ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် ဒုတိယတွဲ အပိုင်း ၃၅
စိတ်ခံစားချက်ဆိုတာ အချိန်အခါ၊ အတွေ့အကြုံနဲ့လိုက်ကာ ပြောင်းလဲတတ်တာကို ကျနော် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ငယ်ရွယ်စဥ္က အမေ့အပေါ် နာကျည်းခဲ့မှုများဟာလည်း အခုအခါမှာတော့ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ နားလည်ပေးနိုင်လာခဲ့ပါပြီ။
ဒါကြောင့်ပဲ အခုနောက်ပိုင်းမှာ အမေ့အပေါ် ပုံမှန်လိုမျိုး ပြန်နေထိုင်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ငယ်စဥ္ကလိုတော့ ချစ်ခင်ရင်းနှီးတဲ့ ပုံစံမျိုးတော့ မရှိတော့ဘူပေါ့။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က ကာမမှုနဲ့ ရင်းနှီးခဲ့သလို စွဲလမ်းနှစ်သက်ပြီး အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ လွန်ကျူးနေခဲ့တာမို့ အမေ့ကို နားလည်ပေးလာနိုင်တာလည်း ပါပါတယ်။
ဒါက သူ့အသက်အရွယ်ကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့။ တစ်ချိန်ကတော့ ကလေးသာသာအရွယ်မို့ အမေ့အပေါ် နှာမြောတွန့်တိုတာလည်း ပါပါတယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ လိင်ကိစ္စရဲ့ဆန်းပြားမှုနဲ့ ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းနိုင်မှုကို ကျနော် သိနေခဲ့ပါပြီ။
ကျနော့်အနေနဲ့ စိတ်မဖြေနိုင်တာ တစ်ခုကတော့ ဦးသန့်စင်နဲ့ ဖြစ်နေရလို့ပါ။ အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါလေးတို့ မျက်နှာကို မြင်တိုင်း ဒီအဖြစ်အပျက်ကြီးကို လက် မခံနိုင်ဖြစ်နေရတုန်းပါ။ ဘယ်သူ့မျက်နှာမှ မထောက်ဘဲ မဖြစ်သင့်တဲ့ လူနဲ့ ဖြစ်ရတယ်လို့ပဲ ထင်ပါတယ်။
တဖက် မှာလည်း အမေက ထင်ရာမစိုင်းခဲ့တာကို ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။ တပ်မက္ဖွယ် ကောင်းလွန်းပြီး ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့ ကာမနွံထဲမှာ ပျော်ရွှင်နေပေမယ့် ကျနော့်ကို ပစ်ပယ်ပြီး နောက်အိမ်ထောင် မပြုခဲ့တာကို ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။ ဒါတွေကို အခုချိန်မှာ ကျနော် တဖြည်းဖြည်း နားလည်နိုင်ခဲ့ပါပြီ။
ပြီးတော့ အမေရဲ့တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်ရပ်တွေကို သိခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ထိုအဖြစ်အပျက် မျိုးတွေကို ထပ်မံမကြုံခဲ့တော့ပါဘူး။ တနည်းအားဖြင့် ကျနော့်ရှေ့မှာ အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ရဲ့ မသင်္ကာစရာ ဖြစ်နိုင်တဲ့ မြင်ကွင်းမျိုး မတွေ့ရတာပါ။
နောက်ပိုင်း အိမ်ကို ဦးသန့်စင်လာရင် အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါလေး အမြဲပါပါတယ်။ ဒါဟာ ကျနော့်ရဲ့ စိမ်းကားမှုတွေကြောင့် အမေက ရှောင်ကြဥ္နေခဲ့တာမှန်း သိပါတယ်။ ကျနော် ဆယ်တန်းနဲ့ တက္ကသိုလ် တက်နေချိန်မှာတော့ အိမ်မှာ မနေဖြစ်တော့ပါ။
ဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နေလားဆိုတာတော့ ဘယ်သိနိုင်ပါ့မလဲ။ ဆက်ဖြစ်ရင်လည်း ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်အမြင်မှာတော့ အားလုံးက ပုံမှန်အတိုင်းပါပဲ။ စိတ်ပျက်စရာတွေ ထပ်မတွေ့ရလို့လည်း ကျနော့်စိတ်တွေ �အနည်းငယ် အေးချမ်းလာပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ အရင်နှစ်လို ကျောင်းတက်ရင်း အဆောင်မှာပဲ နေတာမျိုးတော့ မလုပ်တော့ပါဘူး။ အချိန်မှန် အိမ်ပြန်လာတတ်ပါပြီ။ ကျနော့်အတွက် အားငယ်ဝမ်းနည်းရာ၊ ခံပြင်းနာကျည်းရာ၊ ယုံကြည်မှုတွေ ပျက်သုဥ္းရာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အိမ်ကို နားလည်စာနာမှုတွေနဲ့ ပြန်လည်အသက်သွင်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။
ဒီလို အိမ်ကို ပုံမှန် ပြန်နေခဲ့လို့လည်း ကျနော် မသိတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိနေသေးတာကိုလည်း သိခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ပုံမှန် ကျောင်းပိတ်ရက် မတိုင်ခင် တစ်ရက်ကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပါ။ လူက နေရတာ ငြီးစီစီနဲ့မို့ ကျောင်းမတက်ချင်တာနဲ့ ပြန်လာဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ မနက် ၁၀ နာရီလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ခြံတံခါးရော၊ အိမ်တံခါးရော ပိတ်ထားပါတယ်။ အမေ ပွဲရုံက ပြန်မရောက်သေးပါဘူး။ ဒုတိယနှစ် တက်ကတည်းက ကျနော်အိမ်ပြန်လာချိန် အစဥ္ပြေစေဖို့ အိမ်သော့အပိုကို အမေက ပေးထားခဲ့ပါတယ်။
ခြံတံခါး သံကြိုးကို သေချာပြန်ခတ်ပြီး ဝင်လာခဲ့တယ်။ အိမ်က ဘာဂျာတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ပြန်ပိတ်တော့ အတွင်းဘက်က ပိတ်လို့မရပြန်ပါဘူး။ နှစ်တွေကြာတော့လည်း အတွင်းက သော့ကွင်း ပျက်နေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ဒါတွေက ကျနော် ပြန်ပြင်ပေးရမယ့် အရာတွေပါ။
ကျနော် မရှိရင် အမေတစ်ယောက်တည်း နေရတာမို့ အိမ်ရဲ့ပျက်စီးနေမှုတွေကို ကျနော် ဂရုစိုက်ပေးသင့်ပါတယ်။ ကျနော့် အမှားတွေကို ပြန်စဥ္းစားရင်း နောင်တရမိပါတယ်။ ဒါနဲ့ သော့ကို အထဲကနေ လက်ထုတ်ပြီး အပြင်က သော့ကွင်းမှာ ခက်ခက်ခဲခဲ ခတ်လိုက်ရပါတယ်။ ညတိုင်း အမေ ဒီလိုခတ်နေရမှာပါ။
ပြီးတော့ အိမ်ရဲ့ ကျန်တဲ့နေရာတွေမှာလည်း ဒါမျိုး ချို့ယွင်းပျက်စီးနေတာတွေ ရှိနေပါသေးတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဒါတွေအကုန် ပြန်ပြင်ပေးဖို့ ကြိုးစားရပါမယ်။ ကျနော့် ဖိနပ်တွေ ထားဖို့ သီးသန့်လုပ်ထားတဲ့ ဖိနပ်စင်ကအစ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေပါပြီ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ပျက် မိပြီး စီးလာတဲ့ ဖိနပ်ကို စင်အောက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲပဲ တန်းဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ ခေါင်းက ငြီးစီစီနဲ့မို့ အိပ်ချင်နေလို့ပါ။
ညက အဆောင်မှာ တစ်ညလုံး ဖဲရိုက်ခဲ့တာလေ။ ဖဲကရှုံး၊ လူကညစ်ပြီး ငြီးစီစီဖြစ်နေတာနဲ့ ကျောင်းတက်ချင်စိတ် မရှိတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်ပြန်လာဖြစ်တာပေါ့။ မနက်စာလည်း စားချင်စိတ် မရှိသေးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်လိုက်ပါတယ်။ အမေကတော့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီး အိပ်နေတာကို တွေ့ရင် တော်တော် အံ့ဩသွားမှာပါ။
အတန်ကြာ အိပ်ပျော်နေရင်းမှ အပြင်က အသံတစ်ချို့ကြောင့် ကျနော် နိုးလာခဲ့ပါတယ်။ အမေ အိမ်ပြန်ရောက်လာတာ ဖြစ်မှာပါ။ ကျနော်လည်း ဗြုန်းခနဲ မထချင်သေးတာနဲ့ ဆက် မှေးနေမိသေးတယ်။ နောက် မှ ကျနော်ပြန်ရောက်နေတာကို အသိပေးဖို့ လူးလဲထရင်း အိပ်ခန်းတံခါးနား ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ဒီမှာတင် ကျနော့်နားထဲ တီးတိုးပြောနေကြသံများ ကြားလိုက်ရပါတယ်။ အမေ တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူးပဲ။ ဘယ်သူလဲ ? အမေမြလား၊ အန်တီယမင်းလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဟို.... ဟိုလူကြီးလား.....? ဒါနဲ့ ကျနော် တံခါးအနားကို ခြေဖေါ့နင်းကာ လျောက်သွားရင်း အသာနားစွင့်နေလိုက်ပါတယ်။
"................."
"......... ကျမ ဒီနေ့ အလုပ်များနေပါတယ်ဆို။ ရှင်ကလည်း ပြောမရပါလား။
ကျမလည်း တကယ့်ဝဋ္ပါပဲ...."
"ကိုယ် မနက်ဖြန်ဆို ယမင်းတို့နဲ့ သွားစရာရှိလို့။
တခြားမြို့က မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့ အလှူတစ်ခုကို ယမင်းနဲ့ သမီးကို ခေါ်သွားရမှာ။ တစ်နေကုန်မှာပဲ။
အဲဒါကြောင့် ကြည်ပြာ့ကို ဒီနေ့နေရအောင် ပြောတာပါ။
ကြည်ပြာနဲ့လည်း မနေဖြစ်တာ ကြာနေပြီလေ။ ကြည်ပြာပဲ အမျိုးမျိုး ရှောင်နေပြီးတော့။
နှစ်လတောင် ကျော်လောက်ပြီ။ လာပါကွာ။ ခပ်မြန်မြန် လုပ်လိုက်ရအောင်"
"ကျွတ်........... ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ပြန်တော့။
မနက်ဖြန် သား ကျောင်းပိတ်မှာ။ တော်ကြာ ဒီညနေ ပြန်လာရင် ခက်ကုန်မယ်။
ရှင့်ကြောင့် ကျမ သားလေး စိတ်ဒုက္ခရောက်ရမှာ မဖြစ်စေချင်တော့ဘူး"
"အွန်းပါ။ ကိုယ့်သဘောကို ကြည်ပြာ့ဆီ အကုန်ပြောပြီးသားလေ။
လာပါ.... ဒီမှာပဲ လိုးရအောင်"
"ဟင်....... တော်ပါ။ နေပါအုံး။
ဒီမှာတော့ မလုပ်နဲ့။ ကျမ ခွင့်မပြုဘူး။ အခန်းထဲသွား။
ကျမ တံခါး သော့ပြန်ခတ်လိုက်အုံးမယ်.....
ရှင့်ဟာရှင် အရင်ဝင်နှင့်....."
"................."
ဒီနောက်တော့ အမေက ဘာဂျာတံခါးကို သော့သွားခတ်တယ်နဲ့တူတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းဘက်ကို လျောက်သွားသံ ကြားရတယ်။ ပြီးတော့ အသံတိတ်သွားကြပါတယ်။
အိမ်ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်သွားပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲမှာတော့ ဗလောင်ဆူအောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ကိုယ့်အမေကို တခြားသူက တက်လိုးဖို့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီလေ။ အမေကလည်း အလိုးခံဖို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီ မဟုတ်ပါလား။
ဒီအသိက ခံပြင်းနာကျင်စရာ ဆိုပေမယ့် ကျနော်ရင်ထဲ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ရင်ခုန်သံ မြန်နေရပါတယ်။ ဒေါသထွက်လို့လား၊ နာကျည်းလို့လား၊ အံ့ဩလို့လား၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ ကျနော် သေချာမသိပါဘူး။ ဒေါသထွက်စရာဆိုတာ သိပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ဒီအခြေအနေတွေကို သိနေပြီးသားလေ။
ထူးပြီး အံ့ဩစရာ မရှိသလို၊ ပိုပြီး နာကျည်းဖို့လည်း မရှိတော့ပါဘူး။ အမေ့ရဲ့ လိုအပ်မှုနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ လူမသိ သူမသိ ဖြစ်နေကြတဲ့ အခြေအနေကို လက်ခံပေးခဲ့ရပြီးပြီလေ။ သူတို့နှစ်ယောက် ပြတ်နေကြပြီ ထင်ခဲ့ပေမယ့် ကျနော့် အထင် မှားမှန်း သိလိုက်ရပါပြီ။
အခု ကျနော် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ အိပ်ရာပေါ် ပြန်တက်ပြီး ဆက်အိပ်ရမလား။ အိပ်ပျော်တော့မယ် မထင်ပါဘူး။ အခြားအခန်းတစ်ခုမှာ အမေဖြစ်သူက တိတ်တိတ်ပုန်းလင်နဲ့ အလိုးခံနေတာကို တစ်မိုးတည်းအောက် မှာ ကျနော်ဘယ်လို အိပ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။
ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် စကားသံ ကြားပြီး၊ လိုးကြတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့ အချိန်က စကာ ကျနော့် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါတယ်။ လူမှာလည်း ခြေမကိုင်မိ၊ လက် မကိုင်မိ ဖြစ်နေသလို တဆက်ဆက်တုန်နေပါတယ်။
အရင်တစ်ခါက နာကျည်းခံပြင်းမှု မျိုးစုံနဲ့ မျက်ရည်လည်ရွှဲ ကြည့်ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိပါတယ်။ ကျနော့် စိတ်ကို သတိမကပ်နိုင်သေးခင် အခန်းပြင်ကို အသာလေး ထွက်လာမိတယ်။ ကျနော့် အတွေးအိမ်မှာ အမေ့ကို ဦးသန့်စင် စိတ်ကြိုက်လိုးဆော်နေပုံတွေ ကြီးစိုးနေပါတယ်။
ဒါနဲ့ပဲ အရင်တစ်ခါ ချောင်းကြည့်ခဲ့တဲ့ စတိုခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်ထိ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အသိစိတ်က မဆုံးဖြတ်ရသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မသိစိတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ကျနော့်ကို ထိုမြင်ကွင်းဆီ တွန်းပို့နေခဲ့ပါပြီ။
သိစိတ်နဲ့ မသိစိတ် မပိုင်းခြားနိုင်သေးခင်မှာပဲ နံရံက အပေါက်နားကို ကျနော့်မျက်နှာ ကပ်သွားမိပါတယ်။ အပေါက်ငယ်လေးက မြင်လိုက်ရတဲ့ တစ်စွန်းတစ်စကြောင့် ကျနော့်မျက်လုံးကို အပေါက်နား သေချာကပ်သွားစေပါတော့တယ်။ မြင်လိုက်ရတာကလည်း တကယ်စိတ်ကြွစရာပါ။
အမေက အခန်း အဝင်အဝ နံရံနားမှာ မတ်တတ်ရပ်ပေးထားရတာပါ။ ဟိုလူက အမေ့ကို ကုတင်ဆီ ရောက်အောင်ပင် မစောင့်နိုင်တဲ့ ပုံပါ။ အခန်းထဲ ဝင်ဝင်ချင်း စားမာန်ထကာ လိုးဖို့ လုပ်တယ်နဲ့ တူပါတယ်။
သေချာကြည့်မိတော့ အမေက နံရံမှာကပ်ရင်း ထမိန်ကို ခါးထိလှန်တင်လို့ ကိုင်ပေးထားပါတယ်။ ဦးသန့်စင်က အမေနဲ့ ရင်ဘက်ချင်း အပ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချထားပါတယ်။ ခပ်ဟဟ ကားပေးထားရတဲ့ အမေ့ပေါင်ကြား ဝင်ပြီး မတ်တတ်လိုးနေတာပါ။ အမေ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကတော့ ဒူးနားအထိ ဆွဲချခံထားရပုံပါ။
နံရံမှာ ကျောကပ်ပေးထားရတဲ့ အမေ့ကို ရင်ဘက်ချင်း ဖိပြီး အတင်း ပင့်လိုးနေတဲ့ ပုံစံပါ။ အမေ့မျက်နှာမှာ နာသာခံခက် ဖြစ်နေပုံတွေ အတိုင်းသားတွေ့မြင်နေရပါတယ်။ အပေါ်ပင့် ဆောင့်လိုးချက် များရဲ့ ထိမိပြင်းထန်ပုံများကို အမေ့မျက်နှာမှာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပါတယ်။
တစ်ချက်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အံကြိတ်တင်းခံရင်း ပျက်ယွင်းနေတဲ့ မျက်နှာပုံစံက သနားဖို့ပင် ကောင်းလှပါတယ်။ ဒီလူကြီး အမေ့ကို သေချာနှူးနှက်တာမျိုး မလုပ်ဘဲ ဝင်ဝင်ချင်း ဆောက်နဲ့ထွင်းနေတဲ့ပုံပါ။ အဲဒီတော့ ကျပ်တည်းပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက် များကို အခံရခက်လောက်အောင် ဖြစ်နေရမှာပေါ့။
ဒါကြောင့်ပဲ နာကျင်သမျှကို အံကြိတ်တင်းခံရင်း မတတ်သာလို့ လိုက်လျောရတဲ့ပုံ ဖြစ်နေတာ နေမှာပါ။ အမေ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး သနားမိပေမယ့် ကျနော် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ဒီလူက အမေ့ရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေကို လာဖြည့်ဆည်းပေးနေကျ တိတ်တိတ်ပုန်း လင်ပဲလေ။
ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ထိုက်နဲ့ သူ့ကံ၊ နာပါလေ့စေဆိုတဲ့ စိတ်ကလည်း ရှိနေပြန်ပါတယ်။ ကျနော့်မှာသာ ကြည့်နေရင်း အခံရခက်လှပေမယ့် အထဲက နှစ်ယောက်ကတော့ တဖွပ်ဖွပ်၊ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ဆက်လိုးနေကြတာပါပဲ။ ပေါင်ကွပေးထားတဲ့ အမေ့ကို ဦးသန့်စင်က ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ပင့်လိုးနေပါပြီ။
အလိုး၊ အခံ အကျင့်ရနေတဲ့ သူတွေမို့ စစချင်း အခံရခက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း အစဥ္ပြေသွားမှာပါ။ ဒီအခါ ရမ္မက် မှော်ရုံတောမှာ မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြစ်သွားကြအုံးမယ်ဆိုတာ သိနေပါတယ်။ အခု ကြည့်နေရင်းနဲ့ပင် အမေ့မျက်နှာမှာ နာကျင်မှုတွေ သိပ်မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ ဦးသန့်စင်ရဲ့ ပင့်လိုးချက်တွေကို ခန္ဓာကိုယ်က အလိုက်သင့် ခံပေးနေတာ တွေ့နေရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အမေ့မျက်နှာမှာ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှုတွေ ပျောက်ဆုံးနေပါတယ်။ ကာမယစ်မူးမှုရဲ့ အရှိန်အဟုန်ကြောင့် တက်ကြွရွှင်လမ်းစိတ်နဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးတတ်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ မတတ်သာလို့ အလိုးခံပေးနေရတဲ့ အသွင်မျိုး အမေ့မှာ တွေ့ရလို့ ကျနော်အံ့ဩမိပါတယ်။
အရင်တစ်ခါတွေ့တုန်းက အမေကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ဦးသန့်စင်လိုးသမျှကို စိတ်တူကိုယ်တူ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးတာပါ။ ကြည့်မိတဲ့ ကျနော် ရင်နာရတဲ့အထိပါပဲ။ အမေ့ရဲ့ ရမ္မက်ထန်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ရမ္မက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်လုံးများကို ကျနော် မမေ့နိုင်သေးပါဘူး။ နားရှက်ဖို့ ကောင်းလောက်အောင် အပြန်အလှန် ပက်ပက်စက်စက် ပြောခဲ့ကြတာလေ။ ပြီးတော့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား။
အခုတွေ့နေရတာကတော့ တစ်ချက်၊ တစ်ချက် ပင့်ဆောင့်ချက်တွေ ထိချက်ပြင်းလို့ နာကျင်တဲ့ပုံ ဖြစ်သွားတာက လွဲလို့ ခံစားမှုမဲ့နေသလိုပါပဲ။ ရမ္မက်အရှိန်ကြောင့် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု၊ အရသာရှိမှုတွေ မဖြစ်ပေါ်သလိုပါပဲ။ ခံစားမှုမဲ့တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဆောင့်လိုးသမျှကို ခန္ဓာကိုယ်က အလိုလို တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားမှုတွေပဲ မြင်ရပါတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက် ကိစ္စတစ်ခုခုနဲ့ အစဥ္မပြေများ ဖြစ်နေကြလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ အခုဟာက စိတ်တူကိုယ်တူ အချစ်ပွဲ နွှဲနေကြတဲ့ပုံ မဟုတ်တာတော့ အသေအချာပါပဲ။ အပြန်အလှန် ရမ္မက်ရှေ့ဆောင် စကားသံတွေလည်း တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။ လိုးဆောင့်သံ၊ အသားချင်း ထိခတ်သံနဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေသာ ကြားရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အမေမျက်နှာကသာ တည်ငြိမ်နေတာပါ။ ဦးသန့်စင်ကတော့ အမေ့ပုခုန်းပေါ် သူ့မျက်နှာ မှေးတင်ရင်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ပင့်လိုးနေပါတယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ရင်ဖုန်း အင်္ကျီကို မချွတ်ဘဲ နို့တွေကို အပေါ်က ဖိကိုင်ဆုပ်ချေနေပါသေးတယ်။
နို့တွေကို ဆုပ်ချေဖိကိုင်လိုက်တိုင်း အမေ့မှာ နာကျင်ခံခက်လွန်းလို့ သူ့လက်တွေကို ဖယ်ရှားနေပါတယ်။ ရုန်းဖယ်ရတာကလည်း လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ပါ။ အခြားလက်တစ်ဖက်က လှန်တင်ပေးထားရတဲ့ ထမိန်ကို စုကိုင်ပေးထားရသေးတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဟိုလူကတော့ သူ့လက်တွေကို အဖယ်မခံဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်တာပါပဲ။ အောက်က ပင့်ဆောင့်နေတာလည်း မပျက်ပါဘူး။
အမေ့မှာလည်း တားလို့မရတာနဲ့ စိတ်ပျက်သွားပုံပါ။ မနှစ်မြို့တဲ့ အမူအရာနဲ့ မျက်နှာလွှဲကာ ငြိမ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။ ဟိုလူကတော့ သူများအမေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ပွဲတော်တည်နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခဏအကြာမှာတော့......
"ကြည်ပြာ၊ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးကွာ။
ဒီအတိုင်း လိုးရတာ အားမရဘူး။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်မရဘူးလေ"
"ကျွတ်..... အိပ်ရာပေါ် သွားမယ်ဆိုတော့လည်း ရှင်က မရဘူး။
ကဲ.... မြန်မြန်လုပ်၊ ပြီးရင် ပြန်တော့"
ဦးသန့်စင်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး ကပ်သီးကပ်သပ် ပင့်လိုးနေရတော့ အားမရဘူးနဲ့တူပါတယ်။ သူ့တောင်းဆိုချက်ကို အမေက မကြည်မသာနဲ့ ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ အမေ့မျက်နှာ အမူအရာနဲ့ ပြောသံတွေက ဦးသန့်စင်လုပ်နေတာကို မနှစ်မြို့တာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပါတယ်။
အမေက မကြိုက်တာကို ဘာလို့ လက်ခံနေရတာလဲ။ အခုပုံစံက တစ်ဖက်သား စိတ်ကျေနပ်စေဖို့ အလုပ်သဘောဆန်ဆန် ဆက်ဆံနေတဲ့ပုံ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် အခြေအနေကြည့်ပြီး အတွေးရခက်နေပါတယ်။
အမေ သဘောကျ ကျေနပ်လို့ပဲ နှစ်များစွာ ဒီလူရဲ့ မယားငယ်အဖြစ် နေနေတာ မဟုတ်ပါလား။ အခုမှ ဘာတွေ စိတ်ဆိုး၊ စိတ်ကောက်နေမှန်း မသိပါဘူး။ အမေက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နံရံဘက် မျက်နှာမူကာ အနည်းငယ် ဖင်ကိုကော့လို့ ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။
"ကြည်ပြာ၊ အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်ကွာ။
ကိုယ်... ကြည်ပြာ့နို့တွေ ကိုင်ပြီး လိုးချင်လို့"
"ရှင် အရစ်မရှည်နဲ့။ ရှင့်ကို သဘောကျလွန်းလို့ ငြိမ်ခံနေတယ် မထင်နဲ့။ ရှင် မကြိုက်ရင် မလုပ်နဲ့။
ဒီလောက် လိုက်လျောနေတာတောင် အကြောင်းကြောင်းတွေ ထောက်နေရလို့ဆိုတာ ရှင်သိပါတယ်"
"ကောင်းပါပြီ။ ဒါဆိုလည်း စပ်စပိုင်တာတော့ ကျွတ်အောင် ချွတ်လိုက်ကွာ။
ဒါမှ ပေါင်သေချာ ကားလို့ ရမှာပေါ့"
ဒါကိုတော့ အမေက လက်ခံပြီး ကိုယ်ကို ကုန်းကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး ဘေးနား ချထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နံရံကို ရင်ဘက်ကပ်ကာ ထမိန်ကို လှန်ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ အမေ လုပ်နေပုံက လုပ်မြဲကိစ္စတစ်ခုကို ဝတ်ကျေတန်းကျေ လုပ်ပေးတဲ့ ပုံနဲ့ပါ။
အရင်လို စေတနာပါပါ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးပုံနဲ့ လားလားမှ မဆိုင်။ သူတို့ ပြောစကား နားထောင်ကြည့်ရုံနဲ့ ကျနော့်အတွေး မှန်တယ်ဆိုတာ သိသာပါတယ်။ စိတ်မကျေနပ်စရာ တစ်ခုခု ရှိနေကြပုံပါ။
ဦးသန့်စင်ကတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကော့ပေးထားတဲ့ အမေ့ရဲ့ တင်းပြောင်စွင့်ကားတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်အားရနေတဲ့ပုံပါ။ ဖင်အိုးကောင်းကောင်း၊ ကျောလှလှ အမေ့ကို မျက်စိအရသာခံကြည့်ပြီးတော့ စိတ်ကြိုက် နွှာတော့မှာ သေချာပါတယ်။
အခုလည်း ခပ်ကော့ကော့ အမေ့တင်ပါးတွေကို သူလိုးကောင်းစေရန် အနောက်ကို နည်းနည်းဆွဲပြီး နေရာချနေပါတယ်။ သူ့စိတ်ကြိုက် နေရာချပြီးမှ အဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ရင်း အမေ့ခါးသိမ်သိမ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်လိုက်ပါတယ်။
သူ့မျက်နှာမှာ စိတ်ကျေနပ်ခြင်းနဲ့ ပညာပြလိုတဲ့ လူယုတ်မာ အပြုံးကို တွေ့ရပါတယ်။ အမေ့ကို ဒီပုံစံနဲ့ သူ့စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်တော့မှာပါ။ အမေကလည်း သူ့လုပ်ရပ်ကို ကြိုမှန်းမိနေသလိုပါပဲ။ နံရံကို ပြားပြားကပ်ပြီး၊ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားယူထောက်ထားပါတယ်။
အမေ့မျက်နှာမှာ ကြုံလာရမယ့် နာကျင်ခံခက် မှုအတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားပုံပါပဲ။ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ စိတ်တင်းလို့ ရင်ဆိုင်မယ့်ပုံပါ။ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံပေးနေတာဆိုတော့လည်း တစ်ယောက်အပြုအမူကို တစ်ယောက် သိနေတာ မဆန်းပါဘူးလေ။
"ကဲ..... ကိုယ် လိုးပြီ.....
ဗြွတ်..... ဘွတ်..... ဒုက်.....အာ့.....
ဖွပ်..... ဖပ်....ဖပ်..... အင့်.... ဖေါင်း.... အု့....
ဗြွတ်....ဖေါင်း..... ဖေါင်း.... ဘွတ်.... ဖေါင်း.... အာ့..... ဖွပ်.... ဘွတ်.....
"အင့်..... ကောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမ.... အင့်..... အကြိုက်လိုးပြမယ်။
ကြည့်ထား...... အင့်......"
ဖွပ်...ဖွပ်...ဖပ်...အာ့..အင့်...ဖွပ်...ဖေါင်း... အင့်... ဖေါင်း..... အ ...... ဖေါင်း..... ဖေါင်း.... အင့်.... ဘွတ်
ကျနော် ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ဦးသန့်စင်က ပထမဆုံး တစ်ချက် မှာတင် တစ်ချက်တည်း အားရှိသမျှ ပစ်ဆောင့်သွင်းလိုက်တာပါ။ ဒီလိုလာမယ်မှန်း သိလို့ ကြိုပြင်ဆင်ထားတဲ့ အမေမှာ ရင်ကိုကော့ပြီး နထင်နရင်းတွေ ပွင့်ထွက် မတတ် ခံလိုက်ရမှာ သေချာပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အမေ့မှာ ရှောင်ဖယ်လို့ မရပါဘူး။ ဦးသန့်စင်က အမေ့ခါးကို မြဲမြံအောင် ခပ်တင်းတင်း ချုပ်ကိုင်ဆွဲပြီး ဆက်တိုက်ကို ပစ်ဆောင့် လိုးနေပါတော့တယ်။ ဒီတော့လည်း အမေ့က မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ပြီး ခံနေရတာပေါ့။
အခုတော့ အမေဟာ ရှေ့နံရံကို လက်ထောက်အားပြုပြီး ခါးကို ပိုကုန်းပေးကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးများကို ခံပေးနေပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကလည်း အမေ့ခါးကို လက်တဖတ်နဲ့ ဆွဲကိုင်ထိန်းရင်း အခြားတစ်ဖက်နဲ့ ပုခုံးကို ဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်လိုးနေတာပါ။
ဒီတော့လည်း အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေတာပေါ့။ ပြီးတော့ ဖင်ကို အနောက်ကို ပိုပစ်ပြီး ဆောင့်သမျှကို အံကိုက် ခံပေးနေပါပြီ။ ဒါကတော့ လိုးတာ ကြာလာတဲ့အခါ လီးအဝင်ချောစေပြီး အခံရသက်သာစေဖို့ ခန္ဓာကိုယ်က အလိုလို တုန့်ပြန်ပေးလာတတ်တယ်လေ။
ဦးသန့်စင်ရဲ့ မာန်သွင်းသံနဲ့ တဖေါင်းဖေါင်း လိုးဆောင့်သံများဟာ ဆူညံနေပါတယ်။ သူလိုးသမျှကို မညည်းမညူ ခံပေးနေတဲ့ အမေ့ကို ညှာတာမှု မရှိဘဲ ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာပါ။ အမေ့ရဲ့ လှုပ်ရှားလူးလွန့်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အိထွေးတုန်ခါနေတဲ့ ဖင်အိုးလှလှများကို တွေ့မြင်နေရတဲ့ ဦးသန့်စင်အတွက် အရသာရှိလွန်းနေမှာ အမှန်ပါ။
ကျနော်ကိုယ်တိုင်တောင် အမေဖြစ်သူ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံနေရတာကို သနားစိတ်မပေါ်လာတော့တာ အံ့ဩစရာပါ။ ဒါကလည်း နာကျည်းမှုတွေ ရှည်ကြာလာတဲ့ စိတ်အခံကြောင့်လည်း ဖြစ်ပါမယ်။ ပြီးတော့ ဖိုမ နှစ်ဦးရဲ့ ကာမပွဲကြမ်းကို မျက်ဝါးထက်ထင် တွေ့မြင်ရသူရဲ့ လိင်စိတ်နိုးကြွမှုကြောင့်လည်း ပါနိုင်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျနော်တို့ သားအဖအပေါ် မထောက်ထားတဲ့ အမေ့ရဲ့ တိတ်တခိုးဇာတ်လမ်းများဟာ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို ထွက်ပေါ်လာစေတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ အခုပဲ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ခံပြင်းနာကျည်းမှုနဲ့အတူ တဖိန်းဖိန်းနဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေကာ အရသာရှိနေခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ အစွန်းနှစ်ဖက်ကို အစုန်အဆန် ပြေးလွှာနေတဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းနဲ့ပဲ အထဲက မြင်ကွင်းကို ဆက်ကြည့်နေမိပါတယ်။ အရင်တစ်ခါကလို အမေ့ဆီက ညည်းညူသံများနဲ့ လိင်စိတ်နှိုးဆွတဲ့ တုန့်ပြန်စကားသံများကိုတော့ မကြားရပါဘူး။ အဲဒီအစား ဦးသန့်စင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းများကြောင့် လေအံသံ၊ မချိမဆန့် လည်ချောင်းသံများကိုသာ တစ်ခါတလေ ထွက်ပေါ်လာတတ်ပါတယ်။
အမေက နံရံဘက် မျက်နှာမူထားတာမို့ ကျနော့်ကို ကျောပေးထားသလို ဖြစ်နေတာပါ။ ဒါကြောင့် အမေ့မျက်နှာက ပြောင်းလဲဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ခံစားချက်တွေကိုတော့ ကျနော် မတွေ့မမြင်နိုင်ပါဘူး။ အမေလည်း အရသာရှိနေနိုင်သလို၊ ကြမ်းတမ်းပက်စက်တဲ့ အလိုးများကြောင့် နာကျင်ခံခက်လည်း ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။
ဟိုလူကြီးကတော့ ဖင်ကျောတောင့်တောင့် သူ့မယားငယ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်အမေကို မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းနေပါပြီ။ ကာမစိတ်သတ်သတ်နဲ့ ဆက်ဆံနေတဲ့ အမျိုးသမီးအပေါ် သူဘယ်ညှာပါ့မလဲ။ သူ့လိုအင်တွေပြည့်ပြီး ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ အရသာရှိရှိ ပြီးမြောက်ကောင်းမွန်စေဖို့သာ အဓိကထားတော့မှာပါ။
ကျနော်ကိုယ်တိုင် အန်တီခင်နဲ့ ဆက်ဆံရင် အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ ကာမပွဲကြမ်းကို ပြန်မြင်ယောင်တတ်တယ်လေ။ ဒီအခါမှာ စိတ်ရိုင်းတွေ ထွက်ပေါ်လာတတ်ပြီး ကြမ်းတမ်းရက်စက်တဲ့ အပြုအမူတွေ ထွက်ပေါ်လာတတ်တာ သိပါတယ်။
ဒါကလည်း နူးညံ့တဲ့ မေတ္တာတရားအပေါ် အခြေမခံဘဲ၊ လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ စွဲလမ်းတပ်မက္ဖွယ် လိင်စိတ်ဆန္ဒကိုသာ အခြေခံတဲ့ ကာမပွဲဟာ ကြမ်းတမ်းပေါက်ကွဲဖို့ ပိုလွယ်ကူစေတတ်ပါတယ်။ အန်တီခင်အပေါ် ကြမ်းတမ်းရိုင်းပြခဲ့မှုတွေနဲ့အပြိုင် အမေလည်း ဦးသန့်စင်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းပက်စက် မှုတွေကို ခံနေရတာပါပဲ။
ဖွပ်....ဖွပ်... ဖေါင်း.... အု့ ....ဖွပ်....ဖွပ်..... အွတ် ....ဖွပ်....ဗြွတ်....အု.....ဖွပ်...ဖပ်....ဖပ်....ဗြွတ်..... အွတ် ...
"လိုးကောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမ.... အင့်.... မလိုးတာ ကြာလေ လိုးကောင်းလေပဲ.....
မင်းလည်း ငါလိုးတာ ကြိုက်ရဲ့သားနဲ့ ...... ဘာတွေ မကျေမနပ် ဖြစ်နေတာလဲ.....
အင့်ဟာ..... မင်းကို အပြတ်လိုးပြမယ်...."
ဖေါင်း.... ဖေါင်း..... ဘွတ်..... ဖေါင်း..... အု့..... အင့်.... ဖေ့ါင်း..... ဖေါင်း...... အင့်....
ဦးသန့်စင်မှာ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ အကြိုက်လိုးနေပါပြီ။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကလည်း အမေ့ကို မညှာမတာ ပြောလာရင်း အရှိန်ပြင်းတဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေနဲ့ ကာမလမ်းဆုံးကို ချီတက်နေပါပြီ။ အမေ့ပုခုံးကို လှမ်းဆွဲထားတဲ့ လက်က အခုတော့ လည်ပင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်ပါတယ်။
တဆက်တည်း အမေ့မျက်နှာကို သူ့ဘက် လှည့်လာစေရန် လည်ပင်းကို ဆွဲညှစ်ကိုင်ကာ လှည့်လိုက်ပါတယ်။ လှည့်လာတဲ့ အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကျနော် အံ့ဩသွားပါတယ်။ အမေ့မျက်နှာမှာ နာကျည်း မုန်းတီးမှုတွေ အတိုင်းသား ပေါ်လွင်နေပါတယ်။
တကယ်ဆိုရင် ရမ္မက်ရဲ့ ဖမ်းစားခြင်း၊ အထိအတွေ့အပေါ် သာယာခြင်းတွေကြောင့် မျက်လုံးများက ရွှန်းလဲ့တောက်ပနေရမယ် မဟုတ်လား။ အခုတော့ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံး၊ တင်းမာတဲ့ မျက်နှာ၊ အံကြိတ်ကာ ချုပ်တီးထားရမှုတွေကိုပဲ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
ဒီအကြည့်၊ ဒီမျက်နှာထား တင်းတင်းများဟာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ကာမပွဲအပေါ် မနှစ်မြို့၊ မလိုလားတာကို ဖော်ပြနေပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကတော့ အမေရဲ့ တင်းမာတဲ့ မျက်နှာထားကို တွေ့တော့ ပိုပြီး စိတ်ထန်လာသလိုပါပဲ။ အမေ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း တဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ အားရှိသမျှ ကြုံးဆော်ပါတော့တယ်။
အမေ့ရဲ့ မျက်နှာကို သေချာ မြင်ပြီးချိန်မှာ ကျနော့်စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးသွားရပါတယ်။ ပြီးတော့ ဦးသန့်စင် ကြုံးဆော်နေပုံအရဆို မကြာခင် ပြီးတော့မှာပါ။ ကျနော်လည်း ဆက် မကြည့်ချင်တော့ပါဘူး။ ကိုယ့်အမေကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို ကြည့်ရတာ နည်းနည်းကြာလာတော့ စိတ်ထဲ သိပ်မကောင်းတော့ပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော် စတိုခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်အိပ်ခန်းထဲလည်း ပြန်မဝင်ချင်တော့ပါ။ မတော်လို့ ကျနော်ပြန်ရောက်နေတာ အမေ့သိသွားမှာ စိုးရိမ်ပါတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် ကျနော်ရော၊ အမေရော အနေရခက်ရမှာပါ။ ဒါကြောင့် အိမ်အပြင် ပြန်ထွက်ကာ တစ်နေရာရာသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။
အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်ပြီး စင်အောက် ထိုးထည့်ထားတဲ့ ကျနော့်ဖိနပ်ပြန်ယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အိမ်ထဲခိုးဝင်နေကျ မီးဖိုခန်း အမှိုက်ပစ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ခြံအပြင်ရောက်တော့ ကျနော် ဘယ်သွားရမှန်း စဥ္းစားမရပါဘူး။
ဒီအချိန်ဆိုရင် အောင်လေးကလည်း ကျောင်းမှာပဲ ရှိအုံးမှာပါ။ တကယ်ဆိုရင် အောင်လေးအိမ်ကို သွားချင်ပါတယ်။ ညနေအထိ ခိုလို့ရသလို၊ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဖြစ်ပေါ်နေတာတွေကိုလည်း တနည်းနည်းနဲ့ ဖွင့်ထုတ်ချလို့ရမယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့ လိုးပွဲကို ကြည့်ပြီးတော့ ကျနော့် စိတ်တွေလည်း ထကြွနေပါတယ်။
အောင်လေးအိမ်မှာဆိုရင် မကြီး၊ မလတ် နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ထကြွနေတဲ့ စိတ်ကို ဖြေသိမ့်နိုင်မှာပါ။ အန်တီခင်နဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် လူမသိ သူမသိ လှုပ်ရှားနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအချိန်ဆိုရင် ထိုအိမ်မှာ လူမရှိဖို့က များနေတယ်လေ။ ဒါကြောင့်ပဲ မြို့ထဲက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့ပြီး ညနေစောင်းတဲ့အထိ ထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။
ညနေဘက် ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ အမေက အံ့ဩနေပါတယ်။ မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာမယ် ထင်ထားတာလေ။ ကျနော်လည်း ကိစ္စရှိလို့ ပြန်လာတာ ပြောပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ အမေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားျပြာရမှာ ကျနော့်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေလို့ပါ။ အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်မိရင် နေ့ခင်းက အဖြစ်အပျက်တွေ ပြန်မြင်ယောင် လာမိမယ်လေ။
ဒါကြောင့် အမေနဲ့ ပြန်ရှောင်နေမိပါတယ်။ အမေ့အပေါ် ရင်းရင်းနှီးနှီး ပြန်နေဖို့ ကြိုးစားနေတာတွေလည်း ပျောက်ကွယ်ရပြန်ပါပြီ။ ဒီအဖြစ်တွေကို ပြန်မြင်ရတာ ကျနော့်စိတ်ထဲက ဒဏ်ရာဟောင်းကို ပြန်ဆွခံရသလိုပါပဲ။ အမေနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အရာရာကို နားလည်ဖို့ ကြိုးစားနေချိန်မှာ နှမြော ဝမ်းနည်းခြင်း၊ ခံပြင်းနာကျည်းခြင်းတွေ ပြန်ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ညနေစာ ထစားပြီးတာနဲ့ အမေနဲ့ စကားထိုင်မပြောတော့ပါဘူး။ အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်လိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့ နေ့ခင်းက မြင်ကွင်းတွေကြောင့် ကျနော့် စိတ်တွေ ထန်နေရပါတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းတွေ ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကျနော့် လိင်စိတ်ကို ထန်စေတာတော့ အမှန်ပါ။
ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာဖြေဖို့ စိတ်ကူးပြီးမှ မလုပ်တော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မနက်ဖြန်ကျမှ အောင်လေးကို ခွင့်တောင်းပြီး မကြီးတို့ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဖွင့်ထုတ်ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မနက်ဖြန်ဆို ကျောင်းပိတ်ရက် မို့ အောင်လေးတို့အိမ်မှာ ရှိမှာပါ။
ပြီးတော့ သူလည်း အရမ်း အိပ်ချင်နေပါပြီ။ တစ်ညလုံး မအိပ်ရသေးလို့ အိပ်ချင်နေသလို၊ နေ့ခင်းက အိပ်နေချိန်မှာ အမေတို့ကို ထချောင်းရင်း ပြန်မအိပ်ဖြစ်ဖူးလေ။ အဲဒီတော့ ဟိုဒီတွေးနေရင်းနဲ့ပဲ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားရပါတော့တယ်။
မနက်ကျတော့ အမေက အိပ်ရာလာနှိုးပါတယ်။ အရင် သူကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာတိုင်း အမေက လာမနှိုးပါ။ သူ့ကို ကျောင်းပိတ်ရက် မှာ နှစ်နှစ်ခြိုပ်ခြိုက် အိပ်စက် အနားယူစေချင်လို့ပါ။ ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြားလာနှိုးနေလို့ အံ့ဩရပါတယ်။ ဒါနဲ့ သူလည်း ထပြီး အခန်းထဲက ထွက်လိုက်ပါတယ်။ သူ အခန်းပြင်ရောက်တော့ အမေက ဆီးကာ.......
"သားလေး ပိတ်ရက် မှာ အိပ်နေတာကို မနှိုးချင်ဘူး။
ဒါပေမယ့် အမေလည်း ဒီနေ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်အရေးကြီးနေလို့ စောစောသွားရမယ်။
သားကို မှာစရာရှိလို့ နှိုးရတာ"
"ဟုတ်ကဲ့၊ အမေ ဘာမှာမလို့လဲ"
"ယမင်း နေမကောင်းဘူးလို့ ဖုန်းဆက်ပြောလို့။
အမေ သွားမကြည့်နိုင်လို့ သားပဲ သွားကြည့်လိုက်ပါ။
ပြီးတော့ ဆေးခန်းပြသင့်ရင်လည်း လိုက်ပြပေးလိုက်နော်။
အန်တီ့ကို ဂရုစိုက်လိုက်ပါနော်။ ယမင်းအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ"
"ဟင်.... အန်တီက ဒီနေ့ ခရီးသွားတာ မဟုတ်ဘူးလား"
"ဟင့်အင်း၊ ယမင်း ခေါင်းမူးနေတယ်ဆိုလို့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး။
ကိုသန့်စင်နဲ့ ငုဝါပဲ သွားကြတယ်။
ဒါနဲ့ သားက ဒါကို ဘယ်လိုသိနေတာလဲ....
��ေဩာ်...... ငုဝါလေး ပြောပြထားတာလား..... "
"ဟို..... အဲ..... ဟုတ်တယ်...... "
ကျနော်နှုတ်က သတိမေ့ပြီး လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် ဒုက္ခရောက်တော့ မလို့ပါ။ တကယ်ဆိုရင် မနေ့က အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ ပြောတာကို ခိုးနားထောင်ရင်း ကျနော်သိနေတာလေ။ တော်ပါသေးတယ်။ အမေ့စကားနောက်လိုက်ပြီး ချောလဲရောထိုင် လုပ်လိုက်ရပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျနော် စိတ်လည်း နည်းနည်းပျက်သွားပါတယ်။ ကျနော့် အကြံအစည်က ဒီနေ့ အောင်လေးတို့အိမ်သွားကာ မကြီးတို့ကို တစ်ချီလောက်ဖြစ်ဖြစ် လိုးဖို့ပါ။ တော်တော်လည်း လိုးချင်နေပါပြီ။ မနေ့ကတည်းက စိတ်တွေ ထိန်းထားရတာလေ။ အခုတော့ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်ရပြီပေါ့။
"အဲဒါမှ ဒုက္ခပဲ။ ကျနော်လည်း ဒီနေ့သွားစရာ ရှိသေးတယ်"
"ဟင်...... ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ဟို..... သိပ်တော့ အရေးမကြီးပါဘူး။ ကျောင်းကိစ္စပါ"
"ဒါဆို အန်တီ့ကို သွားကြည့်ပေးပြီး၊ ဆေးခန်းပြပြီးမှ သွားပါ သားရယ်။
အန်တီက တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာလေ။
ပြီးမှ သားသွားချင်ရာ သွားနော်။
အမေ မအားလို့ပါ"
"အေးပါ သားရယ်။ ဒါဆို အမေစိတ်ချမယ်နော်။
အမေလည်း ဒီနေ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်ရှုပ်မှာ။
ပြန်ချိန်နောက်ကျမှာပါ။ သားအတွက် မနက်စာ ပြင်ထားတယ်နော်။
စားပြီးမှ သွား။ဒါဆို အမေသွားပြီနော်"
အမေထွက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး ကျနော် ဒီနေ့ လုပ်ရမှာတွေကို ခေါင်းထဲမှာ အစီအစဥ္ ချလိုက်ပါတယ်။ အရင်ဆုံး အန်တီယမင်းအိမ်သွားရမယ်။ မနက်ပိုင်းတော့ အန်တီအတွက် အချိန်ပေးရမှာပေါ့။ နေ့ခင်းကျရင်တော့ အောင်လေးတို့အိမ်ကို သွားပြီး ကျနော့် စိတ်ထန်နေတာတွေကို ဖေါက်ခွဲပစ်ရပါမယ်။
ဒါကြောင့် မနက်စာ စားပြီးတာနဲ့ အန်တီယမင်းအိမ်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် အိမ်ကို ပြန်လာတာ ငုဝါလေးနဲ့တောင် မတွေ့ရသေးပါဘူး။ သူရောက်နေတယ်ဆိုတာ ငုဝါမသိနိုင်သေးပါ။ မနက်ဖြန်ဆိုရင်တော့ ဒီကောင်မလေး သူ့အနားပဲ ကပ်ပြီး ချွဲနွဲ့ပူဆာတော့မှာ မြင်ယောင်ပါသေးတယ်။
ဟို သည် စဥ္းစားရင်း အန်တီ့အိမ်ရှေ့ရောက်လာပါတယ်။ ခြံထဲမှာလည်း တိတ်ဆိတ်လို့။ အန်တီများ တော်တော်နေမကောင်း ဖြစ်နေလားဆိုပြီး စိုးရိမ်သွားပါတယ်။ ခြံတံခါး စေ့ရုံစေ့ထားတာမို့ အသာပဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ အိမ်တံခါးကတော့ သော့ခတ်ထားတာမို့ အန်တီကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် တော်တော်နဲ့ ပြန်ထူးသံ မကြားရပါဘူး။ ကျနော်လည်း စိုးရိမ်သွားပါတယ်။ အန်တီ အိပ်ပျော်နေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် နေမကောင်း တော်တော်ဖြစ်နေတာလားပေါ့။ ပြီးတော့ ပန်းအိုးအောက် မှာထားတဲ့ သော့အပိုကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ ငုဝါကို ကျနော်က ကျူရှင်၊ ကျောင်း ကြိုပြီး ပြန်လာရင် အိမ်မှာလူမရှိတဲ့အချိန် အစဥ္ပြေစေဖို့ သော့အပို ထား ထားတာလေ။
ဒါပေမယ့် ကျနော်နဲ့ ငုဝါက သိပ်မသုံးဖြစ်ပါဘူး။ ငုဝါအိမ်မှာ အန်တီတို့ မရှိရင် ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က လျောက်လိမ့်နေကြလေ။ ပိုတောင်ကြိုက်သေးတယ်။ အခုတော့ ဒီသော့ကို အမြန်ယူပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ အန်တီ့ အိပ်ခန်းဘက် သွားကြည့်လိုက်ပါတယ်။
အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်နေပြီးတော့ အထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး။ အန်တီတစ်ယောက်တည်း ဆေးခန်းကို ထွက်သွားသလား။ ဒါနဲ့ ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာပြီးမှ အိမ်နောက်ဘက်ကို လိုလိုမယ်မယ် ဝင်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မီးဖိုခန်းအရောက် မှာပဲ ရေချိုးခန်းဘက်က ရေသံကြားလိုက်ရပါတယ်။ သူအံ့ဩသွားပါတယ်။
နေမကောင်းဘူးဆိုတဲ့သူက ရေချိုးနေသလား။ အန်တီတစ်ယောက်တည်း ထင်ရာ လျောက်လုပ်နေတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ သူလည်း စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ရေချိုးခန်းဘက် အမြန်လျောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကလည်း မဟတဟ။ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်သူလဲဆိုတာကို သေချာ သိချင်စိတ်နဲ့ စိုးရိမ်စိတ်တို့ကြောင့် အမှတ်တမဲ့ ဖြစ်သွားရတာပါ။
ဒါပေမယ့် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ တဒင်္ဂ အတိတ်မေ့ သွားရပါတယ်။ အသိပြန်ဝင်တာနဲ့ နောက်ကိုပြန်ဆုတ်ကာ နံရံကို ကျောမှီထားလိုက်ရပါတယ်။ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး စိတ်ကိုပြန်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေရတယ်။ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ တဒင်္ဂတွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက မပျောက်ပျက်သွားသေးပါဘူး။
ရေစိုထမိန်ပေါ်မှာ ပေါ်လွင်ထင်ရှားနေတဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှများ သူ့မျက်လုံးထဲက ဘယ်လိုထွက်နိုင်ပါ့မလဲ။ ကျနော့်ဘက်ကို ကျောပေးရပ်ကာ ခေါင်းမော့ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ အန်တီယမင်းရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှတရားဟာ ကျနော့်ရင်ထဲ ဗြောင်းဆန်အောင် ရင်ခုန်မြန်စေခဲ့ပါတယ်။
ရေစို အသားကပ်ထမိန်လေးဟာ အန်တီရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပကတိအတိုင်း ပေါ်လွင် ထင်ရှားလှပါတယ်။ ပုခုံးပေါ်က တသွင်သွင် ကျဆင်းလာတဲ့ ရေစက်ရေပေါက်ကလေးများဟာ လုံးဝန်းစွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးအစုံပေါ်မှ ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေပုံဟာ လက်ရာမြောက် ပန်းချီးကားတစ်ချပ်လိုပါပဲ။
အရင်က ကျနော့်အနေနဲ့ အန်တီအပေါ် စိတ်ရိုင်းစိတ်မိုက်တွေ မဝင်ဖူးပါဘူး။ အရင်က အန်တီနဲ့ အနီးကပ်နေရရင် ရင်ထဲ ကတုန်ကရင်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားတတ်တာမျိုးတော့ ရှိတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အန်တီကို ညစ်နွမ်းတဲ့ စိတ်မျိုး မမွေးဖူးသလို ရမ္မက်ကြောင့် ပြင်းပြတောက်လောင်သော တုန်လှုပ်ခြင်းမျိုးလည်း မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးပါဘူး။
အခုတော့ သူ့ရင်တစ်ခုလုံး ထိန်းသိမ်းမရအောင် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေရပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်နေရတာကိုလည်း အပြစ်တစ်ခုလို ထင်နေမိတယ်။ ရှက်စရာလည်း ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ဖြစ်နေတဲ့ စိတ်အခြေအနေကိုလည်း နားလည်ပါတယ်။
အသိစိတ်က ဘယ်လောက်ပင် တားဆီးနေပါစေ၊ နက်ရှိုင်းလှတဲ့ အတွေးအိမ်ထဲမှာတော့ အန်တီရဲ့ ရေစိုကိုယ်လုံးရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှများက စွဲထင်နေရာယူသွားခဲ့ပါပြီ။ အရင်ကလည်း မိန်းမသားတို့ရဲ့ ပကတိခန္ဓာကိုယ် အလှများကို အကြိမ်ကြိမ် တွေ့မြင်ကိုင်တွယ်ဖူးသူပါ။ အမေဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံစံကိုလည်း တွေ့ခဲ့ဖူးတာပဲလေ။
အဲဒီလို အတွေ့အကြုံကောင်းကောင်း ရှိဖူးသူက အခုလို ရင်ထဲစွဲထင်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားရတာကတော့ ထူးဆန်းနေပါတယ်။ မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်သော အလှတရားကို တွေ့ရင် ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနဲ့ လိုချင်တပ်မက္မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်တတ်တာ သဘာဝပါပဲ။
ဒါပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ကိုယ်ချစ်ခင်တွယ်တာရတဲ့ အမျိုးသမီးမို့ ကြည့်မိတာကိုပင် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတာပါ။အခုလည်း ရင်မှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ဆန္ဒတွေနဲ့ လိုချင်တောင့်တမှုတွေကို အသိစိတ်နဲ့ ဘယ်လောက်ပင် ထိန်းပါစေ၊ ကျနော့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အလိုလို တုန့်ပြန်ဖော်ပြလာပါတယ်။
မနေ့ကတည်းက အမေနဲ့ ဦးသန့်စင် လိုးပွဲကို ကြည့်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ထန်နေရတာလေ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာဖြေ ဂွင်းထုတာလည်း မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကလည်း ဒီနေ့ မကြီးတို့ဆီ သွားပြီး လိုးမလို့ ကြံစည်မိတာကြောင့်ပါ။
အခုတော့ မကြီးတို့ဆီလည်း မရောက်သေးတာမို့ သူ့စိတ်နဲ့ ခန္ဓာက လောင်စာအပြည့်နဲ့ ဓာတ်ဆီပုံးလိုပါပဲ။ တစ်ချက်လေး မီးပွင့်လိုက်တာနဲ့ ဟုန်းခနဲ တောက်လောင်ပေါက်ကွဲဖို့ အသင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ အခု အန်တီယမင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်နီးပါး အလှကို လျက်တပြတ် တွေ့မြင်ရရုံနဲ့ ကျနော့် အသိနဲ့ ခန္ဓာဟာ ထိန်းချုပ်နိုင်မှုမဲ့ပြီး ဗရန်းဗတာ ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံ ရပ်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီရဲ့ လှုပ်ရှားသံကြောင့် ရေချိုးခန်း အပြင်ထောင့်ချိုးကို ကျနော် အမြန်ဝင်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီရေချိုးပြီးလို့ အပြင်ထွက်လာတော့မယ် ထင်ပါတယ်။ အခုအချိန်ကျမှ ဝင်ပုန်းမိတာကို အပြစ်တင်နေမိပါတယ်။
တကယ်ဆိုရင် အပြင်ကို အသာ ပြန်ထွက်သွားပြီး ဧည့်ခန်းမှာ ခပ်တည်တည် ထိုင်စောင့်သင့်ပါတယ်။ အခုဝင်ပုန်းတဲ့နေရာက အပြင်ထွက်ဖို့ လမ်းနဲ့ တစ်ဖက်ဆီမှာပါ။ ဒီအချိန်ကျမှ အပြင်ပြန်ထွက်ဖို့ကလည်း ရေချိုးခန်းရှေ့ကို ပြန်ဖြတ်ရအုံးမယ်လေ။
အန်တီက ထွက်လာတော့မှာမို့ ကျနော် အကြံရ ခက်နေမိပါတယ်။ အန်တီသာ သူရေချိုးနေတာကို ကျနော် ချောင်းကြည့်ပြီး ပုန်းနေမှန်း သိသွားရင် ရှက်စရာ ကောင်းလွန်းမှာပါ။ အခုတော့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိဘဲ ချီတုံချတုံနဲ့ ပုန်းခဲ့တဲ့ နေရာမှာပဲ ရပ်နေမိပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်း တံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီး အန်တီ ထွက်လာသံ ကြားရပါတယ်။ ပြီးတော့ အသံတွေ ငြိမ်သွားတယ်။ တကယ်ဆိုရင် အန်တီ အိမ်ရှေ့ထွက်သွားတဲ့ ခြေသံ ကြားရမှာပါ။ အခု ခြေသံမကြားရတော့ ကျနော် ရောက်နေတာများ သိသွားလို့လား။
ဒီလို စိုးရိမ်ကြောက်လန့်စိတ်နဲ့ ပုန်းနေတဲ့ အကွယ်ကနေ ခေါင်းထွက်ကာ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီက ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် လွှမ်းခြုံရင်း ရေစက်တွေကို သုတ်နေတာပါ။
ကျနော်ကို ကျောပေးထားတာမို့ အန်တီရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ဆက်ကြည့်နေမိလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ရေလဲထမိန် နွမ်းနွမ်းလေးအောက်က အန်တီရဲ့ ဖင်အိုးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေက ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေကို ဗလောင်ဆူစေပြန်ပါပြီ။
ဒီအချိန်မှာပဲ အန်တီ ရေသုတ်နေတဲ့ တဘတ်ရဲ့ အစတစ်ဖက်က ကိုယ်ပေါ်ကနေ အောက်ကို လျောကျသွားပါတော့တယ်။ ရှင်းသန့်သွယ်ပြောင်းတဲ့ လည်တိုင်၊ ပုခုန်းသား ဖွေးအိအိနဲ့ ကျောပြင် ဖွေးဖွေးနုနုလေးတွေက ကျနော့်ကို အသိမဲ့ လူသားတစ်ဦး ဖြစ်သွားစေခဲ့ပြန်ပါတယ်။
တဒင်္ဂအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ ကျနော့်ကို ထိန်းချုပ်လွှမ်းမိုးထားတဲ့ စိုးရိမ်ကြောက်လန့်စိတ်နဲ့ စောင့်ထိန်းနိုင်မှုတွေ အဝေးကို စွန့်ခွာပျောက်ပျက်သွားရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ အန်တီအပေါ် မြတ်နိုးစိတ်နဲ့ ထွေးပွေ့ဖက်ထားချင်တဲ့ စိတ်တွေသာ ရှိပါတော့တယ်။
ကျနော် ခန္ဓာကိုယ်ဟာ စိတ်ခံစားချက်ထက်ပင် မြန်နေသလား မသိ။ ပုန်းကွယ်နေရာကနေ ရုတ်တရတ် ပြေးထွက်ပြီး အန်တီကို နောက်ကနေ သိုင်းလို့ တင်းတင်းလေး ဖက်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။
အပိုင်း ၃၆ ဆက်ရန်
Comments
Post a Comment