ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် ဒုတိယတွဲ အပိုင်း ၃၀
ဒီအဖြစ်အပျက်တွေ ဖြစ်ပြီးခါစ ရက်တွေမှာ ကျမရဲ့ စိတ်အခြေအနေဟာ လုပ်ခဲ့မိတာတွေအတွက် ဒွိဟစိတ်တွေနဲ့ လုံးပန်းနေမိပါတယ်။ နောင်တ ရသလား ? မရဘူးလား ? စိတ်ပူပင်ရသလား ? စိတ်ပျော်ရွှင်ရသလား ? မဖြစ်သင့်ဘူးလား ? ဖြစ်သင့်လား ? စတဲ့ အမေးတွေအတွက် အဖြေမရှိခဲ့ပါဘူး။ အဖြေမရှိဘူးဆိုတာထက် မဖြေရဲခဲ့ဘူးဆိုရင် ပိုမှန်ပါမယ်။
ဒါပေမယ့် ရက်အတန်ကြာလာတဲ့အခါ ဖြစ်ခဲ့တာတွေအပေါ် စိုးရွံ့တာမျိုး မခံစားမိတော့ပါဘူး။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အခြေအနေတွေကို ကျမ လက်ခံလာနိုင်ပါတယ်။ ဒီလို လက်ခံလိုက်တဲ့အခါ အရင်က အထီးကျန်ဆန်ပြီး ဆောက်တည်ရာမဲ့နေတဲ့ ကျမရဲ့ စိတ်တွေကတော့ ပြောင်းလဲလာတာ အမှန်ပါ။ နေသာထိုင်သာ ရှိလာသလို ခံစားရပါတယ်။ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသွားသလိုပါပဲ။
ပြီးတော့ ကျမစိတ်ထဲ မဖြစ်တာ ကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒ တောင့်တမှုတွေ ပြန်ပေါ်လာခဲ့တာကို ဝန်ခံရပါမယ်။ ဖြစ်ခဲ့ပြီးခါစ ရက်တွေမှာ ကာမစိတ်တွေ မပေါ်လာပေမယ့် ရက်ကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျမ စိတ်ထဲက တောင့်တမှုတွေကို ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပေါ်လာပါတယ်။ စံတို့နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးမိတိုင်း ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျဥ္းခနဲ ဖြန်းခနဲနဲ့ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ခုခု လိုအပ်နေသလို ခံစားချက်တွေက ကျမကို အနေရ ခက်လာစေပြန်ပါတယ်။
ယောကျာ်းသုံးယောက်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း နှီးနွယ် ပတ်သတ်ဖူးသူမို့ ဒီခံစားချက်တွေက ဘာကို တောင့်တနေသလဲဆိုတာ ကျမ ကောင်းကောင်း သိပါတယ်။ ကာမအပေါ် လွဲမှား တပ်မက္မှုကြောင့် အမှားကြီး မှားခဲ့ပြီးပြီလေ။ ဒီအမှားကြောင့်ပဲ ကာမမှုကို ကျမ ရွံရှာ မုန်းတီးခဲ့တယ် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏက ပြန်လည် အစဖေါ်ပေးခဲ့လို့ ကာမဝဲဂယက်ထဲ တဝဲလည်လည် ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။
နှစ်များစွာ ကြာအောင် စံတစ်ယောက် ကိုဝဏ္ဏအပေါ် စွဲလမ်းနှစ်သက်နေရတာကို ကျမ သဘောပေါက်လာပါပြီ။ ဆန်းပြားတဲ့ ရမ္မက်နဲ့ ပြင်းထန်မြင့်မားလွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေကနေ ရုန်းဖယ်ထွက်ခွာနိုင်ဖို့ ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။ စိတ်ချယုံကြည်ရတဲ့ အခြေအနေမှာဆိုရင် အမှားနွံထဲ အကြိမ်ကြိမ် သက်ဆင်းမိကြမှာ အမှန်ပါ။ ပြီးတော့ စံပြောခဲ့တဲ့ ကိုဝဏ္ဏပိုင်ဆိုင်တဲ့ အဖုအထစ်တွေနဲ့ ပစ္စည်းရဲ့ ထူးခြားချက်ကို ရက်ကြာလေ ကျမ သိလာလေပါပဲ။
သူ့လီးကြောင့် အနာတရဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကျမ အဖုတ်လေးဟာ ရက်ကြာလာလို့ အနာပျောက်လာတာနဲ့ မနေနိုင်အောင် ယားယံလာတတ်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ညအိပ်ရာဝင်ချိန် စံတို့နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ညအကြောင်း ပြန်စဥ္းစားမိတိုင်း အရူးတစ်ပိုင်း ဖြစ်ရစမြဲပါပဲ။ မိန်းမကိုယ်ထဲက ယားယံလာမှုနဲ့အတူ ခန္ဓာကိုယ်မှ တောင့်တမှုတွေဟာ ကျမရဲ့ မသိစိတ်ထဲက ကာမသွေးဆိုးတွေကို ထွက်ပေါ်လာစေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒဟာ ဗရန်းဗတာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကို ကိုသန့်စင်နဲ့ တွေ့တဲ့အချိန်မှာ ကွဲကွဲပြားပြား သိလာရပါတယ်။
အခုနောက်ပိုင်း ကိုသန့်စင်ဟာ ကျမဆီက ကာမကိစ္စကို သိပ်မတောင်းတော့ပါ။ ဒါကလည်း သူတောင်းဆိုလွန်းလို့ ကျမ နေပေးရတိုင်း မနှစ်မြို့ မလိုလားတဲ့ ကျမရဲ့ တုန့်ပြန်မှုတွေကြောင့်ပါ။ သူမျှော်လင့်သလို နှစ်ကိုယ်တူ အပေးအယူမျှတတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းမျိုးမှ မဟုတ်တော့တာကိုး။ ဒါပေမယ့်လည်း တွေ့စကတည်းက ပြစ်မှားခဲ့သလို၊ ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ သူငယ်ချင်းမျက်နှာကို မထောက်ဘဲ အရချိုင်ထားခဲ့တဲ့ ကျမကို သူဘယ်လက်လွှတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ အလကား စားနေရတာပဲ မဟုတ်ပါလား။
တစ်လ၊ နှစ်လလောက်နေရင် တစ်ခါလောက်တော့ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ကို တဖက်သတ် စိတ်ကြိုက်စားသုံးနေမြဲပါပဲ။ စံတို့ဆီက ပြန်လာပြီး နှစ်ပတ်လောက်အကြာ၊ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရက်ပိုင်းမှာပဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို ကြုံလာရပြန်ပါတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် သူတောင်းဆိုတိုင်း အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ဖယ်တတ်ပါတယ်။ မရတဲ့အဆုံးမှ သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးခဲ့ပါတယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ သူတောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ကျမ တစ်ခါတည်း ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ သူနဲ့ နေချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့ ထကြွနေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒကို တစ်စုံတစ်ခုများ စိတ်ဖြေသိမ့်စရာ ဖြစ်မလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမစိတ်ကူးအတိုင်း ဆန္ဒမပြည့်နိုင်ဘူးဆိုတာကို သူနဲ့ အိပ်ခန်းအတွင်း အတူဝင်ရောက်စဥ္မှာပဲ သိလိုက်ရပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်လို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက္မိချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ နေလာနှင်းလို တစ်စစီ ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါတော့တယ်။
တကယ့် နေလာနှင်းလိုပါပဲ။ သူ့မျက်နှာ ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ မပေါ်လာဘဲ ကျမရင်ထဲ ပူလောင်လာစေပါတယ်။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရမယ့်အစား ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။ ကြည်နူးဖွယ် ကာမခရီးလမ်းကို အစပျိုးရမယ့်အစား မုန်းတီးစိတ်အခံနဲ့ သူနဲ့ဝေးတဲ့ဆီ ပြေးထွက်ချင်နေပါတော့တယ်။ ကာမသုခဘုံထဲ နှစ်ကိုယ်တူ ထိတွေ့ဆက်ဆံပြီး ပျော်ပါးနေရမယ့်အစား ကာမငရဲခန်းထဲမှာ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုကို ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ရင်းပြီး ပေးဆပ်ဒဏ်ခတ်ခံနေရသလို ခံစားနေရပါတော့တယ်။
ကျမလိုချင်တဲ့ ရင်သိမ့်တုန် ကြည်နူးမှုတွေဟာ ဘယ်မှာလဲ ? သူ့ရဲ့ ဆန္ဒပြင်းပြမှုနဲ့ ထိတွေ ပွတ်တိုက် မှုတွေဆီကတော့ ကျမလိုချင်တဲ့ ခံစားချက်တွေ မဖြစ်ပေါ်နိုင်တာ သေချာနေပါပြီ။ ဒီအစား စိတ်ညစ်နွမ်း ပင်ပန်းမှုကိုပဲ ခံစားရပါတော့တယ်။ သူပြီးလို့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲ စွန်ထုတ်ပစ်သွင်းသွားတဲ့ အရည်တွေဟာ ရင်ထဲနွေးထွေးလှိုက်လှဲတာမျိုး မခံစားရပါဘူး။ ညစ်နွမ်းပေကျန်ခဲ့သလိုပဲ ခံစားရတာ အမှန်ပါ။
ဒါတွေကလည်း ကျမရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်မှာပါ။ သူ့အပေါ် မပြေနိုင်တဲ့ မုန်းတီးနာကျည်းမှုတွေဟာ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒကို ပျောက်ကွယ်စေတာ ဖြစ်မှာပါ။ သူ့ကို ကျမ မုန်းခဲ့တာက ကျမနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကြောင့်မှ မဟုတ်တာလေ။ သားလေးအပေါ် စိတ်ယုတ်မာတွေ မွေးခဲ့တဲ့ သူ့အပေါ် ကျမရွံသွားတာပါ။ ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေဟာ သူနဲ့ မဖြစ်နိုင်တော့တာကို ကြာလေ ပိုခိုင်မာလာနေပါပဲ။ သူနဲ့ ဆက်ဆံရတာဟာ ကျမအတွက် ဖြည့်ဆည်းရမယ့် ဝတ္တရား တစ်ခုထက် မပိုတော့ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေဟာ လမ်းစပျောက်သူတစ်ဦးလို ယောင်လည်လည်နဲ့ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ လောကီလူသားမို့ ကာမဆန္ဒဖြစ်ပေါ်လာရင်လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ဖြေသိမ့်ကျေနပ်ရပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် အဆုံးစွန် ကာမအမှုကို ပြုပြီး အမြင့်မားဆုံး စိတ်ခံစားချက်ကို ရရှိဖူးသူ တစ်ဦးအနေနဲ့ကတော့ ဘယ်ရောင့်ရဲတင်းတိမ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သို့ပေမယ့် ဖြစ်သင့်တာထက် ပိုတဲ့ ကိစ္စမျိုးကို ကျမ ရှောင်ဖယ်နိုင်ခဲ့တယ် ထင်ပါတယ်။
ဒါကတော့ ကိုဝဏ္ဏနိုင်ငံခြား အပြီးထွက်ခါနီး စံကိုယ်တိုင် တောင်းဆိုခဲ့တာကို ကျမဘက်က ယတိပြတ် ငြင်းပယ်ခဲ့တာပါ။ စံတို့ဆီက ပြန်လာပြီး တစ်လကျော်လောက် အကြာမှာ စံဆီက ဖုန်းခေါ်လာပါတယ်။ အကြောင်းရင်းကတော့ ကိုဝဏ္ဏဟာ သူနိုင်ငံခြား အပြီးမသွားခင် ကျမနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တွေ့ချင်လို့ပါတဲ့။ ဒီတစ်ခါတော့ စံ ယောက်ျား ပြန်ရောက်နေလို့ သူမ မပါတော့ပါဘူး။ ကျမနဲ့ ကိုဝဏ္ဏပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ပြီး ပျော်ကြဖို့ တိုက်တွန်းလာပါတယ်။
အမှန်ဆိုရင် ကျမ အမြန်သဘောတူလိုက်ချင်တာပါ။ ကျမကိုယ်တိုင် မြင့်မာပြင်းထန်တဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ အထိအတွေ့တွေကို တောင်းတနေမိပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဒါပေမယ့် ကျမ စဥ္းစားရပါပြီ။ ပထမတစ်ကြိမ် တွေ့ထားတဲ့ ခံစားမှုတွေကိုတောင် အခုထိ ရင်နင့်အောင် ခံစားပြီး စွဲလမ်းတောင့်တနေမိတယ် မဟုတ်ပါလား။
နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုရင်လည်း ပထမတစ်ခါထက် မလျော့ပါးတဲ့ စွဲလမ်းမှုတွေ ဖြစ်လာအုံးမှာ သေချာပါတယ်။ ဒီဝဲဂယက်ကို ကျမ ရင်ဆိုင်နိုင်ပါ့မလား။ ကျမနေနဲ့ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘဲ အသစ် အသစ်သော အရသာတွေ တပ်မက္နေမိရင် မခက်ပါလား။ ကိုဝဏ္ဏ မရှိတဲ့အချိန်မှာ ဒီစိတ်တွေက ကျမကို အရူးအမူး ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆုံးတစ်ခါလောက်တော့ တွေ့ချင်သေးတဲ့ စိတ်တွေကလည်း ကြီးစိုးနေပြန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမခေါင်းထဲကို အကြောင်းအရာ တစ်ခု ထပ်ဝင်လာပြီး ယတိပြတ် ငြင်းပယ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကတော့ သားလေးကြောင့်ပါပဲ။ သားလေးဟာ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် စာမေးပွဲ ဖြေပြီးလို့ ပြန်လာပါတော့မယ်။ စံပြောတဲ့ ရက် မှာ ပြန်လာမှာ မဟုတ်ပေမယ့် အဲဒီရက် ဝန်းကျင်မှာ ပြန်လာမှာပါ။
သား ပြန်လာတဲ့အခါ ကျမ မူပျက်နေမှာမျိုး မဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ကိုဝဏ္ဏနဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လောက်ကြမ်းတယ်၊ ကျမ ဘယ်လောက်တောင် ခံရမယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သိနေပါပြီ။ အရင်တစ်ခါကတောင် သူ့ဒဏ်တွေကို တစ်ပတ်လောက် ပေါင်ကွအောင် ခံလိုက်ရတာလေ။ သားလေးပြန်လာတဲ့အခါ ကျမ ရွှင်ရွှင်လန်းလန်းနဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကြိုချင်ပါတယ်။ လိပ်ပြာလုံလုံနဲ့ သားလေးအပေါ် မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာတွေကို ပြချင်ပါတယ်။
အမေဖြစ်သူ တဏှာထလို့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့ အနေအထိုင်ကို သားလေးကို မတွေ့စေ၊ မမြင်စေချင်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်း တစ်ချက်တည်းနဲ့ ကိုဝဏ္ဏနဲ့ နောက်ဆုံးတွေ့ရမယ့် အခွင့်အရေးကို ကျမ ငြင်းပယ်ခဲ့ပါတယ်။ စံကတော့ ကျမရဲ့ ငြင်းပယ်မှုကို အကြောင်းအရင်း မမေးသလို အတင်းလည်း ထပ်မတိုက်တွန်းတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စံဖုန်းချသွားတဲ့ အချိန်မှာ ကျမရင်ထဲ ဟာသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။
ကိုဝဏ္ဏနဲ့ တွေ့ဖို့အခွင့်အရေးကို ငြင်းပယ်လိုက်ကတည်းက ကျမစိတ်ထဲ ပြောင်းလဲနေတဲ့ စိတ်သဘောကို သိနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း များလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမဟာ သွေးသားဆန္ဒရှိနေသေးတဲ့ အရွယ်ဖြစ်သလို ကြုံတွေဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ အထိအတွေ့အရသာတွေနဲ့ ခံစားမှုတွေ များခဲ့တာမို့ ကာမနွံထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်သေးတာကို ဝန်ခံရပါမယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီအရသာတွေ၊ ခံစားမှုတွေကို ကိုသန့်စင်ဆီက မရနိုင်တာ သေချာနေပါပြီ။ နွေးထွေးလုံခြုံပြီး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရတဲ့ ခံစားမှုနဲ့ နှစ်ကိုယ်တူ ကာမခရီးလမ်း လျောက်လှမ်းနိုင်ဖို့ဆိုတာ ကိုသန့်စင်နဲ့ကတော့ ပြဒါးတစ်လမ်း၊ သံ တစ်လမ်းပါပဲ။ ဒါဆိုရင် ကျမအတွက်ကတော့ ထိုခံစားမှု အရသာကို ပြန်လည်ရရှိဖို့ မမြင်နိုင်တော့ပါဘူး။ အဲဒီတော့လည်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာတွေကို ရင်ဝယ်သိမ်းဆည်းရင်း မပြည့်ဝနိုင်တော့တဲ့ ဘဝမှာ ပျော်အောင်နေဖို့ပဲ ရှိပါတော့တယ်။
ဘာပဲပြောပြော စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့ဟာ ကျမရဲ့ ဘဝခရီးလမ်းကို အချိုးအကွေ့တစ်ခု ဖန်တီးပေးလိုက်တာပါပဲ။ ဘဝမှာ အထီးကျန်ပြီး နေရတာ အဓိပ္ပါယ်မဲ့နေသလို ခံစားနေရတာကနေ အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ စိတ်ပေါ့ပါး ပျော်ရွှင်လာစေတာ အမှန်ပါ။ ကျမ စိတ်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ အရှိတရားကို ပြန်လည်မြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး လက်ခံလာနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါတွေဟာ စံတိုနဲ့ ကျမကြုံတွေခဲ့ရတဲ့ ရမ္မက်ဆန်းဆန်း ကာမပွဲကြမ်းရဲ့ ချိုမြိန်သော အရသာတွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ထို ရမ္မက်ဆန်းရဲ့ ချိုမြိန်ခြင်းတွေဟာ ကျမဘဝကို ဘယ်လို ပဲ့ကိုင် မောင်းနှင်အုံးမလဲဆိုတာကိုတော့ ကြိုမသိနိုင်သေးပါဘူးရှင်။
ပထမနှစ် စာမေးပွဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ ခေတ်တစ်ယောက်ကတော့ အချိန်တွေ အကုန်မြန်သလို ခံစားရပါတယ်။ အစက ပြန်မလာဘဲ သင်တန်းတွေ ဆက်တက်ဖို့ စဥ္းစားပေမယ့် အမေနဲ့ ဘကြီးဦးတို့က အိမ်မှာ ပြန်နားဖို့ တိုက်တွန်းလို့သာ ပြန်လာဖြစ်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါ ပြန်လာရတာ သူ့အတွက် စိတ်ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။
ကြည်ပြာခင်ကလည်း ခေတ် ရက်ရှည်ပြန်လာလို့ အလွန်ဝမ်းသာနေတာပါ။ ခေတ်လိုအပ်တာတွေ၊ စားချင်တာတွေ ဖြည့်ဆည်းလုပ်ပေးရင်း သားအကြိုက် အကုန်အလိုလိုက်နေမိပါတယ်။ ခေတ်မှာလည်း အမေဖြစ်သူနဲ့ ရက်ကြာရှည် ခွဲနေရာကနေ အခုလို အတူပြန်နေရတော့ ပျော်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သားအမိနှစ်ဦးကြားမှာ ရှိနေခဲ့တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့်သာ တစိမ်းဆန်ဆန် ဖြစ်နေကြရတာလေ။ အမေဖြစ်သူရဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးတဲ့ မေတ္တာတရားကို ခံယူရတော့ သူလည်း ကြည်နူးပျော်ရွှင်ရတာပေါ့။ သူ့အမေက သူပြန်လာလို့ ပျော်နေတာကို ကြည့်ပြီး သူလည်း ပျော်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲက အပျော်ကို အမေမသိအောင် ဖုန်းကွယ်ထားတုန်းပါပဲ။
ခေတ်ရဲ့ စိတ်ပျော်ရွှင်ရတဲ့ နောက်တစ်ချက်ကတော့ အောင်အောင်တို့ မိသားစုကြောင့်ပါ။ သူ့ဘဝမှာ ကာမကိစ္စတွေကို လက်တွေ့ အကောင်အထည်ဖော်ခွင့်ရတဲ့ မိသားစုနဲ့ အနီးကပ် ပြန်နေရတော့ ပျော်တာ မလွန်ပါဘူး။ မကြီး၊ မလတ်တို့နဲ့ ကာမအချစ်ပွဲလေးတွေကို အောင်အောင်ရဲ့ခွင့်ပြုကြည်ဖြူမှုနဲ့ ကျင်းပဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါပေးရင်ပေါ့။
အများအားဖြင့်တော့ မကြီး အလုပ်ပိတ်ရက်တွေ၊ အန်တီခင် မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှာ အဖြစ်များကြပါတယ်။ လူငယ်တွေ ဖြစ်သလို၊ မက္မပြေတဲ့ ဆားငန်ရေနဲ့တူတဲ့ ကာမကိစ္စကို လွန်ကျူးပျော်ပါးကြတာ မဆန်းပါဘူး။ ခေတ်ကတော့ မကြီးနဲ့ မလတ်တို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ ပျော်မွေ့နေပေမယ့် အောင်အောင်ကတော့ လက်တွေ့ဝင်ပါတာမျိုး မလုပ်ပါဘူး။
အောင်အောင်က ပွဲကြည့်ပရိသတ်လုပ်တတ်သလို၊ သူ့အမတွေကို လျက်ပေး၊ နမ်းပေးပဲ လုပ်တတ်ပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မကြီးတို့က ဂွင်းထုပေး၊ စုပ်ပေးရုံနဲ့ ဆန္ဒပြည့်ဝနေတတ်တာပါ။ ခေတ်ရဲ့အလိုကို အများဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တာကတော့ မကြီးပါ။ မလတ်ကတော့ သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ထန်နေမှ ပါဝင်တတ်သူပါ။
ခေတ်မှာလည်း ညီအမ နှစ်ယောက်ကို အခါအခွင့်သင့်ရင် စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်နိုင်ရဲ့နဲ့ အားမရပါဘူး။ အန်တီခင်ကို လိုးချင်စိတ်တွေ ရှိနေရပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီခင်နဲ့ မလိုးရရင်တောင် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် နမ်းရှုပ်နေရတာကို သူပို ဖီးလ်လာတတ်ပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့စိတ်အခံရဲ့ ထူးဆန်းမှုကြောင့်လည်း ပါမှာပါ။
အပျိုနှစ်ယောက်ကို လိုးခွင့်ရနေရဲ့နဲ့ သူ့အမေအရွယ် အန်တီခင်အပေါ် စိတ်ဝင်စားနေတာကလည်း ထူးဆန်းတာ အမှန်ပါ။ အရင်လို အန်တီခင်နဲ့ အချစ်ပွဲကြမ်းကို မလုပ်ရတာ ကြာလို့ ပြန်တောင့်တမိတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူစိတ်ရှိသလို ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်း၊ ရိုင်းချင်တိုင်း ရိုင်းသမျှကို မညည်းမညူ ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တဲ့ အမူအကျင့်တွေကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်အနေနဲ့ မကြီးတို့နဲ့ အချစ်ပွဲ နွှဲနေနိုင်ရဲ့နဲ့ အလစ်ချောင်းကာ အန်တီခင်နဲ့ တိုးတိုးတိတ်တိတ်၊ တို့တို့ထိထိ အချစ်စမ်းတာလေးတွေ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ အများအားဖြင့်တော့ အောင်အောင်တို့ မောင်နှမတွေ အလစ်မှာ ဖင်ကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း အာသာဖြေနေတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မီးဖိုခန်းလို နေရာမျိုးမှာ ဖက်နမ်း ပွတ်သပ်ရုံကာမကဘဲ လီးစုပ်ခိုင်း၊ အဖုတ်လျက်ပေးနဲ့ ခိုးလုပ်တတ်ပါတယ်။
ဒီလို လူအလစ်ချောင်းကာ ခိုးလုပ်ရတာလည်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ပိုစွဲမက္စရာ ကောင်းနေပါသေးတယ်။ တစ်ခါကဆိုရင် ရင်ထိတ်ရုံတင်မကဘဲ မျက်လုံးပြူး၊ မျက်ဆံပြူးပင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသေးတယ်။ အဲဒီတစ်ခါက အောင်အောင်တို့ အိမ်မှာ မကြီးမရှိပါဘူး။ မလတ်နဲ့ အောင်အောင် အိမ်ရှေ့မှာ TV ထိုင်ကြည့်နေတုန်း အကြံသမားဖြစ်တဲ့ ခေတ်က ဒေါ်ခင်မေစန်းကို မီးဖိုခန်းဆီ မျက်ရိပ်ပြကာ အသာလစ်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း သားသမီးတွေ အလစ်ကြည့်ကာ မီးဖိုခန်းဘက် စားစရာ တစ်ခုခု ယူမလိုနဲ့ ထထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ထန်နေတဲ့ ခေတ်ဟာ သူမ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ တံခါးအကွယ်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီခင် ဖင်နောက္မှာ ထိုင်ချပြီး ထမိန်လှန်ကာ ဖင်တွေကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း နမ်းပါတော့တယ်။
အန်တီခင်ကလည်း သူ့အကြိုက်ကို သိလို့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားပါဘူး။ ဒီတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် ဖင်တွေကို နမ်းရှုပ်ကိုင်တွယ်ပြီးမှ အန်တီခင်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာစွမ်းကောင်းကောင်း ပြပါတော့တယ်။ အန်တီခင်ခမျာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ သားသမီးတွေရဲ့ အရိပ်အကဲကို ကြည့်ရင်း နံရံမှီကာ စောက်ပက်လျက်ခံနေရပါတော့တယ်။
သူမမှာလည်း ခေတ်ရဲ့ လျှာအောက္မှာ အလူးအလဲပါပဲ။ ခေတ်လျက်လို့ ကောင်းစေရန် ထမိန်ကို လှန်ကာ စုကိုင်ပေးထားရင်း ပေါင်ကိုကွပေးထားပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တရှိန်ရှိန်နဲ့ လှိုက်ကာ ယားတက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စိမ့်ထွက်နေရပါပြီ။ ထိုစောက်ရည်တွေကို ခေတ်က လျှာနဲ့သိမ်းလျက်ပြီး၊ အဖုတ်ဝကို နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ကာ စုပ်သွင်းလိုက်ချိန်မှာတော့ သူမ ခန္ဓာကိုယ် လွင့်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ ခြေပင်ခိုင်အောင် မရပ်နိုင်တော့ပါဘူး။
လဲပြိုကျမတတ် ခန္ဓာကိုယ်ကို နံရံဆီ အားပြုထိန်းမှီရင်း ခေတ်နှုတ်ခမ်းက ပို့ဆောင်ပေးတဲ့ ကာမသုခဘုံကြီးဆီ လှမ်းတက်သွားရပါတော့တယ်။ ဒီလို သူမအားရအောင် ခေတ်က လုပ်ပေးပြီးမှ သူမလင်လေးကို တဖန်ပြန်ပြီး ပြုစုပေးဖို့ ပြင်ဆင်ရပါတယ်။ ခေတ်ကို မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းကာ သူမက ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လုံချည်ကို ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက္မှာ ဖုဖောင်းနေတဲ့ လီးနေရာဆီ မျက်နှာကပ်ကာ နမ်းရှိုက်ပြီးမှ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ လီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဖွင့်ဟပြီး ငုံကာ လျှာနဲ့ဝိုက်ပြီး လျက်ပေးပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေက အေးအေးဆေးဆေး ဇိမ်ခံပြုစုပေးနေလို့ မရတာမို့ လီးကို ခပ်မြန်မြန် ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူမရဲ့ ပုလွေအစွမ်းကို ပြရပါတော့တယ်။
ခေတ်မှာလည်း ဇိမ်ယူနေလို့ မရပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့စိတ်တွေ လွှတ်ကာ မြန်မြန်ပြီးဖို့ပဲ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ရပါတော့တယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ လှပနေစဲဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေဖြစ်သူက သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးကို အငမ်းမရစုပ်ကာ ပြုစုပေးနေတာလေ။ ဒီအတွေးမျိုး ဝင်လိုက်တာနဲ့ သူ့စိတ်တွေထန်ပြီး ကြမ်းတမ်းလာရပါတယ်။ ဒီမိန်းမကြီးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ထားရပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ပင် ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်နေရပါပြီ။
ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ရဲ့ ခေါင်းကို နောက်ကနေ ချုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးပါတော့တယ်။ လိုးရင်း လိုးရင်း စိတ်တွေထန်လာလို့ မညှာနိုင်တော့ဘဲ တဇွပ်ဇွပ် အသံမြည်အောင် လီးကို ထိုးသွင်း လိုးနေပါတော့တယ်။ ဒီတော့လည်း အန်တီခင်မှာ ခေတ်က သူမခေါင်းကို ချုပ်ကိုင် လိုးသမျှ အွတ်ခနဲ၊ အုခနဲ လေအန်သံများပဲ ထွက်ပေါ်နိုင်ပါတော့တယ်။ သူမအနေနဲ့ အခံရခက်ပေမယ့် လင်လေးရဲ့ လိုအင်ပြည့်စေဖို့ ကြိတ်မှိတ်သည်းခံပေးနေရတာပါ။
ပါးစပ်က သွားရေတွေ ယိုစီးကျနေရတာလည်း မနည်းပါဘူး။ မျက်လုံးပြူး၊ မျက်ဖြူလန်အောင် ခံပေးနေရတာပါ။ ခေတ်ကလည်း မျက်စိစုံမှိတ်ကာ မာန်သွင်းပြီး မညှာမတာလိုးနေတာလေ။ ဒီလိုလိုးနေရင်းနဲ့ အန်တီခင်ပါးစပ်ထဲ လီးတဆုံး ဖိကပ်ရင်း သူ့လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးခဲ့ရပါတယ်။ အန်တီခင်မှာတော့ အရှိန်နဲ့ပန်းဝင်လာတဲ့ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေကို ကြိတ်မှိတ်မျိုချရင်း အသက်ပင် မရှူနိုင် ဖြစ်နေရပါတယ်။
ခေတ်မှာတော့ အန်တီခင် ပါးစပ်ထဲ လီးကို တဆုံးဖိကပ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အကြောအချဥ္ တွေ တောင့်တင်းတုံ့ဆွဲကာ အရသာ အရှိကြီး ရှိနေရတာပေါ့။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရင်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ အန်တီခင်က ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့ သူ့လုံချည်ကို ဆွဲဖုံးပြီး အမြန်ထကာ အခန်းဝဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်မှာလည်း သူ့မျက်လုံး ဖွင့်ဖွင့်ချင်း အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့လိုက်သလိုပါပဲ။
ဒါကြောင့် သူလည်း လန့်ဖြန်ပြီး ခြေမကိုင်မိ၊ လက် မကိုင်မိ ဖြစ်နေရပါတယ်။ အန်တီခင်မှာလည်း ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့ အခန်းဝကြည့်ကာ ဝေခွဲရ ခက်နေပုံပါ။ ပြီးတော့ သူ့ဘက်လှည့်ပြီး လူရိပ်တွေ့လိုက်သလိုပဲ၊ ကလေးတွေ တွေ့သွားသလားမသိဘူး၊ ဒုက္ခပါပဲလို့ စိုးရိမ်သံနဲ့ ပြောနေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ခေတ်လည်း စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူစိုးရိမ်တာ အန်တီခင် သိရင် ပိုဆိုးသွားမှာစိုးလို့ စိတ်ထင်လို့ ဖြစ်မှာပါဆိုပြီး အားပေးနှစ်သိမ့်ရပါတယ်။
ပြီးတော့ တံခါးဝကို ထွက်ပြီး အပြင်က အခြေအနေကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ မလတ်ရော၊ အောင်အောင်ရော ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ကာ TV ကြည့်နေတုန်းပါပဲ။ ကြည့်ရတာ ပုံမပျက်သလိုပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ကို ထပ်မံအားပေးကာ အိမ်ရှေ့ကို သူအရင်သွားပြီး အခြေအနေ ကြည့်လိုက္မယ် ပြောရပါတယ်။ သူအိမ်ရှေ့ ထွက်လာချိန်မှာ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကတော့ သူ့ကိုယ်ပင် ဂရုမထားနိုင်လောက်အောင် TV ထဲမှာ အာရုံဝင်စားနေကြပါတယ်။
သူလည်း ခဏဆက်ထိုင်ပြီး အရိပ်အကဲကို ကြည့်နေရပါတယ်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်လုံးက သူ့ကို စကားမပြောနိုင်ဘဲ TV ပဲ စိတ်ဝင်တစား မဲကြည့်နေပါတယ်။ သူလည်း ဆက်ထိုင်နေရမှာ လိပ်ပြာမလုံတာနဲ့ ပျင်းလာပြီမို့ အိမ်ပြန်တော့မယ်ပြောကာ ထထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အောင်အောင်က သူ့ကို ပြန်နှုတ်ဆက်သလား၊ မနှုတ်ဆက်ဘူးလားတောင် သူဂရုမထားနိုင်ပါဘူး။ အရင်ကတော့ သူပြန်တော့မယ်ဆိုတိုင်း အောင်အောင်က ခဏနေပါအုံးလို့ အမြဲတားကာ ပြန်ရင်လည်း နှုတ်ဆက်တတ်ပါတယ်။ ဒီနေ့ကတော့ TV က အာရုံဖမ်းစားနေလို့ နေမှာပါ။ သူ့ကိုပင် နေပါအုံးလို့ မဆွဲထားတာတော့ သေချာပါတယ်။
ဒီကိစ္စဖြစ်ပြီး သူလည်း အောင်အောင်အိမ်ကို မသွားရဲပါ။ ဒါပေမယ့် သုံးရက်မြောက္မှာတော့ အောင်အောင်က အိမ်ကို ရောက်လာပါတယ်။ သူ့ဆီမလာလို့ အပြစ်တင်ပါတယ်။ သူလည်း မအားလို့ပြောရတာပေါ့။ အောင်အောင်ပုံစံကတော့ ဘာမှ မထူးခြားပါဘူး။ အရင်လို ပုံမှန်ပါပဲ။ စကားပြောနေရင်းမှ သူလည်း စိတ်သက်သာရာ ရပါတော့တယ်။ သူ လိပ်ပြာမလုံဘဲ အစိုးရိမ်လွန်နေတာ ဖြစ်မှာပါ။ မဖြစ်သင့်တဲ့ အမှားကို ကျူးလွန်ထားမိပါက လိပ်ပြာမလုံဖြစ်ကာ ကိုယ့်အရိပ်ကိုယ် ပြန်လန့်နေတတ်တာ သဘာဝပါပဲ။
နောက်ပိုင်းမှာတော့ အောင်အောင်အိမ်ကို အရင်လို ပြန် ဝင်ထွက်ရင်း အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်အပြစ်ကို စိတ်ချလုံခြုံရတယ်လို့ ထင်မြင်မိရင် နောက်ထပ်မကောင်းမှုတွေ ဆက်ကျူးလွန်ချင်တာပါပဲ။ အခုလည်း ခေတ်မှာ သူစိုးရိမ်သလို မဟုတ်မှန်းသိလာတဲ့အခါ ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းဖို့ မကြိုးစားဘဲ အန်တီခင်နဲ့ နှစ်ပါးသွားချင်စိတ်တွေ ပြန်ပေါ်လာရပါတယ်။ သူလည်း အန်တီခင်ကို မလိုးရတာ ကြာပြီလေ။ အပေါ်ယံ အာသာပြေရုံလောက်နဲ့ သူအားမရတော့ပါဘူး။
တစ်နေ့မှာတော့ သူ မအောင့်အီးနိုင်တော့တာနဲ့ စွန်းစားခန်းတစ်ခု လုပ်မိပါတယ်။ အဲဒီနေ့က အောင်အောင်အိမ်မှာ မကြီးနဲ့ မလတ် မရှိသလို အန်တီခင်ကလည်း အပြင်မသွားပါ။ ဒါနဲ့ အောင်အောင် အခန်းထဲဝင်ပြီး သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စာအုပ်ဖတ်နေကြပါတယ်။ အန်တီခင်ကလည်း နေ့ခင်း တစ်ရေးတမော အခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်နေပါပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်သား စာအုပ်ဖတ်နေရင်း အောင်အောင်က အိပ်ချင်လာပြီလို့ ပြောလာပါတယ်။ ဒါနဲ့သူလည်း အောင်အောင်ကို အိပ်ချင်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ စာအုပ်ပြီးမှ ပြန်တော့မယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။
အောင်အောင်ကလည်း သူ ပြန်ချင်တဲ့အချိန်မှ ပြန်၊ ဒါပေမယ့် ညနေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လာဖို့ပြောကာ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူ စာအုပ်ဆက်ဖတ်နေရင်း အောင်အောင် အိပ်မောကျနေပုံကို ကြည့်ကာ အန်တီခင်ကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ အခုချိန်ဟာ အန်တီခင်နဲ့ တွေ့မယ်ဆိုရင် အချိန်ကောင်းလို့ သူထင်ပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မသိအောင် ခိုးလုပ်ရတာကို ကျေနပ်နေတတ်သူလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အခန်းအပြင်ကို အသာလေး ထွက်လာလိုက်ပါတယ်။
ဒီနောက္မှာ အခန်းတံခါးကို အသာထုရင်း အန်တီခင်ကို တိုးတိုးလှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး သူ့ကိုတွေ့လို့ အံ့ဩနေတဲ့ အန်တီခင်ကို အခန်းထဲ တွန်းပို့ကာ သူလည်း ခပ်မြန်မြန် လိုက်ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တံခါးကို ဂျက်ချရင်း အံ့ဩပြီး စိုးရိမ်နေတဲ့ အန်တီခင်ကို ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး၊ အောင်လေးလည်း အိပ်ပျော်နေပါပြီလို့ဆိုကာ ကုတင်ဆီ ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပါတယ်။
ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာတော့ တော်တော်ကို ထိတ်လန့်နေတာပါ။ သမီးနှစ်ယောက် မရှိတာ သိနေပေမယ့် သားဖြစ်သူက ရှိနေသေးတယ်လေ။ သားက အိပ်ပျော်နေတယ်ဆိုရင်တောင် ခေတ်နဲ့ သူမအိပ်ခန်းထဲမှာ အခုလိုနှစ်ကိုယ်တည်းတွေ့ဖို့ မလုပ်ရဲပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ကတော့ သူမကို အိပ်ရာထက်ဆီ အတင်းဆွဲခေါ်ပြီး ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်နေပါပြီ။ သူမမှာ သားသိသွားမှာ ကြောက်လို့ ငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်ပေမယ့်လည်း အသံမထွက်ရဲပါဘူး။
ကြိတ်ရုန်းလေး ရုန်းကာ ခေတ်ကို ဒါမျိုး မလုပ်ဖို့ ခပ်တိုးတိုး တားမြစ်နေရပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ဘာမှ မမှုတော့ပါဘူး။ သူလိုချင်တဲ့ ကာမခရီးလမ်းကို ခပ်သွက်သွက် ချီတက်နေပါပြီ။ အန်တီခင်မှာလည်း ကြိတ်ကာ ငြင်းဆန်နေရင်းပင် ခေတ်ရဲ့ အနမ်း၊ အရှိုက်၊ အပွတ်အသပ်အောက်ကို ကျဆင်းနေရပါပြီ။ ပြီးတော့ ခေတ်အနေနဲ့က သူလိုချင်တာကို မရရအောင် ယူတော့မယ်ဆိုတာလည်း သိနေပါပြီ။
ဒါကြောင့်ပဲ မရုန်းတော့ဘဲ ခေတ်နဲ့အတူ အပြန်အလှန် တုန့်ပြန်လိုက်ပါပေးကာ ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပြီး သွားဖို့ပဲ ပြောရပါတော့တယ်။ အန်တီခင်ဆီက ခွင့်ပြုမှုကို ရတာနဲ့ ခေတ်ကလည်း သူလိုချင်တဲ့ ကာမပွဲကို အချိန်မဆိုင်းဘဲ အမြန်စတင်ပါတော့တယ်။ အန်တီခင်နဲ့ သူနဲ့က အစွမ်းကုန် ပွင့်လင်းပြီး အကြမ်းတမ်းဆုံး လိုးပွဲများကို ဆင်နွှဲဖူးပြီမို့ တစ်ယောက်အလိုကို တစ်ယောက်ကလည်း သိနေပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင် ခွင့်ပြုတာနဲ့ နှူးတာနှက်တာ သိပ်မလုပ်တော့ဘဲ လိုရင်းကိုပဲ တိုက်ရိုက်သွားပါတော့တယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ကို ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ဝပ်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကုတင်အောက်ဆင်းကာ အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်ထွားထွားကြီးတွေ နောက္မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိ ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်စိရှေ့မှာ ပေါ်လာတဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ကြည့်ရတာ အရသာရှိလွန်းနေပါတယ်။ တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြားကနေ ဆူထွက်နေတဲ့ အမွှေးမဲမဲများနဲ့ စောက်ဖုက်ကြီးကို ကြည့်ရင်း နမ်းချင်၊ လျက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အမွှေးစုစုနဲ့ စောက်ဖုက်အကွဲကြောင်းထဲကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းသွင်းပြီး လျှာနဲ့ သိမ်းကာ လျက်ပါတော့တယ်။ အန်တီခင်ခများမှာတော့ စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် လှုပ်ရှားရင်း တအီးအီးနဲ့ ကြိတ်ညည်းနေရပါတယ်။ သူမမှာ သားသမီးတွေ သိမှာ ကြောက်တာက တစ်မျိုး၊ ခေတ်ရဲ့ အပြုအစုအောက္မှာ အသဲတယားယား၊ ရင်တဖိုဖို ဖြစ်ရတာကတစ်မျိုးနဲ့ စိတ်ဂဏာမငြိမ်နိုင်အောင်ပါပဲ။
သူမကိုယ်တိုင်လည်း ခေတ်ရဲ့လီးကြီးနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးဆောင့် လိုးသွင်းပေးတာကို လိုချင်နေပါပြီ။ ပြီးတော့ သားဖြစ်သူ သိသွားနိုင်တာကိုလည်း စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ အချိန်လည်း မရှိတာမို့ ခေတ်ကို ဆက် မလျက်ပေးတော့ဘဲ ခပ်မြန်မြန်လိုးသွားဖို့ပဲ တောင်းဆိုရပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ အရင်လို အသံစုံမြည်အောင် မကြမ်းဖို့လည်း သတိပေးရပါသေးတယ်။
သူမ တောင်းဆိုမှပဲ ခေတ်က ထကာ စောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ပြီး တစ်ရစ်ချင်း ထိုးသွင်းပါတော့တယ်။ အန်တီခင်မှာ ပေါင်စေ့ပြီး လေးဘက်ကုန်းပေးထားရတာမို့ ခေတ်ရဲ့ လီးက တရစ်ချင်း တိုးဝင်တာကို စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ခံစားရကာ ကျေနပ်နေပါတော့တယ်။ ခေတ်ကတော့ လီးတဆုံး သွင်းပြီးတာနဲ့ သူမဖင်ဆုံတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲရင်း အသံမမြည်အောင် ကြိတ်လိုးနေပါတော့တယ်။
အန်တီခင်မှာ ထိမိစီးပိုင်လွန်းတဲ့ လီးအဝင်အထွက်တွေကို အီစိမ့်အောင် အရသာရှိနေပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ ခေတ် ဆောင့်လိုးပေးတာကို ပိုခံချင်ပေမယ့် အခြေအနေအရ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အခုလို ခပ်မှန်မှန်လေး ကြိတ်လိုးပေးတာကိုပဲ အရသာခံကာ ကျေနပ်နေရပါတော့တယ်။ သူမအနေနဲ့ကလည်း ခေတ်နဲ့ နှစ်ကိုယ်ကြားတွေ့တိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားကာ ကာမစိတ်ကြွတက်တယ် မဟုတ်လား။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့်မရပေမယ့် အခုလို ခိုးလုပ်ရတာကလည်း ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စရာ ဖြစ်ရပါတယ်။
ခေတ်မှာလည်း လိုးရင်းနဲ့ အားမရတော့ပါဘူး။ သူ့အနေနဲ့ အန်တီခင်ကို တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးရတာ ကြိုက်တဲ့သူလေ။ သူ့အဆောင့်ကြမ်းကြမ်းများအောက် မချိမဆန့် ကော့ပျံလူးလိမ့်ကာ အော်ဟစ်ညည်းညူနေတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ပြီး ဆန္ဒပြည့်ဝတတ်သူလေ။ ပြီးတော့ သူ့ကာမစိတ် စေညွှန်ရာအတိုင်း ရိုင်းစိုင်း ပက်စက်တဲ့ အပြောများ ပြောရတာ ကြိုက်သူလေ။ ပါးရိုက်၊ နို့ရိုက်၊ ဖင်ရိုက်နဲ့ သူ့ရဲ့ကြမ်းတမ်းတဲ့ ကာမစိတ်ကို ဖော်ပြတတ်သူပါ။
အဲဒီလို ပွဲကြမ်းမျိုး လုပ်ဖူးသူက အခုလို အသံမမြည်အောင် ကြိတ်လိုးနေရတာကို ဘယ်လို အားရနိုင်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း အခြေအနေက ဒီထက်ကြမ်းဖို့ အစဥ္မပြေပါ။ ပြီးတော့ သူကြောင့် အန်တီခင်တစ်ယောက် မချိမဆန့် လူးလိမ့်ခံစားရင်း ကော့ပျံလန်ထွက်ကာ အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားတာကို မြင်တွေ့လိုသူပါ။ အခုတော့ အန်တီခင်မှာ သူကြိတ်လိုးပေးတာကြောင့် ဖင်ကုန်းလျက်နဲ့ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ပြီး တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ကာမအရသာရှိနေတာပါ။
အန်တီခင် အခုလို တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ အရသာ ခံစားနေတာကို သူမလိုချင်ပါဘူး။ လင်ငယ်နဲ့ ပျော်ပါးဖောက်ပြန်တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို သူ့ဆောင့်ချက်တွေအောက္မှာ မချိမဆန့် ခံစားရစေချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ တဖက္မှာလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နိုးသွားမှာကိုလည်း ကြောက်နေရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေ ဖြေသာစရာဖြစ်ဖို့ အန်တီခင့် ဆံပင်တွေကို စုကိုင်ကာ အနောက်ကို လှန်ပြီးဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်။
ဒီမှာတင် တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ တင်းပြည့်စီးပိုင်တဲ့ လီးအရသာကို ခံစားရင်း ကျေနပ်နေတဲ့ အန်တီခင်မှာ မြင်းကို ဇတ်ကြိုး ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ခေါင်းမှာ အနောက်ကို လန်ပြီး မျက်လုံးများ ပြူးလာရပါတော့တယ်။ ရုတ်တရတ် နာလွန်းလို့ အားခနဲ အသံထွက်သွားတာကို အမြန်ပိတ်ထိန်းလိုက်ရပါတော့တယ်။ ခေတ်က ကြမ်းချင်ပြီဆိုတာ သူမသိပါတယ်။
သူမလည်း လိုလိုလားလား ခွင့်ပြုချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအခြေအနေနဲ့ မဖြစ်နိုင်တာမို့ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ခေတ်ကို တားမြစ်ချင်ပေမယ့် လည်ပင်းကို နောက်ပြန်တင်းနေအောင် အဆွဲခံထားရတာမို့ မလွယ်ပါ။ အသံတောင် တအစ်အစ်နဲ့ပဲ ထွက်နိုင်တာလေ။ ခေတ် ဒီထက်ပိုမကြမ်းပါစေနဲ့လို့ပဲ စိတ်ဝယ် ကြိတ်ဆုတောင်းရပါတော့တယ်။ နာကျင်မှုနဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုကြောင့် နထင်နရင်းတွေဆီက ချွေးတွေပင် ထွက်လာရပါတော့တယ်။
ခေတ်မှာတော့ အန်တီခင်တစ်ယောက် နာကျင်ခံခက် ဖြစ်သွားပုံကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်အားရသွားသလို စိတ်တွေ ပိုထန်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခပ်သွက်သွက် လိုးချက် များကို သုံးလာခဲ့ပါတယ်။ အသံမထွက်အောင် ထိန်းလိုးပေမယ့် ခပ်သွက်သွက် လိုးလာတဲ့အခါ တဖွပ်ဖွပ်၊ တဖပ်ဖပ်နဲ့ကတော့ ထွက်လာရတာပေါ့။ အန်တီခင် ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးတွေက သူလိုးလိုက်တိုင်း ရိုက်ခတ်မိနေတာလေ။
အဲတော့ အရမ်းအကျယ်ကြီး မဟုတ်တောင် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ အသံတွေထွက်နေတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးကလည်း ကာမစိတ်တွေ မိုးထိမြင့်နေပြီမို့ ဂရုသိပ်မထားနိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီခင်မှာလည်း ခေါင်းလန်ပြီး လည်ပင်းကျောများထောင်အောင် ဆံပင်အဆွဲခံရင်း မချိမဆန့် အလိုးခံနေရတာကို ကျေနပ်အားရနေတာပါ။ ညည်းညူသံမထွက်အောင်ဘဲ အံကြိတ်ကာ တင်းခံရင်း ခေတ်ရဲ့ ခပ်သွက်သွက် လိုးချက် များအောက္မှာ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခဲ့ရပါတယ်။
ခေတ်မှာလည်း အန်တီခင်လို အမျိုးသမီးကြီးကို အနိုင့်အထက် စိတ်ကြိုက်လိုးနေနိုင်တာကို တွေးကာ ရမ္မက်တွေပိုထန်နေမိပါတယ်။ ဒီမိန်းမကြီးဟာ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးပါလား ဆိုတဲ့အသိနဲ့ပင် သူ့စိတ်တွေ လွတ်သွားရပါတယ်။ ဒီလို စိတ်မိုက်ရိုင်းတွေကြောင့်ပဲ အန်တီခင်နား အနားကိုကပ်ကာ ငါလိုးမကြီး၊ လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောရင်း သူ့လရည်တွေကို အဖုတ်ထဲ ထုတ်လွှတ်ရင်း ပြီးသွားရပါတယ်။
မလိုးရတာ ကြာပြီမို့ ခေတ်မှာ အန်တီခင်ကို လိုးလို့ မဝသေးပါဘူး။ သူ့စိတ်အတိုင်းဆိုရင် အန်တီခင့် ဖင်ဆုံကြီး ပိပြားသွားအောင် ဆောင့်ကာ လိုးချင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်တဲ့ ကာမမှုကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဖြစ်ကြရတာမို့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်ကာ ပြန်ဖို့ ပြင်ရပါတော့တယ်။ အန်တီခင်က အခန်းအပြင်ကို အရင်ထွက်ကာ အခြေအနေကြည့့်ပြီးမှ သူ့ကို မြန်မြန်ထွက်သွားစေပါတယ်။ သူလည်း ခြေကို ဖော့နင်းပြီး ထွက်လာရပါတယ်။
အောင်အောင့် အခန်းရှေ့အရောက်မှာ ပြုံးမိပါသေးတယ်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်အောင်ကတော့ အခန်းထဲမှာ အိပ်မောကျနေတုန်းပါပဲ။ သူ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းကတော့ သူ့အမေကို ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ ပက်ပက်စက်စက် လိုးခဲ့ရတာကို တွေးပြီး ပြုံးမိတာပါ။ ဒီလိုနဲ့ လှေကား အတက်အဆင်း ရောက္မှ သူ မျက်လုံးပြူးရပါသေးတယ်။ ဒါကတော့ သူ့ဖိနပ်ကြောင့်ပါ။ သူ့ဖိနပ်က အတက်အဆင်း အလယ်မှာ တစ်ရံတည်း ထင်းထင်းကြီး တည်ရှိနေတာပါ။
တကယ်လို့ အောင်အောင်သာ နိုးလာလို့ အိမ်ပေါက်ဝကို ထွက်လာရင် သူ့ဖိနပ်ကို တွေ့မှာ အမှန်ပါ။ ဒီလိုဆိုရင် သူမပြန်သေးတာကို သိမှာဖြစ်သလို လိုက်ရှာပါက အားလုံးသိသွားနိုင်ပါတယ်။ သူ့ကို ခင်လွန်းလို့ အမနှစ်ယောက်လုံးနဲ့ လွှတ်ပေးထားပေမယ့် အမေဖြစ်သူကိုပါ လိုးနေတာ သိရင် ဘယ်လိုမှ ကြည်ဖြူနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ဒါကိုတော့ သူလည်း လက်တွေ့ကြုံတွေ့ ခံစားဖူးပြီးပြီမို့ စာနာ နားလည်နိုင်ပါတယ်။
အောင်အောင် မနိုးလာတာ တော်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ မကြီးတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ပြန်မရောက်သေးတာလည်း တော်ပါသေးတယ်။ ရမ္မက်အဆိပ်မွှန်ကာ ကာမစိတ်တွေ မင်းမူသောင်းကြမ်းနေချိန်မျိုးမှာ စဥ္းစားဆင်ခြင်ဉာဏ်တွေ ချို့တဲ့အားငယ်ပြီး အန္တရယ်ကို မမြင်နိုင်အောင် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ အမှားသေးသေးလေးကနေ ပြဿနာ အကြီးကြီး ဖြစ်သွားနိုင်တာကို သူသတိ မထားခဲ့မိတာကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်နေမိပါတယ်။ သူလုပ်တဲ့ အလုပ်ကိုက စည်းမစောင့်တဲ့ လူသားတစ်ဦးရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ မဟုတ်ပါလား။
အပိုင်း ၃၁ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment