ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် ဒုတိယတွဲ အပိုင်း ၄၁
နာကျင်မှု၊ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှု၊ ကျေနပ်အားရမှု၊ အထိန်းအချုပ်မဲ့ ကာမယစ်မူးသာယာမှု စတဲ့ အကြောင်းအရင်းခံတွေကြောင့် သူမစိတ်တွင်းဝယ် ရယ်ချင်သလိုလို၊ ငိုချင်သလိုလိုနဲ့ ခံစားနေရပါတယ်။ ပုံမှန်အသိနဲ့ ခံစားမှုကို လွန်မြောက်သွားသူဟာ အရူးတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားတတ်ပါတယ်။ သူမဟာလည်း တဒင်္ဂကာမအရူးမလေး ဖြစ်သွားခဲ့တာပါ။
ခေတ်မှာလည်း လိင်စိတ် အထန်ဆုံး အချိန်မို့ နင်းကန်ကာ ကြုံးဆော်နေပါတော့တယ်။ ဒါကြောင်ပဲ ပြီးသွားလို့ ဖင်ကြီး တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ ယမင်းကို မညှာနိုင်တော့ဘဲ အရှိန်တင်လိုးဆောင့်နေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး အော်ဟစ်မာန်သွင်းရင်း သူမ အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ပစ်သွင်းကပ်ထားကာ လရည်များ ထုတ်ပန်းလို့ ပြီးသွားခဲ့ရပါတယ်။
သူ့ဆီးခုံနဲ့ ယမင်းဖင်ကို အားရှိသမျှ ဖိကပ်ရင်း သူ့လီးရည်တွေ တပျစ်ပျစ် ပန်းထုတ်ရတာ အရသာရှိလွန်းနေပါတယ်။ ယမင်းရဲ့ ပြီးနေစဲ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက သူ့လီးကို ညှစ်ဆွဲကစားပေးနေတာလေ။ ဒီအထိအတွေ့က သူ့ကို ရူးမတတ် အရသာရှိစေပါတယ်။
စိတ်ရော ကိုယ်ရော အရသာရှိလွန်းနေတာပါ။ သူ့လီးရည်တွေ ထုတ်ပန်းရင်း ပြီးခဲ့ရတဲ့ အမျိုးသမီးဟာ သူတစ်ခါမှ စိတ်ကူးနဲ့တောင် မပစ်မှားဖူးတဲ့ သူလေ။ သူ့ဘဝမှာ အမေပြီးရင် အန်တီယမင်းဟာ ချစ်ခင်တွယ်တာရဆုံးသူပါပဲ။ လှပပြီး ကျက်သရေရှိတဲ့ အန်တီဟာ သူ ချစ်ခင်ပြီး မြတ်နိုး တန်ဖိုးထားရသူ တစ်ဦးပါ။
အခုတော့ အန်တီရဲ့ ဆွဲမက္ဖွယ်ကောင်းလွန်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါ သူတွေ့ရှိခံစားနေရပါပြီ။ သူ့လီးရည်တွေတောင် အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း သွပ်သွင်း ပန်းထည့်နေရပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဒီအသိက သူ့ကို ကျေနပ်အားရဆုံးပါပဲ။
ဒါကြောင့်ပဲ တဆက်ဆက်တုန်ခါနေတဲ့ အန်တီ့ ဖင်ကြီးကို ဖိကပ်ထားရင်း ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံယူနေပါတော့တယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တရှိန်ရှိန်နဲ့ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ အကြောများ ဆွဲကာတုန်ခါလို့ အရသာရှိလွန်းလှပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ခေတ်ဟာ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားပြီးမှ ယမင်းကိုယ်ကို ဆွဲဖက်ကာ ဘေးကိုလှဲချလိုက်ပါတယ်။ အားအင်ကုန်ခမ်းပြီး အသားလေးများ တုန်နေရတဲ့ သူမကို ဖက်ကာ ကာမအရသာကို ယစ်မူးသာယာလို့မဆုံး ရှိပါတော့တယ်။
နှစ်ဦးလုံးကတော့ ကြီးမား ပြင်းထန်တဲ့ ကာမဝဲဂယက်ထဲ အစုန်အဆန် ကူးခတ်ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတာမို့ အားအင်ကုန်းခမ်း မောပန်းနေကြပါပြီ။ အသက်ကို မျှင်းရှူရင်း တစ်ဦးကို တစ်ဦးဖက်ကာ အမောဖြေနေမိကြပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာ သာယာကြည်နူးတာကလွဲပြီး ကျန်တာတွေကိုလည်း အသိကောင်းကောင်း မဝင်သေးပါဘူး။ အတန်ကြာအောင် ထိုအတိုင်းနေရင်း အမောဖြေနေခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အမောပြေလာတာနဲ့အမျှ လက်ရှိအခြေအနေကို သတိဝင်လာကြပါတယ်။
အထူးသဖြင့် ယမင်းမှာ လက်ရှိအခြေအနေကို ပြန်ရင်ဆိုင်ဖို့ သတိဝင်လာပါတယ်။ သူမက အကြီးဖြစ်သလို၊ အခုလို မဖြစ်သင့်တဲ့ အခြေအနေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ပိုလိုအပ်သူ မဟုတ်ပါလား။ လက်ရှိဘဝကို ပြန်တိုးဝင်လာရတော့ စိုးရိမ်ပူပန်တာတွေ ရှိလာရပါတယ်။
ပြီးတော့ မမကြည်ပြာကို သတိရသွားမိပါတယ်။ မမက သူမနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အစိုးရိမ်ပိုတတ်သူ မဟုတ်ပါလား။ ဒါကြောင့်ပဲ......
"ခေတ်..... နေ့လည် ထမင်းစားချိန်တောင် ကျော်သွားပြီ။
တော်ကြာ မမ ပွဲရုံကနေ ပြန်လာပြီး ဒီအိမ်ဘက်ထွက်လာရင် ဒုက္ခပဲ။
ခေတ် ဖုန်းဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း မပြောရသေးဘူး မဟုတ်လား"
"ဟင်.......... ဟုတ်တယ်။ ကျနော် ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောသင့်တာ.....
မေ့နေတာ။ အန်တီပြောမှ သတိရတယ်။
ဒါပေမယ့် အမေက ဒီကိုမလာပါဘူး။ ဒီနေ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်ရှုပ်မှာမို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်တောင် ပြောသွားတယ်"
"ဟူးးးးး တော်သေးတာပေါ့။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မမကို ဖုန်းဆက်ပြီး အန်တီ သက်သာတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်အုံး။ စိတ်မပူနဲ့လို့..... "
"ဟုတ်။ ကျနော် သွားပြောလိုက်မယ်"
ခေတ် မှာ အန်တီ့ကိုဖက်ပြီး ဆက်မှိန်းနေချင်ပေမယ့် အမေ့ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ ထလိုက်ရပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း အားအင်ကုန်ခမ်းသွားသလိုပါပဲ။ နုံးနေတယ်။ ကုတင်အောက်ဆင်းတော့ ဒူးပါမခိုင်တော့ဘူး။ အန်တီ့ကို ဒူးထောက်ပြီး အမုန်းကျွေးထားတာလေ။ ဒီလောက်တော့ ဒဏ်ခံရမှာပေါ့။
သူတောင် ဒီလောက်ဖြစ်နေရင် အန်တီဆို မလွယ်လောက်ဘူးလို့ တွေးမိပါတယ်။ နုနုလေး နေတတ်တဲ့ အန်တီ့အပေါ် အရမ်းကြမ်းသွားမိပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အမေ့ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြောပြဖို့ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ တော်သေးတယ်။ အန်တီသတိပေးလို့ ဖုန်းဆက်ဖြစ်တာပါ။ သူ့ဟာနဲ့သူဆိုရင် လိုးချင်စိတ် ကြီးနေတာနဲ့ ကျန်တာကို မေ့နေတတ်ပါတယ်။
ဖုန်းရှိရာ ဧည့်ခန်းဘက်ကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ အန်တီက အဝတ်အစားဝတ်သွားဖို့ ပြောနေပါသေးတယ်။ ဘယ်သူမှ မရှိတာမို့ မဝတ်တော့ဘူးပြောပြီး ဒီအတိုင်း ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အန်တီကတော့ အရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ အိပ်ရာခင်းကို ကြည့်ကာ အမြန်လဲရမယ်လို့ ဆိုနေပါတယ်။ အခန်းထဲမှာလည်း သုတ်ရည်နံ့၊ စောက်ရည်နံ့တွေ မွှန်ထူနေတာပါပဲ။ ဒါတွေကို အန်တီခမျာ ရှင်းရပါအုံးမယ်။
ဖုန်းဆက်တော့ အမေက အန်တီ့အတွက် စိတ်ပူနေပါတယ်။ သူဖုန်းမဆက်မိရင် ပွဲရုံက အလုပ်တွေ ပြီးတာနဲ့ အန်တီ့ဆီ လာဖို့ စီစဥ္ထားတာပါ။ ဒါကြောင့် အမေ့ကို မလာတော့ဖို့ ပြောရပါတယ်။ အန်တီသက်သာပြီ၊ ဆေးခန်းလည်း ပြပြီးပြီလို့ ပြောရပါတယ်။
ပြီးတော့ သူ့ကို စိတ်မပူဖို့၊ အန်တီ့အိမ်ကနေ အောင်လေးတို့ အိမ်ဘက် သွားမယ်လို့ ပြောပြရပါတယ်။ အပြန်နောက်ကျမယ်ဆိုတာပါ ပြောပြရင်း ဖုန်းချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီ့အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။
အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အန်တီက အိမ်နေရင်း ဂါဝန်တစ်ထည်ကို ကောက်စွပ်ထားပါတယ်။ အတွင်းခံတွေ မဝတ်ထားတာကို ပျော့ပျောင်းတဲ့ ဂါဝန်သားအောက် မှာ အတိုင်းသား သိနိုင်ပါတယ်။ ဂါဝန်လေး ကပိုကရိုနဲ့ အန်တီက တစ်မျိုး ကြည့်ကောင်းနေပါတယ်။
အမေအတွက်လည်း အန်တီက ဒါမျိုးဂါဝန်ကို ကိုယ်တိုင်ချုပ်ပေးထားပါတယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ အိမ်နေရင်းဝတ်ဖို့ပေါ့။ ဒါပေမယ့် အမေရော အန်တီရော သိပ်ဝတ်တာ မတွေ့ရပါဘူး။ အမေဝတ်တာတောင် သိပ်မတွေ့ဖူးပါ။ အမေနဲ့ အန်တီက အိမ်နေရင်းတောင် မြန်မာဆန်ဆန်ပဲ ဝတ်ကြတာ များတယ်လေ။
အခု ဂါဝန်လေး အလွယ်ကောက်စွပ်ပြီး ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်ကို ပြန်စုစည်းနေတဲ့ အန်တီ့ပုံဟန်ဟာ ကျနော့်မျက်လုံးထဲ အမြင်ဆန်းနေပြီး အရမ်းလှနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲဆောင်မှု အရမ်းရှိနေသလို ခံစားရတယ်။
ကျနော့်ရင်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ မသိပါဘူး။ အန်တီ့ကို ဖက်ထားချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီ့အနားကို သွားကာ နောက်ကနေ ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပါတယ်။
"ဟင်....... ခေတ်.......
ဖုန်းဆက်ပြီးပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့။ အမေ့ကို စိတ်မပူဖို့နဲ့ အန်တီ့ကို ဆေးခန်း ပြပြီးပြီလို့ ပြောလိုက်တယ်။
ဒါဆို အမေ မလာတော့ဘူးတဲ့"
"ဟွန်း..... လူလည်လေး။ မမကတော့ အန်တီနေမကောင်းလို့ သားကို လွှတ်ပြီး ဂရုစိုက်ခိုင်းတယ်။
သားဖြစ်သူကတော့ ...... ဟင်း...... မပြောချင်တော့ဘူး.....
လူမှာ သေမတတ်ကို ဖြစ်သွားတာပဲ..... ဟွန်း"
"ဟီး...... ကျနော်လည်း ဂရုစိုက်တာပဲဟာကို။
ကိုယ်ဖိရင်ဖိလေ။ ဆေးခန်း သွားစရာ မလိုအောင်လို့ ဆေးပါ နှစ်ခါထိုးပေးထားသေးတယ် မဟုတ်လား..... ဟီး.....
အန်တီ အရမ်းနာသွားလား......"
"တော်ပါ၊ သူ့ဆေးထိုးအပ် အကြီးကြီးကို.....
မနာပဲ နေမလား။ အန်တီက အဲလောက် အကြမ်း မခံနိုင်ဘူး။
ခေတ်က မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ လူပျိုလေးမို့ ဒီတစ်ခါပဲဆိုပြီး အန်တီ ကြိတ်မှိတ် နေပေးလိုက်တာ......
တော်ပြီ ခေတ်ရယ်။ အဲလိုကြီး ထပ်မဖက်တော့နဲ့။
ခေတ် ဖက်ရင် အန်တီကြောက်နေပြီ"
"အန်တီကလည်း...... အရင်ကတည်းက ကျနော် ဒီလို ဖက်နေကျလေ။
မရဘူးဗျာ။ အန်တီ့ကို ဒီလို ဖက်ချင်သေးတယ်"
"မတူတော့ဘူးလေ ခေတ်ရယ်။ အရင်က အန်တီတို့ကြားမှာ ဖြူစင်ကြတယ်လေ။
အခုက ဘယ်အခြေအနေ ရောက်သွားလဲဆိုတာ ခေတ်လည်း သိနေပြီပဲ။
ရှေ့လျောက်တော့ ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းရမယ်လေ။ နောက် ဆက်ဖြစ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး"
"ဟုတ်ပါတယ်။ အန်တီပြောတာ ကျနော် လက်ခံပါတယ်။
ဒီတစ်ရက်က လွဲပြီး နောက် မဖြစ်စေရပါဘူး။ ကျနော် ဂတိပေးထားတာပဲ။
အန်တီ့အပေါ်ရော၊ ညီမလေး ငုဝါအပေါ်ရော အရင်ကအတိုင်း ဖြူဖြူစင်စင်နဲ့ တစ်သတ်လုံး ချစ်သွားမှာပါ။
အခုဖက်တာကလည်း အရင်လို စိတ်နဲ့ပါ။ ဟိုစိတ် သည်စိတ်တွေနဲ့ မဟုတ်ပါဘူး။ အခု အဲစိတ်တွေ မပေါ်လာပါဘူး"
"တကယ်.....?
ခေတ်ကို အန်တီ ယုံပါတယ်။ အခုလို မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရပေမယ့် ခေတ်အပေါ်ကို အန်တီယုံကြည်မှု မပျက်ပါဘူး။
ပြီးတော့ ဒီနေ့ကတော့ အန်တီကိုယ်တိုင် အထိအတွေ့အပေါ် မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့တာပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ ဒီတစ်ရက်တော့ ခေတ်စိတ်ကြိုက် အန်တီ ခွင့်ပြုခဲ့တာလေ"
"ဟီး...... ဒါဆို ဒီတစ်ရက် အချိန်တွေ ရှိသေးတယ်နော်။
ညီမလေးတို့ မလာခင်အထိပေါ့။
မနက်ဖြန်က စပြီး အရင်လိုပဲ ပြန်နေကြမယ်နော်"
"ကြည့်....... လူဆိုးလေး......
ဒီတစ်ရက် အချိန်တွေ ရှိသေးပေမယ့် အန်တီ မခံနိုင်တော့ဘူးကွ။
တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေတာ။ ပြီးတော့ ထမင်းစားချိန်တောင် လွန်နေပြီ။
ခေတ်ရော ဘာမှ မစားရသေးဘူးမို့လား။
ဒါဆို ဒီမှာ အိပ်နေလိုက်အုံး။ အန်တီ တစ်ခုခု စီစဥ္လိုက်အုံးမယ်။
ပြီးမှ လာနှိုးမယ်။ ခေတ်လည်း အားကုန်ထားတာ မဟုတ်လား။ အိပ်လိုက်အုံး။
ပြီးမှ အိပ်ရာခင်းတွေ လဲပြီး၊ သန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ရအုံးမယ်။
အန်တီ့ကို သွားခွင့်ပြုအုံး"
"ဟုတ်..... ကျနော် ဝိုင်းလုပ်ပေးမယ်လေ"
"နေပါ၊ ခေတ် ရှိနေရင် အန်တီ ကောင်းကောင်း လုပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။
အိပ်နေလိုက်။ ပြီးမှ လာနိှုးမယ်"
ယမင်းက ခေတ်ကို မနည်းတားပြီး ထားခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုချွဲနွဲ့ပုံတွေက ငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ပါပဲ။ ခေတ်လည်း ကပ်နေလို့ မရတော့မှ အိပ်ရာပေါ် ခေါင်းချကာ ပြန်မှေးနေလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း အားတွေ တော်တော် ကုန်သွားတာ အမှန်ပါ။
ယမင်းမှာတော့ ဂါဝန်ရှည်လေးကို သပ်ရပ်အောင် ဆွဲချပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ မီးဖိုခန်းထဲ တန်းဝင်ကာ ချက်ပြုတ်ဖို့ စီစဥ္ရပါတယ်။ လုပ်သာလုပ်နေရတာပါ။ တစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်ချင်လောက်အောင် နွမ်းနယ်နေပါတယ်။ မလုပ်ချင် လုပ်ချင်နဲ့ လုပ်နေရင်းနဲ့ပဲ ခေတ်နဲ့ သူမတို့ ရှေ့ဆက်ရမယ့် အရေးကို တွေးနေမိပါတော့တယ်။
တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေတဲ့ ကြားက ခေတ်အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး နေ့လည်စာကို ခပ်မြန်မြန် ပြင်ဆင်နေမိပါတယ်။ ကျမကတော့ ရင်ထဲမှာ ပြည့်နေသလိုပါပဲ။ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း နာကျင်နေတာက ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းက ပိုဆိုးပါတယ်။
ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကလည်း စီးကပ်ကပ်နဲ့ပါ။ မနက်က ရေချိုးပြီးကတည်းက အခုချိန်ထိ ခေတ်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါခဲ့ရတာလေ။ ကာမချွေးတွေ မနည်းဘူး ထွက်ခဲ့ရတာကိုး။ အောက်ပိုင်းက စီးကပ်ကပ်ကတော့ ချွေးတင်မကပါဘူး။
ကျမတို့ နှစ်ဦးလုံးရဲ့ ကာမအရည်တွေ အများကြီး ထွက်ခဲ့ကြတာလေ။ ဒါတွေက အဖုတ်ဝန်းကျင်တင်မကဘဲ ပေါင်ခြံတွေနဲ့ ပေါင်တံတလျောက် ယိုစီးပေကျံနေခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ စီးကပ်ကပ်၊ ယားကျိကျိဖြစ်ပြီး အနေခက်လှပါတယ်။ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပြီးရင် ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ သန့်ရှင်းရပါမယ်။
ပြီးတော့ ပေါင်တွေက စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ကွတတ ဖြစ်နေတာက အခံရခက်လှပါတယ်။ ကျမလို အိမ်ထောင်သည်ကိုတောင် ပေါင်ကွအောင် လိုးနိုင်တဲ့ ခေတ်ကို အံ့ဩမိပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ လူပျိုလေးမို့ ရှိသမျှအား အကုန်သုံးတာပေါ့။ နင်းကန်ဆောင့်ခဲ့တာပဲလေ။
ကျမလည်း အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် ကိုသန့်စင်နဲ့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မနေဖြစ်တာ ကြာပါပြီ။ သူအိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ ရိပ်မိကတည်းက ကျမတို့ ဆက်ဆံရေးဟာ အေးစက်ခဲ့ရတာပါ။
ကျမတို့ နှစ်ဦးကြားမှာ နွေးထွေးကြင်နာမှု၊ ယုံကြည်မှု၊ နားလည်စာနာမှုတွေ ပျောက်ဆုံးခဲ့ရတာ နှစ်တွေ မနည်းတော့ဘူးလေ။ သမီးဆိုတဲ့ နှောင်ကြိုးတစ်ခုကြောင့် အသိုက်အမြုံမပျက်အောင် ကျမကြိုးစားနေထိုင်ပေးခဲ့ရတာ မဟုတ်ပါလား။
အဲဒီတော့ ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဟာ အများအမြင်မှာ ပျော်ရွှင်နေခဲ့ပေမယ့် လင်မယားချင်းကတော့ နွေးထွေးမှုတွေ မရှိခဲ့တော့ပါဘူး။ အထူးသဖြင့် အိပ်ရာထက် ကာမကိစ္စတွေမှာ ကျမဘက်က သူ့ကို ဝတ္တရားတစ်ခုလိုသာ သဘောထား ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။
တူနှစ်ကိုယ် ကြည်နူးရင်ခုန်တဲ့ အချစ်ပွဲတွေ မဟုတ်တော့လည်း ဆက်ဆံမှုတွေဟာ အသက် မပါတော့ဘူးပေါ့။ သူ့ရဲ့ ကြီးမားလှတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် လိုအပ်ချက်ကို ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အသုံးချ ဖြည့်ဆည်းပေးမှု သတ်သတ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ သူနဲ့ မမတို့ အခုနောက်ပိုင်း ပြန်ဖြစ်နေကြတဲ့ သုံးနှစ်လောက်အတွင်းမှာ ကိုသန့်စင်ကို ကျမ လုံးဝစိတ်ကုန်သွားခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ လင်မယား အိပ်ရာထက် ကိစ္စတွေ ကျမ ရှောင်ဖယ်နေခဲ့တာ များပါပြီ။ မလွှဲသာမှသာ သူ့အလိုကို လိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါတွေ ထပ်မပြောချင်တော့ပါဘူး။ ကျမ ဆိုလိုချင်တာက ကျမအတွက် ကာမသာယာမှုတွေဟာ သမီးလေးမွေးပြီးကတည်းက မရှိခဲ့တော့တာကိုပါ။
ဒီနှစ်တွေထဲမှာ ကိုသန့်စင်နဲ့ လင်မယား ဆက်ဆံတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိတွေ့လှုပ်ရှားနေလည်း ကျမစိတ်ထဲမှာ သာယာမှု မရှိခဲ့ရပါဘူး။ ဒါကလည်း ကျမ အပေါ်ကို သူရောက်လာတိုင်း ကျမနဲ့ သမီးလေးမျက်နှာကို မထောက်ညှာတဲ့ သူလုပ်ရပ်တွေကို ပြန်တွေးမြင်ယောင်မိလို့ပါ။ ဒီမှာတင် သာယာမှုက ပေါ်မလာဘဲ နာကျည်းမှုတွေပဲ ထပ်တိုးခံစားခဲ့ရပါတယ်။
ဒီလို နှစ်များစွာ ငုပ်သျှိုးနေတဲ့ စိတ်ဆန္ဒနဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့်ပဲ ခေတ်နဲ့ အခုအခြေအနေအထိ ရောက်ခဲ့ရတာ နေပါမယ်။ တကယ်ဆိုရင် ခေတ်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့မိတာကို အခုချိန်ထိ အိမ်မက္ တစ်ခုလို ခံစားနေရတုန်းပါ။ ဘာပဲပြောပြော အခုချိန်မှာ ကျမကိုယ်တိုင် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သွားရပါပြီ။
ကျမ တစ်သတ်လုံး လက်ခံကျင့်သုံးခဲ့တဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားနဲ့ နေထိုင်မှုပုံစံအရ အခုလို ဖောက်ပြန်မှုမျိုး ဖြစ်စရာ အကြောင်း လုံးဝမရှိပါဘူး။ ကိုသန့်စင်ရဲ့ သစ္စာမရှိမှုဟာ ကျမကိုယ်ကျင့်တရားကို ယိုင်နဲ့ပျက်စီးစေဖို့ အဖြစ်မခံခဲ့ပါဘူး။ ဘယ်သူတရားပျက်ပျက်၊ ကိုယ်မပျက်ဖို့သာ ကျမ ကြိုးစားနေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။
တကယ်ဆိုရင် မမအတွက်ကိုတောင် ကျမတွေးပြီး နှမြောရတာပါ။ မမလို အိန္ဒြေသိက္ခာရှိပြီး နူးညံ့သူက ကိုသန့်စင်လို ကာမဘီးလူးနဲ့ လုံးဝ မအပ်စပ်ပါ။ ကိုသန့်စင် ဘယ်လောက် တဏှာသောင်းကြမ်းပြီး လိုချင်တပ်မက်စိတ်များတယ်ဆိုတာ ကျမ အသိဆုံးပါပဲ။
ဒါကြောင့်ပဲ သွေးအေးအေးနဲ့ စဥ္းစားပြီးချိန်မှာ မမနဲ့ သူ ဖြစ်ကြတဲ့ ကိစ္စမှာ မမကို ကျမ အပြစ်မမြင်မိတော့တာပါ။ ကျမ နှမြောပါတယ်။ မမအတွက် ယူကျုံးမရ ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်ကတော့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ကိုယ့်ကြောင့် အစွန်းအထင်း မရှိစေဖို့ ကြိုးစားနေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ကျမမှာ အပြစ်တစ်ခုပဲ ရှိခဲ့တာပါ။ ဒါကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက တိတ်တခိုး ချစ်ခင်စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ ကိုကြီးကို မမေ့ဖျောက်နိုင်ခဲ့တာပါပဲ။ ဒီတစ်ခုက လွဲလို့ ကျန်တာ ဘာမှ မရှိခဲ့ပါဘူး။ အခုတော့ ကျမ တိတ်တခိုး သံယောဇဥ္ တွယ်ခဲ့ရတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ သားနဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန် ဖြစ်ခဲ့ပါပြီ။
ဘယ်လိုကြောင့် ကျမ ဒီလောက်အထိ မိုက် မဲမိခဲ့ရတာလဲ။ လူသူကင်းရှင်းတဲ့ အခြေအနေ၊ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှု မြန်စေခဲ့တဲ့ အထိအတွေ့၊ ကာလရှည် ကင်းကွာနေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒ၊ ချစ်ခင်ကြင်နာရင်းစွဲရှိကြတဲ့ သူနှစ်ဦး၊ ဒါတွေက ကာမအမှောင်တောထဲ တိုးဝင်ရောက်ရှိစေဖို့ အကြောင်းတရားများ ဖြစ်ခဲ့စေသလား။
ခေတ်နေရာမှာ တခြားသူတစ်ဦးဆိုရင် ဒီလို ဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ လူသူကင်းရှင်းတဲ့ အခြေအနေမှာ တစိမ်းတစ်ဦးက ကျမကို အတင်းကျင့်ရင်တောင် ဒါဟာ အနိုင့်အထက်ပြုမှု သတ်သတ်ပဲ ဖြစ်မှာပါ။ ကျမစိတ်က နောင်တမဲ့ သာယာခြင်းမျိုး ရှိနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။
အခု ခေတ်လေးနဲ့မှာတော့ ကျမ ဘယ်လောက် သာယာပြီး ကျေနပ်အားရခဲ့သလဲဆိုတာ ကျမ အသိဆုံးပါပဲ။ နောင်အရှည်အတွက် စိုးရိမ်တာက လွဲပြီး ဖြစ်ခဲ့တာကို နောင်တနဲ့ ပူဆွေးခြင်းလည်း မရှိတော့ပါဘူး။ ဖြစ်ခဲ့တာကို ကျမ လက်ခံနိုင်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျမ သံယောဇဥ္ တွယ်ရတဲ့ ကိုကြီးနဲ့ မမတို့ရဲ့ သားလူပျိုလေးကို လင်ငယ်ထားမိသလို ဖြစ်ခဲ့တာကိုပဲ စိတ်မကောင်းခြင်း ကြီးစွာ ဖြစ်ရပါတယ်။ အခုအခြေအနေမှာ ခေတ်လေးက ကျမ လင်ငယ် ဖြစ်သွားရပါပြီ။
ခေတ်လေး ဘဝရှေ့ရေးအတွက် တွေးမိပြီး ဒါကို ကျမ တားဆီးရပါမယ်။ ဒီအမှားကို ရှေ့ဆက် မမှားဖို့ ကျမမှာပဲ တာဝန်ရှိပါတယ်။ ကျမရဲ့ စိတ်ဆန္ဒပြည့်ဝ ပျော်ရွှင်စေဖို့အတွက် ကလေးတွေ ဘဝကို မလဲနိုင်ပါဘူး။
ဒီအမှားမှာ ခေတ်ကို ကျမ အပြစ်မတင်ပါဘူး။ မစောင့်ထိန်းနိုင်ခဲ့တဲ့ ကျမမှာပဲ အပြစ်ရှိတာပါ။ ပြီးတော့ ခေတ် ဂတိပေးခဲ့တဲ့ ဒီတစ်ရက်က လွဲပြီး နောက်နေ့တွေမှာ အရင်လို ပြန်နေဖို့ ဆိုတာကိုလည်း ကျမ ယုံပါတယ်။
ခေတ်ဟာ တစ်သတ်လုံး ကျမကို အဒေါ်လို သဘောထားကာ ကျမပြောသမျှ နားထောင်ခဲ့သူပါ။ ငုဝါအပေါ်လည်း ညီမလေးလို သဘောထားပြီး ဂရုစိုက်ကာ ချစ်ခဲ့သူလေ။ ကျမနဲ့ မမကတောင် ဒီလောက်ချစ်ကြတဲ့ သူတို့တွေကို အရွယ်ရောက်လာရင် ပေးစားဖို့ ပြောဖူးတာ ခဏ ခဏပါပဲ။
အခုတော့ အမေဖြစ်တဲ့ ကျမက....... အို..... ဆက် မစဥ္းစားရဲတော့ပါဘူး။ ဒီနေ့ အခြေအနေက ကျမ မှားတာပါ။ ကျမ ထိန်းရင် ရပါတယ်။ ခေတ်က ကျမနဲ့ သူ့ညီမလေး ငုဝါကို အကျိုးနည်းအောင် လုပ်မယ့်ကလေး မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်ပိုင်းတော့ ကျမစိတ်ကို ကျမပဲ ထိန်းရပါတော့မယ်။
အလုပ်လုပ်ရင်း အတွေးများ လွင့်မျောနေမိတဲ့ ကျမဟာ မီးဖိုခန်းထဲကို ခေတ်ဝင်လာမှ သတိပြန်ဝင်လာပါတယ်။ ခေတ်က ဝင်လာပြီးတော့ ဘာဝိုင်းလုပ်ပေးရမလဲလို့ မေးပါတယ်။ ကျမလည်း ပြီးတော့မှာမို့ ဒီအတိုင်းထိုင်စောင့်နေဖို့ပဲ �ပြန်ပြောကာ သူ့ကိုကျောပေးလို့ ဆက်လုပ်နေလိုက်ပါတယ်။
တော်ပါသေးတယ်။ ခေတ်က မီးဖိုခန်းထဲကို ပုဆိုးလေးတော့ ဝတ်လာပါသေးတယ်။ ခုန ဖုန်းထွက်ဆက်တုန်းကလို ကိုယ်တုံးလုံး ထွက် မလာတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရပါမယ်။ မဟုတ်ရင် ကျမမှာ ရင်ဖိုနေရတာနဲ့ ဘာမှ ဖြောင့်အောင် လုပ်နိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။
အခု ခဏလေး လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်လေး အတွင်းမှာတောင် အင်္ကျီမဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို မျက်လုံးထဲက မထွက်သေးပါဘူး။ ခေတ်ရဲ့ ငယ်ရွယ်နုငယ်ချောမောမှုဟာ ယောက်ျားပီသတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အဆစ်အပေါက်နဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းပါတယ်။
အဖေ၊ အမေဆီက အချောအလှ၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တွေ ရရှိပိုင်ဆိုင်ထားသူပါပဲ။ ခေတ်ရဲ့ အသားဖြူပြီး တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ကိုကြီးငယ်ငယ်က ပုံဟန်ကို ပြန်သတိရစေပါတယ်။ ကျမငယ်ငယ်က ကိုကြီး ပွဲရုံမှာ ရေချိုးတာကို မသိမသာလေး ချောင်းကြည့် မြင်ဖူးခဲ့တာ ခဏခဏပါပဲ။
အဲဒီအရွယ်က ကျန်တဲ့စိတ်တွေ မပေါ်သေးပေမယ့် ရေစက်လေးများ တင်ကျန်နေတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်တွေဟာ ကြည်လို့မဝဖြစ်ခဲ့ရတာလေ။ နောက်ပိုင်း ကျမ အပျိုဖော်ဝင်လာတော့ ကိုကြီးက ရေချိုးရင်တောင် ကျမ မမြင်ရအောင် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီလောက်ထိ မိန်းကလေးနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အရှက်အကြောက် ကြီးသူပါ။
အခုတော့ ကိုကြီးလို ခန္ဓာကိုယ်မျိုးနဲ့ ကိုကြီးသားကြောင့် ကျမရင်တွေသိမ့်သိမ့်တုန်နေရပါပြီ။ ဒီရင်ခွင်အောက် မှာနေပြီး တူနှစ်ကိုယ် ကာမပွဲကြမ်းတွေကို တက်ညီလက်ညီ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြ ပြီးပါပြီ။ ခွင့်လွှတ်ပါ ကိုကြီးရယ်လို့ပဲ စိတ်ထဲ ကြိတ်ကာ ဆုတောင်းလိုက်ပါတယ်။
ကိုကြီးသားကတော့ ကိုကြီးငယ်ငယ်တုန်းကလို မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သံယောဇဥ္ တွယ်ကာ အားကိုးခဲ့သလို၊ အခုလည်း လက်သွက်ခြေသွက်နဲ့ သူလိုချင်တာကို အရယူသွားခဲ့ပါပြီ။ အခုလည်း ဂါဝန်ရှည်အောက်က ကျမ ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်း အလှကို အရသာခံ ကြည်နေမှာ သေချာပါတယ်။
ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒီဂါဝန်မျိုးတွေကို အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်ဖို့ စိတ်ကူးပေါက်ပြီး ကိုယ်တိုင် ချုပ်ခဲ့တာပါ။ ထုံးစံအတိုင်း မမအတွက်ရောပေါ့။ မမနဲ့ ကျမက ခန္ဓာကိုယ် အဆစ်အပေါက်၊ အဝန်းအဝိုင်း၊ အမို့အမောက်တွေ သိပ်မကွာဘူးလေ။ မမက တစ်ချို့ အမို့အမောက်တွေမှာသာ ကျမထက် ယောင်ယောင်လေး ဖွံ့ထွားသူပါ။
အစကတော့ ခပ်ပွပွ ဂါဝန်ရှည်သာ ချုပ်ဖို့ပါ။ ဒါပေမယ့် မမအတွက်လည်း ချုပ်ဖို့ စဥ္းစားမိတော့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်အောင် ချုပ်ရပါတော့တယ်။ ကျမက မမအတွက် ချုပ်ပေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပေါ်လွင်လှပစေချင်လို့ အလှဆုံးဖြစ်အောင် ချုပ်ပေးတတ်ပါတယ်။ မမကလည်း ကျမချုပ်ပေးတဲ့ ဝတ်စုံတွေနဲ့ အမြဲလှပပြီး ပေါ်လွင်နေတတ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်က စားနေကျ ကြောင်ပါးကြီးက မမကို အလွတ်မပေးတာ နေမှာပေါ့။ မမကို အလှပဆုံး ဖြစ်စေချင်လို့ ချုပ်ပေးမိတာက ကိုသန့်စင်ရဲ့ တဏှာစိတ်ကို မီးထိုးပေးသလို ဖြစ်နေလားလို့ တစ်ခါတလေ တွေးမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မမက ဘယ်လိုနေနေ၊ ဝတ်ဝတ် လှပပြီး ကျက်သရေရှိသူပါ။ ဟိုတဏှာရူးကတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဒီလိုပါပဲ။ ဂါဝန်ရှည်ကို မမအတွက်ပါ ရည်ရွယ်ပြီး ချုပ်ကာ ပေးခဲ့ပါတယ်။ မမက ရယ်ပြီး၊ မဝတ်ရဲပါဘူး ယမင်းရယ်လို့ ပြောကာ ငြင်းပါတယ်။ ကျမလည်း အိမ်နေရင်း ဝတ်ရအောင် ပေးတာမို့ အတင်းဝတ်ကြည့်ဖို့ တိုက်တွန်းရပါတယ်။ မမက အမြဲတမ်း မြန်မာဆန်ဆန်ပဲ ဝတ်ခဲ့တာလေ။ ကျမလည်း အတူတူပါပဲ။ အခုက သမီးအတွက် ဂါဝန်တွေ ချုပ်ရင်း စိတ်ကူးပေါက်ကာ ချုပ်ခဲ့တာပါ။
ဒါကြောင့် မမကိုလည်း အတင်းတိုက်တွန်းတော့မှ လက်ခံယူပြီး အစမ်းဝတ်ပြပါတော့တယ်။ မမ ဝတ်လိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အံကျဖြစ်ပြီး အရမ်းကို လိုက်ဖက်နေပါတယ်။ မမရဲ့ အဝန်းအဝိုင်း ကောက်ကြောင်းတွေက ပိုပြီး ပေါ်လွင်လာပါတယ်။ မိန်းကလေးချင်းတောင် ငေးယူရပါတယ်။
ဒီလို ကောက်ကြောင်းမို့မို့ အိုးကားကားတွေ ပိုပေါ်လွင်နေတတ်လို့လည်း မမရော၊ ကျမရော ဒီဂါဝန်ရှည်တွေ သိပ်မဝတ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိချိန်မျိုးမှာတော့ ခပ်လွယ်လွယ် ဝတ်တတ်ပါတယ်။ မမလည်း ဒီလိုပဲလေ။ ပိတ်စက အသားကောင်းသလို ခပ်ပါးပါးမို့ အေးနေတာပဲလေ။ ဒီတော့ နေ့ခင်းဘက်တွေ တစ်ခါတလေ ဝတ်တတ်ကြပါတယ်။
ဒီနေ့တော့ ဘယ်လို စိတ်ကူးပေါက်ပြီး ထဝတ်မိလည်း မသိပါဘူး။ အရင်ကတော့ ခေတ် ရှေ့မှာ ဒါမျိုး မဝတ်ဖူးခဲ့ပါ။ မီးဖိုခန်းဘက် သွားခါနီး အဝတ်အစားရှာတော့မှ စိတ်ကူးပေါက်ကာ ဒီဂါဝန်ရှည်ကို ဆွဲထုတ်မိတာပါ။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေလို့ လွယ်လွယ်နဲ့ မြန်မြန်ကောက်စွပ်လိုက်တာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
ပြီးတော့ တစ်မနက်လုံး အိပ်ရာထဲမှာ ချွေးသံ တရွှဲရွှဲနဲ့မို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ အသားအေးတာကို ထုတ်ဝတ်မိတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါတွေက အကြောင်းပြချက် တစ်ခုသာ ဖြစ်မှာပါ။ ကျမစိတ်ထဲမှာ အခြားအကြောင်းအရင်း ရှိနေသေးလား ဆိုတာတော့ အဖြေမရှာရဲပါဘူး။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အတွင်းစိတ်အခံမှာ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အလှတရားကို အခြားသူတွေ တွေ့မြင်စေချင်တဲ့ စိတ်ရှိနေသလား မသိပါဘူး။ ချီးကျူးခံချင်တာ၊ အံ့ဩစေချင်တာ၊ အားကျစေချင်တာ၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်အပေါ် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေချင်တာ။ ဒီလိုစိတ်တွေ ရှိတတ်ကြမှာပါ။
အထူးသဖြင့် ကိုယ်သံယောဇဥ္ရှိတဲ့ သူတွေကို ပိုတွေ့စေ၊ မြင်စေ၊ ရင်ခုန်ကြည်နူးစေချင်ကြတာ မဆန်းပါဘူး။ အခုအခြေအနေမှာ ဒါမျိုး မဖြစ်သင့်မှန်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က ကျမနောက်ပိုင်းကို ကြည့်နေမှာပဲဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ကြည်နူးသာယာနေမိတာကို ဝန်ခံပါတယ်။
ဒီလို ကြည်နူးနေပေမယ့် အိန္ဒြေမပျက်အောင်တော့ ထိန်းရတာပေါ့။ အတွင်းခံ မဝတ်ထားတဲ့ ကျမ တင်သား ဝိုင်းဝိုင်းတွေအပေါ် သူ့အကြည့်တွေ ရောက်နေမှာ မလွဲပါဘူး။ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာ တုန်ခါနေမယ့် တင်သားတွေဟာ သူ့ရမ္မက်စိတ်တွေကို လှုပ်နှိုးနေတော့မှာပါ။
ဒီတင်သား၊ ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဒီအောက်ပိုင်းတွေဟာ သူ့စိတ်ကြိုက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ရင်း အချစ်ကြမ်းကြမ်း ပြသခဲ့ပြီးပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဝိုင်းစွင့်တင်းကားပြီး တုန်တက်နေတဲ့ ဒီတင်သားတွေအပေါ် သူ့လက်ကြီးနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ခဲ့သလို ကာမအရိုင်းမလေးကို တဖြန်းဖြန်းမြည်အောင် ရိုက်နှက်ဆုံးမခဲ့သေးတယ်လေ။
အစက တစ်ကိုယ်လုံး အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ ဒီလို အတွေးများနဲ့အတူ ကာမသွေးတွေ ဆူကြွလာကာ ရင်ခုန်မြန်လာရပြန်ပါတယ်။ ကာမသွေးဆိုးတွေက ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်မှုနဲ့ စိတ်ရဲ့ နွမ်းနယ်မှုကို ပြေပျောက်စေအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ရင်ခုန်မြန်မှုနဲ့အတူ ကျမရင်ထဲ ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာရပါတယ်။
ဒီလိုအချိန်မှာပဲ ကျမကိုယ်နောက်ပိုင်းမှာ ခေတ်က လာပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ တဆက်တည်း ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ခါးကို သိုင်းလို့ ဖက်လိုက်ပါတယ်။
ကျမခန္ဓာကိုယ်လေး ဆက်ခနဲ တုန်ခါသွားရပါတယ်။ ကြောက်လန့်စိုးရွံ့မှုကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး။ အခြေအနေတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ဖို့ အသင့်မဖြစ်သေးချိန်မျိုးမှာ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်သာ ဖြစ်ပါတယ်။
ခေတ်ကို ဒီနေ့တစ်ရက်တာ ကျမကိုယ်တိုင် လိုလိုချင်ချင်နဲ့ ခွင့်ပြုပေးထားတာပါ။ ခေတ်ကလည်း ညနေမရောက်ခင်အထိ နောက်ဆက်ရန် ရှိသေးမှန်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလို အကြိမ်ကြိမ်၊ ခပ်မြန်မြန်ကြီး ဖြစ်ကြရမှာတော့ ကြောက်နေမိပါပြီ။
ကျမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း လက်ခံနိုင်ဖို့ အသင့်မဖြစ်နိုင်သေးပါ။ လက်ရှိမှာတော့ ကျမကိုယ်လေးဟာ ခေတ်ရဲ့ရင်ခွင်အတွင်းမှာ မလူးသာ မလွန့်သာပါ။ ပြီးတော့ သူ့လီးတံ နွေးနွေးကြီးကို ကျမတင်ပါးနှစ်လုံးကြားကို အတင်းကြီး ဖိကပ်ထားသေးတယ်လေ။
ခပ်ပါးပါး ဂါဝန်သားလေးက ခေတ် လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို အတိုင်းသား ခံစားရင်ဖိုရပါတယ်။ ဖင်သားအိအိများအကြား အတင်းဖိကပ်ကာ ဆောင့်သလို တွန်းပေးနေတော့ ကျမရင်ထဲမှာလည်း ဖျဥ္းခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။
ဒီလို သူ့လီးကြီးနဲ့ အမြှောင်းလိုက်ကပ်ကာ ဆက်တိုက်ထိုးဖိနေတော့ ဖင်ကြောများ ရှုံကာ တွန့်ခါရင်း ဖင်က ရှေ့ကိုကော့သွားရပါတယ်။ ဒီတော့ ကျမခါးကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေက ရင်သားတွေအပေါ် ရောက်လာကာ အောက်က ပင့်ကိုင်လို့ ဆုပ်နယ်နေပြန်ပါပြီ။
ကျမမှာ ခြေဖျားလေးများထောက်၊ ခါးကိုကော့၊ ရင်ကိုမော့နဲ့ ကော့ပျံနေရပါတယ်။ မျက်လုံးများ မှေးစင်းလို့ ပါးစပ်လေးဟကာ အသဲတအေးအေး ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။ ဒီလိုဖြစ်အောင်လည်း ခေတ်က အနောက်ကနေ ရင်သားတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း တင်ပါးကြားကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ ထိုးပွတ်နေတာကိုး။
ဂါဝန်ပါးပါးအောက် မှာ အတွင်းခံတွေ မရှိတဲ့ ကျမရဲ့ ရင်သားနဲ့ တင်သားများဟာ ခေတ်ကိုင်တွယ်သမျှကို ထိထိမိမိ ခံနေရပါတယ်။ ခေတ်လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ ရင်သားတွေကို ကိုင်တွယ်နေရာကနေ လက်တစ်ဖက်က ဝမ်းပြင်သားလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလာပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ အဲဒီလက်က တရွရွနဲ့ ကျမရဲ့ ရှေ့ပိုင်းကို နယ်ကျော်သိမ်းပိုက်လာပါပြီ။ ဆီးခုံလေးအပေါ် ရွရွလေး ပွတ်သပ်နေလို့ အခနဲ၊ ဟင့်ခနဲ ညည်းညူနေရချိန်မှာပဲ လက်ချောင်းလေးများက ပေါင်ဂွဆုံထဲ တိုးဝင်လာခဲ့ပါတယ်။
ခေတ်ဟာ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အားနည်းဆုံး နေရာတွေကို ဆက်တိုက်ထိုးစစ်ဆင်ရင်း သိမ်းပိုက်လာပါပြီ။ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ခေတ်ရဲ့ အကိုင်အတွယ် အထိအပွတ်များအောက် မှာ လဲပြိုကျမတတ် ဖြစ်နေရပါပြီ။
ခေတ်လက်ချောင်းလေးကလည်း ကျမရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ ခပ်ဖိဖိလေး ထိုးပွတ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူ့ ထိုးပွတ် လိုင်းဆွဲပေးမှုကြောင့် ဂါဝန်အသားလေးက အဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ နစ်ဝင်နေခဲ့ပါပြီ။ ကျမအဖုတ်ထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားလာကာ စိုစွတ်လာပါတယ်။ အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ မြှုပ်ဝင်နေတဲ့ ဂါဝန်စလေးမှာ အရည်တွေ စိုစွတ်နေပါပြီ။
ခေတ်လက်ချောင်းလေးတွေမှာ သံလိုက်ဓာတ် ရှိသလား မသိပါဘူး။ သူ့လက်ချောင်းလေးနဲ့ ရွေ့လျားထိုးပွတ်လိုက်တိုင်း အသံတိုးတိုးလေး ညည်းညူနေရပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ အသဲအူပြတ်မတတ် ခံစားနေရတာပါ။ လက်ချောင်းလေးများရဲ့ ခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို ကျမစိတ်နှလုံးနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က လိုက်ပါနေရပါပြီ။
ထောက်ထားတဲ့ ခြေဖျားက မခိုင်တော့ပါဘူး။ ဒူးတွေကလည်း ညွှတ်ကာ ကျလာရပါတယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ ခေတ်ရင်ခွင်ထဲ အားယူမှီတွယ်ကာ တက်လာသမျှ ကာမအရှိန်တွေနောက်ကို တရွေ့ရွေ့လိုက်ပါနေရပါပြီ။
ဒါပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ခေတ်နဲ့ ဒီနေရာမျိုးမှာ နောက်ထပ် အချစ်တစ်ပွဲ နွှဲဖို့ မဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ကျမအတွက် ရခဲလှတဲ့ ကာမသာယာမှုများကို ခံစားမယ်ဆိုရင် အရသာရှိရှိ ခံစားပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။ ညစ်ပတ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်၊ နွမ်းနယ်ပင်ပန်းနေတဲ့ ခွန်အားတို့ကို အနားယူ အားမွေးချင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အနိုင်နိုင် အားတင်းရင်း.......
"ခေတ်.... ဟင့်..... အန်တီ.... တစ်ခုခုစားဖို့ လုပ်နေတယ်လေ...... အာကွာ..... လက်ကြီးကလည်း.... ဟင့်.....
အန်တီတို့တွေ.... အာ့..... ညစ်ပတ်နေတာကွာ.....
ခဏလောက် နားရအောင်..... နော် ...... ခေတ် ရေအရင် ချိုးလိုက်ပါလား.....
အန်တီ နေ့လယ်စာ ပြင်ထားလိုက် မယ်လေ.... နော်..... ကြည့်ပါလားကွာ.....
ဒီလောက် အန်တီ့ကို လုပ်ထားတာ.... အားမရသေးဘူးလား.... လို့..... ဟွန့်"
"အားမရသေးဘူး အန်တီရယ်။ အချိန်ရှိတုန်းလေး အန်တီ့ကို အားရအောင် ချစ်ချင်သေးတယ်။
ကျနော်က ဒီနေ့တစ်ရက်တည်း ချစ်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်လား"
"ဒါပေမယ့် အန်တီ နေ့လယ်စာ ပြင်နေတယ်လေ။
မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား"
"အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း နေတုန်းကတော့ ကျနော် ထိန်းနိုင်သေးတယ်။
ဒီထဲရောက် မှ အန်တီကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့တာ။
ဂါဝန်လေးအောက် မှာ အန်တီ့အိုးလေးတွေက ဝိုင်းပြီး ကားနေတာလေ။
ကျနော် ကြည့်ရင်း ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး"
"အို..... ဒါကိုပဲ ရန်ရှာနေတာပဲ.... လူဆိုးလေး။
လက်တွေကလည်းကွာ ..... ဟင့်..... အန်တီမောနေပြီကွ....
ရေအရင် သွားချိုးလိုက်ကွာ။ အန်တီတို့ နှစ်ယောက်လုံး ညစ်ပတ်နေတယ်လေ"
"ဒါဆို အန်တီပါ ကျနော်နဲ့ ရေအတူတူ ချိုးရအောင်နော်။
အန်တီနဲ့ အတူတူ ချိုးချင်တယ်.... နော်လို့..... စားဖို့က ထားလိုက်ပါအုံး....
ကျနော်လည်း မဆာသေးပါဘူး"
"ဟင်..... ရေအတူတူ ချိုးမယ်.... ဟုတ်လား ? "
ခေတ်က ရေအတူတူချိုးဖို့ ပြောတော့ ကျမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးလေး ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒါက ကျမအတွက် ထူးဆန်းနေသလို စိတ်လှုပ်ရှားမှု တစ်မျိုးလည်း ဖြစ်ပေါ်စေရပါတယ်။
ခေတ် ကလေးဘဝတုန်းက ကျမ ရေချိုးပေးဖူးတာ ခဏခဏပါပဲ။ မမ နေမကောင်း ဖြစ်နေချိန်တွေမှာ ခေတ်ကို ကျမပဲ ဂရုစိုက် ထိန်းပေးခဲ့ရတာလေ။ ဒါပေမယ့် အဲဒါက ကလေးဘဝကလေ။ ဘာစိတ်မှ ရှိကြတာ မဟုတ်ပါဘူး။
အခုဟာကတော့ လူပျိုပေါက်အရွယ်ဖြစ်သလို ကျမကို စိတ်တိုင်းကျ စားသုံးပြီးတဲ့သူ ဖြစ်နေပြီလေ။ နုငယ်ပျိုမြစ်တဲ့ ကောင်လေးချောချောနဲ့ ရေအတူချိုးရမယ့် အဖြစ်က ရင်ဖိုစရာပါ။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ပွတ်တိုက်သန့်စင်ပေးရင်း ဖြစ်ပေါ်လာမယ့် ရင်လှိုက်ခုန်မောပန်းမှုတွေကို တွေးမိရုံနဲ့ ရင်ဖိုနေရပါပြီ။
အိပ်ရာထက် မှာ အရှက်ကုန် ဆက်ဆံခဲ့ကြပြီးပေမယ့် အခုဟာကတော့ အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်း ဖြစ်လာမှာ သေချာပါတယ်။ ဒီလို အတွေးများနဲ့ ကျမ တွေဝေနေချိန်မှာပဲ ခေတ်ကတော့ ကျမလက်ကို အတင်းဆွဲကာ ရေချိုးခန်းဆီ ခေါ်ဆောင်နေပါပြီ။ ကျမလည်း ရှက်ရွံ့စိတ်အခံလေးနဲ့ ရုန်းကာ ငြင်းကာနဲ့ပဲ ပါသွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့ ငြင်းဆန်မှုတွေက အားမှမပါတော့တာလေ။
မနက်က တစ်ယောက်တည်း လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ ရေချိုးခဲ့တဲ့ ကျမမှာ အခုတော့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိဘဲ တုန့်နှေးတွေဝေနေမိပါတယ်။ အခုဟာက ရေချိုခန်းထဲမှာ ကျမတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ ခပ်ချောချော လူပျိုလေးက ကျမနဲ့အတူ ရှိနေခဲ့ပါပြီ။ ရေချိုးခန်း ကျယ်ကြီးက ကျမအတွက် ကျဥ္းကျပ်သွားသလို ခံစားနေရပါတယ်။
ခေတ်ကတော့ ကျမကို ရေချိုးခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာပြီးကတည်းက အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်ဘာလို့ နှစ်ယောက်အတူတူ ရေချိုးချင်ရတာလဲဆိုတာ အသိသာကြီးပါ။ အတွေ့အကြုံသစ္၊ နေရသစ်မှာ ရင်ခုန်မှုအသစ်တွေကို ရှာကြံချင်လို့ ဖြစ်ပါမယ်။ ခေတ်က တံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့ ဝတ်လာတဲ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချကာ ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။
"ဟဲ့.... ခေတ်..... ရေချိုးမယ့်ဟာကို ဘာလို့ပုဆိုး ချွတ်ပစ်တာလဲ"
"ဟင်.... ရေချိုးမှာမို့ ချွတ်ပစ်တာလေ။
ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျနော်တို့ပဲ ရှိတဲ့ဟာကို။
ဘာကို ရှက်နေရမှာလဲ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချိုးကြတာပေါ့။
အန်တီလည်း ချွတ်လေ"
"အို.... အန်တီ မချွတ်ရဲဘူး။ အန်တီက ရေချိုးထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးနေကျ။
အဲလိုကြီး မချိုးရဲပါဘူး"
အမှန်လည်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ရေမချိုးရဲပါဘူး။ တစ်သတ်လုံးလည်း မချိုးခဲ့ပါ။ ကိုသန့်စင်က ရေအတူချိုးဖို့ ပြောလို့ တစ်ခါ နှစ်ခါတော့ အတူချိုးဖူးပါတယ်။ အဲဒါကလည်း ထမိန်ရင်လျားနဲ့ပါပဲ။
ကိုသန့်စင်က အကုန်ချွတ်ဖို့ပြောလည်း ကျမ လက် မခံခဲ့ပါဘူး။ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်မကပ်ဘဲ အရှက်ကုန် သောင်းကြမ်းကြတာ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမစိတ်က အိပ်ခန်းအပြင်ရောက်သွားရင် ဒါမျိုး အရှက် မဲ့တာတွေ လုပ်ရမှာ စိတ်မလုံပါဘူး။
လင်မယား အိပ်ခန်းက ကျမအတွက် လုံခြုံတယ်လို့ ခံစားရပါတယ်။ အိမ်ရဲ့အခြားနေရာတွေမှာဆိုရင် စိတ်မလုံမလဲဖြစ်ကာ တစ်ခုခုကို စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်နဲ့လည်း အိမ်ရဲ့အခြားနေရာတွေမှာ အတတ်နိုင်ဆုံး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် တဏှာဘီလူး ကိုသန့်စင်ကတော့ သူဖြစ်ချင်တာကို အတင်းရယူ တောင်းဆိုတာပါပဲ။ အဲဒါမျိုးဆိုရင်တော့ လင့်အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အင်္ကျီချွတ်၊ ထမိန်ချွတ်တော့ ကျမ မနေပါဘူး။ အဖုတ်ပေါ်ရုံ၊ ဖင်ပေါ်ရုံ ထမိန်လှန်ပေး၊ ဟပေး၊ အင်္ကျီရင်ဘက်ဟပေးနဲ့သာ သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောခဲ့တာပါ။
သူနဲ့ ရေအတူချိုးဖြစ်တော့လည်း ဒီလိုပါပဲ။ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ပဲ ချိုးတာပါ။ ကျမက ငြင်းဆန်တော့ သူလည်း မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူးလေ။ ရေချိုးနေရင်းတော့ ထမိန်ရင်လျားပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တာတွေ ခံရတာပေါ့။ အဲဒီတုန်းက ရေချိုးနေရင်း အဲဒါမျိုးတွေ အလုပ်ခံရတာ ကျမ မကြိုက်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ရေအတူချိုးဖို့ကို နောက်အခါတွေမှာ ငြင်းရပါတယ်။ သူဆန္ဒရှိရင် အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။
အခုလည်း ခေတ်က တောင်းဆိုလာပြန်ပါပြီ။ ခေတ်တောင်းဆိုလာချိန်မှာ ငြင်းဆန်တာထက် မလုပ်ဖူးလို့ မလုပ်ရဲကြောင်းသာ ပြောမိပါတယ်။ ကျမစိတ်ကလည်း ခေတ်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် ရင်ခုန်မှု အသစ်တွေကို မျှော်လင့်နေမိတယ် ထင်ပါတယ်။
ကျမ စကားအဆုံးမှာ ခေတ်က ဘာမှ ဆက် မပြောဘဲ ကျမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်ကာ နမ်းလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအပေါ် ဖွဖွလေး တို့ထိနမ်းရာကနေ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကာ စုပ်နမ်းလာပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူ့လျှာလေးနဲ့ ကျမနှုတ်ခမ်းတလျောက် ပွတ်တိုက်ပေးရင်း တဖြည်းဖြည်း အနမ်းတွေ ပြင်းပြလာပါတော့တယ်။
အပိုင်း ၄၂ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment