ကွေ့ကောက်သောမြစ်အလယ် ဒုတိယအတွဲ အပိုင်း ၁၆
သူ့လီးဆွဲထုတ်လိုက်တာနဲ့ ကျမလည်း အပေါ်လှန်တင်ခံထားရတဲ့ ထမိန်ကို အမြန်ဆွဲဖုံးလိုက်ပါတယ်။ အဖုတ်ပေါ်ကို အတင်းဆွဲဖုံးလိုက်တော့ ထွက်လာတဲ့ သူ့လရည်ပျစ်ချွဲချွဲတွေ ထမိန်ကို စိုစွတ်သွားစေတာကို ကျမသိလိုက်ရပါတယ်။ ကျမလည်း သူနဲ့မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်တာနဲ့ တဖက်ကို ကျောပေးပြီး မျက်ရည်ကျနေမိတယ်။ ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း သူ့ရဲ့များပြားလှတဲ့ လရည်တွေ ဆက်တိုက်ယိုစီးနေတာကို သိနေရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမ ခံပြင်း ဝမ်းနည်းတာက လွဲပြီး ကျန်တာတွေ စိတ်ထဲမရှိပါဘူး။ သူ့မျက်နှာကိုလည်း မကြည့်ချင်တော့ပါဘူး။
ကြည်ပြာ့အဖုတ်ထဲက လီးဆွဲထုတ်ပြီးတော့ အရည်များနဲ့ တောက်ပြောင်စိုရွှဲနေတဲ့ လီးကိုကြည့်ကာ သန့်စင်တစ်ယောက် ကျေနပ်အားရနေပါတယ်။ သူ အလိုးချင်ဆုံး မိန်းမကို အားရပါးရ ပြောဆိုပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးလိုက်ရလို့ လိုးချိန်သိပ်မကြာခင်မှာပဲ စိတ်မထိန်းထားနိုင်တော့ကာ သူပြီးသွားခဲ့တာပါ။ ဒါကလည်း မလိုးရတာ နှစ်နှစ်ကျော်ကြာပြီဖြစ်သလို အရင်နဲ့ မတူတဲ့ ဆက်ဆံတုန့်ပြန်ခံရမှုတွေကြောင့် ဖီးလ်အရမ်းလာပြီး အပြီးမြန်သွားရတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက်ကတော့ စိတ်ရှိသလို ဆောင့်လိုးခဲ့ရသလို အရမ်းလှပြီး အိန္ဒြေကြီးလှတဲ့ မိန်းမကို ဆဲဆိုပြီး လိုးခဲ့ရတာကြောင့် အရင်နဲ့ မတူတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ အပြည့်အဝ အရသာတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။
ဒီလို ကျေနပ်အားရစိတ်နဲ့ပဲ ကြည်ပြာအိပ်နေပုံကို လှည့်ကြည့်မိပြီး သူ့ရဲ့စိတ်တွေ ပြန်ထလာခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ကို ကျောပေးပြီး ဟိုဘက်လှည့်ကာ အိပ်နေတဲ့ ကြည်ပြာ့နောက်ပိုင်းအလှဟာ တစ်ခါပြီးထားလို့ ပျော့ချင်နေတဲ့ သူ့လီးကို ပြန်တောင်လာစေပါတယ်။ ကြည်ပြာ့ရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကို သူတွေ့မြင်ရတိုင်း ရမ္မက်စိတ်ကို နိုးကြားလာစေတတ်ပါတယ်။ အခုလည်း အချိန်တွေ ရှိသေးသလို ကြည်ပြာရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်မိပြီးတော့ မနေနိုင်တဲ့ စိတ်ကြောင့် ဖင်သားအပေါ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာကိုယ်က ဆက်ကနဲ တုန်ခါသွားပြီး သူ့လက်တွေကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။
"ရှင် လုပ်ချင်ရာကို လုပ်ပြီးပြီ မဟုတ်လား။ တော်ပြီ။ရှင်ပြန်ပါတော့"
"ကိုယ့်စိတ်တွေ ပြန်ထန်လာလို့ပါကွာ။ အချိန်တွေ ရှိသေးတာပဲ။
ကိုယ်တို့ မလိုးဖြစ်တာလည်း နှစ်နှစ်ကျော်ပြီလေ။
နောက်တစ်ချီလောက် လိုးရအောင်နော်"
"တော်ပြီ ကိုသန့်စင်၊ တစ်ခါတောင် ရှင်အကျပ်ကိုင်လို့ ကျမ မလွှဲသာပဲ ခွင့်ပြုလိုက်ရတာ။
ရှင်မကျေနပ်သေးလည်း မတတ်နိုင်ဘူး။ ကျမအသားကို ထပ်မထိပါနဲ့"
ကြည်ပြာဆီက ပြတ်သားတဲ့ ငြင်းပယ်မှုနဲ့ တင်းမာတဲ့ စကားသံကြားပြီး ဒီနေ့အဖို့ ရှေ့ဆက် မတိုးသင့်တာကို သန့်စင် သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။ သူ့အနေနဲ့ ကြည်ပြာနဲ့ဆိုရင် အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ လိုးရလည်း မကျေနပ်နိုင်သေးပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့က အစပြုတဲ့ နေ့ဖြစ်သလို နောက်ရက်တွေမှာလည်း ကြည်ပြာ့ကို လိုးခွင့် ရနေတော့မှာမို့ ဒီလောက်နဲ့ ရပ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နောက်ဆိုရင် ကြည်ပြာဟာ သူ့ရဲ့ကာမကျော့ကွင်းထဲ ပြန်ဝင်ရောက်လာပြီး အရင်တုန်းကလို စိတ်တူလက်တူ ပျော်ပါးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ တထစ်ချ တွက်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ.......
"ကောင်းပြီလေ။ ဒီနေ့တော့ ကြည်ပြာလည်း ပင်ပန်းနေမှာပေါ့။ နောက္မှပဲ အတိုးချ ချစ်တော့မယ်။
ဒါဖြင့် ကိုယ်သွားတော့မယ်။ ခြံတံခါး လိုက္မပိတ်တော့ဘူးလား။
တော်ကြာ မသမာသူတွေ ဝင်လာရင် မသိဘဲ ဖြစ်နေမယ်"
"တော်စမ်းပါ။ ကျမဘဝကို ဖျက်စီးတာဆိုလို့ ဒီလောကမှာ ရှင်တစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။
ရှင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မယုတ်မာဘူး။ ရတယ်။ ရှင့်ဟာရှင် မြန်မြန်ပြန်ထွက်သွား။
တစ်ယောက်ယောက် မြင်ရင် ကျမ ထပ်အရှက်ကွဲ မခံနိုင်တော့ဘူး"
ကျမရင်ထဲက ဝမ်းနည်းနာကျည်းခြင်း၊ မုန်းတီးခြင်း၊ ဒေါသတွေနဲ့ သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြောချပစ်လိုက်ပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကျမရင်ထဲက သူ့အပေါ် မုန်းတီးရွံရှာမှုတွေကို စကားလုံးများနဲ့ပင် ဖော်ပြလို့ မလုံလောက်နိုင်ပါ။ သူက ကျမပြောတာကို ကြားပြီးနောက် သက်ပြင်းချကာ ထထွက်သွားပါတယ်။ သူထွက်သွားတာကို ကျမလည်း လှည့်မကြည့်တော့ပါဘူး။ ကျမရင်ထဲမှာ စိတ်ပျက်အားငယ်ခြင်း ကြီးစွာနဲ့ မျက်ရည်ကို အဖော်ပြုကာ အိပ်ယာထက် ဆက်နေမိပါတော့တယ်။ ဒီအတိုင်း နာရီဝက်လောက် နေပြီးမှ ရွံစရာ သူလရည်တွေ ကျမအောက်ပိုင်း တပြင်လုံး စိုရွှဲနေတာကို သန့်ရှင်းဖို့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့ရဲ့လရည်တွေကို သန့်စင်းရင်း ကျမ မျက်ရည်ကျမိပါတယ်။ ကျမအနေနဲ့ သားအတွက် ရှေ့ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ မစဥ္းစားနိုင်သေးပဲ သူနဲ့ဖြစ်ခဲ့ရတာကို နာကျင်ခံစားနေရတုန်းပါ။ ရေချိုးနေရင်းနဲ့ ကျမကိုယ်ကျမ မသတီသလို ခံစားရကာ ကျမဘဝဟာ မိန်းမပျက်သာသာပဲလို့ တွေးနေမိပါတယ်။ ရေချိုးပြီး၊ အဝတ်အစား ဝတ်ပြီးတော့လည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ မနှစ်မြို့ဖွယ် အနံ့တွေ ထောင်းကနဲ ရလိုက်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ အနံ့အသက်တွေဟာ တစ်ချိန်ကတော့ စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စရာ ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ စက်ဆုပ်ရွံ့ရှာစရာတွေအဖြစ် ခံစားနေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ရဲ့သုတ်ရည်နံ့တွေ မွှန်ထူနေတဲ့ အခန်းကို ရှင်းကာ အိပ်ယာခင်းနဲ့၊ ခေါင်းအုံး၊ စောင်အသစ်တွေ လဲလိုက်ရပါတယ်။
ဒီလို သူ့လရည်တွေကို ရှင်းနေရင်းနဲ့ ကျမအဖုတ်ထဲကို သူပန်းထည့်ခဲ့တာကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ ကျမ ဒီကိစ္စကို အရင်ရှင်းရပါမယ်။ ကျမအနေနဲ့ ဘာပြဿနာမှ ထပ်မရှိစေချင်ပါဘူး။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှင်းပြီးတာနဲ့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက် ခပ်ဝေးဝေးက ဆေးဆိုင်ကို ကျမ သွားရပါတယ်။ အနီးအနားက ဆေးဆိုင်ဆိုရင် ကျမလို တစ်ခုလပ်မိန်းမက အရေးပေါ်တားဆေး ဝယ်သောက်ရတာ လူသိမှာ စိုးလို့ပါ။ ဒါတောင် လိုက်ပို့တဲ့ ဆိုက်တွဲဆရာက ဆေးဝယ်တာကို အပိုင်းထဲက မဝယ်လို့ စပ်စုသေးတာကို ဝယ်မယ့်ဆေးက အပိုင်းထဲမှာ မရလို့ဆိုပြီး အကြောင်းပြရပါသေးတယ်။ အရင်ကဆိုရင် ကျမအတွက် တားဆေးကို ကိုသန့်စင်က ဝယ်ပေးတာပါ။ နောက်ပိုင်း သုံးလခံဆေးကိုလည်း ကျမကို မသိနိုင်တဲ့ မြို့ထဲက ဆေးခန်းတစ်ခုမှာ သွားထိုးဖို့ သူလိုက်ပို့နေကျပါ။
ကျမမှာ အရေးပေါ် တားဆေးကို ဝယ်ရင်း ရှက်လည်းရှက်တယ်၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်တယ်၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ်တွေးမိပြီး ရင်လည်း နာမိပါတယ်။ အရင်တုန်းက ဒါတွေကို တခါတလေ လိုအပ်ရင် သူက အရေးတယူ ဝယ်ပေးတာပါ။ အခုတော့ ကျမက အထဲမှာ မပြီးဖို့ ပြောတာကိုတောင် အရေးမစိုက်ဘဲ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ ကိစ္စပြီးတော့လည်း ဖာသည်ကို ပိုက်ဆံပေး ချသလို ပြီးတာနဲ့ သူကအေးဆေး ထွက်သွားပေမယ့် ကျမအတွက်ကတော့ ပူပန်ရတာပေါ့။ ဒီလို ကျမအဖြစ်ကို တွေးမိပြီး စိတ်မကောင်း ဖြစ်သလို ဒီလိုလူနဲ့ ကာမတောထဲ တဝဲလည်လည် နေမိခဲ့တာကိုလည်း နောင်တရလို့ မဆုံးပါဘူး။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုပါပဲလေ။
အိမ်အပြန်လမ်းမှာ မခင်မေစန်းဆီ သွားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှင်းပြစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ကြီးစိုးနေပါတယ်။ ဒီမိန်းမကို ကျမ တော်တော် ဒေါသထွက်ပါတယ်။ သူမတဏှာရူးတာနဲ့ သားလေးရဲ့ အနာဂတ်ကို ဖျက်စီးရက်တယ်ရှင်။ သူမဆီ ကျမသွားပြီး ရန်တွေ့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပေမယ့် အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို ချင့်ချိန်ပြီး လုပ်သင့်၊ မလုပ်သင့် ဝေခွဲရခက်နေပြန်ပါတယ်။ ကျမသွားပြီး အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ရန်တွေ့ရင် အများ မသိစေချင်တဲ့ကိစ္စကို ကြော်ငြာမောင်းခတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားမှာပါ။ မခင်မေစန်းကို နှစ်ကိုယ်ကြားပြောပြီး နောက္မဖြစ်ဖို့ တောင်းပန်ရမလား။ ကျမက ဒီအဖြစ်အပျက်ကို ပြောရင် သူမက ဝန်ခံပါ့မလား။ တကယ်လို့ ဖြစ်ခဲ့တာကို ဝန်ခံရင်တောင် ကျမတောင်းပန်တာကို လက်ခံပါ့မလား။
ကျမပြောလိုက္မှ လူမသိ သူမသိ သူတို့ဇာတ်လမ်းကို ရှေ့ဆက်တိုးပြီး ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ လုပ်ကုန်ကြရင် ကျမ ရင်ကွဲရပါမယ်။ ရမ္မက်တစ်ခုကို ဦးစားပေးပြီး ကိုယ့်သားသူငယ်ချင်းနဲ့ အရှက်ကုန်အောင် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ မိုက္မိုက်ကန်းကန်း ဆင်ကန်းတောတိုး လုပ်နိုင်တာကို ကျမ သတိပြုရပါမယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်တောင် ရမ္မက်တစ်ခုကို ဦးစားပေးမိတာကြောင့် ချစ်ရတဲ့ လင်နဲ့ ဝေးရသလို သားလေးရဲ့ စိမ်းကားမှုကို ခံခဲ့ရတာလေ။ အပျို၊ လူပျိုအရွယ် သားသမီးတွေ မျက်နှာမှ မထောက်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို နောက္မဖြစ်ဖို့ ပြောလည်း ကျမကွယ်ရာမှာ ဘယ်လောက်အထိ ဖြစ်နေနိုင်တယ်ဆိုတာ ကျမသိပါတယ်။ ကျမပြောလိုက္မှ မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်ကို ရှေ့ဆက် ပိုပြေးဖို့ ကြိမ်တို့လိုက်သလို ဖြစ်သွားမှာ မလိုလားပါဘူး။
ပြီးတော့ မခင်မေစန်းက ကျမတောင်းပန်တာကို လက္မခံဘဲ ကိုယ့်သားကိုယ်ထိန်းဆိုရင်တောင် ကျမမှာ ခက်လှပါတယ်။ ကျမအပြစ်တွေကြောင့် သားလေးကို ထိန်းနိုင်ဖို့က မလွယ်ပါ။ ဒါပေမယ့် သားလေးရဲ့အသွားအလာတွေကို ဘေးက စောင့်ကြည့်ကာ ထိန်းလို့ပဲ ရမှာပါ။ ဒါကြောင့် မခင်မေစန်းကို ပေါ်တင်ပြောကာ တားမြစ်ဖို့ အရေးကို မလုပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ မခင်မေစန်းရဲ့ စိတ်အခြေအနေကို ကျမ မသိနိုင်သလို သားလေးရဲ့ ငယ်ရွယ်မိုက္မဲမှုကြောင့် အလွဲလွဲအမှားမှားတွေ လုပ်ကုန်မှာကိုလည်း ကျမစိုးရိမ်ပါတယ်။ မတော်လို့ သားလေးက ကျမကို အရွဲ့တိုက်ပြီး သူ့အမေထက်ကြီးတဲ့ မိန်းမကို ကောက်ယူချလိုက်ရင် ကျမရင်ကျိုးရမှာပါ။ ဒီလို အတွေးများ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေရင်းနဲ့ပဲ ကျမ အိမ်ပြန်ရောက်လာကာ ခြံထဲမှာ ထိုင်နေမိပါတယ်။
ကျမအနေနဲ့ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲ မသိနိုင်အောင်ပါ။ ပြီးတော့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ကျမအပေါ် အကျပ်ကိုင်မှုကိုလည်း ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ။ ဘကြီးဦးကို ပြောပြရင် ကောင်းမလား။ ဘကြီးဦးနဲ့ အမမြသိရင်လည်း ရင်နာလို့ ဆုံးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒီနောက်ပိုင်း အသက်အရွယ်ကြောင့် တရှောင်ရှောင်ဖြစ်လာကာ ဆေးခန်းအမြဲပြနေရတဲ့ အမမြကို မသိစေချင်ပါဘူး။ ဘကြီးဦးတို့သိရင် သားကို တားလို့ ရနိုင်ပေမယ့် ကိုသန့်စင်ကို တားလို့ရော ရနိုင်ပါ့မလား။ ကိုသန့်စင်ပုံစံက ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုစိုက္မယ့်ပုံ မပေါ်ပါဘူး။ သူ့မှာလည်း နိုင်ကွက်ရှိနေပြီကိုး။ ဖြစ်နိုင်ရင် သား ငယ်တဲ့အရွယ်မှာ လူပြောစရာဖြစ်မယ့် ကိစ္စကို ကျမ ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမခံချင်ပါဘူး။
သားကိစ္စကို လူအများမသိအောင် တတ်နိုင်သလောက် တားဆီးပိတ်ပင်ရမှာ ကျမတာဝန်ပါ။ ဒါကြောင့် ဘကြီးဦးတို့ကို ပြောပြရင် ကိုသန့်စင် ကိစ္စပါ ပါလာမှာမို့ အရှက်ရစရာတွေကို မပြောပြဘဲထားလိုက်ဖို့ ကျမဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကိုသန့်စင်ရဲ့ ဘယ်သူမျက်နှာမှ မထောက်ဘဲ မစားရတဲ့ အမဲ သဲနဲပက္မှာကို ကျမသိနေလို့ပါ။ သူက သူ့မိသားစု မျက်နှာကိုတောင် မထောက်တဲ့ လူလေ။ ဒါကြောင့် ယမင်းသိရင်လည်း ရင်ကွဲရတာပဲ အဖတ်တင်မှာပါ။ သူ့လင်ကို သူထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ သားအကြောင်းကို ယမင်းကို မသိစေချင်ပါ။ ငုဝါလေးကို သားက ငယ်စဥ္ကတည်းက ထိန်းခဲ့သလို အခုအရွယ်နည်းနည်းရတဲ့အထိ သားနဲ့ဆိုရင် ငုဝါလေးကို ယမင်းက စိတ်ချထားတာပါ။
ယမင်းက သားအပေါ် သားအရင်းလို ချစ်တယ်ဆိုရင်တောင် ဒီလိုဇရှိတဲ့ ကလေးကို ဘယ်သမီးရှင်က စိတ်မထင့်ဘဲ နေပါ့မလဲ။ ယမင်းမှ မဟုတ်ပါဘူး။ သားသမီးရှင်တိုင်းက မိမိတို့သားသမီးကို မဖြစ်သင့်တဲ့ လိင်ကိစ္စမျိုးမှာ ဇရှိတဲ့သူနဲ့ ဘယ်ယုံကြည်ပါ့မလဲ။ နယ်မြို့လေးတစ်ခုရဲ့ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ ယုံကြည်လက်ခံနိုင်မှုကလည်း နာမည်ပျက်ရှိသွားရင် မလွယ်ပါ။ ဒီလို အကြောင်းကြောင်းတွေ တွေးမိလို့ပဲ သားကိစ္စကို ကျမဟာကျမပဲ ကြိတ်ဖြေရှင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ အဓိကကတော့ စိတ်ကစားတတ်ပြီး စူးစမ်းလေ့လာချင်ကာ လက်တည့်စမ်းတတ်တဲ့ အရွယ်မို့ သားကို ရှေ့လျောက် အကောင်းဆုံး ထိန်းသိမ်းပြီး နေရပါတော့မယ်။
မခင်မေစန်းနဲ့ သားနဲ့ဇာတ်လမ်းတွေ ထပ်မဖြစ်ဖို့ ကျမဘက်က အလိမ္မာသုံးပြီး ကိုင်တွယ်ဖို့ လိုပါတယ်။ သားနဲ့ကျမကြားမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ဝေးကွာမှုကို စောင့်ကြည့်ထိန်းညှိတဲ့နည်းနဲ့ ကျမကိုင်တွယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တစ်ခု ခက်နေတာက ကိုသန့်စင်နဲ့ ကိစ္စပါ။ ဒါကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမှန်း ကျမ မသိပါဘူး။ သေချာတာကတော့ ကျမဘက်က သူ့လိုအင် ဖြည့်ပေးနေသမျှ သားကိစ္စကို ထုတ်ဖော်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူလိုချင်တာက ကျမဆီမှာ ရှိနေတာကိုး။ သားက မခင်မေစန်းနဲ့ ပြတ်ပြတ်သားသား ဖြစ်သွားသလို၊ သားအရွယ်ရောက်လာချိန်အထိ အချိန်တစ်ခုပေးနိုင်ရင် သူ့ကို ထိတ်တိုက်ရင်ဆိုင်လို့ ရလာမှာပါ။ ဒီကြားထဲတော့ မီးစင်ကြည့်ကဖို့ပဲ ကျမတတ်နိုင်ပါတော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့ ကျမမှာ စိတ်ထဲလေးလံ ထိုင်းမှိုင်းမှုနဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းရပါတော့တယ်။ ညပိုင်း အမမြတို့ လာအိပ်တော့တောင် ကျမမျက်နှာ မှိုင်တွေနေလို့ အမမြက နေမကောင်းဘူးလား မေးကာ ဆေးခန်းသွားဖို့ တိုက်တွန်းပါတယ်။ ကျမက ခေါင်းသိပ်မကြည်လို့ပါပြောကာ စောစောအိပ်မယ်ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာမိပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရတာကိုက ကျမအတွက် ငရဲခန်းလို ပူလောင်မှုကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီနေ့ခင်းမှာပင် ဒီအိပ်ခန်းမှာ ကာမဘီလူးတစ်ယောက်ရဲ့ ဖမ်းစားခြင်းကို ကျမအသွေးအသားတွေနဲ့ ပေးဆပ်ရင်း မျက်ရည်လည်ရွှဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာလေ။ မနှစ်မြို့ဖွယ် သူ့အနံ့အသက်တွေကို ရှင်းလင်းပြီးပေမယ့် ရွံမုန်းစရာကောင်းတဲ့ သူ့ပုံရိပ်တွေကတော့ ဒီအခန်းထဲမှာ ထင်ကျန်နေခဲ့ရတယ်လေ။
ကျမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဒီအဖြစ်အပျက်တွေ ပြန်မြင်ယောင်ပြီး ကျမစိတ်နှလုံး ညှိုးငယ်ပင်ပန်းရပါတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအခန်းထဲမှာ ကျမ မအိပ်ချင်တော့ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီညကျမှ သားအခန်းထဲ သွားအိပ်မယ်ဆိုရင် အမမြတို့ ရှိနေလို့ ခက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူတစ်ယောက် လိုအင်ပြည့်စေဖို့ ကျမအပေါ် မညှာမတာ အနိုင်အထက်ပြုသွားတဲ့ အိပ်ယာထက္မှာ လဲလျောင်းရင်း ရှေ့လျောက် ကြုံတွေ့ရမှာတွေကို တွေးကာ ပူလောင်နေရပါတယ်။ မျက်ရည်များ အလိုလို ကျဆင်းနေခဲ့ပြီး ကျမရဲ့ မကုန်ခမ်းနိုင်တဲ့ မိုက်ပြစ်တွေကို နောင်တတရားနဲ့ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်ကာ အိပ်မပျော်တဲ့ ညတာရှည်တစ်ညကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါတော့တယ်။
ဒီနောက္မှာတော့ သားအပေါ်ကို ကျမပိုပြီး သတိထားကာ စောင့်ကြည့်ထိန်းသိမ်းခဲ့ပါတယ်။ စိတ်ကစားတဲ့အရွယ်မှာ လွယ်လွယ်ရလို့ စွဲလမ်းတတ်ပေမယ့် ရနိုင်ဖို့ အကြောင်းမရှိရင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တပ်မက္မှု လျော့နည်းလာမယ်လို့ ကျမထင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ တစ်ပတ်နှစ်ရက် ပြန်လာတဲ့ သားကို အရင်လို အပြင်အမြဲထွက်နေတာ ကျမ ခွင့်မပြုတော့ပါဘူး။ သားကိုလည်း တဖက်လှည့်နဲ့ နားလည်အောင် ပြောပြရပါတယ်။ တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်ပဲ အိမ်ပြန်လာရတာမို့ အမေ့ကို ငဲ့ညှာပြီး အိမ်မှာပဲနေပေးဖို့ကို ပြောရပါတယ်။ ပြီးတော့ အောင်အောင်တို့ အိမ်ကိုလည်း သိပ်မသွားဖို့ကို တဖက်လှည့်နဲ့ ပြောရပါတယ်။
သားလည်း အရွယ်ရောက်လာပြီ ဖြစ်သလို အောင်အောင့်မှာလည်း အမနှစ်ယောက်ရှိတာမို့ ကိုယ့်ဘက်က ရိုးသားပေမယ့် လူအများ ပြောစရာ ဖြစ်လာနိုင်တာမို့ ဆင်ခြင်ဖို့ ပြောရပါတယ်။ ဒါကိုတော့ သားက သိပ်လက္မခံချင်ပါဘူး။ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း အောင်အောင်အိမ် မလွှတ်တာကိုလည်း မကြိုက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သားကတော့ သူသဘောမကျပေမယ့် ကျမအပေါ် ကလန်ကဆန်ပြန်ပြောတာတော့ မရှိပါဘူး။ ကျမကလည်း အောင်အောင် လာခေါ်မှ သားကို ထည့်ပါတယ်။ အများအားဖြင့်တော့ အောင်အောင်ကိုပဲ အိမ်ကိုခေါ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကျမအိမ်မှာ စိတ်ကြိုက်နေစေပါတယ်။ သားက အောင်အောင်အိမ် ရောက်နေရင်လည်း ကျမမှာ မယောင်မလည်နဲ့ လိုက်ချောင်းရပါတယ်။ အောင်အောင့်အိမ်ထဲမှာ တခြားသူတွေလည်း ရှိနေမှ ကျမမှာ စိတ်ချရပါတော့တယ်။
ဘကြီးဦးနဲ့ အမမြကလည်း သားကို ဆုံးမပါတယ်။ တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်တည်း ပြန်လာတဲ့ရက်တွေမှာ အိမ်အလည်မထွက်ဘဲ အမေနဲ့ပဲ အတူ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေဖို့ ဆုံးမကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်းမှာတော့ သားနဲ့ မခင်မေစန်းတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ကျမအကောင်းဆုံး တားဆီးနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ကျမသိသလောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရတာ မရှိတော့ပါ။ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာလာရင် သွေးအေးကာ တစ်ခန်းရပ်သွားကြမယ်လို့ ကျမထင်ပါတယ်။ သားကတော့ ပြန်လာတဲ့ ရက္မှာ အိမ်မှာ အနေများလာပေမယ့် ကျမနဲ့တော့ ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေတာ မရှိဘဲ သူ့အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အချိန်ကုန်တာ များပါတယ်။ ငုဝါလေး ရောက်လာလို့ စာပြပေးရင်တောင် အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ စာပြပေးတတ်ပါတော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့ သားကိစ္စကို ကျမစိတ်အေးသလို ဖြစ်ရပေမယ့် လုံးဝစိတ်မအေးနိုင်တာကတော့ ကိုသန့်စင်နဲ့ သူ့လက်ထဲမှာ ရှိတဲ့ သားရဲ့ဓာတ်ပုံတွေ ကိစ္စပါ။ ကျမအနေနဲ့ သူနဲ့ထပ်တွေ့ဖို့ မလိုလားပေမယ့် သူ့ရဲ့အလိုရမ္မက်ကြီးမားမှုကို ကြာရှည်ရှောင်လို့ မရမှန်းလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ ရှောင်ဖယ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူနဲ့ ပြန်ဖြစ်ပြီးကတည်းက ကျမဟာ ပွဲရုံနဲ့ ဘကြီးဦးဆိုင်မှာပဲ အနေများပါတယ်။ ညနေစောင်းမှ အမမြတို့ပါ အပါခေါ်ပြီး အိမ်ကိုပြန်တယ်။ ပွဲရုံမှာလည်း သူလာရင် ယမင်းအဖေကို အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး အနားမှာ နေခိုင်းခဲ့ပါတယ်။ သူနဲ့ကိစ္စက ရေရှည်မှာ ဒီလိုဖြေရှင်းလို့ မပြီးဘူးဆိုတာ သိနေပေမယ့် အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ သူဆန္ဒရှိတာကို မလိုက်လျောပဲ နေနိုင်သလောက် နေတဲ့သဘောပါပဲ။
ဒါပေမယ့် တစ်လမပြည့်ခင်မှာပဲ သူ့က ဖုန်းဆက်ပြီး အတင်းအကျပ် တောင်းဆိုတာကို ခံရပါတယ်။ ကျမ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ အစရှိအနောင်နောင် ဆိုသလို ဒီဇာတ်လမ်းကို ကျမဘက်က စခဲ့တာပဲလေ။ အချိန်တစ်ခုအထိတော့ ကျမပဲ ဆက်လက်အသုံးတော် ခံရတော့မှာပေါ့။ အနည်းဆုံး တစ်လ တစ်ကြိမ်လောက်တော့ သားမရှိတဲ့နေ့တွေမျိုးမှာ ကျမရဲ့ အိပ်ခန်းဟာ သူ့အတွက် ရမ္မက်ဆန္ဒဖြေဖျောက်ရာ နေရာတစ်နေရာ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ ကြီးမားလှတဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ သောင်းကြမ်းလွန်းတဲ့ တဏှာရမ္မက်တွေကို ကျမဘက်က မလိုလား မနှစ်မြို့တဲ့ စိတ်နဲ့ ရင်ဆိုင်တိုက်ပွဲ ဝင်ခဲ့ပါတယ်။
သူကတော့ အရင်လို ကျမဘက်က စိတ်လိုလက်ရ ပြန်တုန့်ပြန်မလားဆိုတဲ့ အထင်နဲ့ အပျော့နည်း၊ အကြမ်းနည်း အစုံစုံသုံးကာ ကာမကျော့ကွင်းများ ဆင်နေမြဲပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျမအတွက်ကတော့ သူ့နဲ့နေရတဲ့ အခါတိုင်း မုန်းတီးရွံရှာစိတ်က အလိုလို ပေါ်ပေါက်နေခဲ့ပါတယ်။ ၁၀ နှစ်ကြာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ စက်ဆုပ်ဖွယ် ကာမမှုတွေမှာ ကျမက သူ့တစ်ယောက်တည်းကို အပြစ်မတင်ခဲ့ပါဘူး။ ကျမကိုယ်တိုင်က မိုက္မဲခဲ့တာ အဓိကမို့ သူ့အပေါ် နာနာကျည်းကျည်း မဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ကျမကိုယ် ကျမပဲ ခွင့်မလွှတ်နိုင်လောက်အောင် မုန်းတီးမိပါတယ်။ ကျမဘဝပျက်ခဲ့ရတာကို ကျမ ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုကတော့ သားရဲ့ ဘဝကိုပါ နင်းခြေဖို့ ကြိုးစားလာတဲ့ သူ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့် သူ့အပေါ် နင့်သီးတဲ့ မုန်းတီးမှုမျိုး ဖြစ်ပေါ်ရတာပါ။
ဒါကြောင့် သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့ အခါတိုင်း ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ဟာ ပေါ်ပေါ်တင်တင် မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အသက် ၃၀ ကျော် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကတော့ သူ့အပြုအစုတွေမှာ အတန်အသင့် တုန့်ပြန်နေခဲ့မိတာကို ကျမသဘောပေါက်ပါတယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ကျမရဲ့ ဒီလို အလိုအလျောက် တုန့်ပြန်မှုတွေကို မုန်းတီးမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဖိုမ သဘာဝနဲ့ သွေးသားလိုအပ်ချက်ကြောင့် တုန့်ပြန်မှု ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေကို ကျမ �အထူးတလည် အပြစ်တင်မနေတော့ပါဘူး။ အဓိကကတော့ သူ့အပေါ် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်မှုမျိုး မဖြစ်ပေါ်ဖို့နဲ့ မလိုလားတဲ့ အပြုအမူမျိုး ပြသနေနိုင်ဖို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အရင်လို သူတောင်းဆိုတဲ့ ကိစ္စမျိုးတွေကို ကျမ မပေးတော့ပါဘူး။
နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းခြင်း၊ သူ့လီးကို စုပ်ခြင်းမျိုးတွေ ဘယ်လိုမှ မလုပ်ပေးတော့ပါဘူး။ သူ့ဘက်က ချော့ကာပြုကာနဲ့ တောင်းဆိုခဲ့တိုင်း ကျမဘက်က ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ကျမတို့ရဲ့ အိပ်ယာထက် ကိစ္စဟာ သူလိုလားသလို မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ကာမပွဲ နွှဲရတာမျိုး မရှိတော့ဘဲ စကားများ ရန်ဖြစ်ကာ စိတ်အခန့်မသင့်မှုများနဲ့ပဲ ဖြစ်နေရပါတယ်။ အဲဒီတော့ သူကလည်း လိုးတဲ့အခါ ပညာကောင်းကောင်း ပြလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမ မခံနိုင်အောင် အကြမ်းပတမ်း လိုးနည်းများအပြင် ရိုင်စိုင်းပက်စက်တဲ့ စကားတွေ လှိုင်လှိုင်သုံးလာပါတယ်။ အဆိုးဆုံးက အချိန်ဆွဲပြီး မပြီးအောင်နေကာ ကျမကို ခြေကုန်လက်ပန်းကျအောင် ညှင်းဆဲပါတော့တယ်။
ဒီအခါမျိုးမှာတော့ ကျမဘက်က သူတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း ကုန်းပေးရပါတော့တယ်။ သူကတော့ ကျမဖင်တွေကို ကြည့်ကာ ခါးကိုဆွဲပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးရရင် အထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာ ကျေနပ်သွားတတ်ပါတယ်။ ကျမအနေနဲ့ ဒါကိုတော့ ကိစ္စမြန်မြန်ပြတ်ချင်တဲ့ သဘောနဲ့ ဖင်ကုန်းပေးတာ ဖြစ်သလို ဒီပုံစံက သူ့ရဲ့လိုးဆောင့်ချက္များကြောင့် ကျမရဲ့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့ မျက်နှာကို သူမမြင်နိုင်တာကြောင့်လည်း ဖင်ကုန်းခံပေးလိုက်တာပါ။ ပြီးတော့ သူက ကျမအထဲမှာ ပြီးတာ များလာပါတယ်။ ကျမကိုယ်ဝန်ရှိသွားမှာကို လုံးဝထည့်မတွက်တဲ့ ယုတ်မာမှုမျိုးပါ။ အဲဒီတော့ ကျမကလည်း စိတ်ချရတဲ့ ရက်တွေ တွက်ရသလို တားဆေးကိုလည်း ပြန်ထိုးထားရပါတော့တယ်။
ပြီးတော့ သူဆန္ဒအရမ်းရှိတဲ့ ဖင်လိုးတာကိုလည်း ကျမ လက္မခံတော့ပါဘူး။ အရင်က သူဖင်လိုးချင်တိုင်း ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တဲ့ ကျမက အခုလို တောင်းဆိုလို့ မရတော့တဲ့အခါ စိတ်ပျက်သွားတတ်တာကို သူ့မျက်နှာမှာ အတိုင်းသား မြင်ရပါတယ်။ ဖင်လိုးတာကိုတော့ သူအတင်းလုပ်လည်း ကျမက ဒေါသတကြီး တုန့်ပြန်တတ်လို့ နောက်ပိုင်း ထပ်မကြိုးစားတော့ပါဘူး။
ကျမ အရွံမုန်းဆုံးကတော့ သူက အဖုတ်ထဲမှာ မပြီးရင်လည်း အပြင်ဆွဲထုတ်ကာ ကျမတကိုယ်လုံးကို သူ့လရည်တွေနဲ့ ပတ်ဖြန်းတတ်တာပါ။ ဒါမျိုးကို ကျမ ဖင်ကုန်းနေတဲ့အချိန် မလုပ်ဘဲ ပက်လပ်ခံတဲ့ အချိန်မှာ လုပ်တတ်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း သူ့လရည်တွေက ကျမဆီးခုံ၊ ဗိုက်၊ ရင်ဘက္ ကနေ နောက်ဆုံး ကျမမျက်နှာနဲ့ ဆံပင်ပေါ်တွေအထိ ပတ်ဖြန်းခံရတော့တာပါ။ ဒီအပြုအမူကို ကျမမကြိုက်လို့ ရန်တွေ့ပေမယ့် သူကတော့ မရှောင်ပါဘူး။ တစ်ချိန်က သူ့လရည်တွေ မျက်နှာအပေါ် ပတ်ဖြန်းခံရတာကို ကျေနပ်သာယာခဲ့မိတဲ့ ကျမအဖို့ကတော့ အခုချိန်မှာ ဝဋ်ဆင်းရဲတစ်မျိုးလို့ ခံစားနေရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျမက သူ့အပေါ် မကြည်သာမှုတွေနဲ့ မုန်းတီးရွံရှာမှုတွေ ပြနေတော့ နောက်ပိုင်းနှစ်တွေမှာ သူ့ဘက်ကလည်း ဆန္ဒသိပ်မရှိသလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျမနဲ့ လိုးကြတိုင်း သူမျှော်လင့်သလို တုန့်ပြန်မှုတွေ မခံရတော့လည်း စိတ်ပျက်လာတာ နေမှာပေါ့။ ဒါကြောင့်ပဲ ခဏခဏ တောင်းဆိုမှုတွေ မရှိတော့ဘဲ သူ့ဆန္ဒတွေ အရမ်းပြင်းပြနေချိန် တစ်လကျော် နှစ်လလောက်နေမှပဲ တောင်းဆိုပါတော့တယ်။ ဒီအချိန်မှာလည်း ကျမဘက်က တုန့်ပြန်မှုနည်းတော့လည်း သူက ကျမကို ဖာသည်တစ်ယောက်လိုသာ ခပ်မြန်မြန် တက်ချပြီး ပြန်သွားတဲ့ အခါတွေ ရှိလာခဲ့ပါတယ်။ တကယ်လည်း ကျမအဖြစ်က သူ့အတွက် လိင်ဆန္ဒ ဖြေဖျောက်ပေးရာ ဖာသည်မတစ်ယောက်နဲ့ မခြားတော့ပါဘူးလေ။
ကာမစိတ်တွေ ထက်သန်သောင်းကြမ်းလာလို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် လက်နဲ့အသာဖြေမိလို့ ပြီးသွားရရင်လည်း ကျမမှာ အပြစ်တစ်ခု ကျူးလွန်မိသလို စိတ်ထဲခံစားရပါတယ်။ သားနဲ့ ကျမ စိတ်ခြင်းဝေးကွာပြီး ကတည်းက ကျမမှာ ထိုခံစားချက်ကို ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။ ကျမဟာကျမ တကိုယ်တည်း အာသာဖြေနေချိန်မှာပဲ ကျမ ဒီလို တဏှာထလွန်းလို့ အားလုံး ကြေကွဲခံစားရပါလားဆိုတဲ့ အသိက အလိုလို ဝင်လာကာ ဝမ်းနည်းလာတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမမှာ မျက်နှာက မျက်ရည်၊ အဖုတ်က စောတ်ရည် ဒွန်တွဲနေရင်းပဲ လောကဇာတ်ခုံပေါ် အသုံးတော်ခံနေရပါတယ်။
နောက်ပိုင်းတလျောက်လုံးမှာ ကာမစိတ်နဲ့အတူ ဝမ်းနည်းကြေကွဲစိတ်ဟာ ကိုသန့်စင်နဲ့ အတူနေရတိုင်း ပိုဖြစ်တတ်ပါတယ်။ သူနဲ့ အတူနေဖို့ ကျမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကျမရဲ့ ခံစားချက်တွေ ဆောက်တည်ရာမရအောင် ဖြစ်ပြီး ရှုပ်ထွေးတုန်လှုပ်နေရပါတယ်။ သူနဲ့ ဆက်ဆံနေရတဲ့ အချိန်မှာလည်း ကျမရဲ့ စိတ်နဲ့ ခန္ဓာ အမြဲ တိုက်ပွဲဝင်နေရတာဟာလည်း စိတ်ဒုက္ခတစ်မျိုးပါပဲ။
သာယာတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ နာကျင်တဲ့ စိတ်ခံစားမှုကို ဒွန်တွဲနေရင်းနဲ့ပဲ ကျမဟာ လမ်းပျောက်သူတစ်ယောက်လို မလုံခြုံမှုကို ခံစားရစေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ တစ်ချိန်က ပျော်ရွှင်ရင်ခုန်ခဲ့ရတဲ့ သူ့ရဲ့ ကာမအထိအတွေ့များဟာ အခုအခါ ကျမအတွက် ငရဲခန်းသမျှ ပူလောင်လာခဲ့ပါတယ်။ တနည်းအားဖြင့် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားကာ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရမယ့် ကာမသုခဘုံကြီးထဲမှာ နောင်တတရားနဲ့ ပူလောင်နာကျင်နေရမယ့် ငရဲခန်းရှိနေတယ်ဆိုတာ ကျမ မသိခဲ့ရပါဘူး။ အခုတော့ အဲဒီ ငရဲခန်းထဲ ကျမ ကျရောက်နေခဲ့ရပါပြီ။
ဆယ်တန်းဘော္ဒါဆောင်ကနေ တစ်ပတ်နှစ်ရက် ပြန်လာတဲ့ ခေတ်တစ်ယောက်ကတော့ အိမ်မြဲနေရပါတယ်။ အိမ်မမြဲလို့လည်း မရပါဘူး။ သူ့အမေက အရင်လို အပြင်ထွက်တာကို သိပ်ခွင့်မပြုချင်တော့ပါ။ ပြီးတော့ အောင်လေးတို့ အိမ်ကိုလည်း အောင်လေးလာမခေါ်ပဲ မသွားခိုင်းတော့ပါ။ အမေအကြောင်းပြတာကတော့ ခေတ်လည်း အရွယ်ရောက်နေပြီမို့ သမီးပျိုတွေ ရှိတဲ့အိမ်ကို အမြဲဝင်ထွက်နေတာ မဖြစ်သင့်ကြောင်းပါ။ သူ့အမေ မသိတာက သူက အောင်လေးအမတွေနဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ဘဲ အန်တီခင်နဲ့ ဖြစ်နေမိတာကိုပါ။ ဒီအကြောင်းကိုသာ သူ့အမေသိရင် ဘယ်လောက်တောင် ထိတ်လန့်သွားမလဲ မသိပါဘူး။
ပြီးတော့ အမေက ရှားရှားပါးပါး သူပြန်လာတဲ့ရက်တွေမှာ သူမအနားမှာပဲ နေစေချင်ပုံ ရပါတယ်။ သူကတော့ အိမ်မှာမနေချင်တာ အဓိကမို့ အမေ့တောင်းဆိုချက်ကို လျစ်လျူရှု့ချင်ပေမယ့် ဘကြီးဦးနဲ့ အမေမြကပါ ဆုံးမလို့ အိမ်ကပ်နေရတာပါ။ အိမ်မှာနေတော့လည်း အခန်းအောင်းပြီး စာလုပ်ရတာပေါ့။ အောင်လေးလာရင် အပြင်ထွက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ မဖြစ်မနေ လုပ်ပေးရတာတော့ ငုဝါလေးကို ကျူရှင် အကြို အပို့ပါ။ ဦးသန့်စင်နဲ့ကတော့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိအောင် နေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုထူးဆန်းလာတာက အန်တီယမင်းနဲ့ ပိုြ့ပီး နီးနီးကပ်ကပ် နေချင်လာတာပါ။
အရင်ကလည်း အန်တီယမင်းနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေလာခဲ့တာပါပဲ။ တကယ်ဆိုရင် အန်တီယမင်းက သူ့ကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ထိန်းလာခဲ့ရတာလေ။ အဲဒီတော့ အဒေါ်နဲ့တူလို ချစ်ခင်တွယ်တာမှု အပြည့်ရှိကြပါတယ်။ အရင်ကလည်း တွေ့ရင် ချွဲနွဲ့ဖက်နမ်းနေကျပါ။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းတော့ သူက အန်တီယမင်း အနားကပ်ပြီး စကားပြောနေရရင် သူ့စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေသလိုလို၊ ပျော်သလိုလိုနဲ့ တစ်မျိုးကြီးပါပဲ။ သူကိုယ်တိုင် ဒါကို သတိထားမိပေမယ့် ဘာကြောင့်လဲဆိုတာတော့ အသေအချာ မခွဲခြားတတ်ပါဘူး။ သူ့စိတ်သူတော့ ရိုးသားတယ်လို့ပဲ ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အန်တီယမင်းအပေါ် စိတ်ရိုင်းတွေ မဝင်ဖို့တော့ သူအမြဲသတိထားပါတယ်။
ဒီလို သူ့ရဲ့ စိတ်တွေ ပြောင်းလဲလာရတာက အန်တီခင်နဲ့ စည်းကျော်မိကာ ပတ်သတ်ခဲ့မှုကြောင့်လားလို့လည်း တွေးနေမိပါတယ်။ အန်တီအရွယ်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ဖူးတော့ နောက်အန်တီအရွယ်တွေကို စိတ်ကစားမိတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အန်တီခင်နဲ့ကတော့ အခုနောက်ပိုင်းမှာ အဆုံးစွန်ထိ ပတ်သတ်မှုတွေ မရှိရတော့ပါဘူး။ အမေဖြစ်သူက အိမ်မှာပဲ နေခိုင်းတတ်သလို အောင်လေးလာခေါ်လို့ သူ့အိမ်လိုက်သွားရင်လည်း ကျောင်းပိတ်ရက္မို့ သူ့အိမ်မှာ လူစုံနေတတ်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ လွတ်လပ်တဲ့ အခြေအနေတွေ မရှိတော့ဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖိုမဆက်ဆံပြီးရတဲ့ ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ရဖူးထားတဲ့သူမို့ အန်တီခင်ကို တွေ့တိုင်း သူ့စိတ်တွေ ထန်နေတတ်ပါတယ်။ သူဆောင့်လိုးသမျှနဲ့ ဆဲဆိုရိုက်နှက်ကာ ကြမ်းသမျှကို ခံပေးခဲ့တဲ့ အန်တီခင်ကို မြင်တိုင်း လီးတတောင်တောင်နဲ့ ဖြစ်နေရတာ မထူးဆန်းပါဘူး။
မြင်သာမြင်ရပြီး လိုးဖို့ အခွင့်အရေး မရတော့လည်း စိတ်အလို ဘယ်ကျပါ့မလဲ။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ပထမတစ်ခါတည်းက ယူထားတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ယူပြီး ဂွင်းတိုက်လို့သာ အာသာဖြေရပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်လွတ်လက်လွတ် ပျော်ပါးထားဖူးတော့ ဘယ်ကျေနပ်လိမ့်မလဲ။ အဲဒီတော့လည်း အန်တီခင်နဲ့ လိုးတဲ့အဆင့် မရောက်ရင်တောင် စိတ်အဆာပြေအောင်တော့ ပွတ်နှိုက်ကိုင်တွယ်တာမျိုးတွေ လုပ်တတ်ပါတယ်။ ဒါကလည်း အောင်လေးတို့ မောင်နှမ သုံးယောက် မသိအောင် ခိုးလုပ်ရတာဆိုတော့ တကယ့်ရင်ခုန်စရာပါ။ အများအားဖြင့် အန်တီခင် မီးဖိုထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေချိန်မှာ ဝင်ကူပေးသလိုနဲ့ လုပ်ရတာပါ။
ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း ခေတ်ရဲ့ လိုးချင်စိတ်တွေကို သိနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အိမ်မှာက အခြေအနေ မပေးလို့ စောင့်စည်းနေရတာပါ။ သူမအနေနဲ့ကလည်း ကိုတိုးဆီက မေ့လောက္မှ တစ်ခါလောက် ရတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုလေးတွေကြောင့် ခေတ်နဲ့ အရင်လို လိုးပွဲကြီး ကျင်းပချင်ပါတယ်။ သားသမီး အပျို လူပျိုလေးတွေ ရှိနေတဲ့ မိခင်တစ်ယောက်ဆိုတော့လည်း ဆန္ဒကို ထိန်းသိမ်းထားရတာပေါ့။ ပြီးတော့ ခေတ်ကလည်း အရင်လို သူမအိမ်ကို အလာမများတော့ဘူးလေ။ အဲဒီတော့လည်း အခွင့်အရေးတွေ ပိုရှားရတာပေါ့။ အမှန်ဆိုရင် သူမအိမ်က နေ့လည်ခင်းမှာ သမီးတွေက အိမ်အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းမှာ တက်အိပ်နေကြပါ။ ဒီလိုအချိန်မှာ ခေတ်က မလာတတ်တော့ တစ်ပွဲတိုး အချစ်ခန်းဖွင့်ဖို့ပင် မဖြစ်ရတာမို့ သူမလည်း လိုအပ်နေတာပါ။
ဒါကြောင့် ခေတ်က မယောင်မလည်နဲ့ သူမအနားကပ်လာရင် အခြေအနေကြည့်ပြီး လီးကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်တာမျိုးတွေ လုပ်တတ်ပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း သူမရဲ့ ဖင်တွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်တာမျိုးတွေ လုပ်ပေးတတ်တယ်။ သားသမီးတွေ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ TV ကြည့်နေချိန်မျိုးမှာ ခေတ်ကို မျက်ရိပ်ပြပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ခေါ်သွားတတ်ပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း သူ့အတွက် လက်ဖက်သုတ်ခိုင်း သလိုလိုနဲ့ အခြေအနေကြည့်ကာ နောက်က လိုက်လာတတ်တယ်။ ရရှိတဲ့ အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ပွတ်သပ်နမ်းရှုပ်ပြီး တဏှာကျောထခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်ခါကတော့ ခေတ်က အတင်းပဲ ဂွင်းထုခိုင်းလို့ သူမမှာ တံခါးအကွယ်ကနေ သားသမီးတွေကို ချောင်းကြည့်ရင်း ခေတ် ပြီးအောင် ထုပေးခဲ့ရတာ ရင်ခုန်စရာပါ။
ဘယ်ကိစ္စပဲ ဖြစ်ဖြစ် မသိအောင် ခိုးလုပ်ရတာက တကယ်ကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတာကြီးပါပဲ။ ခေတ်ကလည်း သူမရဲ့ ဖင်နဲ့ အဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်ရတာကို အားမရတတ်ပါဘူး။ သူကလည်း စောက်ပက်လျက်တာနဲ့ နမ်းတာကို သဘောကျသူလေ။ အဲဒီတော့ တခါတလေ သူမထမိန်အောက် ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး အဖုတ်လေးကို လျက်စုပ်နမ်းပေးတတ်ပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ကလည်း ခေတ်ရဲ့ အကြိုက်ကို သိနေလို့ သူလာမယ့်နေ့တွေဆိုရင် အတွင်းခံတွေ မဝတ်ထားတတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က သူမထမိန်အောက်ဝင်ပြီး ပေါင်ခွကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ အငမ်းမရ လျက်စုပ်လိုက်တိုင်း သူမမှာ ခံစားမှု ပေါင်းစုံနဲ့ အရသာရှိရတာ အမှန်ပါ။
သားသမီးတွေ သိသွားမှာကို စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်နဲ့ ခေတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်း၊ လျှာဖျားလေးတို့က ပေးစွမ်းတဲ့ ရင်လှိုက်ဖိုခံစားမှုလေးတွေရဲ့ အားပြိုင်မှုကြားမှာပဲ အရသာရှိလွန်းခဲ့တာပါ။ တစ်ခါတလေ ခေတ်က တောင်းဆိုရင် သူမက ခေတ်ရဲ့ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ဒူးထောက်ပြီး လီးစုပ် ဂွင်းထုပေးရတာပေါ့။ ဒီလို စုပ်ပေးရတော့လည်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ပါ။ သူမက လီးစုပ်ပေးရရင်တော့ ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးခိုင်းကာ မျိုချလိုက်ပါတယ်။ အများအားဖြင့်တော့ ခေတ်ကိုပဲ ပြီးအောင် လုပ်ပေးဖြစ်တာပါ။ ခဏလေး လစ်တဲ့အချိန်လေးမှာ လုပ်ရတာဆိုတော့ တစ်ယောက်ကျေနပ်ဖို့ပဲ ဦးစားပေးပြီး အာသာပြေ ပြုစုပေးရပါတော့တယ်။
ခေတ်တစ်ယောက်ကတော့ အန်တီခင်နဲ့ လိုးဖို့အဆင့်ထိ မရောက်ခဲ့ပေမယ့် ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုတော့ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို သယ်ဆောင်လာတာကတော့ အောင်လေးပါပဲ။ ဒီတစ်ပတ် အိမ်ပြန်ပြီးကတည်းက အောင်လေးပုံစံ နည်းနည်းထူးဆန်းနေပါတယ်။ သူ့ကို တစ်ခုခု ပြောချင်နေပေမယ့် မပြောသေးဘဲ ထိန်ချန်ထားတဲ့ပုံပါ။ နှစ်သစ်ကူး ကျောင်းပိတ်ရက် အိမ်ပြန်ရင် သူ့အတွက် အစီအစဥ္ကောင်း တစ်ခုရှိတယ်ပဲ အောင်လေးက ပြောထားပါတယ်။ အစိုးရကျောင်းတွေက ဒီဇင်ဘာ ကျောင်းရက်ရှည် ပိတ်ပေမယ့် ဘော်ဒါဆောင်ကတော့ မပိတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် နှစ်သစ်ကူးရက်ကိုတော့ အိမ်ပြန်ခွင့် နှစ်ရက်ပေးထားပါတယ်။
သူက မေးပေမယ့် အောင်လေးက သေချာမပြောတော့ နှစ်ကူးရက္မှာ ပျော်ပွဲစားပွဲ လုပ်ဖို့ပဲလို့ ထင်ကာ ဆက္မမေးဖြစ်ပါဘူး။ အရင်နှစ်ကူးရက်တွေမှာလည်း ခေတ်ရဲ့အိမ်မှာ ချက်ပြုတ်စားသောက်တာတွေ လုပ်နေကျမို့ အထူးအဆန်းမဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် အိမ်ပြန်ခါနီး ညမှာပဲ အောင်လေးက သူ မထင်မှတ်ထားတာတွေကို ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ အောင်လေး ပြောပြတာကတော့......
"ခေတ်၊ မင်းအတွက် happy new year ညကျရင် အစီအစဥ္ရှိတယ်လို့ ပြောထားတာ မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား"
"အင်းလေ၊ မင်းဟာမင်း အထာကိုင်ပြီး လှို့ဝှက်နေတာ။ ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး။
ဘာလဲ သောက်ဖို့ စားဖို့ မဟုတ်လား။ အိမ်မှာတော့ အမေရှိနေလို့ သောက်ချင်ရင် အချိုရည်ပဲ ရမှာနော်"
"ဟာ၊ အဲဒါက အဓိက မဟုတ်ဘူး။ ဒီမှာ ငါပြောတာကို အေးဆေးနားထောင်။
ပြီးမှ ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်ပြီး ထိုင်ကန်တော့ရင် ကန်တော့"
"လီးပဲ၊ ဘာလို့ ကန်တော့ရမှာလဲ"
"အေးပါ၊ ငါပြောပြပါ့မယ်။ ဒီလိုဟ......
ဒီတစ်ခေါက် အိမ်ပြန်တော့ ငါညပိုင်းမှာ ဂွင်းထုနေတာကွာ။
တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေတော့ ငါလည်း အားလုံးအိပ်နေပြီထင်ပြီး ညနေက ယူထားတဲ့ မကြီး ပင်တီလေးနဲ့ ထုနေတာ"
"မင်းကတော့ ဒါနဲ့သေမှာပဲ"
"ဟီး.... ဝါသနာကိုးကွ။ မင်းပြောတာ ဟုတ်တယ်။ ငါသေတော့မလို့"
"ဘယ်လို"
"ဒီလိုကွာ ငါထုနေတုန်း ငါ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး မကြီး ဝင်လာတာဟေ့။ ငါဘယ်လောက် ထူပူသွားမလဲ မင်းတွေးကြည့်။
လီးက အတောင်သားနဲ့၊ မကြီးပင်တီကို နှာခေါင်းမှာ ကပ်နမ်းပြီး ထုနေတာကို ပက်ပင်းကြီး မိတာလေ။
ငါတော့ ရှက်တာရော၊ �လန့်တာရော၊ ထူပူသွားတာပဲ"
"မင်းကို အဲဒါကြောင့် တံခါးသေချာ ပိတ်ပါ ပြောတဲ့ဟာ။ အမြဲ နမော်နမဲ့နဲ့။ စောက်ပျင်းကောင်"
အောင်လေးအကြောင်းကို သူသိပါတယ်။ အခန်းတံခါးကို ဘယ်တော့မှ သေချာမပိတ်လို့ ဟနေတာနဲ့၊ ဂျက် မထိုးမိတာနဲ့က ဖြစ်နေကျပါ။ အဲဒီလို အောင်လေး နမော်နမဲ့လုပ်လို့ အန်တီခင်နဲ့ သူ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ။ မကြီးမိသွားတော့ အောင်လေး ဘယ်လောက်တောင် ရှက်သွားမလဲဆိုတာ သူခန့်မှန်းနိုင်ပါတယ်။
"အင်း၊ ငါကလည်း အမြဲ အဲလိုပါပဲကွာ။ မကြီးကလည်း ငါ့ကို မနက်ပိုင်း စျေးလိုက်ပို့ခိုင်းမလို့ဆိုပြီး ဗြုန်းဒိုင်းကြီး ဝင်လာတာဟ။
ငါက ကြောင်ပြီး ကြက်သေ သေနေသလို မကြီးကလည်း ငါလုပ်နေတာကို တွေ့ပြီး မတ်တတ်ကြီး ကြောင်နေတာ။ သူလည်း တော်တော် အံ့ဩသွားပြီး ငါ့လီးကို မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေတာဟေ့။
နောက္မှ ငါသတိရပြီး လုံချည်နဲ့ လီးကို ပြန်ဖုံးရတာ။ ပြီးတော့မှ မကြီးကို တောင်းပန်ရတာပေါ့"
"မင်းကတော့ အရှက် အကြီးကြီး ကွဲတာပဲ၊ ဟား ဟား"
"အေးဟ၊ မကြီးကလည်း ပထမ ရှက်နေတာကွ။ သူလည်း ဒါမျိုးတွေ့ရမယ်လို့ ဘယ်ထင်ပါ့မလဲ။ ပြီးတော့ ငါ့လက်ထဲမှာလည်း သူ့ပင်တီနဲ့လေ"
"အင်းပေါ့၊ သူ့အချစ်ဆုံး မောင်လေးက သူတနေကုန် ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီကို နမ်းနေတဲ့ဟာကို၊ မကြီးလည်း ရှက္မှာပေါ့။ မင်းကို မဆူဘူးလား"
"နေအုံး၊ ငါပြောပြမယ်။ ငါက အမေတို့ ကြားမှာ စိုးပြီး တိုးတိုးလေး ကြိတ်တောင်းပန်ရတာပေါ့။
ငါကန်တော့ တောင်းပန်ပြီးမှ မကြီးမျက်နှာလည်း ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လာတယ်။ ပြီးတော့ မကြီးက ငါ့ကို ခဏလေးနေအုံးဆိုပြီး အပြင်ပြန်ထွက်သွားတာ။
ငါ့စိတ်ထင်တော့ အမေ့ကို သွားတိုင်တယ်ထင်ပြီး မကြီး၊ မကြီးနဲ့ လှမ်းခေါ်တာကို မရဘူး။
ငါလည်း မရမယ့်အတူတူ ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ဆိုပြီး ထိုင်နေလိုက်တယ်။ အမေကလည်း ငါ့ကို ဆူယုံအပြင် ဘာမှ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ငါအရှက်ကွဲတာပဲ ရှိမှာပေါ့။ ကျန်တာတော့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ သူ့နောက်ဆက်လိုက် မသွားတော့ဘူး"
ဟုတ်ပါတယ်။ အောင်လေးက သူတို့အိမ်က အသဲကျော်မို့ ဒီကိစ္စအတွက် ပြဿနာကြီး မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ အဆူခံရပြီးတော့ အရှက်ကွဲတာပဲ ရှိမှာပါ။ ပြီးတော့ အန်တီခင်ကိုယ်တိုင်က သူနဲ့ အောင်လေးတို့ မကြီးနဲ့ မလတ်တို့ရဲ့ ပင်တီတွေနဲ့ ဂွင်းထုတတ်တာကို သိနေတာပဲလေ။ ဒါကိုတော့ သူက အောင်လေးကို ပြန်ပြောပြလို့ မရပါဘူး။ ပြောပြလိုက်ရင် သူ့အမေကို တက်လိုးနေတာပါ ပေါ်ကုန်ပါလိမ့်မယ်။
"အင်း၊ ဟုတ်လား။ အန်တီခင်ကို မကြီးက သွားတိုင်တာလား"
"မတိုင်ဘူးဟ၊ ခဏကြာတော့ မကြီး ပြန်ဝင်လာပြီး တံခါးကို သေချာပိတ်တယ်။ ပြီးတော့ ငါ့ကုတင်ပေါ် လာထိုင်ပြီး အမေအိပ်နေတာ ဟုတ်ရဲ့လားလို့ သေချာအောင် သွားကြည့်တာတဲ့။
ငါလည်း မကြီးစကား ကြားတော့ အံ့ဩသွားတာပေါ့။ ပြီးတော့မှ မကြီးက ငါ့ကို သေချာ မေးချင်လို့တဲ့။ မကြီးက ငါ သူ့ဘောင်းဘီတွေကို ယူပြီး ဂွင်းထုနေတာ ရိပ်မိနေတယ်တဲ့။ ငါက ထုပြီးရင် လရည်တွေကို သူ့ပင်တီနဲ့ ပြန်သုတ်နေကျလေ။ အဲဒီတော့ သူလည်း တဖြည်းဖြည်း ရိပ်မိလာတာပေါ့"
"အဲဒါကြောင့်၊ ငါက မင်းကို အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့ ပြောတာပေါ့။ မင်းမြောက်ပေးတာနဲ့ ငါ့လရည်တွေပါ သုတ်ဖြစ်ခဲ့တာ အကြိမ်တွေ မနည်းဘူး"
"ဟီး.... ဖီးလ်ကလည်း မိုက်တာကိုးကွ၊ မကြီးက ဆက်ပြောသေးတယ်။ သူ အစက သူ့ရည်းစားရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ထင်တာတဲ့။ နောက္မှ သူ့ရည်းစားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တဲ့ ရက်တွေမှာလည်း ပင်တီမှာ သုတ်ရည်နံ့ရမှ ငါ့ကို မသင်္ကာဖြစ်တာ။
ဒါပေမယ့် ငါလည်း လူပျိုပေါက် ဖြစ်နေပြီမို့ စိတ်ကစားတာပါဆိုပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့တာတဲ့။ အခုပက်ပင်းမိမှ မကြီး သိချင်တာ မေးမလို့ဆိုပြီး ပြောတာကွ"
"ဟူး....တော်သေးတာပေါ့"
ဒီနေရာမှာတော့ အောင်လေး ကံကောင်းတယ်လို့ သူထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုရင် အန်တီခင်ကလည်း ဒီကိစ္စကို သိနေပေမယ့် အောင်လေးကို မဆူခဲ့ဘူးလေ။ သားတစ်ယောက်တည်း ရှိတာမို့ အလိုလိုက်ကာ မဆူရက်ဘဲ နားလည်ပေးတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
"အေးဟုတ်တယ်။ မကြီးစကားကြားမှ ငါလည်း စိတ်အေးတော့တယ်။ မကြီးက သူမေးတာကို မှန်မှန်ဖြေခိုင်းတယ်ကွ။ မကြီးက ဘာလို့ သူ့ပင်တီနဲ့ အာသာဖြေချင်ရတာလဲတဲ့။
ငါလည်း မရှက်တော့ဘူး။ အကုန်ပြောချလိုက်တယ်။ မကြီးပင်တီနဲ့ရော မလတ်ပင်တီနဲ့ပါ ထုမိတာလို့။ ငါ့အနားမှာ မိန်းမသားက သူတို့ပဲ ရှိတာမို့ ယူပြီး ထုဖြစ်တာလို့ ပြောလိုက်တယ်။
အဲမှာ မကြီးက၊ ဒါဆိုရင် သူနဲ့ မလတ်ကို အတူအိပ်ချင်တဲ့ စိတ်ရှိလို့ မဟုတ်ဘူးလားလို့ ထပ်မေးတယ်"
"ဟင်၊ မင်း မငြင်းဘူးလား"
"ငြင်းတော့ ငြင်းတယ်ကွ။ ဒါပေမယ့် ငါ့စိတ်ထဲရှိတဲ့ အတိုင်း အကုန်ပြောချပစ်လိုက်တယ်။ ငါက အမတွေနဲ့ လိုးချင်တာ မဟုတ်ဘဲ၊ အမတို့ အလိုးခံရတာကို စိတ်ကူးယဥ္ပြီး ဖီးလ်တက်တာလို့ ပြောချလိုက်တော့ မကြီးက ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကွ၊ မယုံနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ"
ဒါတော့ သူလည်း သိပါတယ်။ အောင်လေးက သူ့အမတွေ အလိုးခံရတာကို စိတ်ကူးနဲ့ ရူးသွပ်ပြီးတော့ ဖီးလ်တက်တတ်သူပါ။
"ငါက ဗြောင်ကြီးပြောချလိုက်တော့ မကြီးက ရှက်သွားမှာပေါ့။ ငါလည်း မထူးဘူးဆိုပြီး ပြောကောင်းကောင်းနဲ့ ပြောချပစ်လိုက်တာ။
မကြီးမှာ ဘဲရှိတယ်ဆိုတာ သိကတည်းက ငါ့စိတ်တွေ ဒီလို ဖြစ်လာတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း၊ မကြီးနဲ့ မလတ်ရဲ့ ပင်တီကို ခိုးရှူ ခိုးနမ်းပြီး ဂွင်းထုရတာ ပိုဖီးလ်ရှိတာတွေ ပြောချလိုက်တာ။
ငါဆက်တိုက်ပြောချလိုက်တော့မှ မကြီးမျက်နှာက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတာ။ ပြီးတော့ ထပ်မေးတယ်။
မကြီးကို ဘယ်သူနဲ့ လိုးတယ်ဆိုပြီး စိတ်ကူးယဥ္တာလဲတဲ့။ ငါလည်း မကြီး ရည်းစားနဲ့ရော၊ ပြီးတော့ မင်းနဲ့ရော စိတ်ကူးနဲ့ လိုးခိုင်းပြီး ထုတာလို့ ပြောချပစ်လိုက်တယ်....ဟီး"
"ဘာ..... ဟာကွာ.... မင်းကတော့ ငါ့ကိုပါ ဆွဲထည့်ရသလား"
"အေး....ဟီး၊ မကြီးလည်း အံ့ဩသွားတယ်ဟ။ ဘာလို့ ခေတ်နဲ့ ဖြစ်တယ်လို့ စိတ်ကူးယဥ္ရတာလဲလို့ မေးတယ်။ ငါလည်း ပင်တီတွေနမ်းပြီး ထုတာ မင်းပါ ပါတယ်လို့၊ မင်းက မကြီးတို့ကို လိုးတယ်လို့ စိတ်ကူးယဥ္ခိုင်းပြီး ငါတို့အတူတူ ထုကြတာလို့ �အကုန်ပြောပြလိုက်တယ်"
"ဟာကွာ....မင်း...."
အခုတော့ မျက်လုံးပြူးရတာ ခေတ်အလှည့်ရောက်လာပါပြီ။ ဟုတ်တယ်လေ။ လူငယ်သဘာဝ စိတ်ရူးသွပ်ပြီး အာသာဖြေကြတာကို အကုန်သိကုန်ပြီဆိုတော့ ရှက်တာပေါ့။ မကြီးတို့ ပင်တီနဲ့ ဂွင်းထုနေတာ သိကုန်တာမို့ ဒီတစ်ခေါက်ပြန်ရင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့တောင် မလွယ်တော့ပါဘူး။
"မင်း ရှက်ပြီး ငါ့ကို အပြစ်မတင်နဲ့။ ငါအဲလိုပြောလိုက်လို့ အကုန်အစဥ္ပြေသွားတာ"
"လီး အစဥ္ပြေတာလား။ မကြီးက ငါ့ကို ပါးမရိုက်ရင် ကံကောင်း၊ လီးပဲ၊ လျောက်လုပ်တာပဲ"
"�ေဩာ်.... တကယ်အစဥ္ပြေတာပါဆို။ မကြီးက မင်းပါ သူတို့ကို မှန်းနေတယ်လို့ ငါပြောတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ကွ။ အဲတော့ ငါလည်း ပိုပိုသာသာ ပြောမိတာပေါ့။ မင်းက မကြီးတို့ကို ဘယ်လိုလိုးတယ်ဆိုတာ စိတ်ကူးယဥ္ပြီး ငါ့ကို ပြောပြရင် ငါအရမ်းဖီးလ်တက်တာကို ပြောလိုက်တယ်။
ငါ့စကားဆုံးတော့မှ မကြီးက မင်းလီးကရော ငါ့လိုပဲ ကြီးရဲ့လားတဲ့။ ဘယ်ပုံစံရှိလဲ မေးတယ်ကွ"
"ဟင်....တကယ်"
"အေးဟ၊ မကြီးကလည်း ရည်းစားနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံထားဖူးတော့ သူ့အတွက် လိင်ကိစ္စက မထူးဆန်းဘူးနဲ့တူတယ်။ ပြီးတော့ ည လူခြေတိတ်ချိန်မှာ သူ့ပင်တီကို နမ်းပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ ငါ့ကိုတွေ့ရတော့ သူလည်း စိတ်ထန်နေပုံရတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီစကားမျိုးတွေ မေးတာပေါ့။
ငါလည်း အစက ကြောက်လန့်ပြီး လီးပြန်ကျသွားတာကနေ ပြောနေရင်းနဲ့ လီးပြန်တောင်လာတယ်။ ပြီးတော့ မကြီးက မင်းလီးအကြောင်း ငါ့ကိုမေးတော့ ငါလည်း ထိန်းမရတော့ဘူး။ မပြီးသေးတဲ့ လီးက လုံချည်အောက်ကနေ သိသိသာသာကို ထောင်နေတာ"
"မင်းကတော့ တကယ့်ငထန်ပဲ။ ကိုယ့်အမရှေ့မှာ လီးတောင်ရတယ်လို့"
"အေးကွ၊ ငါလည်း မင်းလီးအကြောင်းကို သေချာပြောပြလိုက်တယ်။ ငါ့လိုပဲ ရှည်ပြီး ကြီးတဲ့အကြောင်းပေါ့။ ပြီးတော့ မင်းက အိမ်ကိုလာတိုင်း မကြီးနဲ့ မလတ်ရဲ့ ဖင်အိုးတွေကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတာကိုပါ ပြောထည့်လိုက်တယ်။
ငါ အဲလိုပြောလိုက်တော့ မကြီးမျက်လုံးတွေ အရောင်တဖျတ်ဖျတ်တောက်သွားတာ။ သူလည်း တော်တော်စိတ်ဝင်စားသွားတာဟ"
"ဟာကွာ....မင်းလုပ်ပုံနဲ့ ငါတော့ ရှေ့လျောက် မင်းအိမ်မလာရဲတော့ဘူး"
အောင်လေး စကားကြောင့် ခေတ်မှာ တော်တော်ထိတ်လန့်သွားပါတယ်။ သူက မကြီးတို့ ဖင်တောင့်တောင့်ကို ခိုးကြည့်နေတတ်တာကို ဖွင့်ပြောခံလိုက်ရတော့ မကြီးတို့နဲ့ ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရဲတော့မှာလဲ။ ဒါပေမယ့် မကြီးက အပြစ်မပြောဘဲ စိတ်ဝင်စားတဲ့ အမူအရာပြတယ်ဆိုတော့လည်း ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲလို့ တွေးကာ ရင်ခုန်နေမိပြန်ပါတယ်။
"နေပါအုံး၊ ငါပြောတာ အဆုံးထိနားထောင်၊ အဲမှာ မကြီးက ငါ့ကို ဘာမေးလည်း သိရဲ့လား။
နင့်သူငယ်ချင်းကရော အပြင်မှာ တကယ် လုပ်ရဲလို့လားတဲ့။ ခေတ်ကသာ လုပ်ရဲရင် မကြီးကလည်း စမ်းချင်တယ်တဲ့"
"ဟမ်.....တကယ်....ဟေ့ကောင် မင်း မအာနဲ့နော်"
"မအာဘူး။ တကယ်ပြောတာ။ ငါလည်း နားကြားများ မှားသလား။ မကြီးပဲ နောက်ပြောတာလားဆိုပြီး ပြန်မေးတော့လည်း မကြီးက အဲလိုပဲ ထပ်ပြောတယ်ကွ။
ငါလည်း ငါမျှော်လင့်တာ တကယ်ဖြစ်လာပြီဆိုပြီး အရမ်းဝမ်းသာသွားတာ။ အဲဒါနဲ့ ငါက မင်းလုပ်ချင်တာသေချာကြောင်း အာမခံလိုက်တယ်။ မကြီးက ခဏငြိမ်ပြီး စဥ္းစားနေပြီးမှ ဒီတစ်ပတ် နှစ်သစ်ကူးညကျရင် စမ်းကြမယ်လို့ ပြောတယ်ဟ"
"ဟာ.... ငါတော့ မယုံနိုင်သေးဘူး။ မင်း အတည်ပြောနေတာလား။ မကြီးက ဒါမျိုး လုပ်ခွင့်ပြုမယ်လို့ ငါတော့ ယောင်လို့တောင် မထင်ဖူးဘူး"
ခေတ်အနေနဲ့ကလည်း ဒါမျိုး မကြီးဘက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ထုတ်ပြောပြီး ခွင့်ပေးလိမ့်မယ်လို့ မထင်ရဲတာ အမှန်ပါ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူ့ကို မောင်တစ်ယောက်လိုသာ သဘောထားခဲ့တာကို သိနေခဲ့တာလေ။ ပြီးတော့ အောင်လေးတို့ မိသားစုက ခေတ်မှီပြီး ပွင့်လင်းကြပေမယ့် အခုလိုမျိုးတော့ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မတွေးဖူးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အန်တီခင်နဲ့တောင် အကြမ်းဆုံး လိုးပွဲတွေ ရှိခဲ့ဖူးတာမို့ အခုလို အောင်လေးစကားကြားတော့ သူရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှား နေမိပါတယ်။
အပိုင်း ၁၇ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment