သားအကြောင်း စဥ္းစားမိမှ စိတ်ကူးနဲ့ မျောနေမိရာကနေ လက်ရှိအခြေအနေကို သူမ သတိရပါတော့တယ်။ လက်ဖက်သုတ်မယ်ဆိုပြီး တွေးနေမိတာနဲ့ ကြာနေပါပြီ။ အိမ်ရှေ့က ခေတ်ကတော့ မျှော်နေတော့မှာပဲ တွေးကာ အမြန်လုပ်ရပါတော့တယ်။ ခေတ်အပေါ် သူမရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကလည်း ထိုအဖြစ်အပျက်တွေကနေ အခြေခံတာပါ။ ခေတ်ရဲ့ လီးကြီးဟာ ကိုထွေးထက်တောင် ကြီးတယ်လို့ ထင်မိပါတယ်။ ဒီလီးကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားမိတာထက် ကိုယ့်သားအရွယ်လောက်နဲ့ ပျော်ပါးနေမိသူမို့ နောက်ထပ် လူပျိုပေါက်အရွယ်လေး အပေါ်မှာလည်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားမိတာလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။
တကယ်လို့ ကိုထွေးနဲ့သာ မကြုံခဲ့ရင် ခေတ်တို့အရွယ်ဟာ သူ့သားအရွယ်ဆိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမိမယ် မထင်ပါ။ ကလေးဘက်က စိတ်လှုပ်ရှားနေရင်တောင် သူမက တားဆီးမိမှာပါ။ အခုတော့ လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ ကာမအရသာ ဖြည့်ဆည်းပေးမှုကို အကြိမ်ကြိမ် ကြုံဖူးခဲ့သူမို့ ခေတ်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေရတဲ့အခါ သူမစိတ်က မရိုးမသား ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒီလိုတွေ တွေးမိရင်းနဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ လက်ဖက်သုတ်ပန်းကန်ကို ယူပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ကြာနေလို့ဆိုပြီး ပြောတာကို အနားကပ်ထိုင်ကာ ခေါင်းကို ခေါက်ရင်း လုပ်နေရတာ၊ နည်းနည်းကြာတာတော့ စောင့်ပေါ့လို့ ပြောလိုက်ရပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ လက်ဖက်သုတ်ပန်းကန်ရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရ စားနေတော့တာပါပဲ။
ခေတ်လေး စားနေတဲ့ပုံကြည့်ပြီး သူမ စိတ်ထဲ ကြည်နူးကျေနပ်နေမိပါတယ်။ ပြန်ထိုင်ကတည်းက ဟိုဘက္မှာ မထိုင်ပဲ ခေတ်အနားမှာ ဘာလို့ပြန်ထိုင်မိလည်းဆိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်မေးနေမိပေမယ့် အဖြေမရပါဘူး။ ဒီလို နီးနီးကပ်ကပ် ပြန်ထိုင်တော့ ခေတ်ကို အနီးကပ်ကြည့်ပြီး သူမ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားရပြန်ပါတယ်။ အပြစ်ကင်းကင်းနဲ့ အပူအပင်မဲ့စွာ ကလေးတစ်ယောက်လို စားနေတာ ချစ်စရာလေးလို့ သူမထင်မိပါတယ်။ စိတ်ကသာ ကလေးစိတ်ပေမယ့် လူကောင်ကတော့ ထွားတတ်လာလိုက်တာ၊ အထူးသဖြင့် ခေတ်ရဲ့ပစ္စည်းကြီးက အရွယ်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူးလို့ ဆက်တွေးမိပြီး ရှက်သွေးဖြာသွားရပါတယ်။ အခုတလော သူမရဲ့ ကာမစိတ်တွေ ထန်နေတော့ ဘာစဥ္းစား စဥ္းစား ဒီဘက်ကိုပဲ ရောက်နေပါတယ်။
ခေတ်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ပြန်တွေးမိပြီးမှ ဒီနေ့ရဲ့ လိုရင်းကိစ္စကို မေးဖို့ သူမ သတိရပါတော့တယ်။ သားအရွယ်လေးအပေါ် အရှက္မရှိဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတာနဲ့ မူရင်းကိစ္စကို မေ့နေမိတာကိုက သူမဘက်က မဟုတ်တာပါ။ သူမ အနေနဲ့ အောင်အောင်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စိုးရိမ်နေတာတွေကို ခေတ်ကို ထုတ်ပြောကာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ မေးကြည့်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ခေတ် လက်ဖက်စားပြီးချိန်ထိ စောင့်ကာ........
"ခေတ်၊ သားကို အန်တီ မေးစရာရှိလို့"
"ဗျာ.... ဘာလဲ အန်တီခင်၊ မေးလေ"
"အန်တီ ပွင့်ပွင့်လင်း ပြောမယ်ကွာ။
မနေ့က အန်တီ နေ့လည်ထဲက ပြန်ရောက်လာတာ။
အန်တီ အိမ်ထဲရောက်လာတာကို သားတို့ မသိကြဘူး။
သားရယ် အောင်အောင်ရယ် အခန်းထဲမှာ လူငယ်သဘာဝ ဟိုဟာလုပ်နေကြတာ အန်တီ တွေ့တယ်"
"ဗျာ........... အန်တီခင်တွေ့သွားတယ်။
ဟာဗျာ......"
ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့စကားကို ကြားပြီး မျက်နှာကို ရေနွေးပူနဲ့ အပတ်ခံလိုက်ရသလို ခေတ် ထူပူပြီး ရှက်သွားရပါတယ်။ သူတို့ ဂွင်းထုနေတာကို မြင်သွားတယ်ဆိုတာ သိနေတာမို့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့မျက်နှာကို ခေတ် ရင်မဆိုင်ရဲတော့ပါဘူး။
"�ေဩာ်.... ခေတ်ရယ်၊ ရှက္မနေပါနဲ့။
ဒါက သဘာဝပဲဟာ။ အန်တီတွေ့တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ။
ဟဲ့.... ဒီဖက်လှည့်ပါအုံး"
ခေတ်တစ်ယောက် ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းကြီးငုံ့ကာ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဆိုဖာခုံကို ဆုတ်ကိုင် ပွတ်သတ်နေပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ရှက်နေတဲ့ အမူအရာကို တွေ့ပြီး ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အသဲယားလာကာ မေးစေ့ကနေကိုင်ကာ မျက်နှာကို အပေါ်ဆွဲယူသော်လည်း ခေတ်က ခေါင်းရှောင်ကာ မော့မကြည့်တော့ပါဘူး။
"ခေတ်၊ သား ရှက်နေတာကလည်း မိန်းကလေးကျနေတာပဲ။
မရှက်ပါနဲ့။ ဒါက ဒီအရွယ်တွေမှာ သဘာဝပဲလေ။ အန်တီနားလည်တာပေါ့"
"ဒါတော့ ဒါပေါ့။ ဒါပေမယ့် အန်တီခင်က တွေ့သွားတာကိုး။
အဲဒါဟိုကောင် အောင်အောင်ကြောင့်။
တံခါးတွေကို ဘယ်တော့မှ မပိတ်ဘူး"
"အမလေး၊ အန်တီက ရိုးနေပြီ။
အောင်အောင် အာသာဖြေနေတာလည်း ခဏခဏ ပက်ပင်းတွေ့သလို ဖြစ်ဖူးတယ်။
ဒါက လူပျိုပေါက်အရွယ်မှာ မထူးဆန်းပါဘူး။
အပြစ်တစ်ခုလည်း မဟုတ်ဘူးလေ။
အန်တီကပဲ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေရတာေပါ့။
ပြီးတော့ သားတို့နှစ်ယောက္မှာ အဖေတွေက အနီးကပ် မရှိကြဘူးလေ။
အဲဒီတော့ လူပျိုပေါက်အရွယ်မှာ အာသာဖြေကြတာ မဆန်းပေမယ့် မဖြစ်သင့်တာတွေ၊ မမှားသင့်တာတွေ မမှားရအောင်လို့ အန်တီက အခုလို ပြောရတာပါ။
သားတို့လုပ်ကြတာကို အပြစ်ဆိုပြီး ဆူမလို့ မဟုတ်ဘူးနော်"
"ဟင်.... အန်တီခင် အခုလို ပြောတာက....
ဟို........ ဒါဆို"
ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဖြေပြော ပြောတဲ့ စကားကို �ကြားပြီး ခေတ်က အတွေးတစ်မျိုးပေါက်ကာ မျက်နှာ ထပ်ပူရပြန်ပါပြီ။ အဲဒါကတော့ သူတို့ အာသာဖြေကြတာက မကြီးနဲ့ မလတ်ရဲ့ ပင်တီတွေနဲ့လေ။ ဒါက မလုပ်သင့်မှန်း သိပါတယ်။ အန်တီက ဒါကို ရည်ရွယ်ပြီး ပြောတာ ဖြစ်မှာပဲလို့ အတွေးပေါက်ပြီး ခေတ် မျက်နှာ ထားစရာ မရှိဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။ ဒါကိုလည်း ဒေါ်ခင်မေစန်းက ရိပ်မိသွားပြီး သူ့စကားလမ်းကြောင်းလွဲသွားတာ သိပါတယ်။ ဒီကလေးတွေ စောက်ဖုတ်နံ့ ရှုချင်တာကို တွေးကာ မနေ့ကတည်းက တောက်ချင်နေတဲ့ ကာမမီးက သွေးထိုးလာပြန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပြောလိုရင်း အရာဆီ မရောက္မှာ စိုးလို့ စကားလမ်းကြောင်းကို မြန်မြန်ပြန်တည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။
"ဟယ်...သား အတွေးမမှားနဲ့။ ရှက္မနေနဲ့အုံး။
အန်တီအဓိက ပြောချင်နေတာက သက်သက်။
သားတို့ အမတွေ ပင်တီယူပြီး အာသာဖြေတတ်တာက အဓိကမဟုတ်ဘူး။
အဲဒါကိုလည်း အန်တီနားလည်တယ်။
မကြီးတို့ သိသွားရင်တော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ။
အဲဒါကြောင့်နဲ့တော့ အန်တီက အပြစ်မပြောတော့ပါဘူး"
"ဟင် ! အဲဒါကို တကယ် မဆူဘူးပေါ့။
ခွင့်လွှတ်ပါ အန်တီခင်ရယ်။ ကျနော်တို့ မှားမိပါတယ်။
အန်တီခင်က မဆူပေမယ့် ဒါတွေပါ မြင်သွားတော့ ကျနော်တော့ ရှက်လှပြီ။
မကြီးတို့ကို ပြန်မပြောပါနဲ့နော်။
ကျနော် အိမ်ပြန်တော့မယ်၊ နော်..... အန်တီ"
"ဟဲ့.... �ေဩာ်.... ရှက်ရှက်နဲ့ ထမပြန်နဲ့။ ပြန်ထိုင်အုံး။
အန်တီ မေးစရာ ရှိပါသေးတယ်ဆို"
"ဗျာ........ ဘာမေးမှာလဲ အန်တီခင်"
"ဒီလိုကွဲ့၊ ဘာမှမရှက်နဲ့နော်။ အန်တီမေးတာ မှန်မှန်ဖြေ။
သားတို့ကို အားလုံး နားလည်ပေးထားတာလေ။
ဒါကလည်း သိချင်လို့ မေးတာ။ ဆူမလို့ မဟုတ်ဘူး။
ဟိုလေ...... မနေ့က သားကို အောင်အောင်က ဟိုဟာကို ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးတာလေ။
အဲဒီလို လုပ်ပေးနေတာ ကြာပြီလား"
"ဟင်....."
ဒီနေ့အတွက်ကတော့ ခေတ်တစ်ယောက် အရှက်တွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ဗြန်းဗြန်းကွဲတဲ့ နေ့ပါပဲ။ အရှက်ထပ်ကွဲစရာ မရှိတော့ဘူး ထင်နေချိန်မှာ ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ရှေ့ကနေ အငွေ့ပြန်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားချင်တဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အရှက်တွေက ဆက်တိုက်ကွဲလာတာမို့ ထပ်ပြီး ရှက်နေဖို့တောင် မရှိတော့ပါဘူး။ နေတတ်သလိုတောင် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်း မေးတာကို အမှန်အတိုင်း မြန်မြန်ပြောပြီး ဒီအိမ်ကနေ မြန်မြန်လစ်ထွက်ဖို့ စဥ္းစားလိုက်ပါတယ်။
"ဟို.... အဲဒါက ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အန်တီခင်ရဲ့။
အရင်တည်းက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အာသာဖြေနေကျလေ။
အောင်လေးက သားဟာကို ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးတာကတော့ ၃ ခါလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။
အဲဒါကလည်း ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။
စနောက်ပြီးတော့ လုပ်ပေးတဲ့ သဘောပါ"
"အန်တီ နားလည်ပါတယ်ကွယ်။
ဒါဖြင့် ၃ ခါလောက်ပဲ ရှိသေးတာပေါ့။
ဒါဖြင့် အန်တီထပ်မေးအုံးမယ်။ ခေတ်က သားနဲ့ တတွဲတွဲမို့ မေးရတာပါ။
အန်တီတို့က အခုနောက်ပိုင်း သားကို သိပ်လိုက်မကြည့်နိုင်ဘူးလေ။
သား အောင်အောင်က အရင်ကရော မိန်းမစိတ်ပေါက်တဲ့ ပုံစံမျိုး တွေ့ဖူးလား။ ကြုံဖူးလားဟင်"
"ဟာ.... အန်တီခင်.....
အောင်လေး အကြောင်း မသိဘူးလား။
သူက သိပ်ထန်တဲ့ကောင်။ ရည်စားလည်း ရှိတယ်။
အခြောက္စိတ် မဟုတ်ပါဘူး။ အဲဒါတော့ စိတ်ချ။
ကျနော် အသိဆုံးပါ။ သူက ကျနော့်ဟာကို ကိုင်ပြီး ထုပေးတာက သက်သက်ပါ။
ဟို အခြောက်စိတ်နဲ့ မဟုတ်ပါဘူး"
"အေးပါ။ သူ့မှာ ကောင်မလေး ရှိမှန်းသိပါတယ်။
ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ပိန်ကပ်ကပ်လေး မဟုတ်လား"
"ဟုတ်ကဲ့။ အန်တီခင် သိနေတာပေါ့"
"ရိပ်မိတာပေါ့ကွ။ ဒါဆို အောင်အောင်က မိန်းမစိတ် မဟုတ်တာ သေချာလား။
အန်တီက သားတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာလေ။
အမတွေနဲ့ အနေနီးပြီး မိန်းမစိတ်ဝင်သွားမှာ စိုးရိမ်လို့ပါ"
"ဟား ဟား.... ဒါတော့ စိတ်ချပါ အန်တီခင်ရဲ့။
နောက်ဆို အောင်လေးကို ကျနော့်ဟာလည်း မကိုင်ခိုင်းတော့ပါဘူး"
"အင်းလေ။ ခေတ်ကိုလည်း အန်တီက ကလေးလို့ပဲ မြင်နေတာ။
မနေ့က သေချာကြည့်လိုက္မှ လူပျိုကြီးလုံးလုံး ဖြစ်နေပြီပဲ။
သားပစ္စည်းကလည်း ယောကျာ်းချင်းတောင် ကိုင်ချင်စိတ်ဖြစ်သွားအောင် စွဲဆောင်မှု ရှိနေတာကိုး....ဟင်းးး"
"ဟာ.... မဟုတ်ပါဘူး...... အန်တီခင်ကလည်း....
အတူတူပါပဲ..... အောင်လေးလည်း ကျနော့်လိုပဲဟာကို....."
ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ စကားကြားပြီး ခေတ်ခမျာ ပြောမိပြောရာတွေ ပြောပြီး ထိုင်ရမလို ထရမလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မျက်နှာဖြူဖြူလေးမှာ ရှက်ရလွန်းလို့ ပန်းရောင်သန်းယုံတင်မကတော့ဘဲ ရဲနေပါပြီ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း ဘာလို့ ဒီစကားတွေ ပြောမိလိုက္မှန်းပင် မသိတော့ပါ။ အရင်ကလည်း ခေတ်တို့ကို လူပျိုကြီးဖြစ်နေပြီ၊ ဘာပြီ ဆိုပြီး စနောက်တတ်လို့ လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားသလား မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါကတော့ ခေတ်ရဲ့ သန်စွမ်းတဲ့ အင်္ဂါကို မျက္မြင်တွေ့ဖူးတာကို နှစ်ယောက်လုံး သိနေတာမို့ ရိုးရိုးနောက်ပြီး ပြောရင်လည်း တစ်မျိုးထင်စရာ ဖြစ်သွားတာပါ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းအနေနဲ့ ကိုယ့်သားရဲ့ သူငယ်ချင်းအပေါ်ကို ဒီလိုစကားနဲ့ စနောက္မိတာကိုပင် ရှက်သွားရပါတယ်။
သူမရဲ့စကားက ခေတ်ရဲ့ ပစ္စည်းက စွဲဆောင်မှု ရှိတာကို ဝန်ခံသလို ဖြစ်သွားရတယ်လေ။ တကယ်လည်း စွဲဆောင်မှုရှိလို့ မနေ့ကကတည်းက မျက်လုံးထဲက မထွက်နိုင်တာကိုလည်း သိပါတယ်။ ဒီလို စွဲဆောင်ထားတဲ့ စိတ်အခံကြောင့်ပဲ ဒီစကားများ လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတာ ဖြစ်မှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ရှက်စိတ်ဝင်ရသလို တပြိုင်တည်းမှာပဲ ဘောင်းဘီတို အပွဝတ်ထားတဲ့ ခေတ်ရဲ့ပေါင်ဂွကြားကို မမျှော်လင့်ဘဲ အကြည့်ရောက်သွားရပါတယ်။ ၁၅ နှစ်သား လူပျိုပေါက်ပီပီ ဘောင်းဘီတိုအပွကို အောက်ခံဘောင်းဘီ မပါဘဲ ဝတ်ထားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ ဘောင်းဘီက လုံးပြီး ပေါင်းဂွကြားမှာ တင်းနေကာ လီးအမြှောင်းကိုပင် ခပ်ရေးရေး မြင်နေရပါတယ်။
ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ မမျှော်လင့်ဘဲ အကြည့်ရောက်သွားပေမယ့် ပေါင်ဂွကြားက ခပ်ေရးရေး အမြှောင်းလိုက်ကို မြင်လိုက်ရတော့ �ရေငတ်သလို အာခေါင်များ ခြောက်သွေ့လာပါတယ်။ ရင်တွေလည်း တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားရပါတယ်။ အသက် ၃၇ နှစ်အရွယ် ကလေး ၃ ယောက်အမေရဲ့ ဆင်ခြင်နိုင်မှုကြောင့်သာ ဟန်မပျက် ထိုင်နေနိုင်ပေမယ့် တစ်ကိုယ်လုံး ပုရိတ်ဆိတ်တက်သလို တဆစ်ဆစ် ယားယံလာတာ သူမကိုယ် သူမပဲ သိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပေါင်ဂွကြားက အကြည့်ကို မခွာနိုင်ဘဲ ငြိမ်နေမိပါတယ်။ ဒီလောက်အထိ ဖြစ်သွားရတာကလည်း မနေ့ကတည်းက လိုချင်နေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။
ဒေါ်ခင်မေစန်းက ဒီလိုဖြစ်နေပေမယ့် ခေတ်ကတော့ ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် ရှက်ကာ ထိုင်ရမလို ထရမလို ဂဏာမငြိမ်ပါဘူး။ သူ့ပေါင်ဂွကြားက လီးကို ဒေါ်ခင်မေစန်းက ခိုးကြည့်နေတာကိုလည်း သတိမထားမိပါဘူး။ အမှန်ဆိုရင် လီးကလည်း တောင်နေတာမဟုတ်ပါဘူး။ ပုံမှန်ပါပဲ။ ၁၅ နှစ်အရွယ် လူပျိုပေါက်တစ်ယောက်ရဲ့ လိင်စိတ်နဲ့ ပစ္စည်းက အလိုလို ထက်သန် ဖူးကြွချင်နေတာပါ။ ဘေးလူပယောဂမပါဘဲနဲ့တောင် ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ် တစ်ချက်လောက် ထိရင်ယုံပဲ လီးတောင်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတတ်တဲ့ အရွယ်ပါ။
အထူးသဖြင့် ခေတ်နဲ့ အောင်အောင်တို့လို လူပျိုစဝင်ကတည်းက ဒီကိစ္စကို လိုက်စားသက်ဝင်သူတွေ အဖို့ကတော့ စိတ်မပါလို့ မတောင်ရင်တောင် လုံးဝ ညှိုးကျသွားတဲ့ အထိတော့ မဖြစ်ပါဘူး။ သွေးသားနဲ့ အစားအသောက်ကြောင့်လည်း ပါပါတယ္။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းဘက်က မူပျက်နေပေမယ့် ခေတ်ကတော့ ကာမစိတ် ဖြစ်ပေါ်ဖို့ထက် အရှက်ကြီးနေတာနဲ့ပင် ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်နေရရှာတာပါ။ မျက်နှာကလည်း နီးမြန်းပြီး ခေါင်းကြီး ငုံ့ထားမိပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ခေတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို အသိလွတ်ပြီး ကြည့်နေမိရာမှ သတိရကာ ခေတ်မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။
ခေတ်က ခေါင်းငုံ့ထားလို့ ရှက်သွေးနဲ့ ရဲနေတဲ့ ပါးတစ်ခြမ်းကိုပဲ တွေ့ရတာပါ။ ဒီပါးပြင်ရဲရဲလေးကို နမ်းချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာလို့ အသိစိတ်နဲ့ ပြန်ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ ကိုယ့်သားလို ဖြစ်နေတဲ့ ခေတ်အပေါ် စိတ်တွေလှုပ်ရှားမိတာကို ရှက္မိသလို မသင့်တော်မှန်းလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုထွေးလို လူပျိုပေါက်လေးနဲ့ ဖြစ်ပြီးကတည်းက သူမအဖို့ သင့်တော်တာ၊ မသင့်တော်တာထက် ကာမသာယာမှု အရသာကို ပိုတက္မက္နေမိပါပြီ။ ပြီးတော့ ကိုထွေးနဲ့ မတွေ့ရတာ တစ်လခွဲလောက် ကြာနေပြီ ဖြစ်သလို မနေ့က အလိုးခံမယ်လို့ တွေးထားသော်လည်း ကိုထွေးက မရှိပြန်ပါ။
အိမ်ပြန်လာတော့လည်း ခေတ်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ ယောကျာ်းအင်္ဂါကြီးနဲ့ တင်းပြောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ခေါင်းကြီးက သူမရဲ့ ရမ္မက္မီးတွေ ပိုတောက်လို့ကောင်းအောင် လောင်စာထပ်ဖြည့်ခဲ့ပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း မနေ့က နေ့လယ်ကတည်းက တစ်ခုခုလိုအပ်နေတဲ့ စိတ်ကို ဖြစ်ပေါ်နေစေခဲ့ပြီး ညပိုင်းမှာတော့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ကာ ခေတ်ရဲ့လီးကြီးကို မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်ကာ အာသာဖြေမိခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် လိုအပ်နေတဲ့ အရာနဲ့ မဟုတ်ဘဲ ဖြစ်သလို ဖြည့်ဆည်းခဲ့ရတာမို့ တောက်လောင်အားကောင်းနေတဲ့ မီးပုံကြီးကို ရေလေးမစို့မပို့နဲ့ ငြိမ်းသက်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့သလို ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း မီးခဲပြာဖုံးကာ အတွင်းလှိုက်ပြီး လောင်ကျွမ်းနေတဲ့ ကာမအပူနဲ့ ရမ္မက်အရှိန်တွေကတော့ တွန်းထွက်ပေါက်ကွဲလာဖို့ အသင့်ပါပဲ။ ဒါကို ပွင့်ထွက်လောင်မြှိုက်လာစေဖို့အတွက် ဆိတ်ငြိမ်ရာဖြစ်ခြင်းဆိုတဲ့ လေညှင်းလေးပဲ လိုအပ်တာပါ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နှစ်ဦးသားအကြောင်းကိုယ်စီနဲ့ ငြိမ်သက်နေမိကြပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ခေတ်က မနေတတ်ဖြစ်လာကာ ပြန်ဖို့ပြင်လိုက်ပါတော့တယ်။
"ဒါဆို အန်တီခင် သားပြန်တော့မယ်နော်"
"ဟင်.... ပြန်တော့မလို့လား။ နေပါအုံးကွ။
ဘာလဲ သားပစ္စည်းကြီးအကြောင်း ပြောလိုက်လို့ ရှက်သွားတာလား"
"ဟာ၊ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော့်ဟာက မကြီးပါဘူး"
"ဟ...ဟ... မကြီးမယ့်သာ မကြီးတာ။
လူကြီးဟာကြီးကျနေတာပဲ။
ဘာလဲ... မဟုတ်မဟတ်တွေများ လုပ်ထားကြလား"
"ဟာ... မဟုတ်ပါဘူး၊ နဂို အတိုင်းပါ။
ကျနော်တို့က ဒါမျိုး မလုပ်ပါဘူး"
ကာမဇောထပြီး ထိန်းသိမ်းနိုင်မှု လျော့ရဲလာတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ပြောသင့်၊ မပြောသင့်ကို မချင့်ချိန်နိုင်တော့ဘဲ မသိစိတ်ရဲ့ စေညွှန်ရာအတိုင်း တဏှာဆန်ဆန် စကားတွေပြောနေမိပါတယ်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆိုတဲ့ အသိနဲ့အတူ လူငယ်တစ်ယောက်နဲ့ ပတ်သတ်ဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံများက သူမကို အရဲကိုး လာစေခြင်းလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်မှီမှီ အတွေးအကြံနဲ့ အနေအထိုင်ရှိခြင်းအပြင် စကားကို ပွင့်လင်းပေါ့ပါးစွာနဲ့ ပြောတတ်၊ စနောက်တတ်ခြင်းတို့က သူမသွားလိုတဲ့ လမ်းကိုဖောက်ဖို့ ပိုလွယ်ကူလာစေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ထပြန်မလို ဖြစ်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ လက်ကို ပြန်ဆွဲချကာ မပြန်ဖို့ ပြောမိခြင်းလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်ပြန်သွားရင် သူမအနေနဲ့ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးသွားရသလို ခံစားနေရတဲ့စိတ်ကလည်း သူမရဲ့အိန္ဒြေသိက္ခာကို ကိုယ်တိုင် နင်းခြေပစ်လိုက်ပါတယ်။
အခုချိန်မှာ စပြီး ဒုက္ခရောက်လာတာက ခေတ်ပါပဲ။ အစက သူ့ အန်တီလို၊ အမေလို ဖြစ်နေသူက သူဂွင်းထုနေတာကို မိသွားလို့ ရှက်နေရတာပါ။ ထပ်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့လီးကို ကြီးကြောင်း အပြောခံရချိန်မှာ ရှက်သလိုလို၊ ကျေနပ်သလိုလို ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒါဟာ သူ့ဘဝမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က သူ့လီးကြီးကြောင်း ပထမဆုံး အပြောခံရခြင်းပါပဲ။ ဒီတော့လည်း လူပျိုပေါက်လေးအနေနဲ့ ရှက်ပေမယ့်လည်း ကျေနပ်မိတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ထပြန်မလို့ ပြင်ချိန်မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းက လက်ကိုအတင်းဆွဲပြီး ပြန်ထိုင်ခိုင်းလာတာမို့ ပိုဆိုးသွားပါတယ်။ ပိုဆိုးရတာက သူ့လက်ကို ဒေါ်ခင်မေစန်းက ဆွဲပြီး ချိုင်းကြားထဲ ဆွဲထည့်လိုက်လို့ပါ။ ခေတ်ပြန်မှာ စိုးလို့ အတင်းဆွဲကပ်ထားပေမယ့် ခေတ်ရဲ့လက္မောင်းဟာ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ရင်သားတစ်ဖက် ရဲ့ ဘေးသားတွေကို ဖိထားလိုက်သလို ဖြစ်စေပါတယ်။
ဒီတော့လည်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်သားကို ဒီလို အခြေအနေမျိုးနဲ့ မထိဖူး မကိုင်ဖူးတဲ့ ခေတ်အဖို့ အထိအတွေ့ မစို့မပို့နဲ့ပင် ရင်တွေ တုန်လာစေပါတယ်။ အရင်က ဖက်ပြီး မွှေးမွှေးပေးချိန်မှာ မတော်တဆ ထိဖူးတာ ရှိပေမယ့် ဒါမျိုး ရင်မတုန်ဘူးပါ။ အမျိုးသမီးတွေကို စိတ်ကူးနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်မှန်းကာ ရင်သား၊ တင်သားတွေကို ကိုင်တွယ်ကြည့်ဖူးပေမယ့် လက်တွေ့ကတော့ သူ့အမေတစ်ယောက်ကိုပဲ ဦးသန့်စင်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေတုန်းက တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်မဲ့တာ တွေ့ဖူးခဲ့ရတာပါ။ အခု ထိမိနေတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ ရင်သားတွေဟာလည်း အမေ့လို လုံးပြီး လှနေမှာလားဆိုတဲ့ အသိဝင်လာချိန်မှာ ခေတ်ရဲ့ ရမ္မက္မီးကို အစပျိုးလာစေပါတော့တယ်။
ဒီတော့လည်း ရနေတဲ့ အထိအတွေ့လေး မပျောက်စေဖို့ ရင်သားတစ်ခြမ်းကို ဖိမိထားတဲ့ လက်ကို ပိုပြီးကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ခေတ် သတိမထားမိခင်မှာပဲ ခေတ်ရဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ တုန်ကာ မာလာပါတယ်။ လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ သွေးသားနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သဘာဝအတိုင်း တုန့်ပြန်မှုကို ခေတ်ကိုယ်တိုင်တောင် သတိမထားလိုက္မိပါဘူး။ သူသိတာက ဒီအခြေအနေကို သူသာယာနေမိတာပါပဲ။ ခေတ်ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ ဟန်ပန်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုအောက်က လီးက အမြှောင်းလိုက် ထင်ရှားလာတာကို ဒေါ်ခင်မေစန်းက သတိထားမိလိုက်ပါတယ်။ ဒီကလေး စိတ်ကစားလာပြီဆိုတာ သူမသိနေပါပြီ။ သူမကိုယ်တိုင်က ရပ်သင့်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ မိုက္မိုက်ကန်းကန်း ဆုံးဖြတ်မိလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမ လိုချင်တဲ့ဆီကို ရောက်ဖို့အတွက် ခေတ်ရဲ့စိတ်ကို ပိုလှုပ်ရှားလာစေဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်း လေသံ မတင်းမမာလေးနဲ့........
"သားတို့ကို ကလေးလို့ ထင်နေတာ။
မကြီးတို့ ပင်တီတွေနဲ့ပါ အာသာဖြေနေကြပြီပေါ့ ၊ ဟုတ်လား"
"ဟာ.... အဲဒါက......
အန်တီခင်ပဲ မကြီးတို့ကို ပြန်မပြောတော့ဘူးဆို....
မပြောပြလိုက်ပါနဲ့ အန်တီခင်ရယ်။
အန်တီခင်မကြိုက်ရင် ကျနော် နောက္မလုပ်တော့ပါဘူး"
"ဟင်း...ဟင်း... လုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီးမှ ကြောက်နေတယ်။
ခေတ် မှန်မှန် ပြောစမ်း။ မကြီးတို့ မလတ်တို့ ပင်တီနဲ့ အာသာဖြေရတာ ကောင်းလား"
"ဟို...ဟို.... အဲဒါက အောင်အောင်စတာ။
ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်က အဲဒါမျိုး တွေ ဟိုဒီလျောက်လုပ်ရင်း ဖြစ်သွားကြတာပါ"
"အန်တီက ခေတ်တို့ကို မဆူပါဘူး။
အန်တီမေးတာပဲ ဖြေလေ။ အဲလို ဘာလို့ လုပ်တာလဲ။
ကောင်းလို့လား။ ပို ဖီးလ်လာလို့လား"
"ဟဲ....အန်တီခင်ကလည်း ဘာတွေ မေးမှန်းမသိဘူး"
"�ေဩာ်..... ရှက်နေပြန်ပြီ။
လူကသာ ရှက်နေတာ။ အောက်က ဟာက တောင်နေပြီမို့လား။ ပြစမ်း....."
"အာ.....အန်တီခင်။ မလုပ်နဲ့......
တောင်းပန်ပါတယ်။ တောင်နေတာ မဟုတ်ဘူး"
ဒေါ်ခင်မေစန်းက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခေတ်ရဲ့ လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်မှာ မထင်မှတ်ထားတာမို့ ရုန်းမိပေမယ့် သူ့လက်ကို ဆွဲချုပ်ခံထားရသလို ဖြစ်နေတဲ့အပြင် မကြုံဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တဖျဥ္းဖျဥ္း ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒါကြောင်းပဲ အတင်းမရုန်းတော့ဘဲ သူ့လီးကို ဆုတ်ကိုင်ပွတ်သတ်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ လက်ကို အပေါ်က အုပ်ကိုင်ကာ အလိုက်သင့် ပါနေမိပါတယ်။ သူ့ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က သူ့ရဲ့လိင်အင်္ဂါကို ပွတ်ကိုင်ဆုတ်နယ်ခြင်းကို ခံရတာမို့ ထူးကဲတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ အမျိုးအမည်မဖော်ပြနိုင်တဲ့ ဝေဒနာ ကြီးကြီးတစ်ရပ်ကို ဖြစ်ပေါ်လာစေပါတယ်။
တဖက်က ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း ကာမသွေးဆိုးတွေ ဆောင့်တက်ကာ မဖြစ်သင့်တာကို သူမဘက်က ဦးဆောင်ပြီး ခေတ်ကို ဆွဲခေါ်နေမိတာပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်တူ၊ ကိုယ့်သားလို ဖြစ်နေတဲ့ ခေတ်အပေါ် ဒါမျိုးအပြုအမူတွေ မလုပ်သင့်တာ သိလို့ ထိန်းဖို့ကြိုးစားသော်လည်း သူမစိတ်ကို သူမ မနိုင်ပြန်ပါဘူး။ သူမက စသလို နောက်သလိုနဲ့ ဖိကိုင်ပွတ်သတ်လိုက်တဲ့ ခေတ်ရဲ့ပစ္စည်းကြီးက ကိုင်နေရင်းနဲ့ပင် မာပြီး အပေါ်ကို ဖောင်းတက်လာပါပြီ။ အမှန်ပါဘဲ။ ဘောင်းဘီတို ပွပွရဲ့ ခပ်ပါးပါးအသားရဲ့အောက်က ခေတ်ရဲ့လီးကြီးဟာ ဆန့်ကျင်လက်လိင်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် စံချိန်မှီတောင့်တင်းလာဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း မာတင်းလာတဲ့ လီးရဲ့အထိအတွေ့ကပင် သူမရဲ့စိတ်ကို အဆုံးစွန်ထိ လွှတ်ပေးလိုက်ဖို့ ဖြစ်လာပါတယ်။
ဆာလောင်မွတ်သိပ်သူနဲ့ ထူးကဲတဲ့ ခံစားမှုကို စတင်ခံစားမိရတဲ့ သူနှစ်ဦးရဲ့ ဦးတည်ရာဟာ ကာမမှော်ရုံတောထဲ လျှောက်လှမ်းဝင်ရောက်ဖို့သာ ရှိပါတော့တယ်။ ခေတ်မှာလည်း ဒေါ်ခင်မေစန်း ပွတ်ပေးနေတာကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ဘဲ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း အသိမဲ့သူတစ်ယောက်လို ဖြစ်ကာ ဘောင်းဘီအောက်က လီးကို ပွတ်သတ်ပေးနေမိတဲ့အပြင် လက်နှစ်ချောင်းနဲ့လည်း အထက်အောက် ဆွဲပေးနေမိပါတယ်။ ဒီတော့လည်း သူမလက်ထဲမှာ ပြုသမျှနုနေရတဲ့ ခေတ်ရဲ့လီးကတော့ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကာ ဘောင်းဘီကိုပင် အစိုကွက် ဖြစ်လာရပါတယ်။ ကိုယ့်လက်နဲ့ ထိယုံနဲ့ပင် ထကြွလာတတ်တဲ့ လူပျိုပေါက်တစ်ယောက်ရဲ့ လီးမှာ ဘောင်းဘီအောက္မှာ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် မတောင်နိုင်တော့ ခဏကြာတဲ့အခါ နာလာပါတယ်။ ခေတ်လည်း ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့လို့......
"အန်တီခင်၊ ကျွန်တော် မရတော့ဘူး။
နာလာပြီ"
"ဟင်....သား .... ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကျနော့် လီး မခံနိုင်တော့ဘူး"
"ဟုတ်ပါရဲ့၊ သား ဟာကြီးက မာပြီး ကြီးလာတာကိုး။
သား အာသာဖြေလိုက္မလား"
"ဟုတ်။ မရတော့ဘူး အန်တီခင်။
အန်တီခင် ခဏ ဖယ်ပေးအုံး။
ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲ သွားလိုက်ပါ့မယ်"
"မသွားနဲ့၊ အန်တီ စလိုက်လို့ ဖြစ်သွားတာလေ။
အန်တီ လုပ်ပေးမယ်လေ။
သား ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်"
"ဟာ... အန်တီခင်ကလည်း.... ကျနော် ငရဲကြီးမှာပေါ့"
"ဘာမှမကြီးပါဘူး။ ကိုယ့်တူလေးမို့ လုပ်ပေးမှာနော်။
ဘာလဲ.... အောင်အောင် လုပ်ပေးတာ မဟုတ်လို့ မခံချင်တာလား"
"ဟာ... အဲလို မဟုတ်ပါဘူး။
ကျနော်က အန်တီခင်ကို အားနားလို့ပါ။
အောင်အောင့်ကိုလည်း နောက္မလုပ်ခိုင်းတော့ပါဘူး"
"ကဲ.... အောင်အောင့်ကို နောက္မလုပ်ခိုင်းတော့တာ သေချာရင် အန်တီလုပ်ပေးပါ့မယ်။
ဒါမျိုးက ယောကျာ်းလေး အချင်းချင်းသာ မလုပ်သင့်တာလေ။ နော်...သား....
ပြီးတော့ ဘာမှ အားလည်း မနာနဲ့။ ရှက်လည်း မရှက်နဲ့။
အန်တီလည်း အိမ်ထောင်သည်ပဲ။ ဒါတွေ မမြင်ဖူးတာမှ မဟုတ်တာ။
အခု သားက အန်တီရှေ့မှာ ဖြစ်နေတာမို့လို့ အန်တီကပဲ လုပ်ပေးပါ့မယ်။ ဟုတ်ပြီလား။
သားကိုမို့လို့ လုပ်ပေးမှာနော်။ ဘယ်သူမှတော့ လျောက်ပြောလို့ မရဘူးနော်။
အဲဒါတော့ ဂတိပေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီခင်။
ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး"
"လိမ္မာလိုက်တဲ့ ခေတ်လေးရယ်။
ကဲ... ရှက်ရင် မျက်စိမှိတ်ထားပြီး အန်တီလုပ်ပေးတာကို ငြိမ်ခံနေနော်။
သားဟာကြီးက ဘောင်းဘီကို ပေါက်ထွက်တော့မယ်။
ကြနေရင် နာနေမှာပေါ့။ နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာ"
"ဟုတ်..... ကန်တော့နော် အန်တီခင်"
ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ �ပါးစပ်က ပြောနေပေမယ့် လက်ကလည်း ထောင်ပြီး ခုံးထနေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ လီးကို ပွတ်ဆွဲပေးနေရင်း တံတွေးမြိုချမိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို ဘယ်သူမှ မပြောဖို့ ဂတိတောင်းကာ ခေတ်ရဲ့ တောင့်တမှုကို အကြောင်းပြပြီး သူမရဲ့ ဆာလောင်မှုကို ဖြေဖျောက်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ စကားပြောပြီးတာနဲ့ ခေတ်ရဲ့ဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲချပေမယ့် ဘေးဘက်ကလုပ်ရတာမို့ သိပ်အစဥ္မပြေပါ။ ဒါနဲ့ပဲ သူမက ခေတ်ရှေ့မှာ မက္တပ်ရပ်လိုက်ကာ ခါးကိုကုန်းလို့ ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီဟလိုက်ကတည်းက လွတ်လပ်မှုကို ရှာနေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ တောင့်တင်းမာကျောနေတဲ့ လီးဟာ အပြင်ကို ခုန်ထွက်လာဖို့ အားယူနေပါတယ်။
ဘောင်းဘီတိုကို အောက်ဆွဲချပြီးတာနဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အကြောများထောင်ပြီး တင်းပြောင်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့လီးကို ကြည့်ရင်း ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ လူငယ်ဆိုပေမယ့် ခေတ်ရဲ့လီးက သူမယောကျာ်းရဲ့ လီးလိုပဲ ကြီးလွန်းပါတယ်။ သူမမှာ ဒီလိုစံချိန်မှီ လီးမျိုးကို မတွေ့ရတာ ၅ နှစ်လောက် ရှိပြီလေ။ သူမရဲ့ လင်လေးဖြစ်နေတဲ့ ကိုထွေးကလည်း လူပျိုလေးမို့ လီးက မာတင်းကာ အားမာန်ပြင်းလှပေမယ့် ခေတ်ရဲ့ လီးလောက် မထွားကျိုင်းဘူး ထင်မိပါတယ်။ ငါးစိမ်းမြင် ငါးကင်ပစ်ဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးများ ဝင်နေသလားလို့ သူမကိုသူမပင် ထင်မိပါတယ်။ လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းအလှကလည်း သူမကို စွဲဆောင်ထားမိလို့ သူမမျက်လုံးများပင် ရမ္မက်ကြောင့် တောက်ပြောင်စိုလက်လာပါတယ်။
ပေါင်တွင်းသား ဖွေးဖွေးများကြားမှာ ဆီးခုံမွှေး နုနုလေးများအောက်က လီးကတော့ အကြောများ ပြိုင်းပြိုင်းထာကာ ဒေါ်ခင်မေစန်းကို လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေပါပြီ။ လီးထိပ်မှာလည်း အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကာ ပြောင်လက်နေပုံက ကုန်းပြီး နမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေပင် ပေါက်လာရပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ခေတ်ရဲ့မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး လီးကို မထိရက်သလို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုက်ကာ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းက ရှက်ရင် မျက်လုံးများ မှိတ်ထားဖို့ ခေတ်ကို ပြောပေမယ့် ခေတ်က မမှိတ်ပါဘူး။ သူ့ဘဝမှာ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပထမဆုံး အာသာဖြေ ဂွင်းထုပေးတာကို ခံရမှာမို့ အရသာရှိရှိကြည့်ကာ မှတ်သားထားချင်လို့ပါ။
ပေါင်တွင်းသား ဖွေးဖွေးများကြားမှာ ဆီးခုံမွှေး နုနုလေးများအောက်က လီးကတော့ အကြောများ ပြိုင်းပြိုင်းထာကာ ဒေါ်ခင်မေစန်းကို လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေပါပြီ။ လီးထိပ်မှာလည်း အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကာ ပြောင်လက်နေပုံက ကုန်းပြီး နမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေပင် ပေါက်လာရပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ခေတ်ရဲ့မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး လီးကို မထိရက်သလို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုက်ကာ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းက ရှက်ရင် မျက်လုံးများ မှိတ်ထားဖို့ ခေတ်ကို ပြောပေမယ့် ခေတ်က မမှိတ်ပါဘူး။ သူ့ဘဝမှာ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပထမဆုံး အာသာဖြေ ဂွင်းထုပေးတာကို ခံရမှာမို့ အရသာရှိရှိကြည့်ကာ မှတ်သားထားချင်လို့ပါ။
အထူးသဖြင့် သူ့ကို ပထမဆုံး ဂွင်းထုပြီး အာသာဖြေပေးမယ့်သူက သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ ချောချောလှလှကြီးပါလားဆိုတဲ့ အသိက သူ့ကို ပိုပြီး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ ခေတ်က ကြည့်နေမှန်းသိတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်း ရှက်သလို ဖြစ်သွားရပေမယ့် သူမလုပ်စရာ ရှိတာကိုတော့ ဆက်လုပ်နေပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ အခြားလူပျိုပေါက်လေး ဖြစ်တဲ့ ကိုထွေးရဲ့ အလိုးကို ခံနေကျဖြစ်သလို၊ ဂွင်းထုပေး၊ လီးစုပ်ပေးနဲ့ အာသာဖြေပေးခဲ့ရတာလည်း အခါခါပါ။
ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါ လုပ်ပေးရမှာက သူမသားရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ အတွေးက သူမကို ရှက်သလို ဖြစ်လာစေသလို ရမ္မက္မီးတွေလည်း ပိုတောက်လောင် လာစေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခါးကိုကုန်းထားရက်နဲ့ လက်တစ်ဖက်က ခေတ်ရဲ့ပုခုန်းကို ကိုင်ကာ တစ်ဖက်က လီးကို ကိုင်ပြီး စ ဂွင်းထုပေးနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခါးကုန်းပြီး လုပ်ရတာက အစဥ္သိပ်မပြေလို့ ခေတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ပုဆစ်တုပ်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။
"ဟင်... အန်တီခင်၊ အောက္မှာ မထိုင်ပါနဲ့"
"ရတယ်သား။ ဘာမှ အားမနာနဲ့။
စိတ်ကို ဒီထဲမှာပဲထား။
သားနဲ့ အောင်အောင် အပြာကား ခိုးကြည့်နေကျ မဟုတ်လား။
ဗွီဒီယိုရုံနားက အန်တီမိတ်ဆွေတွေက တိုင်ကြပါတယ်နော်။
အဲဒီကားထဲက မင်းသမီးတွေလို အန်တီလုပ်ပေးမှာ။
အန်တီ့ကို အဲဒီမင်းသမီးတွေလို့ သဘောထားလိုက်နော်"
"ဟင်... ဒါဆို အန်တီခင်က ကျနော့်ကို အဲဒီမင်းသမီးတွေလို အကုန်လုပ်ပေးမှာလား"
"အံမယ်။ လူရိုးလေး၊ ဒါတော့တတ်တယ်နော်။
သားက လုပ်ပေးစေချင်ရင် အန်တီက အကုန်လုပ်ပေးမှာပေါ့။
ဘယ်သူမှ မပြောရဘူးနော်။ ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့ အန်တီခင်"
ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ ခေတ်တို့နှစ်ယာက် အသီးသီးနားလည်မှု ယူပြီးတော့ ရှေ့ဆက်ဖို့ ကြိုးစားနေကြပါပြီ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းက စကားပြောရင်း သူ့မျက်စိရှေ့မှာ အနီးကပ် မြင်နေရတဲ့ ခေတ်ရဲ့လီးကိုကြည့်ကာ တံတွေးမြိုချမိတာ အခါခါပါ။ တဆက်တည်းမှာလည်း လက်တဖက်က ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးများကို ပွတ်သတ်ပေးသလို အခြားလက်တဖက်ကလည်း အကြောများထောင်ထနေအောင် သန်မာလွန်းတဲ့ လီးကို အထက်အောက်ဆွဲပြီး ဆော့ကစားပေးနေပါတယ်။ မိန်းမတစ်ယောကမရဲ့ အပြုအစုကို စပြီးခံစားဖူးတဲ့ ခေတ်တစ်ယောင်ကတော့ အသဲအူပြတ်မတတ် ခံစားနေရတာပေါ့။
ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာ အသဲတယားယားနဲ့ တကိုယ်လုံး အငြိမ်မနေနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကတော့ သူမအပြုအစုအောက္မှာ သာယာပျော်ဝင်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ လီးကို ဆက်တိုက်ထုပေးနေပါတယ်။ သူမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို လုံးဝအနားမပေးဘဲ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ လူပျိုပေါက်ချောချောလေးကို သူမတတ်စွမ်းတဲ့ ကာမနည်းလမ်းတွေနဲ့ အကောင်းဆုံး အရသာများရအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနေပါတော့တယ်။ တနည်းအားဖြင့် ခေတ်တစ်ယောက်ကတော့ အန်တီချောချောကြီးရဲ့ ရမ္မက်ထောင်ချောက်ထဲကို တဖြည်းဖြည်း ကျဆင်း ဝင်ရောက်နေရပါပြီ။
ဒီအခြေအနေရောက္မှတော့ ခေတ်လည်း အရာရာကို နားလည်သဘောပေါက်လာပါပြီ။ အစပိုင်းကတော့ ရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်းတွေ ကြီးစိုးနေတော့ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို သတိမထားနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ အခုတော့ ရှက်ရတာတွေ မရှိတော့တာမို့ သူနဲ့ အန်တီခင်တို့ ဘယ်လိုအခြေအနေ ဖြစ်နေကြပြီဆိုတာ ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်နေပါပြီ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိတ်မှုကိုလည်း သူမြင်တွေ့နေရသလို သူကိုယ်တိုင်လည်း ဒီအခြေအနေကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒါမျိုးအခြေအနေထိရောက်ရင် ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာ သိနေပါပြီ။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒီကိစ္စမှာ နကန်းတစ်လုံးမှ နားမလည်တဲ့သူမှ မဟုတ်တာလေ။
သူနဲ့ အောင်အောင်က ၁၂ နှစ်သားလောက်ကတည်းက ကာမမှုကို ခုံမင်ပြီး လေ့လာလိုက်စားခဲ့သူများပါပဲ။ ပြီးတော့ ခိုးကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ အပြာကားတွေကလည်း သူ့ကို မီးထိုးပေးနေပါပြီ။ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေမို့လို့ မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာ သိနေပေမယ့် အခုအခြေအနေက သူ့ဘက်က စတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင်မှုနောက်ကို အသာလိုက်ပါဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ရဲ့ မျက်နှာလှလှလေးကို အပြန်အလှန်ကြည့်ကာ ကာမဓာတ်တွေ စီးမျောကူးစက်နေမိပါတယ်။ အန်တီခင် လုပ်ပေးနေတာတွေကလည်း တကိုယ်လုံး တဖိန်းဖိန်း၊ တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ အရသာ ရှိလွန်းလှပါတယ်။ ဒီအရသာတွေကို ကြာရှည်တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ သူရဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေပါပြီ။
ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း လက်ကို တံတွေးဆွတ်ပြီး အဆက္မပြတ်တိုက်ပေးနေရင်း အဖုတ်ထဲက တဆစ်ဆစ်ယားယံလာပါတယ်။ ဒီလို တင်းပြောင်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကြီးကြီး လီးမျိုးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက ထိန်းမရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့ပုံကို ကြည့်တာနဲ့ သိပ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေလို့ မစုပ်ပေးတော့ဘဲ တစ်ချီပြီးအောင် အရင်ထုပေးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ ခေတ်ရဲ့လီးကို ပထမဆုံး အကြိမ်မှာ အချိန်ယူကာ သေသေချာချာ စုပ်နမ်းချင်လို့ပါ။ အခုနေ စုပ်ပေးလိုက်ရင် တိုးလို့တန်းလန်းနဲ့ ဖြစ်သွားမှာ မလိုချင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် နမ်းချင်တဲ့စိတ်ကို ထိန်းမရတော့လို့ ခေတ်ရဲ့ ပေါင်ရင်းတစ်ဖက်ပေါ်ကို ခေါင်းမှေးတင်ကာ ဆီးခုံမွှေးပါးပါးလေးများနဲ့ လီးအရင်းကို နမ်းရှိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ဒီလို ပေါင်းရင်းနဲ့ လီးအရင်းကို ကပ်ပြီး အားရပါးရ နမ်းရှိုက္ပေးလိုက်ချိန်မှာပဲ လူပျိုလေးမှာ လုံးဝတင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ အန်တီခင်၊ အန်တီခင်လို့ ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ရွတ်ရင်း ကော့ပြန်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကြားထဲကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုကိုင်ဆုပ်ဆွဲရင်း လီးကတစ်ဆက်ဆက်တုန်ကာ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။ သွေးသားဆူဖြိုးတဲ့ အရွယ်ဖြစ်သလို မကြုံဖူးတဲ့ အထိအတွေနဲ့ အပြုအစုကြောင့် ပြီးသွားရတာမို့ အရသာအလွန်ရှိကာ ခြေထောက်တွေ ဆန့်တန်းပြီး အကြောများ တဆက်ဆက် တုန်နေပါတော့တယ်။ ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေကလည်း မနည်းမနောနဲ့ အတော်ဝေးဝေးအထိ အရှိန်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တာပါ။
ဒီလို အရှိန်နဲ့ အားပြင်းပြင်း ပန်းထွက်လာတာတွေကို ကြည့်ကာ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ တံတွေးတွေ မြိုချနေမိပါတယ်။ ဒီပုံစံနဲ့သာ သူမ အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ခံရရင် ဘယ်လောက်တောင် အရသာ ရှိလိမ့်မလဲလို့ တဏှာတွေး တွေးနေမိပါတယ်။ ပါးစပ်ထဲမှာ အပန်းခံရရင်တော့ ဘိုက်ထဲရောက်တဲ့အထိ တရှိန်ထိုး တိုးဝင်သွားမှာမို့ အနေခက္မှာကို တွေးကာ ရင်ထိတ်ရပြန်ပါသေးတယ်။ ဘာပဲပြောပြော အခုချိန်မှာတော့ ခေတ်က ခေါင်းကိုမော့ကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး လက်တွေက သူမဆံပင်တွေကြား ထိုးသွင်းဆုပ်ကိုင်ထားတာ ခံရလို့ နာလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်တစ်ယောက် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ခံပါစေလို့ သဘောထားပြီး နာတာကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ငြိမ်နေပေးလိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ခေတ်ရဲ့ တဆက်ဆက်တုန်နေသေးတဲ့ လီးက လက်ကျန်လရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာမို့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားစဲ ဖြစ်တဲ့ သူမလက်အပေါ်မှာ စုပုံနေပါတယ်။ ဒီလရည်တွေနဲ့ ခေတ်ရဲ့ လီးတန်တလျောက်ကို ပွတ်သတ်လိမ်းကျံပေးနေမိပါတယ်။ ခဏအကြာ ခေတ်က ထူးကဲတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားပြီးနောက္မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းကို အားနာသွားမိပါတယ်။ သူ့လက်နဲ့ အားရှိသမျှ ဆုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ ဆံပင်တွေကို ပြန်လွှတ်ပေးကာ သူအသိလွတ်ပြီး နာအောင်လုပ်မိတာကို ပြန်တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းက ခေတ်ကို ပြုံးပြုံးလေး မော့ကြည့်ပြီး ရတယ်လို့ ပြောကာ လီးကို လက်ကျန် လရည်တွေနဲ့ ထပ်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေပါတယ်။ ဒီတော့မှ ခေတ်က သူ့အောက်ပိုင်းနဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ လက္မှာ ပေပွနေတဲ့ သူ့လရည်တွေကို တွေ့ကာ အားတုံ့အားနာနဲ့......
"အန်တီခင့် လက္မှာ ပေပွကုန်ပြီ။
ကျနော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ပြန်သုတ်ပေးမယ်နော်"
"ရပါတယ် ခေတ်ရယ်......
အန်တီက သားကို ချစ်လို့ ကောင်းလာအောင် တမင်လုပ်ပေးနေတာ။
အားမနာနဲ့။ ဒါနဲ့ သား အခု တော်တော်မှ အရသာ ရှိလိုက်ရဲ့လား"
"ဘာပြောကောင်းမလဲ အန်တီခင်ရယ်။
အရသာကတော့ စွတ်မိုက်ပဲ။
ကျနော်တစ်သက်လုံး ဂွင်းထုလာတာ၊ တစ်ခါမှ ဒီလောက် အရသာ မရှိဖူးဘူး။
အခုထိ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ အရသာ ရှိနေတုန်းပဲ။
အောင်လေး ထုပေးတာတောင် ဒီလိုမကောင်းဘူး။
အဲဒါတကယ်ပြောတာ၊ ကျေးဇူးပဲနော် အန်တီခင်"
"ဟ..ဟ... ကျေးဇူးပဲတာ ပြောနေတာ၊ ရှင်လေး လီးက ပြန်မာလာပြန်ပြီ။
အားကြီးလှချီလား...... ဟင်"
"ဟီး.... အန်တီခင်က လက်နဲ့ပွတ်သတ်နေတော့ ပြန်တောင်လာတာပေါ့။
ပြီးတော့ ကျနော်နဲ့ အောင်အောင်က တခါတလေကျရင် မကြီးဘောာင်းဘီနဲ့ တစ်ခါ၊ မလတ် ဘောင်းဘီနဲ့ တစ်ခါ၊ ဆက်တိုက် နှစ်ခါပြီးအောင် ဂွင်းတိုက်တတ်တယ်လေ။
အဲဒါကြောင့် အခုတစ်ခါပြီးပေမယ့်လည်း အန်တီခင် လက်လေးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ ပြန်စိတ်ပါလာတာပေါ့"
"�ေဩာ်.... လူလည်လေး။
အခု ရှင်လေးပြောပုံက ကျမကပဲ ကိုင်နေမိလို့ပေါ့၊ ဟုတ်လား။
ကျမ အပြစ်ကြောင့်မို့ နောက်တစ်ခါ ဆက်လုပ်ပေးရမယ်ပေါ့"
"ဟီး..ဟီး... အဲလို အပြစ်တင်တာ မဟုတ်ပါဘူး အန်တီခင်ရဲ့။
ဒါပေမယ့် ကျနော်က ဒါမျိုး မကြုံဖူးတော့ နောက်တစ်ခါလောက် ဆက်ထုပေးပါနော်...."
"ကောင်ဆိုးလေး။ ချွဲတတ်ပါ့"
ဒေါ်ခင်မေစန်းအနေနဲ့ ကာမစိတ်တွေ လွန်ကဲကာ ခေတ်အပေါ် အခေါ်အပြောတွေတောင် ပြောင်းလာပါတယ်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ လီးကို အနီးကပ်ကြည့်ပြီး ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေရလို့ ကာမစိတ်တွေ တရှိန်ရှိန်တက်နေပြီး အဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေ ဆက်တိုက် စိမ့်ထွက်ကာ စိုစွတ်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို သူမသားရဲ့ သူငယ်ချင်းလို့ မမြင်နိုင်တော့ဘဲ ချစ်သူရည်းစားတစ်ယောက်လို စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာကာ ငြုတုတု ပြောရင်း အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးချင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမအိမ်မှာ ဒီနေ့ညနေအထိ အခြေအနေပေးနေတာမို့ ခေတ်နဲ့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်အောင် သွားချင်နေပါသေးတယ်။ အဲဒါကြောင့်ပဲ........
"ခေတ်လေး၊ အန်တီ တစ်ခုမေးရအုံးမယ်။
အန်တီက ထပ်ထုပေးယုံပဲလား။
ဒါမှမဟုတ် ဒီနေ့ သားက အန်တီ့ကို ဘယ်အထိ လုပ်ချင်လဲ။
မရှက်နဲ့၊ မကြောက်နဲ့ကွာ၊ သားပြောတာ အန်တီ အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်လေ။
သား ရှက်ပြီး မပြောရင်တော့ အန်တီက ဘာမှ ဆက္မလုပ်ပေးတော့ဘူးနော်......"
"ဟင်.... အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့။
ကျနော်က အန်တီခင်ကို ဘယ်လို ပြောရဲမှာလဲ"
"အင်းလေ၊ မပြောရဲရင် တော်ပြီပေါ့။
ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်ပေးမယ်လေ"
"ဟာ.... မဝတ်ပေးနဲ့။ ကျနော့် လီးက ဒီလောက်တောင်နေတာ။
ဟုတ်တယ်။ ကျနော် အန်တီခင့်ကို လိုးချင်တာ"
"တကယ်လား၊ ဘယ်လို လိုးချင်တာလဲ။
အန်တီခင်က ဘယ်လို ခံပေးရမှာလဲ"
"လိုးချင်တာ အစုံပဲ၊ အပြာကားတွေထဲကလို အစုံ လိုးကြည့်ချင်တာ။
အန်တီခင့်ကို ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီး အမုန်း ဆောင့်လိုးချင်တာ"
"အို......"
ခေတ်မှာ ပြောရင်း ပြောရင်း အရှိန်ရလာကာ သူလုပ်ချင်တာတွေကို ကရားရေလွှတ် ပြောချလိုက်ပါတော့တယ်။ အမှန် ဒီလိုအပြောကြမ်းကြမ်းတွေက အောင်အောင်နဲ့ မကြီးတို့ပင်တီကို ရှုပြီး စိတ်မှန်းနဲ့ ဂွင်းတိုက်ချိန်တိုင်း အောင်အောင်ကို ပြောပြနေကျပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းက ထပ်မလုပ်ပေးတော့မှာကို စိုးရိမ်ကာ ပြောမယ့်ပြောတော့ အဆီးအတားမရှိ ဆက်တိုက်ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။
မေးတုန်းက မေးပြီး ရှက်သွားရတာက ဒေါ်ခင်မေစန်းပါ။ ခေတ်က သူမကို လိုးချင်တယ်ပဲ �အရဲစွန့်ပြီး ပြောမယ် ထင်ထားတာလေ။ အခုလို ဒီကလေးလေးက တစ်တစ်ခွခွတွေ အပြောခံရတော့ သူမရင်တွေ ဖိုကာ ခဏ စွံ့အသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ယားတက်လာကာ ချက်ချင်းပဲ ပေါင်ဖြဲပေးပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အရှက်တရားတွေ ဘေးဖယ်ကာ.
အပိုင်း ၅ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment