်လိုက်။
အန်တီခွင့်ပြုတာ။ ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့။
အန်တီပြောထားတာတွေ မှတ်မိတယ် မဟုတ်လား။ အဲဒီအတိုင်းပဲ လုပ်။
ကိုယ့်မိန်းမလို့ သဘောထားပြီး �ရိုက်စမ်းပါ....."
"ဟင်....."
ခေတ်မှာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်လာပါတယ်။ ခုဏက စကားအဖြစ် ပြောနေကြရာကနေ အခုတော့ လက်တွေ့ကြုံနေရပါပြီ။ သူ့အမေထက် အသက်ကြီးတဲ့သူမို့ ဒီလိုပြောပြီး ရိုက်ဖို့ကလည်း တကယ်မရဲပါဘူး။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း ခေတ် မလုပ်ရဲတာကို တွေ့ပြီး သူမကြည့်နေရင် ပိုဆိုးမှာစိုးလို့ မျက်လုံးမှိတ်ပေးကာ ခေါင်းကိုမော့ပြီး ပါးရိုက်ခံဖို့ အသင့်နေပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအခြေအနေနဲ့ဆိုရင် ခေတ် မလုပ်ရဲတာကို သိနေလို့ သွေးထိုးပေးလိုက်ဖို့လည်း တဆက်တည်း တွေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ......
"ခေတ်၊ ဘာလို့ မလုပ်ရဲတာလဲ။
ဒီက အပျက္မကို ရိုက်လိုက်လေ။ ကိုယ့်သားရဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုးကို ခံချင်နေတဲ့ ဖာသည်မကို စောက်ကောင်မ လို့ပြောပြီး ရိုက်စမ်းပါ။
ရိုက်လေ.... စောက်ကောင်မကို ရိုက်လေ...."
"ဖြန်း"
"ထပ်ရိုက်.... စောက်ကောင်မလို့ ဆဲပြီးရိုက်"
"အာ....ကောင်မ.....ဖြန်း"
"ရိုက်စမ်းပါ။ ရှင့် သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေ၊ ဖာသည်မကို အပြစ်ပေးစမ်းပါ"
"စောက်ကောင်မ....ဖြန်း.....
စောက်ရှက္မရှိတဲ့ မိန်းမ....ကဲဟာ.....ဖြန်း
ဒီလောက်တောင် ယားနေတဲ့ ဖာသည်မ၊ ငါလိုးမ......ကဲကွာ...."
"�ဖြောင်း......အာ့......"
"ဟင်..... အန်တီခင် ၊ အရမ်းနာသွားလား။
ကျနော် လက်ဆ များသွားတယ်။
တောင်းပန်ပါတယ်နော်"
"ဟင့်အင်း၊ မနာပါဘူး။
တောင်းပန်စရာ မလိုဘူး။ အခုလို ပက်ပက်စက်စက် ပြောပေးပြီး ရိုက်ပေးလို့ ချစ်လိုက်တာ လင်လေးရယ်.....ရွှတ်"
ခေတ်မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ အပြောတွေမှာ စိတ်ပါသွားပြီး ပက်ပက်စက်စက်ပြောကာ ဆက်တိုက်ရိုက်လိုက္မိပါတယ်။ လက်ဆမချိန်တတ်သေးတော့ နောက်ဆုံးအချက်က ပါးကနေ မေးရိုးကိုထိကာ �ဖေါင်းကနဲ မြည်သွားတဲ့အထိပါ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းလည်း ဇာတ်ပါလည်ကျသွားပါတယ်။ ခေတ်မှာ ချက်ချင်းဖက်ကာ တောင်းပန်ပေမယ့် သူမကတော့ အပြုံးမပျက် ပြန်လှည့်လာပြီး ခေတ်ကို ဖက်ပြီးပင် နမ်းနေပါသေးတယ်။ တကယ်တော့ ဒီကိစ္စတွေဟာ ခေတ်အတွက်တော့ နည်းနည်းကြမ်းနေတာကို သူမသိပါတယ်။ သူမနေရာမှာ တခြားအမျိုးသမီးဆိုရင် ဒါမျိုးကို တော်တန်ယုံနဲ့ လက္မခံနိုင်ပါ။
တကယ်တော့ သူမယောကျာ်းရဲ့ ကာမမှုကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ ဆဲဆိုအနိုင်ကျင့်ပြီး ဆက်ဆံချင်တဲ့ လိင်စိတ်ဟာ သူမဆီ ကျန်နေခဲ့တာပါ။ ဒီလို ထူးဆန်းပြီး မျိုးကုန်အောင် စမ်းခံခဲ့ရတဲ့ သူမအဖို့မှာ ဒါမျိုးတွေကို စွဲလန်းနှစ်ခြိုက်နေမိတာပါ။ ပြီးတော့ ကိုထွေးနဲ့ ဖြစ်တော့လည်း ငယ်ရွယ်ပြီး ကာမစိတ်ထက်သန်တဲ့ အရွယ်မို့ သူမကို ကြမ်းကြမ်းလိုးပြီး ကြမ်းကြမ်းပြောတာတွေကို ခံရပြန်ပါတယ်။ ဒီမှာတင် ယောကျာ်းမရှိကတည်းက နှစ်များစွာ ငုပ်လျှိုးနေတဲ့ သူမရဲ့ အမှောင်စိတ်ဟာ ထပ်မံပေါ်ပေါက်လာရပြန်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ခေတ်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူမကို ရင်းနှီးချစ်ခင်သူမို့ ဒီလို ကြမ်းတာတွေ မလုပ်နိုင်မှန်း သိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို သူမလိုချင်နေတဲ့ ပုံစံကို သွင်းကာ နောက်ပိုင်း အပြည့်အဝ ပျော်ရွှင်စေရဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာပါ။ သူမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒအားကြီးမှုက ငယ်ရွယ်နုပျိုသေးတဲ့ ခေတ်ရဲ့ စိတ်ကို အရောင်ဆိုးကာ ညစ်နွမ်းစေသလိုများ ဖြစ်သွားသလားလို့ တွေးမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်တဲ့ သူနှစ်ဦးက ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီမို့ ကျန်တာတွေ ထည့်မတွက်ချင်တော့ပါ။ ကာမမှုဆိုမှတော့ အနည်းနဲ့ အများ ညစ်ညမ်းမှာပါလေလို့ သဘောထားပြီး အပြစ်ရှိတယ်လို့ ထင်မိတဲ့စိတ်ကို ဖြေသိမ့်လိုက်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်နေကြရင်းမှ ဒီနေ့အတွက် အချိန်လည်း မရှိတော့ပြီမို့ နောက်နေ့တွေ အခြေအနေပေးမှ ထပ်တွေ့ကြဖို့ သဘောတူကာ ထကြပါတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အရည်မျိုးစုံနဲ့ ညစ်ပတ်နေတာတွေကို သန့်ရှင်းဖို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေချိုးကြပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကတော့ အပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်လို သွက်လက်နေတာပါပဲ။ ခေတ်ကို သူမကိုယ်တိုင် ရေချိုးသန့်စင်ပေးသလို ခေတ်ရဲ့လီးကိုလည်း တစ်ခါထပ်စုပ်ပေးပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ မက္မက္ထောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ သူမမျက်နှာကို ပွတ်တိုက်တဲ့အပြင် မျက်နှာအနှံ့ကိုလည်း လီးနဲ့ ထိုးကစားခိုင်းပါသေးတယ်။ တသက်လုံး လေးစားချစ်ခင်ရတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းတစ်ယောက် ဒီလောက်တဏှာကြီးတာကို တွေ့ရတော့ ခေတ်မှာ အံ့ဩပြီးရင်း အံ့ဩနေရတာပါပဲ။
အမှန်တော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ သူမအလိုချင်ဆုံး ကစားစရာ အသစ်ကို ရသွားတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေတာပါ။ ဒါကြောင့်မို့ မိုးမမြင် လေမမြင် အရှက်သိက္ခာမဲ့နေရပေမယ့် ဒီနေ့အတွက် သူမခံခဲ့ရတာလည်း မသက်သာပါဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကျိန်းစက္နေတာပါ။ အဖုတ်ကလည်း ကျိန်းနေပါတယ်။ ပိုဆိုးတာက ခေတ်က ပါးရိုက်တာ လက်လွန်သွားတဲ့ ပါးနဲ့မေးရိုးအပြင် ရေထိတိုင်း စပ်နေတဲ့ ဖင်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အခံရခက်လာပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ သူရိုက်ထားလို့ လက်ရာတွေ ထင်ကာ ရဲတွတ်နေတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ရေချိုးရင်း လျှာနဲ့ ပြန်လျက်ပေးနေပါသေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညားခါစ လင်မယားနှစ်ဦးလို အပြန်အလှန် သန့်ရှင်းပေးရင်း ချစ်ကြည်နူးကြပြီးမှ အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်ကာ ခေတ်က သူ့အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။
ခေတ်မှာ အိမ်ပြန်လာရင်း ဒီနေ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေကို ပြန်စဥ္းစားမိပြီး မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူတို့အရွယ်က ခပ်တောင့်တောင့် ချောချောလှလှ မိန်းမမှန်သမျှ ပြစ်မှားတတ်ကြပေမယ့် အောင်လေးရဲ့အမေကို သူတစ်ခါမှ ထိုစိတ်မျိုး မထားခဲ့ပါဘူး။ မကြီးနဲ့ မလတ်ကိုသာ စိတ်ကူးနဲ့ အခါခါမှန်းပြီး အာသာဖြေတတ်ပေမယ့် တကယ်ဖြစ်တော့ သူတို့အမေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အောင်လေးက သူ့အမတွေနဲ့သာ ဖြစ်စေချင်ခဲ့ပြီး စိတ်ကူးနဲ့ လိုးလို့ရစေဖို့ ပင်တီတွေ ယူပေးပြီးတော့တောင် ကူညီပေးခဲ့တာပါ။ အခုလို သူ့အမေနဲ့သာ လိုးမိတာ သိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိပါဘူး။ သူက သူငယ်ချင်းအပေါ် စည်းမစောင့်နိုင်ခဲ့တာကို စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ ဒီနေ့ ကြုံခဲ့တာတွေကလည်း ဘယ်သူမှ စည်းစောင့်နိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ အန်တီခင်ရဲ့ လမ်းပြခေါ်ဆောင်မှုနဲ့ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးပုံတွေကလည်း သူ စည်းဖောက်ဖို့ လွယ်ကူစေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ပုံစံမျိုးကိုလည်း အရင်က မတွေ့ခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဆက်ဆံတဲ့ အချိန်မှာလည်း ရမ္မက်ထန်ပုံနဲ့ တဏှာကြီးပုံကလည်း မထင်ရက်စရာပါ။ ဒီလို သူမဘက်က ရမ္မက်ထန်မှုကြောင့်ပဲ သူကျေနပ်အားရပြီး ၃ ကြိမ်တောင် ပြီးခဲ့ရတာပါ။ အခုလမ်းလျောက်နေရတာတောင် ဒူးမခိုင်သလို ဖြစ်နေတဲ့အထိပါပဲ။ ပထမဆုံးကာမဆက်ဆံဖူးတာမို့ ရှိသမျှအားကို မချွေတာဘဲ အကုန်သုံးကာ ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းခဲ့တဲ့ အကျိုးတွေပါပဲ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့အမေက ခြံထဲဆင်းပြီး စောင့်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ သူလည်း အိမ်ထဲ တန်းဝင်လာပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်က အနောက်က လိုက်လာကာ ညနေစောင်းပြီမို့ မအိပ်တော့ဖို့ ပြောပါတယ်။ ညနေစောင်းမှာ အိပ်ရင် နေမကောင်း ဖြစ်တတ်တယ်လို့လည်း ဆက်ပြောနေလို့ သူက ဟုတ်ကဲ့ပဲ �ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်လို့ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တာနဲ့ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုတွေ သက်သာသွားသလိုပါပဲ။ လူကသာ နွမ်းနယ်နေသလို ဖြစ်နေပေမယ့် စိတ်ကတော့ မကြုံဖူးတာ ကြုံခဲ့ရတာမို့ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။
အိပ်ယာပေါ် လှဲပြီးမှ အင်္ကျီဖုံးပြီး ခါးကြားထဲထိုးထည့်လာတဲ့ ပစ္စည်းကို သတိရပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကတော့ ဒီနေ့ အန်တီခင် ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီပါ။ သူ ပထမဆုံး လိုးဖူးတဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီမို့ အမှတ်တရ အတင်း တောင်းလာခဲ့တာပါ။ ဘောင်းဘီတစ်ခုလုံးလည်း အရည်တွေနဲ့ စိုစိစိ၊ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို နမ်းကြည့်ရင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရကာ လီးက ပြန်တောင်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တနေ့ခင်းလုံး လိုချင်တာ ရထားပြီးပြီမို့ ဂွင်းမထုတော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့အမေ မတွေ့နိုင်တဲ့နေရာမှာ သေချာထသိမ်းပြီးတော့ အိပ်ယာထဲ ပြန်လှဲကာ အတွေးများ ပြန့်လွင့်နေမိပါတယ်။
တကယ်ဆိုရင် အန်တီခင်လို့ သူအမြဲခေါ်တတ်တဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းဟာ သူအချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေလေ။ ဒီဇာတ်လမ်းဟာ လုံးဝ မဖြစ်သင့်တာ သူသိပါတယ်။ အောင်လေး သိရင်လည်း နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်ခင်မင်ယုံကြည်ရတဲ့ အခြားသူတစ်ဦးက တက်လိုးနေတာကို ဘယ်သူက လက်ခံပေးနိုင်မလဲ။ သူ့တုန်းကလည်း သူ့အမေကို ခင်မင်ယုံကြည်ရတယ်လို့ သူတသတ်လုံး သတ်မှတ်ထားခဲ့တဲ့ ဦးသန့်စင်က ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို တွေ့ရတော့ ရင်ကွဲမတတ် ခံစားခဲ့ရကာ နာကျည်းမုန်းတီးနေမိတယ်လေ။ အခုလည်း အောင်လေးက ဒီအခြေအနေတွေကို သိသွားရင် သူ့အပေါ် မုန်းတီးနာကျည်းမှာ အမှန်ပါပဲ။
ဒါဆိုရင် ဒီအခြေအနေကို သူရုန်းထွက်နိုင်မလား။ ရုန်းထွက်နိုင်ဖို့ မဆိုနဲ့အုံး၊ ဒီနေ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်စဥ္းစားယုံနဲ့ပင် စိတ်ထဲ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေမိတာ သူအသိဆုံးပါပဲ။ ရှေ့ဆက်ပြီးတော့ သူဘယ်လို ကြုံတွေ့ဖြတ်သန်းရအုံးမလဲ။ ပြီးတော့ အခုအခြေအနေတွေအထိ ဖြစ်သွားရတာက အန်တီခင်ဘက်ကနေ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်ယူသွားနိုင်ခဲ့တာကြောင့်ပါ။ ဒီရမ္မက်နွံထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ မကြိုးစားနိုင်တဲ့အပြင် ထပ်မံမရတော့ဘဲ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကိုတောင် သူကြောက်နေခဲ့ပါတယ်။ အန်တီခင်ကရော ဘာကြောင့် သူနဲ့ ဒီအခြေအနေအထိ ဖြစ်အောင် ခွင့်ပြုခဲ့တာလဲ။ ယောကျာ်းနဲ့ ဝေးတဲ့ မိန်းမတွေဟာ နီးစပ်တဲ့သူနဲ့ ဖြစ်တတ်တာ သဘာဝလား။ ဒါဟာ အမှန်လို့တော့ သူမထင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေနဲ့ ခံစားခဲ့ရတာတွေက ဒီလို ထင်စရာ ဖြစ်လာစေတာပါ။
လူ့သဘော လူ့မနောနဲ့ လောကသဘာဝကို အကုန်အစင် မသိနိုင်သေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် လူငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေးစိတ်တွေဟာ ချာချာလည်ပြီး အမှန်ကို မတွေးနိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့စိတ်ထဲသိတာက သူ့အမေ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်နဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းတို့ရဲ့ တွေ့ကြုံလိုက်ရတဲ့ အခြေအနေတွေပေါ်မှာပဲ အခြေခံပြီး စဥ္းစားတတ်တာပါ။ ဒီနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖောက်ပြန်မှု၊ တဏှာကြီးမှု၊ သားသမီးအပေါ် မထောက်ညှာခဲ့မှုတွေဟာ သူ့အတွက် နှိုင်းယှဥ္စဥ္းစားဖို့ အကောင်းဆုံး ဖြစ်နေခဲ့တယ်လေ။
သူ့အမေက ယောကျာ်းရဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ဖြစ်ပြီး၊ အန်တီခင်က သားရဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ဖြစ်တာပါ။ တစ်ခုရှိတာက သူ့အမေက ယောကျာ်းရှိစဥ္ကတည်းက ဖောက်ပြန်ပြီး လင်ငယ်နေခဲ့တာလို့ သူသိထားပါတယ်။ အခုလည်း သူများလင်ရဲ့ မယားငယ်အဖြစ် ဆက်နေကာ ဦးသန့်စင်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို သူမခန္ဓာကိုယ်၊ အသွေးအသားတွေနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးနေတာပါ။ အန်တီခင်ကတော့ သူ့အမေနဲ့စာရင် တော်သေးတယ်လို့ သူထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အန်တီခင်က လင်နဲ့ဝေးကွာတာ ၅ နှစ်နီးပါးကြာမှ သူနဲ့ ဖြစ်တာလေ။ ဒီကြားထဲမှာ အခြားသူနဲ့ ဖြစ်မဖြစ် သူမသိပေမယ့် အန်တီခင်ရဲ့ အနေအထိုင် မူပျက်တာမျိုး အရင်က သူမကြားဖူးပါဘူး။
ဒါပေမယ့် သူယုံကြည်တန်ဖိုးထားရတဲ့ အမေကိုယ်တိုင်က နှစ်များစွာ လူမှုရေး ဖောက်ပြန်နေခဲ့တာမို့ မိန်းမတွေကို သူ မယုံကြည်နိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီခင်လည်း သူမသိဘဲ အခြားသူနဲ့ ဖြစ်ရင် ဖြစ်နေနိုင်တယ်လို့ပဲ သူတွေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူသိသလောက်ဆိုရင်တော့ အန်တီခင်က တစ်ခုလပ်ဘဝမှာ လူမှုရေးဖောက်ပြန်ပေမယ့် အိမ်ထောင်သည်ယောကျာ်းနဲ့ ဖောက်ပြန်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်လည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက သူမအိမ်ကို ဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့ သားရဲ့ သူငယ်ချင်း လူပျိုပေါက်လေးနဲ့ ဖြစ်တာတော့ ဘေးလူတွေသိရင် ကဲ့ရဲ့ခြုံ့ချတာ ခံရမှာပါပဲ။
ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ရမ္မက်ထန်ပုံတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖက်အပေါ်ကို မညိုမညင်ပြုစုပေးပုံတွေကလည်း တူလှပါတယ်။ လိုးနေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ သူ့အမေက ဦးသန့်စင်အပေါ် လင်သားတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ပြောဆိုဆက်ဆံကာ ကြမ်းသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ၊ ပြောသမျှကို နာခံပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးနေတာကို သူသိမြင်ခဲ့ပြီးပြီလေ။ အခုလည်း အန်တီခင်က သားအရွယ်ပဲ ရှိတဲ့ သူ့အပေါ်မှာ လိုးနေတဲ့အချိန်ဆိုရင် လင်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ပြောဆိုတာပါပဲ။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးသမျှကို အပြုံးမပျက်ဘဲ ခံပေးခဲ့တာလေ။ အပြောကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောခိုင်းယုံသာမက ဆဲဆိုပြီး ပါးရိုက်ပေးဖို့ကိုတောင် တောင်းဆိုခဲ့တာပါ။ ရမ္မက်တစ်ခုအတွက်နဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်ပြီး လင်ငယ်၊ မယားငယ်နေကြသူတွေရဲ့ အဓိကလိုလားချက်တစ်ခုဟာ ရမ္မက်ဆန္ဒကို အဆုံးစွန်ထိ ပြည့်ဝစေချင်ကြတာလားလို့ သူတွေးနေမိပါတယ်။
ဒီလိုတွေ တွေးနေမိပြီး သူ့အမေကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ နားလည်ပေးနိုင်လာပါတယ်။ သူနာကျည်းမိတာက အဖေရှိချိန်ကတည်းက ဖောက်ပြန်နေခဲ့တာနဲ့ သူများလင်ယောကျာ်းနဲ့ ဖြစ်နေတာကိုပါ။ ဒါကတော့ ဘယ်လောက်ပဲ နားလည်ပေးနိုင်ပါစေ၊ ရင်ထဲမှာ ဆူးတစ်ချောင်းလို စိုက်ဝင်နေပြီး အခံရခက်လွန်းနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အမေကို ဘယ်လောက်ပဲ ချစ်ပါစေ၊ အနီးအနားမှာ မနေတော့ဘဲ စိမ်းကားခဲ့ရခြင်းရဲ့ အကြောင်းရင်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်အပါအဝင် မဖြစ်သင့်တာကို ကျူးလွန်မိကြသူတိုင်း မကင်းနိုင်တဲ့ ကာမရူးသွပ်မှုမျိုးကို နားလည်ပေးနိုင်ပါပြီ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့အမေရဲ့ ကာမဇာတ်ရှုပ်တွေကို ဝင်မတားတော့ဘဲ ခပ်စိမ်းစိမ်နေကာ သူလည်း ကြိုက်တာလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အတွေ့အကြုံနဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေဟာ သူ့နှလုံးသားကို အရောင်ဆိုးနေခဲ့တာကို သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားနိုင်ခဲ့ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ ခေတ်တစ်ယောက်ဟာ ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ တဏှာနွံထဲ ပျော်ပျော်ကြီး သက်ဆင်းမိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့အပျော်က အကြိမ်ရေ မများခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဆယ်တန်း ဘော်ဒါဆောင်ကို သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် သွားနေခဲ့ကြရလို့ပါ။ ဘော်ဒါဆောင် မသွားခင်အထိ သူတို့နှစ်ယောက် နောက်ထပ် နှစ်ကြိမ်တော့ စည်းအပြင်ဘက်ထွက်ကာ ပျော်စရာဖန်တီးခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီလို ပျော်နိုင်ဖို့ အဓိက ဖန်တီးသူကတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းပါပဲ။ သမီးနှစ်ယောက် ကျောင်းသွားတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ သူ့သားကို အပြင်ကို လွှတ်ပြီး လွတ်လပ်တဲ့ အချိန်တွေကို ဖန်တီးခဲ့ပါတယ်။ အောင်အောင်က ခေတ်ကို သူနဲ့အတူ လိုက်ဖို့ခေါ်ရင်တော့ ခေတ်က အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး ငြင်းရတာပေါ့။ ဒါမှ အောင်အောင့်အမေနဲ့ စိတ်ကြိုက် လိုးရ၊ ဆော်ရမှာလေ။
အစရှိဖူးပြီးပြီဆိုတော့လည်း နောက်အခေါက်တွေက ပိုပြီးပွင့်လင်းလာကာ ကာမမှုကို အဆုံးစွန် ပျော်ပါးမိတာပေါ့။ ခေတ်အကြိုက်ဆုံးကတော့ သူနဲ့နှစ်ကိုယ်ကြား တွေ့ရတဲ့အချိန်မျိုးမှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို သွက်လက်ချက်ချာသွားပြီး သူမလိုချင်တာကို ဦးဆောင်ရယူသွားတတ်တာကိုပါ။ ကျန်တဲ့အချိန်ဆိုရင် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်ပြီး အိန္ဒြေသိက္ခာရှိတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှ ဟုတ်ပါ့မလားလို့ ထင်စရာဖြစ်အောင် ပြောင်းလဲသွားတာပါ။ မသိရင် ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူနှစ်ဦး ပျော်ပွဲနွှဲနေကြသလိုပါပဲ။ ကာမမှု ကိစ္စတွေရဲ့ ဆန်းကြယ်နက်ရှိုင်းပြီး ဝင်္ကပါကဲ့သို့ ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ သဘောတရားတွေကို ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်လေးတစ်ယောက် မခန့်မှန်းနိုင်သေးတာလည်း ပါပါတယ်။
ဒုတိယတစ်ခါမှာတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင် ကပြမှုကိုပဲ ခေတ်က လိုက်ပါကပြတာ သူတို့နှစ်ဦးလုံး လိုချင်ကြတဲ့ ကာမပန်းတိုင်ကို အတူတူ တက်လှမ်းသွားကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ ခေတ် နှစ်ချီပဲ ဆွဲပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ ပြီးဖို့ထက် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ကောင်းလှတဲ့ သာယာမှုလေးတွေကို ရှာကြံရင်း အချိန်ဆွဲကာ လုပ်သွားတတ်တာပါ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို နေရာအနှံ့ နမ်းပေး၊ လျက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သူကလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်နေတဲ့ အန်တီချောချောကြီးရဲ့ ပကတိအလှတရားတွေကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားကာ လျှာစွမ်းကောင်းကောင်း ပြပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
တစ်ဦးက ပြုစုနေချိန် တစ်ဦးက ကောင်းနေတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကျေနပ်မှုများစွာနဲ့ အမျိုးစုံ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ဖင်လုံးတောင့်တောင့်ကြီးတွေကို ပိုသဘောကျပြီး ထိုနှစ်နေရာကို အချိန်ကြာကြာ နမ်းစုပ်ပေး၊ လျက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို စွဲမက္ဖွယ်ကောင်းပြီး အမြတ်တနိုးထားရတဲ့ ရတနာတစ်ပါးလို သဘောထားကာ နမ်းရှုပ်ပြီး လျက်ပေးရတာကို အားမရနိုင်အောင်ပါပဲ။ ခေတ်သဘောအတိုင်း ဖင်ထောင်ကုန်းပြီး ဖင်တွေကို အနမ်း အလျက်ခံနေရတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းက တားယူရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီတော့မှပဲ တင်ပါးအသားတွေထဲ နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းပြီး ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေတာကို ခေတ်က ရပ်ပါတော့တယ်။
လိုးကြတဲ့ အခါမှာလည်း ပထမနေ့ကလို မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင်မှုအောက္မှာ ပုံစံစုံသလောက်ကို လိုးခဲ့ကြတာပါ။ အနုအရွတစ်မျိုး၊ အကြမ်းအရမ်းတစ်ဖုံနဲ့ ကာမပွဲကို ကောင်းကောင်းနွှဲပြီး အရသာရှိရှိ ပြီးစီးခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးအချီကတော့ ခေတ်အကြိုက်ဆုံး ပုံစံဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး ခါးကိုဆွဲလို့ အပီဖြုတ်တဲ့ပုံပါ။ ဒီပုံစံကို အရင်ကတည်းက ဇာတ်ကားတွေကြည့်ပြီး သူအရမ်းကြိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ လိုးနေတာကို ဒီပုံစံနဲ့ စတွေ့ရတာမို့ ဒေါ်ခင်မေစန်း ကုန်းပေးတိုင်း ထိုမြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး သားတစ်ယောက်ရဲ့ နာကျည်းဒေါသနဲ့အတူ လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ အထန်ဆုံး ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ရဲ့လီးရည်တွေ အပြည့်အသိပ် ပန်းထည့်ပြီး ဖိကပ်ထားရတာကို သူသဘောကျပါတယ်။
ဒုတိယတစ်ခါကတော့ ပုံစံစုံကို စမ်းသပ်နေတာနဲ့ အရင်တခါလို ရိုက်တာ နှက်တာတောင် သိပ်မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ အိမ်ပြန်ရောက္မှ လုပ်ခဲ့တာတွေ ပြန်စားမြုံပြန်ကာ ဖီးလ်တက်နေရပါသေးတယ်။ အထူးသဖြင့် အန်တီခင်ရဲ့ အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ခဲ့တာကို တွေးကာ ကျေနပ်အားရနေတုန်းမှာပဲ အကြောင်းအရာ တစ်ခုကို တွေးမိပြီး သူလန့်သွားပါတယ်။ အရူးအမဲသား အကျွေးခံရသလို ကာမမှုကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေခဲ့ပြီးမှ အခုစိတ်တွေ နည်းနည်းငြိမ်ချိန်ကြမှ အန်တီခင် ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တာကို တွေးမိပြီး လန့်လာမိပါတယ်။ ပထမတစ်ခါထဲက တွေးမိဖို့ ကောင်းပေမယ့် အဖြစ်အပျက်တွေကို သာယာကာ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတော့ ဒါကို သတိမရခဲ့ပါဘူး။ ကြားရက်တွေမှာလည်း အခြေအနေထပ်ပေးအုံးမလားလို့ မျှော်လင့်တောင့်တနေမိတာနဲ့ သူ သတိမရပြန်ပါဘူး။
အခု ဒုတိယအကြိမ် ထပ်လိုးပြီးမှ သူ့စိတ်တွေ နည်းနည်း အနည်ထိုင်ပြီမို့ ဒါကို သတိရကာ မျက်လုံးပြူးပါတော့တယ်။ အန်တီခင့် အဖုတ်ထဲ သူ့သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ခဲ့တာ မနည်းမနောပါ။ တစ်ကြိမ်တည်းမဟုတ်၊ အကြိမ်ကြိမ်ရှိပြီမို့ ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်ပါတယ်။ အန်တီခင်သာ ဗိုက်ကြီးသွားရင် အကုန်ပြဿနာ တက်တော့မှာပါ။ အမေနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သူဘယ်လို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းရမလဲ။ အမေကတော့ ယူကြုံးမရဖြစ်တော့မှာ သေချာပါတယ်။ သူမသား လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို ကလေးသုံးယောက်အမေနဲ့ လွန်ကျူးမှားကြတာကို ဘယ်လိုမှ စိတ်ဖြေနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူက အမေ့ကို နာကျည်းနေပေမယ့် သူ့အမှားကြောင့် အမေရင်ကွဲပက်လပ်ဖြစ်ရမှာကို မမြင်လိုပါဘူး။
ပြီးတော့ အောင်လေးတို့ မောင်နှမတွေနဲ့ ဘယ်လို �ရင်ဆိုင်ရမှာလဲ။ အောင်လေးကတော့ သူ့ကို သတ်မှာသေချာပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းက သူ့အမေကို တက်လိုးတာကို ခွင့်လွှတ်နိုင်ရင်တောင် သူ့ပထွေးအဖြစ် ဆက်ဆံရမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်နာကျည်းမုန်းတီးလိမ့်မလဲ။ သူငယ်ချင်းက ပထွေးဖြစ်ပြီး သူ့အမေက သူ့ညီ၊ ညီမလေးတစ်ယောက်ကို မွေးထုတ်ပေးလာမှာကို လက်ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူကရော ကိုယ့်အမေအရွယ် ကလေးသုံးယောက်အမေကို ယူနိုင်ပါ့မလား။ လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ကာမမှုကို အဆင်အချင်မဲ့ လိုက်စားခဲ့မှုကြောင့် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်ရမှုတွေကို သူစတင် ခံစားလာရပါပြီ။ သူ့ရဲ့ တဒင်္ဂရမ္မက် သာယာပျော်ရွှင်မှု သက်သက်ကြောင့် ဘဝတစ်ခုလုံးနဲ့ချီပြီး ပေးဆပ်ရနိုင်တဲ့ အကျိုးဆက်ကို တွေးမိကာ တုန်လှုပ်နေမိပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ သူမနေနိုင်၊ မထိုင်နိုင် ဖြစ်ကာ အောင်လေးအိမ်ကို ထပြေးရပါတယ်။ သူ့အမေက ဘယ်လဲလို့ မေးတာကိုတောင် သူမဖြေနိုင်ပါဘူး။ သူ့ရင်ထဲမှာ မီးတောက်နေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ အခုချိန်မှ သတိပေးနိုင်ရင်တောင် အချိန်တွေ နောက်ကျနေပါပြီ။ ပထမတစ်ခါ ဖြစ်ခဲ့တာက တစ်ပတ်ကျော်ပြီလေ။ ဒီကြားထဲမှာ ဒါကို သူသတိမရသလို အန်တီခင်ကလည်း ဘာလို့ သတိမရတာလဲလို့ သူတွေးနေမိပါတယ်။ အန်တီခင်က ဒီကိစ္စကို သူ့ကို မပြောခဲ့တာမို့ သူမလည်း သတိမေ့နေတာ ဖြစ်မှာလို့ တွေးမိကာ ပိုပူပန်ရပါတယ်။ အောင်လေးအိမ်ရောက်တော့လည်း မိသားစုတွေ စုံနေတော့ အန်တီခင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပြောခွင့်မသာပါဘူး။
သူညနေစောင်းမှာ ဒီအိမ်ကို လာတတ်တာ မထူးဆန်းလို့ အားလုံးနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေရပေမယ့် သူမူပျက်နေတာကို အန်တီခင်က ရိပ်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အတွက် လက်ဖက်သုတ် လုပ်ကျွေးမယ်ဆိုကာ၊ ကိုယ်စားချင်ရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ် လိုက်ကူပေးအုံးဆိုပြီး သူ့ကို ပထုတ်လာပါတယ်။ ဒါကို သူလည်း သဘောပေါက်တာနဲ့ အန်တီခင်နဲ့အတူ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ အန်တီခင်က ကြောင်အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး လက်ဖက်ပုလင်းတွေ ဖွင့်နေရင်းမှ အပြင်က အခြေအနေကို လှမ်းကြည့်ကာ သူ့အနားကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးနဲ့......
"ခေတ်၊ ဘာဖြစ်နေလဲ၊ အန်တီ့ကို ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ။
သားမျက်နှာ ကြည့်ရတာ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့။
ဘာလဲ၊ မကြည်ပြာနဲ့ ပြဿနာတက်လို့လား"
"မဟုတ်ဘူး အန်တီခင်၊ ဟိုဟာ......
ဟို..... အန်တီခင်.....ဗိုက်ကြီးမှာကို သတိရလို့.....
ကျနော် အခုမှ စဥ္းစားမိလို့.....လန့်ပြီး ဒီကို ပြေးလာတာ"
"ဘယ်လို..... ဟင်း ဟင်း ဟင်း....
��ေဩာ်.... လင်လေးရယ်၊ အခုမှ သတိရတယ်လား။
အခုမှတာ သတိရရင် ဗိုက်ကြီးနေတာ ကြာပြီပေါ့....ဟင်း ဟင်း"
"ဟင်....အန်တီခင်က ရယ်နေတယ်။
မစိုးရိမ်ဘူးလား။ အန်တီခင် ဗိုက်ကြီးရင် အကုန်ပြဿနာ တက်ကုန်မှာလေ"
"အမလေး....လင်လေးရယ်။
မစတော့ပါဘူး။ ရှင်လေး တော်တော် လန့်နေတာပဲ။
အန်တီက အိမ်ထောင်သည်ဆိုတာ မမေ့နဲ့လေ။
အပျိုဖြန်းလေး မဟုတ်ဘူး။ ဒါတွေကို ထည့်တွက်ပြီးသားရှင့်။
ပထမတစ်ခါထဲက ဆေးသုံးပြီးသား။
ဘာမှ မစိုးရိမ်တော့နဲ့နော်။ အမလေး...ခေတ်ရယ်၊ မျက်နှာကြီး ပျက်နေလိုက်တာ....
ဝင်လာထဲက တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာ သိတယ်။ ဘာမှမစိုးရိမ်တော့နဲ့နော်....."
"ဟူး..... ဒါဆိုတော်သေးတာပေါ့။
အန်တီခင် သတိရလို့ တော်သေးတယ်။ ကျနော်တော့ လန့်သွားတာပဲ"
"လန့်လည်း လန့်စရာပဲလေ။
ရှင်လေး၊ မိန်းမစက်ပက်ထဲကို အပြည့်ထည့်သွားတဲ့ လရည်တွေက နည်းတာမှ မဟုတ်တာ။
တားဆေးမသုံးလို့ကတော့ ဗိုက်ကြီးမှာ သေချာတယ်။
ဟော့ဒီ လီးကြီးက အများကြီး ထွက်လာတာလေ"
ဒေါ်ခင်မေစန်းက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အူယားလာကာ အိမ်နေရင်း ပုဆိုးတိုတိုအောက်က ခေတ်ရဲ့လီးကို လက်နဲ့ ဖြစ်ညှစ်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးမှ ပြန်လွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်း ပြန်ပြောတဲ့ စကားကြားမှ ပူလောင်နေတဲ့ စိတ်တွေ အေးငြိမ်းသွားရပါတယ်။ အစက စိုးရိမ်စိတ်များပြီး အန်တီခင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို နောင်တတွေရနေခဲ့ကာ ကာမစိတ် ပျောက်နေခဲ့ပေမယ့် အခုလို စိတ်အေးရပြီမှန်း သိရတော့ နောင်တရတာတွေလည်း မရှိတော့ဘဲ စိတ်တွေလွတ်လပ် ပေါ့ပါးသွားရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းက သူ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်တော့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး လီးက မာလာပါတယ်။ ခေတ်လည်း ဟိုဘက်ပြန်လှည့်ကာ လက်ဖက်သုတ်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ကာ စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်လာရပါတယ်။
ဒါနဲ့ပဲ အနားကိုကပ်ကာ အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်ရှည်အောက္မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်ထားတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများဟာ ကိုင်ရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ အားရစရာပါ။ ဒါပေမယ့် အန်တီခင်က ရုတ်တရက် အကိုင်ခံရတော့ လန့်ကာ မီးဖိုပေါက်ဝကို လှန်းကြည့်ပြီးမှ ခေတ်ရဲ့ လက်တွေကို ရုန်းထွက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့မှာ အောင်အောင်တို့ ရှိနေတယ်ဆိုပြီး အတင့်မရဲဖို့ပြောကာ အပြင်ပြန်ထွက်သွားဖို့ ပြောပါတယ်။ ခေတ်လည်း အန်နီခင်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ တစ်ချက်ရိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဘာပဲပြောပြော အဲဒီနေ့က အောင်အောင့်အိမ်မှာ လက်ဖက်သုတ်စားပြီး အိမ်ပြန်လာတဲ့ ခေတ်ရဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ ပူပန်စိုးရိမ်မှု မရှိတော့တာကြောင့် သွက်လက်ပေါ့ပါးနေတာ အမှန်ပါ။
ခေတ်မသိတာက ဒေါ်ခင်မေစန်းအနေနဲ့ ခေတ်ကြောင့် တားဆေးကို အထူးတလည် သုံးစရာ မလိုခဲ့ဘူးဆိုတာပါ။ ကိုထွေးနဲ့ စဖြစ်ကတည်းက ကိုယ်ဝန်ရှိလာရင် အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမှာစိုးရိမ်လို့ သူမဘက်က ကြိုတင်ကာကွယ်ထားခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်က လူငယ်မို့ အန္တရာယ်ကို သတိမထားမိပေမယ့် သူမက အိမ်ထောင်သည်မို့ ဒီကိစ္စကို ကြိုမြင်ကာ ကာကွယ်ထားခဲ့တာပါ။ သူမအနေနဲ့ ကိုယ့်သားအရွယ်တွေနဲ့ မဖြစ်သင့်တဲ့ ကာမမှုကို လွန်လွန်းကျူးကျူး လိုက်စားမိပေမယ့် သား သမီးတွေ ရှိနေသေးတာမို့ အန္တရာယ်ကို သတိလွတ်လောက်အောင်တော့ မရူးမိုက်ဖြစ်ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ နောက်သုံးရက်လောက် အကြာမှာပဲ အန်တီခင်နဲ့ ခေတ်တို့ ထပ်တွေ့ဖို့ချိန်းထားပါတယ်။ နောက်တစ်ရက်ဆိုရင် ဘော်ဒါဆောင်ကို သွားရတော့မှာမို့ ဒီနေ့မှာ တွေ့ဖို့ အန်တီခင်က စီစဥ္ထားတာပါ။ အောင်လေးနဲ့ သူ့အမတွေက အောင်လေးအတွက် လိုအပ်တာတွေ သွားဝယ်ချိန်မှာ တွေ့ကြတာပါ။ ခေတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း လိုအပ်တာတွေ လိုက်ဝယ်ခိုင်းပေမယ့် အမေက အားလုံးစီစဥ္ဝယ်ပေးထား ပြီးပြီမို့ မလိုက်တော့ဘူးပြောကာ နေခဲ့တာပါ။ တကယ်လည်း သူ့အမေက အကုန်စီစဥ္ပြီး ဝယ်ခြမ်းထားပြီးပါပြီ။ သူလည်း အောင်လေးတို့ ထွက်သွားချိန်ကို စောင့်ကြည့်ကာ အန်တီခင်ဆီ လာခဲ့ပါတယ်။
ခေတ်က ဒီနေ့မှာတော့ အန်တီခင်ကို သူ့စိတ်ကြိုက် အပြတ်နွှာဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ အရင်နှစ်ခါက အန်တီခင်ကသာ ဦးဆောင်ခဲ့တာမို့ ဒီတစ်ခါတော့ သူ့လုပ်ချင်တာတွေ အပြတ်လုပ်ပြီး အန်တီခင်ကို ကောင်းကောင်းသမဖို့ စိတ်ကူးထားပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နှစ်ရက်လောက် ဂွင်းမထုဘဲ အောင်းထားပြီး တွေ့လို့ရှိရင် ဘယ်လို လိုးရမလဲဆိုကာ စိတ်ကူးနဲ့ တွေးနေခဲ့တာပါ။ အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ အန်တီခင်က ဆီးကြိုစောင့်နေပါတယ်။ သူလည်း အိမ်တံခါးက ဝင်တာနဲ့ အန်တီခင်ကို တွေ့ကတည်းက စိတ်တွေ ထနေတာပါ။ ဒီဖြူဖြူချောချော၊ ဂစ်တာရှိတ်ပုံ ဘော္ဒီကြီးနဲ့ အန်တီခင်ကို သူလိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက သူ့ကို လေထဲ လွင့်မျောစေမတတ်ပါဘဲ။ အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ အန်တီခင်ကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အားရအောင် စုပ်နမ်းပြီးတာနဲ့......
"အန်တီခင်၊ အောင်လေးတို့ သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ"
"အသွား အပြန်ရယ်၊ စျေးဝယ်တာရယ်၊ မြို့ထဲက သူတို့ဦးလေးဆီ မုန့်ဖိုးသွားတောင်းမှာရယ်ဆိုတော့ သုံးနာရီလောက်တော့ ကြာမှာပေါ့"
"ဒါဆို အချိန်သိပ်မရဘူးပဲ။
ကျနော်က ဒီနေ့ အန်တီခင်ကို အပီချချင်လို့ပါဆို"
"�ေဩာ်.... ခေတ်လေးရယ်။ ရှင်လေးပဲ အမြဲ အားရအောင် ချနေရတဲ့ဟာကို။
မကျေနပ်သေးဘူးလား။ ဟိုနေ့က လုပ်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာသေးလို့လဲ"
"ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန် ဘော်ဒါဆောင် သွားရမှာလေ။
နောက်ဆို အေးဆေးတွေ့ဖို့ မလွယ်တော့ဘူး။
အဲဒါကြောင့် ဒီနေ့ အေးဆေး လိုးချင်တာပေါ့"
"အင်းပါ။ ဒီနေ့လည်း အချိန်ရသလောက်တော့ ကြိုက်သလောက် လိုးသွားစမ်းပါ။
ဒီက မိန်းမက ခံဖို့အသင့်ပါနော်။ ပြော ဘယ်လို လိုးချင်လဲ"
"ဒီနေ့တော့ ကျနော်စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း အကြမ်းဆုံး လိုးချင်တယ်။
အန်တီခင် ခံပေးပါနော်"
"ခံပါ့မယ်ရှင်။ ဒီကလည်း ရှင်လေးအလိုးကို ခံချင်နေတာပါ။ ဟုတ်ပြီလား။
ကြိုက်သလိုလိုး၊ ပက်ပက်စက်စက်လည်း ပြော။
ရှင်းလေး သဘောတော်ရှိပါ"
"ဒါဆို ကျနော် အပြောအဆိုတွေ ရိုင်းသွားရင် ခွင့်လွှတ်နော်"
"အင်းပါ၊ ရိုင်းစမ်းပါ။ ဘယ်လောက်ရိုင်းရိုင်း ဘာမှ မတားဘူး။
ကဲ.... ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ။ ဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော။
အချိန်သိပ်မရှိဘူး။ ခပ်မြန်မြန် စလိုက်ရအောင်"
"ဒါဆို အန်တီခင်၊ ဒူးထောက်ပြီး ကျနော့် လုံချည်အောက်ကို ဝင်ပြီး အရင်နမ်းပေး"
ခေတ်မှာ အန်တီခင်ဆီက ခွင့်ပြုချက် ရပြီးပြီမို့ အချိန်ရှိတုန်းလေး သူ့စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း ကြမ်းဖို့အတွက် စလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ သူ့သားအရွယ်လောက် ရှိတဲ့ ကောင်လေးက ပြောတဲ့အတိုင်း ကျိုးနွံစွာနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ခေတ်ရဲ့ လုံချည်ကို မပြီး အထဲကို ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်ရဲ့ ပေါင်ခြံပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ မပျော့မမာ လီးနေရာကို နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ကာ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း ရင်တွေဖိုနေရပါတယ်။ ကိုယ့်သား သူငယ်ချင်းက အခုလို အပေါ်စီးနဲ့ ခိုင်းတာမျိုးကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမိသလို သဘောကျကျေနပ်နေမိပါတယ်။ သူမကိုယ်တိုင်က ဒီလိုခံစားချက်ကို ကြိုက်လွန်းလို့ ခေတ်ကို လမ်းဖွင့်ပေးခဲ့တာလေ။ ဒီနေ့မှာတော့ ခေတ်က အရင်နေ့တွေကနဲ့ မတူဘဲ ဦးဆောင်လာတာ တွေ့ရတာမို့ သူမလိုချင်တဲ့ ခံစားချက်မျိုး အပြည့်အဝရတော့မယ်ဆိုပြီး ပျော်နေမိပါတယ်။
ခေတ်မှာလည်း လုံချည်အောက်က အန်တီခင်ရဲ့ တရွေ့ရွေ့နမ်းပေးတာကို ဖီးလ်တွေတက်နေရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမရဲ့ခေါင်းကို လုံချည်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ကာ နေရာရွေ့ပြီး နမ်းခိုင်းပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အားရအောင် နမ်းခိုင်းပြီးမှ အန်တီခင်ကို လုံချည်အောက်က ထွက်ခိုင်းကာ သူ့ကိုကျောပေးပြီး မက္တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြောင်ထမိန်အောက္မှ လုံးဝန်းပြီး ကားစွင့်နေတဲ့ သူမရဲ့ဖင်လုံးတွေကို ကြည့်ပြီး တံတွေးမြိုချမိပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ ဒီဖင်လုံးတွေကို ကောင်းကောင်းကိုင်တွယ်ပြီး လိုးပစ်ဖို့ တွေးနေမိပါတယ်။ တဆက်တည်း အန်တီခင်ကို မက္တပ်ရပ်ကာ ဖင်ကို အနောက်ပစ်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ စွံ့ကားလှတဲ့ တင်ပါးတွေကို လက်ဝါးနဲ့ အားယူကာ ရိုက်ချလိုက်ပါတော့တယ်။
ဖြန်.....အား....အမလေး
"ဘာလဲ၊ နာလို့လား"
"မနာပါဘူး။ ရုတ်တရက္မို့ပါ။ ရှင်လေး ရိုက်ချင်ရင် အားရအောင် ရိုက်ပါ"
"ရိုက္မှာ..... ဒီလောက်ဖင်တောင့်ပြီး လှတဲ့ အန်တီခင်ကို ရိုက်အုံးမှာ...ကဲဟာ"
"ဖြန်း....အာ့....အဟင့်....ဒီကောင်မကို ကောင်းကောင်းရိုက်ပြီး အားရအောင် လိုးသွားစမ်းပါ....အဟင့်"
"ရိုက္မှာ....နောက္မတွေ့ရတဲ့ ရက်တွေမှာ တခြားကောင်တွေနဲ့ ဖင်မသရမ်းအောင် ရိုက်ပြီးထားခဲ့မှာ"
ကဲဟာ....ဖြန်း...အာ့.....အင့်ဟာ....ဖြန်း....အင့်
ဖြန်း...ဖြန်း.....အာ့.....
"ဒီလောက်ရိုက်နေတာတောင် ဖင်က လှုပ်နေတဲ့ မိန်းမ....တော်တော် ရွနေတယ် ဟုတ်လား"
ဟုတ်တယ်....ဖြန်း.....အာ့.....ရွအုံးဟာ....ဖြန်း.....အမလေး
ခေတ်မှာ သူမရဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထိန်းမရဖြစ်ကာ ဆက်တိုက်ရိုက်နေမိပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း အဝတ်တွေ ခံနေတာတောင် ရိုက်ချက်ပြင်းလွန်းလို့ စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ နာလာပါတယ်။ ထိုနာလာတာကပင် ရမ္မက်စိတ်တွေ ပိုထကြွလာပြီး အဖုတ်ထဲက ယားကျိကျိဖြစ်လာကာ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတာကို သိနေရပါတယ်။ သူမအိမ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ဖင်ကုန်းပေးနေရပြီး သားရဲ့သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်တွယ်ပြောဆိုတာ ခံရတော့ ကာမအရှိန်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရတာပေါ့။
ခေတ်မှာလည်း အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရိုက်ချင်စိတ်တွေ ပိုတိုးလာပါတယ်။ ဒီလောက်ရိုက်နေတာတောင် မငြင်းမဆန်ဘဲ စိတ်ပါလက်ပါ အသုံးတော်ခံနေတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ကာ စိတ်ရိုင်းတွေ တိုးလာပြီး အပြောအဆိုတွေ ရိုင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက်ယားပြီး အရှက္မဲ့တဲ့ မိန်းမကြီးကို အပြတ်ထပ်ကြမ်းဖို့ စဥ္းစားနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ဒီလိုရမ္မက်တွေ ထကြွချိန်မှာ အန်တီခင်ကို အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေလို့ မမြင်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ရဲ့ ကာမစိတ်ကို ဖြေဖျောက်ပေးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ယားနေတဲ့ မိန်းမတစ်ဦးလို့ပဲ မြင်နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာအောင်လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်း ကိုယ်တိုင်က သင်ပြပေးခဲ့တာလေ။ ခေတ်မှာ နဂိုတည်းက ရှိနေတဲ့ အမျိုးသမီးတွေအပေါ် နာကျည်းကာ မယုံကြည်နိုင်တဲ့စိတ်က ကြမ်းတမ်းတဲ့ ကာမမှုတွေကို ကျူးလွန်လာစေဖို့ ပိုလွယ်လာစေပါတယ်။
"ခဏနေအုံး၊ စောက်ပက်ယားပြီး ကုန်းချင်တိုင်း ကုန်းမနေနဲ့။
အခု မက္တပ်ရပ်ပြီး ထမိန်ကို ဖင်ပေါ်အောင် ဆွဲတင်လိုက်ပါအုံး"
"အဟင့်....ဟင့်....ဒီလိုလား။
ဘောင်းဘီရော ချွတ်ရတော့မလား"
"လျှာမရှည်နဲ့၊ ကျနော်လိုးရမယ့် မိန်းမရဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ချင်သေးတယ်။
တော်တော် ကျောတောင့်တဲ့ မိန်းမပဲ။ ကြည့်ရင်းနဲ့ကို လိုးချင်လာပြီ။
ငါလိုးမ....အင့်ဟာ...."
ဘတ်....အဟင့်....အာ့
မခို့တရို့လေး ထမိန်ကို ဖင်ပေါ်အောင် ဆွဲလှန်ပေးထားတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ကာ လိုးချင်စိတ်တွေ များနေရပါတယ်။ ဒီနေ့မှ အန်တီခင်ကလည်း အရင်ဝတ်နေကျ ဖင်အပြည့်နီးပါးလုံတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီမျိုး ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘဲ မကြီးတို့ ဝတ်တဲ့ ပင်တီလိုမျိုးကို ဝတ်ထားတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဝိုင်စက်ပြီး ဖွံ့ထွားလှတဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို တစ်ဝက်လောက်ပဲ ဖုံးထားနိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက ဖင်သားတွေကို လက်နဲ့ ညှစ်ကိုင်လိုက်တော့ အန်တီခင်မှာ အာ့ကနဲ ညီးညူနေမိပါတယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲ အဖုတ်ရှိရာ ဂွနေရာကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်လိုက်ရာ အန်တီခင်မှာ ခေါင်းမော့ ရင်ကော့ပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ ကြွတက်သွားရပါတော့တယ်။ အန်တီခင်မှာလည်း သူ့ရှေ့မှာ ဖင်လှန်ပြပြီး မက္တပ်ရပ်ကာ အကိုင်ခံနေရတာကို စိတ်တွေ ကြွနေမှန်း သူသိနေပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဖုတ်ဂွကြားနေရာက ဘောင်းဘီပေါ်မှာပင် အရည်တွေ စိုစွတ်နေတာကို သူ့လက်က ကိုင်မိနေလို့ပါ။
အပိုင်း ၈ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment