ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် ဒုတိယတွဲ အပိုင်း ၄၇
"အို့ ..... ဘယ်သူလဲ.... လွှတ်..... လွှတ်.... ဟင် !!!"
အနောက်ကနေ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် သိုင်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ကြည်ပြာခင်မှာ လန့်ဖြန့်ပြီး အတင်းရုန်းရပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဖက်ထားတဲ့သူက သူမကို လွတ်ထွက် မသွားစေဖို့ အားပိုစိုက်ပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ လွတ်အောင် မရုန်းနိုင်ရှာပါဘူး။
ဒါကြောင့်ပဲ အနောက်က ဘယ်သူလဲလို့ မျက်နှာစောင်းကာ လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ အောင်အောင် မျက်နှာကို အနီးကပ်တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူမ လုံးဝမထင်ထားတာမို့ အရမ်းကို အံ့ဩသွားပါတယ်။
အောင်အောင်မှန်း သိသွားလို့ စိတ်အေးသလို ဖြစ်သွားပေမယ့် တစ်ဖက်မှာလည်း လက်ရှိအခြေအနေနဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို တွေးမိကာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ ဖြစ်သွားရပါတယ်။
ခြံတံခါးပိတ်ထားတာကို အောင်အောင် ကျော်ဝင်လာတာလား ? အောင်အောင်က အရင်လို မဟုတ်ဘဲ အိမ်ထဲကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဝင်လာတာမို့ သူ့မှာ မကောင်းတဲ့ အကြံအစည် ရှိနေတာကို သူမ သဘောပေါက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ သူမကို မလှုပ်နိုင်အောင် ချုပ်ထိန်း သိုင်းဖက်ထားပုံက သူမအတွေးမှန်ကြောင်း ထောက်ခံနေပါတယ်။ ဒါတင်မက အောင်အောင့် မျက်နှာနဲ့ မျက်လုံးတွေကို ကြည့်ပြီးတော့ သူမ လန့်သွားရတာပါ။ အောင်အောင့် မျက်ဝန်းတွေမှာ အရင်လို ရိုးသားဖြူစင်တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ မရှိတော့ပါဘူး။
ရမ္မက်ကြောင့် ရူးသွပ်ပြီး ကိုယ်လိုချင်တာ ရဖို့အတွက် ဘာမဆို လုပ်တော့မယ့် အရိပ်အရောင်တွေ အတိုင်းသားတွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ အောင်အောင့် မျက်လုံးတွေကို ကြည့်ကာ လန့်ပြီး ကြက်သေသေကာ တဒင်္ဂဆွံ့အသွားရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကြုံတွေ့နေရတာကို ပြန်သတိဝင်လာတာနဲ့ အတင်းရုန်းကာ တားဆီးရပါတော့တယ်။
"အောင်အောင်.... မင်း.... ဘာလုပ်တာလဲ။
အန်တီ့ကို ဒီလို ဖက်စရာလား..... လွှတ်....
မင်း မဟုတ်တာတွေ မတွေးနဲ့နော်..... လွှတ်...."
"မရဘူးဗျာ။ မလွှတ်နိုင်ဘူး။
ကျနော် အန်တီ့ကို ချစ်တယ်။ မလွှတ်ဘူး....
ဒီနေ့တော့ ကျနော့် စိတ်ထဲရှိသလောက် ချစ်ရမှ ကျေနပ်မယ်...."
"ဘာ !!!
မင်း..... မင်း.... ကိုယ့် အန်တီကို ဒီလို လုပ်စရာလား.....
ငါ့ကို ဒီစကား ပြောစရာလား.....
ငါ့ကို ချစ်ရအောင် ငါက မင်း သူငယ်ချင်း အမေဆိုတာ သတိရအုံး....
ဟဲ့ ... အရူးမထစမ်းနဲ့..... ငါ့ကို အခုလွှတ်..."
"ဟင့်အင်း.... မလွှတ်ဘူး....."
"ဟဲ့.... လွှတ်.... အို.... နင်.... ပြောမရပါလား.... အား..... ကျွတ်..... ကျွတ်...."
သူမက အောင်အောင့်ဖက်ထားတာကို ရုန်းနေရင်း တားမြစ်နေပေမဲ့ အရာမထင်ပါဘူး။ သူမက အတင်းရုန်းထွက်နေသလို၊ အောင်အောင်ကလည်း လွတ်သွားမှာ စိုးလို့ အတင်းချုပ်ကာ သိုင်းဖက်ထားတာမို့ နှစ်ယောက်သား တွန်းထိုးရုန်းကန် ဖြစ်နေကြပါတယ်။
ဒီလို ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေတော့ အောင်အောင်က သူမကို နံရံနဲ့ကပ်ကာ ဖိချုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်တွေက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို သိုင်းဖက်ကာ ဖိထားရင်း ရင်သားတွေအပေါ် အားနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ မရုန်းနိုင်အောင် လုပ်လိုက်ပါတယ်။
အောင်အောင်ကတော့ သူမကို မရုန်းနိုင်အောင် ဆုပ်မိဆုပ်ရာ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူကြောက်အားလန့်အားနဲ့ အားရှိသမျှ ဖိညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သူမရင်သားတွေမှာ အသဲခိုက်အောင် နာကျင်သွားရပါတော့တယ်။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အနူးညံ့ဆုံး ရင်သားတွေကို လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ အားနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုတ်ဆွဲတာကို ခံလိုက်ရတာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အားခနဲ အော်ရင်း အောင်အောင် ဖိချုပ်ထားသမျှ နံရံနဲ့ကပ်ကာ မလှုပ်နိုင်တော့ဘဲ စုတ်သပ် ညည်းညူနေရပါတော့တယ်။
ဂါဝန်အပါးလေးအောက်မှာ အိမ်နေရင်း ဘယာခပ်ပါးပါးသာ ဝတ်ထားမိတာပါ။ ဒီတော့ အောင်အောင့် လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်သမျှကို ရင်သားနှစ်ဖက်လုံး ပြုတ်ထွက်ကုန်မတတ် နာကျင်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ နံရံမှာ ပိပြားကာ မလှုပ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အခုလို ဖြစ်ရတာကို ဒေါသလည်း ထွက်သလို ရှက်လည်း ရှက်ရပါတယ်။ ကိုယ့်သား သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်ကို အတင်းအဓမ္မ ကြံစည်ပြီး ဖမ်းချုပ်ခံထားရတာ မဟုတ်လား။
နာကျင်မှုရယ်၊ အခံရခက်မှုရယ်နဲ့ ရှက်ဒေါသတွေ ပေါင်းကာ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အသံထွက်တော့ မငိုပါဘူး။ နာကျင်ခံခက်သမျှကို အံကြိတ်ကာ တင်းခံရင်း အောင်အောင်ကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲလို့ အမြန်စဥ္းစားနေမိပါတယ်။
ရမ္မက်တွေ ကြီးစိုးပြီး စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေတဲ့ အောင်အောင့်ကို ခပ်မာမာ တုန့်ပြန်လို့ အရာမရောက်နိုင်တာ သူမ ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ချော့မော့ပြောပြီး ဖျောင်းဖျဖို့ စဥ္းစားမိပါတယ်။
အောင်အောင်မှာလည်း စိတ်ရိုင်းတွေ အားကြီးပြီး လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်ခဲ့ရာကနေ သူမရဲ့ နူးညံ့အိထွေးတဲ့ အသားစိုင်များရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ခံစားလို့ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ သူ့လက် များက သူမရဲ့ ရင်သားများကို ဖိကာ ဆုတ်ကိုင်ထားရင်း၊ ကိုင်လို့ကောင်းတာနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်နေမိပါတယ်။
ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ သူမကျောကို ဖိပြီး နံရံနဲ့ ကပ်ထားမိတာပါ။ ဒီတော့ အစကတည်းက သူမရဲ့ ဖင်အိုးလှလှကို ကြည့်ကာ တောင်နေတဲ့ သူ့လီးမာမာကြီးက တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြား နစ်မြှုပ်နေအောင် ဖိကပ်နေပါတယ်။
နူးညံ့တဲ့ ဖင်သားများရဲ့ အထိအတွေ့ကို သူ့လီးကတဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့ရင်း အရသာ အရှိကြီး ရှိနေပါတော့တယ်။ တစ်ဖက်မှာလည်း ကြံမိကြံရာ လုပ်မိတာမို့ ဇောချွေးများ ပြန်နေရပါတယ်။ ကြောက်လန့်စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ သာယာမှုအကြားမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တရှိန်ရှိန်နဲ့ ရင်ခုန်မြန်နေရပါတယ်။
"အောင်အောင်၊ သား..... အန်တီ့ကို အဲလို လုပ်လို့ မရဘူးလေ....
အန်တီ့ကို လွှတ်ပေးပါနော်....."
"တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီ။ ဒီနေ့တော့ ကျနော် မရတော့ဘူး။
အန်တီ့ကို ငယ်ငယ်လေးတည်းက စိတ်ဝင်စားနေတာပါ။
ဒီနေ့တော့ ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုပါနော်"
"ဟင်.... ဘယ်လိုလဲကွာ.... အန်တီတော့ သေတာ သေလိုက်ချင်တော့တယ်။
အခု အန်တီ အသက်ရှူကျပ်နေပြီ။ မင်းက အရမ်းဖိထားတာ။
အန်တီ နာနေပြီ။ နည်းနည်း လျော့ပေးနော်။
ပြီးမှ မင်း ဖြစ်ချင်တာကို အန်တီ့ကိုပြော....
အန်တီတို့ စကားပြောကြရအောင်နော်"
သူမရဲ့ဖျောင်းဖျစကားကြောင့်လား၊ ဒါမှမဟုတ် သူမနာကျင်ပြီး အသက်ရှူကျပ်နေတယ်လို့ တောင်းပန်းတာကြောင့်လား၊ ဘာကြောင့်မှန်း မသိပေမယ့် သိုင်းဖက်ထားမှု့က နည်းနည်းလျော့လာပါတယ်။
ဒီအခွင့်အရေးကို အရယူပြီး နံရံမှာ ဖိကပ်ခံထားရတဲ့ ကိုယ်ကို ရအောင် လှည့်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလို သူမကိုယ်ကို လှည့်ပြီး အောင်အောင့်လက်မောင်းကို တွန်းလိုက်တော့မှ သူသတိပြန်ဝင်လာပုံပါပဲ။ သူမရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ဖိကာ သူ့ကိုယ်နဲ့ဖိပြီး နံရံနဲ့ ပြန်ကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။
အခုဆိုရင် အောင်အောင်နဲ့ သူမက မျက်နှာချင်းဆိုင်ပုံစံနဲ့ ဖိကပ်နေကြတာပါ။ အောင်အောင်က သူမနဲ့ ရင်ဘတ်ချင်း အပ်ပြီး ဖိကပ်ကာ အပေါ်က မိုးထားပါတယ်။ ကိုယ်ချင်းကပ်နေတာမို့ အောင်အောင်ရဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းများက သူမ နဖူး၊ ပါးပြင်နဲ့ လည်တိုင်တွေအပေါ် လာရောက်ရိုက်ခတ်နေပါတယ်။
အခုမှ သူမ အသဲယားလာရပါတော့တယ်။ အစကတော့ ရှက်စိတ်၊ ဒေါသစိတ်တွေကြောင့် ကျန်တဲ့ ခံစားချက်တွေ မရှိခဲ့ပါဘူး။ အခုတော့ သူမရင်သားတွေ ပိပြားနေအောင် ရင်ဘတ်ချင်း ဖိကပ်ခံထားရသလို အောင်အောင်ရဲ့ ထိုးထိုးထောင်ထောင် လီးကြီးကလည်း သူမအဖုတ်နဲ့ ဆီးခုံပေါ်ကို အားနဲ့ ဖိထောက်ခံထားရတာ မဟုတ်လား။
အဲဒီတော့ သူမ စိတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုလုံးဟာ အောင်အောင်ရဲ့ လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်မှုအောက်မှာ မလူးသာ မလွန့်သာနဲ့ ရှိနေရင်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှား လာရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ဆက်လက်ရှင်သန် ကြီးထွားခွင့် သူမ မပေးနိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ အတင်းဖိကပ်ခံထားရတဲ့ ကြားကနေ.....
"အောင်အောင်၊ အန်တီအပေါ် ဘာလို့ ဒီလိုစိတ်တွေ မွေးရတာလဲ"
"ကျနော် မသိဘူး အန်တီ။ ကျနော် အန်တီ့ကို ချစ်ချင်တာပဲ သိတယ်။
ကျန်တာ ဘာမှ မသိဘူး။ ဒီနေ့ အန်တီ့ကို ကျနော် ရအောင်လိုးမယ်ဗျာ။
ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။ ကျနော်ခံမယ်"
"ဘာ..... မင်း... မိုက်ရိုင်းလှချီလား။
မင်း လုပ်တိုင်း ငါက ခံရမှာလား.... တောက်! "
"ဟား..ဟားးးး .... ကျနော် လုပ်တာကျတော့ မခံနိုင်ဘူးပေါ့။
သူများလင်နဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်တာကျတော့ ရတယ်ပေါ့"
"ဟင်!!! မင်း..... မင်း.... ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ဟဲ.... ဟဲ..... မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ အန်တီရယ်။
အန်တီက ဦးသန့်စင် အလိုးကို ခံနေတာ ကျနော် သိပါတယ်"
" ဘာ !!! မင်း.... မင်း.... "
အောင်အောင်စကားဟာ သူမ ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်ခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ အရမ်း တုန်လှုပ်ပြီး လန့်သွားရပါတယ်။ အံ့လည်း အံ့ဩလွန်းလို့ စကားလည်း ဆက် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး။
သူမရဲ့ အရှက်ရဖွယ် ကိစ္စကို အောင်အောင် ဘယ်လို သိနေသလဲ။ တခြား ဘယ်သူတွေ သိနေသေးသလဲ။ ဖြစ်နိုင်ရင် အောင်အောင် ရင်ခွင်အောက်ကနေ အငွေ့ပျံပြီး ပျောက်ကွယ်သွားချင်တဲ့ အထိ ရှက်သွားမိပါတယ်။
မိမိရဲ့ ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာ အကျင့်ပျက်ဖောက်ပြန်မှုကို ကိုယ့်သားရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ လူငယ်လေးက သိနေတာဟာ အရမ်းကို ရှက်စရာ ကောင်းလွန်းပါတယ်။ သူမက တစ်သတ်လုံး ဒီကလေးရှေ့မှာ အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့်နဲ့ နေခဲ့တာလေ။
အခုတော့ သူမရဲ့ အပုတ်နဲ့ လှိုင်လှိုင်ထနေတဲ့ အကြောင်းတွေက ဘွင်းဘွင်းကြီး ပေါ်နေခဲ့ပါပြီ။ ဒါကြောင့် စကားလည်း ဆက်မပြော နိုင်တော့သလို လူမှာလည်း အသိမဲ့သလို ဖြစ်နေရပါတယ်။
"အန်တီ.... ကျနော် ပြောတာ ကြားရဲ့လား...."
"မင်း..... ဒီအကြောင်းတွေ ...... ဘယ်လို သိသွားတာလဲ.... "
"ကျနော်က အန်တီ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့သူလေ။
အဲဒီတော့ အန်တီ့ကို အမြဲ စောင့်ကြည့်နေတာပေါ့"
"ဒါ.... ဒါဆို..... ဒီအကြောင်းတွေ မင်းသူငယ်ချင်းကို ပြောပြလိုက်သေးလား"
"ဟင့်အင်း..... ခေတ်ကို မပြောပါဘူး....
ခေတ်သိရင် အရမ်းရှက်သွားမှာလေ "
"ဟုတ်...တယ်...."
အခုမှပဲ သူမ သက်ပြင်းမော ချနိုင်ပါတော့တယ်။ သူမနဲ့ ကိုသန့်စင်တို့အကြောင်းကို အောင်အောင် သိနေတယ် ဆိုကတည်းက ဒါကို သူမ အစိုးရိမ်၊ အကြောက်လန့်ဆုံးပါပဲ။
သားဖြစ်သူက သူမရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းဇာတ်လမ်းကို သိထားပြီးသားဆိုတာ ရိပ်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမအပေါ် စိမ်းကားခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူကပါ မိခင်ရဲ့ မကောင်းသတင်းကို သိနေတယ်ဆိုရင် ခေတ် ပိုပြီး အရှက်ရသွားပါလိမ့်မယ်။
ဒီအခါမှာ ရှက်ရမ်း ရမ်းပြီး စိတ်ထင်ရာ လျောက်လုပ်မှာကို သူမ စိုးရိမ်ကြောက်လန့်နေမိပါတယ်။ အနည်းဆုံးတော့ သူမကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်လောက်အောင် နာကျည်းမုန်းတီးပြီး အဝေးကို အပြီးထွက်သွားတော့မှာပါ။
ခေတ်က မိခင်အပေါ် အရမ်းချစ်လွန်းလို့ နာကျင်ခံစားရသမျှကို မြှိုသိပ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်နေပေးခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ပတ်ဝန်းကျင်အကြား မျက်နှာ မပြရဲလောက်အောင် အရှက်ပါထပ်ကွဲရရင်တော့ အသက်နဲ့ ဘဝပျက်လောက်အောင် ရေစုန်မျောသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒါက သူမ အကြောက်ဆုံး အရာပါပဲ။
ဒါကြောင့်ပဲ သူမအကြောင်းကို အောင်အောင်သိနေတယ်ဆိုတာ ခေတ်ကို ဖွင့်ပြောခဲ့သလားလို့ အလောတကြီး မေးမိတာပါ။ အောင်အောင်က နားလည်မှုရှိပြီး မပြောခဲ့တာကို ကျေးဇူးတင်နေမိပါတယ်။
"ကျေးဇူးပါ သားရယ်..... ဟုတ်တယ်....
သားသိရင် အရမ်းရှက်သွားလိမ့်မယ်.....
သူငယ်ချင်းကို ဘယ်တော့မှ မပြောပါနဲ့နော်"
"ဟင်း...ဟင်း.... စိတ်ချပါ အန်တီရယ်။
အန်တီရော ခေတ်ရောက ကျနော် ချစ်ခင်ရတဲ့သူတွေလေ။
ကျနော် ချစ်ရတဲ့ အန်တီ့ကို ဒုက္ခရောက်အောင် ကျနော် မလုပ်ပါဘူး.....
ဒါပေမယ်...................."
"ဟင်...... ဘာလဲ...."
"ဒါပေမယ့်....... ဦးသန့်စင်ကို ပေးတဲ့ အခွင့်အရေးမျိုးကို ကျနော်လည်း ရချင်တယ်။
ကျနော်... ဒီလူကြီးကို မနာလိုဘူးဗျာ။ ကျနော် မြတ်နိုးတဲ့ အန်တီ့ကို ဒီလူကြီး လိုးနေတာ မခံစားနိုင်ဘူး။
ကျနော့်ကိုလည်း အဲဒီအခွင့်အရေး ပေးပါ။ ဒါဆိုရင် ခေတ်ကို ကျနော် သိနေတဲ့ အကြောင်းတွေ ဘယ်တော့မှ ထုတ်မပြောတော့ဘူး"
"ဟင်.... မင်း..... မင်းကွာ.... ကျွတ်...."
အောင်အောင်ကို တဖြည်းဖြည်း ဖျောင်းဖျဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ သူ့ရဲ့ အကြပ်ကိုင်မှုကိုပင် သူမ ပြန်ခံနေရပါပြီ။ အခုနောက်ပိုင်း ကိုသန့်စင်ကလည်း သူမကို ခေတ်ကိစ္စကို အကြပ်ကိုင်ပြီး လိုးနေခဲ့တာပါ။
အခုလည်း အောင်အောင်က သူမရဲ့ မကောင်းသတင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေတ်နဲ့ အကြပ်ကိုင်ပြီး သူမကို လိုးဖို့ တာဆူနေပါပြီ။ တစ်ချိန်က မှားမှန်းသိနေပေမယ့် ရရှိနေတဲ့ သာယာမှုတွေ ပျောက်ဆုံးသွားမှာ ကြောက်ပြီး ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့မိတဲ့ အကျိုးဆက်တွေကို သူမရင်ဆိုင်နေရပါပြီ။
ပေးဆပ်ရမယ့် အပြစ်တွေအတွက် အချိန်ကျရောက်လာပြီဆိုတာ သူမသဘောပေါက်နေခဲ့ပါပြီ။ အပြစ်ကြီးသလို ပေးဆပ်မှုလည်း ကြီးရမှာပါပဲ။ အိမ်ထောင်ရေးမှာ တဒင်္ဂသာယာမှုတွေကို မစွန့်လွှတ်နိုင်ဘဲ ဖောက်ပြန်မိခဲ့ရင် ဘဝနဲ့ရင်းပြီး ပြန်ပေးဆပ်နေရတာ မတန်သလိုပါပဲ။ လင်ယောက်ျားနဲ့ဝေး၊ သားနဲ့ဝေးရုံတင်မကဘဲ တစ်ပါးသူရဲ့ ထိပါးစော်ကားခြင်းကိုပါ ခံနေရပါပြီ။
အထီးကျန် ခံစားချက်နဲ့ တစ်သက်လုံး ရှင်သန်ရအုံးမှာပါ။ ကူကယ်ရာမဲ့သလို ခံစားနေရတဲ့အပြင် ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာ ကိုယ်ခံရတော့မှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်သားအရွယ် လူငယ်လေးရဲ့ ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးရမှာကိုတော့ တကယ်မလိုလားပါ။ ဖြစ်လည်း မဖြစ်သင့်သလို ဒီလိုပတ်သတ်မှုရဲ့ အကျိုးဆက်တွေကိုလည်း သူမထပ်ရင်မဆိုင်ချင်တော့ပါ။
အစကတည်းက သူမအပေါ် အောင်အောင်ရဲ့ မရိုးသားမှုတွေကို သတိထားမိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နီးစပ်ရာ၊ စွဲမိစွဲရာ တပ်မက်မှု လို့သာ ထင်ခဲ့တာပါ။ အလွန်ဆုံး သူလုပ်မှာက သူမကို စိတ်နဲ့မှန်းပြီး အာသာဖြေတာလောက်ပဲပေါ့။
အသက်အရွယ် ကွာခြားမှုနဲ့ နှစ်ဦးသား ရင်းနှီးပတ်သတ်မှုတွေကြောင့် ဒီအခြေအနေအထိ မရောက်လာနိုင်ဘူးလို့ ယုံကြည်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမကိုယ်တိုင်က အောင်အောင်ရဲ့ တပ်မက်တဲ့ အကြည့်ရိုင်းတွေနဲ့ မထိတထိ နေထိုင်မှုတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခဲ့တာပါ။
ဒီလိုအကြည့်တွေနဲ့ သူမအပေါ် တပ်မက်မှုတွေကို ကြည်နူးခဲ့မိတာတော့ မှန်ပါတယ်။ ဒါက လူ့သဘော သဘာဝအရ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ စိတ်အခြေအနေ တစ်ရပ်ပါ။ ဒီကြည်နူးမှုက ကာမကိစ္စပတ်သတ်မှုတွေအထိ ရောက်ဖို့တော့ မစဥ္းစား၊ မခံစားခဲ့ပါဘူး။
အစကတည်းက ဒီအခြေအနေအထိ မဖြစ်နိုင်ဘူး သတ်မှတ်ထားတာမို့ ရှေ့ဆက် ဖြစ်လာနိုင်မှာတွေကို မတွေးထားခဲ့မိတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အခု လက်တွေ့ကြုံရတဲ့အခါ သူမဘက်က ဘယ်လိုမှ လက်ခံဖို့ မရပါဘူး။
" ဟင် ?.... အန်တီ..... ကျနော် ပြောတာ ကြားရဲ့လား ?
ဘာမှလည်း ပြန်မပြောပါလား"
သူမဘက်က အတွေးများနဲ့ ရှုပ်ရှက်ခတ်ကာ ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်တာကို အောင်အောင်တစ်ယောက် စိတ်မရှည်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမကို မေးရင်း သူ့ဘက်က စပြီး လှုပ်ရှားလာခဲ့ပါတယ်။
လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဖိတွန်းထားတဲ့ လက်တွေက သူမရင်သားတွေအပေါ် ရောက်လာကာ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို အဖုတ်ပေါ် ပိုဖိမိအောင် အားစိုက်ဖိကပ်ရင်း ဖင်ကို လှုပ်ကာ လိုးသလို ထိုးဆွကလိပေးနေခဲ့ပါတယ်။
ဒီလို သူမရဲ့ အားအနည်းဆုံးနဲ့ ခံစားမှု အမြင့်ဆုံးနေရာ နှစ်ခုကို တပြိုင်တည်း တိုက်စစ်ဆင်ခံရတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ တုန်တက်သွားရပါတယ်။ နှုတ်မှလည်း အိုခနဲ အာ့ခနဲနဲ့ ယောင်ပြီး ညည်းသံထွက်မိလို့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ အံကြိတ်တင်းခံလိုက်ရပါတယ်။
အောင်အောင်ရဲ့ အထိအတွေ့အောက်မှာ သူမ မသာယာချင်ပါဘူး။ သူ့ရဲ့တိုက်စစ်ဆင်မှုအောက်မှာ မကျရှုံးချင်ပါ။ အထိအတွေ့အပေါ် သာယာသွားမိရင် ရုန်းထွက် မရတဲ့ ကာမအမှောင်တောကြီးထဲ သက်ဆင်းရတော့မှာပါ။ သူမ ဘဝနဲ့ ရင်းပြီး ရခဲ့တဲ့ သင်ခန်းစာတွေ အများကြီးပါပဲ။
အောင်အောင့် ရင်ခွင်အောက်ကနေ တွန်းထိုးရုန်းထွက်ဖို့ကလည်း အတွေးတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့ မလုပ်ဖြစ်ပါ။ အောင်အောင်ရဲ့ အကြပ်ကိုင်မှုနဲ့ သူမရဲ့ လက် မခံနိုင်မှုကြားမှာ ဒီအခြေအနေကို ဘယ်လို ကျော်ဖြတ်ရမလဲလို့ အဖြေရှာရင်း တွေဝေနေခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ အောင်အောင်ရဲ့ လက်နဲ့ ပွတ်သပ်၊ ဆုပ်နယ်၊ ဖျစ်ညှစ်မှုနဲ့ လီးမာမာကြီးရဲ့ ထိုးထောက် မှုတွေ အောက်မှာ အံကြိတ်တင်းခံရင်း ငြိမ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေရပါတယ်။
အောင်အောင်မှာလည်း သူ့တစ်သတ်လုံး ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ချင်နေတဲ့ နို့တွေရယ်၊ အဖုတ်ပြင်ရယ်ကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နေနိုင်တာမို့ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ သူလုပ်သမျှကို မျက်နှာထား မာမာနဲ့ မျက်မှောင်ကျုံ့၊ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ အံကြိတ်တင်းခံနေပုံလေးကလည်း အသဲယားစရာ ကောင်းနေပြန်ပါတယ်။
ဒီလို မျက်နှာထားမာမာလေးကပဲ သူ့အတွက် ပိုမိုဆွဲဆောင်မှု ကောင်းနေပြန်ပါတယ်။ အသဲတယားယားနဲ့ ချစ်စိတ်တွေ ပိုတိုးကာ ပွဲကြမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ......
"အား.... အရသာ ရှိလိုက်တာ။ အန်တီ့နို့တွေ့က တင်းပြီး အိနေတာပဲ။
ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ။ ဒီနို့တွေကို ကျနော် စို့ချင်နေပြီ။
ကိုင်ရတာနဲ့ အားမရတော့ဘူး....."
"အိ...... ကျွတ်"
"အန်တီ နှုတ်ခမ်း ကိုက်ထားပုံလေးက လုံးဝ sexy ပဲ။
အရမ်းလှတယ်။ ကျနော်တော့ အန်တီ့ကို စွဲနေပြီ...... "
"ကျွတ်...... အောင်အောင်..... မင်းကွာ.....
အန်တီ့ကို မင်း ဒီလို လုပ်တာ အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ။ မလုပ်သင့်ဘူး.........
အန်တီက မင်းကို ယုံထားတာ။ ခေတ်လည်း မင်းကို သိပ်ခင်တာ..... သူ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းက မင်းတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။
ခေတ် မျက်နှာတော့ မင်းထောက်သင့်ပါတယ်။ ဆက် မလုပ်ပါတော့နဲ့ကွာ....."
"ဗျာ..... ဟား ဟား...... ခေတ် မျက်နှာကို ထောက်ရမယ်..... ဟုတ်လား...... ဟား ဟား....
ကျနော်လည်း ခေတ်ကို အခုချိန်ထိ အချစ်ဆုံးပါပဲ။
ဒါပေမယ့် သူကရော ကျနော့်မျက်နှာကို ထောက်ခဲ့လို့လား....."
"မင်း.... ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ။
သားက မင်းအပေါ် ဘာမကောင်းခဲ့တာ ရှိလို့လဲ။
မင်းနဲ့ ငယ်ငယ်လေးတည်းက အတူပေါင်းခဲ့ကြတာပဲဟာ....."
"သူက မားမားကို ကျနော်မသိအောင် လိုးနေတာလေ"
"ဘာ..... မင်း..................
မင်း သိနေတယ်......"
သူမ တကယ်ကို အံ့ဩ ထိတ်လန့်သွားရပါတယ်။ လုံးဝ ထင်မထားခဲ့ဘူးလေ။ ဒီကိစ္စကို အောင်အောင် မသိပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းခဲ့သမျှ အခုတော့ ဆုတောင်းမပြည့်တော့ပါဘူး။ သူမရဲ့ သားဖြစ်သူဘက်က စည်းဖောက်ခဲ့တာမို့ သူမအနေနဲ့ ဘာဆက်ပြောရမှန်းပင် မသိတော့ပါ။
"ဟုတ်တယ်။ ခေတ်က ကျနော့်မျက်နှာမှ မထောက်ဘဲ မားမားနဲ့ ဖြစ်နေကြတာလေ။
မားမားက အကြီးမို့ စမှားတယ် ဆိုရင်တောင် ခေတ်ကတော့ ကျနော့်ကို ကြည့်သင့်တာပေါ့"
"ဟို..... ဒါ.... ဒါက......"
"နေပါအုံး။ အန်တီက ကျနော် သိနေလားမေးတော့၊ ဒီကိစ္စကို အန်တီ သိနေတဲ့ပုံနဲ့...."
"မဟုတ်ဘူး။ မဟုတ်ဘူး..... အန်တီ မသိရပါဘူး အောင်အောင်ရယ်။
အောင်အောင်ပြောတော့ အန်တီ အံ့ဩပြီး ပြောမိပြောရာ ပြောမိတာပါ။
ဟုတ်ရော ဟုတ်ရဲ့လား။ မသေချာပဲနဲ့ စွပ်စွဲလို့ မကောင်းဘူးလေ"
ရုတ်တရတ်မို့ သူမ စကားမှားသွားတာကို အမြန်ဖုံးကွယ်လိုက်ရပါတယ်။ သူမ သိနေတယ်ဆိုတာ အောင်အောင် သိလို့ မရပါဘူး။ ဘယ်က သိတာလဲဆိုရင် အကုန် ရှုပ်ကုန်ပါ့မယ်။ ကိုသန့်စင်လည်း ဒီကိစ္စသိနေတယ်ဆိုရင် အောင်အောင် ပိုပြီး ရှက်ရမ်း ရမ်းမှာ စိုးရပါတယ်။
"ဟား ဟား .... ဘာလို့ မသေချာ ရမှာလဲ။
ဒီကောင်.....ကျနော် အိပ်နေတာတောင် မားမား အခန်းထဲ ဝင်ပြီး လိုးသေးတာ။
အဲနေ့က ကျနော့် ဒေါသတွေ မနည်းထိန်းထားရတာ။ အဲဒါ အန်တီ့မျက်နှာကြောင့်လဲ ပါတယ်"
"အို...... ဒုက္ခပါပဲကွယ်...... ဟင့်.... ဟင့်"
သားဖြစ်သူအတွက် တွေးပူပြီး သူမ ဝမ်းနည်းကာ မျက်ရည်ကျရပါပြီ။ စိတ်အလိုလိုက်ကာ မစောင့်ထိန်းခဲ့တာတွေအတွက် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ရဲ့ ခင်မင်တွယ်တာခြင်းတွေ ပျက်စီးရတော့မှာပါ။ မိခင်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဖြစ်ပေါ်လာမယ့် အောင်အောင့် ဒေါသတွေကို သားအပေါ် ကျရောက်လာမှာ တွေးပူမိပါတယ်။
တကယ်တော့ အောင်အောင်က ပိုပိုသာသာလေး �တမင်ပြောပစ်လိုက်တာပါ။ ခေတ်နဲ့ပတ်သတ်ရင် ဘာမဆို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့ သူမစိတ်ဆန္ဒကို သိနေလို့ပါပဲ။ ခေတ်အပေါ် စိတ်ကွက်ခဲ့ရပေမယ့် နာကျည်းမုန်းတီးတဲ့အထိတော့ သူ့မှာ မရှိခဲ့ပါဘူး။
ခေတ်ကို ခင်လွန်းလို့သာ အမနှစ်ယောက်နဲ့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လွှတ်ပေးခဲ့တာလေ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က သူ့အမတွေနဲ့တင်မကဘဲ အမေဖြစ်သူနဲ့ပါ ဖြစ်နေမှန်း သိရတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူ့ရင်ထဲ တော်တော်မကောင်းခဲ့ပါဘူး။
ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးက ကိုယ့်အမေကို တက်လိုးနေတာကို ဘယ်သူက မခံစားရဘဲ နေမှာလဲ။ သူလည်း အစက မရိပ်မိခဲ့ပါဘူး။ ခေတ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက သူ့အမေကို ချစ်ပြီး ဆိုးခဲ့ ချွဲခဲ့သူ မဟုတ်လား။
ဒါကြောင့်ပဲ အမေဖြစ်သူနဲ့ ခေတ်ရဲ့ ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုကို မရိုးမသားလို့ မထင်ခဲ့တာပါ။ တစ်နေ့တော့ မောင်နှမတွေ TV ထိုင်ကြည့်ရင်း ရေဆာလာတာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာဆီ လျောက်ခဲ့ပါတယ်။ ရေခဲသေတ္တာက မီးဖိုခန်းထဲမှာမို့ အမြန်လျောက်သွားရင်း အခန်းဝအရောက်မှာပဲ သူ့ခြေလှမ်းတွေ ရပ်သွားရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူချက်ချင်းပဲ အိမ်ရှေ့ခန်းဆီ မြန်မြန် ပြန်ထွက်သွားမိပါတယ်။ ဘာကြောင့် သူပြန်ထွက်လာမိလဲဆိုတာ သူ မသိပါဘူး။ လျက်တပြတ် သူတွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့်ဆိုတာတော့ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးကို သူ မယုံနိုင်သလို၊ မြင်ခဲ့ရတာ ဟုတ်မှ ဟုတ်ပါ့မလားလို့လည်း သံသယဝင်နေမိပါတယ်။
မြင်လိုက်ရတာက သူ့အမေဟာ ခေတ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ထားတာပါ။ ပြီးတော့ ခေတ်လုံချည်ကလည်း အပေါ်ကို လှန်တင်ထားပါတယ်။ ခေတ်လက်တွေက အမေ့ရဲ့ ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ထားကာ ခေါင်းမော့ ညည်းညူလို့ ဖီးလ်တက်နေပုံပါ။
ဒါက ဘာပုံစံလည်းဆိုတာ သူခန့်မှန်းမိပါတယ်။ သူ့အမေက ခေတ်ကို ဒူးထောက် လီးစုပ်ပေးနေတာပဲ ဖြစ်မှာပါ။ ဒီလို မြင်ကွင်းနဲ့ အသိကြောင့်ပဲ သူချက်ချင်း လှည့်ထွက်လာခဲ့တာပါ။ ရင်ထဲမှာတော့ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ပါပဲ။ စိတ်ဆိုးရမလိုလို၊ အံ့ဩရမလိုလိုနဲ့ ဘာကြီးမှန်း မသိတဲ့ ခံစားချက် မျိုးစုံတွေ ဖြစ်ပေါ်နေရပါတယ်။
ဒေါသထွက်ရမလား။ အမတွေကို ပြောပြကာ ပေါက်ကွဲ သောင်းကြမ်းရမလား။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်ပဲနေလိုက်ရမလား။ တွေ့လိုက်ရတာက ခေတ်က သူ့အမေကို အတင်းတက်ကျင့်နေတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အမေဖြစ်သူကသာ ကိုယ့်သားသူငယ်ချင်းရဲ့ လီးကို စုပ်နေခဲ့တာ မဟုတ်လား။
ဒါကြောင့်ပဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျေနပ် လက်ခံသလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ပြန်ပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာ အီလည်လည်ကြီးနဲ့ အနေရခက်လှပါတယ်။ တော်ပါသေးတယ်။ ခေတ်က မီးဖိုထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး သူတို့နဲ့အတူ ခဏပဲ ထိုင်ကာ အိမ်ပြန်သွားခဲ့ပါတယ်။
ခေတ်ကို နှုတ်ဆက်မိရဲ့လားဆိုတာတောင် မသဲကွဲပါဘူး။ သူမြင်ခဲ့တာက အမှန်ဆိုရင် ခေတ်နဲ့ အမေတို့ ဘယ်အခြေအနေအထိ ရောက်နေပြီလဲဆိုတာ သိချင်လာပါတယ်။ ခေတ်က အမေ့ကို လိုးပြီးပြီလားဆိုတဲ့ အတွေးက သူ့ရင်ထဲ အီလည်လည် ခံစားချက်ကြီးနဲ့အတူ လိင်စိတ်တွေ ထန်ခဲ့ရပါတယ်။
ဒီနောက်ပိုင်းတော့ ခေတ်ကို အရင်လို ဆက်ဆံရင်းနဲ့ စောင့်ကြည့်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မသင်္ကာစရာ ထပ်မတွေ့ရပါဘူး။ ခေတ်က အရမ်းစိတ်ထနေရင် မကြီးနဲ့ မလတ်ကိုသာ ခွင့်တောင်းပြီး လိုးတတ်ပါတယ်။
ကြာလာတော့ သူ လျက်တပြတ် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို မယုံနိုင်တော့တဲ့ အထိပါ။ မတော်တဆ တိုက်ဆိုင်မှုကို သူ့ဘက်က ထင်ရာဆွဲတွေးမိတာလား။ သူ့အမေက ခေတ်ရဲ့ လီးကို စုပ်နေတာ သေချာရဲ့လား။
သူမြင်လိုက်ရတာကလည်း လျက်တပြတ်မို့ ထင်ရှားရေရာခြင်း မရှိတာလည်း အမှန်ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အထင်မှားတာဆိုပြီးပဲ သတ်မှတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မထင်မှတ်တဲ့ တစ်နေ့မှာတော့ ခေတ်နဲ့ သူ့အမေရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သိခဲ့ရပါတယ်။
အဲဒီနေ့က အိမ်မှာ မကြီးနဲ့ မလတ်မရှိပါဘူး။ သူ့အခန်းထဲမှာ ခေတ်နဲ့ အတူနေရင်း သူအိပ်ချင်လာတာနဲ့ အိပ်လိုက်ပါတယ်။ သူ ဖျတ်ခနဲ နိုးလာတဲ့အခါ ခေတ်မရှိတော့ပါဘူး။ ပြန်သွားပြီနဲ့တူပါတယ်။
ဒါနဲ့ သူလည်း အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိပ်ရာထကာစ ညည်းစီစီနဲ့မို့ ခြံထဲ ဆင်းထိုင်ဖို့ စဥ္းစားရင်း အိမ်ရှေ့အရောက်မှာပဲ ခေတ်ရဲ့ ဖိနပ်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဒါဆို ခေတ်မပြန်သေးမှန်း သိရပါတယ်။ ဒါဆို ဘယ်ရောက်နေလဲ။
တွေးနေချိန်မှာပဲ စိတ်ရဲ့စေ့ဆော်မှုကြောင့် သူ့အမေရဲ့ အိပ်ခန်းဝကို လျောက်လာမိပါတယ်။ အထဲက အသံတိုးတိုးသာ ကြားရတာပါ။ ဒါနဲ့ တံခါးနားကပ်ပြီး နားထောင်လိုက်ချိန်မှာပဲ အထဲက အခြေအနေကို သူ သိလိုက်ရပါတယ်။
ခေတ်က သူ့အမေကို ကောင်းကောင်း သမနေခဲ့ပါပြီ။ တဖွပ်ဖွပ်၊ တဖပ်ဖပ် လိုးဆော်နေသံများနဲ့ မသဲမကွဲ ညည်းညူသံများအကြား သူ့ရင်ခုန်သံတွေ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ဗလောင်ဆူခဲ့ရပါတယ်။
သူ့စိတ်က ဒေါသမထွက်တာ သေချာပါတယ်။ ဒီအစား ရင်ခုန်မြန်ကာ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွလာရတာ အံ့ဩစရာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ရင်း ခေတ်နဲ့ သူ့အမေတို့ လိုးဆော်နေပုံကို မှန်းကာ ဂွင်းထုလိုက်မိပါတယ်။
ဒီနောက်ပိုင်းတော့ ခေတ်ကို ပုံမှန်အတိုင်း ခင်မင်တွယ်တာတုန်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်နဲ့ သူ့အမေတို့ ပတ်သတ်မှုကို တွေးမိတိုင်း စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုတော့ အမြဲရှိနေခဲ့ပါတယ်။
သူ့အမတွေနဲ့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်ပြုခဲ့တာကိုတောင် မရောင့်ရဲနိုင်သေးဘဲ သူ့အမေကိုပါ တက်လိုးခဲ့တဲ့ ခေတ်ကို စိတ်ကွက်စရာ တစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုစိတ်ကွက်စရာက အန်တီကြည်ပြာအပေါ် စိတ်ရိုင်းတွေ မွေးမြူရင်း လက်တွေ့ကြံစည်ဖို့ တွန်းအားတွေ ဖြစ်စေခဲ့ရပါတယ်။
အပိုင်း ၄၈ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment